Lekke band nekt LeMond bijna
TVM trekt aan Konisjev
Eerste ritwinnaar uit Sovjetunie moet kiezen
Metertjes in
de mode in
het peloton
TOUR'90
Rooks in de Ronde
n. 7ö
Alleen ploeg van Chiappucci probeert te profiteren
Criquielion
bezig aan
laatste Tour
Sloothaak
solidair met
Schockemöhle
PAGINA 14
SPORT
DONDERDAG 19 JULI 1990
PAU Voor het eerst in deze Tour de France kreeg Cees Priem, de ploegleider van TVM, gisteren na
afloop van een etappe de Nederlandse pers op zijn dak. Dat had niets te maken met een bloedstol
lend succes van één van zijn renners. Die kwamen ook gisteren tussen Lourdes en Pau niet verder
dan de alledaagse figurantenrol. De interesse voor Priem ontstond toen Dimitri Konisjev als eerste
het Pyreneeën-stadje had bereikt. Een Sovjet-Rus die voor een geheel andere firma (Alfa Lum) recla
me maakt. Dit jaar althans nog. Volgend seizoen treedt Konisjev, door tussenkomst van een andere
broodheer, tot de rijen der kapitalisten. "Bij TVM", weet TVM-baas Ad Bos heel zeker.
REVEL Frans Maassen baalt er
nog steeds van, dat hij de enige uit
de 'handicap-ontsnapping' van de
eerste Tourmorgen is, die er geen
gele trui aan heeft overgehouden.
Maar er is nog iets waar hij een
beetje de pest over in heeft: Maas
sen had deze Tour graag een keer
boven de 100 km per uur willen ko-
men. En ook dat is niet gelukt.
"Het had moeten gebeuren in de
afdaling van de Glandon, dat is een
ideale plek voor een topsnelheid.
Vorig jaar heb ik er 97 gereden,
maar ik weet dat je er boven de 100
kunt. Maar dan gaat er één voor je in
de remmen, en dan moet je mee
weg snelheid. Ergens anders? Is
haast niet mogelijk. Ik heb het giste
ren nog een keer geprobeerd, achter
de Marie Blanque, maar ik kwam
niet hoger dan 95," aldus de Noord
limburger.
Maarten Ducrot zegt, dat hij wel
eens tot 120 km/u is gekomen.
Maassen schrikt op: "Hier, in de
Tour? Kom nou toch".
Nee, in de Ronde van Zwitser
land, in een afdaling naar de Itali
aanse grens, brede zesbaansweg,
het machientje laten lopen. Kwam
Raas naast hem, en die zei, dat zijn
teller op 120 stond. Nou trek daar
tien kilometer van af, kom je toch
nog op 110 km/u.
Maassen haalt zijn schouders op.
Altijd baas boven baas. Hij wrijft
het venster van zijn fietscomputer-
tje van Italiaanse makelij, links op
zijn stuur, nog maar eens op. Die
van Maassen is één van de meest ge
avanceerde 'metertjes' van het pelo
ton, met wel twaalf functies. Hij
mag hem testen. En dan wil je wel
eens zien of de topsnelheid naar de
drie cijfers kan worden getild. Van
daar die beoogde +100 achter de
Glandon.
Fietscomputertjes, ze horen zo
langzamerhand bij een racefiets als
de klikpedalen. Sterker: zelfs drie
kwart van de 'randonneurs', het se
rieuzer slag toerfietsers, heeft er al
een gemonteerd. Handig, als een
dashbord in een auto.
"Meten is weten", zegt Maarten
Ducrot. Je leest er je snelheid op af,
de gemiddelde snelheid, de dagaf
stand, de totaalafstand, de tijd, er zit
een stopwatch op, en soms nog veel
meer. De Zeeuwse TVM-er had er al
één in zyn amateurtijd. "Dat was
nog zo'n enorme kast. Ik gebruikte
hem vooral tijdens het trainen. Ge
makkelijk in verband met de af
stand, of wanneer je interval ging
doen".
Maar ook in de koers betekent het
een uitkomst. "Je hoeft niet zoveel
op je kaartje te kijken. Je weet hoe
veel kilometer er nog rest. In de ber
gen is het een prima hulpmiddel.
Anders wist je bij god niet hoeveel
kilometer het nog is naar de top, nu
kun je exact de afstand bepalen", al
dus Ducrot.
"Of hoe veel tijd er nog over is
voor de bus", vult Maassen aan. De
'bus' is de groep renners, die elkaar
achterin de karavaan opzoekt tij
dens de bergetappes. "Als je aan
een klim als l'Alpe d'Huez begint
met twintig minuten achterstand,
en je kijkt naar de gemiddelde snel
heid waarmee is gereden, dan kun
je precies uitrekenen hoe lang je
nog over de klim mag doen".
Er komen er inderdaad steeds
minder 'net buiten tijd' binnen. In
de loodzware Pyreneeënrit naar
Luz Ardiden, ondanks het hoge ge
middelde, zelfs niet één.
De metertjes zijn er al een jaar of
wat, maar braken vorig jaar pas
goed door in het Tourpeloton, en dit
jaar rijdt zo goed als iedereen er
mee, in de vlakke etappes. "Het is
mode", zegt Ducrot, "net als die
brillen. Alleen op tijdritfietsen wil-
hij nog wel eens ontbreken, of op je
reservefiets. Je kunt moeilijk tien
van die dingen meenemen".
Maassen: "Het is wel allemaal ex
tra werk voor de mecaniciens, want
zelf zo'n apparaat monteren, dat
kan ik niet. Als ik hem uit het doosje
haal en hem zelf op mijn stuur moet
monteren, dan kom ik er nooit uit".
"Het beste is ze te gebruiken in
combinatie met de hartslagmeter",
vindt Patrick Lefèvre, assistent
ploegleider van Weinmann (Van der
Poel), zelf ooit nog een blauwe
maandag prof bij Post. "Dat zegt on
ze dokter tenminste. Dan heb je een
optimale informatie". Renners als
Tony Rominger en Thierry Cla-
veyrolat doen dat ook, die hebben
hun stuur vol.
Ducrot vindt twee metertjes wat
te veel van het goede. "Het is nuttig
bij training. Je weet welke frequen
tie je hartslag moet hebben; die is
bepaald, wil je niet ogenblikkelijk
gaan verzuren. Met trainen kun je
daar rekening mee houden, maar
als ze in koers demarreren, en je wilt
mee, moet je toch door die piep
heen".
"Toch zijn er al renners, die niet
meer zonder kunnen", zegt Lefèvre.
"Ik heb het bij ons in de ploeg al een
keer meegemaakt, dat een renner
die lek reed, en een ander voorwiel
had gekregen, na vijf kilometer
weer van zijn fiets sprong en een
wiel met een aandrijvertje eiste. Die
raakte op slag de tel kwijt. Hij was
er aan gehecht".
De directeur van het Hoogeveense
verzekeringsbedrijf haalde in Pau,
na weer een flinke hoeveelheid
zweet van zijn glimmende voor
hoofd te hebben geveegd, demon
stratief een kaartje tevoorschijn.
Het bleek te zijn bedrukt met een
gerenommeerd whiskymerk. "Dit
ga ik vanavond drinken", glimlach
te hij veelbetekend. "Met wodka er
bij". De voorpret liet aan duidelijk
heid niets te wensen over. Konisjev
zat al goed opgeborgen in de tas bij
de Drentse zakenman. "Als ik terug
naar Nederland vlieg, heeft hij gete
kend. En ik moet morgen van
daag, red.) al weer naar huis. Ik kom
hier toch niet voor niets, wat dacht
je?"
Per omgaande kreeg Ad Bos, in
de Zuidfranse hitte een vrolijke
glimworm, een flink aantal ongelo
vige blikken op zich gericht. Ko
nisjev naar TVM? Om die voorstel
ling van zaken wordt door Jan en
Alleman in de Tour-karavaan sma
lend gelachen. Wie zijn oor hier en
daar in Pau te luisteren legde, kan
niet anders concluderen dat Ad Bos
bezig was met het verkopen van een
huid, terwijl de (Sovjet) beer nog
niet eens is geschoten. Of wilde Bos
simpelweg TVM eens goedkoop in
het nieuws brengen nu zijn dure
wielrenners in gebreke blijven?
Één ding is in elk geval wel zeker:
Bos en Priem zijn hevig geïnteres
seerd in Konisjev.
In de eerste Tour-week bracht de
leiding van de vierde Nederlandse
profploeg naar buiten dat men het
ja-woord van Konisjev had gekre
gen. Voor wat dat waard is in een
wereld waar list en bedrog net zo
vaak voorkomen als demarrages.
Door
Peter Ouwerkerk
en Dick Heuvelman
Priem ontkende gisteren in Pau
trouwens dat er een mondeling ak
koord met de beste Sovjet-renner is
bereikt. Priem: "Zeg maar dat het
voor 95% zeker is dat hij komt. Ik
hoop dat het lukt, want ik heb erg
veel tijd in deze zaak gestoken. Hij
zegt niet veel, maar we weten in
middels wat we aan elkaar hebben".
Kapers
Dat Konisjev de hoofdrol opeiste in
het zeventiende hoofdstuk van deze
Tour, lijkt de onderhandelingsposi
tie van het duo Bos Priem danig
te hebben ondermijnd. Er zullen nu
zonder twijfel nog meer kapers op
de kust komen. Terwijl die toch al
volop aanwezig waren. Met als ge
volg dat Konisjev op de internatio
nale wielerbeurs een nog hogere no
tering heeft gekregen. Bos ziet dat
niet als een serieus probleem. "Het
zal best zo zijn dat zijn marktwaarde
is gestegen, maar dat hoeft toch niet
automatisch te betekenen dat wij
dat moeten betalen. Ik zal je dit zeg
gen: als hij volgend jaar zes Tour-
etappes voor ons wint, krijgt hij een
hele dikke portemonnee".
Als er gerept wordt over op de
kust liggende kapers, met name in
Italië, begint Bos maar weer eens
aan een nummertje blufpoker. La
chend: "Een ploeg als Carrera (Chi-
appucci, red.) is toch geen concur
rent voor ons. Neem nou maar van
mij aan dat Konisjev volgend in ons
shirt bij de top-10 in de Tour rijdt.
En een jaar later zal hij meedoen
voor de zege. Voordat we naar Bor
deaux vertrekken, heeft hij voor
ons getekend".
Davide Boifava, de ploegleider
van het Carrera-team, moest op zijn
beurt weer smalend lachen om 'die
malle Bos'. Boifava: "Heeft TVM
ook belangstelling voor Konisjev?
Je denkt toch niet dat zo'n jongen
het in zijn hoofd haalt voor de vier
de Nederlandse ploeg als de eerste
de beste Italiaanse ploeg hem een
prima aanbieding doet". Konisjev
zelf dan? Hij houdt alle boten nog
even af. "Ik kan bij alle Italiaanse
ploegen terecht". En hoe staat het
dan met TVM? Konisjev: "Dat is
niet de enige ploeg die belangstel
ling voor mij heeft".
Één ding is zeker. Bos wil heel ver
gaan om Konisjev binnen te halen.
Hij mag zelfs een luitenant (Sergei
Uslamine) meenemen. En in Italië,
zijn tweede vaderland, mogen blij
ven wonen. Bos: "Dat maakt niets
uit, we rijden daar toch veel. Ik
Dimitri Konisjev, de eerste etappewinnaar uit de Sovjetunie, viert zijn
overwinning voor de ogen van de verslagen Johan Bruyneel. <foto gpd>
moet ook wel, want wat ik dit jaar Vooral nadat hij vorig jaar achter
meemaak in de Tour, wil ik niet Greg LeMond tweede was gewor-
weer. Op papier hebben we een ster- den in het wereldkampioenschap,
presteren nog steeg de i
minder dan vorig jaar. Daarom heb- Pracht
ben we ons ten doel gesteld in 1992 soep
met een goede kopman mee te din
gen naar de Tour-zege'
i praal, daar lustte hij wel
Zo mocht hij graag vertel
len dat hij als wielerprof meer ver
dient dan zijn vader in zijn hele le-
"Ik ben de bergen door. Een hele
opluchting. Ik ben blij, dat ik hier
nog zit. Die Pyreneeën waren
zwaar, erg zwaar. Gisteren bij de
eerste klim reed ik op de eerste rij
mee. Dat was een goed gevoel.
Maar er werd eigenlijk niet gere
den. Bij de eerste de beste tem
poverhoging moest ik er weer af.
Ik ben niet goed, niet in orde. Dan
is zo'n beklimming, ook die van
gisteren, vreselijk. Het enige wat
je op de been houdt is je eergevoel.
Ik wil het einde halen, denk je
dan, ik moét het einde halen. En ik
ben er nu bijna. Gelukkig.
Nog een paar dagen en dan is
het over. Het ergste is achter de
rug. De laatste paar vlakke etap
pes zijn pleziertochtjes in vergelij
king tot die zware bergritten. Er
is daarom een last van m'n schou
ders gevallen. Ik wilde in ieder ge
val die bergen over. Het is me ge
lukt. Tenminste nog een béétje be
vrediging aan deze Tour.
Maar nu de bergen achter me
liggen, verlang ik toch nog het
meest naar Parijs. Naar het ein
de. Eigenlijk heb ik in deze Tour
niks meer te zoeken. Ik bedoel, een
goed klassement zit er al dagen
niet meer in. Maar ik heb die kilo
meters nog hard nodig. Voor
straks, voor het naseizoen. Ik ben
ook aan rust toe. Na Parijs rij ik
drie criteriums achter elkaar, ik
doe ook nog mee aan de Tourkwis
van de KRO, maar dan ga ik er
twee weken tussenuit. Gewoon,
bijtanken. De motor is vastgelo
pen, de tank is leeg. Die rustperio
de gebruik ik om m'n lichaam
weer een beetje in orde te krijgen.
Met rust, ja.
En dan, in alle rust, kan ik er
misschien achter komen waar het
mis is gegaan. Wat ik eigenlijk
verkeerd heb gedaan. Ik heb dit
eerlijk gezegd nog nooit meege
maakt. Ik heb wel eens slechte da
gen, zoals elke renner. Maar zó
diep ben ik nog nooit gevallen.
Volledig ingestort, van de wereld.
Terwijl de benen heel goed zijn.
Het aantal kilometers in de voor
bereiding lag zelfs hoger dan an
dere jaren. Ik heb gewoon harder
getraind. Daar kan het nooit aan
liggen.
Het moét met die valpartijen in
de Giro te maken hebben gehad.
Anders kan ik het niet verklaren.
Ik ben toch goed getraind, veel ki
lometers in de benen. Maar in het
vroege voorjaar, als het lichaam
verben ongetraind is, klim ik
'makkelijker dan nu. Dat is toch
onvoorstelbaar? Het is zelfs nor
maal gesproken onmogelijk.
Maar ja, het blijkt toch allemaal
te kunnen. Daarom is er iets met
mij niet in orde.
Of is de combinatie van Giro
Tour voor mij niet goed? Het zijn
vragen waar je in deze dagen
geen antwoord op zult vinden.
Dat komt wel, na de Tour".
Priem staat er wat stilletjes bij als ven heeft gedaan. En toen hij afgelo-
Bos verbaal op de grote trom slaat.
De Zeeuw is er, nuchter als hij is,
nog niet op gerust. "Er moeten nog dat Konisjev ook wel eens te diep i
wat kleine dingetjes worden gere- het glaasje keek. Konisjev: "Ik heb
geld", houdt hij
Als de kwaliteiten
sprake komen, wordt Priem en-
Italië natuurlijk een veel beter le-
Konisjev ter ven dan in mijn eigen land, maar er
zijn ook keerzijdes. Er wordt hier
thousiaster. "Die man kan alles. Er veel onzin over me geschreven. Dat
is in deze Tour geen dag geweest dat ongeluk had niets met drank te ma-
hij niet op de radio was. Hij doet ken. Ik heb gewoon wat te snel gere-
overal aan mee, tussensprints, berg- den, terwijl ik die auto nog niet he-
klassement en weet ik al niet wat.
Zulke renners slaan bij mij in".
Konisjev is niet alleen 'groot wild'
lemaal onder controle had".
In deze Tour laat Konisjev in elk
geval zien dat hij helemaal niet op
de ploegleiders, ook het de verkeerde weg is. Integendeel
vrouwvolk schijnt althans vol- zelfs, zijn ster is nog altijd rijzende
gens de Italiaanse paperazzi aan
zijn voeten te liggen. Eenmaal
geland op het Apenijnse schierei- etappe op zijn
land, zou hij zich laven aan het 'dol- ven. Pionierswerk
hij mag er prat op gaan de eerste
Sovjet-renner te zijn die een Tour-
heeft geschre-
de Zeeuw
19e etappe
20 juli 182,5 km
LIMOGES
na«ignac^5153km
✓°Dournazac
140,5 Km
O Quinsac los.skn
*p Brantöme 94 km
ce vita'. Konisjev bouwde er in ijl- Theo Middelkamp 54 jaar geleden
tempo een imago van playboy op. in naam van Oranje
G
45,5 km
/O Montpon Ménestérol
'24,5 km
CASTILLON
LA BATAILLE
PAU Eén lekke achterband van LeMond had alles weer
anders kunnen maken, deze Tour. Eén kilometer voor de
top van de tweede col van de 17de dag, de Marie Blanque,
kwam de held van Luz Ardiden plotseling alsnog in moei
lijkheden. Paniek in de Z-ploeg, tot dan toe een toonbeeld
van organisatie.
Er waren een man of twintig tien
minuten vooruit, met onder meer
de Z's Ducloss Lasalle en Kvalsvoll.
Een tweede Pyreneeën-rit, typisch
object voor de geklopten c.q. het B-
garnituur. Maar toen LeMond aan
de kant van de weg kwam te staan,
hij geen ploegmaat in zijn buurt zag,
en de wagen van Roger Legeay lan
ger weg bleef dan hy mocht ver-
Ploegmaat Eric Boyer later: "Het
was een grote stommiteit van Lege
ay, dat er niet meteen een nieuwe
fiets klaar stond".
Er volgden 21 hete kilometers van
achtervolging. Duclos Lassalle en
Kvalsvoll werden voorin tot stop
pen gedwongen, de Noor reed zelfs
een stukje terug achterin begon-
i Boyer en Jéróme Simon de ach-
wachten, overspeelden de zenuwen tervolging te organiseren, LeMond
zijn rust. Je wist maar nooit hoe verscheen zelf even vaak op kop als
Chiappucci en zijn Carrera's zou- naar Luz Ardiden, en hoewel de
den reageren. duur van de jacht korter had ge-
Welnu, die vraag werd snel beant- kund, kon je verwachten, dat het
woord: Ghirotto en Machler begon- einde voor de Yank 'happy' zou zijn.
Vreemd was het wel, dat alleen de
ploeg-Chiappucci van zin bleek van
nieuw wiel smachtende LeMond LeMonds pech te willen profiteren,
liep snel op tot boven de minuut. De Banesto's van Delgado, evenals
Vooral ook, omdat de beoogde de PDM's van Breukink hadden
Tourwinnaar nog een tweede keer iets van een korfbalhouding in zich:
voet aan de grond moest zetten, om je profiteert niet van een ongeluk bij
over te stappen op een andere fiets, een tegenstander.
Erik Breukink: "Als het om een
Tourzege gaat, bestaat er geen ere
code. Er zal wel iets anders aan de
hand zijn geweest. De ploeg-Del-
gado had net vol de Marie Blanque
opgereden, en ik was alleen met Al-
cala mee. Dan kun je wel als wilden
op kop gaan rijden, maar wat brengt
het op?"
Het incident-LeMond onder
streepte maar weer eens, dat het de
finitieve geel inderdaad pas in Pa
rijs wordt verdeeld. Of Breukink
nog iets had gemerkt van het 'kruis',
de tussenbeense irritatie, die Le
Mond dezer dagen als last met zich
meedraagt? „Absoluut niet. En ik
denk, dat het ook naar Luz Ardiden
wel zal zyn meegevallen, anders
had hij niet zo'n demonstratie gege
ven".
Klachten
Toch wordt er speculatief gedacht
over LeMonds klachten. Een open
huidirritatie van vier vierkante cen
timeter, die iedere avond nauwge
zet met mercurochroom moet wor
den ingesmeerd, en die prikkelt by
iedere afscheiding van huidvocht
dat moet lastig fietsen zijn?
"Er werd vorig jaar ook nogal
schamper gedaan over Fignons
blessure. Dat was ook geen infectie,
heette het", zei gisteren een Franse
Toursoigneur. "Maar 48 uur voor de
slottijdrit verergerde de verwon
ding opeens met het uur. Die heeft
de nacht voor de Champs Elysées
met een zak ijs tussen zijn benen ge
slapen. We hebben allemaal het re
sultaat gezien: hij verloor. Maar ik
geef toe: ik weet niet of je dit van Le
Mond daarmee mag vergelijken".
Op punt van opgeven blijkt afge
lopen dagen in elk geval Pedro Del
gado te hebben gestaan. 'Perico'
maakt vanaf zaterdag een crisis
door, die goed geheim is gebleven.
"Was dat niet gebeurd, dan had Le
Mond me op de Causse Noir, zon
dag, kunnen stukrijden. En anders
dinsdag wel, op de Aspin. Maar ge
lukkig wachtte hij tot de Tourmalet
en kon ik me enigszins door de el
lende heenrijden".
Volgens de officieuze berichten
heeft de Segoviaan te kampen ge
had met een klachtendossier, dat
een simpele kantoorbediende op
veertien dagen ziekteverlof was ko
men te staan: aanval van bronchitis,
voedselvergiftiging en griep. Het
moet voor Breukink niet moeilijk
zijn daar zaterdag 7 seconden op te
winnen, met als doel het podium.
Herstel
Breukinks herstel was gisteren van
bemoedigende aard. Hoewel hij op
de eerste col, de Aubisque de dag
nog weinig optimistisch tegemoet
zag. "Het was mijn slechtste be
klimming, deze Tour. Gelukkig
ging het niet zo hard. Op de Marie
Blanque was ik er weer overheen.
Ik ben beter hersteld van deze dan
van vorige inzinkingen. Maar dit
was ook geen echte".
Toen LeMond c.s., na de lekke
band, opnieuw aansluiting hadden
gevonden bij de groep-gele trui
(Chiappucci), nam de ploeg-Del-
gado plotseling wel mee het heft in
handen. Gingen de Spanjaarden op
zoek naar de koplopers, onder wie
Bruyneel (in de sprint-met-twee
dus geklopt door Konisjev).
Banesto-ploegleider Echevarri:
"Dat had een simpele reden: Le
Mond aanvallen wilden we niet,
want Delgado maakt toch geen
kans meer. Het zou alleen in de
kaart van Chiappucci hebben ge
speeld. En dat we later wel zijn gaan
rijden, kwam omdat Bruyneel ge
vaarlijk was voor de Pyreneeën-pre-
mie".
Die premie, 80.000 gulden groot,
gaat nu naar Miguel Indurain, in da
dendrang de beste Spanjaard van
deze ronde. Hij was de snelste van
de twee Pyreneeën-etappes.
Varkevisser klopt
Van Kessel in de
ronde van Maasland
LEIDEN De Swift/Casba-junio-
ren Mark Varkevisser (Rijnsburg)
en Robin van Kessel (Ter Aar) wa
ren gisteren in de Ronde van Maas
land goed op dreef. Met groot
machtsvertoon eiste Varkevisser de
bloemen voor zich op door zijn
clubgenoot Van Kessel naar de
tweede plaats te verwijzen. Etienne
Vergeer uit Warmond werd achtste.
PAU (ANP) De best geklasseerde
en oudste Belg in de algemene rang
schikking, Claude Criquielion (33),
heeft aangekondigd dat de 77ste
Tour zijn laatste is. De Belgische
kampioen is aan zijn twaalfde Ron
de van Frankrijk bezig. Volgend
jaar wil hij zich toeleggen op de
klassiekers en kleine meerdaagse
wedstrijden. "De ploegleiding heeft
ontzettende druk op me uitgeoe
fend, anders-was ik op elf blijven
steken. Ik vind het welletjes ge
weest. Ik ben wel nog gemotiveerd,
maar dat komt door de goede sfeer
in de ploeg. Ik had overigens deze
hoge klassering (8ste op 8.40) niet
verwacht".
Adne van der Poel, die vrij ano
niem in de Tour meerijdt, heeft al
enkele dagen last van buikgriep. De
Brabander was gisteren blij dat de
bergen achter hem lagen.
ENSCHEDE (GPD) - Voor Paul
Schockemöhle is de wereld inge
stort, maar één ding staat voor hem
nog kaarsrecht overeind. Een die
renbeul is hij niet, de affaire
rondom het barreren heeft met mis
handeling van paarden niets te ma
ken. Zijn trouwe topruiter Franke
Sloothaak steunt zijn baas dan ook
door dik en dun. "Wat op de video
werd getoond, is geen abnormale
zaak". Het riante stallencomplex in
Mühlen is niettemin veranderd in
een gekkenhuis, Schockemöhle wil
zijn toppaarden verkopen en Fran
ke Sloothaak en Evelyne Blaton
gaan niet naar het wereldkampioen
schap springen. Soms kent het le
ven vreemde wetten. Franke Sloot
haak, 31 jaar, woont al vijftien jaar
in Mühlen. Hij komt uit Friesland,
maar is sinds december 1979 Duit
ser. "Ik voel me één met de familie
Schockemöhle", zo verklaart hij
zijn afwezigheid bij het WK. "Ik sta
achter Paul, hoe hard het ook voor
mezelf is om als sportman zo'n be
langrijk evenement te missen".
Sloothaak geldt als één van de beste
ruiters van de wereld; een paarden
man in hart en nieren. Als jochie
droomde hij al van zijn lievelings
paard, Rex the Robber. Wanneer
Sloothaak zegt dat Schockemöhle
geen dieren kwelt, is men gauw ge
neigd die vriendelijke jongeman te
geloven.
Heel het Hollands ruitervolk trok
het gezicht echter in plooi toen de
rel rondom het barreren een hoogte
punt bereikte. "Volstrekt onaan
vaardbaar", zei de Nederlandse
bondscoach zelfs. Sloothaak
schrikt van een dergelijke veroor
deling. "Ik heb hier wel zes oude
leerboeken staan van erkende in
structeurs met het barreren daarin
uitvoerig beschreven. Als trainings
methode. Het is zeker niet fair om
dit nu te ontkennen. De media zijn
heel eenzijdig met de informatie
omgesprongen, waardoor de men
sen geen juist beeld van het barre
ren hebben gekregen. De reden? Ik
denk dat men het als een prachtige
publiciteitsstunt zag om Paul
Schockemöhle aan te vallen. De ge
volgen zijn triest voor de sport en
oneerlijk tegenover Paul, die jaren
lang heel veel voor de sport heeft
gedaan".
