'Definitieve uitspraak
rechter in Kemp-zaak
wellicht over 7 jaar'
DE TIJD,
VAN TOEN
ra A'iir"
msw
Af spraken over publikaties die
verstrekkende gevolgen hebben'
Woonwagenbewoners in actie
tegen stijgende woonlasten
MAANDAG 7 MEI 1990
PAGINA 9
LEIDEN - De Stichting Bio-Weten-
schappen en Maatschappij in Lei
den pleit voor een gedragscode
waaraan zowel wetenschappers als
media zich moeten houden waar het
gaat om publikaties die maatschap
pelijk verstrekkende gevolgen kun
nen hebben. Zo'n code zou moeten
worden vastgelegd bij de Koninklij
ke Nederlandse Academie van We
tenschappen. "Het is een afspraak
op een bepaald niveau, waaraan ie
dereen zich zal moeten houden. Al
in 1985 heeft de KNAW een derge
lijk verzoek aan alle instanties ge
richt. Toen betrof het publikaties
over kanker. Nadien trad een zekere
terughoudendheid op om over re
sultaten in het kankeronderzoek te
publiceren. Een dergelijke terug
houdendheid is zeker op het gebied
van aids evenzeer gewenst".
Joyce Birfelder van de stichting
is niet gelukkig met de geruchtma
kende publiciteit rond de persoon
van prof. Buck, die nieuws over een
nieuwe methode om aids te lijf te
gaan, wereldkundig maakte.
"Als het nu niets met het aids-vi
rus te maken zou hebben gehad, zou
er dan ook een persconferentie zijn
belegd over een publikatie in Scien
ce? Er worden immers wel meer Ne
derlandse onderzoeksresultaten in
dat blad gepubliceerd. Stel je voor
dat je er dan elke keer een perscon
ferentie over zou moeten geven".
Joyce Birfelder stelt de vraag re
torisch. Vlak voor de paasdagen
werd in Eindhoven een persconfe
rentie belegd, omdat de Eindho-
vense hoogleraar Buck enkele da
gen later in Science zou publiceren
dat als resultaat van een onderzoek
er wellicht een methode gevonden
zou zijn om het aids-virus in het li
chaam af te remmen. Aangezien de
hele wereld zit te wachten op een
dergelijke methode, aarzelde de
universiteit van Eindhoven niet de
informatie wereldkundig te maken.
Later zei Buck in het NOS-jour-
naal dat de methode wellicht op
korte termijn - en dan moet men uit
gaan van enkele jaren - werkzaam
zou kunnen zijn. Daarmee werd
voor de aids-patiënten hoop op ge
nezing gewekt. Valse hoop? De toe
komst zal het leren.
door
Annemiek Ruygrok
De stichting Bio-wetenschappen
en Maatschappij zet kanttekenin
gen bij de manier waarop een en an
der wereldkundig werd gemaakt.
"Eer een middel door de farmaceu
tische industrie op de markt kan
worden gebracht, zijn er meestal
wel een jaar tien, vijftien verstre
ken. Waarom zou het dan nu ineens
wèl snel gaan? Ben je als weten
schapper niet bezig valse hoop te
wekken? Bovendien werd het
nieuws aan de media meegedeeld
op een tijdstip dat Science nog niet
uit was. Journalisten gingen bellen
met deskundigen, onderzoekers,
die nauwelijks commentaar konden
geven. Omdat ze het artikel nog niet
hadden gelezen. Onderzoeken moe
ten kunnen worden beoordeeld op
grond van onderzoeksresultaten en
niet op grond van de manier waarop
onderzoekers zich in de media pre
senteren".
De Stichting Bio-wetenschappen
en Maatschappij is in 1969 opge-
Advocaat Hazerswoudse ex-vuiltransporteur voorspelt:
HAZERSWOUDE/ALPHEN - Pas over zeven jaar mag een definitieve uitspraak worden
verwacht op de vraag of Simon Kemp de Staat der Nederlanden een schadevergoeding
van tien miljoen gulden moet betalen.
Die voorspelling doet mr. Y. van Boxel, de avocaat van de voormalige vuiltransporteur
Simon Kemp uit Hazerswoude. Kemp wordt verdacht van illegaal dumpen van chemisch
afval op de vroegere stortplaats in de Coupépolder in Alphen aan den Rijn.
Joyce Birfelder van de stichting Bio-wetenscha-ppen en Maatschappij pleit voor terughoudendheid bij het be
kend maken van onderzoeksresultaten op medisch gebied: "Dat zou veel leed kunnen voorkomen", (toto Jan Holvast)
Stichting Bio-Wetenschappen en Maatschappij wil gedragscode
richt door wetenschappers, die
voorzagen dat de ontwikkelingen in
de biowetenschappen het dagelijks
leven diepgaand zouden kunnen
beïnvloeden. Zij dachten daarbij
onder meer aan genetische manipu
latie. reageerbuisbevruchting en
transplantaties. Het leek hun niet
verantwoord als slechts een be
perkt aantal mensen geïnformeerd
zou zijn over de te verwachten ont
wikkelingen. De stichting werkt ge
heel onafhankelijk.
Om haar doelstelling te verwe
zenlijken ontplooit zij een groot
aantal activiteiten waaronder de
uitgave van cahiers over tal van bio-
wetenschappelijke onderwerpen.
Ook onderhoudt de stichting een in
formatieservice naar scholen, bi
bliotheken en helpt zij studenten bij
het vinden van de juiste mensen om
deel te nemen aan symposia en
workshops.
Birfelder: "Het is zeker niet onze
taak om meningen van anderen te
vormen. Wel om zoveel mogelijk te
signaleren. Aan de hand daarvan
kunnen mensen zelf hun standpunt
bepalen". Het gaat de stichting er
om informatie uit wetenschappelij
ke bron maatschappelijk toeganke
lijk te maken en duidelijk te maken
wat het betekent. "Bij voorbeeld
wat betreft de DNA-diagnostiek.
Het bepalen van de erfelijkheid van
bepaalde ziekten en afwijkingen.
Wat betekent dat? Daar zitten psy
chologische kanten aan. Er zullen
psychologen zijn die zeggen dat
mensen niet willen weten of ze een
bepaalde ziekte ook zullen krijgen.
Maar er zitten ook juridische kanten
aan. Niet iedereen mag toegang
hebben tot die informatie over erfe
lijkheid".
Birfelder wil de Eindhovense on
derzoekers niet terecht wijzen,
maar merkt niettemin op dat "on
derzoeksresultaten nooit op onei
genlijke gronden naar buiten mo
gen worden gebracht". En daarmee
doelt zij op de schreeuw om geld die
Buck voor de televisie deed om zijn
onderzoek te kunnen voortzetten.
"Het is begrijpelijk dat men, be
dreigd door bezuinigingen, fondsen
wil werven. Maar de media moeten
zich ook niet laten gebruiken". En
dan komen we aan de andere kant
van de medaille: de pers, die naar de
mening van de stichting wat al te
gemakkelijk met dit soort zaken
omspringt. "Hoofdredacteuren
moeten hun journalisten de kans
geven dieper op de kwestie in te
gaan. Onderzoeksresultaten zijn
niet op dezelfde wijze te verslaan als
een kettingbotsing of een ander
nieuwtje. Journalisten moeten de
kans krijgen hun informatie te toet
sen bij deskundigen. Maar vaak is
daar de tijd niet voor".
mor de Haagse recht
bank een civiele procedure begon
nen waarin de staat tien miljoen gul
den schadevergoeding van Kemp
eist. Eén miljoen dat inmiddels is
uitgegeven aan onderzoek en negen
miljoen voor allerlei maatregelen
om de schadelijke gevolgen van het
gif in de belt in toom te houden.
Hoe de uitspraak ook zal uitpak
ken, de zaak wordt tot aan de Hoge
Raad toe uitgevochten, zegt me
vrouw Van Boxel. Zowel door Si
mon Kemp als door de staat. Overi
gens heeft het rijk twee jaar geleden
al beslag laten leggen op de bankte
goeden van Kemp ter hoogte van
bijna twee miljoen gulden.
Landsadvocaat
Mr. B.D. Wubs, de landsadvocaat,
zegt dat de staat wel mogelijkheden
ziét om Simon Kemp voor de mil
joenen te laten opdraaien die het be
heersen van de belt vergt. In de ja
ren tachtig hebben ook anderen dan
alleen Kemp afval in de Coupépol
der gestort. Wubs stelt echter dat
dat bouw- en sloopafval betreft en
geen chemisch afval waarvan de
vroegere transporteur uit Hazers
woude wordt verdacht. "Ik denk
dat het vingertje naar Kemp kan
wijzen".
Het eventueel afgraven van de
belt, inmiddels ingericht als recrea
tieterrein waarop golf wordt geps-
eeld, zou een bedrag van bijna een
half miljard gulden vergen, zo ver
onderstelt mr. Wubs. Maar daar
wordt niet aan gedacht. De landsad
vocaat: "Waar moet je met die rom
mel heen? Als je één spade diep in
de grond steekt verplaats je de pro
blemen alleen maar".
Een schadevergoeding van tien
miljoen gulden. Kan Kemp dat be
talen? "Nee", zegt mevrouw mr. Y.
van Boxel. "Er is een kleine twee
miljoen gulden, meer niet".
Kemps advocate denkt dat de
staat haar claim wel kan vergeten.
Zij zegt dat er in de periode dat er
nog in Alphen mocht worden ge
stort dagelijks zo'n 700 vrachtwa-
LISSE Op de Keukenhof in
Lisse was Frans afgelopen week
einde de voertaal. Van de 43.000
bezoekers die de nationale bloe
mentuin het afgelopen weekein
de verwelkomde, was maar liefst
de helft van Franse afkomst.
Een woordvoerder van de Lis-
sese attractie denkt dat het extra
'bewerken' van de Franse markt
vruchten begint af te werpen. Er
zijn veel advertenties geplaatst in
Franse bladen en kranten en op
Keukenhof door
Fransen overspoeld
vakantie- en vakbeursen heeft de
Keukenhof duidelijk haar gezicht
laten zien. De Fransen hebben bo
vendien op 8 mei een vrije dag en
de woordvoerder denkt dat velen
er een lang weekeinde van heb
ben gemaakt.
Het Nationaal Bureau voor
Toerisme toont zich nauwelijks
verbaasd over het aantal Franse
bezoekers.
"Fransen zijn dol op
bloemen, bloemencorso's en de
Keukenhof. Het is eigenlijk een
land van bloemen. Met Pasen en
in het corsoweekeinde komen er
gemiddeld 70.000 Fransen naar
ons land, dus een bezoeksaantal
van 20.000 Fransen bij de Keu
kenhof is zeker niet extreem".
De verdediging van een stad was
in vroeger eeuwen een taak van
de stadsbewoners en in het bij
zonder van de meer gegoede bur
gerij. Dit omdat de verdedigers
van de stad zelf hun uitrusting
moesten betalen. Kort na het ont
staan van de steden is deze plicht
tot verdediging van huis en haard
ontstaan.
In de veertiende eeuw werd voor
deze defensieve taak eeri organi
satievorm gevonden. De weerba
re burgers werden ondergebracht
in schuttersgilden. In principe
was het lidmaatschap van zo'n
gilde een erebaantje, waarvoor je
door het stadsbestuur werd aan
gezocht.
De schutters vormden niet alleen
de ruggegraat van de stadsverde
diging, maar werden ook geacht
een rol te spelen bij de handha
ving van de orde. Zo ontstond er
een bondgenootschap tussen de
in het stadsbestuur zetelende ste
delijke elite en de burgerij. Beide
groepen hadden in materieel op
zicht iets of veel te verliezen, ze
ker ten aanzien van het altijd drei
gende stedelijke proletariaat.
De vergelijking met de ambachts
gilden ligt voor de hand en is niet
helemaal onterecht. Gilde en
schutterij waren stedelijke orga
nisaties en dienden stedelijke be
langen. Beide onderhielden een
eigen kapel in de kerk en namen
ook als groep deel aan processies.
Als patroon van de schutters fun
geerde lange tijd Sint Bastiaan,
een martelaar die met pijlen werd
Vuurwapens
Aanvankelijk was de burgerij ge
wapend met bogen, in de 16e
eeuw werden deze vervangen
door vuurwapens. Om het militai
re handwerk goed en vaardig uit
te kunnen oefenen was intensieve
training noodzakelijk. In de
meeste steden kregen de schut
ters een eigen onderkomen en
werden bij dit schuttershuis
schietbanen aangelegd. Huis en
banen werden de doelen ge
noemd. In Leiden wordt de herin
nering aan deze doeken levend ge
houden in straatnamen als Doe
lengracht en Doelensteeg.
Erg groot is de militaire betekenis
van de schuttersgilden nooit ge
weest. Al in de 15e eeuw hadden
de vorsten liever huursoldaten
om een militaire klus te klaren
dan naar vrouw, kinderen en be
zit verlangende schutters. In het
begin van de Tachtigjarige Oor
log hebben de gilden nog een be
langrijke rol gespeeld, onder an-
i kapitein H. van Brosterhuijzen op e
dere bij het beleg van Leiden, 17e eeuwse schutterstukken in de
maar in de 17e eeuw zijn de gilden vaderlandse musea zoals de Leid-
toch vooral gezelligheidsvereni- se Lakenhal, staat dan ook vaak
gingen geworden. In het schut- een verzameling wat gezette he-
LEIDSE
KRONIEK OVER
/MENSEN EN
GEDANE ZAKEN
tershuis overheerste het streven
naar vermaak en kameraadschap.
De militaire verplichtingen wa
ren bijzaak geworden. De weinige
tijd die werd uitgetrokken voor
excercities werd meestal weinig
intensief gebruikt. De schutters
hadden meer belangstelling voor
de traditie een excercitie met een
goede borrel af te sluiten. Op de
ren afgebeeld. De schutters op de
ze schilderijen lijken zelfs in de
verte niet meer op militairen.
De deelname van de schutterij
aan kermisoptochten was een an
der teken dat het karakter van de
schutterij was veranderd. Een
schrijver noteert aan het einde
van de 17e eeuw:
"De schutterij staat toekomende
kermis op te trekken, waartoe zij
haar ernstig oefent: tot leedwezen
van de vrouwen en kinderen, die
dikwijls niet te eten noch te bre
ken hebben, terwijl 't Hoofd van
de familie zich in de herberg zo op
opvult dat het met den kop ge-
queld raakt".
En wat te denken van de in 1656
verstuurde uitnodiging aan Jan
de Witt. De beroemde raadspen
sionaris ontving een invitatie van
zijn Leidse tante om tijdens de
kermis een bezoek te brengen aan
de Sleutelstad. Zo'n bezoek was
de moeite waard. Je kon dan de
Leidse schutterij bewonderen,
"alwaer den properen boer van
Leckerkerck mede in sal marche
ren", gelijck hij in Den Haeghe ge
daan heeft". Deze boer uit Lek-
kerkerk was met zijn lengte van 8
voet de langste man in Holland.
De schutterij met in haar midden
een bezienswaardigheid als ker
misattractie.
De ontwikkeling van militaire
eenheid naar een sociëteit voor
niet onbemiddelde heren laat
zich ook uit de geschiedenis wel
verklaren. De laatste keer dan de
Leidse schutterij werkelijk in ac
tie had moeten komen was in
1474, tijdens het beleg van Lei
den. Bijna een eeuw lang alleen
maar oefenen, zonder werkelijke
militaire dreiging, werkte natuur
lijk demotiverend. De realiteit,
van de oorlog was voor de brave
Leidse burgers ver weg. Het va
derland kende wel oorlog, maar
de nationale en regionale belan
gen werden op de Brabantse en
Limburgse grenzen door huursol
daten verdedigd. Alleen bij socia
le interne politieke onrust had het
er een paar keer om gespannen.
Ook in Leiden waren wel schoten
gevallen, maar dat waren nog
geen oorlogshandelingen. On
danks de geringe betekenis van
de schutterij hebben deze instel
lingen zich nog lang gehand
haafd.
Na de bevrijding van de Franse
overheersing werden ook de
schutterijen nieuw leven ingebla
zen. De vaderlandse krijgsmacht
bestond na 1815 uit een regulier
leger en stedelijke schutterijen.
Op basis van dienstplicht moes
ten stedelingen deelnemen aan
avondoefeningen.
Nog één keer werden de schutte
rijen noodgedwongen serieus ge
nomen. Toen in 1830 de Belgen in
opstand kwamen tegen de sa
menvoeging met Nederland, pro
beerde koning Willem I met ge
weld de opstand te onderdri'':-
ken.
Het reguliere leger was te klein,
vrijwilligers en schutters moes
ten de gelederen versterken. Ook
Leidse vrijwilligers, studenten en
schutters gaven gehoor aan de op
roep van de koning. Hun best de
den ze ongetwijfeld, maar van
braven burgers maak je in een
paar weken geen goede soldaten.
In de praktijk bleek de bruikbaar
heid van deze goedwillende ama
teurs gering. Toen men in de loop
van de negentiende eeuw steeds
zwaardere eisen ging stellen aan
de militaire bekwaamheden van
de soldaten, schoot de schutterij
duidelijk te kort. De achting voor
dit eeuwenoude instituut nader
de zo ongeveer het nulpunt. De
vaderlandse politiek besloot er
een einde aan te maken. In 1907
werd de schutterij opgeheven.
BRAM VERHOOG
Pythische spelen
voor studenten
in Enschede
LEIDEN/ENSCHEDE - En
schede heeft het grootste stu
dentenfestival van Nederland
en Vlaanderen, de Pythische
Spelen, in de wacht gesleept.
Utrecht, Tilburg en Rotterdam
aasden eveneens op het evene
ment, maar moesten het afleg
gen tegen Twentes grootste
plaats. Enschede heeft in de vi
sie van de organisatie de beste
accommodatie en bleek boven
dien over een compacte binnen
stad te beschikken met diverse
cultuurvoorzieningen op loop
afstand.
Ongeveer twaalfhonderd stu
denten van de Nederlandse uni
versiteiten en hbo-scholen zet
ten Enschede volgend jaar van 8
tot en met 10 mei cultureel op
stelten.
De Pythische Spelen waren in
het oude Griekenland de tegen
hanger van de Olympische Spe
len en gewijd aan de god van de
schone kunsten, Apollo. In 1986
pakte een groep Maastrichtse
studenten de draad van de oor
spronkelijke spelen weer op en
maakte er een cultureel con
cours voor studenten van. De
deelnemers komen tegen elkaar
uit in onder meer de categorieën
cabaret, journalistiek, toneel,
dans, muziek, fotografie en wel
sprekendheid.
gens af en aan reden terwijl Kemp
er niet meer dan acht had. Jaren, be
weert Van Boxel, gebeurde er van
alles wat in strijd was met de hin
derwet. "Wat ontoelaatbaar was had
in Alphen plaats. En nu komt de
staat bij één van die 700 die er heb
ben gedumpt geld halen. Dat kan
niet en is onrechtvaardig. Boven
dien waren er geen regels. Dus is er
ook geen sprake van illegale stortin
gen. De belt was als zodanig erkend
en niet zo maar een willekeurig wei
land. Ik weet dat bij voorbeeld de
gemeente Leiden vliegas in de Cou
pépolder heeft gestort. Waarom
moet zij daar niet voor betalen?. Ik
heb lijsten overlegd met namen van
tientallen bedrijven met wat zij in
Alphen hebben gedumpt".
Kemp moet bloeden, is de rots
vaste overtuiging van mevrouw
Van Boxel. Begin jaren tachtig is al
geconstateerd dat er sprake van ver
ontreinigd grondwater was. "We
zijn inmiddels tien jaar verder en nu
wil men Kemp daarvoor laten beta
len. Maar in 1980 was de wet bodem
sanering nog niet van kracht, die
kwam er drie jaar later. Bewust
heeft men tot die tijd gewacht".
Getuige
Mevrouw Van Boxel heeft, denkt
zij, een sterke troef in handen in de
persoon van een provinciaal ambte
naar. Die ambtenaar wil in het voor
deel van Kemp getuigen, 'omdat hij
meer weet en Kemp niet in z'n een
tje wil zien hangen'. De ambtenaar
heeft zichzelf als getuige aange
diend, zegt ze.
Een getuige die niet is opgeroe
pen, is oud-milieuminister L. Gin
jaar. Mevrouw Van Boxel verklaar
de eind vorig jaar over aanwijzingen
te beschikken dat er stortingen wa
ren gedaan met medeweten en
soms zelfs na 'bemiddeling' van het
ministerie. Volgens haar heeft Gin
jaar er ten minste één keer voor ge
zorgd dat er afval op de belt werd
gestort, nadat de gemeente Alphen
toestemming had geweigerd.
Volgende maand moeten ex-
chauffeurs van Kemp voor de recht
bank verschijnen. Kemp zelf komt
later dit jaar pas voor.
DEN HAAG/LEIDEN - Boze
woonwagenbewoners hebben
overal in het land geprotesteerd te
gen de voortdurende stijging van
hun woonlasten. Delegaties hebben
op het gemeentehuis in tal van ste
den een rapport over de problema
tiek aan de verantwoordelijke wet
houders aangeboden. In Leiden
hebben enige bewoonsters van het
woonwagencentrum Trekvaart-
plein op het stadhuis wethouder H.
de la Mar een rapport overhandigd.
In Den Haag is door een delegatie
van het Landelijk Overleg Woonwa
genvrouwen en het Landelijk Plat
form Woonwagenbewoners en Zi
geuners het rapport aan aan een ver
tegenwoordiger van de Vereniging
Nederlandse Gemeenten.
De woonwagenbewoners zijn
boos op staatssecretaris Heerma
van Volkshuisvesting. Zij vinden
dat hun woonlasten de laatste jaren
fors uit de hand zijn gelopen. Wo
nen in een woonwagen wordt lang
zaam maar zeker onbetaalbaar met
als gevolg dat de specifieke woon
wagencultuur verloren dreigt te
gaan. Ook vinden zij het oneerlijk
dat voor hen nog steeds geen huur-
en huurprijsbescherming geldt.
Heerma heeft anderiialf jaar gele
den beloofd om met voorstellen
voor wagenhuur en standplaats-
huur te komen, maar is deze belofte
volgens de woonwagenbewoners
nog steeds niet nagekomen.
In opdracht van de belangenorga
nisaties van de woonwagenbewo
ners en zigeuners is het rapport
'Normwoonlasten woonwagens en
woonstandplaatsen' opgesteld
waarin voorstellen worden gedaan
voor een meer rechtvaardige bere
kening van de woonlasten.
Betaalbaar
De woonwagenbewoners willen be
taalbaar kunnen wonen in een wa
gen, een redelijk en rechtvaardig
woonlastenbeleid, geen koppeling'
van standplaats en wagen bij vast
stellen huurprijs en een huurfprijs-
Ibescherming. In samenwerking
met het LOBH (Landelijke Organi
satie Belangengroepn Huisvesting)
is een systeem uitgewerkt waarmee
de huurprijs van afzonderlijk de wa
gen en de standplaats kan worden
vastgesteld.
Het decentralisatiebeleid, dat tot
het opheffen van grote streekkam-
pen leidde en het inrichten van klei
ne lokale kampjes verplichtte, heeft
de kosten omhoog gejaagd. "Juist
die nieuwe kleine centra blijken erg
duur te zijn. Die woonwagenbewo
ners betalen dus zo de rekening van
het gevoerde spreidingsbeleid", al
dus het rapport.
De opstellers vrezen dat ook de
volgende jaren de huurprijzen van
wagens en standplaatsen meer dan
trendmatig worden verhoogd, 'zelfs
boven de maximaal toegestane ver
hoging van 7 procenf.
(SuöJlicutos
Honderd jaar geleden stond er
in de krant:
- Te Pesth hebben alle bakkers
gezellen den arbeid gestaakt, ten
gevolge waarvan alle bakkers
winkels gesloten zijn en in de ge-
heele stad geen wittebrood meer
te krijgen is. De militaire bakke
rijen bakken 10,000 kilo rogge
brood per dag voor de bevolking.
Twee duizend bakkersgezellen
hebben zich op een eiland in de
Donau teruggetrokken en kam
peeren daar in de vrije lucht. Zij
blijven zich rustig gedragen.
Hun aanvoerder, die eenige da
gen in hechtenis werd gehouden,
moest weder losgelaten worden,
omdat hem geen enkele onwetti
ge handeling ten laste kon wor
den gelegd. Aanzienlijke som
men zijn uit het buitenland ont
vangen om de werkstaking te
ondersteunen.
- Op eene bruiloft in de buurt
schap Bomerbroek, die van 's
middags één tot zeven uren
duurde, werd onder meer circa
100 liter jenever verbruikt.
Vijftig jaar geleden:
- De regeeringspersdienst
meldt: Periodieke, vacantie-
buitengewone, kleine, zaken- en
studieverloven worden inge
trokken. Bovendien worden in
getrokken de weermachtsindus-
trieverloven van het personeel,
ingedeeld bij de luchtdoelartille
rie. luchtdoelmitrailleurs, de
luchtstrijdkrachten en de zoek-
lichtafdeeling. De verlofgangers
moeten onverwijld naar hun on
derdeden terugkeren
- De Haagsche gemeenteraad
heeft gisteren na een debat, dat
vrijwel den geheelen middag
duurde, met 26 tegen 15 stemmen
het voorstel van B. en W. aange
nomen om tot den bouw van het
eerste gedeelte van het nieuwe
stadhuis op het Alexanderveld
over te gaan en daarvoor f.
2.800.000 te bestemmen. Tegen
stemden de liberalen, de vrijzin
nig-democraten en de katholie
ken.
