In de auto of op de fiets
in geld scheelt het niets?
Cuba: socialisme of je televisie kwijt
Gods-volk-cultus
wint weer terrein'
Reiskostenaftrek is erg ingewikkeld en soms onlogisch
I REPORTAGEi
GEESTELIJK LEVEN
MEXICO-STAD - De Cubaanse
leider Fidel Castro blijft de wereld
verbazen. Vorige week wist hij op
nieuw het immens grote Plein van
de Revolutie te vullen. De Ameri
kaanse persbureaus telden zo'n
honderdduizend mensen, de Cut
baanse pers zelf één miljoen. En
geen enkele openbare uiting van
onvrede. Wel een oorverdovend 'so-
cialismo o muerte' socialisme of
de dood aan het eind van de
meeting. En ook de nodige trotse
gezichten.
Het ging om de viering van de 37-
ste verjaardag van de aanval op de
Moncada-kazerne, het begin van de
strijd tegen de diktator Batista. Cas
tro bevestigde nogmaals dat Cuba
socialistisch blijft, ook al is het 't
laatste land op aarde.
Bij gebrek aan beter, bliezen ver
schillende media de aankondiging
van Castro op, dat hij bereid is om
elke Cubaan met een geldig toe
gangsvisum tot een ander land te la
ten vertrekken. Op zich was er daar
bij niets nieuws onder de zon. Dat
zelfde standpunt wordt
jaren verkondigd als e<
aan de eigen bevolking. Dat de Cu
banen niet naar het buitenland kun
nen afreizen komt niet door ons,
maar door al die landen die geen vi
sa willen afgeven, benadrukte Cas
tro nogmaals uitdrukkelijk.
Natuurlijk, er is een soort van
nieuwe 'koude oorlog' tegen Cuba
begonnen. Sinds het uiteenvallen
van het Oostblok probeert Was
hington de Cubaanse ketel nog er
ger onder druk te zetten. Maar Cuba
is beslist geen paradijs van 'voor
beeldige revolutionairen', zoals Fi
del Castro zo graag wil doen gelo
ven. Daarmee houdt de Cubaanse
leider niet alleen het Cubaanse
volk, maar ook zichzelf voor de de
gek.
Het probleem is dat op Cuba de
meeste mensen dat soort van 'revo
lutionaire karweien' opknappen om
met in de problemen te komen. Niet
meedoen, betekent moeilijkheden.
Bijvoorbeeld een bezoek thuis van
iemand van het Revolutionaire De
fensie Comité, waarvan er alleen al
in de hoofdstad Havana 450.000 be
staan, een per huizenblok. En dan
kan de illegaal verkregen kleurente
levisie in gevaar komen, de ijskast,
of zelfs je baan.
De sociale controle op het revolu
tionaire eiland is verstikkend. Bij
een recent gehouden opiniepeiling
van de Communistische Partij
bleek dan ook dat 90 procent van de
dik 10 miljoen Cubanen Castro vol
ledig steunt. En slechts 2 procent
gaf toe daadwerkelijk oppositie te
willen voeren.
Maar op straat wordt die onvrede
dan toch met de dag duidelijker.
Sinds de executie, vorig jaar, van
verschillende vooraanstaande mili
tairen op beschuldiging van drugs
smokkel begint zelfs de eerbied
voor de altijd als held vereerde Cas
tro te verdwijnen. Tegenwoordig hij
in de mond van veel mensen niet
meer 'el comandante'. maar 'el \ie-
jo', de ouwe. Anderen hebben het
met een nogal vies gezicht over 'Es-
teban'. In het Spaans een normale
voornaam, maar in het geval van
Castro gebruikt als afkorting voor
'este ban-dido', die dief.
Door alle problemen in het Oost
blok, krijgt Cuba het de komende
maanden nog moeilijker. Maar ook
vertelde Castro nog verschillende
troeven in zijn mouw te hebben,
waarvan hij echter niet alle details
wilde geven.
Voor eventuele veranderingen,
de 'politieke opening' die er vroeg
of laat dan toch zal moeten komen,
blijft het nu wachten op het Vierde
Partijcongres van begin volgend
jaar. Wie goed naar Castro luisterde,
hoorde in feite tussen de regels door
dat hij daartoe best bereid is. indien
Washington voor een wat minder
vijandige opstelling kiest. Maar dat
zit er voorlopig nog niet in.
Van onze correspondent
Jan Harren
Wie minder dan 10 kilometer van
zijn of haar werk woont, heeft ner
gens recht op tenzij hij of zij met de
bus, de tram, de metro of de trein
gaat. Dan mag de werkgever f 53,36
per maand belastingvrij geven,
maar dan moet de werknemer wel
na gebruik zijn abonnement bij zijn
baas inleveren. Want die moet dat
kunnen laten zien als de belasting-
controleur langs komt.
Het kan zijn dat de werkgever
geen vergoeding geeft. Komen zij
dan misschien in aanmerking voor
een aftrekpost bij het invullen van
hun aangiftebiljet voor de inkom
stenbelasting? Het antwoord is nee,
ook al gaan ze 22 keer met het open
baar vervoer.
Vanaf 10 kilometer ziet het er an
ders uit. Dan mag er weer een hele
tijd wat. Maar het verschilt of er met
het openbaar vervoer wordt gereisd
of met de auto of de Fiets. Wie meer
dan 10 kilometer maar niet meer
dan 15 kilometer van zijn werk
woont (van deur tot deur langs de
gebruikelijkste weg), mag van zijn
werkgever 128,36 gulden belasting
vrij krijgen als hij met het openbaar
vervoer heen en weer gaat, of 111,68
gulden als de auto wordt gebruikt of
op een andere wijze wordt gereisd.
Dus ook wanneer iemand dagelijks
op zijn fiets stapt, want dat is ook
geen openbaar
De volgende grens ligt bij 20 kilo
meter (f 155,84 of f 139,20) en een
breekpunt ligt bij 30 kilometer. Aan
openbaar-vervoerklanten mag dan f
206,68 worden betaald, aan autorij
ders f 190. Boven die 30 kilometer
blijft het bedrag dat aan trein- en
busreizigers belastingvrij mag wor
den vergoed, nog even stijgen (tot
maximaal f 371,68 bij meer dan 60
kilometer), maar blijft de belasting
vrijdom voor autorijders beperkt
tot de f 190 gulden. Wordt er meer
betaald dan moet over dat meerdere
loonbelasting worden betaald.
Voor de openbaar-vervoerreizi-
gers geldt steeds de bepaling dat ze
hun kaartjes bij hun werkgever
moeten inleveren, willen ze voor de
hogere vergoedingen in aanmer
king kunnen komen.
Voor wie 30 kilometer of minder
van zijn werk woont, geldt altijd de
afstand van deur tot deur bij het
vaststellen van het bedrag dat be
lastingvrij mag worden gegeven
door de werkgever, ongeacht of met
openbaar vervoer of anders wordt
gereisd. Boven de 30 kilometer
wordt het weer anders: dan geldt
voor wie op het hogere bedrag van
de openbaar-vervoergebruikers
aanspraak wil maken, slechts het
deel dat ook werkelijk met het
openbaar vervoer wordt gereisd.
Dan moet bijvoorbeeld de fiets- of
autorit naar het station buiten be
schouwing blijven. Wie echter met
de bus naar het station gaat, zit in
het openbaar vervoer en mag die ki
lometers dus weer wel mee tellen.
Voor automobilisten, zou je kunnen
zeggen, blijft het aantal kilometers
van deur tot deur gelden, maar dat
doet er niet zo veel meer toe, omdat
voor hen toch het maximum aan
vergoeding (of aftrekpost) bij 30 ki
lometer ligt.
Op 1 augustus gaat een nieuwe regeling in voor de aftrekbaar
heid en de balastingvrije vergoeding van de kosten verbonden
aan het woon-werkverkeer. Werkgeversvoorzitter Kamminga
van het KNOV schreeuwde vorige week al moord en brand en
riep op om de hele regeling maar te boycotten. Veel te ingewik
keld, vond hij de aftrekregeling, en heel erg fraudegevoelig.
Ingewikkeld is het zeker, maar hoe zit de regeling nu precies in
elkaar? Hoe zit het met de aftrek, als je op 17 kilometer van je
werk woont? Of op 100 kilometer en je besluit samen met een
collega naar het werk te rijden? Een uitleg.
Vergoeding
In veel gevallen zullen werkgevers
slechts een gedeeltelijke vergoe
ding verstrekken of zelfs helemaal
geen. Dan treedt de 'aftrektabel' in
werking. Die geeft de bedragen die
bij de aangifte voor de inkomsten
belasting (of voor vermindering
loonbelasting) als aftrekpost mogen
worden opgevoerd. Ze zijn overi
gens flink lager dan de bedragen die
als belastingvrije vergoeding mo
gen worden verstrekt.De aftrek
voor een automobilist is maximaal f
1520 (voor het hele jaar). Wie met
het openbaar vervoer reist, mag als
hij meer dan 30 kilometer in trein
en/of bus zit, nog hogere bedragen
aftrekken: bij een afstand van 30 tot
40 kilometer f 2140 tot f 3180 toe bij
afstanden van meer dan 60 kilome
ter. De (gedeeltelijke) vergoeding
van de werkgever moet daar dan
van worden afgetrokken.
Het kan natuurlijk zijn, dat de (ge
deeltelijke) vergoeding toch nog bo
ven het bedrag uit komt dat bij de
aangifte inkomstenbelasting maxi
maal als aftrekpost mag worden op
gevoerd. Dan hoeft er geen bijtel
ling te worden gepleegd, omdat de
vergoeding immers onder het maxi
mum van de belastingvrije grens
voor vergoedingen blijft.
Maar gaan we er even van uit dat
de vergoeding inderdaad ook onder
de van toepassing zijnde aftrekpost
blijft, dan mag het verschil als af
trekpost bij de belastingaangifte
worden gebruikt.
Er is echter weer een voorwaarde:
wie voor een aftrekpost op basis van
openbaar vervoer in aanmerking
wil komen (ook in geval van gedeel
telijke vergoeding waarvoor ook al
het inleveren van de gebruikte
kaartjes nodig is), moet in het geval
hij meer dan 30 kilometer van het
werk woont, een 'openbaar-ver-
voerverklaring' hebben. Die wordt
door spoorwegen en streekvervoer-
bedrijven verstrekt bij aanschaf van
een jaarkaart. Mede met het oog
daarop zullen de spoorwegen, waar
schijnlijk in oktober, met een jaar-
trajectkaart komen, een kaart die op
een bepaald traject een heel jaar gel
dig is. Tot dusver bestaan traject-
kaarten bij NS slechts in week- en
maand-uitvoering.
Poolen
Wie met een personeelsbus of iets
kend geen recht op een vergoeding
of aftrekpost wegens woon-werk
verkeer. En wie in een auto van de
zaak rijdt, zal van de nieuwe regels
pas iets merken als hij meer dan 30
kilometer van zijn werk woont. Dan
moet hij of zij 24 procent in plaats
van 20 procent van de oorspronke
lijke cataloguswaarde van de auto
bij het inkomen optellen.
Tamelijk royaal wordt de Fiscus
als mensen samen in de auto krui
pen. Dan mag de werkgever van de.
eigenaar van de auto waarmee
wordt gereisd, 44 cent belastingvrij
betalen voor elke gereden kilome
ter. De medereizigers hebben dan
nergens meer recht op. Voor dit car
poolen moeten contracten worden
gesloten tussen de werkgever en de
poolers, en eventueel ook nog eens
met de werkgever(s) van deelne
mers in de pool die bij een ander in
dienst zijn.
Voorbeeld
Wie 17 kilometer van zijn werk
woont, mag straks f 16,68 meer ver
goeding van zijn werkgever belas
tingvrij krijgen wanneer hij met het
openbaar vervoer in plaats van met
de eigen auto gaat. Zijn belasting
vrije reiskostenvergoeding mag dan
f 155,84 zijn, terwijl het f 139,20 blijft
wanneer hij de auto zou blijven ge
bruiken. Of wanneer hij zou gaan
Fietsen, want dat is ook geen open
baar vervoer
Ver van huis
Een belangrijk verschil met de hui
dige regels ontstaat waar mensen
hun werk ver van huis hebben. Wie
in Amsterdam woont en in Den
Haag werkt (iets meer dan 60 kilo
meter), mag daar nu nog een belas
tingvrije vergoeding voor krijgen
van f 355 per maand. Dat is trou
wens het maximum. Na 1 augustus
wordt voor automobilisten het
maximum gelegd bij f 190 per
maand. Aan treinforenzen mag ech
ter f371,68 belastingvrij worden ge
geven.
Misschien dat voor deze of gene
een uitweg zit in het car-poolen.
Twee collega's, die tot dusver ieder
in hun eigen auto pendelen en daar
voor elk de f 355 door hun werkge
ver betaald kregen, kunnen beslui
ten tot een samen-reiscontract. De
belastingwet wordt dan ineens roy
aal.
Degene in wiens auto het tweetal
dan naar Den Haag heen en weer
reist, mag per gereden kilometer 44
cent vergoeding krijgen. Nemen we
als enkele-reis afstand 62 kilometer,
dan levert dat in een maand met 22
werkdagen een totale 'ruimte' op
van 62 (heen) plus 62 (terug) is 124
kilometer, maal 22 (dagen), maal 44
cent, is f 1200,32.
Daaruit valt gemakkelijk de twee
keer f 355 te betalen die de werkge
ver tot dusver gewoon was aan zijn
twee personeelsleden uit te keren,
al zal hij het geld nu aan de eigenaar
van de auto moeten geven. En wie
controleert of de twee de opbrengst
vervolgens samen delen en ieder
weer, net als vroeger, in hun eigen
auto stappen?
Het mag natuurlijk niet, wat de
twee Amsterdammers uit het voor
beeld doen. Volgens de regels is ook
de werkgever fout wanneer op deze
manier met het carpool-contract
wordt gesjoemeld. Maar het maakt
een beetje duidelijk waarom inmid
dels van alle kanten is gewaar
schuwd voor de fraudegevoeligheid
van de nieuwe regeling.
23
Hij zweeg nog even.
Het heeft weinig zin het te ver
zwijgen. Wie er belang bij heeft moet
het te weten kunnen komen. De poli
tie weet het".
Inspecteur Van Dam?" vroeg ik.
„Ja. Hij is dus ook al bij u geweest?"
„Ja".
Stond u ook in het boekje?"
..Nee. Anders zou ik niet meer op
vrije voeten lopen, neem ik aan".
„Er stonden vele namen in het
boekje. En toch kon maar één van de
dragers de dader zijn geweest. Alle
anderen hebben dus het recht vrij te
lopen ik neem aan dat die inspec
teur zijn reden zal hebben om te
doen wat hij doet. Ofschoon ik
nig eerbied heb voor hun mai..r
van werken in het algemeen. Hier i..
de buurt kunnen we ervan meepra
ten. Veel moorden die nooit opgelost
worden. En ook moorden waarvan
iedereen de dader kan aanwijzen.
Maar bewijzen, dat is iets anders".
„Hoe weet u dat? Ik bedoel dat er
meer namen in haar boekje stonden.
Ik weet zeker dat ik alleen gezegd
heb dat uw naam erin stond".
Even leek het of hij weer vroom
wou kijken en alles op het Alziend
Oog zou willen schuiven. De telefoon
ging. Hij keek me even verontschul-
•digend aan en zette het toestel aan
zijn oor. Hij luisterde aandachtig
en knikte.
„In orde. De nachtmis begint pre-
EEN AVONDJE STAPPEN I
cies om middernacht. Hoe was uw
naam of hoe zoudt u willen heten?
Voor de heerster van de hel heeft ie
dere naam even veel waarde. Jan
sen? Er zijn veel Jatisens, meneer
Jansen. Geraldy? Uitstekend. De
voorwaarden zijn u bekend? Mooi.
Aanbeveling is de beste vorm van
propaganda. Ik geef u de zwarte ze
gen".
Hij haalde een groot, dik aante
kenboek te voorschijn. De kaft was
van zwart leer en er stond een omge
keerd rood kruis op, met de stompe
kant naar beneden. Hij sloeg het
open en maakte een aantekening. Ik
las met hem mee. Zijn handschrift
kwam me bekend voor. Het was
klein, kriebelig, heel persoonlijk
neergezet en alle woorden liepen
naar beneden, alsof de schrijver de
moed al had opgegeven voor hij de
zin had kunnen afmaken. Ik kon me
niet vergissen. Dat was het schrift
dat ik in het boekje had gezien. Ik
wou hem meteen ondervragen maar
ik kon die woedende wens onder
drukken. Ik vond het beter dat hij
eerst zijn mededelingen zou doen.
„V/at wou u me zeggen?" vroeg ik
en ik merkte dat ik hijgde van span
ning.
„Wat bedoelt u?"
„Wat u met Karin de Leeuw te
maken had!"
„O, ja, wat algemeen bekend is".
De deur in de muur achter hem
ging open en een nog jonge vrouw
kwam binnen.
„Moeten we nog lang wachten?"
vroeg ze. „De meisjes beginnen het
koud te krijgen".
De vrouw was klein en ze zag er
bedeesd uit.
„Als een schuchter vogeltje",
dacht ik.
Maar haar stem was hard en
scherp en toch ook een beetje zange
rig. Ze moest ergens van Limburg
vandaan zijn gekomen. Ze droeg
een zwarte mantel die over haar en
kels hing, van dezelfde soort als van
de man die ik in gedachten al de
kardinaal noemde.
„We kunnen meteen beginnen",
antwoordde hij. Het meisje nam me
nauwkeurig op.
„Is hij het?"
„Nee. Nee".
„Wat komt hij dan doen?"
Ze kwam dreigend naar voren.
„Je bent toch ook niet van de be
lasting, net als die andere?"
De kardinaal hield haar tegen.
„Hou je kalm, Bettie. Meneer had
me iets persoonlijks te vragen".
„O, ik dacht dat-ie voor de dienst
kwam".
„Nee. Jullie kunnen wel begin-
„Nou, schiet dan op. We wachten
op je". Ze keek me weer nauwkeurig
aan, nu iets vriendelijker. Broeder
we hebben nog één plaats vrij". Ze
wendde zich tot de kardinaal. „Ik
neem aan dat die andere broeder
niet komt".
„Dat neem ik aan".
„Goed. Ga je mee, broeder?"
Ze nam me bij de arm en ik volgde
haar. Ik was nieuwsgierig en verder
trok het meisje me aan. Ze zag er zo
onschuldig uit. Ik ben niet onnozel
en ik weet wel dat onschuldige meis
jes van haar leeftijd niet meer voor
kwamen en zeker niet als ze iets in
deze buurt te doen hadden, maar
veranderingen die ik bij mezelf had
ontdekt maakten me overmoedig.
Lizzy zat in Zwitserland en ik werd
zachtjes meegenomen naar iets dat
ik n\L alleen maar als een avontuur
kon ondervonden.
De kapelaan was aan zijn bureau
blijven zitten.
„Kom, schiet op", zei het meisje.
„Jij moet het offer zegenen. Dat kun
nen wij niet. Wacht maar tot de
vrouwen de macht krijgen. Dan of
feren wij jóu".
Die man wou iets weten over Ka
rin", zei hij zacht en doordringend.
Bettie liet me onmiddellijk los.
Blonde Karin?"
„Ja".
„Dat stuk vuil?"
„Zoals je haar noemen wilt".
„Zo wil ik haar noemen en dat
kan niemand me verbieden. Alle
meisjes weten dat zij het was die de
fiscale recherche op je heeft afge
stuurd".
Hij wendde zich tot mij.
„Ik zal het u uitleggen".
„Doe dat straks maar. Daar is
nou geen tijd voor", zei Bettie.
Draai maar even wat muziek".
„Wat?"
„De ketterkoralen van het zwarte
bloed":
„Is dat niet een beetje te hitsig?"
„Nee".
„Nou, ja, jij weet het 't beste. Jij
bent tenslotte hogepriester".
„Doe maar".
ROERMOND Monseigneur Castermans, hulp-bisschop van Roer
mond, zegent de fietsen van de pelgrims voor hun vertrek naar Rome za
terdagochtend. Zo'n dertien wielrenners nemen deel aan deze fietsbede
vaart. (foto ANP)
Ir. Van der Graaf van Geref. Bond:
HUIZEN Ir. J. van der
Graaf, secretaris en spreek
buis van de behoudende Ge
reformeerde Bond in de Her
vormde Kerk, is vervuld met
'diepe zorg' over de groeiende
wereldmijding in eigen kring,
waarbij te veel waarde wordt
gehecht aan uiterlijke ken
merken.
In 'De Waarheidsvriend', het or
gaan van de Bond, hanteert Van
der Graaf zijn immer scherpe pen
deze week tegen ontwikkelingen
op het eigen kerkelijke erf. Hij
constateert hoe 'we kerkelijk
twistend onze weg gaan'. Van de
Graaf: "De polarisatie gaat niet
met vakantie".
Directe aanleiding voor deze
bezorgde geluiden van de voor
man in de Bond, vormen de
'geestloze uitlatingen' van een ou
derling uit Harskamp in een
plaatselijke krant. De man had
geen goed woord over voor de
zendingsdagen van de Gerefor
meerde Zendingsbond (onder
deel van de Bond), in de open
lucht in Driebergen, die jaarlijks
duizenden belangstellenden trek
ken.
De woorden van de ouderling,
die van mening is dat Góds volk
niet meer in Driebergen komt en
dat de predikanten die daar spre
ken het echte geestelijke leven
niet kennen, vormen volgens Van
der Graaf 'hovaardige lastertaal'.
Harskamp, waar men eigen zen
dingsdagen houdt, heeft 'de mas
kers afgeworpen', aldus Van der
Graaf.
Er is 'een Gods-volk-cultus van
bedenkelijk allooi' in opmars, zo
concludeert Van der Graaf. Vol
gens hem wint de oude doperse
geestesstroming van wereldmij
ding en 'overgeestelijkheid' weer
terrein. In reactie op vervlakking,
aldus Van der Graaf, is er een
geestelijke vluchthouding, die
ver weg staat van de leefwereld
van elke dag.
Chargerend stelt Van der Graaf
dat er vandaag niet zoveel meer
nodig is om voor dominees weer
een kuitbroek met gespen voor te
schrijven, of het dragen van een
hoge hoed. Van der Graaf vrees
voor een 'vormendienst', waarin
het echte geestelijke ontbreekt.
"Al wat dan verder niet past in de
eigen straat wordt afgeschreven".
Overigens is hij ook niet echt
gelukkig met de tegenbeweging
binnen de Bond, die oproept tot
geestelijke vernieuwing. Een
paar weken geleden schreven een
paar bekende, jongere bonders
een brief waarin zij een toene
mende dwang tot uniformiteit en
een verzuiling in de kerk signa
leerden.
Van der Graaf betreurt het dat
de brief vooral gericht was tegen
de 'conservatieve richting'. In
beide kampen gaat het er volgens
hem soms 'geesteloos' aan toe.
"Enerzijds kunnen we stikken in
het wetticisme, anderzijds kun
nen we verdrinken in de zucht
naar vernieuwing".
De Gereformeerde Bond vormt
een grote fractie binnen de Her
vormde Kerk. Volgens schattin
gen is een vierde van de hervorm
de gemeenten vaak niet de
kleinsten - aangesloten bij de
bond.
Pat Robertson
met campagne
naar Nicaragua
MANAGUA (ANP) - De Ameri
kaanse evangelist Pat Robertson,
die in 1988 zonder succes dong
naar de Republikeinse kandida
tuur voor de presidentsverkiezin
gen, is onder het motto 'Jezus'
licht' begonnen met een nieuwe
campagne in Nicaragua.
Robertson gebruikte bij een
eerdere campagne de naam van
zijn organisatie 'Club 700', maar
hij heeft daar nu van afgezien,
omdat deze naam te zeer is ver
bonden met de steun die hij on
der het sandinistische bewind
aan de contra's gaf. Vorig jaar be
schreef hij de contra's nog als
'Gods leger'.
Robertson, die ook in El Sal
vador en Guatemala een evangeli
satiecampagne is begonnen, geeft
ook humanitaire hulp aan de be
volking. Hij heeft 40 miljoen dol
lar (ruim 73 miljoen gulden) ge
schonken aan een aantal welzijns-
instellingen van de staat en de
kerken, waaronder een organisa
tie van sandinistische soldaten.
Doopsgezinden
op de bres voor
vrede en milieu
WINNIPEG (ANP) - Met een op
roep aan de 850.000 doopsgezin
den in de gehele wereld zich te
verplichten tot de strijd voor de
vrede en het behoud van de
schepping en tot solidariteit met
de onderdrukten en gehandicap
ten is gisterne in Winnipeg het
twaalfde Doopsgezind Wereld
congres afgesloten.
Ongeveer 12.500 deelnemers
enige duizenden minder dan ver
wacht hebben zich in de hoofd
stad van de Canadese staat Mani
toba op diverse wijzen bezigge
houden met het thema 'Getuigen
van Jezus Christus in de wereld
van vandaag'. Dat geschiedde
door middel van bijbelstudies, le
zingen, niet minder dan 250 werk
groepen, culturele manifestaties
en veel onderling contact.
Het belang van dit Wereldcon
gres was volgens Larry Miller, de
nieuwe secretaris van het Wereld
congres, dat de deelnemers de in
spiratie en de inzichten konden
krijgen om naderhand meer met
elkaar en met andere christenen
samen te werken.
Een grotere openheid dan ooit
voor maatschappelijke proble
men en nadruk op het mondiale
karakter van de wereldbroeder
schap kenmerkten de bijeen
komst in Winnipeg. Het eerste
bleek uit een sterke interesse
voor milieu- en Derde-Wereldpro
blemen, voorzichtige steun voor
de strijd van de Canadese India
nen en een gebedsdienst bij een
lanceerinrichting van een kern
wapen in de Amerikaanse Noord-
Dakota. Ook omstreden onder
werpen als aids en homoseksuali
teit en aandacht voor het concili
air proces en het vrouwendecen
nium van de Wereldraad van Ker
ken waren ditmaal mogelijk.
Binnen enige jaren woont de
meerderheid van de doopsgezin
den in de Derde Wereld, hetgeen
volgens Miller nog meer in de ac
tiviteiten van het Wereldcongres
tot uitdrukking moet komen. De
aanwijzing van India als plaats
waar het dertiende Wereldcon
gres in 1996 wordt gehouden, is
een stap in deze richting.
Lutherse kerk. Een tuchtcom-
missie van de Evangelisch Lu
therse Kerk in Amerika heeft
twee gemeenten in San Francisco
geschorst, die een lesbisch paar
en een homoseksele man als pre
dikant hadden aangesteld. De lu
therse bisschoppen hebben als
richtlijn vastgesteld, dat homofie
le predikanten 'zich van homo
seksuele activiteit onthouden'.
Beroepingswerk
Hervormde Kerk: te Rumpt (part-ti
me) B. Oosterom kand. Nieuwpoort;
aangenomen als predikant van het Ro-
de-Kruisziekenhuis te Den Haag mw.
ds. A. A. E. Bodisco Massink aldaar,
naar Hoogblokland A. Prins Werkho-
Gercformeerde Gemeenten: be
dankt voor Borssele en voor Sprang-
Capelle i.c.m. dovenzorg G. J. van
Aalst Benthuizen, voor Amsterdam-N
i.c.m. Zaandam A. B. van der Heiden
Doetinchem, voor Apeldoorn C. J.
Meeuse Rotterdam-Z.
