'Nooit heb ik
zoveel eten bij
elkaar gezien'
Verzet Albanese jongeren is niet meer te smoren
Kerk vindt ontslag
Boesak niet nodig
Concentratiekamp9 tijdelijk onderkomen voor Albanezen in Italië
I REPORTAGEi
GEESTELIJK LEVEN
HEERLEN - Onder dramatische omstandig
heden zijn duizenden vluchtelingen het af
gelopen weekeinde hun land uitgeloodst.
Naar de vrijheid, maar ook naar een voor hen
onbekende, onzekere toekomst. Want niet
iedere Albanees zal de overgang van de
marxistisch-leninistische indoctrinatie naar
de kille westerse zakelijkheid straks als de
door hem gewenste bevrijding
Dat de massavlucht spoedig navolging
krijgt, is niet uitgesloten, maar lijkt onwaar
schijnlijk. De bewaking van de gebouwen is
enorm geïntensiveerd en bovendien overwe
gen de westerse ambassades een tijdelijke
sluiting om niet met nieuwe, toestroom van
mensen te worden geconfronteerd.
Albanië zal de komende tijd in het nieuws
blijven, omdat nu wel vaststaat dat ook in
het laatste stalinistische bolwerk van Euro
pa het verzet uit het volk niet meer te smoren
is. De opstandigheid woedt vooral onder de
jongere generaties Albanezen, die numeriek
ver in de meerderheid zijn. Zesenzestig pro
cent van de uit 3,1 miljoen zielen bestaande
bevolking is zelfs jonger dan 27 jaar.
Aan een omwenteling valt echter (nog)
niet te denken. Al helemaal niet op korte ter
mijn. In de eerste plaats zit de communisti
sche partij ondanks interne strubbelingen
onverminderd vast in het zadel, ten tweede
ontbreekt het als gevolg van het bizarre iso
lement in het land aan een georganiseerde
oppositie en ten derde zijn er legio prakti
sche hindernissen, die een nationale op
stand in de weg staan.
Zo is er buiten de steden Tirana, Shkodar
en Durres geen sprake van grote bevolkings
concentraties, maar wonen de hoofdzakelijk
agrarisch ingestelde Albanezen in meerder
heid verspreid over het hele land, is er nau
welijks sprake van wapenbezit, zijn de Ski-
petaren aan strenge reisbeperkingen onder
hevig en is snelle verplaatsing onmogelijk
door het gebrek aan transportmiddelen. Es
sentieel is ook dat in alle geledingen van de
volksrepublikeinse samenleving de gehei
me politie (Sigurimi) voortdurend op haar
hoede is de en de zaak dus tamelijk afdoende
onder controle heeft.
Zuiveringen
Vooralsnog lijkt het er meer op dat Ramiz
Alia zal proberen door versnelde hervormin
gen de greep op de bevolking weer te verste
vigen. De doorgevoerde zuiveringen in de
regering, het politburo en de partij en het
donderdag aangekondigde besluit dat
voortaan op beperkte schaal privé-ondeme-
mingen hun gang kunnen gaan, duiden in
die richting. Dus: weinig tot geen kans op
een revolutie van onderop; veeleer een van
bovenaf gedirigeerde, beperkte liberalise
ring.
Maar het grote gevaar dat op het regime
blijft afkomen, is de informatie, die via de
buitenlandse media Albanië wordt binnen
gedragen en die er wellicht toch toe kan lei
den dat Ramiz Alia en de partij uiteindelijk
met een voor hen harde werkelijkheid wor
den geconfronteerd.
Gegeven de omstandigheid dat Albanië -
wil het economisch overleven- voor zijn ver
dere ontplooiing in die zin mede afhankelijk
is van het buitenland, ligt hier mogelijk de
kans voor democratische Europese regimes
om -al dan niet in CVSE-verband- de ontwik
kelingen in de laatste stalinistische veste te
beïnvloeden.
11
Jazekerzei ik tegen de inspec
teur, die onuitgenodigd langs me
heen naar binnen stapte. Vanmor
gen had hij me nog klein en beschei
den toegeschenen, nu vulde hij mijn
hele huis. "Dat klopt", zei ik tegen
zijn rug. Bert Scholten en ik zijn
vannacht omstreeks twaalf uur
daar samen weggegaan".
In de warboel die in mijn kop
heerste stond één ding als een paal
overeind, dat was de afspraak met
Bert om vast te houden aan het ver
haal dat we samen waren vertrok
ken, uit de flat van Moniek, om
streeks middernacht, als ik dat niet
volhield, dan was ik ineens alleen.
Alleen met het lijk, in die verschrik
kelijke nacht... Bovendien zou ik
Bert en Moniek voor leugenaar zet
ten en mezelf hopeloos verdacht ma
ken. ik kon moeilijk de waarheid
vertellen: "Kijk inspecteur, eigen
lijk zit het zo, vraag me niet hoe,
maar plotseling lag ik met een lijk
in bed. Ze was mooi en blond. Ik heb
me niet door haar laten verleiden,
voor zover ik me kan herinneren en
dat mes heb ik niet in haar rug ge-
staken". De werkelijkheid was veel
gekker dan het verzinsel. Het flitste
allemaal in enkele seconden door me
heen.
De inspecteur stond nu midden in
mijn zitkamer naar me te kijken.
Heeft u zich misschien vergist in de
tijd?", vroeg hij. "Was het toch niet
wat later geworden. Je weet hoe dat
gaat, vrouwtje even met vakantie,
mannen onder elkaar". De inspec
teur glimlachte begrijpend. "Je
neemt nog een borrel, er is een mooie
meid, misschien was er nog een an
dere mooie meid..." Het was alsof ik
Bert hoorde praten. "Was dat het,
meneer de Klerk?" De inspecteur
stond, nu vlak voor me. "Ik heb me
niet vergist in de tijd", zei ik zo
waardig mogelijk, "en het is niet ge
gaan zoals u denkt". Ik wendde me
af, pakte een sigaret en stak hem
"Maar ik denk helemaal nietr", zei
de inspecteur. "U staat te denken. Ik
wil alleen de feiten. Kende u het
slachtoffer, Karin de Leeuw?" "Dat
heeft u me al gevraagd. Nee, ik ken
de haar niet. Ik was met mijn buur
man op bezoek bij een dame die Mo
niek heet".
"Wat deed u dan vroeg in de och
tend in de buurt van haar flat?"
Er was niets gemoedelijks meer
aan de politieman, maar dat hielp
me juist mijn verhaal overtuigend
te brengen. "We waren met mijn au
to naar de flat van die Moniek gere
den. Daar hebben we wat gepraat
en gedronken, daarom namen we
een taxi terug. Ik vond dat ik te veel
op had", zei ik braaf. De inspecteur
luisterde onbewogen, "toen ik thuis
was kon ik niet slapen. Ik had zin in
frisse lucht. Ik liep wat rond en ik
dacht, ik kan net zo goed nu even
naar de auto wandelen en hem op
halen, dan heb ik hem tenminste
morgenochtend als ik naar mijn
werk moet", fantaseerde ik. Ik kreeg
de smaak te pakken. "En ik was vol
doende ontnuchterd om te rijden.
Die vrouw die tegen me op reed, die
was dronken".
"Hoe laat was dat?"
"Omstreeks drie uur. Precies weet
ik het niet".
"Heeft u iemand gezien, bij de flat
waar uw auto stond?"
"Nee".
"Brandde er nog licht op de vierde
verdieping?"
"Ik weet het niet", zei ik. Ik had
geen idee of de slaapkamer van Ka
rin aan de voorzijde van het gebouw
lag. Had ik het licht laten branden?
Ik dacht van wel. In ieder geval had
ik niet meer omhoog gekeken toen ik
eenmaal beneden was.
De inspecteur keek mij peinzend
"U weet zeker dat u niet even de
flat bent ingegaan om die dame, Mo
niek, nog even goeden morgen te
wensen, of om iets op te halen dat u
had laten liggen...?"
Ik schudde mijn hoofd.
„Toch gek dat u niets heeft gezien
of gehoord", vervolgde de inspec
teur. „Precies rond de tijd dat u uw
auto kwam ophalen hoorden buren
voetstappen over de galerij en kreeg
Karin de Leeuw een mes in haar
rug".
Dezelfde voetstappen die ik ge
hoord. had toen ik onschuldig als een
lam, nou ja... naast haar lijk lag.
Het zweet brak me weer uit. Even
stond ik op het punt hem alles te ver
tellen. Maar gelukkig hield ik me in.
De inspecteur scheen ineens haast te
hebben. „Als u nog iets te binnen
schiet...", de woorden klonken drei
gend. Hij vertrok. Ik vermoedde dat
hij nu naar Bert zou gaan en daar
voor hoefde hij alleen maar een deur
verder aan te bellen.
EEN AVONDJE STAPPEN
Vliegensvlug pakte ik de telefoon
en belde Bert.
In een paar woorden deed ik ver
slag van het gesprek met de inspec
teur.
„Bedankt, hij staat al op de
stoep", zei Bert en hij verbrak de
verbinding.
Predikant moet relatie wel verbreken
JOHANNESBURG (ANP-
RTR) De kerkeraad van
Belleville heeft ds. Allan Boe
sak gevraagd geen ontslag te
némen als predikant. Boesak
heeft drie weken verlof gekre
gen om zijn besluit om zijn
ambt neer te leggen te her
zien.
De kerkeraad van Boesaks ge
meente stelt wel als voorwaarde,
dat hij zijn buitenechtelijke rela
tie verbreekt.
Boesak kondigde vorige week
tijdens een emotionele kerk
dienst aan, dat hij al Zijn kerkelij
ke functies zou neerleggen. Dat
gebeurde na onthullingen in de
pers, dat hij een verhouding heeft
met de blanke tv-producer Elna
Botha, nicht van de vroegere min
ster van binnenlandse zaken Stof
fel Botha.
Volgens bronnen binnen de
Nederduitse-Gereformeerde Sen-
dingkerk stelt de kerkeraad van
Bellville niet alleen als voorwaar
de dat hij met Botha breekt, maar
ook, dat hij zijn spijt betuigt en
een nieuw leven begint.
Volgens de echtgenoot van Bo
tha is zijn vrouw, met wie hij in
een echtscheidingsprocedure, is
gewikkeld, naar de Amerikaanse
stad Atlanta vertrokken, waar zij
Boesak zal ontmoeten. Volgens
het Zuidafrikaanse weekblad
Rapport bezit Boesak een huis in
de Verenigde Staten. Boesaks ad
vocaat zei niet te weten waar zijn
cliënt op dit moment is en kon
daarom de bewering van Botha's
echtgenoot niet bevestigen.
Tijdens een persconferentie
gistermorgen zei ds. Johan Re-
tief, vriend van Boesak en lid van
de kerkeraad van Bellville, dat de
kerkeraad Boesak graag als pre
dikant wil behouden, maar dat hij
verplicht is. de geruchten over
Boesaks buitenechtelijke verhou
ding te onderzoeken, als Boesak
alsnog predikant wil blijven. Zo'n
onderzoek zal echter meer dan
drie weken in beslag nemen.
Wordt Boesak dan schuldig be-
Joods weekblad
tegen Berlijn als
nieuwe hoofdstad
BONN (EPD) - Binnen de joodse
gemeenschap in de Bondsrepu
bliek bestaan grote reserves te
gen Berlijn als hoofdstad van een
verenigd Duitsland, zo blijkt uit
een commentaar in de 'Allgemei-
ne Jiidische Wöchenzeitung'.
Berlijn stond in het verleden
meer voor 'onderdrukking en on
verdraagzaamheid' dan voor 'ge
matigdheid en vrijheid', schrijft
het blad.
Het weekblad herinnert eraan
dat Berlijn de stad is van de op
komst van Hitier en de nationaal-
socialisten, de Gestapo-metho-
den, de Goebbels-propaganda, de
Wannsee-conferentie en de "End
lösung (definitieve oplossing) van
het joodse vraagstuk in Europa"
is geweest. "Deze benauwende
geest van het verleden staat even
eens voor Berlijn".
Uit een opiniepeiling is eerder
deze maand gebleken, dat drie
kwart van de Westduitsers en ne
gentig procent van de Oostduit
sers voor Berlijn als hoofdstad
van het verenigde Duitsland is.
Tv-dominee wil
gewapender hand
wereld veroveren
ATLANTA (RNS) - God zal het
christelijk themapark dat vroeger
in handen was van de televisie
evangelisten Jim en Tammy Bak
ker, gebruiken om een leger op te
leiden en te bewapenen dat de
wereld kan veroveren.
Dat riep de vermoedelijke nieu
we eigenaar van het Heritage
Park, de evangelist Morris Ce-
rullo, uit tegenover een enthou
siaste menigte van 4.000 aanhan
gers in Atlanta.
Cerullo (58), afkomstig uit een
joods gezin, maar nu lid van een
pinkstergemeente, gaat ervan uit
dat hij zelf nog de wederkomst
van Christus op aarde zal meema
ken. Daarom moeten zijn volge
lingen klaar zijn voor de strijd.
"Oorlogen worden gewonnen
door goed opgeleide, goed bewa
pende en goed gedisciplineerde
legers", aldus Cerullo. Het thema
park moet een recruteringskamp
worden.
Cerullo heeft 45 miljoen dollar
(bijna 90 miljoen gulden) gebo
den voor het Heritage Park van
900 hectare vlakbij Charlotte in
de staat North Carolina. Hij wacht
op goedkeuring van de overname
door de rechtbank die het faillis
sement van het Praise The Lórd-
imperium van de Bakkers behan
delt. Cerullo en zijn vrouw The
resa, die de mensen in Atlanta
toeriep blij te ztfn, dat het park
'uit de handen van satan was ge
red' gaan ervan uit, dat de rechter
met het aankoop van het park ak
koord gaat.
Cerullo richtte in 1961 in San
Diego een organisatie voor werel
devangelisatie op. In 1974 ver
scheen hij voor het eerst op de te
levisie. Sinds vorig jaar presen
teert hij dagelijks op de televisie
'Overwinning met Morris Ce
rullo'.
vonden aan een ernstige overtre
ding, wordt hij alsnog uit het
ambt gezet.
Bronnen binnen de Sending-
kèrk maken duidelijk, dat zij Boe
sak graag als voorzitter van hun
kerk zouden behouden. Zij vre
zen, dat de fusie van hun kerk met
de Nederduitse Gereformeerde
Kerk in Afrika, de vroegere Ne
derduitse Gereformeerde Kerk
voor zwarten niet doorgaat, als
Boesak uit de leiding van de Sen-
dingkerk verdwijnt. De luidruch
tige en belangrijke minderheid
van conservatieven in Boesaks
kerk zou de fusie graag willen
verhinderen.
Boesak is ook voorzitter van de
Wereldbond van Hervormde en
Gereformeerde Kerken (WARC).
Hij blijft deze functie vervullen,
totdat het uitvoerend comité van
de WARC zich volgende maand
over zijn positie heeft beraden.
Bisschop Gijsen
voert catechismus
voor kinderen in
ROERMOND (ANP) - Het bis
dom Roermond komt begin au
gustus met een kindercatechis
mus waarvan de inhoud tot norm
wordt voor het godsdienstonder
richt in het bisdom. De geloofsin
houd, de geloofsverwoording en
de geloofshoudingen die de cate
chismus 'Laat de kinderen tot Mij
komen' bevat, zal onverkort en
omvattend aan de kinderen moe
ten worden onderwezen, aldus
bisschop dr. J.M. Gijsen in een
decreet.
Het wetboek van de RK Kerk
geeft een bisschop het recht een
eigen catechismus voor zijn bis
dom samen te stellen. De kinder
catechismus biedt op een voor de
desbetreffende leeftijdsgroep
aangepaste wijze "de volledige
leer ten leven die Jezus Christus
ons bracht: inhoud van de ge
loofsbelijdenis, sacramenten, le
venshouding en gebed".
Volgens de perschef van het
bisdom Roermond sluit Gijsen
het gebruik van andere kinderca
techismussen in het basisonder
wijs niet uit, mits de inhoud ervan
maar overeenkomt met die van de
nieuwe catechismus. Te verwach
ten valt, dat gebruik van de nieu
we catechismus een van de voor
waarden zal zijn waaraan het bis
dom de komende jaren zal toet
sen of een basisschool in het bis
dom zich rooms-katholiek mag
blijven noemen.
De kindercatechismus van het
bisdom Roermond is de eerste
sinds in 1966 de kindercatechis
mus uit 1948 met als befaamde
eerste vraag 'Waartoe zijn wij op
aarde' door de
verplicht leerboek
schaft.
Gijsen: ...onverkort onderwij-
Lezing Abuna Samuel. De
Koptisch orthodoxe monnik
Abuna Samuel uit het klooster
van de Syriër in de Egyptische
woestijn, houdt woensdag 18 juli
een lezing in Leiden, met als the
ma: 'Beelden van christelijk
Egypte'. Samuel zal aan de hand
van veel illustratiemateriaal een
beeld geven van de grootste chris
telijke kerk in de islamitische we
reld. Hij zal o.a.j aandacht beste
den aan de vlucht van de Heilige
Familie naar Egypte. Deze ge
beurtenis heeft door de eeuwen
heen een belangrijke rol gespeeld
in het leven van Egyptische chris
tenen en werd op talloze plaatsen
afgebeeld. De lezing vindt plaats
in het faciliteitengebouw van de
Rijksuniversiteit (Cleve-
ringaplaats 1) en begint om acht
Beroepingswerk
Hervormde Kerk: aangenomen naar
Almelo mw. M. M. M. Koelman-Eekels
kand. Rotterdam; bedankt voor Rens-
woude P. Molenaar Zalk en Veecaten.
Gercfomeerde Kerken: aangenomen
naar Ruinerwold-Koekange S. Groen
Hellevoetslu i sberoepbaarstelling
mw. A. A. Holtrop-van Berge, Hamo-
niehof 29-11,1071TC Amsterdam.
Geref. Kerken vrijgemaakt: bedankt
voor Heemse J. C. Blok Apeldoorn.
Gerformccrdc Gemeenten: beroe
pen te Hoogeveen R. Boogaard Lei
derdorp, te Meeuwen J. Mijnders Vee-
nendaal; bedankt voor Hilversum P.
Blok Kootwijkerbroek.
Baptistengemeenten: aangenomen
naar Ede G. de Jonge Doetinchem.
Van onze correspondent Marjon van Royen
BRINDISI Een bord voor de zware ijzeren toegangspoort:
'Militair terrein Restinco. Halt. Levensgevaar'. Een hoge muur
waarop soldaten bezig zijn om verroeste rollen met prikkel
draad weg te knippen. Legerauto's. Militairen. De Italiaanse
vlag. Een vervallen legerkamp in de verlaten vlakte van de Zui-
ditaliaanse streek Puglia. Twee lange rijen barakken vormen
het nieuwe 'thuis' voor de meer dan 800 Albanese vluchtelingen
die twee weken geleden de Italiaanse ambassade in Tirana be
stormden.
Afgelopen vrijdag kwamen ze aan
op vier grote veerboten in de Itali
aanse haven van Brindisi, samen
met de meer dan 3000 Albanese
vluchtelingen die onderdak hadden
gezocht in de Duitse ambassade van
Tirana. De 'Duitse' Albanezen wer
den op speciale treinen vanuit Brin
disi gelijk door vervoerd naar Hei
delberg.
De 'Italiaanse' vluchtelingen wer
den echter overgebracht naar deze
legerplaats, waarvan de aanblik vol
ledig overeenkomt met het schrik
barende tafereel van de honderden
en nog eens honderden vervuilde,
uitgemergelde en verzwakte men
sen, die vrijdag als een bruine co
lonne verdoolde dwangarbeiders
uit het ruim van de veerboten in
Brindisi stroomde.
Meer dan 200 Italiaanse militairen
zijn twee dagen lang in de weer ge
weest met zeisen, hamers, bezems,
en kwasten om het kamp "nog een
enigszins humaan aanzicht te ge
ven", aldus de goedmoedige Itali
aanse legerkolonel zegt die belast is
met de organisatie. "Zodat die arme
donders niet helemaal het idee krij
gen dat ze in een concentratiekamp
zijn beland", voegt de hij er zachtjes
aan toe.
Er zijn een twintigtal mobiele
we's en douches neergezet, waar
over een jonge Albanese vluchte
ling ons vertelt dat de meesten van
hen in hun eigen land dit soort voor
zieningen nooit gekend hebben. In
een rijdende legerkeuken die in het
onkruid tussen de barakken is neer
gezet, staan soldaten in grote ketels
te roeren. Spaghetti met tomaten
saus, vlees en sla. Dat is het menu.
Angst
"Nog nooit heb ik zoveel eten op
een bord bij elkaar gezien", zegt een
Een Jonge vluchteling heeft vriendschap met twee Italiaanse militairen.
ze in een concentratiekamp zitten".
42-jarige ingenieur uit Tirana met
grote ogen. Hij heeft zweren om zijn
mond en een gele huid van jarenlan
ge ondervoeding en vitaminege
brek. De armoede in zijn land is on
beschrijfelijk. Al het voedsel is ge
rantsoeneerd op een minimum ni
veau van overleving. Groente of
fruit is onverkrijgbaar. Kleding is
onbetaalbaar een maandsalaris
voor een broek.
En dan is er de onderdrukking.
"Ons leven wordt beheerst door
angst. Angst om te praten, angst om
te denken, zelfs angst om over straat
te lopen", vertelt een 50-jarige psy
chiater uit het ziekenhuis van Tira
na. We zitten met een twintigtal
vluchtelingen op de stoffige grond
tegen de vervallen buitenwand aan
geleund van één van de veertien ba
rakken met 60 bedden dië voor de
vluchtelingen in het kamp zijn inge
richt.
De mannen vertellen over de
godsdienstvervolgingen in het eni
ge land ter wereld dat het atheïsme,
zelfs in de Grondwet, tot 'staats
godsdienst' heeft uitgeroepen. Ze
vertellen over het geweld van de po
litie, en de geheime Albanese politie
Sigurimi. "Als je over straat loopt
en alleen al iets te lang haar hebt,
wordt je opgepakt en in het politie
bureau in elkaar geslagen". Het in
de maag schoppen en slaan van
mensen met gummiknuppels blijkt
in Albanië te horen tot de stan
daardprocedure van elke aanhou
ding door de politie. Een man ver
telt hoe zijn broer een aantal jaar ge
leden dagenlang gemarteld werd en
uiteindelijk gefusilleerd op de be
schuldiging een 'Russische spion'
te zijn, "om de eenvoudige reden
dat hij getrouwd was met een Russi
sche vrouw".
"Als je in Albanië met vijf mensen
bij elkaar bent, dan kun je er zeker
van zijn dat één van een vijf voor de
Sigurimi werkt", zo vertellen de
vluchtelingen. 'Roemeense' toe
standen dus. Toch zijn deze vluch
telingen volledig anders dan de
wantrouwige, bittere en politiek na
ïeve Roemenen die we een paar we
ken geleden ontmoetten, in een an
der vluchtenlingenkamp in Italië,
nadat een paar honderd Roemenen
tijdens het WK-voetbal in Italië po
litiek asiel had aangevraagd.
Familieleden
De uitgemergelde Albanezen in het
militaire kamp van 'Restinco' zijn
vriendelijke, open en spontane
mensen. Ondanks het feit dat de
meesten van hen vrezen voor repre
sailles van het regime tegen hun fa
milieleden die ze in Albanië hebben
achtergelaten, willen ze allemaal
graag praten en vertellen over de si
tuatie in hun land.
Ze praten rustig en getailleerd op
een niet ideologische of schreeuwe
rige manier. En ondanks het feit dat
de armoede en het gebrek in Alba
nië vele malen groter is dan het ooit
in Roemenië is geweest, zijn de
vluchtelingen die vrijdag in de ver
schrikkelijkste toestand Brindisi
aankwamen, in de eerste plaats ge
ïnteresseerd in cultuur. Zo infor
meerden veel vluchtelingen welke
boeken er in Italië te krijgen zijn. Ze
'Die arme donders weten niet eens dat
(foto AP)
vroegen om boeken van Freud en
Nietsche en het laatste werk over
Vincent van Gogh.
Een jonge arbeider uit een petro-
leumfabriek vertelde dat hij in het
geheim een kleine bibliotheek had
aangelegd met gesmokkelde boe
ken van de Amerikaanse schrijver
Hemmingway en de Duitse schrij
ver Heinrich Böll.
Wel liep de jongen nog steeds op
blote voeten. Zijn enige bezit be
stond uit een intens vuile gescheur
de broek, model jaren zestig. Hij
was nog niet aan de beurt geweest
om het blauwe trainigspak, de rol
WC-papier, en het stukje zeep in
ontvangst te nemen dat door de Ita
liaanse militairen in een van de ba
rakken aan alle vluchtelingen
wordt uitgedeeld.
Zo vindt er in het Italiaanse kamp
van Restinco langzaam een gedaan
tewisseling plaats van een uitgeput
te, vervuilde massa vluchtelingen,
naar een uitsnede van het Albanese
volk waarvoor een beetje hoop
gloort op een nieuw leven, maar
vooral de hoop op de val van het dic
tatoriale regime in Albanië. "Wij
denken dat door ons vertrek het re
gime in Tirana aan het wankelen is
gebracht", zegt een jonge electro-
technicus uit Tirana, terwijl hij op
zijn bed in de gigantische barak een
paar nieuwe sokken aantrekt.
"Het is niet waar dat de bevolking
van Albanië ons als 'landverraders'
beschouwt, of als lafbekken die er
tussenuit proberen te knijpen, zoals
het regime in zijn propaganda wil
doen geloven. Waarom zouden er
anders in de Albanese havenstad
Durres honderden mensen uit hun
bed gekomen zijn, en het leger ge
trotseerd hebben, om ons uit te
zwaaien toe te juichen toen we don
derdagnacht werden overgebracht
naar de schepen die ons het land uit
brachten"?
Hoelang de vluchtelingen in het
militaire kamp van Restinco zullen
moeten bivakkeren, is voorlopig
nog niet duidelijk. Ook is het niet
duidelijk waar ze naartoe zullen
gaan. Het enige dat voor de meeste
Albanezen in het kamp duidelijk is,
dat is dat ze willen werken, en dat ze
onmiddelijk terug willen keren
naar hun vaderland als het regime
in Tirana-eenmaal valt.
