PORT
De slechtste finale aller tijden
'Schande dat mensen
zo wreed kunnen zijn'
Het einde van
de martelgang
Arbiter Codesal Mendez duwt Westduitsers in goede richting
Ook feest in Oost-Duitsland
Cijfers
eri feiten
MAANDAG 9 JUL11990
PAGINA 13
ROME De martelgang is ten einde. Met Westduits-
land kreeg Italia '90 de wereldkampioen die voorbeel
dig past in deze tijd: solide en oerdegelijk, maar nim
mer sprankelend of spraakmakend. Lothar Matthaus
groeide uit tot het symbool van de Duitse wilskracht
en onverzettelijkheid. Hij kreeg van de journalisten
echter net te weinig stemmen om te worden uitgeroe
pen tot de Numero Uno van deze Mondiale. Die eer
viel de Italiaan Schillaci ten deel.
In het hedendaagse topvoetbal gaat het niet meer
zozeer om het individu, maar vooral om het collectief.
Wie dat accepteert als een gegeven moet erkennen dat
de wereldtitel terecht naar de Duitsers is gegaan. Zij
overtuigden het meest, toonden zich andermaal per
fecte toernooivoetballers en wisten de rijen gesloten te
houden.
Het is geen toeval dat het team van de scheidende
Franz Beckenbauer dit keer bijna alom lof en waarde
ring oogstte. Net als in 1982 en 1986, toen de Duitsers
ten onrechte tot de finale doordrongen, gold dat zeker
niet voor Argentinië. De gisteravond onttroonde kam
pioen speelde een miserabel toernooi en dankte het
louter aan een paar bevliegingen van Maradona dat de
Zuidamerikanen tot op de eindstreep in kansrijke po
sitie lagen.
Genoegen
Dat was vooral een hard gelag voor Italië. Gedragen
door een uitzinnigge en voetbalmaffe bevolking had
het gastland een beter lot verdiend dan de bronzen
plak waarmee de Italianen nu genoegen moesten ne
men. Die dankten zij min of meer aan de arbitrage van
de Fransman Quiniou, een van de vele valsfluiters bij
deze Mondiale. Met een serie blunders en vaak onbe
grijpelijke beslissingen drukten zij een belangrijk
stempel op dit toernooi.
Joao Havelange sprak zaterdagmiddag niettemin
van een 'schitterend WK, met een grote discipline op
het veld en een uitstekende arbitrage'. Het is niet de
eerste keer dat de FIFA-voorzitter onzin vertelde. De
16 rode en 165 gele kaarten in 52 wedstrijden spreken
immers andere taal, hoe dubieus sommige bekeurin
gen misschien ook waren. Vergeleken met het toer-
nooi van vier jaar geleden in Mexico, waar acht keer
rood en 112 keer geel werd getrokken, is dat een niet
geringe toename en (bijna vanzelfsprekend) een re
cord.
De kwaliteit van de arbitrage liet ook bij dit toernooi
duidelijk te wensen over. Die mening is ook Sepp
Blatter toegedaan. De secretaris-generaal van de we
reldvoetbalbond hekelde zaterdag in een interview
met de Zwitserse Tages Anzeiger de fysieke conditie
en verwijt een groot aantal arbiters dat zij onvoldoen
de op dit toernooi was voorbereid. De Zwitser pleit
voor een verlaging van de leeftijdsgrens (nu 47), voor
een trainingskamp en oppert daarnaast de suggestie
om FIFA-grensrechters op te leiden.
Maradona laat zijn tranen de vrije loop na de afgang tegen West-Duitsland.
ROME Dokter Carlos Bilardo
moest alle mogelijke moeite
doen om zijn woede in toom te
houden. Waar honderden jour
nalisten, met name de bloeddor
stige verslaggevers uit Zuid-
Amerika, snakten naar een uit
val in de richting van de Mexi
caanse arbiter Codesal Mendez,
weigerde de Argentijnse bonds
coach onder de ogen van de FI
FA uit te halen.
„Mijn jongens", blikte Bilardo
terug op de laatste en enige
bloedstollende momenten uit
de eindstrijd, „raakten hun
hoofd volledig kwijt. Ze waren
helemaal over de kook. Over de
strafschop laat ik me niet uit,
ook niet over de rode en gele
kaarten. De hele wereld heeft
kunnen zien hoe meneer Voller
ter aarde ging, de FIFA ook. Die
moet dus ook maar een oordeel
vellen".
Pas anderhalf uur na afloop
van de finale trok Carlos Bilardo
de deur van de Argentijnse
kleedkamer open. Daar lieten
Diego Maradona en de zijnen
lange tijd hun tranen de vrije
loop. Geen enkele Argentijnse
speler wenste later nog zijn ver
haal te doen, geshockeerd door
het tumultueuze slot van de fi
nale en bovenal de vijandige
houding van het Romeinse pu
bliek. Bilardo: „Afschuwelijk,
ik heb er geen woorden voor.
Het is een schande dat mensen
zo wreed kunnen zijn tegen een
voetbalteam".
De Argentijn bood na afloop
zijn excuses aan voor het ver
toonde spel van zijn ploeg, maar
vroeg tegelijkertijd begrip voor
de „enorme problemen" in de
personele bezetting. „Hoe kan
men sprankelend voetbal ver
wachten in een finale wanneer
je bijna de helft van je basisteam
mist? Het is al een wonder dat
Argentinië zover is gekomen.
Bovendien mag je stellen dat wij
twee finales achter elkaar moes
ten spelen. Want als je eerst te
gen het gastland moet opdraven
en een paar dagen later tegen
West-Duitsland, blijft je weinig
bespaard".
Trots
De kritiek van de internationale
sportpers op de in alle opzichten
teleurstellende slotopvoering
van het WK nam Franz Becken
bauer later voor lief. „Ik ben
trots op dit team", kraaide 'Der
Kaiser' voor elke microfoon uit.
„Niemand heeft de wereldtitel
meer verdiend dan wij. We heb
ben vanaf de eerste tot de laatste
minuut gedomineerd in de fina
le. Daarnaast hebben we over
zeven wedstrijden de meest
constante vorm getoond".
Volgens Beckenbauer, die
voor het eerst dit toernooi zelf
een ietwat arrogante houding
aannam, stak zijn ploeg om die
reden boven de anderen op dit
WK uit. „We hebben geen ups en
downs gekend. We hebben geen
geluk nodig gehad, we waren
simpelweg de beste".
„Argentinië?" vervolgde 'Der
Franz', die nu evenals de Brazi
liaan Mario Zagalo als speler en
als trainer de wereldtitel heeft
binnengesleept, „is geen mo
ment een serieuze tegenstander
voor ons geweest. Het enige wat
de Argentijnen hebben gepro
beerd is de finale om zeep te hel
pen. Ze gokten op een verlen
ging en strafschoppen. Maar het
zou een schande zijn geweest als
het daarop was uitgedraaid. Wij
waren superieur en het is maar
goed dat dat er op tijd is uitgeko-
Beste ploeg
Beckenbauer meent dat het hui
dige Westduitse team de beste
ploeg is die hij ooit heeft ge
coacht. Op de vraag welke spe
lers voor hem het meeste heb
ben betekend, antwoordde hij:
„1. Matthaus, 2. Voller, 3. Breh-
me. Lothar Matthaus is over het
hele toernooi gezien een absolu
te ster geweest ir de ploeg. Ik
sluit niet uit dat hij in de komen
de seizoenen Diego Maradona
naar de kroon gaat steken".
De Westduitse aanvoerder
werd zowaar enigszins verlegen
bij zoveel lof van zijn coach, met
wie hij een innige relatie heeft
opgebouwd. „Ik dacht dat ik al
heel wat had meegemaakt, maar
dit WK heeft alles in mijn loop
baan overtroffen. Vooraf roept
iedereen dat het een droom is
om wereldkampioen te worden
en dat het de mooiste ervaring in
je leven is. Ik kan de mensen nu
alleen maar gelijk geven. Ik zit
hier te bibberen van geluk..."
Matthaus weigerde zijn optre
den met dat van Diego Marado
na te vergelijken. „Diego blijft
een wonderbaarlijke voetballer
om naar te kijken. Zijn techniek
is niet te evenaren. Maar hij
heeft dit toernooi niet zo kun
nen domineren als in 1986. Hij is
van zijn troon gestoten. Er is al
leen niemand opgeklommen. Ik
weet niet of dat een trieste con
statering is. Voor ons is dit een
geweldig evenement geweest.
Wanneer Italianen of anderen er
anders over denken, zal me dat
een zorg zijn".
Geluk
De matige produktie in de
eindstrijd was volgens de oog
appel van Beckenbauer te wij
ten aan het ontbreken van een
beetje geluk in de beginfase.
„We hadden Argentinië met 4—
0 moeten oprollen.
MARCEL VAN DER KRAAN
Het waren echter niet alleen de
scheidsrechters, maar vooral de
voetballers die de miljoenen tv-kij-
kers danig in de steek hebben gela
ten. Aan het toernooi zat kop noch
staart en stond volledig in het teken
van de angst. Door onverwachte uit
schieters van Costa Rica en Came-
roun, de sensatie van dit WK, leefde
de voorronde nog bij de gratie van
de verrassingen. In het verdere ver
loop van het toernooi grepen de re
kenaars onder de trainers nog doel
bewuster naar het in Europa al ja
renlang gangbare systeemvoetbal
zonder risico's. Het .geringe aantal
doelpunten (115 tegen 137 in Mexi
co) bewijst dat. Het was evenmin
toeval dat acht van de 14 wedstrij
den (tegen Mexico drie) vanaf de pe
naltystip beslist moesten worden.
Overvloed
Van een nieuwe trend viel al even
min iets te bespeuren. Of het moet
de overvloed aan verdedigers zijn
waarmee veruit de meeste landen
de futuristische stadions van Italië
betraden. Tot Brazilië toe. De Brazi
lianen pasten zich noodgedwongen
aan, verloochenden hun oorsprong
en kregen daarvoor, onverdiend, de
rekening gepresenteerd.
Een minstens zo grote tegenvaller
vormde Nederland. Terecht geaffi
cheerd als een potentiële kansheb
ber op de wereldtitel gedroeg Oran
je zich zo onvolwassen dat Ruud
Gullit en co in Italië een kans voor
open doel hebben gemist. Een Ne
derlands elftal in de EK-vorm zou
met twee vingers in de neusgaten
zijn doorgedrongen tot de laatste
vier, maar zij miste de eenheid en de
discipline om de faam waar te ma
ken. In Barcelona zit Johan Cruijff
nu op het vinketouw en laat hij zich
graag pousseren als de 'Verlosser
van Oranje'.
Het zwakste WK sinds tijdens
kende echter niet alleen verliezers.
De sportieve winnaars zijn het Ierse
legioen en Afrika, dat terecht een
derde startbewijs is toegezegd. De
financiële winnaar is de organisatie
in Italië en daarmee de FIFA. Ge
meten naar de inkomsten uit recet
tes werd het toernooi met een op
brengst van 170 miljard lire, zo'n 270
miljoen gulden, een daverend suc
ces. Voor die opbrengst zorgden
ruim twee miljoen 500.000 toe
schouwers, een absoluut en bijna
niet te overtreffen record in de his
torie van het WK voetbal. -
Wie stoort zich er dan nog aan dat
het topvoetbal op een dood spoor
zit? Behalve Henri Kissinger, over
vier jaar betrokken bij de WK-orga-
nisatie in de Verenigde Staten,
voorlopig niemand. Als geen ander
weet de voormalige minister van
buitenlandse zaken dat geen Ameri
kaan zit te wachten op een partijtje
schaakvoetbal zoals dat in Italië ten
beste is gegeven. Een hervorming
van de toernooi-formule ligt daar
om nu al voor de hand.
De voortekenen zijn niet gunstig.
Toch moet het voetbal terug naar de
doelstelling, ondanks alle belangen
die op het spel staan. Het gaat om
het individu, de sterspeler, die als
voorbeeld dient voor de jeugd. En
om het maken van doelpunten.
Daaraan heeft het bij Italia '90 ont
broken. Daarom verdient dit toer
nooi ook geen plaats in de eregale-
ROME - Bijna een half uur
na de benutte strafschop van
Andreas Brehme doofden de
lichten in het Olympisch
Stadion van Rome en mocht
Lothar Matthaus de Coupe
Jules Rimet eindelijk in ont
vangst nemen. Het kleurige
schouwspel vormde het eni
ge hoogtepunt op een voor
de rest inktzwarte avond.
Niet eerder in de historie van
de Mondiale leed het inter
nationale topvoetbal zoveel
gezichtsverlies als uitgere
kend in de hoofdstad van
Italië.
Wat per traditie de kroon op het
toernooi moét zijn, werd een regel
rechte aanfluiting. In alle opzich
ten. In Rome beleefden de 73.603.
toeschouwers de slechtste finale al
ler tijden en werden de regels van
het fatsoen royaal overschreden.
Dat verwijt trof vooral de Argentij
nen, die zich in het vijandig gezinde
Rome uitermate slechte verliezers
(1-0) toonden.
Bijna zonder uitzondering gingen
de Argentijnen als wilde beesten te
keer, toen Codesal Mendez zo'n ze
ven minuten voor afloop ten on
rechte een strafschop herkende in
de buiteling van Rudi Voller. Zelfs
Franz Beckenbauer, de Duitse
teamchef, ontkende naderhand niet
dat de 'scheidsrechter een handje
had geholpen'. Tegelijk sloegen bij
de temperamentvolle Zuidamerika
nen echter alle stoppen door. Tot na
afloop, toen zij massaal verhaal gin
gen halen bij de Mexicaanse gynae
coloog.
Gestrekt been
Als eerste land in een WK-finale
Rudi Voller en Lothar Mattaus, de smaakmakers van de Westduitsers, koesteren de wereldbeker.
moest Argentinië de ontmoeting
met negen spelers beëindigen. Am
per een kwartier in het veld kwam
Monzon in de tweede helft met een
gestrekt been in op Klinsmann, kort
na de strafschop van Brehme greep
Dezotti de irritante Kohier bij de
hals en verdween eveneens naar de
kant. Daar kwamen nog eens gele
HAMBURG (SID/DPA/Reuter) - Het slotsignaal van de Mexicaan
se heilbrenger Codesal Mendez in Rome was het sein voor een lange
Italiaanse nacht in Duitsland, dat voor de gelegenheid ook sportief
al even één was. „Ole, ole. Super Deutschland, ole".
Honderdduizenden mensen bevolkten direct na afloop van de ge
wenste finale de gedurende ruim anderhalf uur leeggeveegde stra
ten en vierden de derde wereldtitel met vuurwerk, orkaanachtige
gezangen, viaggenparade's en auto-optochten. Naar schatting 30
miljoen mensen in Oost en West hebben de finale via de televisie
gevolgd.
In het Roergebied sprak de politie zondagnacht van chaotische
toestanden. Tussen Bochura en Duisburg lieten duizenden suppor
ters van de „Mannschaft" zich door wind en regen niet tegenhouden
en bouwden een spontaan, verlaat carnavalsfeest in de straten en
op pleinen. Het centrum van de Duits-Duitse festiviteiten was de
Berlijnse Kurfürstendamm. De politie moest daar al om 22.30 uur
de straten afsluiten wegens de drukte.
In grote steden als Keulen en Düsseldorf was het ook voor de
tweede keer dit jaar carnaval.
kaarten overheen voor Troglio,
Maradona en Vóller, die zich ander
maal een slecht acteur toonde. Des
te raadselachtiger was het daarom
dat de Mexicaanse rechtspreker
acht minuten voor tijd met beide
ogen in de val liep.
Verdiend was die treffer echter al
leszins. De door vier schorsingen
zwaar gehandicapte Argentijnse
ploeg liet het initiatief volledig aan
de Duitsers. Zij speelden fel en
agressief, maar waren in de eerste
helft nimmer bij machte een bres te
slaan in de mammoet-verdediging.
Gaandeweg raakten de Duitsers het
spoor volledig bijster en ontwikkel
de zich een duel dat niet meer was
dan een karikatuur van een voetbal
wedstrijd. Kort na de rust zag het er
even naar uit dat de Duitsers toch
nog een snelle beslissing zouden
«forceren, maar Littbarski, Berthold
en Augenthaler kwamen in de af
werking tekort.
Schoppen
Duitsland-Argentinië stond vooraf
vooral in het teken van het duel
Maradona-Matthaus. Beide aan
voerders slaagden er echter niet in
een hoofdrol te vertolken. De Ar
gentijn, die in z'n laatste WK meer
schoppen moest incasseren dan dat
hij briljante ingevingen had, was
ook gisteravond te veel op zichzelf
aangewezen om zijn land aan de
derde wereldtitel te kunnen helpen.
In Buchwald had Maradona boven
dien een even harde als hardnekki
ge bewaker.
In de thuishaven van Vóller en
Berthold, waar de Duitsers tien jaar
geleden ook al de Europese titel ver
overden, was Matthaus eveneens
minder nadrukkelijk aanwezig dan
in eerdere wedstrijden. Het verschil
met Argentinië was alleen dat de
aanvoerder van de Duitse ploeg in
noodgevallen altijd een beroep kon
doen op Brehme, die bij dit toernooi
in de vorm van z'n leven stak.
Beckenbauer meende gister
avond niettemin dat Lothar Matt
haus recht heeft op de status van su
perstar. Daarin heeft de scheidende
teamchef in zoverre gelijk dat de ex-
werknemer van Borussia Mön-
chengladbach en Bayern München
sinds zijn vertrek naar Inter Milan is
gerijpt en nu ook als aanvoerder
binnen de 'Mannschaft' wordt ge
respecteerd. Vier jaar geleden in
Mexico was hij nog de waakhond
van de wereldsterren en liet Bec
kenbauer hem in de finale Marado
na schaduwen.
„Nu is Matthaus een speler", prijs
Beckenbauer hem, „naar wie de te
genstander zich moet richten. In
Mexico moest hij nog anderen
hinderen te voetballen, hier was hij
onze belangrijkste man". Na Fritz
Walter en Franz Beckenbauer was
Lothar Matthaus gisteravond de
derde aanvoerder van een Duitse
ploeg die de wereldcup in ont
vangst mocht nemen. „Dit succes is
vooral de verdienste van Becken
bauer", meent 'Capitano' Matthaus
oprecht. „We hadden hier niet al
leen een betere ploeg dan in Mexi
co, maar vooral de sfeer en de mo
raal was uitstekend. Dat hebben we
aan Franz te danken".
Diego Maradona daarentegen
verdween met stille trom. De tranen
biggelden hem over de wangen,
toen hij als eerste het podium be
klom om de medaille in ontvangst
te nemen. De fluitconcerten vanaf
de tribunes moeten de Argentijn
door merg en been zijn gegaan. De
Italianen waren echter nog niet ver
geten hoe Argentinië het gastland
de weg had versperd naar de finale.
Diego Armando Maradona had een
beter lot verdiend. Argentinië niet.
De Duitsers maakten na zestien jaar
een einde aan de Latijnse hegemo-
ALBERT GEESING
74.765 toeschouwers. Het
record van Italia'90. Bij
Bondsrepubliek Duitsland -
Joegoslavië in het Meazza-sta-
dion (San Siro) in Milaan.
115 doelpunten. In 52 wed
strijden. Doorzetting van c
dalende trend. In Spanje '82
zorgden de 24 deelnemers vi
146 treffers, in Mexico '86 v<
132.
2,21 doelpunten gemiddeld
per wedstrijd. Een absoluut
dieptepunt. In Mexico '86 w
het al bedroevend met 2,54.
42 minuten. De tijd die de
elftallen in doorsnee nodig
hadden het net te vinden.
4 minuten. De tijd die Susic
van Joegoslavië nodig had het
vroegste doelpunt van Italia
'90 te maken. In de wedstrijd
tegen de Verenigde Arabische
Emiraten.
164 gele kaarten. Een i
cord. In Mexico '86 lag het to
taal op 138. 16 rode kaarten.
Een record. In Mexico '86 wer
den 8 spelers uit het veld ge
stuurd. 30 spelers met twee
gele kaarten. Serrizuela (Ar
gentinië) en Brehme (Bonds
republiek) zelfs drie maal.
22 gele kaarten. Voor Ar
gentinië, dat daarmee onbe
twist koploper werd. Came-
roun (13) en Tsjechoslowakije
(12) werden tweede en derde.
3 wedstrijden. Zonder geel
of rood, namelijk: Italië - En
geland (derde plaats), Enge
land - Nederland (groep F),
België - Spanje (groep E).
767.000 gulden. De boetes
voor gele en rode kaarten, die
in de kas van de FIFA vloei
den. De boetes werden per
ronde verdubbeld. Voor rood
vanaf 13.200 in de voorronde,
voor geel vanaf 8.000 gulden.
8 verlengingen. In het K.O.
systeem vanaf de tweede r
de. Een novum in de WK-
eindronden. 4 strafschop-be
slissingen. Twee in de kwart
en beide halve finales. Met 38
strafschoppen om de wedstrij
den te beslissen.
18 strafschoppen. In regu
liere speeltijd. Dertien w
den benut, twee gestopt, twee
belandden op het houtwerk
een vloog over.
ÖIJLAUt LtlUÖUM UAUÖLAU
