Sofi-kaart wordt stiekem persoonsbewijs
r
Westers feminisme helpt
vrouw in armste landen niet
Baptisten Alphen
na conflict uiteen
OPINIE
"..mn hmimn of ufneraum maar komt prof mm
BEWAKING
STANDPLAATS
Johannesburg
VRIJDAG 29 JUNI 1990
GEESTELIJK LEVEN
Van juridisch medewerker
Gijs Schreuders
De burger staat ten opzichte van
een alwetende overheid in een
zwakke positie. Daarom is in Neder
land de invoering van een centraal
persoonsnummer afgewezen. Het
recht op bescherming van de priva
cy (zelfbeschikkingsrecht over per
soonsgegevens) staat hoog in ons
vaandel. We hebben er zelfs een spe
ciaal grondwetsartikel voor en
sinds kort een Wet op de Persoons
registraties. We vrezen het risico,
dat er een groot netwerk met gege
vens over alle burgers ontstaat, dat
kan worden gebruikt door een cen
trale macht die deze informatie be
heerst.
Waar we in Nederland traditio
neel ook aan hechten, is de vrijheid
om met een minimum aan controle
en zonder legitimatiebewijs in het
openbaar te kunnen rondlopen.
Daarom is een aantal jaren geleden
na heftige politieke en juridische
debatten afgezien van het voorstel
een algemene legitimatieplicht in te
In plaats daarvan is het plan geko
men een 'beperkte identificatiep
licht' in te voeren voor speciale situ
aties. Gedacht wordt aan het open
baar vervoer (bestrijden van het
zwartrijden), het voetbalstadion
(bestrijden van vandalisme) en in de
gevallen waarin de politie de be
voegdheid heeft iemand te vragen
naar zijn naam (verdenking van een
strafbaar feit).
Onverenigbaar
De onlangs overleden oud-presi
dent van de Hoge Raad, mr. J. Wiar-
da, heeft over de algemene identifi
catieplicht op verzoek van de rege
ring gerapporteerd dat deze onver
enigbaar is "met de aan het recht op
privacy verbonden ongestoorde
vrijheid van beweging".
We hebben in Nederland dus
geen centraal persoonsnummer en
geen persoonsbewijs gekregen en
geen algemene legitimatieplicht.
Maar wel een sociaal-fiscaal num
mer. Het al een tijdje in gebruik
zijnde fiscale nummer (voor ieder
een die loon- en inkomstenbelas
ting betaalt), is ingevoerd in de ad
ministratie van alle uitvoeringsor
ganen van de sociale zekerheids
wetten. Zo zijn circa zes miljoen
verzekerden onder hun persoonlij
ke nummer geregistreerd.
Toen het sofi-nummer werd inge
steld, ging dat gepaard met de ga
rantie dat er uitsluitend informatie
zou worden uitgewisseld tussen in
stanties die te maken hebben met
de sociale zekerheidswetten. Het
Nu kan het nog
aan de grens.
Maar als die
wegvalt wordt
het moeilijk
vreemdelingen
op te sporen, of
er moet
bijvoorbeeld op
huidskleiLr
worden
afgegaan.
Daarom zou de
sofi-kaart wel
eens worden
misbruikt voor
invoering van
een algemene
legitimatiep
licht.
ging om een verzekerden-admini
stratie. Handig was natuurlijk de
koppeling aan de administratie bij
de belastingdienst.
Nu komen daar echter alsnog de
gemeenten bij. Zij mogen het sofi-
nummer gaan gebruiken in de ad
ministratie van de gemeentelijke
sociale diensten. De kring van ge
bruikers van het sofi-nummer
wordt verder uitgebreid tot de mi
nisteries van onderwijs en weten
schappen (studiefinanciering) en
VROM (huursubsidie). En tot de
vreemdelingendienst natuurlijk,
om misbruik door vreemdelingen
van sociale voorzieningen tegen te
gaan.
Voordelen
De voordelen zijn duidelijk. Gege
vens, afgestaan voor de beoordeling
van een aanspraak op wao, komen
goed van pas bij het beoordelen van
een claim krachtens andere regelin
gen. De ziekenfondsen kunnen
evenmin buiten het sofi-nummer, is
al met klem betoogd. Het laat zich
raden dat. de banken ook belang
stelling hebben.
Met ingang van 1991 gaat het sofi-
ook prijken op een sociale
zekerheidskaart, waarmee iedereen
zich zal moeten legitimeren die bij
voorbeeld te maken krijgt met soci
ale zaken, bedrijfsverenigingen,
pensioeninstanties, gemeentelijke
sociale dienst, vreemdelingen
dienst, instanties belast met uitke
ringen op het gebied van studiefi
nanciering en huursubsidie, ge
meenschappelijke administratie
kantoren, gemeenschappelijke me
dische dienst in verband met ar
beidsongeschiktheid, en nog zo
wat.
Nu heeft het kabinet de Tweede
Kamer geschreven, dat de invoe
ring van een sociale zekerheids-
kaart losstaat van de discussie over
een legitimatieplicht. Dat klinkt ge
ruststellend. Maar is het ook waar?
Misschien is het niet al te wantrou
wend om nog eens terug te gaan
naar 1984, toen het idee voor een al
gemene legitimatieplicht voor het
eerst ter sprake kwam.
Grenscontroles
De toenmalige minister van justitie
Korthals Altes had voor de invoe
ring van een persoonsbewijs inder
tijd het volgende argument: bestrij
ding van misbruik van de sociale ze
kerheidswetgeving. Vervolgens
raakte dit gehele thema naar het
leek vanzelf op de achtergrond door
de invoering van het sofi-nummer.
De legitimatieplicht als wapen te
gen fraude scheen overbodig toen
er eenmaal sprake was van koppe
ling van informatiebestanden van
de fiscus en van de uitvoeringsorga
nen in de sociale zekerheid.
Nu werd de invoering van een -
beperkte - identificatieplicht om
een geheel andere reden noodzake
lijk geacht, namelijk het wegvallen
van de Europese binnengrenzen,
waardoor straks grenscontroles
achterwege blijven. Om in het bin
nenland een identiteitscontrole op
vreemdelingen te kunnen uitvoe
ren, is een tot verdachten en vreem
delingen beperkte identificatiep
licht echter niet toereikend. Tenzij
de controle zich uitsluitend op ge
kleurde vreemdelingen zou richten.
Maar dat heeft ook zo zijn donkere
kanten.
We krijgen nu het raakpunt in
zicht tussen twee ontwikkelingen
die volgens de regering totaal niets
met elkaar te maken hebben. De
eerste ontwikkeling is dat het sofi-
nummer een steeds bredere toepas
sing verkrijgt. Het uitgangspunt
was dat gegevens die bij een bepaal
de instantie zijn opgeslagen, enkel
en alleen mogen worden gebruikt
voor het doel waarvoor ze zijn verza
meld. Maar hoe langer hoe meer ge
automatiseerde systemen worden
aan elkaar gekoppeld, hoe langer
hoe meer instellingen mogen (of
moeten zelfs) de voor hen bestemde
informatie met elkaar uitwisselen.
De burger kan, als hij misbruik
bemerkt, naar de rechter stappen
met een beroep op de Wet Persoons
registraties. Maar dat is een moeilij
ke weg en bovendien heeft de sofi-
wetgeving als zogeheten lex specia-
lis (bijzondere wet) voorrang boven
de Wet Persoonsregistraties. We
zien dus een stapsgewijze ontwik
keling van het sofi-nummer tot een
centraal persoonsnummer. De stap
van bedrijfsverenigingen naar ge
meenten is zelfs een reuzen-schre
de.
De tweede ontwikkeling is dat de
voorgestelde beperkte identificatie
plicht toch steeds meer in de rich
ting gaat van een algemene legiti
matieverplichting. Een beperking
tot fraudezaken, voetbalwedstrij
den, openbaar vervoer en vreemde
lingen klinkt wel aardig, maar lijkt
een drogreden. Een voorstel tot her
ziening van de Vreemdelingenwet
breidt de indentificatieplicht zoda
nig uit, dat in feite onder alle om
standigheden voor iedereen de
plicht ontstaat zich te legitimeren.
Verstoppertje
Als we deze twee ontwikkelingen
nu eens tegelijk onder ogen zien,
dan ligt de conclusie voor de hand:
de sofi-kaart wordt straks het Ne
derlandse persoonsbewijs. In de
Verenigde Staten is dit overigens al
lang zo, de 'Social Security Card' is
daar het meest gebruikte legitima
tiemiddel. Ook in relaties tussen de
burgers onderling, bijvoorbeeld bij
koop op afbetaling of huur van
woonruimte.
Misschien kan de regering aanto
nen dat nadelige gevolgen voor de
persoonlijke levenssfeer en de vrij
heid om ongecontroleerd te gaan en
te staan waar we willen, onvermij
delijk zijn voor de bestrijding van
fraude of misbruik van sociale voor
zieningen. Maar dat moet dan wel
openlijk worden gezegd, zodat de
afweging ook werkelijk kan worden
gemaakt. Dat verdient de voorkeur
boven verstoppertje spelen en de
sussende, maar misleidende verkla
ring, dat sofi-nummer en legitima
tieplicht niets met elkaar te maken
hebben.
Het onderzoek naar de positie van vrouwen in de geïndustrialiseerde samenlevingen heeft de feministische
beweging in de hele wereld beïnvloed. Maar volgens Carmen Naranjo, schrijfster en voormalige minister
van cultuur in Costa Rica, heeft dat allemaal weinig betekenis voor gewone vrouwen, omdat ze de stu
dietaai niet begrijpen en niet kunnen omzetten in concrete daden. Naranjo pleit daarom voor meer aanslui
ting bij de (sociale) realiteit, die in de arme 'Zuiden' vaak duidelijk anders is dan in het geïndustrialiseerde
'Noorden'. Dat is volgens haar de enige manier om de positie van vrouwen in de hele wereld te verbeteren.
SAN JOSE - Overal ter wereld gaan
vrouwen gebukt onder het feit dat
ze niet mogen opvallen, en in een
ondergeschikte positie worden ge
dwongen. De vrouw is omringd
door een sociale context die haar
belemmert in haar activiteiten, haar
waardegevoel, en het leveren van
een bijdrage aan deze sociale con
text. Vaak is ze het slachtoffer van
geweld en seksuele mishandeling,
en even vaak is ze het mikpunt van
spot of beschimping als ze het
waagt om gelijke rechten te eisen.
Maar anders dan in het Noorden
gaan de landen in de Derde Wereld
gebukt onder armoede, die nog
steeds in omvang toeneemt. De ge
zondheidszorg en het onderwijs zijn
er slecht, de produktiviteit is er laag
en de werkloosheid hoog. En het is
juist in situaties van extreme ar
moede dat de vrouw er het slechtst
afkomt. Bovendien zijn de vrouwen
vaak geheel alleen verantwoorde
lijk voor het grootbrengen van de
kinderen.
De samenlevingen in het Zuiden
zijn onder invloed van de religie
doordrenkt van de vooroordelen
over vrouwen. In het Noorden is er
minder discrimatie tegen vrouwen,
er ontstaan relaties tussen echtpa
ren en mede daardoor wordt de taak
van het huishouden minder zwaar.
Niettemin geldt zowel voor het
Noorden als voor het Zuiden dat de
invloed van de man overheersend
Slechts in een klein aantal geval
len zijn vrouwen in staat om een rol
van betekenis te spelen. Wel is in
beide delen van de wereld de positie
van de vrouw het onderwerp van
onderzoek geworden. In het Noor
den wordt de nadruk daarbij vooral
gelegd op de filosofische, psycholo
gische, culturele en wetenschappe
lijke aspecten; in de Derde Wereld
is het onderzoek meer gericht op
concrete problemen, zoals de in
vloed die extreme armoede of de
politiek-militaire conflicten op de
positie van de vrouw hebben.
Bij het analyseren van de armoe
de is het doel steeds geweest om
voor vrouwen oplossingen te vin
den in door henzelf geleide bedrij
ven en coöperaties, maar dit blijkt
er uiteindelijk alleen maar toe te lei
den dat de toch al zware taak van
vrouwen alleen maar zwaarder
wordt.
Deze dagelijkse strijd van de
vrouwen heeft wel geleid tot allerlei
analyses, maar die zijn zwaar beïn
vloed door het bestuderen van de
ontwikkelingen in het Noorden.
Dergelijke onderzoeken zijn boven
dien geschreven in een jargon, dat
voor gewone vrouwen - in het Noor
den èn het Zuiden - te begrijpen
noch te gebruiken is.
De beide halfronden zijn zich er
van bewust dat de tijd is gekomen
om op te houden met praten en om
te komen met praktische voorstel
len waar vrouwen iets aan hebben.
Tegen die achtergrond heeft Costa
Rica in maart van dit jaar een wet
aangenomen die ten doel heeft de
sociale gelijkheid van vrouwen te
bevorderen.
Deze wet bevat een aantal bepa
lingen die de discriminatie tegen
vrouwen verbieden, die hun politie
ke rechten garanderen, die hen toe
gang geven tot publieke functies, de
werkgelegenheidsvooruitzichten
verbeteren, hen beschermen tegen
seksueel geweld en hen bevrijden
van de vooroordelen die via het on
derwijssysteem worden overgele
verd. Vrouwengroepen in de ver
schillende politieke partijen, vooral
in de plattelandsstreken, oefenen
druk uit om erop toe te zien dat de
wet ook wordt nageleefd.
De stap die in Costa Rica is gezet,
over te gaan tot concrete daden, kan
zowel voor het Noorden als het Zui
den een voorbeeld zijn. Een groot
probleem daarbij is dat het moeilijk
zal zijn de meerderheid van de vrou
wen tot actie te bewegen, ook al om
dat er in alle landen sprake is van
een opvallend gebrek aan eenheid
in de verschillende feministische
stromingen.
Het Westerse feminisme, dat al
veel tijd heeft gehad om zich diep
gaand bezig te houden met de pro
blemen van de vrouwen, heeft een
aantal markante studies opgele
verd, die een positieve invloed heb
ben gehad op het feminisme in het
Zuiden. Ik geloof echter dat de Der
de Wereld haar eigen gedachtenmo-
del moet ontwikkelen, dat meer
Vrouwen in de Derde Wereld moeten vaak in zeer slechte omstan
digheden alleen zorgen voor het grootbrengen van de kinderen. Econo
misch onafhankelijkheid leidt in de praktijk slechts tot verzwaring van
hun toch al zware taak. (foto ap)
overeenstemt met haar eigen reali
teit.
De eerste gedachte die opkomt
als men probeert manieren te ver
zinnen om het feminisme van het
Noorden en het Zuiden dichter bij
elkaar te brengen, is het vergroten
van het inzicht in eikaars realiteit,
om vervolgens op die basis te wer
ken aan een vrije uitwisseling van
ervaringen, ideeën en hulp.
Het einddoel moet zijn om de in
ternationale solidariteit te vergro
ten, teneinde de positie van de
vrouw in alle uithoeken van de we
reld te verbeteren.
CARMEN NARANJO
Carmen Naranjo is een schrijfster
uit Costa Rica. Voorheen was ze am
bassadeur, en minister van cultuur,
jeugd, en sport.
Bij de overbuurman houden twee
grimmige herders de wacht, melden
muurplakkaten dat twee
bewakingsdiensten over have en
goed waken en is de muur rond het
huis onlangs verhoogd. De
buurvrouw doet het wat
bescheidener en vertrouwt op de
afschrikwekkende kakementen van
haar honden, die al aanslaan
wanneer de wind door de
boomtoppen ruist.
Even verder in de straat heeft een
verontruste bewoner op zijn meer
dan manshoge muren rollen
prikkeldaad aangebracht van een
speciaal type dat voorzien is van
weerhaken.
De boodschap aan de leden van de
in Zuid-Afrika zeer florerende
bedrijfstak inbraak is duidelijk:
hier valt inderdaad van alles te
halen, maar wie een illegale voet
over de drempel zet, is zijn leven niet
zeker.
Een rondrit door de voorsteden van
Johannesburg leert dat de buren
geen uitzonderingen zijn. Vrijwel
elke bewoner heeft zich op de een of
andere man ier verschanst tegen de
misdaad, die de laatste jaren
verontrustend ver is opgerukt en nu
ook de betere buurten heeft bereikt.
De opmars van de criminaliteit is
een van de favoriete
gespreksonderwerpen in het café en
bij de barbecue, die hier 'braai' heet.
Over de oorzaak zijn vele theorieën
in omloop, die, ontdaan van verbale
franje, bijna allemaal terug te
voeren zijn op de constatering dat
"de zwarten tegenwoordig hun
plaats niet meer weten". De meeste
misdrijven worden n.l. gepleegd
door zwarten.
Er valt, zoals bekend, geen ongemak
te bedenken, of er is iemand die er
munt uit weet te slaan. De angst
voor de misdaad was dus een
terrein dat niet lang braak heeft
gelegen. De consument had binnen
de kortste keren de keuze uit een rijk
assortiment bewakingsdiensten die
luisteren naar
ve rtrouwenwekkende
Supercops.
Wie met een bewakingsdienst in zee
gaat, betaalt een bedrag ineens voor
de alarminstallatie, tussen de 3000
en 5000 rand (fl. 2250 enfl. 3500),
afhankelijk van de geleverde toeters
en bellen, en tussen de r. 80 en r. 130
(fl. 60 en fl. 100) per maand. De
bewakers beloven binnen een paar
minuten na het afgaan van het
alarm op de plaats des onheils te
staan.
Vele bewakingsdiensten komen
echter hun verplichtingen niet na.
Volgens de meeste klachten
arriveren de bewakers pas als dief
en buit allang verdwenen zijn en
soms komen ze helemaal niet. Zo
werd een vrouw verkracht, hoewel
ze bijna continu op de 'paniekknop'
had gedrukt. De bewakers maken
ook merkwaardige vergissingen.
Een opdrachtgever kreeg een pak
slaag, omdat hij werd aangezien
voor de inbreker, die zich,
uiteraard, allang uit de voeten had
gemaakt.
In een tv-programma werd onlangs
een aantal handelaren in veiligheid
met deze feilen geconfronteerd. Er
waren inderdaad fouten gemaakt,
Peter van Nuijsenburg
zo gaven ze toe, maar ja, waar
gehakt wordt vallen spaanders.
Maar de klant moest ook de hand
eens in eigen boezem steken. De
alarminstallaties worden te weinig
gecontroleerd en de mevrouw die
was verkracht, was achter met haar
betalingen. Een studiogast bij wie
in 20 maanden tien keer was
ingebroken, ontplofte bijna van
woede.
Meer politie zou de meeste
bewakingsdiensten overbodig
maken, daar is men het over eens.
Maar de politie betaalt slecht en veel
agenten nemen ontslag om meer te
verdienen bij, juist, een
bewakingsdienst.
Groep uit kapel nu aparte gemeente
ALPHEN AAN DEN RIJN Na een 'ernstig conflict' binnen
de baptistengemeente Triomfatorkapel in Alphen aan den
Rijn, heeft een groep leden een aparte gemeente gevormd met
de naam 'Ichthus'.
De nieuwe gemeente (genoemd
naar de Ichthusmavo waar men
samenkomt) telt zo'n tweehon
derd volwassen doopleden en
kinderen, wat ongeveer een derde
deel was van de Triomfatorkapel.
Volgens de heer C. Liedorp van
de nieuwe gemeente is het con
flict het resultaat van een proces
dat zich al jaren ondergronds
heeft afgespeeld. De 'explosie'
deed zich voor in de vorm van een
aanvaring met het bestuur van de
kapel. "Het is géén leergeschil",
onderstreept Liedorp.
Naar het idee van de mensen
achter Ichthus stond de raad een
heel eind van de gemeente af.
"Het gaat bij ons vooral om jonge,
actieve mensen, die graag ook
wilden meedenken en -praten in
het bestuur van de kapel", aldus
Liedorp. "Wij hebben op een be
paald moment gezegd: wij willen
op die en die punten meer open
heid en dat werd als een motie
van wantrouwen gezien".
Op een paar ledenvergaderin
gen zijn 'hele nare dingen' ge
beurd, geeft Liedorp toe. Het re
sultaat was dat het avondmaal,
dat normaal gesproken wekelijks
wordt gevierd, enige malen niet
werd gehouden. "Er was een gro
te onverdraagzaamheid gegroeid.
We konden echt niet meer zo ver
der, er moest iets gebeuren".
Qua karakter en belijdenis zit
Ichthus naar de stellige overtui
ging van Liedorp op dezelfde lijn
als de Triomfatorkapel. Hij trekt
een vergelijking met de baptis
tengemeente Alphen-Noord, die
15 jaar geleden volgens hem ook
na een conflict met de kapel ont
stond. "Er is geen verschil. Er is
niet, als bij de hervormden, spra
ke van licht of zwaar".
"Misschien is het toch de weg
die wij moesten gaan", zegt Lie
dorp voorzichtig. De gemeente in
de kapel werd voor baptistenbe
grippen te groot. "Dat is de afge
lopen jaren ook wel een paar keer
gezegd: we worden te groot, we
moeten uit elkaar. Alleen: wie
gaan er weg? Iedereen was erg
blij met de predikant".
"Het was natuurlijk veel fijner
geweest dat het anders was gelo
pen", aldus Liedorp. "Het is een
complex van kleine dingen ge
weest. En je vraagt je terugkij
kend af: wat is de oorzaak ge
weest? Je bent eruit voor je het
weet. Ik denk dat het 15 jaar gele
den ook niet duidelijk was".
"Ik heb er erg veel verdriet van
dat dit gebeurd is", reageert ds. H.
G. Koekkoek van de Triomfator
kapel. Naar zijn visie is het we
zenlijke conflictpunt niet ge--
weest dat de mensen van Ichthus
wilden meedenken, maar "zij wil
den langs de verkeerde wegen ie
mand ouderling maken die door
de raad niet verkiesbaar was ge
steld".
Het feit dat het conflict op een
'puur zakelijk' punt is vastgelo
pen doet Koekkoek 'het meeste
pijn'. "Dat dit onder christenen
gebeurt... Hadden ze maar bij
voorbeeld van mij kunnen zeg
gen: die man staat te vloeken op
de kansel. Maar nu is het niet
meer dan een kwestie van het ver
delen van zetels, net als in de poli
tiek".
"Ik vond dit zo ernstig dat ik
zei: nu kunnen we geen avond
maal vieren", aldus de voorgan
ger. Hij vervolgt: "Ruzie of ver
deeldheid en daar een kerkscheu
ring aan vastkoppelen, is nooit
goed te praten". Hij ziet zichzelf
niet in Ichthus voorgaan. "Ik ver
gelijk het maar met een huwelijk;
daar waar de liefde eens groot
was, is er na de scheiding vaak
haat en nijd".
"De goede verhoudingen zijn
verstoord", beaamt Liedorp,
"maar wij hopen dat er verzoe
ning zal komen. Dat is indertijd
ook met Noord gebeurd".
D. Koekkoek: 'Hadden ze maar
kunnen zeggen: hij staat te vloe
ken op de kansel'. (foto Wim Dijkman)
Zuidafrikaanse
Raad van kerken
zit op zwart zaad
KAAPSTAD (ANP/EPD) - De
Zuidafrikaanse Raad van Kerken
(SACC) kampt met een tekort van
ruim drie miljoen gulden op zijn
begroting. In 1981 bedroeg de be
groting slechts zo'n twee miljoen
gulden, dat bedrag is inmiddels
tot ongeveer 22 miljoen gulden
gestegen.
"Het is de apartheid die ons zo
duur komt te staan", zegt dr.
Frank Chikane, secretaris van de
SACC. Alleen al voor het onder
steunen van de families van poli
tieke gevangenen geeft de SACC
maandelijks 400.000 gulden uit.
Met herhaalde oproepen voor fi
nanciële steun kan de Raad zijn
verplichtingen nog nakomen.
Ook de zorg voor de 250.000
Mocambiquaanse vluchtelingen
in Zuid-Afrika drukt zwaar op de
financiële schouders van de
SACC. De vluchtelingen worden
namelijk niet geholpen door de
Verenigde Naties, omdat die vol
gens vice-secretaris Brigalia Bam
geen enkele band met Zuid-Afri
ka willen onderhouden. Mogam-
biquanen die naar andere landen
vluchten, worden wel door de VN
geholpen.
De SACC verwacht verder dat
de geldstroom uit Europa zal af
nemen, omdat er voorrang wordt
gegeven aan hulp voor de landen
in Oost-Europa. Maar, zegt Bam:
"We moeten goed voor ogen hou
den dat de veranderingen in
Zuid-Afrika niet los van die in
Oost-Europa gezien kunnen wor
den".
Volgende week zullen in Zuid-
Afrika protestmarsen gehouden
worden tegen het aanhoudende
geweld in de provincie Natal. Aan
de demonstraties zullen onder
meer het ANC, de vakbonden ver
enigd in Cosatu en Nactu, de
UDF en kerkleiders van Natal
deelnemen. De SACC heeft er
voor gezorgd dat de demonstre
rende groepen een gedragscode
hebben ondertekend die ongere
geldheden moet voorkomen.
Gelovigen Zurich
boycotten beleid
nieuwe bisschop
ZURICH (DPA/KIPA) - De
rooms-katholieken in Zürich zul
len uit protest tegen de benoe
ming van bisschop Wolfgang
Haas hun jaarlijkse bijdrage van
500.000 gulden aan het bisdom
Chur niet meer betalen. Ook wil
len zij zich losmaken van Chur en
een eigen bisdom in het leven roe
pen.
De rk synode van het kanton
Zürich besloot dit met slechts een
tegenstem. De half miljoen zal nu
naar een solidariteitsfonds gaan,
waarop de gedupeerden van het
nieuwe bisschoppelijke beleid
een beroep kunnen doen.
De financiële bijdrage voor de
vicaris-generaal van het kanton
Zürich wordt in de toekomst af
hankelijk gesteld van de goed
keuring van een pastorale com
missie. De door Haas benoemde
vicaris Christoph Casetti heeft
deze goedkeuring tot nu toe zeker
niet.
Volgens de Zürichse synode is
er sprake van een grote vertrou
wenscrisis in het bisdom Chur en
valt er met de zeer conservatieve
Haas niet te praten.
Opvolger Van Munster. Pater
drs. A. H. van Luyn is benoemd
tot secretaris-generaal van de Ne
derlandse bisschoppenconferen
tie. Hij zal op 1 februari 1991 pater
dr. H. A. van Munster (64) opvol
gen, die deze functie dan tien jaar
heeft vervuld.
Roze zondag. De Leidse Stu
denten Ekklesia viert zondag in
de dienst in de Hooglandse kerk
(aanvang kwart voor twaalf) de
'roze zondag'. De dienst is voorbe
reid door de werkgroep lesbische
heeft als thema: Heb
naaste lief als uzelf.
Pastoor Lisse. De
toor van de St. Agathaparochie in
Lisse, C. J. van der Voort, wordt
zondagochtend geïnstalleerd
door deken J. Straathof. Van der
Voort volgt pastoor L. Kramer op.
Ds. Taselaar. De hervormde ds.
P. Taselaar neemt zondag af
scheid van De Bron in Alphen
aan den Rijn. Aanvang van de
dienst is elf uur.
Uitzending. De nieuwe baptis
tengemeente Ichthus zendt zon
dag de familie Sj. Verkerk uit
voor een periode van twee jaar
naar de Filipijnen. De dienst
vindt per uitzondering plaats in
De Bron en begint om half zeven.
Beroepingswerk
Hervormde Kerk: beroepen te
Streekgemeente Fivelland (Lopper-
sum c.a.) A. Kobus Roordahuizen en
Idaard.
Geref. Kerken vrijgemaakt: beroe
pen te Franeker-Sexbierum i.s.m
Arum J. Schoemaker kand. Kampen.
Gereformeerde Gemeenten: beroe
pen te Boskoop C. Harinck Oostkapel-
le.
