Eton: 550 jaar Britse arrogantie
Krakers: dader betaalt
iREPORTAGE i
Moderne zeden tasten tradities aan op 'beste kostschool ter wereld'
SLAGVELD
Gelieve uw auto een
weekje af te staan
PAGINA 2
ETON - "Gooi er een bom op
en het land is een generatie
lang gevrijwaard van fascis
me", merkte George Orwell
ooit op over Eton College.
Het was een wat krasse uit
spraak, zeker van een oud
leerling. De meeste oud-leer
lingen namelijk denken met
plezier terug aan hun kost
schooljaren en alles wat daar
op volgde.
Hoezeer Eton College in hun ge
dachten voortleeft, bleek de afgelo
pen week. Meer dan 5000 oudge
dienden waren naar het dorpje aan
de Thames afgereisd voor een reü
nie ter gelegenheid van het 550-jari-
ge bestaan van de school. Tegen be
taling van 200 gulden mochten zij
nog eenmaal de schoolmaaltijd ge
bruiken, dit keer opgediend in plas
tic bakjes die op een chartervlucht
naar Malaga niet misstaan zouden
hebben.
De Old Etonians, zoals deze tak
van de mensheid heet, hadden het
er gaarne voor over. Te oordelen
naar de veelkleurige file van Jagu
ars en Bentley's op de weg naar
Eton, konden maar weinigen hum
jongensjaren op de kostschool heb
ben betreurd.
Wie eenmaal het schooluniform
om de schouders heeft gehad, kan
in het leven niet meer echt misluk
ken. Een onderzoek naar de loop
baan van Old Etonians bracht enke
lejaren geleden aan het licht dat een
hunner vrachtwagenchauffeur was
geworden. Daar stond tegenover
dat 19 anderen tot het ambt van pre
mier waren doorgestoten, terwijl
een Old Etonian het zelfs tot secre
taris van de koningin had gebracht.
Arrogantie
De reünie in Eton deze week was
natuurlijk heel groots. Koningin
Elizabeth was naar Eton gehaald
om in het Latijn te worden toege
sproken door de hoofdonderwijzer
en voor het eerst in 550 jaar waren
de kleuren van de vlag veranderd.
Maar eigenlijk vindt in het Lager
huis elke dag een kleine reünie
plaats; 44 van de parlementariërs
hebben in dezelfde harde school
banken gezeten.
Van deze Eton-parlementariers
hebben er 42 hun schooldas nog in
de kast hangen. Zij zijn lid van de
Conservatieve Partij. De twee overi
gen, behorend tot de Labour Partij,
zijn het met Orwell eens.
Mark Fisher bijvoorbeeld laat in
zijn oordeel over Eton enige voor
zichtige kritiek doorsijpelen. "Het
enige waar Eton goed in is, is arro
gantie. De arrogantie is op Eton Col-
De 'Eton Com
bined. Cadet
Force' mar
cheert ter gele
genheid van de
550ste verjaar
dag. De unifor
men zijn er nog,
maar de lijf
straffen zijn stil
letjes verdwe-
(foto GPD)
lege zo algemeen, dat de studenten
zich niet eens van hun gedrag be
wust zijn. Ik ben de afgelopen der
tig jaar bezig geweest op dat weer af
te leren. Alles daar werkt zelfover
schatting in de hand. Als je van
Eton afkomt, hangt er een Colgate-
ring van zelfvertrouwen om je heen.
Je moet daarna heel hard werken
om weer en menselijk wezen te wor
den".
De journalist Danny Danziger,
die een aanmerkelijk deel van zijn
arbeidszame leven aan Eton heeft
gewijd, zoekt de verklaring voor de
arrogantie in de confectie. "Je kunt
niet de hele dag in een jacquet rond
lopen zonder tot het besef te komen
datje belangrijker bent dan de niet-
jacquet dragende bevolking",
schreef hij in zijn boek Eton Voices.
Achterover
Inderdaad lijkt de verplichte kle
ding een rol te spelen in de wording
van de Etonian. De jongens dragen
hoge, gesteven boorden die hen
dwingt het hoofd iets rechter te
houden dan een gewone sterveling
geneigd is te doen. Om het beeld
van de hooghartige koorknaap in
jacquet nog wat te versterken, ho
ren bij het uniform bovendien
schoenen met extra lage hakken
waardoor de drager ervan zelfs een
ietsje achterover helt.
Toch zou het onjuist zijn om alle
Etonians over een kam te scheren.
Lang niet alle kostscholieren in
Eton dragen een jacquet, en een
vluchtige bezoek aan de historische
gebouwen wekt eerder de indruk
van een buitengewoon pluriforme
leefgemeenschap waarin ruim baan
wordt gegeven aan diverse uitingen
van individualisme.
Om te beginnen is er natuurlijk
het onderscheid tussen leerling en
leraar. De leraar bijvoorbeeld
draagt bij het lesgeven een zwarte
tabbert over een grijs uniform.
Sommige kostschoolgangers mo
gen eveneens een toga dragen. Zij
worden de 'Scholars' genoemd en
zijn 70 in getal (sinds 1550). Behalve
'Scholars' zijn er ook de jacquet-
dragende 'Oppidans', ruim 1200
stuks.
Plebejers
'Scholars' en 'Oppidans' dienen
niet met elkaar verward te worden.
Ze slapen in aparte gebouwen en bij
het mysterieuze Muur Spel, een on
doorgrondelijk terugkerende jaar
lijkse wedstrijd waarbij ook altijd
de ambulance in actie komt, spelen
ze tegen elkaar.
Het voornaamste verschil tussen
beide groepen Etonians is dat de
'Scholars' tot Eton zijn doorgedron
gen vanwege hun hersenen en de
'Oppidans' vanwege hun geld. Ko
ning Henry VI stichtte de school 550
jaar geleden om een 70-tal talentvol
le plebejers op zijn kosten het een
en ander bij te brengen - de 'Scho
lars'. Maar het schooltje bleek zo
goed dat de rijke adel zijn kroost
ook naar Eton Collega begon te tro
nen, uiteraard tegen betaling van
een fors schoolgeld. Eerst waren er
10 'Oppidans', toen IjOO, en nu al
1200.
Wat ooit begon als een schooltje
voor de armen, is uitgegroeid tot 's
werelds bekendste elite-college.
Nog altijd krijgen elk jaar 70 geta
lenteerde tieners een beurs om hun
jeugd in jacquet te slijten, maar zij
worden in aantal overvleugeld door
de betalende scholieren. Voor hen
dient een schoolgeld van 30.000 gul
den per jaar gefourneerd te worden.
Dat hebben vermogende ouders
er graag voor over. Zij weten dat
eenieder die in dit leven iets voor
stelt, God uitgezonderd, in Eton La
tijn heeft geleerd. Voor Old Eto
nians gaan in het bedrijfsleven deu
ren niet alleen open, ze vliegen uit
de scharnieren. Het is tegen deze
achtergrond dat er voor elke duur
betaalde plaats op het college tien
aanmeldingen zijn.
Toch is ook in Eton de tijd niet stil
blijven staan. Weliswaar wordt de
bovenmeester er nog steeds door de
koningin benoemd, de hoge hoeden
zijn facultatief geworden. Soms
worden 13-jarige knaapjes met hoge
hoed nog in het wild waargenomen
in de straten van Eton, maar de
soort wordt met uitsterven be
dreigd. De zijden hoed (a raison van
1200 gulden), tot na de oorlog een
verplicht hoofddeksel, is nagenoeg
verdwenen.
Lijfstraffen
Een traditie die ook verloren dreigt
te gaan, is het slaan der leerlingen.
Lijfstraffen stonden op alle Engelse
kostscholen wel op het lesrooster,
maar van oorsprong werd hier voor
al in Eton veel tijd voor ingeruimd.
In de vorige eeuw bijvoorbeeld had
Eton een atletisch gebouwde hoofd
ZATERDAG 2 JUNI 199
onderwijzer, dr Keate, die ooit ii
een nacht tweehonderd knape
afranselde.
De huidige bovenmeester, dr Ar
derson, weet ook wel hoe ee:
(Spaans) rietje eruit ziet, maa
werkt toch meer met de schoolbo*
stel. Nooit heeft dr. Anderson he
ranselwerk met zoveel woordei
verboden, maar in de jaren tachtij
is het eigenlijk gewoon opgehou
den.
Gezien de oprichting van de Etor
Combined Cadet Force, een para
militaire eenheid van schoolkind©
ren, lijkt het slaan van deze kinde
ren trouwens ook een riskante be
zigheid. Dit korps van groengeum
formeerde scholieren bestaat al lari.
ger, maar mag zich de laatste jare»
weer in een groeiende belangstel
ling verheugen. Zo'n 200 Etonians
marcheren tegenwoordig geregeld
door de straten van het rustieke,
dorpje, sommigen met antieke saj
bels, anderen gewoon met halfauto.-
matische machinepistolen.
Wat nog wel bestaat, is de 'Pop!
(Eton heeft een geheel eigen jar
gon). Een 'Pop' is een jongeheer die
onder zijn jacquet gerechtigd is een-
veelkleurig vest te dragen, alsmede'
een fantasiehoed (op zijn hoofd uij
teraard). Daarnaast is de jongeheer
gewoonlijk flink uit de kluiten ge
wassen, want het is zijn functie om
toe te zien op de orde in de groep.
Daartoe was hij tot in de jaren ze
ventig uitgerust met een stok van>
onbuigzaam bamboehout, waarmee
hij in de hiërarchie nog boven de ge
vreesde huismeester stond die
slechts een buigzame bamboestok
hanteerde. Zo belangrijk was een
'Pop' dat eigenlijk alleen de hoofd-
meester nog een ietsje krachtdadi
ger kon optreden (berkeroede op
blote billen).
•Een scholier wordt niet als 'Pop'
geboren, hij wordt gekozen door de
groep. Nog altijd bestaat de 'Pop'-
sociëteit, maar ook binnen deze
groep is veel van het rijke verleden
smartelijk verloren gegaan. Zelden
nog worden jeugdige Etonians diej
in de straten van het dorp iets ver-i
keerds doen, op oordeelkundige
wijze met de bamboestok tot de or
de geroepen.
Verdwenen
En zo blijkt Eton College, 550 jaar
na zijn ontstaan, niet bestand tegen
de dwalingen van de moderne tijd.
De zijden hoed en de roede zijn ver
dwenen, en daarmede wordt zijn rol
van allerbeste kostschool ter wereld
geleidelijk overgenomen door an
dere Engelse scholen. De koningin
mag dan de hoofdmeester benoe
men, haar eigen zoons deed ze el
ders op school. Eton College moet
het dezer dagen stellen met een
graafje uit Gloucester, twee prinsjes
uit Nepal en Kuwayt en een 26-tal
zoontjes van edelmannen.
Orwells vrees was ook in dezen
ongegrond.
Het verhalen van schade op daders
van strafbare feiten krijgt een cen
trale plaats in de bestrijding van zo
wel 'kleine* als 'grote' criminaliteit.
'Laat ze betalen, pak ze in hun por
temonnee!' luidt het actuele motto
van de rechtshandhaving.
Na de Groningse krakersrellen,
waarbij onder meer een cafe en een
advocatenkantoor het moesten ont
gelden, zwoeren de gemeente en het
openbaar ministerie een heilige eed
dat de betrokkenen tot de laatste
cent gaan opdraaien voor de kosten.
Bij veroordelingen wegens geweld
pleging of vernieling zullen schade
claims klaarliggen die mogelijk op
lopen tot een miljoen gulden totaal.
Deze gedragslijn - schijnbaar vast
gesteld in een opwelling van woede
- past duidelijk in een maatschappe
lijke tendens.
Begin mei heeft de Universiteit
van Nijmegen in een rapport de ge
meentebesturen aanbevolen om het
wapen van de schadeclaim veel va
ker en met veel meer kracht te han
teren in de strijd tegen de 'kleine'
criminaliteit.
De tendens kan als volgt worden
samengevat: presenteer individuele
norm-overtreders de rekening, zo
dat de samenleving er niet meer
voor hoeft op te draaien.
Een van de opstellers van het Nij
meegse rapport, prof. mr. G.J.M.
Corstens, beschouwt deze ontwik
keling als een breuk met 'de collec-
tiviseringsgedachte'. In de verzor
gingsstaat zijn de burgers via indivi
duele of collectieve verzekeringen
tegen de meeste risico's gedekt en
eventueel springt de overheid in. Er
bestaat bijvoorbeeld een schade
fonds geweldsmisdrijven. Uiter
aard zijn de daders van strafbare fei
ten formeel altijd aansprakelijk,
maar de vergoeding voor de slacht
offers moet toch vrijwel altijd wor
den geput uit de algemene of de ver
zekeringsmiddelen. En deze zijn
eindig, de premies kunnen niet als
maar blijven stijgen. Volgens prof.
Corstens is de collectivisering van
schade door criminaliteit gewoon te
kostbaar geworden.
Een andere reden de individuele
boosdoener aan te spreken, heeft te
maken met een geleidelijke
schuiving van de aandacht naar de
slachtoffers van misdrijven.
Over het algemeen kenmerkt de
strafrechtpleging zich niet door een
overmatige belangstelling voor de
ze groep. Veruit de meeste aandacht
gaat bij opsporing, vervolging en
rechtzitting uit naar de dader - zijn
schuld, zijn motief, zijn persoon, de
maat van zijn straf.- Genoegdoening
voor het slachtoffer is - al mag deze
zich als 'beledigde partij' in een
strafzaak voegen - nu eenmaal niet
het doel van het strafrecht. Bestraf
fing is een zaak tussen overheid en
dader.
In de achter ons liggende jaren
klonk steeds luider de kritiek dat
'het slachtoffer in de kou blijft
staan'. Dat verandert als de dader
via verhaalsacties voldoening aan
het slachtoffer moet schenken.
Voor een gedupeerde is het een be
vredigend gevoel als de tegenpartij
'over de brug moet komen'.
Effectief
Een achterliggende gedachte is dat
een effectieve normhandhaving be
tekent dat je overtreders moet ra
ken op hun gevoeligste plek, hun
portemonnee. Deze wijsheid doet
opgeld over de hele linie - of het nu
gaat om zwartrijders in de trein of
om de baronnen van de internatio
nale misdaad.
In het ene geval - op het gebied
van de massale kleine criminaliteit -
maakt het strafrecht plaats voor ci
viele schadeclaims en administra
tieve afdoening als betere 'lik-op-
stuk-methoden'. In het tweede ge
val - het grote gangsterdom - is juist
sprake van een aanmerkelijke uit
breiding van het strafrecht.
Om de beroepscriminelen finan
cieel beter aan te kunnen pakken is
een wetsvoorstel ingediend dat de
rechter veel grotere mogelijkheden
biedt 'wederrechtelijk verkregen
voordeel' te ontnemen. Tot dusver
kan alleen nog het 'voordeel' wor
den afgepakt dat iemand heeft ver
kregen uit een strafbaar feit waar
voor hij. is veroordeeld. Voorgesteld
Het vernielde interieur van een in Groningen door krakersrellen getrof
fen café: de daders 'een poot uitdraaien' kan pas als eerst hun schuld is be-
wordt nu deze maatregel uit te brei
den tot 'ieder voordeel waarvan
aannemelijk wordt gemaakt dat de
veroordeelde dit wederrechtelijk
heeft verkregen'. Een drugshande
laar bijvoorbeeld, die voor een be
paalde deal wordt veroordeeld, kan
dan na een strafrechtelijk financieel
onderzoek meteen de miljoenen in
leveren die hij gedurende een hele
criminele loopbaan heeft vergaard.
Ook dit is een soort 'verhalen van de
schade'.
In vergelijking hiermee zetten
verhaalacties ter bestrijding van de
kleine criminaliteit natuurlijk geen
zoden aan de dijk. Prof. Corstens
heeft het met zijn aanbevelingen
niet gemunt op de vermogens van
de vandaaltjes of fietsendieven,
want die hebben ze niet. Afschrik
king is het oogmerk, tastbare con
frontatie met de aangerichte scha
de.
Een verplichting tot schadever
goeding is volgens Corstens een bij
zonder effectieve manier om de da
ders direct te confronteren met de
prijs die zij moeten betalen. Hij ver
wacht daarvan een sterke preven
tieve werking. Ook en vooral op jon
geren die van een uitkering moeten
rondkomen.
brandschatten: daarmee zijn forse
bedragen gemoeid. Weliswaar kan
men volgens het spreekwoord van
een kikker geen veren plukken,
maar een poot uitdraaien gaat wel.
In redelijkheid moet van een bij
standsuitkering genoeg overblijven
om in minimale levensbehoeften te
voorzien. Dit sluit niet uit dat een
percentage van de uitkering wordt
ingehouden, overeenkomstig de al
gangbare administratieve strafkor
tingen. In het parlement is een wets
voorstel aanhangig dat het schade-
en ander schuldeisersverhaal .op
uitkeringen regelt.
Het Nijmeegse rapport stelt dat
gemeenten desnoods geld moeten
toeleggen op civielrechtelijke pro
cedures om daders van strafbare
feiten aansprakelijk te stellen. Vaak
zal de overheid in zo'n geding zelf
de eisende partij zijn (bijvoorbeeld
bij diefstal of beschadiging van ge
meentelijke eigendommen). In an
dere gevallen zou het gemeentebe
stuur gedupeerde burgers hulp
moeten bieden bij het aanspannen
van een rechtszaak, opdat de slacht
offers hun recht kunnen halen.
Een voordeel van deze benade
ring is, dat de aanval op de porte
monnee van de dader zonder tijd
verlies kan worden ingezet. Kort ge
ding, conservatoir beslag, het be
hoort allemaal tot directe de moge
lijkheden, terwijl een strafrechtelij
ke afdoening gemiddeld een jaar op
zich laat wachten. Vandaar ook de
omstreden maatregel om sancties
op verkeersovertredingen voortaan
administratief, dus buiten het straf
recht om, door de politie te laten af
handelen.
Een aanpak van strafbaar gedrag
waarbij schadeverhaal centraal
staat, kan zowel via het strafrecht
als het civielrecht worden gereali
seerd. In beide gevallen moet uiter
aard eerst het daderschap van de
verdachte of de beklaagde worden
bewezen. Welke weg men ook kiest,
de betrokkene hoeft nimmer zijn
onschuld te bewijzen. Burgemees
ter Staatsen van Groningen, die
naar aanleiding van de krakersrel
len pleitte voor een omkering van
de bewijslast, zal zich erbij moeten
neerleggen dat ons rechtstelsel is
gebaseerd op individuele schuld en
individuele aansprakelijkheid.
Johan Hennig, een 20-jarige
student, ligt nu al vijf weken
roerloos als een mummie in een
ziekenhuisbed. Rond zijn hoofd is
een metalen band met pinnen
geklemd, die hem van zelfs de
geringste beweging moet
weerhouden. Johan moet op zijn
minst nog 13 weken naar het
plafond staren, waarvan hij elke
oneffenheid al na twee dagen
kende. In de uren van stille
wanhoop zal hij nauwelijks
beseffen dat hij een geluksvogel is.
Johan heeft zijn nek gebroken,
maar is niet invalide. Zijn leeftijd
en lotgenoot Carl Smit is minder
fortuinlijk: hij zal de rest van zijn
leven in een rolstoel moeten slijten.
Johan en Carl werden op de zelfde
dag van het zelfde slagveld
gedragen: de eerste slachtoffers van
koning Rugby in dit nog prille
een blik op de
statistieken van verleden jaar leert
dat zij niet de laatsten zullen zijn.
Vorig jaar moesten drie jeugdige
rugbyspelers hun liefde voor deze
sport met de dood bekopen en een
onbekend aantal mag zich nu
bekwamen in de
gehandicaptensport. Elke zaterdag
melden zich gemiddeld 20 jongens,
min of meer ernstig geblesseerd, bij
het Johannesburger Hospitaal, na
een leuk middagje
karaktervorming en spelvreugde.
Er is, kortom, iets goed mis met de
nationale sport en dan vooral het
scholierenrugby in Zuid-Afrika.
De meeste ernstige blessures
worden veroorzaakt in de scrum,"de
menselijke mierenhoop waarin op
leven en dood wordt gevochten om
balbezit, en door de 'vliegende
tackle', een techniek die ontworpen
lijkt om de nek van de tegenstander
te breken.
Dit blijkt uit wetenschappelijk
onderzoek en duidt op de noodzaak
de spelregels te wijzigen en -
spelverruwing strenger te straffen.
Daar wordt nu aan gewerkt, als men
de oekazes van de rugbybond
geloven mag. Maar sommige
rugbybobo's weten dat er nog een
'diepere oorzaak' is: de huidige
generatie is 'weker' dan de vorige, te
veel verwend, en traint te weinig
voor deze 'meest veeleisende sport
ter wereld'. Dat laatste valt niet
alleen de spelers te verwijten; de
coaches sturen maar al te vaak
spelers het veld in, die zelfs niet fit
genoeg zijn voor tafelvoetbal.
Meer training, met name de
versterking van demekspieren, is
dus gewenst. Maar daarmee is men
er niet. De jeugd is geneigd haar
idolen te volgen en de
Zuidafrikaanse rugby-ers spelen
waarschijnlijk het hardste rugby ter
wereld.
Zij missen volgens kenners het
raffinement en de snelheid van de
Fransen, het tactisch vernuft van de
Engelsen, om nog maarte zwijgen
van de veelzijdigheid van de
Australiërs en Nieuwzeelanders. De
Zuidafrikanen compenseren hun
tekortkomingen met een tomeloze
inzet en de bereidheid om desnoods
dwars door de muur te gaan. Rugby
is dus, met een kleine variatie op de
bekende uitspraak van een
vaderlandse filosoof en
voetbaltrainer, oorlog. En in een
oorlog vallen slachtoffers.
De speelwijze van de Zuidafrikanen
moet dus veranderen; pas dan
kunnen de blessurelijsten korter
worden. Daar is men het nu wel
over eens. Maar hoe? Een arts heeft
onlangs voorgesteld om de grootste
boosdoeners in de gevangenis te
smijten. Het was een suggestie die
veel weerklank vond. Maar als dat
echt gebeurt, aldus een cynicus,
dan haalt geen enkel team het einde
van het
Van onze correspondent Jos Heymans
DEN HAAG - Een brief, hoogst
persoonlijk ondertekend door
Hans Alders, minister van volks
huisvesting, ruimtelijke ordening
en milieubeheer. Of u zo vriende
lijk wilt zijn uw auto een weekje
af te staan. In ruil daarvoor krijgt
u een huurauto plus een volle
tank benzine voor de eigen auto
zodra die wordt teruggebracht.
Honderden Nederlanders zijn
de afgelopen weken geconfron
teerd met zo'n brief van de minis
ter. Alders heeft elk jaar driehon
derd particuliere auto's nodig om
onderzoek te doen naar uitlaat
gassen. Want elke auto dient te
voldoen aan wettelijke normen
en de controle daarop is alleen
mogelijk via een grootscheeps
onderzoek.
Niet iedereen is even enthou
siast over het verzoek van de mi
nister. Paul Oudshoorn uit het
Zuidhollandse Bleiswijk schrok
zich te pletter, toen hij 'plompver
loren' werd geconfronteerd met
de brief. "Kennelijk kan de over
heid met één druk op de knop
zien wie het afgelopen jaar een
nieuwe auto heeft gekocht en wat
voor een. Ik vraag me af of dat
niet in strijd is met de privacy".
Toestemming
TNO in Delft, die het onderzoek
in opdracht van het ministerie
uitvoert, zegt speciale toestem
ming te hebben om gegevens uit
het kentekenregister op te vra
gen. Er worden vier soorten au
to's geselecteerd: oudere, zoge
naamde vuile auto's, schone au
to's zonder katalysator en auto's
met een ongeregelde en een gere
gelde katalysator. "We kiezen de
typen op verkoopaantallen. Van
elk type moeten minstens hon
derd auto's zijn verkocht, voordat
ze in ons testprogramma worden
opgenomen", zegt de heer M. van
der Hagen, projectleider bij TNO.
Met het onderzoek is drie jaar
geleden begonnen, toen de over
heid de invoering van schone au
to's door het toekennen van sub
sidies wilde versnellen. "De dea
lers krijgen bij levering van een
schone auto een korting op de bij
zondere verbruikersbelasting.
Om daarvoor in aanmerking te
komen, wordt van elk nieuw type
een exemplaar vooraf getest op
de uitstoot van giftige stoffen".
Maar dat wil nog niet zeggen
dat alle, eenmaal verkochte auto's
ook inderdaad aan de uitlaatgas
norm voldoen. Integendeel zelfs.
Van de ruim 300 geteste auto's in
1988/89 overschreed veertig pro
cent de toegestane norm. De uit
laatgassen worden getest op de
hoeveelheden koolmonoxide,
koolwaterstoffen en stikstofoxi
den. In de meeste gevallen bleek
de afstelling niet te deugen; Na
een goede afstelling werden de
auto's opnieuw getest en over
schreed nog maar twintig procent
de norm.
Het gaat het ministerie niet zozeer
om individuele auto's, maar om
de types. Er worden in totaal zo'n
zestig types gekeurd, dus vijf au
to's van elke soort. Voldoet het ty
pe niet aan de norm, dan vindt er
een gesprek plaats met de dealer-
/fabrikant. "Meestal gaat het om
de standaardafstelling, waarna
het probleem verholpen is. Het is
nog nooit voorgekomen dat een
type uiteindelijk niet aan de norm
voldoet", is de ervaring van Van
der Hagen.
Opmerkelijk is dat mensen met
een wat duurdere auto minder
snel geneigd zijn hun auto een
weekje af te staan. "Logisch",
meent briefontvanger Oudshoorn
die in ieder geval niet meedoet.
"Als je ziet. wat er allemaal op zo'n
testbank gebeurt, sta je je auto
niet zo graag af. Hij wordt er zeker
niet beter van". De auto onder
gaat, aldus TNO, drie testen: een
stadsrit vanuit een koude start,
een buitenwegrit en weer een
stadsrit vanuit een warme start.
Gepakt
De eigenaar is z'n auto in totaal
vijf werkdagen kwijt. In die tijd is
de auto op kosten van de over
heid allrisk verzekerd. Zonodig
wordt de auto bij de eigenaar op
gehaald en weer terugbezorgd,
met een volle tank! Maar voor dat
presentje zal Oudshoorn niet
zwichten. "Wat me het meest irri
teert, is dat de automobilist, en ze
ker de zakelijke, als een boef
wordt afgeschilderd. Wij zijn de
milieuvervuilers. We worden
door de overheid al jaren gepakt.
En nu hebben ze ons ineens no
dig".