Er j 'Mart en Jean zijn boezemvrienden' I 'Judas Priest schuldig aan zelfmoord zonen' Robinson Crusoë Harry Belafonte. (foto epa> Harry Belafonte in Californië plotseling in ziekenhuis SAN JOSE (Reuter) De Amerikaanse zanger Harry Belafonte is gis teren in een ziekenhuis opgenomen voor behandeling aan een niet na der genoemde ziekte. Dit heeft een woordvoerster van het ziekenhuis in San Jose in de staat Californië meegedeeld. Een woordvoerster van een etablissement waar de ambassadeur van Unicef, het kinderfonds van de Verenigde Naties, in het weekeinde zou optreden, heeft verklaard dat hij vrijdag een concert heeft geannuleerd omdat hij een aandoening had aan de keel. De 63-jarige Belafonte heeft zondag wel gezongen, maar hij is giste ren naar de afdeling intensieve zorg van een ziekenhuis in de buurt van dat etablissement overgebracht. In de loop van maandag is hij naar het ziekenhuis in San José vervoerd. In geen van de twee ziekenhuizen wilde men bijzonderheden over zijn toestand verschaffen. Ouders in rechtszaak: K.K. Downing (rechts), lid van de hardrockgroep Judas Priest, kan blijkbaar nog tegen fans lachen bij het begin van de rechtszaak tegen de band in Reno. (foto ap) RENO In de Verenigde Staten is gisteren een rechts zaak begonnen tegen de Brit se hardrockgroep Judas Priest, die ervan wordt be schuldigd met haar teksten twee Amerikaanse jongens tot zelfmoord te hebben ge dreven. De zaak is aange spannen door de ouders van de jongens. De jongens, de 18-jarige Raymond Belknap en de 20- jarige James Vance, schoten zich volgens hun ouders op 23 december 1985 door de kin na, tijdens het drinken van bier en het roken van mari huana, keer op keer naar de lp Stained Class van Judas Priest te hebben geluisterd. Door boodschappen in de muziek, die op bewust niveau niet waarneembaar zijn, zou den de twee jongens ervan overtuigd zijn geraakt dat „het antwoord op leven de dood" is. Belknap stierf di rect na het schot te hebben gelost, Vance moest de on derkant van zijn gezicht mis sen en stierf drie jaar later alsnog aan de gevolgen van zijn zelfmoordpoging. De advocaten van de groep en haar platenmaatschappij CBS zullen de rechter ervan proberen te overtuigen dat hun verstoorde levens de jon gens tot hun daad hebben ge dreven. Beiden hadden een geschiedenis van drank- en drugsmisbruik en psychiatri sche stoornissen. Ook wer den ze mishandeld. De groep ontkent boodschappen in haar muziek te verbergen of te willen aansporen tot zelf moord. Tijdens de rechtszaak, die naar verwachting zeker vier weken gaat duren, zullen meer dan 100 getuigen wor den gehoord, onder wie de le den van band. I Omroepen voldoen beter aan programmavoorscliriften HILVERSUM (GPD) De Hilversumse omroepen hebben zich in 1989 beter aan het zogenoemd volledig programmavoorschrift gehou den dan het jaar daarvoor. Dat concludeert de NOS in een rapportage over 1989. In het volledig programmavoorschrift staat geregeld hoe veel procent van de zendtijd aan cultuur, amusement, informatie en educatie moet worden besteed en hoeveel procent van de uitzendingen eigen produkties moeten zijn. Volgens het NOS-rapport. dat komende vrijdag in de NOS-bestuurs- vergadering ter discussie staat, hebben de omroepen kans gezien zich beter aan de voorschriften te houden. Alleen bij culturele programma's bleven vier omroepen (Veronica, AVRO, TROS en EO) onder de norm van twintig procent. De AVRO en Veronica haalden de norm van vijf procent educatieve programma's niet en de VARA bleef onder de mini maal vereiste 25 procent voor informatieve programma's. Opvallend in de rapportage is de toename van eigen produkties bij de omroepen. Voldeden in 1988 de KRO, NCRV en de VARA nog niet aan de eis dat minstens de helft van de programma's een eigen produk- tie moet zijn, het afgelopen jaar haalden alle omroepen de norm van vijftig procent. Veronica valt op door fors onder de norm van twintig procent te blij ven voor de culturele programma's. Haalde Veronica in 1988 de norm al niet met zestien procent, het afgelopen jaar is de omroep zelfs nog ge daald naar twaalf procent. Ook bij educatieve programma's bleef Vero nica onder de norm van vijf procent en daalde van drie procent in 1988 naar twee procent het afgelopen jaar. Dit jaar moeten de omroepen zien te voldoen aan het volledig programmavoorschrift, anders grijpt het commissariaat in. j Kees Jansma verbaasd over kritiek op NOS-duo: GRONINGEN - Ze zijn tijdens de Tour de France dagelijks te horen, Jean Nelissen en Mart Smeets. Als de Tourkaravaan de beslissende kilometers van de dag bereikt heeft, wordt er door de NOS overgeschakeld naar Frankrijk. Over naar Mart en Jean. En het duo ver telt ons kijkers dan wat er in beeld te zien is. „Vreselijk irritant, die twee proberen elkaar al leen maar vliegen af te vangen." Het is een veel gehoorde reactie op het NOS-duo. „Wielrennen is leuk, zonder Nelissen en Smeets is leuker", vindt een ander. Kees Jansma, chef Studio Sport, is verrast: „Je bent de eerste die met deze kritiek komt", klinkt het bijna ironisch. Maar hij meent het. Jansma: „Mart.en Jean zijn boezemvrienden en ze hebben nog nooit ruzie gehad. Ze hebben wel totaal verschillen de stijlen. Jean is de wat breed sprakige Bourgondische bonvi- vant en Mart is 'pats boem to the point', veel zakelijker en daarbij ook nog een acteur. Maar ze ac cepteren elkaar volledig." Jansma denkt wel te weten hoe de indruk gewekt wordt. „Zij zitten net zoals wij voor een monitor, alleen zij moeten er commentaar bij leveren. Hun in formatie halen ze voor die tijd en achteraf binnen, maar verder zit ten zij ook alleen maar naar het scherm te turen. Door de concen tratie kan het zijn dat het com mentaar wat gespannen uit hun keel komt. Het komt dan wel eens voor dat de één iets ver keerd ziet en door de ander ver beterd wordt, maar dat moet je absoluut niet zien als 'vliegen af vangen'. Het is maar hoe je er naar luistert. Ik ken de twee heel goed en ik ervaar het niet als ne gatief." Steeds vaker hoor je kijkers verklaren de Tour via België, waar de twee Marcs commentaar leveren, te bekijken. Jansm^: „Dat is onzin. Hetzelfde hoorden we tijdens het WK-voetbal. Men sen keken toen zogenaamd en masse naar België omdat ze het Nederlandse commentaar niet goed vonden. De kijkcijfers be wijzen echter het tegendeel. Zo wel tijdens het WK als nu bij de Tour wordt er maar door 0,1 pro cent van de Nederlanders naar België gekeken. De rest kijkt naar de NOS." Kijk- en Luisteronderzoek meldt dat gemiddeld 6 procent (hetgeen neerkomt op 700.000 kijkers; voor een middaguitzen ding is dat veel) dagelijks de beelden van de NOS volgt. De waardering is gemiddeld 7.3, het geen goed te noemen is. Er is de laatste jaren een zeer stabiel kijk gedrag, want in de voorgaande drie jaren keek ook gemiddeld 6 procent naar de middagbeelden van de Tour. En al die jaren zaten Smeets en Nelissen achter de mi crofoon. STER maakt zelf reclame HILVERSUM (GPD) De Stichting Ether Reclame (STER) maakt vanaf giste ren door middel van reclame voor zichzelf. Het is de eer ste keer in de geschiedenis dat de STER de eigen zend tijd gebruikt voor reclame voor zichzelf. Volgens STER-directeur C.J. Smeekes is er besloten tot de radio-spotjes omdat er in de maanden juli en au gustus nog ruimte is voor ad verteerders. Afgelopen vrijdag is er ook een mailing naar adver teerders uitgegaan met het aanbod in juli en augustus te adverteren op de radio. Vol gens Smeekes zijn er op deze mailing voor enkele tonnen boekingen binnengekomen bij de STER. De STER-reclame voor de STER zal voorlopig alleen beperkt blijven tot de radio zendtijd. Het spotje zal naar schatting zo'n tien keer per week worden uitgezonden. AYRO-ondememingsraad botst met directie HILVERSUM (GPD) - De on dernemingsraad van de AVRO heeft het reguliere overleg met de AVRO-directie tot nader or de opgeschort. Het AVRO-be- stuur betrekt de onderne mingsraad te weinig bij de dis cussie over de toekomstige structuur van het AVRO-be- stuur, aldus een brief van de ondernemingsraad aan de di rectie. Ook zou de AVRO-top regels over open sollicitatie procedures naast zich hebben neergelegd. De benoeming door de AVRO-directie van een nieuwe directiesecretaris op vrijdag 29 juni is de ondernemings raad in het verkeerde keelgat geschoten. Eerder al hadden OR en directie een conflict over het feit dat sollicitatieprocedu res open zouden moeten zijn. Met de benoeming van de di rectiesecretaris heeft de direc tie afspraken daarover naast zich neergelegd, aldus OR. Ook is de ondernemingsraad verbolgen over het feit dat het niet betrokken wordt bij een discussie over de toekomstige structuur van het verenigings bestuur. Een uitnodiging om een vergadering over dat on derwerp bij te wonen, werd la ter ingetrokken. Het AVRO-be stuur heeft de ondememings raad meegedeeld de OR niet bij deze discussie te betrekken om dat het over louter interne ver enigingszaken gaat. De OR vindt echter dat het op grond van de Wet op de onderne mingsraden WORrecht heeft inzage te krijgen in de resulta ten van die discussie. Het AVRO-bestuur heeft dat tot dusverre geweigerd. In „Een jaar op een onbewoond eiland" noemt Bob Snoijink zich een Robinson Crusoë, en die ver gelijking ligt natuurlijk erg voor de hand. In het kielzog van Daniel Defoe's befaamde „Robinson Crusoë" (1719), waarmee de En gelse romanliteratuur begint, ver schenen vele "robinsonades". Hierin werd een beeld geschetst van het leven en lijden van schip breukelingen die in afgelegen oorden het hoofd boven water trachtten te houden. Defoe schijnt zijn verhaal op de lotge vallen van de Schotse zeeman Alexander Selkirk gebaseerd te hebben, die over zijn schipbreuk en vijfjarig verblijf op een zuide lijk eiland een verslag had ge schreven. Tussen Selkirk en Snoijink zijn echter wel enige verschillen aan te wijzen. Zo ging de eerste be paald niet vrijwillig naar een on bewoond eiland, en hij had even min een vrouw bij zich. Alleen de scheepshond hield Crusoë gezel schap: later had hij nog enige aan spraak aan een gekooide pape gaai, die hem bij thuiskomst luid ruchtig placht te verwelkomen. Verder valt het ene jaar van Snoijink natuurlijk in het niet bij de achtentwintig van Crusoë (Vrijdag maakt pas na een kwart eeuw zijn opwachting). Maar er zijn ook duidelijke overeenkom sten tussen beide mannen. Crusoë voelde niets voor het saaie burgermansbestaan in het Engel se stadje York. Zijn hart ging uit naar de zee en het avontuur, en el ke dag die hij als kantoorklerk sleet, boekte hij als een verlies post op zijn levensbalans af. Voor Snoijink was de reis naar de Zuidzee eveneens een poging met de sleur van het gevestig de leven te breken. Als hij het /er Nederland heeft, dan vallen al gauw wrange woorden als :ure regen", "gifgrond", "over bevolking" en "stress". Op Ata daarentegen kwamen ze niet in een prestatiemaatschappij te recht; de dictatuur van de (prik- )klok was er onbekend. Overbevolking was er evenmin een probleem, al dachten Bob en zijn vrouw daar in het begin, toen ze eikaars aanwezigheid nauwe lijks konden verdragen, heel an ders over. Net als Crusoë, be schikte Snoijink op zijn eiland over gereedschappen en een hoe veelheid basisvoedsel. Het ging hem er namelijk niet om te over leven "met niet meer dan een mes". Netten, die als een "staand wand" in zee werden gespannen, en een visspeer, bleken belangrij ke hulpmiddelen te zijn bij de ex ploitatie van voedselbronnen. Ruim een week lang haalde Crusoë alles uit het wrak dat hij maar gebruiken kon. Behalve scheepsbeschuit, rijst, Hollandse kazen, graan, gedroogd vlees en rum, sleepte hij een timmermans- kist vol werktuigen, kleren en beddegoed, wapens, hout, een slijpsteen en zelfs goudstukken aan land. Op een praktische en energieke wijze toog hij vervol gens aan het werk. Aldoende kwam hij tot de ontdekking dat hij voor vele ambachten en beroe pen wel enige aanleg had. Niët al leen was hij als jager, tuinman, boer en veehouder actief, maar hij manifesteerde zich ook als bouw vakker, kleermaker en potten bakker. Ook Joc Snoijink, die zichzelf omschrijft als een man met twee linkerhanden, kwam er op zijn ei land achter dat hij een orkaanbe- stendige hut kon bouwen en een visrokerij kon laten draaien, waar de roggen, haaien, barracuda's en krokodilgepen werden geconser veerd. Zowel de Engelsman als de Ne derlander verliezen, naast alle aandacht voor de materiële kant van het bestaan, ook het Hogere niet uit het oog. Vooral in perio den van tegenslag en gevaar zoekt Crusoë steun bij het geloof zijns vaders. Snoijink, die ten slotte is opgegroeid in de alternatieve ja ren zestig, wendde zich op Ata niet tot het evangelie, maar tot be paalde geloofsvoorstellingen uit oosterse en primitieve samenle vingen. Op een gegeven moment trok hij zich bijvoorbeeld, als een Apa che of Cherokee van de oude stempel, terug in het oerbos. Vis send, en in de zon zittend, bracht hij zo enkele dagen door, hopend op een beschermengel die hem de juiste weg zou wijzen. Indiaanse jongelingen, die zichzelf vaak nog martelden, kregen soms een vi sioen van een adelaar of beer, en 'dan wisten ze dat ze het pad van een krijger of medicijnman moes ten volgen. Maar Snoijink is nu eenmaal geen Apache, en een der gelijke helpende hand werd hem dan ook niet toegestoken. Toch schrijft hij aan zijn vastendagen in de jungle een zuiverende wer king toe. Dat beide mannen nauwgezet een dagboek bijhielden, is zeker ook een veelzeggende overeen komst. Zo namen ze afstand tot het dagelijks leven en sneden ze tevens de band met de buitenwe reld niet door. Het jaar op Ata is voor Bob Snoijink niet in mislukking en te leurstelling geëindigd. Integen deel, hij wil nu weer zo gauw mo gelijk terug naar Fiji. Niet naar Ata, maar naar een naburig, be woond eiland, waar hij samen met zijn vrouw een viswinkel hoopt te beginnen. En dat is dan meteen de laatste overeenkomst met Robinson Crusoë - ook die voer, op hoge leeftijd, weer het zeegat uit, om op zoek te gaan naar het eiland waar hij gelukkig was geweest. HB. H/£f? l N/er weoReHNBN fl iiT VEEL MENSEN II3N BANG PAT AL PIE BUITENLANDERS ONZE KULTUUK LUL LEN ONPERMIJNEN VOORNAMELIJK LUI PIE GEEN IPEE HEBBEN VAN WAT 'KULTUUK' 15 WAT VOOR MENSEN ZIJN PAAR BANG VOOR POLYPROPYLENE RIPSTOP COATEP NYLON, LI6HTWEI6HT, WATERPROOF.WAT WIL JE NOO KUN HEINZ, NI T IS NOU WATJE NOEMT 'N

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1990 | | pagina 16