'Waardering is het belangrijkste'
Turf voor eenzame vrouwen
Voorproefje Prince
in Ahoy afgezegd
Kunstrai '90: prestatie van wisselende kwaliteit
MEI 1990
KUNST
PAGINA 23
Pianist Niek
van Oosterum
wint Eurovisie-
wedstrijd
DEN HAAG (ANP) - De 16-jari-
ge pianist Niek van Oosterum
heeft gisteravond de vijfde Eu
rovisiewedstrijd voor jonge mu
sici gewonnen. Hij vertolkte in
de Grosse Musikverreinssaal in
Wenen het eerste gedeelte uit
het pianoconcert van Edward
Grieg.
De Eurovisiewedstrijd voor
jonge musici is een tweejaarlijks
evenement voor musici van 19
jaar of jonger. Zeventien landen
hebben er sinds verleden week
aan mee gedaan. Voor de finale
plaatsten zich vijf musici. Van
Oosterum versloeg musici uit
Frankrijk, Oostenrijk, West-
Duitsland en België. Aan de
wedstrijd is voor de winnaar een
geldprijs van vijfduizend Zwit
serse franken verbonden.
AMSTERDAM (GPD) - Vorig jaar
is op de KunstRai voor ongeveer
een miljoen gulden verkocht aan
Nederlandse kunst. Dat vond en
vindt directeur Wim van Krimpen
aardig, maar niet genoeg. De
KunstRai van dit jaar moet daarom
laten zien dat de Nederlandse beel
dende kunst 'nog steeds op een
hoog niveau staat'. Het is een zeer
wisselende presentatie geworden.
Meer dan honderd galeries zijn
aanwezig in de Amstelhal van het
Rai-complex De centrale tentoon
stelling is dit keer 'Imago, Fin de
Siècle in Dutch Contemporary Art'.
Het is een door René Coelho samen
gestelde vertoning waarin de relatie
techniek en beeldende kunst wordt
geduid en/of onderzocht door kun
stenaars als Lydia Schouten, Bert
Schutter en Servaas.
Ook is er ruimte gemaakt voor de
tentoonstelling 'Moving Stills
Grenzen tussen realiteit en fictie,
worden daarin op vaak ludieke wij
ze gepresenteerd door vijf kunste-
naars(-groepen). En daar zijn tot slot
ook de drie 'eilanden' waar kunste
naars hun visie geven op meubels.
De tentoonstelling 'Chair Sweet
Chairs' -evenals de andere twee
'meubel-eilanden' georganiseerd
door Stichting POI (Products of
Imagination)- toont een collectie
zeer verschillende stoelen, ontwor
pen op basis van één uitgangspunt.
Trends
Maar het merendeel van de ruim
tienduizend vierkante meter vloer
oppervlakte wordt ingenomen door
plusminus tachtig. Nederlandse en
circa twintig buitenlandse galeries.
Duidelijk wordt dat het figuratieve
element in de eigentijdse beeldende
kunst (opnieuw) hoogtij viert. Daar
is op zich niets op regen, maar veel
van die trendvolgers - want zo kun
nen ze best worden genoemd - we
ten absoluut niet waar ze mee bezig
zijn. Misschien weten ze het wél,
maar dan praten we niet over de
beeldende kunst zelf, maar over de
vandaag de dag zo populaire bijver
schijnselen.
Die sfeer ademt deze KunstRai
een beetje. Het is een weinig frivool
gemengd met quasi diepzinnige
boodschappen, uitgewerkt in een
dikwijls erbarmelijk stijl die je hart
kloppingen bezorgt en waar (deson
danks) de commercie hoog in het
vaandel staat geschreven.
De doeken van bijvoorbeeld Ge
rard Druiven (Galerie d'Eendt) of de
bladen van Holly Witteveen (Gale
rie Eewal): het heeft weinig om het
lijf. Letterlijk en figuurlijk. Dat
geldt voor veel van de exposerende
kunstenaars. Ook de kunstenaars
waar het abstract-expressionisme
een soort toverwoord voor is, gaan
zo nu en dan flink uit de bocht. Ge
rard Dekker (Galerie Markant) of
Rik van Iersel (Galerie Willy
Schoots); ze hebben het allemaal
nèt niet en blijven steken in fraai
ogende, dikwijls zeer grote doeken
die imponeren. Om vervolgens bij
een nadere beschouwing in elkaar
te donderen. Wat dat betreft valt er
veel te leren van Eugène Brands,
verrassend aanwezig bij Collection
d'art. Verrassend, omdat de man
aantoont nog steeds meer dan al
leen gevoel te hebben voor de schil
derkunst. En dat heeft niets met
conservatisme, en alles met kwali
teit van doen
Er valt dus óók te genieten in Am
sterdam. Hier moeten dan onder
meer de werken worden genoemd
van Piet Dieleman (bij Wim van
Krimpen). Hij toont naast zijn schil
derijen ook een heel recent beeld
waarin nog meer met kleur is ge
werkt. De gipsen, doorboorde blok
ken laten zich fraai vergelijken met
de bladen. En daar zijn de objecten
van Hans Schuil en Harald Vlugt.
De eigenzinnige 'schilderijen' van
Vlugt - "hoe gaan we dat nu doen
met die presidenten?" - en de schil-
derijen-op-aluminium van Schuil:
het zijn indringende objecten die
fors en toch ingetogen onder meer
de zin en onzin van de schilder
kunst aan de orde stellen.
Pieter Laurens Mol, Henk Visch,
Jeroén Henneman, Jean-Marc
Bustamante. Sol LeWitt, Mario
Merz, Peer Veneman of Guillaume
Bijl.
De zesde KunstRai is derhalve
niet verrassend, niet echt slecht
maar ook niet om over naar huis te
schrijven. Dat heeft op de eerste
plaats met de vorm van de
KunstRai te maken, maar uiteraard
meer nog met de kunst(enaars) zelf.
Als de KunstRai zich wat minder op
de galeries en wat meer op de kun
stenaars zou richten, is er wat ge
wonnen. Natuurlijk is dit een com
merciële aangelegenheid, maar je
kunt daarbij het onderwerp verge
ten. Wim van Krimpen cum suis
dreigen daarnaar af te glijden.
Tentoonstelling: 'KunstRai 90'.
Amstelhal, RAI tentoonstellings
centrum, Amsterdam. Open: don
derdag en vrijdag van 14.00 - 22.00
uur, zaterdag tot en met maandag
van 11.00 - 18.00 uur. Tot 5 juni.
'La Dulfer' begint Nederlandse tournee in Enschede
Hollandia speelt 'Ossi-Town' met voeten in de klei
WESTZAAN - "Theater met je po
ten in de klei", zo omschreef regis
seur Johan Simons van Theater
groep Hollandia zijn werk al vaak.
En hoewel zijn acteurs al veel ont
beringen hebben doorstaan - van
het waden door smerig sluiswater
tot het halfnaakt in de vrieskou spe
len - is die omschrijving nog nooit
zo letterlijk genomen als bij de Hol
land Festival-voorstelling van Hol
landia die 1 juni in première gaat.
'Ossi-town' van de Oostduitse
schrijver Peter Greiner speelt zich
af in de kantine van de voormalige
blauwselfabriek, nu de autosloperij
van Jan Smit. Het publiek kijkt uit
over de weilanden; de spelers wa
den tot hun enkels door de vette
klei.
"Het stuk is veel concreter dan
wat we tot nu toe hebben gemaakt",
vindt Simons. "Het ligt wel in de
lijn van 'Gust' en 'Boeren sterven'
(beiden gespeeld in een kas in
Hoofddorp, red.). Maar dit is geen
groot drama als 'Prometheus' of een
stuk van Pasolini. Het behandelt
geen enorme wereldproblemen.
Het is de problematiek van een om
gevallen glas water. Indirect gaat
het wel over hoe de maatschappij in
elkaar zit, alleen het verhaal is veel
kleiner".
Het verhaal gaat over drie men
sen. Hein Wend (Bert Luppes) en
Karin Schorrenschoon (Betty
Schuurman) zijn turfrijders (de on
dertitel van het stuk is 'Die Torf-
fahrer'). Ze verkopen het spul aan
eenzame vrouwen in de forensen-
wijken, die niets anders te doen
hebben dan zich druk maken om
hun tuintjes. Wat ze verdienen
wordt meteen omgezet in drank.
Als Hein zijn rijbewijs verliest
omdat hij dronken achter het stuur
zit, zetten ze een advertentie voor
een chauffeur. De student Jan Mei
er, gespeeld door Adri Overbeeke,
reageert daarop en drijft vanaf dat
moment een wig tussen Hein en Ka-
"Niet op de manier zoals dat
meestal gaat. Het is niet zo dat zij
verliefd wordt op die student, het is
niet op die manier een psycholo
gisch drama. Die twee mensen le
ven heel instinctief. Bert en Betty
hebben ook een heel dierlijke speel
stijl. Ze kunnen niets rationalise
ren. Het gaat er voor hen gewoon
om: hebben we te vreten, zo ja, is
het goed en waar halen we het mor
gen vandaan? Dan komt die student
daartussen, een jongen die zoge
zegd uit 'een goed nest' komt. Die
doet haar beseffen dat het ook an
ders kan. Hóe anders, dat weet ze
niet".
Randfiguren
Het stuk is opgebouwd in achten
dertig filmische fragmenten. 'Ossi-
town' uit 1983 is het laatste stuk dat
Peter Greiner schreef. Hij leverde
sinds 1970 een hoorspel en elf to
neelstukken. 'Kiez' (Hoerenbuurt)
uit 1974 werd in 1980 gespeeld door
Schauspiel Köln en kreeg een jaar
later tijdens de Mülheimer Theater-
tage de prijs voor het beste stuk.
Het succes maakte op Greiner
weinig indruk. Na 'Ossi-town'
schreef hij niet meer en leeft hij he
lemaal geïsoleerd. Al zijn stukken
gaan over randfiguren, die in een
gewoon theater al gauw geromanti
seerd zouden overkomen. Ook
'Kiez' werd opgevoerd in een leeg
staand fabriekspand.
De acteurs zien van top tot teen
grijs van de klei. "Het is echt lek
ker", vindt Overbeeke. "Het is net
alsof je weer een kind in de zandbak
bent". 'Zijn' student drijft de explo-
te komen, omdat we alles zelf wil
den regelen. Maar uiteindelijk is
het, vind ik, heel goed gelukt. Het
geluid is bij vlagen toch behoorlijk
live, er staat veel sax op, zonder
overdreven lange solo's ("ik hoefde
mezelf niet zo nodig te bewijzen")
en we hebben veel verschillende
stijlen gebruikt, zoals we dat van te
voren al graag wilden".
Saxuality is geen elpee geworden
waarmee Candy Dulfer direct het
succes van 'Lily Was Here' zal bena
deren. "Toen ik uit Amerika terug
kwam stond de single met Dave
Stewart hier op één. Dat betekende
dat ik er een heel nieuw publiek bij
kreeg, zeg maar het hitparadepu-
bliek. Voor die mensen had ik na
tuurlijk op de elpee een nummer in
de trant van 'Lily Was Here' kunnen
zetten, maar dat wilde ik niet, ik wil
de geen rekening houden met ande-
Toch kent de plaat een aantal
nummers in de wel heel gemakke
lijke Kenny G-stijl, zoals 'Pee Wee'
en 'Donja'. Veel 'eigenwijzer' zijn
bijvoorbeeld de single, 'Jazzid' en
'Mr Lee'. Prince-invloeden? "Ja, in
de arrangementen zeker. Maar Prin
ce heeft het natuurlijk ook niet alle
maal zelf uitgevonden, hij heeft ook
weer veel van anderen overgeno
men. Dus in die zin gaat de vergelij
king ook weer enigszins mank. De
Scène uit Ossi Town, v.l.n.r. Adri Overbeeke, Betty Schuurman en Bert
Luppes. (foto GPD)
muziek op de elpee is gewoon een
gevolg van mijn brede smaak, van
jazz en funk tot house. Noch vlees,
noch vis? Nee, dat ben ik niet met je
eens. Ik zou het voor mezelf fout
hebben gevonden als ik me op één
bepaalde stijl had vastgelegd".
"Ik zou het fantastisch vinden als
echte muziekliefhebbers in binnen-
en buitenland de plaat interessant
vinden, en als het grote publiek het
dan ook nog eens leuk vindt, is dat
meegenomen. Maar waardering is
voor mij belangrijker dan succes.
En als het succes van 'Lily Was He-
re' nou tot gevolg heeft dat mensen
naar mijn plaat gaan luisteren, of
eens naar een optreden komen, dan
is dat meegenomen. Dan heeft suc
ces ook een hele goede kant".
Of deze plaat nu voor een nieuwe
(internationale) doorbraak zorgt of
niet. Candy Dulfer wil voorlopig
weer helemaal de nadruk leggen op
het live spelen. "Ik wil altijd beter,
altijd professioneler, ook met de
band. En ik ben nu in de gelukkige
positie dat dat allemaal iets luxer
kan, onder betere condities. Ik heb
absoluut niet de verwachting dat ik
met deze plaat nu ineens wereldbe
roemd zal worden en, heel eerlijk, ik
blijf ook liever sub-beroemd, zoals
nu. Ik wil gewoon nog jaren blijven
spelen, eigenlijk net zoals mijn va
der".
sieve situatie tussen de turfrijders
steeds verder op. Hij gebruikt de
twee alsof hij een experiment uit
voert. "Hij zou wel willen afdalen
naar dat instinctmatige gedrag,
maar hij kan het niet", vertelt Si
mons. "En als het toch gebeurt
raakt hij er heel oneigenlijk bij be
trokken. Hij grijpt niet in".
Hij drijft Karin tot het uiterste.
Dat uiterste is een gebied dat Betty
Schuurman nog niet eerder heeft
betreden als actrice en waar ze nog
een beetje voor terugschrikt. Toch
is Simons ervan overtuigd dat ze de
goede vorm ervoor zal vinden. "Die
scène is heel confronterend. Het pu
bliek zit er pal bovenop, ja'. Wat mis
schien veroorzaakt dat het zich wat
schuldig gaat voelen. Ik zeg niet dat
dat moet gebeuren, maar dat span
ningsveld wil ik graag oproepen. De
voorstelling moet een beetje voyeu
ristisch zijn".
'Ossi-town* wordt gespeeld in
de autosloperij, J.J.Allanstraat
266 in Westzaan van 1 tot en met 9
juni, van 12 tot en met 16 juni, van
19 tot cn met 23 juni en van 27 tot
en met 30 juni. De voorstelling be
gint om 21.00 uur. Reserveren kan
op telefoonnummer 075-310231.
ZILVEREN ANJERS - Mevrouw
C. Simons uit Saba, en de heren L. J.
de Ruiter uit Bergen, J. Kassies uit
Amsterdam, L.P.L. Pirenne uit Den
Bosch en L.M.J. de Keijzer uit Hou
ten krijgen op 27 juni de Zilveren
Anjer uit handen van prins Bern-
hard.
maakt van haar eigen kwaliteiten,
zonder dat ze daarover overigens te
hoog van de toren wil blazen. "Ik
heb daar toch veel opgestoken, dat
merk ik nu in mijn spel. Het gaat al
lemaal wat gemakkelijker dan vroe
ger. Ik kan steeds vaker dat blazen
wat ik ook wil blazen".
Met dat nog vergrote zelfvertrou
wen werd begin dit jaar ingegaan op
het aanbod van Ariola om de eerste
elpee te maken. Candy Dulfer kreeg
in de afgelopen jaren regelmatig
aanbiedingen van platenmaat
schappijen, maar het ontbreken van
Prince: niet in Des Indes logeren.
ROTTERDAM (GPD) - Prince
heeft het 'geheime' voorproefje in
de Kuip, dat vanavond in Ahoy' zou
plaatsvinden, te elfder ure afgelast.
De generale repetitie in het Rotter
damse sportpaleis, waarvoor de in
ternationale muziekpers 'in ver
trouwen' was uitgenodigd, gaat niet
door, omdat His Royal Badness on
verwacht veel problemen heeft met
de afronding van de soundtrack van
zijn nieuwe film 'Graffiti Bridge'.
De concerten in het Feyenoordsta-
dion, die voor zaterdag en zondag
staan gepland, gaan gewoon door,
aldus zijn platenmaatschappij
WEA.
Het was de bedoeling dat de ex
centrieke Amerikaanse rockheld in
Ahoy' een volledige show zou ge
ven. Zodoende zouden de media
voor de officiële start van zijn Eu
ropese toernee (aanstaande zater
dag) kennis kunnen nemen van zijn
'verse' songs, die pas rond augustus
op een album zullen worden uitge
bracht. Voor hemzelf was deze (pu
bliciteitsstunt interessant, omdat
de kaartverkoop voor deze concert
reis op de meeste halteplaatsen best
een flinke prikkel kan gebruiken.
Ook in Nederland, traditiegetrouw
zeer Prince-minnend en daarom
ook als vertrekpunt uitverkoren, is
de afzet achtergebleven bij de ver
wachtingen, want voor beide avon
den zijn nog volop entreebewijzen
beschikbaar. Meest waarschijnlijke
oorzaak: het gemis van aanspre
kend nieuw repertoire.
Prince mist door de afgelasting
een enorme lawine aan reclame. Het
zogeheten media concert in Ahoy'
zou als officieuze première zijn bij
gewoond door ongeveer duizend
persvertegenwoordigers. Een klei
ne dertig televisiestations van over
de hele wereld hadden zich gemeld
voor het registreren van de eerste
driel
Een generale repetitie lijkt niet
echt nodig, daar Prince begin deze
maand in zijn 'woonplaats reeds
voor 14.000 fans een alleszins ge
slaagd verrassingsconcert heeft ge
geven.
Hoeft de bijna 32-jarige Prince
Roger Nelson zich over zijn eigen
show (van minstens zeven kwartier)
wellicht geen zorgen meer te ma
ken, anders ligt het met de invulling
van het voorprogramma. Na het af
vallen v3h eerste kandidate Mavis
Staples zijn er meerdere namen ge
noemd (onder meer die van Alan-
nah Myles), maar tot op heden zijn
er geen knopen doorgehakt. Ook
Candy Dulfer zou nog in de markt
zijn en daarmee kans maken op een
herhaling van twee jaar geleden,
toen ze veel onbekender in de
Kuip ook de Prince-fans in de stem
ming mocht blazen. Wordt de
Noordhollandse saxofoniste weder
om uitverkoren, dan wacht haar een
druk weekeinde, want maandag
treedt ze op Pinkpop met Van Mor
rison op.
Hotel Des Indes maakte gisteren
zelf bekend dat niet Prince, maar
het bruidspaar Soek-Van Gijten-
beek dit weekeinde zal logeren in de
door beide gasten begeerde Impe
rial Suite. Vrijdag had de rechtbank
in Den Haag bepaald dat het echt
paar recht had op de suite en Des In
des daarbij een dwangsom van
25.000 gulden opgelegd. Prince
heeft inmiddels onderdak gevon
den in Amsterdam.
Van onze correspondent Hans Janssen
AMSTERDAM Candy Dulfer speelt op tweede pink-
sterdag op het Pinkpop-festival in het Limburgse Land
graaf vrijwel zeker mee in de band van de Ier Van Mor
rison. "Het lijkt me echt te gek", zegt 'La Dulfer' over het
gastoptreden, "want ik heb grote bewondering voor die
man".
Het contact tussen Candy Dulfer en Van Morrison is
ontstaan op het North Sea Jazz Festival, enkele jaren ge
leden. "Toen al zei hij dat hij graag eens met me wilde
spelen, maar het is er door allerlei omstandigheden nog
nooit eerder van gekomen".
Verder lijkt het zo goed als zeker dat de voormalige
Broek In Waterlandse eind juni op een benefiet-concert
voor Music Therapy in Engeland meespeelt met Pink
Floyd.
De keuze was voor haar heel een
voudig: niet Amerika of Engeland,
maar Nederland is de geschikte
thuisbasis voor wat haar platen
maatschappij enigzins overmoedig
al 'de muziek van de jaren negentig'
noemt: Candy Dulfer en Funky
Stuff. Hier voelt ze zich op haar ge
mak na de "als ervaring natuurlijk
fantastische" uitstapjes richting
Minneapolis (Prince) en Londen
(Dave Stewart). Hier ontstond ook
het gevoel dat ze nu wel 'klaar' is
voor een eerste elpee en die is er dan
ook sinds ruim een week: Saxuali
ty, een co-produktie met voormalig
Funky Stuff-gitarist Ulco Bed vol
funk, jazz, house en soul.
Met de gelijknamige single op 21
in de Top 40 en de elpee nieuw bin
nen op 24 in de Album Top 100
(maar vier plaatsen lager dan de
nieuwe Madonna, I'm Breathless!)
is het dan nu tijd om, voor het eerst
in een kleine anderhalf jaar, weer li
ve te gaan spelen. Dat gebeurt met
de derde 'editie' van Funky Stuff,
de band waarmee ze al op veertien
jarige leeftijd op het podium stond.
Nu is Dulfer twintig, beter, nog
zelfverzekerder ook. "Ik kijk altijd
naar de toekomst en dan is het beter
om voor jezelf te spelen dan om dat
in dienst van iemand anders (Prin
ce) te doen. Dat gaat waarschijnlijk
veel eerder vervelen en geeft ook
minder bevrediging".
Barpianist
Terugblikkend op de afgelopen an
derhalf jaar kwam de Broek in Wa
terlandse ook tot de conclusie dat ze
het leven als muzikant in Nederland
verre verkiest boven dat in de Sta
tes en misschien ook Engeland. "Je
hebt daar een grotere concurrentie
en dat is goed voor de kwaliteit. Als
je het puur over muziek hebt, is dat
dus misschien aantrekkelijker.
Maar de samenleving is er heel
hard, er zijn geen voorzieningen
voor muzikanten die het niet ma
ken.
eZo zie je jongens die hier in Ne
derland heel leuk zouden kunnen
leven daar als barpianist of iets der
gelijks spelen. Nee, als je het leven
hier gewend bent, dan is dat denk ik
toch veel aangenamer. Ik denk ook
dat je, als je van Amerika naar Ne
derland komt, een leukere ervaring
hebt dan wanneer je de reis anders
om maakt".
Het verblijf in Amerika heeft haar
in iedér geval nog wat bewuster ge-
WEA Records in Hilversum, dat
pas vorige week woensdag op
dracht had gekregen een riante'ont
vangst te organiseren, kreeg maan
dagmiddag te horen dat de kleine
zanger het sein op rood had gezet.
Prince, die al enige dagen in ons
land verbleef, zou vervolgens het
vliegtuig naar Minneapolis hebben
genomen om in zijn studio-domein
Paisley Park de laatste hand te leg
gen aan 'Graffiti Bridge'. Pas vrij
dag wordt hij nu terugverwacht.
Echter niet door de schare fans die
geinspireerd door de aanzwellende
geruchtenstroom gisteravond reeds
post vatten bij Ahoy', in de stellige
overtuiging dat hun idool daar voor
die tijd nog enkele keren zal repete
ren. „Voordat hij met de billen bloot
moet, zal hij toch nog een keer wil
len proefdraaien", aldus een van
hen.
eigen materiaal en de 'mindere' er
varingen van de familie Dulfer met
de platenindustrie waren tot een
half jaar geleden reden genoeg om
niet op die uitnodigingen in te gaan.
"Maar toen ik uit Amerika terug
kwam wist ik dat ik weer voor me
zelf wilde gaan werken. 'Lily Was
Here' stond hoog in de hitparade en
Ariola kwam met een uitstekend
aanbod. Toen dacht ik: Als er ooit
een goed moment was om een plaat
te maken, dan is het dit moment".
Op de 'zolderkamer' van Ulco
Bed, die ze al sinds een jaar of vijf
kent en die als jong 'broekie' in de
eerste uitgave van Funky Stuff
speelde, werd vervolgens weken
lang hard gewerkt aan nummers.
"Een paar stukken waren al klaar,
zij het niet speciaal voor mij, andere
nummers hebben we samen ge
schreven". Ook de covers van 'So
What' (Miles Davis) en 'Home Is Not
A House' (vader Hans Dulfer) kre
gen in een nieuw arrangement een
plaatsje op de elpee. „Ulco en ik
hebben heel duidelijk dezelfde,
heel brede smaak en dat maakte dat
de samenwerking prima verliep".
Moeilijk
Zo'n drie maanden lang werkte het
tweetal vervolgens in de Zeezicht
Studio's in Spaarnwoude. "Het was
heel moeilijk om zelf aan het spelen
Candy Dulfer
