Breukink: dan maar tweede.
Als ik hem win, won ik hem hier
18e etappe
Luz betaalt
met plezier
Pedro Delgado heeft nog hoop
Rooks io de Ronde
TOUR'90
Ploegleider Gisbers houdt het moraal hoog
Indurain: doctor in de sport
Muntz speelt
met routiniers
Succes stijgt Roger Milla naar het hoofd
WOENSDAG 18 JULI 1990
PAGINA 15
LOURDES (GPD) De polsslag van Bob LeMond, vader
van Greg, was gistermorgen opgelopen tot 100. Daar waar
65 normaal was. Zonder enige inspanning. Maar 17 juli 1990,
dag van de zestiende etappe in de 77e Tour de France, zou
wel eens de beslissende kunnen zijn.
„Als ik last van m'n hart had gehad,
stond ik nu niet met jullie te praten.
Dan had ik ergens aan de kant van
de weg gelegen".
Bob LeMond had er niets van ge
zien, hoe zijn zoon een persoonlijke
coup had geplaatst in de Pyreneeën,
daarmee de weg vrijmakend voor
zijn derde Tour-overwinning. Hoe
Greg 'the Crack' had ingesprongen
op de moedige, bluffende en hard
nekkige gele truidrager Claudio
Chiappucci. Hoe hij uiteindelijk In
durain de rit had moeten laten en
vijf seconden verwijderd bleef van
'le maillot jaune'.
„Al die volgers ook, we kwamen
de berg niet meer op". Hij trok zijn
vrouw Bertha er bij, en vertelde
over het gevolg, dat Greg inmiddels
weer achter zich heeft verzameld.
Straks komen opa en oma nog, baby
Simone is al bij vrouw Kathy in de
mobilhome, en de twee, nu in Bel
gië verblijvende zonen voegen zich
daar deze week ongetwijfeld ook
weer bij.
En niet te vergeten Fred Mango-
ni, de New Yorker, jaar of zestig,
een van LeMonds eerste suppor
ters, inmiddels uitgegroeid tot 'su
per-sup', en: overal bij. „Hij vertelt
soms, dat hij Gregs vader is. Maar ik
weet uit eigen ervaring, dat dat niet
waar is", aldus de echte verwekker.
LeMond was één van de allereer-
sten, die Luz Ardiden was afge
daald. Hij leek met de helikopter
naar het hotel in Lourdes te zijn ge
komen. Een uur eerder dan bijvoor
beeld Breukink, terwijl hij toch nog
een paar nummertjes had moeten
BORDEAUX
LE^TOUR O
Lsi
19 juli 202 km
LUZ ARDIDEN (ANP) - Luz Ardi
den heeft met plezier 200.000 gul
den betaald aan de Sociéte de Tour
de France om gisteren de aankomst
van de zestiende etappe in het ski
oord te krijgen. „Beschouw het als
een promotion van het dorp. Voor
een reclamespotje van 1$ seconden
op de televisie moeten we 50.000
gulden betalen. Door de Tour ko
men we uren in beeld, voor een be
drag dat slechts vier keer zo hoog
ligt", aldus burgemeester Claude
Massoure.
Gisteren was het de vierde keer
dat de Tourkaravaan het dorp in de
Pyreneeën aandeed. De eerste keer
was in 1985 toen Pedro Delgado
won. Twee jaar later zegevierde de
Noor Dag Otto Lauritzen, twee jaar
geleden kwam de Spanjaard Cubi-
no als eerste op de Pyreneeëntop
Peugeot, al enkele jaar .weg uit
de wielersport, overweegt terug te
keren als sponsor. „We bestuderen
de mogelijkheden. Onze plannen
zijn serieus", aldus commercieel di
recteur Didier Huret.
Gino Bugno heeft na raadple
ging van zijn Siciliaanse lijfarts ver
nomen dat hij 15,8 procent rode
bloedlichaampjes heeft. Normaal
gesproken is dat bij sportlieden 14
procent. Hoe hij deze overdosis
heeft opgebouwd is niet bekend. In
de Giro d'Italia bleek de winnaar de
laatste dagen op zijn reserves te
hebben geteerd.
Rino Negri, de 66-jarige nestor
van de Italiaanse wielerjournalis-
ten, hecht weinig geloof aan een
Tourzege van Chiappucci. Indien
het mirakel zich toch voltrekt,
denkt hij kans te maken secretaris
van de paus in het Vaticaan te wor
den.
opvoeren voor de Franse televisie.
Die om te smullen waren.
LeMond ging daarin openlijk in
de aanval tegen een coryfee als Ed
dy Merckx, die hem eerder dit jaar
had verweten, dat hij een onwaar
dig drager van de regenboogtrui
was. LeMond was altijd ziek, en als
hij koerste hing hij in het laatste
wiel van het peloton.
Vader Bob: „Hij heeft zo'n hekel
aan ouwe kampioenen, die vanuit
hun leunstoel hun visie geven op
het hedendaagse wielrennen.
Merckx reed toch in een heel andere
tijd, elke vergelijking gaat toch
mank?"
En hij haalde het medisch dossier
nog maar eens boven: „Door dat vi
rus, in april, was zijn bloedspiegel
helemaal van slag. Greg had nog
maar 4300 witte bloedlichaampjes,
waar een normaal mens er 7000 be
hoort te hebben. Als het aan de dok
ters had geleden, had hij wekenlang
niet gefietst, was hij ook niet in de
Tour de France gestart".
Greg LeMond, inmiddels gewas
sen terug in de hal van het hotel, al
weer bereid het Franse tv-Touijour-
naal van 's avonds te woord te staan:
„Als ik je vertel wat ik allemaal heb
meegemaakt... Twee dagen voor de
Trump Tour ging ik trainen, na één
kilometer ben ik afgestapt, naar
huis gegaan, en heb ik twee uur zit
ten huilen. Kathy was de enige die
me kon troosten".
Met dictie: „Ik heb in die Trump
Tour meer afgezien, dan in deze he
le Tour de France. Maar ik wilde, ik
moest hem uitrijden. Net als de
Ronde van Italië. Okay, ik mag dan
niet goed hebben overwinterd, ik
ben ook overvallen door die ziekte.
Maar niemand mag me verwijten,
dat ik er vanaf begin mei niets voor
heb gedaan".
LeMond zei gisteren zijn allerbes
te Tourdag van zijn leven te hebben
gekend. „Ik reed veel makkelijker
bergop dan in de hele ronde van
1989. Ik had er ook meer plezier in.
Vorig jaar heb ik puur defensief
moeten rijden, want toen had ik de
trui al. Nu moest ik aanvallen. Ik
kwam vanuit een achterstand".
Hij lachte er een beetje mee, toen
de naam, en vooral de dadendrang
van Claudio Chiappucci, brutaal op
,kop na een eerste demarrage van
LeMond in de slotklim, ter sprake
kwam. „Ik wist dat hij meer deed
dan hij kon. Ik zag het aan hem.
Wachtte eigenlijk alleen op het mo
ment, dat een ander zou proberen
weg te springen".
Een moment dat kwam met Fabio
Parra, de Colombiaan. Bob Le-
Nog vijf seconden, wijst Cathy LeMond haar Greg op de stand van zaken.
Mond: „Vind ik een mooie man,
Parra. Had ik eigenlijk op gehoopt,
dat die twee met vijf minuten voor
sprong op Luz Ardiden zouden aan
komen. Maar toen ik me beneden
stond te verbijten, nergens door
mocht, zag ik dat er een of andere
Spanjaard van Once (Martinez Tor
res, red.) ruim drie minuten had".
Het zou allemaal nog goed ko
men, op LeMond stond gisteren
geen maat. Ondanks de, een lange
tijd geheim gehouden blessure, die
hem al sinds Epinal (eerste zaterdag
tijdrit) teistert.
Bob LeMond: „Het is een verdik
king tussen de zak en de anus. Vier
centimeter lang en een centimeter
breed. Een wielrenners blessure,
een dubbele zak, noemen ze het
ook. Een soort fistel. Hij loopt als
een cowboy. Het ziet vuurrood, en
kan alleen met de grootste zorgvul
digheid worden behandeld".
Greg LeMond blijkt al tien dagen
dokters te zien. Zijn vader: „Iedere
avond komt de Tourarts in het ho
tel, en die gaat met crème aan het
werk. Hij zegt, dat het geen pro
bleem hoeft te zijn voor Parijs".
En die kwelling blijkt niet zijn
enige kruis. Bob LeMond: „Greg
heeft de eerste week ook rondgere
den met een cyste op de wreef van
zijn linkervoet. Had de grootte van
LUZ ARDIDEN (ANP) - Pedro Delgado verspeelde gisteren ruim an
derhalve minuut op Greg LeMond. Zijn achterstand op de Amerikaan
is opgelopen tot 2.44. De Tourwinnaar van 1988 bleef tot halverwege de
beklimming naar Luz Ardiden in het wiel van Indurain en LeMond.
De uitval van Parra was teveel voor de Spanjaard, hoewel hij als ex
cuus aanvoerde dat zijn versnellingsapparaat weigerde.
„Ik kon niet meteen reageren. Ik heb geprobeerd aan te klampen, de
inspanning was te zwaar. De kloof was al te groot. Ik had vandaag een
slechte dag. Ja, op een verkeerd moment in de Tour".
In tegenstelling tot Erik Breukink en diens ploegleider Jan Gisbers
beschouwt 'Perico' de Ronde van Frankrijk nog niet als afgelopen. „Ik
heb nog niet verloren, al moet ik toegeven dat het moeilijk zal worden
de ronde te
een golfbal, hij kon amper in zijn
schoenen. Uiteindelijk is er een mes
ingezet, en kwam er allemaal pus
uit. Toen hij een van de eerste dagen
ook nog eens ten val kwam, heb ik
overwogen een foto van hem te ne
men. Hij zag er uit, alsof hij door een
bende was overvallen".
Een foto, voor het geval LeMond
de Tour mocht winnen. Met als on
derschrift: 'Zo begon je eraan'.
Greg LeMond praat nog wat na
met wat journalisten, eet 'cookies;
en drinkt bronwater. Zijn eerste
dorst is al gelest met een pint bier,
hem aangereikt door Fred Mangoni.
Bob LeMond: „We laten hem maar,
hij is een nice guy".
Of de Tour nu 'fini' is, wil uiter
aard iedereen weten. Greg LeMond:
„Als ik hem win, heb ik hem naar
Luz Ardiden gewonnen. Maar ik
kan er pas echt zeker over zijn na de
tijdrit op het Lac Vassivières".
En die 'sacré' Italiaan, die Chiap
pucci, wiens mamma hem is komen
opzoeken, die nog steeds in het geel
staat? „Het is goed zo. Ik zit in de
positie, die ik me heb gewenst. En
ik heb een fantastische ploeg. Ik
was echt niet gerust op Breukink.
Maar bij hem wegrijden, en bij Del
gado - beter kon deze dag niet voor
me verlopen".
„Er is dit jaar uiteindelijk toch
weinig veranderd in de Tour.
Greg LeMond blijft de beste en
Erik Breukink blijft zitten met die
ene slechte dag. Of hij daar ooit
vanaf komt? Ik betwijfel het; het
gaat zo bij je horen. Net als de gele
trui bij LeMond.
De slag is normaal gesproken
gevallen. LeMond was echt super,
hij reed iedereen aan flarden.
Normaal gesproken wacht hij
langer met zijn aanval, maar het
koersverloop noopte hem tot snelle
daden. Hij wist dat Breukink,
zijn grootste concurrent, het moei
lijk had. Effe aan de boom schud
den, moet hij hebben gedacht.
Nou, Breukink viel. Ja, LeMond
heeft het wéér waargemaakt.
Ik denk dat Chiappucci het enig
juiste heeft gedaanvroeg in de
aanval. Dat kost, als je het juist
verdeelt, niet zo veel kracht. Onge
merkt pakte Chiappucci zo een
aardige voorsprong, een soort
buffer tegen de aanval van zijn
concurrenten. Het leverde hem
weer een gele trui op, al zal het
niet echt lang meer duren.
Tja, en dan de beslissende slag.
Breukink zat er niet bij. Op de As-
pin zag ik hem van fiets verwisse
len. Dat mag je tijdens een klim
alleen in uiterste noodzaak doen,
want je ligt zo een eind achter en
bovendien kost het kracht en ener
gie om weer in je ritme te komen.
Breukink is misschien in paniek
geraakt, wilde zo snel mogelijk te
rug naar de groep en heeft zichzelf
op die manier opgeblazen. Ten
minste, dat is mij een keer overko
men. De rust bewaren, onder alle
omstandigheden, dat is weinigen
gegeven.
Wat mij betreft; ik haal Parijs.
Dat wordt geen enkel probleem
meer. Ik zag enorm op tegen die
etappe naar Luz Ardiden. Ik mag
dan wel een klimmer zijn, maar
als je niet goed bent, is zelfs de eer
ste de beste brug te hoog en te ver.
Maar ik verbeter iedere dag.
Alleen, volgend jaar doe ik het
toch anders. Niks geen Giro meer
ter voorbereiding op de Tour.
Breukink reed dit jaar voor het
eerst geen Giro en je ziet dat hij
verbetert in de Tour. Daarom
denk ik aan de Dauphiné Libéré
en de Ronde van Zwitserland of
zo. De Giro is te lang en veel te ge
vaarlijk. Dat heb ik aan den lijve
ondervonden.
De Tour van 1990 is normaal
gesproken gedaan. LeMond wint
de gele trui, Breukink kan op het
erepodium terecht komen, Cla-
veyrolat is al zeker van de bolle
tjestrui, en ik? Nee, dit was niet
mijn Tour.
Door
Peter Ouwerkerk
en Dick Heuvelman
LOURDES (GPD) Tweeëneenhalf uur later was het. Een
modern hotel in Lourdes. Weg uit de gekte van Luz Ardi
den, toevallig hetzelfde onderkomen als de winnaar van de
dag, Greg LeMond. Erik Breukink had zijn eerste kans om
de Tour de France te winnen uit handen moeten geven.
De eerste emoties waren weggeëbd,
de bijna uitputting aan de streep
had zich alweer laten verdringen
door de nuchtere realiteit. Ruim vijf
minuten achter op LeMond, terug
gezakt naar plek vier in het klasse
ment, maar zeker nog uitzicht op
een podiumplaats in Parijs. Er had
den wel eens donkerder dagen zijn
carrière gekruisd.
„Ik heb nooit gedacht, dat ik zou
winnen", zegt hij, het telefoonge
sprek met Gea in Kalmthout kort
houdend. Hij neemt de tijd voor een
paar journalisten. Pas later komt de
douche. Breukink blijft correct als
geen ander. Hoewel hij juist nu diep
teleurgesteld zou kunnen zijn.
„Ik wist, dat deze dag beslissend
zou zijn over mijn kansen. Kwam ik
hem goed door, dan had ik het in de
tijdrit van zaterdag kunnen uitvech
ten met LeMond. Maar moest ik
hem laten gaan, dan was het verke
ken".
Breukink was ontspannen aan de
zware Pyreneeënrit begonnen. Niet
nerveuzer dan anders. Het kwam
(ook) hem niet slecht uit, dat er in
rustig tempo naar de eerste col, de
Aspin werd gereden. Maar op vier
LUZ ARDIDEN (GPD) Vorig jaar, toen Miguel Indurain Parijs-Nice
won, zei zijn ploegleider José-Miguel Echavarri: „Hij mag zich nu doc
torandus in de wielersport noemen". Nu, bijna anderhalfjaar later, lijkt
Miguel Indurain voor een nieuwe promotie: die tot doctor. Wie op Luz
Ardiden bijna achteloos LeMond het nakijken geeft, heeft daar recht
op.
Hoewel Indurain, volgens de burgelijke stand officieel Miguel Indu-
rain-Larraya geheten, vandaag pas 26 jaar is geworden, mag hij tot de
routiniers van het profpeloton worden gerekend. Hij is al voor de zesde
keer in de Tour de France actief. Zijn eerste twee optredens haalden
het einde niet. In 1987 werd hij 97ste, in 1988 47ste en vorig jaar werd de
opgaande lijn doorgetrokken met een 17de plaats. Dit jaar zal Indurain
waarschijnlijk weer iets beter uitkomen. Momenteel bezet hij de 13de
plaats in het algemeen klassement, met een achterstand van 13 minu
ten en 9 seconden op LeMond.
Hij zou ongetwijfeld in de absolute top hebben meegespeeld als hij
niet voor zijn kopman Delgado had moeten werken. Enig rekenwerk
leert dat Indurain twaalf en een halve minuut heeft verloren met puur
knechtenwerk.
De tijd rijp lijken te maken voor een wisseling van de wacht in het
Banesto-kamp. Vooralsnog wil Indurain daar niets van weten. „Laat
mij nu maar in de schaduw van Delgado in alle rust proberen de top te
bereiken. Natuurlijk zal ik ooit graag tot degenen willen behoren, die
na het tijdperk van LeMohd, Delgado en Fignon de dienst gaan uitma
ken.
Bescheidenheid siert de mens Indurain, die als knecht zeer royaal
wordt betaald. Hij staat op de loonlijst van zijn sponsor voor een bedrag
van 800.000 gulden genoteerd. Dan mag je geen slaaf van de weg meer
worden genoemd.
kilometer van de top liep hij op een
incident, dat van invloed zou zijn op
de rest van zijn rit. Problemen met
een nieuwe ketting, wellicht een
schakel niet correct ingepast.
„Ik wilde een andere fiets. Ik ben
overgesprongen op die van Jos van
Aert, Kelly heeft me teruggebracht,
later kwam Van Aert nog eens met
mijn reservefiets. Het was alleen
mijn gewone, niet die van carbon.
Een zwaardere dus. Hoeveel dat
heeft gescheeld? Vier minuten,
hè...!"
Lach
Er brak al een lach door. Ook hij
wist wel, dat zijn verlies niet alleen
daaraan moest worden toegeschre
ven. „Mijn benen waren gewoon
niet goed. Ik zat al vrij vroeg en
bloc. Ik kon die demarrage van Le
Mond op La Mongie niet antwoor
den. En dan werkt zo'n lulligheidje
als met die fiets toch verder door
dan wanneer je wel super bent".
Lichte fiets of gewone fiets, het
scheelt een kilo: 7,5 tegen 8,5 kg.
PDM-ploegleider Jan Gisbers: „Het
is berekend, dat wanneer je vol te
gen l'Alpe d'Huez opsprint, het 40
tot 60 seconden verschil maakt. Zeg
dat het hem nu 30 seconden heeft
gekost".
Breukink: „Maar wat belangrij
ker is, ik kwam even niet in mijn rit
me. Ik had al een week achtereen op
die carbonfiets gereden, en die gaat
toch naar je staan. Hij is weer wel
gerepareerd, maar ik durfde niet
meer over te stappen. Bang, dat ik
LeMond helemaal niet meer kon
volgen".
Greg LeMond had op de tweede
col, de Tourmalet, zelf de koers in
handen genomen. Hij vond het op
het plateau van La Mongie hoogste
tijd de ontketende gele trui Chiap
pucci persoonlijk tot de orde te roe
pen.
Breukink: „Ik had eigenlijk maar
één opdracht: in het wiel blijven
van LeMond. Maar ineens zat hij op
kop, en reed hij bij ons vandaan. In
durain en later Delgado konden
hem nog volgen. Ik niet. Ik was blij,
dat Alcala me kwam helpen, dat ik
samen met hem tempo kon rijden,
anders was ik misschien compleet
stuk gegaan".
Toen in de afdaling van de Tour
malet de groepjes achter Chiap
pucci weer in elkaar schoven, kon
den Breukink/Bugno/Alcala c.s. net
niet meer aanpikken. Gisbers: „Ik
Breukink vraagt om een andere fiets. Wat later zou hij 'in het gat vallen'.
had gehoopt, dat hij in de wielen
zou raken, want dan kun je langer
blijven hangen dan dat je alleen
moet zitten pieren".
Het mocht niet zo zijn. Aan de
voet van de slotklim, naar Luz Ardi
den, bedroeg het verschil 1.50 min.
Gisbers: „Alcala heeft zich toen he
lemaal leeg gereden voor Breukink
en hem nog teruggebracht tot 40
sec, maar toen ze de auto's er tus
senuit haalden, was het gedaan".
Breukink: „Ik heb nog wel een
behoorlijke versnelling kunnen rij
den, kon een aardig tempo aan. De
laatste drie kilometer heb il: zelfs
kunnen spurten. Ik wilde het gat
toch zo klein mogelijk houden.
Want de Tour mag dan verloren zijn,
ik wil op het podium. Ik kwam hele
maal kapot over de streep. Ik denk
dat ik nog nooit zo diep ben gegaan.
Maar ik voel ook, dat ik heel snel
herstel. Al moet je dat uiteraard af
wachten tot de volgende avond".
„ie weet nu eenmaal: de Tour is
een afvalrace. Naar Luz Ardiden
ben ik afgevallen. Maar je kunt niet
meer spreken van een slechte dag,
wel van een mindere dag. En als je
dan stuit op een super-LeMond, ben
je gezien".
Breukink is uiteraard teleurge
steld, maar hij vindt, dat hij al aan
hogere verwachtingen heeft beant
woord, dan tevoren waren uitge
sproken. Zijn ploegleider is het daar
volstrekt mee eens.
„Hij stond er natuurlijk hoopvol
voor, maar je moet niet steeds je
grenzen gaan verleggen", zegt Gis
bers. „Ons streven was Alcala bin
nen de eerste vijf te brengen, die
heeft iets teleurgesteld; hoewel hij
gisteren zo goed was als LeMond,
hij wilde alleen Breukink niet in de
steek laten. En voor Breukink za
gen we een plaats bij de eerste tien.
Nou, die zit er dus dik in".
Hij herhaalt: „Het beste hebben
we van Breukink nog niet gezien.
Hij moet koersen tegen een genera
tie die qua leeftijd op z'n top is: 27-
31 jaar. Hij zelf heeft zeker nog één
jaar te groeien om daar ook bij te be
horen. De Tour rijden is een har
dingsproces. Voor een knecht zo
goed als voor een kopman. Hij mag
deze Tour dan hebben verloren, nu
ik hem zo diep heb zien gaan, is hij
voor mij weer een stap dichter bij
een eindzege".
Breukink: „Nu kan LeMond de
Tour winnen. Die hoeft zich geen
zorgen meer te maken. Ik? Ik denk
dat ik Delgado aan kan in de tijdrit,
en als Chiapucci de volgende is om
er door te zakken, eindig ik mis
schien nog wel als tweede. Slechte
plaats? Voor mij telt die zeker mee".
ST. ANDREWS (ANP) - Rolf Muntz'
wens bij de British Open van elke
slag te kunnen genieten en veel te
kunnen leren, heeft sinds gisteren
een grote kans van slagen. De in
Leiden studerende Muntz, winnaar
van de British Open voor amateurs,
werd bij de loting voor de eerste
twee ronden gekoppeld aan twee
spelers die samen bijna een eeuw
golfervaring hebben.
De Amerikaan Arnold Palmer en
de Zuidafrikaan Gary Player maak
ten al furore in de golfwereld toen
hun 21-jarige medespeler voor twee
dagen nog in de luiers lag. Palmer
won in 1960 zowel de US Open als
de Masters. Ook in 1962 en 1964 ze
gevierde Palmer in de Masters en
mocht hij het groene colbert hou
den.
Player is eveneens groot gewor
den in de Verenigde Staten. De
Zuidafrikaan won de US PGA-titel
in 1962 en '72, in '65 de US Open en
de Masters in 1961, '74 en '78.
De publiekstrekkers van het
KLM Open Golfkampioenschap
van Nederland zijn dit jaar zwaarge
wichten. De Amerikaan Mare Cal-
cavecchia en de Japanner Masashi
'Jumbo' Ozaki wegen over de hon
derd kilo.
Last van hun overgewicht heb
ben ze geen van beiden, want hun
krachtpatserij met de 'driver' com
bineren ze met subtiel putten. Mil
joenen dollars hebben ze bij elkaar
gespeeld, op de wereldranglijst
staan ze allebei in de top-tien.
Volgens Open-organisator Rob
bie van Erven Dorens slaat Ozaki de
bal het verst van alle golfers ter we
reld. „Hij verdient in elk geval het
meest van iedereen, want hij heeft
waanzinnige contracten met allerlei
Japanse firma's".
Mare Calcavecchia werd vorig
jaar op Royal Troon winnaar van
het Brits Open. Deze week verde
digt hij die titel op de 'Old Course'
van het Schotse St. Andrews.
Calcavecchia en Ozaki zijn vol
gende week te zien op de Kennemer
te Zandvoort. Zij nemen het op te
gen de Spaanse titelverdediger Jose
Maria Olazabal, dit jaar reeds win
naar van twee toernooien, waaron
der het Iers Open. Olazabals rivaal
van vorig jaar, de Noordier Ronan
Rafferty, heeft zich teruggetrokken.
Hij heeft een polsblessure, waar
door hij veel minder mag spelen.
Rafferty is deze week wel actief in
het Brits Open.
Calcavecchia, Ozaki, Olazabal en
ook de tweede Amerikaan John
Huston kostten forse startgelden.
De totale kosten van het toernooi lo
pen dit jaar op naar zes miljoen gul
den. De wedstrijd op zich, met een
en een kwart miljoen gulden prij
zengeld, kost de helft.
In het veld van 150 deelnemers
mogen 21 Nederlanders meedoen,
onder wie zes amateurs. Dit aantal
is meer dan voorgaande jaren, om
dat er sprake is van meer kwaliteit
op nationaal vlak. Rolf Olland, de
voorzitter van de Nederlandse Golf
Federatie, stelde dinsdag in Am
sterdam dan ook dat het topsport-
beleid wordt aangetrokken. Het
budget voor topsport wordt met
vijftig procent verhoogd.
BRUSSEL (ANP) - Het succes is
Roger Milla kennelijk naar het
hoofd gestegen. De uitspraken
van de 38-jarige held van Came-
roun tijdens het eindtoernooi om
de wereldtitel in Italië worden
steeds merkwaardiger.
Milla verklaarde gisteren in
Brussel, waar hij was om een
plaatje op te nemen, dat hij nooit
van zijn leven meer in Frankrijk
wilde wonen en werken. „De
Fransen hebben nooit enig res
pect voor mij getoond", orakelde
Milla, die in de jaren tachtig op de
loonlijst van vijf Franse clubs
stond. „Ik ben uitgebuit, afschu
welijk gewoon. Pas na het wereld
kampioenschap in Italië werd ik
uitgenodigd voor een interview
op de Franse televisie. Ik was
vóór het WK zeker niet interes
sant voor de Franse media".
De opmerkingen van Milla in
Brussel staan haaks op zijn uitla
tingen eerder in Italië, waar hij
met vier doelpunten wereldfaam
verwierf. „Ik sta open voor ieder
aanbod uit Frankrijk", zei de Afri
kaan vorige maand in Bari.
Milla solliciteerde in Brussel
schaamteloos naar een contract
bij een Belgische club. „Als de
voorwaarden goed zijn, ben ik be
reid mijn kwaliteiten in dienst
van een profclub in België te stel
len", oppperde Milla. Hij voegde
er haastig aan toe, dat hij evenmin
afwijzend staat tegen een verbin
tenis met een Italiaanse club.
