Onsterfelijk zijn wij nog niet'
Over zichzélf sprak hij nooit'
Den Uyl-beeld Jan
Wolkers afgekeurd
Oude muziek, toch actueel
Hoe groter
geest, hoe
groter beest
DONDERDAG 12 APRIL 1990
PAGINA 27
Leidse band Lnmortal brengt nieuwe cd uit
Dr. C. Kruyskamp (78), grote man achter dikke Van Dale overleden
LEIDEN - Dr. C. Kruys
kamp, die eind vorige week
in Leiden overleed, was de
;grote man achter de moder
ne uitgaven van 'De dikke
Van Dale', Nederlandse be
kendste woordenboek. De
lexicograaf, een van de
Jaatste Leidse geleerden die
nog in een monumentaal
pand aan het Rapenburg
woonden, verzorgde vier
herdrukken (de zevende tot
jen met de tiende) van de
"Van Dale', in 1950 (samen
met dr. F. de Tollenaere) en
in 1961, 1970 en 1976.
C. H. A. Kruyskamp werd in 1911 in
Rotterdam geboren. Na zijn HBS en
zijn studie Nederlands te Leiden,
werd hij in 1936 aspirant-redacteur
van het Woordenboek der Neder
landse Taal (WNT), waar al sinds
1851 aan gewerkt wordt en dat rond
1997 voltooid moet zijn. Kruys
kamp bleef bijna veertig jaar aan
het Woordenboek verbonden. Hij
was de man die zijn mede-redacteu
ren ervan overtuigde, dat het WNT
de woordenschat van het Neder
lands (vanaf 1500) tot en met het jaar
1920 moest bevatten, omdat het
Woordenboek bij een almaar uitdij
ende taal anders nooit zijn voltooi
ing zou kunnen vinden. Hij NAM
1920 als grens, omdat toen nog een
belangrijk technisch woordenboek,
dat vele nieuwe termen bevatte,
verscheen. De dikke Van Dale is op
het WNT gebaseerd, maar geeft wel
de woorden van na 1920.
Kruyskamp kon zeer snel definië
ren, maar dat hij zowel oudere als
moderne begrippen moest om
schrijven, leverde wel eens een
spanning op. Hij had namelijk een
afkeer van modernismen en dat liet
hij heel af en toe merken. Fameus is
Kruyskamps definitie van 'volley
bal' uit de Van Dale (1976): 'door
twee ploegen van zes spelers ge
speeld balspel waarmee sommige
mensen zich vermaken'. Bij 'pop'
staat onder andere te lezen 'bena
ming voor zekere, oorspronkelijk
op de rock 'n' roll gebaseerde, bij
jeugdige en onrijpe personen in de
smaak vallende hedendaagse amu
sementsmuziek' en het begrip 'kos-#
monaut' was volgens de lexicograaf
maar relatief: 'een ietwat hyperboli
sche benaming voor personen die
een klein sprongetje in de kosmi
sche ruimte doen, door zich bijvoor
beeld naar de maan of een planeet
van ons zonnestelsel te laten schie
ten'.
Dr. H. Heestermans, als opvolger
van Kruyskamp en redacteur van
'Te onduidelijk' volgens Zaanse commissie
het WNT verantwoordelijk voor de
'drie-delige-grijze editie' van Van
Dale uit 1984, neutraliseerde deze
omschrijvingen, maar voegt desge
vraagd toe: 'Kruyskamp vond het
jammer dat hij kinderen zijn defini
tie van popmuziek niet meer kon la
ten lezen'.
Heestermans bezocht Kruyskamp
vaak in zijn tuinkamer, die studeer
kamer was: "Hij ontving je meestal
in een huisjasje, met de poes op
schoot. Over zichzelf sprak hij
nooit, maar als hij over de taal be
gon...Hij was enigszins verlegen,
maar sprak voortreffelijk Neder
lands. Als je hem opbelde kon je, bij
wijze van spreken, zo in de krant
zetten wat hij zei. Het zou me niet
verbazen als hij in zijn leven nooit
een glas heeft aangeraakt, laat staan
een sigaret. Zijn hele huis ademde
een negentiende eeuwse sfeer. Dat
was de eeuw van de grote compila
ties en verzamelingen, zoals het
WNT. En inderdaad, hij hield van
klassieke muziek. Hij heeft meen ik
nog wel een abonnement op de ka
bel genomen om BBC 3, de klassie
ke zender, te kunnen ontvangen."
Kruyskamp had ook een grote be
langstelling voor literatuur. Hij pro
moveerde op 28-jarige leeftijd op de
'Refreinenbundel van Jan van
Doesborch', een rederijker. Snel
werd hi.i benoemd tot lid van de
Leidse Maatschappij der Neder
landse Letterkunde. Hij was secre
taris van het Leidse Tijdschrift, het
tegenwoordige Tijdschrift voor Ne
derlandse Taal- en Letterkunde
(TNTL). Hij verzorgde edities van
Bredero's Kluchten, Middelneder
landse boerden, Nederlandse volks
boeken. Hooft's Warenar en Mari-
ken van Nieumeghen. Hij herzag
Kramer's woordentolk en was auto
riteit op het gebied van spreekwoor
den en gezegden, waardoor hij het
befaamde naslagwerk van F.A.
Stoett opnieuw kon bewerken.
Dr. C. Kruyskamp was een harts
tochtelijk boekenverzamelaar. Met
name naslagwerken mochten zich
in zijn belangstelling verheugen. Ie
dereen die hem aan het Rapenburg
bezocht, was overdonderd door de
tienduizenden boeken die in het
huis waren opgeslagen. J. Kleefstra,
veiligmeester bij antiquariaat Bur-
gersdijk Niermans, kende Kruys
kamp 36 jaar lang. "Hij had zijn boe
kenkasten haaks op de wanden
staan om meer ruimte te hebben.
Wat hem wel enorm heeft aangegre
pen is de brand, ruim een jaar gele
den, bij zijn buren, die een kappers
zaak hadden. De boeken van de
heer Kruyskamp konden gespaard
blijven, maar er was wel veel rook-
en waterschade. In overleg met zijn
vrouw is hij toen aan ons veel gaan
verkopen en heb ik boeken van hem
geveild, want hij wilde een onveili
ge wand vrijhebben. Maar zijn kost
baarste boeken heeft hij gehouden.
Hij was een groot filoloog."
EMIEL FANGMANN
Dr. C. Kruyskamp. Kleefstra, veilingmeester bij antiquariaat Burgers-
dijk Niermans: "Hij had. zijn kasten haaks op de wanden staan. Zo had
hij meer ruimte". <f0to Holvast)
ZAANSTAD (GPD) - De advies
commissie beeldende kunst van
Zaanstad heeft het ontwerp van Jan
Wolkers voor een beeld bij de Den
Uylbrug-in-wording afgekeurd.
Volgens de commissie is uit de
schets niet duidelijk geworden wel
ke bedoeling achter het kunstwerk
zit. Dit terwijl het een "belangrijk
gegeven is dat het beeld getypeerd
zou dienen te zijn door het gedach-
tengoed van wijlen dr. J. M. den
Uyl", aldus de kunstcommissie. Jan
Wolkers toonde zich vanmorgen
compleet verrast over het oordeel
van de kunstcommissie. "Ik kreeg
de indruk dat men nogal enthou
siast was."
Het ontwerp van Wolkers heeft
Twee exposities
in De Lakenhal
LEIDEN In het Stedelijk Muse
um De Lakenhal in Leiden zullen
vanaf zaterdag 28 april tot en met
zondag 24 juni 1990 de tentoonstel
lingen 'Planten in Beeld. Tekenaars
en geleerden in de Hortus Botani
cus 1700-1800' en 'Floris Verster en
zijn kunstenaarsvrienden' zijn te
volgens de kunstcommissie verder
"weinig plastische werking en bezit
onvoeldoende beeldende kracht".
Daarnaast uit de commissie zijn
twijfels of het beeld überhaupt kan
worden geplaatst, gezien de geringe
technische onderbouwing die Wol
kers aan zijn schets heeft meegege-
Wolkers heeft geen behoefte on
middellijk in te gaan op de kritiek.
"Zolang we met elkaar over het ont
werp in gesprek zijn, is dat de af
spraak. Bovendien weet ik niet of
het allemaal wel waar is wat over
mijn werk is gezegd". De kunste
naar bevestigt dat hij een abstract
ontwerp heeft ingediend. De mate
riaalkeuze: staal en rood glas.
Wolkers: "Mij is gevraagd een
schets-ontwerp te maken. Ik had
kunnen volstaan met een tekening,
maar ik heb meer gedaan. Hoe kan
het bestaan dat er twijfels zijn over
de technische plaatsbaarheid? Dat
is toch totaal niet aan de orde!"
Het standpunt van de commissie
is aan het college van B en W be
kendgemaakt. Dat heeft er gisteren
over vergaderd. De kunstcommis
sie heeft tevens aan het college laten
weten zich gepasseerd te voelen
vanwege het feit dat de commissie
aanvankelijk niet op de hoogte was
dat Jan Wolkers het kunstwerk
mocht maken.
'Van Estampie tot Motet', Franse trou
badours en trouveres muziek uit de 13e
eeuw door Ensemble Super Librum be
staande uit Jankees Braaksma en Ronald
Moelker: blokfluiten en portatief, Per Matts-
on: vedel, Brigitte Lesne en Susanne Norin:
zang en slagwerk. Gehoord op 11 april in de
Taffehzaal.
LEIDEN - De organisatoren en
bezoekers van de serie oude mu-
ziekconcerten kunnen met tevre
denheid terugkijken op de mooie
afsluiting die het Ensemble Su
per Librum verzorgde in de Taffe
hzaal. Ongetwijfeld zal er veel
speur- en studiewerk aan vooraf
zijn gegaan. Van muziek uuit de
middeleeuwen zijn nu eenmaal
niet veel bronnen bewaard geble
ven. Een belangrijke plaats in het
concertprogramma werd inge
ruimd voor een manuscript met
RO-theater met "La turbia sangre". Regie:
Ruurt de Maesschalck. Spel: Paul R. Kooij,
Peter Sonneveld, Stefan de Walle. Gezien
op 11 april in het LAK-theater alwaar nog
vanavond.
LEIDEN - Drie studenten ont
moeten elkaar in de jaren twintig
in Madrid om vervolgens bijna
onafscheidelijk te worden: de ex
centrieke schilder Salvador Dali,
de homoseksuele toneelschrijver-
/dichter Frederico Garcia en de
poëtische filmer Luis Bunuel.
Hun onstuimige vriendschap in
spireerde regisseur Ruurt de
Maesschalck tot het maken van
de voorstelling 'La turbia sangre'.
Een theatraal portret van het
vlammende trio stond niet voor
op; het ging De Maesschalck om
'het fenomeen dat pas na de
breuk in hun vriendschap, hun
artisticiteit tot volle wasdom is
gekomen'. Maar tussen de regels
door krijg je wel een beeld van de
turbulente karakters van de he-
De voorstelling begint met een
hels kabaal. De drie acteurs ren
nen en smijten met rekwisieten.
Lorca doet een poging zijn nog
kinderlijke versjes ten gehore te
brengen, maar Bunuel heeft meer
interesse in zelfkastijding. Dali
staat als een domme August wat
te sullen en ze bekritiseren el-
kaars werk met een nul voor diep
gang en incasseringsvermogen
en een 112 voor genialiteit. Lang
zaam sluipt niet alleen het jalou
sie de métier maar ook ongewilde
LEIDEN De Leidse band
'Immortal' heet een nieuwe cd
uitgebracht. Titel: 'The Big
Silence'. De Grote Stilte dus.
Maar 'stil' wil dit vijfmanschap
zich bepaald niet houden.
Integendeel. Morgen speelt
Immortal om 15.30 uur in Plato, de
platenzaak aan de Breestraat. Dat
is het begin van een korte
promotie-tournee langs
platenzaken en café's. Op de
valreep sprak Joost Noordam met
de band.
door
Joost Noordam
LEIDEN - Onsterfelijk is de band
nog lang niet, maar er is al wel een
behoorlijke bekendheid in en om
Leiden.
Immortal is in 1986 ontstaan uit
het bandje 'European Syndrome'.
polyfone muziek: de zogeheten
Montpellier Codex die een zeer
grote collectie vormt van alle
meerstemmige vormen van ca.
1180 tot 1300.
Het Ensemble Super Librum
gunde ons tijdens het concert een
blik op de kinderjaren van onze
westerse, meerstemmige muziek.
Door verschillende werken naast
elkaar te houden werd ons een
beeld gegeven van de ontwikke
ling van de gregoriaanse zang, de
trouvèreliederen en de instru
mentale dansmuziek tot de ge
compliceerde drie- en vierstem
mige motetten uit het 13e eeuwse
Parijs.
hartstocht de vriendschap bin
nen. Zo liet Lorca's belangstel
ling voor Dali's 'heilige hol' Dali
volkomen onverschillig. Sex,
kunst, religie en moedercom
plexen: het ligt onconventioneel
in eikaars verlengde.
Tot grote ergernis van Dali,
peuzelt Bunuel, verkleed als moe
der, verbeten op een waspenen vi
brator. Dali's miezerige bospeen-
tje steekt er wat schril bij af. Dit
soort geniale platvloersheid en de
slapstickachtige grollen, werken
als blote billen op de lachspieren,
maar daarnaast is er ook tijd voor
serieuze verhandelingen over
kunst. Die indirecte collegemo
nologen (kunst als maatschappij
hervormer) zijn dan ook direct
een stuk saaier en ze halen de
vaart van de surrealistische vrije
In vier jaar bracht de band een cas
sette en een mini-lp, getiteld 'Blind
Birds' uit. Door het te spelen in het
voorprogramma van de Engelse
band 'The Sound' en deelname aan
het project 'Liefs uit Leiden', waar
van de band zelf initiatiefnemer
was, deed de band veel podium-er
varing op.
Met het uitbrengen van de CD-
single 'The Big Silence', waarop
vier nummers te horen zijn, wil de
band meer bekendheid krijgen. Net
zoals bij 'Blind Birds' weken ze uit
voor de opnamen van de nieuwe
nummers naar de Tango Studio. Er
zijn 550 CD's gemaakt, waarvan er
veel worden weggeven aan pro
grammeurs, omroepen, journalis
ten en andere mensen die iets kun
nen betekenen voor de promotie
van Immortal.
"Het voordeel is dat alles wat
sneller gaat lopen als je een CD of
LP uitbrengt. Je krijgt sneller op
tredens en je wordt nog eens op de
Het concert maakte grote indruk
op de toehoorders en ik heb ook
het stellige idee dat deze avond
eerdere optredens van hetzelfde
ensemble in Leiden overtrof. Was
dit het gevolg van het duidelijk
educatieve element dat het pro
gramma in zich droeg en daar
door de luisteraar geprikkeld
werd om zijn oor te scherpen? Ga
ven de concerten eerder wel eens
een ver-van-mijn-bed-gevoel, om
dat de muziek zo oud en zo ver
verwijderd van deze tijd leek, nu
kregen de oude compositietech
nieken een actuele, haast geënga
geerde klank. Zoals de hoquetus-
associatie eruit. Dat de visies op
de kunst van Lorca, Bunuel en
Dali uiteen zouden lopen hadden
we inmiddels al begrepen.
'La turbia sangre: van het Ro-
theater is dus op z'n mooist als er
met flarden tekst- en beeldpoëzie
een theatraal spektakel ontstaat.
De ordinair aanstekelijke acteurs
Paul R. Kooij, Peter Sonneveld
en Stefan de Walle trekken alle re
gisters op en om een beeld te ge
ven van de onmogelijke vriend
schap van de kunstenaars. Ze zit
ten rustig bij een kampvuurtje of
leveren verwoede gevechten met
kunstkritieken uit de krant. Het
geniale Spaanse bloed neemt be
zit van de koele Nederlandse ade
ren. Gaan dus.
INGRID
VAN FRANKENHUYZEN
radio gedraaid", aldus Bert van der
Mark.
Wie de nieuwe CD draait zal een
andere Immortal te horen krijgen
dan op 'Blind Birds'. De drums wor
den tegenwoordig bediend door
een mens van vlees en bloed (Rob
bert Verbout) in plaats van door een
computer, wat het geluid van 'Im
mortal' drastisch heeft veranderd.
De oude zanger Mike de Leeuw is
vervangen door de meer beschei
den Jimmy Meier die ook af en toe
de gitaar, de bas of het keyboard be
roert. "We hebben nu eigenlijk drie
zangers, Bert en gitarist Hans zin
gen ook af en toe een nummer. Zij
zingen hun eigen teksten waardoor
het al gauw wat persoonlijker
klinkt. Iedereen kan zo beter zijn ei
kwijt, er is meer variatie en muzi
kaal kunnen we nu alle kanten op.
Een echte drummr kan meer nuan
ces aanbrengen en onze samenzang
techniek, waarbij de melodieno
ten als in een estafette aan elkaar
worden doorgespeeld en die door
een hedendaags componist als
Louis Andnessen opnieuw wordt
toegepast.
Er werd prachtig gespeeld op
warm (niet schel) klinkende blok
fluiten. Nog prachtiger en indruk
wekkender was de zang van beide
mezzo-sopranen, die een groot
deel van het concert aan het
woord waren al dan niet door ve
del, harp of portatief begeleid.
Steeds meer glimlach verscheen
er ook op de gezichten van de spe
lers naarmate het concert vorder
de. Tot slot gaf een breed lachend
'Super Librum' een toegift voor
het enthousiaste, aanhoudende
applaus.
MONICA SCHIKS
'Er staat een gek om de hoek', cabaretpro
gramma van Dubbel Dwars met Jack Spij
kerman. Arie van der Wulp en Joop van Dijk.
Regie: Fred Florusse. Gezien op 11 april in
de Leidse schouwburg.
LEIDEN Het moest een 'dwaas
programma' worden, aldus regis
seur Fred Florusse in het pro
grammaboekje over de voorbe
reidingen voor 'Er staat een gek
om de hoek'. En hij voegt daaraan
toe: 'Maar dwaasheid alleen is
niet genoeg. Jack zou Jack niet
zijn als hij ook niet een stuk van
zijn eigen levensverhaal in het
programma kwijt wilde'.
Dus heeft Jack Spijkerman
zichzelf opgesplitst in een vertel
ler en een conferencier. Die twee
zitten elkaar bewust nogal eens in
de weg. Terwijl de één vertelt
over een man die door zijn ouders
en ex-echtgenote niet werd be
grepen, onderbreekt de ander dat
verhaal met actuele grappen en
eigen wederwaardigheden over
ouders en ex-echtgenote. Dat
leidt zelfs tot typetjes-maken,
wanneer hij bijvoorbeeld de moe
der en de broer die aan wielren
nen doet ten tonele voert.
Zo zou je althans de opzet van
het programma misschien kun
nen reconstrueren, want het zicht
op de verhaalstructuur wordt al
lengs slechter. Het is alsof Spij
kerman de draad van zijn eigen
verhaal kwijt raakt. In hoeverre
autobiografische elementen hier
de inhoud echt bepalen, valt voor
een buitenstaander niet te beoor
delen. Toch kwam het vorige pro
gramma ('De Vogelaar') op dat
punt geloofwaardiger en daar
door soms aangrijpender over.
is ook verbeterd", aldus keyboard
speler Ruud Brussee.
De band wil dan ook nadrukke
lijk van het oude image af. Buiten
staanders bestempelden de muziek
van Immortal in het verleden als
'doem-dansmuziek', waarmee de
bandleden niet blij waren.
Voor Immortal 'nieuwe stijl' gaat
deze term nog minder op en daarom
zijn Ruud en Bert ieer verbolgen
over de recensie die over 'The Big
Silence' in muziekkrant Oor is afge
drukt. "Wie onze muziek nog nog
als licht symfonische doem-dans
muziek omschrijft, heeft dus heel
duidelijk niet goed geluisterd". Op
de vraag hoe de bandleden dan hun
eigen muziek omschrijven stelt
Ruud onmiddellijk een tegenvraag:
"Hoe zou jij de muziek van de Beat
les omschrijven?".
Het idee om live-optredens met
geprojecteerde diabeelden te on
dersteunen, werd geboren toen de
band nog gebruik maakte van een
drumcomputer. Het gemis van een
levende drummer moest worden
gecompenseerd. Toch blijft het
Leidse vijftal gebruik maken van de
kunstwerken van Henk Verhoeven.
Volgens Ruud is dat zeker geen
zwaktebod: "Als je de projekties
weglaat, staat ons opteden nog
steeds voor 100 procent, maar met
diabeelden zie je Immortal voor 120
procent". De komende week werkt
Immortal zeven optredens af in pla
tenzaken of café's. Wie wil weten of
de band inderdaad voor honderd
procent overeind blijft zonder dia's
of geluidstechnische franjes moet
zelf maar een kijkje gaan nemen.
Masur dirigent
van New York
Philharmonic
NEW YORK Kurt Masur, die 20
jaar dirigent was van het Gewand-
haus Orchestra van Leipzig, wordt
de nieuwe dirigent van het New
York Philharmonic.
De benoeming van Masur maakt
een einde aan een langdurig zoeken
naar een opvolger van Zubin Mehta,
die in november 1988 meedeelde
dat hij na het seizoen 1990-91 zijn
functie bij het orkest zou neerleg
gen. Namen die voor de opvolging
van Mehta werden genoemd, waren
Claudio Abbado en Leonard Slat
kin.
De aanstelling van Masur geldt
voor een periode van vijfjaar, te be
ginnen met het seizoen 1992-93. Ma
sur zal in het seizoen 91-92 al gedu
rende twee weken het Philharmo
nic dirigeren.
Masur was een van de voorman
nen van Nieuw Forum, de bewe
ging achter de politieke omwente
ling in Oost-Duitsland. Hij werd op
18 juli 1927 geboren in Brieg,
Silezië, dat indertijd in Duitsland
lag en nu deel uitmaakt van Polen.
Hij studeerde muziek in Leipzig en
was sindsdien verbonden aan de
Komische Oper in Berlijn en het
Dresden Philharmonisch Orkest.
Daarna ging hij werken voor het Ge-
wandhaus Orchestra, waarmee hij
een verbintenis blijft houden.
CULTUURBEURS - De Duits-
Nederlandse Cultuurbeurs in Kleef
wordt dit jaar op 25 april gehouden.
Op de drie podia in de Stadthalle en
op andere in de naaste omgeving
worden voorstellingen van een
kwartier gegeven door meer dan
300 kunstenaars en groepen. De
Duits-Nederlandse Cultuurbeurs is
georganiseerd door onder meer de
Nederlandse ambassade in Bonn.
de culturele raden van Gelderland
en Limburg en het Goethe-Instituut
in ons land.
Spijkerman maakt ditmaal te dui
delijk gebruik van bekende caba
ret-onderwerpen (het jaren vijf
tig-gezin met grote geldzorgen of
de lelijkerd die geen meisje kon
versieren) om zijn 'stuk' levens
verhaal overtuigend te laten zijn.
Dat hij graag mag provoceren, is
genoegzaam bekend en hoort bij
het verwachtingspatroon van zijn
publiek (dat gisteravond trou
wens voor een uitverkochte Leid
se schouwburg zorgde). Soms is
dat terzake voor een 'geënga
geerd cabaretier', mits die term
anno 1990 nog bestaat; vaak heeft
zo'n harde opmerking van hem
slechts een Kijk mam, ik durf
poep te zeggen-effect.
Het leukst zijn nog altijd de bal
dadige momenten waarop hij met
zijn inmiddels ruime podiumer
varing in hoog tempo het publiek
met allerlei zottigheid bestookt.
Wie haalt het nou bijvoorbeeld in
zijn hoofd om een hele zaal naar
toiletverfrisser te laten stinken?
Het nummer vóór de pauze ont
aardde zelfs in een heus feestje,
hetgeen de toeschouwers na de
pauze werd verweten. Die lolma-
kerij zit dus wel goed, maar Spij
kerman slaagt er dit keer onvol
doende in dat alles - overeenkom
stig zijn bedoelingen - op zinvolle
wijze in een serieuzere context te
plaatsen. Bovendien is het be
treurenswaardig dat de cabaret
groep Dubbel Dwars alleen nog
maar uit Jack Spijkerman lijkt te
bestaan en dat Arie van der Wulp
en Joop van Dijk nog slechts de
rol van muzikale begeleiders ver
vullen.
WIJNAND ZEILSTRA
Namen Beatles voor planeetjes
BOSTON (DPA/RELJTER) Twintig jaar nadat de Beatles besloten niet
meer op te treden, zijn de vier bekendste inwoners van Liverpool op een
oorspronkelijke manier 'vereeuwigd'. De internationale unie van astrono
men heeft gisteren besloten, vier in 1982 en 1983 ontdekte asteroïden naar
hen te noemen.
Dit gebeurde op verzoek van de ontdekkers van de asteroïden, twee
Amerikanen die als motivering voor hun verzoek gaven dat ze fans zijn van
John, Paul, George en Ringo. De Beatle-asteroiden, die tot dusver slechts
in de boeken stonden als de nummers 4147, 4148,4149 en 4150, hebben een
diameter tussen 8 en 16 km en zijn met het blote oog niet waarneembaar.
Asteroïden - beter gezegd kleine planeten - zijn rotsblokken die dateren
van het ontstaan van het zonnestelsel. De grootste heeft een doorsnee van
bijna 1.000 km. de kleinste van 200 meter. De meeste bevinden zich tussen
de zon en de planeten Mars en Jupiter.
Een centrum in Cambridge in de Amerikaanse staat Massachusetts
heeft 4.461 dergelijke objecten in kaart gebracht en van een volgnummer
De Amerikanen die asteroïden naar de Beatles hebben vernoemd, wer
ken op een observatorium in Flagstaff in de Amerikaanse staat Arizona.
Brian Skiff en Edward Bowell hebben ongeveer 250 asteroïden een naam
gegeven. Onder andere 'Shakespeare', 'Michelangelo' en 'Sagan' naar de
astronoom Carl Sagan. Ook is een asteroïde vernoemd naar de gitarist Eric
Clapton, een generatiegenoot van John Lennon, Paul McCartney, George
Harrison en Ringo Starr.
