'We zijn in onszelf blijven geloven'
PODIÜMBLIK
Bekende
Nederlanders
Beelden in Paleistuin
Blokfluiten in volle bloei
Macrander uitschieter
Beeldhouwkunst na 1945
in Museum Noord-Brabant
DINSDAG 1 MEI 1990
ia*.
Cabaretfestival
Het Leids Cabaret Festival is de
laatste jaren een belangrijke
springplank gebleken voor nieuw
cabarettalent. Deze week in de
Leidse Schouwburg de twaalfde
editie. Gisteravond was de eerste
voorronde; vanavond is de twee
de. De halve finale en de finale
zijn respektievelijk donderdag
en vrijdagavond. We volgen de
zaak op de voet.
Meneer Kaktus
Ook voor de kinderen is er dè?e
week 'theater'. Morgenmiddag o
13.30 uur en 16.00 uur zijn ment
Kaktus, mevrouw Stemband 1
Kweenie in de Leidse Schouw
burg. Hard meeschreeuwen ge
wenst.
Stroomopwaarts
In samenwerking met toneelgezel
schap Het Vervolg brengt de
VARA maandagavond en dins
dagavond (volgende week dus)
het in 1982 door Alan Ayckbourn
geschreven toneelstuk 'Stroomop
waarts'. Het is een venijnige ko
medie, gesitueerd aan boord van
een jacht. Het stuk gaat over
macht. Wie heeft de macht in de
situatie, wie mag in
de maatschappij met zijn vuist op
tafel slaan? En is het zo dat macht
altijd corrumpeert (ook diegenen
die de macht niet hebbenHet
zijn maar een paar vragen die in
dit stuk van Ayckbourn aan de
orde komen.
Metroliefde
Het LAK gaat na de Ierse activi
teiten deze week een beetje op de
Franse toer. Twee toneelstukken
daar morgenavond: een van Jean
Tardieu, 'Les Amants du Métro.
Het is het verhaal van een roman
ce in de ondergrondse. Bij het on-
staan van die romance worden de
gelieven omringd door een reeks
hoogst eigenaardige medereizi
gers.
Het tweede stuk, 'Les Mamelies
de Tiresias', is geschreven door de
dichter Guillaume Apóllinaire.
Het wordt gespeeld door toneel
groep UVA. Het surrealistische
thema van het stuk: hoe maken we
van Zanzibar weer een kinderrijk
land?
Beckett
Schetsen in dialoogvorm. Zo
wordt het stuk 'Diablogues' van
Roland Dubillard getypeerd. Al
ledaagse voorvallen krijgen in dit
stuk een 'duivels' zetje. Muziek
speelt in deze voorstelling, die
wordt gebracht door defranstali-
ge groep Saint-Lazare, een grote
rol.
Dezelfde groep speeltCatastro
pheeen kort spel van Samuel
Beckett. Het is een van zijn laatste
stukk, waarin de concentratie
van taal tot het uiterste is doorge
voerd.
Aristophanes
De vakgroep Klassieke Talen
brengt op vrijdag- en zaterdag
avond in het LAK-theater 'Plout-
os' de laatste komedie van
Aristophanes. 'Ploutos' is de rijk
dom in persoon. Iedereen weet dat
hij blind is, hadden anders niet
alle brave borsten gebidkt van het
geld en alle slechte mensen in de
goot gelegen? Aristophanes laat
zien wat er gebeurt als rijkdom
wel kan zien. Regie: Doris Beurs-
kens, decor: Richard van Dijk.
Steinmetz
Thérèse Steinmetz: dat zijn liedjes
vol weemoed, melancholie en vro
lijkheid. En klagende zigeuner-
muziek natuurlijk, die ons ver
moeide hart uit ons lichaam weet
te slepen en ermee aan het dansen
gaat. Steinmetz is op zondag
avond 6 mei in de Leiderdorpse
Muzenhof met een onderhoudend
programmaZij wordt aan de
vleugel begeleid door Charles
Prince, die de leider is van Stein
metz' vaste trio dat de zangeres
ook heeft begeleid op haar tournee
door Amerika.
Tliércse Steinmetz.
Cabaretestafette
AMSTERDAM - Voor het pro
gramma 'Cabaretestafette' van de
Vara worden binnenkort opnamen
gemaakt in de Kleine Komedie in
Amsterdam. Hierin komt nieuw ca
barettalent aan bod. dat is ontdekt
bij het Leids Cabaretfestival en Ca-
meretten. In het totaal zullen twaalf
groepen en solisten aan het pro
gramma meewerken.
Het avondvullend theaterpro
gramma wordt opgenomen op
maandag 7, 14, 21 en 28 mei. Enkele
cabaretiers zijn De Berini's, Ver-
reck en Pleysier, Magnolia. Job
Schuring, Luk Wijns en Astrid van
Helden. De Cabaretestafette wordt
gepresenteerd door Jack Spijker-
GRONINGEN (GPD) - Jos Brink.
Henny Huisman. Joop van Zijl,
Bram Peper, Theo Sijthoff, Linda
de Mol, Ed Nijpels, Arnold Vander-
lijde, Herman Krebbers en nog 24
bekende Nederlanders beantwoor
den ieder tien ongebruikelijke vra
gen in het boekje 'Likkebaardje en
andere bekende Nederlanders'.
Daarin komen de flauwste mop,
het smerigste voedsel dat ze ooit
aten, koosnaampjes en hun lichten
de voorbeelden uit de sproolyeswe-
reld aan de orde. De koper draagt
1,50 gulden bij voor het nationaal
jeugdfonds Jantje Beton.
Lois Lane maakt met Fortune Fairytales 'droomplaat'
AMSTERDAM (GPD) -
Vlak voor het interview
komt iemand nog even de
ideeën voor de nieuwe con
certposters laten zien. "Hoe
groot worden de foto's
dan?", vraagt bassist Frans
Koenn. Even later komt ook
zangeres Suzanne Klemann
kijken. De kleuren, de groot
te van de letters, het wordt
allemaal kort besproken.
Want bij Löïs Lane houden
ze tegenwoordig alles zelf in
de hand. 'Doe het zeivers' op
weg naar het grote succes.
door
Hans Janssen
"Iedereen in de band is even be
langrijk en iedereen heeft ook even
veel zeggenschap", legt Suzanne
even later het principe achter de nu
twee jaar gebruikte filosofie uit.
"Alle bandleden, de twee managers
en de andere mensen die bij Loïs
Lane betrokken zijn hebben hun ei
gen taken en steken maximale ener
gie in de band. Iedereen kan op de
ander rekenen. En dat werkt per
fect".
De reden voor het 'eigenwijze' ge
drag, dat wat aan Abba doet den
ken, is bekend. Platenmaatschappij
WEA sloot in 1988 zijn Nederlandse
stal en alle bands daarin konden op
zoek naar een nieuwe maatschap
pij. zoals in het geval van Loïs Lane,
namen de zaakjes zelf in de hand.
"Het oprichten van ons eigen maat
schappijtje, Low Land Records, is
uit de nood geboren en van die nood
hebben we met z'n allen een deugd
proberen te maken", vertelt Frans
Koenn.
Inmiddels is er een distributie
deal met Polydor, omdat het anders
wat te druk zou worden, maar ver
der doet de groep alles zelf. Zange
res Monique Klemann en huiscom
ponist Evert Abbing zorgen voor de
de beide zangeressen
DEN HAAG (ANP) - In twee paleistuinen van het Haags Gemeentemuse
um komt een tentoonstelling met beeldhouwwerk van vijftien afzonderlij
ke en van één groep' Nederlandse kunstenaars. De expositie is van 30 mei
tot 9 september te zien in de tuin achter het werkpaleis van de Koningin
aan het Noordeinde en in de tuin van het Vredespaleis.
Directeur van het museum, Rudi Fuchs, bekeek met Marianna Brouwer
van Rijksmuseum Kröller-Müller eerst de plekken in de tuinen en zocht
vervolgens kunstenaars. "Dit levert een expositie die een overzicht biedt
van de hedendaagse sculptuur en die een aantal verbindingen tussen werk
en plek demonstreert", aldus Fuchs.
Tuin en beeld zijn volgens hem uit elkaar gegroeid. "De sculptuur is niet
makkelijk te plooien of dienstbaar te maken aan architectuur of parkaan-
leg. Toch worden overal, in parken en plantsoenen en op pleinen en langs
wegen beelden neef-gezet. De meeste staan verkeerd", aldus Fuchs. Eén
van de kunstenaars, Arno van der Mark, maakt voor beide tuinen iets. Bij
het Vredespaleis komen van hem drie identieke standbeelden: veelkleuri
ge roestvrijstalen cirkels van 2,90 m. In de andere tuin brengt hij in de ban
ken van het rosarium messing bordjes met inscripties aan.
De Vier Evangelisten, een groep kunstenaars uit Friesland, maken uit
hout en leisteen een acht meter hoog beeld voor een centrale plek achter
het Paleis Noordeinde. Daar komt ook werk van Irene Fortuyn, Jeroen
Snijders, Hannes van Es, Sjoerd Buisman, Ferry Simonis, Carel Visser en
Cornelius Rogge.
Bij het Vredspaleis wordt werk geplaatst van André Volten, Niek
Kemps, Jan Maaskant, Auke de Vries, Albert Goederond, Christiaan Bas-
tiaans en J.C.J. van der Heijden.
Het is de bedoeling dat de expositie tweejaarlijkse wordt gehouden. En
dat er in de toekomst aandacht wordt gegeven aan niet-Nederlandse
(beeldhouw)kunst. De tentoonstelling moet telkens door een ander per
soon worden samengesteld.
doen de merchandising en de ande
re groepsleden hebben weer andere
zaken.
"Het is een kwestie van een hele
lange adem, wantje moet niet alleen
zelf muziek maken, maar die mu
ziek ook aan de man brengen, zelf
achter optredens aan, zelf de plaat
jes pluggen en ga zo maar door.
Maar het werkt wel heel motive
rend", vindt Frans.
Basis
Met de muziek van de eind vorig
jaar opgenomen nieuwe elpee For
tune Fairytales moet nu de stap
naar Het Grote Succes worden ge
maakt, na de vier hits tot nu toe,
'Break It Up', 'Amsterdamned', 'My
Best Friend' en „It's The First Ti
me'. "Ja, het is er nu tijd voor, toch",
vindt toetsenist Rob van Dongen,
de vervanger van Evert Abbing. "Ik
denk het wel. De basis is er in ieder
geval", vult Suzanne aan. "We kon
den en kunnen onze muziek klein
schalig uitproberen in Nederland
en gaat het daar goed, ja dan denk ik
dat er meer in moet zitten".
Dat zou dan moeten met de nieu
we elpee, grotendeels volgeschre
ven door producer Eveït Abbing
(muziek en een deel van de teksten)
en Monique Klemann (teksten).
Daarnaast staan er nog een paar
nummers van oprichter Tijn Tou-
ber op de plaat, hoewel die verder
niet of nauwelijks meer bij de groep
actief is.
De plaat klinkt al even perfect als
de vorig jaar uitgebrachte 'mini',
waarvan inmiddels de 100.000 ver
kochte exemplaren in zicht komen
en bevat een uit zo'n 80 nummers
gekozen mix van swingende mid
tempo-pop en soul, hier en daar een
wat rockend nummer en een paar
gedragen ballads. En Suzanne en
Monique zingen elf keer achter el
kaar de sterren van de hemel.
"De belangrijkste invloeden voor
ons waren Engelse en Amerikaanse
soul-dingen, verder was het vooral
zoiets van: als het lekker klinkt, dan
is het goed", meent Frans. Wat de
teksten betreft is vooral 'The Trou
ble I've Seen' opmerkelijk, omdat
Tijn Touber daarin afrekent met de
ervaringen uit de WEA-periode.
Engeland
Naast Nederland worden de ogen
nu ook heel nadrukkelijk op Enge
land gericht, waar een paar weken
geleden 'It's The First Time' in een
geremixte versie en begeleid door
Lois Lane wil af van het beeld van 'de band met die twee
een andere clip is 'losgelaten'. De re
acties tot nu toe waren heel positief.
Over het waarom van de keuze
voor 'It's The First Time' in plaats
van de in Nederland gereleaste
single 'Fortune Fairytales', vertelt
Suzanne: "Een jaar geleden onge
veer zag de platenmaatschappij in
Engeland 'It's The First Time' op
MTV. Door dat nummer raakten ze
geïnteresseerd en dat nummer wil
den ze dus ook op single".
En waarom de remix? Rob: "Je
moet het zo zien. In Engeland heb
ben ze een geweldige hoge pet op
van de eigen muziek, vooral pro-
Flora Concert Praetorius Ensemble
Flora concert II door het Praetorius Ensem
ble o.l.v. Piet Kunst met werken van o.a.
Praetorius, Frescobaldi en van Oorschot.
Gehoord op 30 april in de Oranjerie van de
Hortus Botanicus.
LEIDEN - Liederen bestaan uit
woorden, die bloemen als onder
werp kunnen hebben. Ontbreken
de woorden, dan wordt het al heel
wat lastiger om de luisteraars te
laten weten dat je de roos of de
lindenboom wilt bezingen. De di
rigent van het Praetorius Ensem
ble, Piet Kunst, legde het publiek
uit dat het een hele toer was ge
weest om te komen tot titels als:
'Amarilli, mijn schone'; 'Ach
Blumlein blau' of'Fiori l\4usicali'.
Zelfs de (bloeiende) maand mei
was aanleiding tot een program
ma onderdeel. Naast 'botanische'
composities lag.de nadruk in dit
concert ook op muziek uit de ont
staansperiode van de Leidse Hor
tus.
Terwijl tijdens het eerste con
cert het Leiderdorps Kamerkoor
de bezoekers af en toe bestookte
met intense golven van geluid,
had het blokfluit ensemble door
de renaissance-afkomst van hun
instrumenten een veel mildere
werking op de oren. De akoestiek
die in de Oranjerie alles zo helder
weer geeft, deed de timbre-ver
schillen tussen de hogere en lage
re stemmen goed uitkomen, al
leen de sopraangroep had soms
een wat overheersende stem in
het kapittel. Voor het overige
werd er degelijk en met verve ge
musiceerd.
In het gezeefde licht van de'
wintertuin opende het Praetorius
Ensemble met muziek van Corne-
lis Schuyt uit de 16e eeuw. Canzo
nes en Gagliardes die ter verle
vendiging van het dansante ka
rakter een enkele keer door Piet
Kunst op de handtrom begeleid
werden. Sinds de 'Fluyten Lust
hof van Jan Jacob van Eyck in
amateurkringen verspreid is,
heeft elke blokfluitspeler wel
kennis gemaakt met 'Amarilli
Mia Bella'. Daarom was het een
leuk idee om de variaties over dit
lied uit te voeren die Guido van
Oorschot in 1986 heeft geschre
ven. Amarilli in bluesvorm en
met scherzo karakter, welke vari
aties met veel plezier werden ge
speeld en aanhoord. Meer heden
daagse muziek in de suite 'Ach
Blumlein blau' (1971) en Hans
Dieter Vermeer werd door som
mige toehoorders met een wat on
wennig oor beluisterd.
Na de pauze vergastte het en-
Het Praetorius Ensemble onder leiding van Piet Kunst.
semble ons op de weldadige klan
ken van een suite van Praetorius,
-waarbij Piet Kunst zijn fluiters
behoedzaam begeleidde door de
stroomversnellingen van tempo
en maatwisseling. Maar het meest
welluidende resultaat van dit
concert vond ik toch wel de rijk
geschakeerde muzikale bloemen
pracht van Frescobaldi's 'Fiori
Musicali'. Muziek die toch wel en
kele graden hoger staat dan de
werken van Schuyt met hun vele
herhalingen of de wat geweld
aandoende dissonanten bij Ver
meer. Variaties in allerlei compo
sitiestijlen op een meiliedje dat
mij sinds de kleuterschool is bij
gebleven, besloten het concert.
Vooral de 'bijdrage' van Glenn
Miller aan deze reeks viel zo in de
smaak dat het na enthousiast en
welverdiend applaus als toegift
geschonken werd.
MONICA SCHIKS
meiden'.
(foto GPD)
duktioneel gezien. Alles wat van
buiten Engeland komt, behalve dan
de muziek uit Amerika, wordt ge
woon overgemixed. Dat is vaste
prik, daar kun je als groep gewoon
geen ene moer aan doen." "Engelse
arrogantie", gooit Suzanne er tus
sendoor.
Maar niet alleen de mix van de
single moest anders, ook de video
clip bij het nummer moest over. Die
vonden ze in het land waar het
woord 'puriteins' moet zijn uitge
vonden, te ondeugend. "Vooral de
scène met de saxofoon in bed ging
veel te ver. Dus hebben we een hele
nieuwe clip gemaakt, gewoon met
live-opnamen van de band en wat
beelden er omheen".
"Engeland is voor ons heel be
langrijk, omdat het van daaruit
makkelijker is om internationaal
door te breken. Als je het daar ge
maakt hebt, wordt je meteen een
stuk serieuzer genomen", meent
Frans en raakt een teer punt, zoals
uit de volgende reacties blijkt.
Gevecht
Want hoe goed het hier ook gaat,
Loïs Lane voelt zich in Nederland
nog niet echt op waarde geschat.
Suzanne: "Je hoort gewoon te vaak
reacties in de zin van: zulke mooie
meiden en zulke knappe jongens,
die kunnen vast geen muziek ma
ken. Alsof wij er wat aan kunnen
doen dat we er zo uitzien".
Dan: "We hebben er nooit echt
onder geleden, maar het was vaak
wel een 'gevecht'. Sommige men
sen staan je in een zaal heel afwach
tend aan te staren en dan is het leuk
om te zien dat ze aan het eind van
een live-optreden meedoen, staan te
swingen".
Rob: "Wij willen af van het beeld
dat Lois Lane die groep is met die
twee mooie meiden. En we kunnen
alleen maar bewijzen dat we een
echte band zijn, die serieus bezig is,
door keihard te werken."
"En, het is niet leuk om te zeg
gen", gaat Suzanne verder, "we zijn
ook gewoon echt goed. We kunnen
allemaal spelen en zingen. Je houdt
ervan of je houdt er niet van, maar
goed is Lois Lane wel. En in die zin
is ons succes ook niet onverdiend,
want we zijn steeds in onszelf blij
ven geloven."
Voorronde (1) Leids Cabaret Festival
Eerste voorronde van het Leids Cabaret
Festival. Gezien op 30 april in de Leidse
schouwburg. Aldaar vanavond de tweede
voorronde te zien.
LEIDEN - Cabaret is populair.
Vandaar ook steeds meer aanmel
dingen voor steeds meer cabaret-
manifestaties. En zoals zo vaak
heeft het toenemende aantal en
thousiastelingen een nivellerend
effect. Dat blijkt maar weer eens
uit de eerste voorronde van het
Leids Cabaret Festival. Bijna
honderd aanmeldingen leverden
elf festivaldeelnemers op. Zes
kandidaten traden gisteravond
voor het voetlicht. Veel publieke
belangstelling van met name ei
gen aanhang van de gemotiveer
de kandidaten zorgde voor een
plezierige avond. Toch was het de
middelmaat die overheerste - met
slechts één echte uitschieter: de
uit Amsterdam afkomstige Hes
ter Macrander.
Niet dat alles uit haar optreden nu
zo overrompelend was, maar er
stond tenminste iemand op to
neel met professionee allure. Het
begin van haar programma is wat
rommelig, maar dan pats, begint
ze 'Melne Ruhe ist hin' te zingen.
Met een dictie die er zijn mag. Er
volgt een (autobiografisch ge
tint?) verhaal over een jonge ar
tieste bij de Sociale Dienst. Van
Brits-Engels (in het 'Suffragette'-
lied uit de musical 'Mary
Poppins') stapt ze over op Ameri
kaans-Engels en speelt onafhan
kelijk van haar vrouwenkleren de
patserige hoerenloper in een de
cadente bar om daarna als kwets
bare vamp 'Godzijdank komt er
aan alles een einde' te zingen. En
daar zitten tal van momenten bij,
waarop je denkt: wow, die heeft
theaterpersoonlijkheid!
Van de overige vijf deelnemers
waren er twee die een herkansing
kregen. Dominique Engers en
Marcel Boon hebben namelijk al
eens eerder aan het Leids Cabaret
Festival meegedaan. Of ze nu be
ter zullen scoren, staat echter nog
allerminst vast. Beiden brengen
vooral een liedjesprogramma dat
aardige dingen bevat. Maar te
weinig opvallends om deze extra
kans met een halve finale-plaats
te belonen.
'Del met diepgang' heet de bijdra
ge van Dominique Engers en sug
gereert daarmee een soort humor
die er helaas niet uit komt. De
bindende teksten slaan niet vol
doende aan. De krampachtige
presentatie is daar waarschijnlijk
mede debet aan. Bovendien ge
beurt er te weinig: ze staat er maar
te staan. Marcel Boon probeert
nog wel enige afwisseling te bren
gen. Zijn geluidsklankenmono-
loog over mono/stereo/studio
doet het bijvoorbeeld goed bij het
publiek. Wat hij zingt, heeft caba
reteske souplesse en ligt makke
lijk in het gehoor. Alleen lijkt het
allemaal vreselijk veel op elkaar,
wat doet vermoeden dat de moge
lijkheden van Marcel Boon be
perkt zijn.
Voor het eerst sinds lange tijd wa
ren er weer eens Leidse deelne
mers bij het festival betrokken:
de groep Basterd en de solist
Hans Claus. Laatstgenoemde is
een dertigjarige psycholoog die
het ontwapenende toonbeeld van
onbeholpenheid op het podium
blijkt te zijn. Wat hij zingt, maakt
een integere indruk. In zijn werk
heeft hij persoonlijke ervaringen
of zijn beroepsmatige belangstel
ling verwerkt. 'Er zijn augurken
en komkommers' - als hij in dit
lied met een pakkende melodie
de grootte van het mannelijk lid
bezingt wil het publiek maar al te
graag meedoen. Zijn festivalbij-
drage moet dus een leuke erva
ring geweest zijn. Daar moet^iet
verder maar bij blijven, want als
uitvoerend kunstenaar heeft hij
geen merkbare affiniteit met the
ater. Misschien kan hij zich tot
tekstschrijver ontwikkelen.
Met de groep 'Basterd' uit Leiden
en de groep 'Truswalski' uit
Utrecht zijn we bij de afdeling so
ciëteitshumor aangekomen. Een
enkele goed geslaagde grap daar
gelaten, was het bij beiden hoofd
zakelijk meligheid troef. Binnen
het eigen studentencircuit waar
schijnlijk succesvol en best wel te
waarderen, maar in een festival
op zoek naar nieuw professioneel
talent toch enigszins misplaatst.
Quasi-absurde crosstalks zijn bij
dit soort groepen uitermate ge
liefd. Ogenschijnlijk gemakke
lijk, maar vaak net zo verraderlijk
als drijfzand.
De vijf festivaldeelnemers die
vanavond in de Leidse schouw
burg zullen optreden, zijn dus
nog allesbehalve kansloos. De ju
ry kan voor haar selectie van de
halve finale nog wel een paar kan
didaten gebruiken.
WIJNAND ZEILSTRA
HEESWIJK-DINTHER (GPD) Van 9 juni tot en met 12 augustus wordt
in Heeswijk-Dinther een grote beelden-tentoonstelling gehouden waarin
een overzicht wordt gegeven van de beeldhouwkunst in Noord-Brabant na
1945. De presentatie -georganiseerd door de Nieuwe Brabantse Kunst
Stichting- toont werk van vijftig kunstenaars.
De tentoonstelling in en rondom kasteel Heeswijk in Heeswijk-Dinther
(bij Den Bosch) pretendeert een gevarieerd overzicht te geven van de ont
wikkelingen van de ruimtelijke beeldende kunst in Noord-Brabant van
1945 tot nu. Eerder organiseerde de NBKS een expositie-cyclus waarin de
schilderkunst in Noord-Brabant na de Tweede Wereldoorlog werd toege
licht.
Bj de wederopbouw van de provincie kregen beeldhouwers vooral op
drachten van religieuze aard. Altaren, glas-in-lood-ramen en beelden
moesten worden vervangen. Veel tijd om 'vrij' werk te maken bleef er
meestal niet over. Aan die beperking veranderde nogal wat door de con
frontatie met nieuwe uitingsvormen (onder meer op Sonsbeek en Middel-
heim). Buitenlandse tendenzen werden opgepakt en uitgewerkt.
Dat, in combinatie met nieuwe industrieel vervaardigde materialen als
polyester en perspex. Experimenten was in de jaren zestig gangbaar, naast
het gebruik van gevonden en vergankelijke materialen. De NBKS stelt
dan ook dat op de tentoonstelling een grote rijkdom aan vormen, technie
ken en materialen te zien is.
Volgens de organisatoren heeft het merendeel van de vijftig exposanten
-waaronder Niel Steenbergen, Gerrit van Bakel, Henk Visch, Arie Ber-
kulin, Michel Kuipers, Alex Vermeulen, Niko de Wit en Hanneke Mols-van
Gooi- strikt genomen weinig tot niets met Brabant van doen. "Elke kunste
naar probeert een eigen beeldtaal te ontwikkelen die zich niet aan provin
ciale of nationale grenzen gebonden voelt. 'Beelden in Noord-Brabant' is
dan ook geen 'Brabantse beeldhouwkunst'."
