Ik heb een argwaan tegen het modieuze'
Adèle werkt aan nieuwe show
Zingen met kauwgom in de mond
Overzicht El Lissitzki
in Van Abbemuseum
Avonturierster 'Op de Orinoco'
Filmmuseum
presenteert
Bergman en
Greta Garbo
DINSDAG 31 JULI 1
Dagje Keulen met lyrische tenor Luciano Pavarotti
KEULEN (ANP) - Voordat
Luciano Pavarotti in sep
tember in het Antwerpse
sportpaleis zingt, moet er
nog heel wat aan de akoes
tiek gebeuren. Een speciaal
team van ingenieurs heeft
zich er al mee bezig gehou
den en komt daar nog eens
terug. De Ahoy' in Rotter
dam echter is door die ex
perts nu al in orde bevon
den. Maar of Pavarotti daar
op 1 september 1991 zal op
treden, zoals de Lissese or
ganisator Mens aankondig
de, is "nog twijfelachtig. De
tenor zelf heeft tegen een
journalist van een Neder
lands operablad gezegd ner
gens iets van af te weten.
Maar goed. Terug naar het Ant-
werpse sportpaleis, waar Pavarotti
zeker wel optreedt. Tibor Rudas is
daar de man die Pavarotti's zestien
spectaculaire one-manshows per
jaar regelt. Zijn kritiek op het Ant
werpse sportpaleis ventileerde hij
afgelopen zondag in Keulen, waar
Pavarotti die dag een korte Duitse
tournee afsloot met een openlucht
concert bij de dom.
Rudas is er verantwoordelijk
voor dat Pavarotti nu alweer jaren
geleden de populaire toer opging.
"We willen hem bij de gewone men
sen brengen", aldus Rudas. De be
minnelijke Hongaar uit Amerika
bestrijdt overigens dat 'O sole mio',
dat de nieuwe hit van Pavarotti
moet worden, te populair is voor
een lyrische tenor van het kaliber
van Pavarotti. "U zou eens moeten
beseffen wat dat lied voor de Italia
nen betekent!"
Rudas zegt dat hij Pavarotti ei
genlijk liever in de RAI in Amster
dam had gehad, omdat daar meer
mensen in gaan en de prijzen daar
door omlaag hadden gekund. Maar
Pavarotti's optreden in Keulen is
door de organisatie van het Festival
van Vlaanderen aangegrepen om de
Belgische pers en het ANP alvast
kennis te laten maken met Pavarot
ti. De twee - door een bierbrouwer
en een software-gigant gesponsorde
- concerten in Antwerpen hebben
immers plaats in het kader van het
festival. De festivalorganisatie doet
overigens zeker zijn best om Pa
varotti bij de mensen te brengen:
voor jongelui is er een aantal kaar
ten van beneden de dertig gulden.
De duurste plaatsen kosten nog
geen driehonderd gulden. In Rot
terdam zijn de duurste plaatsen, als
het feest onverhoopt toch nog
mocht doorgaan, vijftienhonderd
gulden. Menige Nederlander heeft
dan ook een plaatsje in het Ant
werpse sportpaleis gekocht, aldus
de festivalorganisatie; er komen
zelfs mensen uit Groningen. Beide
Antwerpse concerten zijn bijna uit
verkocht.
Van de kennismaking tussen Pa
varotti en de pers, zoals de festival
organisatie die zich had voorge
steld, kwam zondag in Keulen wei
nig terecht. Na urenlang wachten
zou de pers met de maestro kunnen
praten als hij van de lift in zijn hotel
naar de auto zou gaan die hem naar
de repetitie moest brengen.
Nieuwsgierigen ruiken echter dat
er iets op handen is en in de lobby
van en op de stoep voor het moder
ne hotel Maritiem Cologne drom
men honderden mensen samen.
Meer dan een paar foto's maken zit
er niet in.
Schilderijen
De plaatjes worden geschoten bij de
expositie in het hotel van Pavarot
ti's schilderijen, met 'Lupa' onder
tekende kinderlijke en kleurige
prentjes van lieve plekjes en dinge
tjes, zonder diepte en zeggings
kracht. "Tja, een mens moet zich nu
eenmaal uitdrukken aldus een
weifelende kijkster. Pavarotti on
derschept in de catalogus zelf alle
kritiek: "Ik wijd mijn schilderijen
aan al diegenen die bang zijn om te
schilderen, omdat ze geloven dat
het onmogelijk is. Wat ik gemaakt
heb, kunnen alle anderen ook."
Een feit is echter dat er handge
maakte afdrukken van de 'Lupa's'
worden verkocht voor prijzen tot
meer dan 13.000 DM. Maar de af
drukken zijn dan ook gesigneerd en
beperkt in aantal. En in Duitsland
ging vijf procent van de verkoop
prijs en 50 DM naar het goede doel.
Na de fotosessie mag de pers mee
naar de repetitie. Die duurt maar
kort. Pavarotti, die zingt met kauw
gom in de mond, heeft aan een paar
oefeningen genoeg. Bovendien den
deren de klokken van de dom er
voortdurend doorheen. Ze zullen
tijdens het concert tot zwijgen wor
den gebracht, verzekert Rudas.
Dan is er plotseling toch tijd voor
een persconferentie. "Omdat u er
voor gekomen bent, maar het is een
misverstand dat er vandaag een
persconferentie zou zijn. Hou het
kort, want hij moet zingen", aldus
Rudas.
Twee minuten
Twee minuten mag de pers in de
kleedkamer van Pavarotti verblij
ven. Drie journalisten komen aan
bod. Of hij nog schildert, of hij geen
risico neemt door in de open lucht
te zingen en of hij door de grote be
zoekersaantallen het contact met
het publiek niet verliest? Pavarotti
schildert nog steeds (hij ziet de
kleuren 's nachts voor zich), het zin
gen in de openlucht is riskant, maar
hij is voorzichtig, en het contact met
Luciano Pavarotti: zanger en schilder.
het publiek blijft bestaan. Voorbij is
de persconferentie.
's Avonds tijdens het concert, dat
wat onrustig verloopt door enig f
een eeuwigheid, maar bij elke op
komst - de armen gespreid, in de
ene hand die kennelijk onmisbare
zakdoek - lijkt Pavarotti te zeggen:
helikopter boven "Vreet i
het terrein, lijkt de maestro zich vol- lie". En onder die 'jullie' was zondag
Gerard Cox zal nimmer blind achter de vlag aan gaan
EINDHOVEN (GPD) - Honderd
jaar geleden werd de befaamde
Russische kunstenaar El Lissitz
ki geboren. Aanleiding voor het
Van Abbemuseum in Eindhoven
om een grote overzichtstentoon
stelling van de kunstenaar te hou
den. Er wordt van 15 december
1990 tot 3 maart 1991 voor het
eerst ook werk uit Russisch bezit
getoond van de in 1941 overleden
kunstenaar.
De twee grootste concentraties
van werk van Lissitzki bevinden
zich in Eindhoven en Moskou. De
Staats Tretjakov Galerij in Mos
kou bezit ongeveer driehonderd
werken uit het legaat van de we
duwe (Lissitzki-Küppers) van de
kunstenaar. Het merendeel van
die werken is nooit in het Westen
te zien geweest.
Het Van Abbemuseum ver
wierf in 1968 dankzij de inspan
ningen van de toenmalige direc
teur Jean Leering circa 130 objec
ten, voornamelijk tekeningen.
Het is de meest omvangrijke ver
zameling van zijn werk buiten de
Sovjetunie. De twee collecties
worden nu samengebracht en
worden na Moskou en Eindhoven
ook nog getoond in Madrid en Pa
rijs. Daarnaast wordt de expositie
van de schilder, typograaf, foto
graaf en architect, aangevuld met
bruiklenen uit het bezit van diver
se Europese en Amerikaanse mu
sea en uit particulier bezit.
El Lissitzki, als Lazar Mordu-
chovitsj Lissitzki geboren in Pot-
sjinok -nabij Smolensk- werd ge
weigerd op de kunstacademie
van Petersburg. Hij vertrok daar
om naar Darmstadt (Duitsland)
om aan de Polytechnische Hoch-
schule de opleiding tot architect
te volgen. Na het behalen van zijn
diploma ging hij in 1919 terug
naar Rusland. Hij hield zich niet
alleen bezig met architectuur.
maar ook met typografie en lytho-
grafie.
Hij maakte later kennis met on
der anderen Chagall en Malevich.
Door een samenwerking met die
suprematistische kunstenaar
kwam Lissitzki tot het maken van
schilderijen waarvoor de proble
men van materiaal, volume, mas
sa, ruimte en ritme de uitgangs
punten vormden. Lissitzki noem
de die werken Proun-schilderij-
en. Later zou hij ook driedimen
sionale werken maken, geba
seerd op eenzelfde zienswijze.
In 1922 werd hij gevraagd deel
te nemen aan de organisatie van
de Erste Russische Kunstausstel-
lung in Berlijn. Hij ontmoette
daar collega's als Van Doesburg,
Schwitters, Arp en Moholy-Nagy.
Na 1924 concentreerde hij zich
met name op stedebouw en archi
tectuur om zich daarna vooral be
zig te houden met het inrichten
van tentoonstellingen. Dat zag hij
zelf als zijn belangrijkste artistie
ke werk.
Lissitzki werd gegrepen door
de revolutie en geloofde in de rol
van de kunstenaar bij het realise
ren van een nieuwe, betere wer
kelijkheid door de activering van
het bewustzijn van de beschou
wer. Tot ver in de jaren dertig
heeft hij het geloof gekoesterd dat
er een ware socialistische staat
zou ontstaan. Hij werd ingehaald
door de propaganda waarvan de
inhoud en doelstelling hem door
anderen werd voorgeschreven.
Zij vrijheid als zelfstandig kun
stenaar raakte gaandeweg
bekneld.
De tentoonstelling in het Van
Abbemuseum wordt begeleid
door een Nederlands/Engelstali
ge catalogus waarvoor onder an
deren Jan Debbaut, Jean
Leering, Henk Puts en M. Nemi-
rovskaja teksten leveren.
Op dit moment zit Gerard
Cox met een boek op het
Portugese strand benoor
den Oporto. Alleen, zoals
hij de laatste tijd wel vaker
is. Hij rust uit van drukke
bezigheden in de tv-studio
en op de schnabbeltoer.
Maar op de dag voor zijn
vertrek naar het vakantie
oord gaf hij hem nog even
ouderwets van katoen.
"Ik werk veel in het schnabbelcir
cuit. Ik ben een veelgevraagd ie
mand op bruiloften en partijen, con
gressen en presentaties. Dat is een
hele grote en mooie markt voor ons.
Er zijn tegenwoordig ontzettend
veel bedrijven die 'motivatiedagen'
voor hun mensen beleggen of fuse
ren óf gewoon feestvieren. Nou, dan
is het heel leuk om daar een half uur
te staan, zeker als het zo'n dorre
congresdag is. Dan willen ze om
half vijf wel even lachen".
"En dan hebben we net weer tien
afleveringen van de serie 'Vreemde
Praktijken' opgenomen. Er lagen er
nog tien en die hele handel wordt
nu vanaf oktober dit jaar achter el
kaar door de KRO uitgezonden.
Dan heb je beet. Dan kun je toe
slaan. Maar het was wel pezen".
"In het theater werk ik niet meer.
Daar heb ik helemaal geen tijd meer
voor. Met alle respect, hoor, maar
het is allemaal theater dat mij niets
te zeggen heeft. Alléén maar flauwe
kul. Leuk voor een kwartier, niet
langer. Ik zeg het zonder bitterheid,
want Brigitte Kaandorp, Herman
Finkers, Jack Spijkerman, ze trek
ken volle zalen en dat vind ik een
criterium, maar als je ziet wat al die
wereldberoemde mensen eigenlijk
doén, dan denk ik: Leve de Onkun
de! Tot vorm verheven amateuris-
"Het heeft misschien nooit iets
voorgesteld, het hele theater niet.
Het gesubsidieerde gedoe sla ik nu
maar over, want dat is natuurlijk na
velstaarderij. Dat begint nu langza
merhand in Amsterc^m met al zijn
gekte een publiek van louter idioten
te krijgen. En de vrije sector, wat ge
beurt daar nu eigenlijk? Als er echt
iets gebeurt, is het cabaret. Freek de
Jonge, Youp van 't Hek, dat zijn na
tuurlijk oases in de woestijn van de
ongein. Die hebben ook hun eigen
publiek. Die hebben dat opge
bouwd. Net zo goed als Paul van
Vliet. Maar dat heb ik nooit gedaan.
Met Frans Halsema had ik mis
schien een eigen publiek, maar dat
hebben we in de steek gelaten toen
we uit elkaar gingen".
Etiket
"Er is niet bepaald een etiket op mij
te plakken. Daarvoor heb ik altijd
veel te veel dingen gedaan. On
danks mijn gevorderde leeftijd ben
ik niet rustiger of milder geworden.
Mijn regelmatige woedes zijn alleen
een andere kant opgegaan. Ik wei
ger dat toe te schrijven aan toene
mende seniliteit. Ik ben het, meen
ik, juist beter gaan zien. Ik heb on
langs een plaatje gemaakt, en dat
heeft veel stof doen opwaaien.
Schijt aan het openbaar vervoer,
heet het. Natuurlijk moeten we het
milieu beschermen, maar als nu in
eens iedereen gaat roepen dat we
voortaan allemaal de trein moeten
nemen, gaat er bij mij iets jeuken".
"En ik zal je zeggen: ik had een
hele mooie, bijna literaire aanlei
ding. Op een late avond gaf ik Jan
Eijkelboom, die dichter uit Dordt,
een lift. Nu heb ik toevallig een leu
ke auto en toen we zo over de weg
zoefden zacht licht, radiootje aan
zei hij plotseling: heerlijk is dat
eigenlijk. Toen dacht ik: dat mag je
tegenwoordig niet meer zeggen, dat
autorijden ook fijn kan zijn. Daar ga
ik een lied op maken, want ik ben
cabaretier en dus in de contramine.
Aan kranten mag ik me ook graag
ergeren. Het Vrije Volk bevatte on
langs een gewijd artikel over dat
Rijkaard-incident tijdens het we
reldkampioenschap voetballen. Er
werd zo verschrikkelijk gediscrimi
neerd op het voetbalveld. Dan denk
ik als ik dat lees: dat vind ik hele
maal niet. Natuurlijk roepen ze 'vui
le neger', maar ze roepen toch ook
'jij met je melkboerenhondekop'.
Ten eerste stelt dat niets voor. Als
de wedstrijd voorbij is, is iedereen
dat weer vergeten. En dat iemand
wordt uitgescholden omdat hij
zwart is, is hetzelfde als wanneer hij
rood haar heeft of kromme poten.
Dat heeft met discriminatie niets te
maken. Misschien dat daar ook nog
eens een liedje in zit".
Argwaan
"Misschien is dat wel de rode draad
in wat ik schrijf en doe. Argwaan te
gen dat soort dingen. En veel twijfel
over wat op me afkomt. Dat ligt
dicht bij elkaar. Ik ben natuurlijk te
gen Apartheid, maar de het modieu
ze eraan irriteert me altijd. Paul Si
mon mag hier met een stel Zuidafri-
kaanse muzikanten spelen omdat
de mensen van het Zuid-Afrika Co
mité dat goedvinden. Wie denken ze
wel dat ze zijn? En als W.F.Hermans
naar Zuid-Afrika gaat, is hij niet
meer welkom in Amsterdam. Ik
word echt gek van woede over zo
veel onzin. Je kan Piet Pik uit Me-
demblik erheen sturen, maar daar
heb je niks aan. Maar van een man
als Hermans wil ik graag horen wat
hij daar heeft gezien.
ach, als als iets in de mode is, dan
is het al niets meer. Daar wil ik altijd
meteen tegenin. Dat is terug te voe
ren op mijn vader. Die moest in de
oorlog van een Landwachter de ra
men dicht doen. Toen zei mijn va
der: ramen dicht? ramen open! Hij
was een dapper man, maar vooral
eigenwijs. En dat heb ik ook heel
sterk".
"Onlangs hoorde ik op Radio
Rijnmond dat er een Litouwse pop
groep was gearriveerd om hier te
komen spelen. Ik reed bijna tegen
een boom. Er zit natuurlijk een Rot
terdamse popgroep thuis, die best
had willen spelen. Nee, dan komt er
een Litouwse popgroep. Het be
staat natuurlijk niet dat er in Litou
wen een goeie popgroep is. Kan
niet. Dat is onmogelijk. Maar sinds
de Baltische opstand moeten we al
les mooi vinden wat daar vandaan
komt.
Dat bedoel ik, het modieuze van
die dingen. Er is ook vaak poen aan
verbonden. Ik zou niet willen zeg
gen dat elk lied van mij daarover
gaat, maar het zit er wel allemaal in.
Je moet niet blind achter de vlag
aan gaan. En ook niet doof met de
muziek meetrekken. Je moet thuis
blijven".
HORIZON In de Vishal aan de Grote Markt in Haarlem is tot en met 9
september een expositie te zien met als thema ,De horizon in het land
schap'. Daarvoor is een selectie uit de collectie aan moderne beeldende
kunst van het Frans Halsmuseum gemaakt die de gehele twintigste eeuw
beslaat.
Naast elkaar worden onder meer getoond 'Bomenrij in drassig land
schap bij Duivendrecht' van Piet Mondriaan (1905), kleurenfoto's van het
Hollandse polderlandschap van Ger Dekkers (1979) en het tweeluik 'Syste-
ma' van Paul van Dijk (1985).
AMSTERDAM/LEIDEN
(GPD) Half september
gaat de nieuwe theatershow
van Adèle Bloemendaal in
première. Na 'Adèle in Casa
blanca,' een grote show in
groepsformaat waarin het
accent soms verschoof naar
het clubje om haar heen,
komt ze weer met een solo
voorstelling. De titel van de
nieuwe show: 'Adèle op de
Orinoco.' (De Orinoco is een
rivier die ontspringt in Ve
nezuela).
Haar begeleiders zijn Martin van
Dijk en Tom Barlage. Het zijn haar
musici van het eerste uur in pro
gramma's als 'Adèle's keus' en
'Adèle in korte broek.' Haar schrij
vers zijn eveneens gerenommeerd:
Willem Wilmink, Hans Dorrestijn,
Jan Boerstoel en de cabaretier-his
toricus Jacques Klöters. Laatstge
noemde heeft afscheid genomen
van het Nederlands Theater Insti
tuut in Amsterdam, waar hij twintig
jaar de archieven van de sector thea
teramusement beheerde en beheer
ste. Zijn opvolger is Steven Schenk.
Jacques Klóters wijdt zich als
kleine zelfstandige volledig aan zijn
artistieke toekomst: het schrijven
van teksten en het maken van radio
programma's. Voor Adèle is hij de
belangrijkste adviseur. Hij zet met
haar de nieuwe show in elkaar.
Maar Bloemendaal levert zelf ook
teksten. De samenwerking met Cox
Habbema als regisseuse was niet
zo'n succes. Kees Prins mag straks
op die stoel zitten.
Toen Adèle Bloemendaal haar
programma 'In korte broek' halver
wege het seizoen abrupt stopte
(1985), verspeelde ze haar krediet in
de theaterwereld. Schouwburgen
en producenten lieten het afweten,
huiverig om risico's te nemen en
weer iets met haar te beginnen. Tot
dat de directie van Theater Carré de
opzienbarende beslissing nam een
kortlopende voorstelling te produ
ceren ('Casablanca,' 1989). Daarin
bleek dat Adèle geconcentreerd en
zeer hanteerbaar was, afstand ne
mend van gevreesde vedette-trek
jes.
Joop Koopman van het klasse-
impresariaat Lumen in Hilversum
durft het nu aan, wijzend op de
enorme staat van dienst van Adèle
Bloemendaal in het vaderlandse
theater.
Adèle Bloemendaal geboren Ha-
meetman (57) debuteerde als actrice
in 1953, deed voor 't eerst cabaret bij
Lurelei in 1959 en stond later in pro
gramma's bij Kraaykamp, Jaap van
de Merwe, Max Tailleur, Sieto Ho-
ving en Albert Mol, waarna ze tus
sen 1964 en 1986 opnieuw toneel
speelde, en wel bij de groep Ensem
ble. In één van de historische pro
gramma's van het Nederlands caba
ret, 'Met blijdschap geven wij ken
nis' met Gerard Cox en Frans Hal
sema, keerde ze in 1968 terug. Haar
eerste grote voorstelling was de
vrouwenmusical 'De Club' rond
1980. Het werd de aanzet tot haar
eerste soloprogramma in 1981, de
bevestiging van haar podium-per
soonlijkheid met als tegenkant de
komische, soms wat ordinair getin
te vrouwen die ze neerzet in komi
sche televisieseries.
Met Rob Touber deed ze Spraak
makende tv -shows en sinds 1972
kwam ze bijna elk jaar met een car
navalshit. In films heeft Bloemen
daal ook gespeeld. Joop Koopman:
"Hoeveel Adèles zijn er eigenlijk?
We kennen Adèle de ster, die zingt
zoals niemand anders kan zingen.
Dan is er de ronde volksvrouw die
zeven Amsterdamse dialecten be
heerst, de fitness-Adèle in haar
strijd tegen ouderdom en verval. In
'Adèle op de Orinoco' maken we
kennis met de wereldreizigster, de
avonturierster, de vrouw die op de
rug van een struisvogel de woestijn
in vluchtte, achtervolgd door opge
wonden Arabieren. Ze is ook de
vrouw die Russische roulette speel
de met de vice-consul van Frans
Guyana in de Orient Express. Voor
mij is ze een vrouw die gebaande
wegen probeert te verlaten door de
wildernis binnen te ^ringen, maar
daarbij wordt achtervolgd door
groepen westerse toeristen. Door
ons, dus..."
De repetities van de nieuwe show
zijn in De Poorterij in Zaltbommel
van 10 tot 15 september. De eerste
Adèle Bloemendaal: repeteren voor nieuwe show. (toto gpd>
proefvoorstelling van 'Adèle op de de beurt, waaronder Leiden op 12
Orinoco' is in Alphen aan de Rijn op maart. Adèle staat van 1 tot en met
19 september. De eerste 'echte' 10 november in het Rotterdamse
voorstelling is in Amersfoort op 12 Luxor-theater. De korte serie van
oktober. Daar staat ze drie avonden, zes voorstellingen in Carre in Am-
Daarna komen andere plaatsen aan sterdam opent op 27 november.
AMSTERDAM (ANP) - Het Ne
derlands Filmmuseum (NF) be
steedt in september in de tijdelijke
behuizing in de bovenzaal van de
bioscoop Kriterion in de hoofdstad
aandacht aan het werk van de
Zweedse regisseur Ingmar Berg
man. Op het programma staan
twaalf titels uit de jaren vijftig en
zestig.
Als thema voor oktober is de ac
trice Greta Garbo gekozen, die op 15
april 1990 op 84-jarige leeftijd over
leed. Het NF heeft archieven uit de
hele wereld benaderd om kopieën
af te staan voor een retrospectief
van circa twintig films. Naast be
kende titels als 'Mata Hari', 'Queen
Christina', 'Anna Karenina', 'Ni-
notchka' en ,The Two-Faced-Wo-
man' worden ook minder bekende
films met Garbo uit de periode van
de zwijgende film vertoond.
Aan Marco Muller, directeur van
het Filmfestival Rotterdam, is ge
vraagd voor november een pro
gramma samen te stellen met titels
die zelden of nooit te zien zijn. Als
oorzaak daarvan noemt het NF dat
deze films niet of nauwelijks be
kend zijn of dat een afwijkende
lengte een belemmering voor verto
ning vormen. De keus van Müller
vormt het begin van een reeks waar
in prominenten uit de filmwereld
hun favoriete programma samen
stellen.
December is gewijd aan het over
zicht van een eeuw Franse docu
mentaires. Dat gebeurt in aanslui
ting op en in samenwerking met het
Internationale Documentaire Festi
val dat die maand in de hoofdstad
wordt georganiseerd.
De filmvertoningen in Kriterion
beginnen op 1 september. De ver
huizing is noodzakelijk in verband
met de verbouwing van het Vondel
parkpaviljoen, die naar verwach
ting een jaar in beslag neemt.
Franse schrijver
Conchon overleden
PARIJS (AFP) - De Franse roman-
en scenarioschrijver Georges Con
chon is op 65-jarige leeftijd in een
kliniek in de buurt van Parijs over
leden. Conchon kreeg in 1964 de
Prix Goncourt voor zijn 'L'état sau-
vage'. Andere werken van zijn hand
zijn 'La corrida de la victoire' (1959),
'Le bel avenir' (1983) en 'Colette
Stern' (1987). Ook als scenario
schrijver maakte hij naam, met on
der meer 'Le sucre' (1978) en 'La
banquière' (1980).
Verhuizing
AMSTERDAM - De Stichting
Huygens-Fokker voor de promotie
van microtonale muziek verplaatst
de activiteiten van het Teylers Mu
seum in Haarlem naar De IJsbreker
in Amsterdam. Dit is bekendge
maakt in het programmablad over
september en oktober van dit inter
nationale concertcentrum voor he
dendaagse muziek.
