'Wij moeten te laat durven komen'
Afrika is een ramp voor
onze correspondenten
Verkeersdienst: handhaving maximum snelheid via de mens achter het stuur
Actie 'Uw kerk stelt
bericht erg op prijs'
is 'bittere noodzaak'
i REPORTAGEi
Onvrijheid pers Derde Wereld probleem voor DPS
AMSTERDAM - Nieuws brengen
uit de Derde Wereld. Het gat vullen
dat de grote internationale persbu
reaus laten liggen. Het klinkt een
voudig, maar de problemen waar
mee het persbureau IPS (Inter
Press Service - Third World) dage
lijks te kampen heeft, zijn niet ge
ring. In veel ontwikkelingslanden is
persvrijheid zeker niet zo'n vanzelf
sprekendheid als in het Westen.
"Afrika is een ramp", zegt direc
teur Boudewijn Poelmann van het
Amsterdamse kantoor van IPS.
Hoofdredacteur Paul Robert: "Een
IPS-correspondent moet vaak lave
ren tussen wat hij wil en wat hij
durft".
Het Europese hoofdkantoor
wordt in het najaar gevestigd in
Amsterdam. Omdat de organisatie
flink is gegroeid, was de coördinatie
vanuit het hoofdkantoor in Rome
niet meer effectief te doen. Daarom
werd besloten een aantal regionale
hoofdkantoren op te richten, die er
inmiddels zijn in Manila, Harare,
San Jose, New York en Kingston.
De Europese redactie in Amster
dam moet het werk van de Europe
se correspondenten coördineren.
Amsterdam
Het Nederlandse kantoor, dat sinds
1984 in Amsterdam is gevestigd,
vertaalt en bewerkt het nieuws dat
via het correspondentennet van
IPS uit de hele wereld wordt aange
leverd voor de aangesloten kranten
in Nederland. Omgekeerd wordt
nieuws uit Nederland dat voor lan
den in de Derde Wereld interessant
is, bewerkt voor internationale ver
spreiding door het Europese hoofd
kantoor, dat nu nog in Rome is ge
vestigd.
IPS maakt bovendien Neder
lands nieuws voor uitsluitend Ne
derlandse kranten. De bezetting is
niet groter dan vijf journalistieke
formatieplaatsen op het bureau en
één voor de verslaggeverij plus wat
freelance-krachten.
De filosofie van IPS is om het in
ternationale nieuws te laten ver
slaan door journalisten uit de des
betreffende landen zelf. Dus geen
Amerikaanse of Europese corres
pondenten in Afrika, maar een Afri
kaan. "Dat maakt ons ook kwets
baarder", zegt hoofdredacteur Ro
bert. Mensen van het eigen land
hebben meer te vrezen van hun re
geringen dan een Europese of een
Amerikaanse correspondent. Het
zure is dat de meest vrije pers van
Afrika in Zuidafrika zit. Daar zou
den de Mugabes eens over moeten
nadenken".
Betrouwbaarheid
De betrouwbaarheid van IPS als in
ternationale nieuwsleverancier is
nogal eens een punt waarover po
tentiële afnemers scherp doorvra
gen. Met een correspondentennet
dat in een aantal landen heel erg
moet uitkijken wat wordt geschre
ven, dringt die vraag zich op.
Paul Robert: "Fout nieuws wordt
niet gedaan. Als onze correspon
denten geen kans zien de feiten
goed door te geven maken zij niets.
Daardoor missen wij nieuws, dat is
waar. Maar we brengen uit de Der
de-Wereldlanden nog altijd veel
meer dan de andere internationale
persbureaus. In Afrika bij voor
beeld zijn wij nog vrijwel het enige
internationale persbureau. De een
na de ander vertrekt daar. Wij zitten
er nog en we hopen dat het beter
wordt. Je moet er zijn en doen watje
kan. Er zijn overigens ook landen,
in Azië en tegenwoordig ook in La-
tijns-Amerika, waar het veel beter
gaat".
IPS moet met betrekkelijk be
perkte middelen haar werk doen.
Over de hele wereld zijn ongeveer
vierhonderd journalisten in vaste
dienst van het bureau, aangevuld
door grote aantallen losse mede
werkers. De inkomsten komen voor
een derde uit de verkoop van be
richten. De rest is afkomstig van de
Verenigde Naties, ontwikkelingsor
ganisaties zoals de Novib en van en
kele overheden, waaronder de Ne
derlandse, die jaarlijks vijf ton bij
draagt aan de begroting van in to
taal twaalf miljoen dollar.
Het Nederlandse kantoor blijft
bestaan naast het Europese, al
wordt wel gezocht naar een geza
menlijk onderkomen. Op het Eu
ropese hoofdkantoor komen onge
veer twintig mensen te werken, van
wie ongeveer de helft uit Nederlan
ders bestaat.
Vrije woord
IPS is begonnen in 1964 omdat Eu
ropese media weinig aandacht be
steedden aan nieuws uit de Derde
Wereld. De eerste jaren werkte IPS
in feite alleen in Latijns-Amerika,
maar in de loop der jaren is dat uit
gebreid tot niet minder dan negen
tig landen nu. Ideële doelstellin
gen? Poelmann: "Geen andere dan
de verspreiding van het vrije woord.
Wij hanteren exact dezelfde criteria
als andere journalistieke instellin
gen, maar dan toegespitst op de ont
wikkelingen in de Derde Wereld".
Wel probeert IPS meer dan de
meeste nieuwsmedia oog te hebben
voor ontwikkelingen en achter
gronden. Robert: "Als er ergens een
aardbeving is, gaan wij sneller op
zoek naar de redenen waarom in de
ene wijk de huizen wèl overeind
blijven en in de andere niet. Dat in
teresseert ons meer dan het van uur
tot uur bijhouden van het aantal
slachtoffers. Wij proberen meer te
doen dan pure incidentenjournalis-
tiek".
IPS benadert ook het Europese
nieuws zoveel mogelijk vanuit de
belangen van de Derde Wereld. Ro
bert: 'Een Amerikaanse correspon
dent in Brussel schrijft
markt niet. Onze markt is het wèl.
Ideaal zou zijn een correspondent in
Brussel voor het algemeen nieuws,
aangevuld door een Afrikaan, een
Aziaat en een Latijnsamerikaan die
voor hun thuismarkt werken. Als
we ooit eens genoeg geld zouden
hebben".
Problemen heeft IPS dus genoeg,
maar het is zeker niet alleen kom
mer en kwel. Robert: "Je kunt ons
natuurlijk beschouwen als een suc
cesstory. In 25 jaar zijn we uitge
groeid van een initiatief om nieuws
uit Latijns-Amerika te brengen tot
een Derde Wereld-persbureau met
vestigingen in negentig landen. Er
zijn dingen waar we heel goed in
zijn. Juist dank zij onze werkwijze
organisatie waren wij het eerste
landbouwpolitiek en dan vooral internationale persbureau dat kort
het feit wat dat betekent
de Amerikanen. Hij schenkt geen
aandacht aan nieuws dat van belang
is voor Zambia, want dat is zijn
zijn vrijlating een interview had
met Nelson Mandela. Dat heeft ons
de plaatsing van het jaar opgele
verd".
DEN HAAG/DRIEBERGEN
De Nederlandse automobi
list lapt massaal de maximum
snelheden aan zijn laars. Toch,
heeft het geen zin om achter
elke kilometerpaal een rijks
politieman te posteren. De
mentaliteit van de wegge
bruikers moet veranderen. En
dat valt te doen, vindt Gerrit
Hoeveman van de Algemene
Verkeers Dienst in Drieber
gen. "We willen met de mens
achter het stuur bezig gaan".
Afgelopen vrijdag onderzocht de
Verkeersdienst de meningen van de
praktijkmensen deAVD'ers inde
Porsches en Mercedessen over
maatregelen om het hardrijden op
de Nederlandse wegen te beteu
gelen. Veilig Verkeer Nederland
(WN) opperde zelfs met de Kamer
fracties van de PvdA en het CDA na
twee ernstige ongevallen dit week
einde grove snelheidsovertredin
gen als misdrijf te beschouwen.
Hoeveman, projectleider 'Hand
having Maximum Snelheid' stelt
zich op het standpunt dat bij het Ne
derlandse volk het idee moet post
vatten dat hardrijden gewoon a-so-
ciaal is. "Wij hebben er alle vertrou
wen in dat de mentaliteit van de ver
keersdeelnemer te veranderen is.
Dat zal niet zonder slag of stoot
gaan, maar het zal lukken", aldus
Hoeveman.
Personeelsbusje
Het zijn bekende telefoontjes bij de
centrale van de AVD: werkgevers
die informeren waarom hun perso
neelsbusje nog steeds niet is aange
komen op dagen dat heel Neder
land in een deken van mist gehuld
is. "Wij Nederlanders vinden dat
klokje zó belangrijk. Neem de En
gelsen eens. Als in dat land een ste
vige mist hangt, komen heel wat
mensen te laat op hun werk. Wij
moeten ook eens te laat durven ko
men als we door omstandigheden
langzaam moeten rijden", vindt
Hoeveman.
Hoeveman: "Wij hebben er alle vertrouwen in dat de mentaliteit t
zal niet zonder slag of stoot gaan, maar het zal lukken".
"Of neem eens de zakelijke rijder.
Je kunt hardrijden voorkomen door
je agenda goed te plannen. Zorg
jaar minstens 300.000 bonnen uit te
schrijven voor snelheidsovertredin
gen. En zeker 30 procent 1
de tijd heb tussen snelheidsmaniakken moet staande
twee afspraken. Terwijl je dan ont
spannen
gehouden worden om hen ter plek-
1 naar de andere ke op hun ontoelaatbare gedrag te
/ergadering rijdt, kun je je ook nog
eens een beetje voorbereiden op het
nieuwe gesprek. En je komt redelijk
fris aan. Maar als je met hoge snel
heden gaat rijden en geconfron
teerd wordt met allerlei onverwach
te situaties, dan kom je gespannen
aan. Moet dan niet het verstand ze
gevieren?"
Naleving
De AVD'ers hebben de opdracht dit
wijzen.
"Een soort lik-op-stuk-beleid, al
hoeven ze, met uitzondering van ex
treme situaties, niet gelijk af te reke
nen. Maar we zijn er natuurlijk niet
met de controle op de naleving van
de maximum snelheid. We willen
ook voorkomen dat er te hard wordt
gereden. Wij hechten heel veel
waarde aan voorlichting. We willen
duidelijk maken
harder dan honderd gereden mag
worden".
"Het probleem is dat veel mensen
het allemaal wel weten. Dat blijkt
wel als ze onderweg staande wor
den gehouden. Die momenten zijn
echter niet zo geschikt om automo
bilisten wat bagage mee te geven.
Ze zijn gehaast, ze worden aange
houden en ze willen het liefst zo
snel mogelijk weer verder. Dan kun
je ze het beste een foldertje meege
ven, wat ze thuis nog eens op hun
gemak door kunnen
op bepaalde wegvakken niet weinig zoden aan de dijk zet. "Het
zou mooi zijn als je die mentaliteits
verandering alleen al kunt bewerk
stelligen door het uitdelen van
brochures. Het uitschrijven van be
keuringen en het op de weg staande
houden van snelheidsovertreders
heeft echter een belangrijke uitstra
ling naar andere weggebruikers. De
goedwillenden krijgen daardoor het
idee dat zijn er niet alleen voor
staan. Ze willen graag zien dat er
wat gedaan wordt om de boosdoe
ners te bereiken. En het veelvuldig
zichtbaar zijn op de wegen heeft
eveneens een preventief effect. De
automobilist houdt er dan rekening
mee dat hij bij een te hoge snelheid
een hele grote kans loopt gepakt te
worden".
Samen doen
Bij de AVD wordt de komende
maanden druk gestudeerd op mo
gelijkheden om het hardrijderspro
bleem de kop in te drukken. De
ideeën die de afgelopen vrijdag
door de AVD'ers zijn geopperd, zul
len vertaald worden in een nieuw
plan van aanpak dat in oktober
moet verschijnen. Zo denkt de ver
keersdienst aan een projectmatige
aanpak waarbij ondermeer steeds
een andere groep verkeersdeelne
mers speciale aandacht krijgt.
"We willen zo met de mens achter
het stuur bezig gaan. Want die auto
is technisch nauwelijks meer een
probleem. We willen de automobi
list er van overtuigen dat verkeer
een kwestie is van samen doen.
Hardrijden moet een gedrag zijn dat
door iedereen wordt afgekeurd. Als
u te snel rijdt, moet u zich bekeken
voelen".
Als iemand op een verjaardags
feestje pocht dat hij 180 heeft gere
den, moet dat afkeuring oproepen.
Er moet een sociale controle ont
staan. Als iemand te hard rijdt moet
hij het idee hebben dat hij met iets
bezig is dat niet door de beugel kan.
Een gedrag dat net zo erg is als joy
riding of doorrijden na een aanrij
ding. Ik weet niet of je nu hard rij
den als misdrijf moet gaan beschou
wen. Dat is ook een politieke afwe
ging. Het gaat er om dat met het he
le pakket van maatregelen een ge
dragsverandering tot stand komt".
18
De klassieke restauratie van het
Groningense hoofdstation hadbe
halve goeie koffie, ook de nieuwste
telefoongids van de stad. Deze ver
meldde een zestal Groenebomen.
Een uurtje of wat later wist ik zeker
dat ze geen van allen in aanmer
king kwamen. Ze waren te jong ofte
oud, weduwe of accountantof wa
ren gewoon niet thuis. In het laatste
geval woog ik de welstand van de
woning af tegen de term kroegenko
ning en streepte het adres door.
Nadat ik me in de vooravond met
moeite voeten had geïnstalleerd in
een broodjeszaak kwam ik op de hel
dere gedachte dat Groningers in
goeden doen een bepaalde voorkeur
hebben voor het dorp Haren en
vroeg weer om de telefoongids. Deze
keer bedroeg de oogst één Groene-
boom. Ik vroeg de bediende, na een
rijksdaalder overtip, of hij de naam
kende die ik hem aanwees. "Wie
niet?", zei het jongmens, streek mijn
geld op en ging verse koffie zetten.
Na een vol kwartier had ik uit hem
gekregen dat de kroegenkoning ten
minste drie horecabedrijven in de
directe omgeving exploiteerde, dat
hij een hond was voor zijn personeel
EEN AVONDJE STAPPENI
en dat de broodjesman 'voor geen
honderdduziend gulden' voor hem
zou willen werken.
In de vallende schemering ergens
aan de rand van Haren uit de bus
stappend, bedacht ik dat ik moest
opschieten als ik de lagtste trein niet
wilde missen. Huize Groeneboom
vond ik achter een hek, riant gesitu
eerd aan een groot gazon, compleet
met vijver en zorgvuldig gesnoeide
bossages daar omheen. Gedreven
door het euforische gevoel dat mijn
succes bij Linda en Jacques me had
bezorgd, duwde ik driest het hek
open liep over een oprijlaan die zich
halverwege splitste in een pad naar
de dubbele garage, en een naar het
monumentale bordes. Aan de voet
van de zes treden hoge trap trok ik
mijn dasje recht en repeteerde nog
eens de benadering die ik had geko
zen naar aanleiding van Linda's
uitlatingen. Daarna zette ik mijn
voet op de eerste trede. En stond vrij
wel oog in oog met het enige ver
scheurende dier dat in ons land vrij
mag rondlopen, soms zelfs zonder
muilkorf.
De pitbull op het bordes gromde
dreigend achter in zijn keel, terwijl
zijn gelige ogen mijn boordmaat
schatten. Met mijn voet op de onder
ste trede bleef ik stokstijf staan. Een
serie kouwe rillingen sidderde over
mijn ruggegraat. Hard weglopen
zou zelfmoord zijn, want het ondier
kon vast harder lopen dan ik. Door
lopen leek al evenmin verstandig,
omdat zoiets zou worden uitgelegd
als een aanval op zijn territorium.
Recht in de ogen kijken van deze tot
een staat van woeste waanzin door
gefokte viervoeter had ook geen en
kel effect. Bezwerend toespreken
misschien?
Nadat dit alles in een flits door me
heen was gegaan, opende ik mijn
mond en zei: "Braaf...". Dat was
tenminste mijn bedoeling, maar
mijn verstrakte stembanden produ
ceerden slechts een onverstaanbaar
gekraak. Zakte het beest al door zijn
achterpoten ter voorbereiding van
de sprong? Ik zag alleen maar zijn
contouren in de diepere schaduw
van het bordes en zijn wit oplichten
de brede borstkas met daar boven
het geflikker van twee rijen roof
diertanden, "Braaf...", kraakte ik
nog een keer. "Goed volk. Is het
baasje thuis...?". Bij wijze van ant
woord zwol het gegrom aan en
kwam het achterlijf in beweging.
Precies op dat moment klonk achter
het dier het klikkende geluid van
een deur die wordt geopend. "Bello,
Hfr.
De verschenen man had ruwweg
dezelfde bouw als de pitbull, die zijn
aanval nog even uitstelde, 's Mans
borst was ook breed en wit, al kwam
dat in zijn geval door het smoking
overhemd dat hij onder zijn zwarte
jasje droeg. Hij bekeek me vanaf bo
venaf en zei zachtmoedig: "Hoe haal
je het in je hoofd om zomaar naar
binnen te lopen...". "Er was...", stot
terde ik, "geen bel... bij het hek...".
"Heb je het bordje met Bello's por
tret dan niet gezien?". Terwijl hij
sprak, was de man naar de hond ge
lopen. Hij bukte zich en greep hem
bij zijn halsband. "Af, Bello. Hij is
braaf...".
Had ik toch mooi dat beetje uitstel
van executie bereikt met het enige
goeie toverwoord. "Bent u... meneer
Groeneboom?", bracht ik uit. De
man haakte grinnekend een paar
vingers als braadworsten achter de
halsband. "Nee. Wat mot je van de
baas?". "Ik eh... had met hem willen
praten over hypotheken". "Hypothe
ken eh?". In weerwil van zijn
avondkleding plaatste de man zijn
brede zitvlak op de bordesvloer
naast de hond, zijn schuiten van
schoenen een paar treedjes lager.
"Heb je een afspraak?". "Half en
half. Ik eh... zou dezer dagen langs
komen". De hond maakte een bewe
ging of hij zich wilde losrukken en ik
deinsde achteruit.
GEESTELIJK LEVEN
Poot over campagne Hervormde Kerk:
DELFT Met affiches,
stickers, verjaardagskaar
ten en mutatiemeldings-
kaarten wil de Hervormde
Kerk bereiken dat zo veel
mogelijk leden haar op de
hoogte houden van verhui
zingen, huweljk, geboorte
of overlijden. Dit nieuwe
materiaal in de actie 'Blijf
in kontakt met uw kerk'
zal deze zomer worden ge
drukt.
De uitgebreide actie is 'bittere
noodzaak', meent directeur ker
kelijke zaken W. Poot van de or
ganiserende Stichting Mechani
sche Registratie en Administratie
(SMRA). Een grote groep kerkle
den weet niet, aldus Poot in het
hervormde blad 'Kerkvoogdij',
dat er nu meer van hen wordt ver
wacht bij verandering van adres
of gezinssamenstelling.
Door de nieuwe wet op de be
volkingsadministratie, zullen
kerken die daar prijs op stellen,
door de burgerlijke gemeenten
slechts op de hoogte worden ge
houden van mutaties die ontstaan
door verhuizing en overlijden.
Overigens kan deze informatie
pas worden doorgegeven, wan
neer de betreffende leden daar
zelf toestemming voor gegeven
hebben. De kerk wordt dus in
grote mate afhankelijk van het ei
gen meedenken van haar leden.
Vandaar dat de hervormde SM
RA affiches laat vervaardigen
met slogans als: 'Een geboorte?
Stuur ook uw kerk een kaartje',
en: 'Verdriet of verlies? Ook dan
leeft uw kerk graag mee'. Naast
het drukwerk is er ook een kort
radioprogramma over dit onder
werp in voorbereiding, waarvan
kopieën bestemd zijn voor de lo
kale omroepen.
Ook heeft de SMRA het voorne
men om bij de mailings over paas-
en oudejaarscollecten aan de ker
kleden, ook een bijsluiter te voe
gen met de opwekking mutaties
te melden aan de kerk. Via infor
matiebulletins worden plaatselij
ke kerkelijke medewerkers, die
de actie handen en voeten zullen
moeten geven, geïnstrueerd.
Een grootscheepse actie dus,
maar Poot realiseert zich dat hij
er geen wonderen van mag ver
wachten. "Het veranderen van
een gewoonte is nu eenmaal niet
gemakkelijk, zeker niet in een tijd
waarin de kerk bij velen geen een-
Rk Indonesiërs:
Catechismus is
zeer beledigend
KUPANG (KIPA) - Rooms-ka-
tholiéken uit het Indonesische
aartsbisdom Kupang willen een
verbod op de protestantse Heidel-
bergse Catechismus, waarin de rk
eredienst 'een vervloekte afgode
rij' wordt genoemd. Het aartsbis
dom heeft dit geschreven aan de
minister voor godsdienstzaken
en aan alle Indonesische bis
schoppen.
Het aartsbisdom Kupang, gele
gen op het westelijke deel van Ti-
mor, vindt de catechismus zeer
beledigend. Dè gelovigen worden
in het 'diepst van hun religieuze
gevoelens gekwetst. Verdere
verpreiding van de catechismus
maakt bovendien de oecumeni
sche dialoog zinloos, zo schrijft
het aartsbisdom.
De protestantse kerken in Ku
pang zijn als gevolg van Neder
lands zendingswerk van calvinis
tische snit. De Heidelbergse Cate
chismus (1563) neemt nog steeds
een voorname plaats in tijdens de
kerkdienst en de catechisatie. Het
geschrift is, net als voor vele ker
ken in Nederland, één van de be
lijdenisgeschriften.
Enkele predikanten in Indone
sië laten in reactie op het protest
weten dat zij de rooms-katholieke
leer respecteren en een andere
kijk op de eucharistie hebben dan
hun voorgangers.
Praagse rabbijn
bleek spion van
voormalig bewind
PRAAG (IDEA) De joodse ge
meenten in Bohemen hebben
hun rabbijn Daniël Mayer ontsla
gen, omdat hij heeft gespioneerd
voor het voormalige communisti
sche bewind. Mayer mag wel aan
blijven als docent godsdienst en
hebreeuws, omdat hij aanneme
lijk kon maken dat hij niemand
schade heeft toegebracht.
De 31-jarige rabbijn uit Praag,
de enige voor de ongeveer dui
zendjoden in Bohemen, heeft on
geveer tien jaar gewerkt voor de
Tsjechoslowaakse geheime
dienst. Hij werd na zijn studie aan
het seminarie in Budapest in 1981
rabbijn in Praag.
De joodse gemeenten willen nu
tijdelijk een rabbijn uit het bui
tenland aantrekken. Als definitie
ve opvolger van Mayer wordt on
der anderen gedacht aan Karei
Sidon, een joodse schrijver, die
Tsjechoslowakije destijds moest
verlaten omdat hij Charta 77 had
ondertekend.
De Hervormde Kerk heeft on
geveer 2,7 miljoen leden, onder
wie vele honderdduizenden le-j
den die slechts op papier her-I
vormd zijn en zelden of nooit een!
kerk van binnen zien. Het is zeer
de vraag of deze categorie gehoorj
zal geven aan de oproep van dei
kerk.
De actie is volgens Poot vooral
gericht op de grote groep mensen'
die wel prijs stellen op contact
met de kerk, maar zich nog niet
realiseren dat zij zelf straks het J
initiatief moeten nemen.
Het steeds terugkerende symbool
in de campagne: een potlood in de
vorm van een kerkgebouw. 1
Universiteiten
DDR en Israël
sluiten verdrag
JERUZALEM (EPD) - De Oost-
Berlijnse Humboldt Universiteit
en de Hebreeuwse Universiteit in
Jeruzalem hebben een verdrag
over wetenschappelijke samen
werking gesloten. Het is de eerste
overeenkomst tussen universitei
ten in de DDR en Israël.
De samenwerking zal vooral
plaats hebben op het terrein van
de judaïstiek, de joodse en Duitse
geschiedenis, de theologie en de
geesteswetenschappen. Het is de
bedoeling dat er docenten en stu
denten worden uitgewisseld en
gezamenlijke projecten en con
gressen worden georganiseerd.
De universiteiten hopen dat de
samenwerking het begrip tussen
de twee landen zal vergroten en
dat "met name bij de jonge gene
ratie de verdraagzaamheid en het
wederzijds respect zullen toene-
Bisschoppen van
Filipijnen tegen
geboorteregeling
MANILA (IPS) De Filipijnse
regering heeft sinds enige tijd te
maken met een nieuwe tegen
stander: de RK Kerk, die zich fel
verzet tegen het door de regering
opnieuw ter hand genomen be
volkingsbeleid.
De bisschoppen en rk lekenor
ganisaties zijn een omvangrijke
campagne begonnen om de door
de regering voorgestane geboor
teregeling te torpederen. Het slui
merende conflict met de RK Kerk
is des te fnuikender, omdat de
kérk tot nu toe een van de krach
tigste medestanders van de rege
ring is geweest. Het was de aarts
bisschop van Manila, kardinaal
Chin A Sen, die meehielp de be
volking te mobiliseren bij de re
volutie die uiteindelijk Aguino
aan de macht bracht.
De machtige Katholieke Bis
schoppenconferentie van de Fili
pijnen heeft gekozen voor een
agressieve aanpakt. Een van de
bisschoppen verklaarde in de Ma
nila Chronicle dat de kerk haar
'kansel, pennen en stemmen' zou
gebruiken om de geboortebeper
king te dwarsbomen, een nauwe
lijks verhulde vingerwijzing naar
de politici, die zich nu al warm lo
pen voor de verkiezingen van
1992.
De bisschoppenconferentie
richt haar gram ook op de uit
gangspunten van het regerings
beleid, door erop te hameren dat
het door de regering gelegde ver-
bangd tussen bevolkingsaanwas
en armoede een drogredering is.
De Filipijnse bevolking telt mo
menteel ongeveer zestig miljoen
zielen, en per jaar komen daar 1,4
miljoen bij.
Beroepingswerk
Gereformeerde Gemeenten: be
dankt voor Terwolde de Vecht A. B.
van der Heiden te Doetinchem, voor
Woerden P. Honkoop Kampen.
