'Toneel blijft mijn
eerste grote liefde'
POP I bijdragen: Wim Koevoet, Jan Rijsdam, Henny van Egmond, Erna Straatsma
Levenslust en ademnood in meesterserie
Zoetsappig
Klankdetails
Adam en Eva
verrukkelijk,
soms te lang
Bluesverbond
ZATERDAG 17 FEBRUARI 1990
eens in levenden lijve te zien spe
len".
"In 'Hartzeer' zitten overigens vijf
absoluut gelijkwaardige rollen",
vervolgt ze. "De voorstelling draait
dus zeker niet alleen om mij en
Thom. Dat vind ik prettig, ik vind
het wel prima dat even niet alle
ogen op Kwatta zijn gericht".
Monique van de Ven zal de komen
de jaren vaker op het toneel te zien
zijn want Amerika heeft ze de rug
toegekeerd. „Ik vind het hier lek-
Arion Ensemble en Residentie Blazersen
semble o.l.v. Alexandru Lascae. Solisten
Jenny Zacharieva piano, en Godfried Hoog-
eveen cello. Werken van Mozart,
Tsjaikowsky en Schubert. Gehoord in de
Stadsgehoorzaal op 16 februari.
LEIDEN - De combinatie van
Arion Ensemble met het Residen
tie Blazersensemble leverde een
soort Residentie Kamerorkest op
dat qua bezetting zich niet alleen
tot Mozart behoefde te beperken,
maar ook Schubert en
Tschaikowsky binnen bereik
bracht. Dirigent Alexandru Las
cae, in het dagelijks leven tweede
concertmeester van het Residen
tie orkest en al vanaf de oprich
ting dirigent van het ensemble,
liet zijn collega's levendig en ge
ïnspireerd spelen, al sneuvelden
in de pittige tempi die het gehele
concert kenmerkten, wel eens
wat details.
Dat was minder het geval in de
Serenata Notturna K.V. 239 van
Mozart waarmee geopend werd,
dan in de Vijfde Symfonie van
Schubert aan het slot. De van hu
mor doortrokken Serenata Not
turna met zijn quasi-plechtige
mars, een hups menuet en een
rondo waarin diverse instrumen
ten, zelfs de contrabas en de
pauk, hun solistische zegje mo
gen doen, klonk levendig en toch
beheerst.
Dezelfde levendigheid ken
merkte de uitvoering van Schu
berts Vijfde Symfonie, maar hier
sloeg de balans toch meermalen
door naar gejaagdheid waardoor
een soort ademnood dreigde. Het
meest opvallend was dat in het
Menuet, snel genomen zoals
Schubert voorschrijft (allegro
molto). In het middendeel van het
Menuet, het Trio werd het tempo
aanzienlijk teruggenomen, en
raakte het geheel uit balans.
Ook in het Andante miste ik de
innerlijke rust. Het laatste deel
daarentegen sprankelde weer van
levenslust. Twee solisten betra
den in dit Meesterserie-concert
'het podium. Jenney Zacharieva
speelde Mozarts Pianoconcert in
A K.V. 488 zoals wij dat zo langza
merhand van haar gewend zijn:
fris, levenslustig en onopge
smukt, met intensiteit en een war
me gloed in het Adagio, en een
van vrolijkheid overborrelend
Rondo tot slot, alert begeleid door
het orkest.
Ook Godfried Hoogeveen
bracht na het verklinken van de
laatste noot het publiek onmid
dellijk van de stoel met zijn virtu
oze en gloedvolle spel in de Varia
ties over een Rococo-thema van
Tschaikowsky. Alleen al voor de
wijze waarop hij na de cadens zijn
instrument in samenspraak met
de klarinet liet zingen was het
langdurige applaus meer dan ver
diend.
MIES ALBARDA
Fish - 'Vigil in a wilderness of
mirrors' (EMI)
Vanaf het begin in 1979 bepaalde
Fish met zijn karakteristieke stem
geluid grotendeels de symfonische
rockkoers van Marillion. Maar na
een aantal'strubbelingen in de band-
besloot de zanger alleen verder te
gaan en zocht Marillon een plaats
vervanger. Met het album 'Vigil in
al wilderness of mirrors' maakt Fish
zijn solodebuut.
Marillion maakt uiterst melodieu
ze rock, met veel ballads. Fish gaat
solo een stapje verder. Zijn debuut
is bijzonder zoetsappig. Negen ui
terst licht verteerbare nummers die
het gehoor nauwelijks storen.
Mooie composities zitten er zeker
tussen, maar het is allemaal net iets
te oppervlakkig. Inde opener 'Vigil'
heeft Fish veel weg van Phil Collins
van de laatste jaren. 'A gentlemen's
excuse' heeft door de overheersen
de strijkjes en een subtiel piano-in-
tro iets klassieks. 'The compagny'
heeft Schotse folk-invloeden, is
prachtig gezongen maar mist toch
het 'heilig vuur'. Alleen in 'View,
from the hill' wordt de luisteraar
even aangenaam opgeschrikt door
een korte gitaarsolo. Afsluiter 'Cli
ché' is een nummer dat zijn naam
eer aan doet. 'Vigil in al wilderness
of mirrors' is een mat debuut van
een goede zanger die zeker meer in
zich heeft.
E.S.
Mimi Izumi Kobayashi - 'iKi' (Më-
gadisc)
Mimi Kobayashi verwierf on
langs bekendheid door haar mede
werking aan het Mathilde Santing
album 'Breast and brow'. De indruk
zou kunnen zijn ontstaan dat het om
een nieuwkomer gaat aan het front
van de Japanse popmuziek. Dit is
allerminst het geval. Voordat Mimi
Kobayashi in 1988 naar Londen
kwam had zij in Japan al drie solo
albums gemaakt. Daarnaast is zij
verantwoordelijk voor de sound
tracks van enkele Japanse Films en
de muziek bij tal van televisiepro
gramma's. Kobayashi componeer
de bovendien meer dan honderd
songs voor voornamelijk Japanse
popsterren.
Op haar nieuwe soloalbum 'iKi'
laat Mimi Kobayashi horen tot wat
zij allemaal in staat is. Haar wortels,
de Japanse volksmuzikale traditie,
Arcliitect Cahen
maakt ontwerp
uitbreiding
Van Abbemuseiun
EINDHOVEN (ANP) - Het College
van B en W van Eindhoven heeft de
Amsterdamse architect Abel Cahen
opdracht gegeven een schetsont
werp te maken voor de uitbreiding
en verbouwing van het Stedelijk
Van Abbemuseum. Dat is gebeurd
op advies van museumdirecteur J.
Debbaut.
Het ruim 50 jaar oude Van Abbe^
museum kampt al jaren met ruimte
gebrek. De eigen collectie van 2.000
moderne en hedendaagse kunst
werken kan daardoor nauwelijks
worden getoond. Debbaut vindt dat
een permanente presentatie van
grote delen van die eigen collectie
een voorwaarde is wil het museum
zijn vooraanstaande plaats in de
kunstwereld behouden.
De gemeente Eindhoven houdt er
rekening mee dat de plannen met
het Van Abbemuseum de komende
.jaren 18 miljoen gulden gaan kos
ten. De gemeenteraad moet zich
daar overigens nog over uitspreken.
LEIDEN - De Oostduitse schrij
ver Peter Hacks is een satiricus
van het zuiverste water en te
vens een inventief taalvirtuoos,
die alles wat krom lijkt op een
verrukkelijke manier recht weet
te breien en omgekeerd. Zijn pa
rafrase op het scheppingsver
haal is dan ook een aaneenscha-
kelingg van spitse dialogen en
briljante monologen, die al met
al maar één bezwaar hebben:
het duurt te lang. Dat kondigt
zich al in de beginscènes aan en
dreigt tegen het slot onverteer
bare proporties aan te nemen.
Enerzijds werkte Hacks dit
zelf in de hand door het gebruik
van verzen (door Herman Naber
overigens schitterend vertaald),
anderzijds gaat er op sommige
momenten een verlammende
werking uit van zijn behoefte te
tonen, hoe goed hij heeft opgelet
tijdens de literatuurles. Goethe,
Voltaire, Homerus, Shake
speare en natuurlijk de Bijbel,
er is bijna geen standaardwerk
uit de wereldliteratuur, of het
steekt op de een of andere ma
nier de kop op, en wie dit een
maal in de gaten heeft, blijft
speuren naar nieuwe verwijzin
gen.
Enkele bekortingen, vooral in
de meer filosofische uitweidin
gen, hadden daarom geen
kwaad gekund en de voorstel
ling zou er zeker mee gebaat
zijn. Dit moet echter gezegd:
met deze produktie heeft Tho
mas de Neve een opmerkelijke
komedie afgeleverd. Men kan
zich afvragen of de domme Ga-
briël van Julia Henneman wel
zo sterk van komische maniëris-
men doortrokken moest wor
den, maar aan de andere kant le
vert dat wel een effectief con
trast op met de heerlijk valse Sa-
tanaël van Jes Vriens en de naïe
ve natuurlijkheid van Har
Smeets en Patty Póntier als
Adam en Eva.
Kostelijk is de laconieke,
menselijke God van Arend Bul
der, die men er zelfs van kan ver
denken Eva voor zijn eigen ge
noegen geschapen te hebben
(was het misschien zijn bedoe
ling dat alleen Adam van de ap
pel zou eten?). Ondanks enkele
kleine bedenkingen mijnerzijds
zeker een voorstelling die de
moeite loont.
PAUL KORENHOF
Financiële steun
AMSTERDAM (ANP) - De Stich
ting Popmuziek Nederland (SPN)
uit Amsterdam heeft het Stimule
ringsfonds Popmuziekproducties
opgericht. Met financiële steun aan
popmusici wil het fonds de kwali
teit van de Nederlandse popmuziek
verbeteren. Ook wil het fonds de
concurrentiepositie ten opzichte
van buitenlandse produkties ver
sterken.
Alleen popgroepen en popmusici
die niet genoeg geld hebben om een
plaat of een videoclip te maken, ko
men in aanmerking voor financiële
steun van het fonds. Voorwaarde is
dat de produktie een hoge artistieke
waarde heeft en origineel is.
Het fonds is volgens de SPN
noodzakelijk omdat de in Neder
land gevestigde platenindustrie on
voldoende aandacht geeft aan pla
ten van Nederlandse popgroepen
die vanuit een meer artistieke ach
tergrond zijn gemaakt. De SPN on
dersteunt al geruime tijd concerten
van popmusici met projecten als
'Toursupport' en 'Podiumplan'.
Voor de financiering van het
fonds wil de SPN een beroep te
doen op een deel van de opbreng
sten van verschillende heffingen op
blanco cassettes. De Tweede Kamer
behandelt binnenkort enkele wets
voorstellen die dergelijke heffingen
mogelijk moeten maken, als com
pensatie voor het 'thuiskopiëren'
van met name popmuziek. De SPN
verwacht voor 1 januari volgend
jaar een heffing op lege cassette
bandjes. Door de heffing, die in an-
popmuzikanten
dere landen ongeveer 7,5 procent
bedraagt, krijgep de popmusici een
vergoeding voor hun misgelopen
inkomsten.
Net als bij bibliotheekboeken zal
er binnenkort volgens de SPN ook
toestemming komen om een deel
van de opbrengsten op te eisen van
uitgeleende platen en CD's. Verder
moeten de ondersteunde artiesten
een deel van de opbrengsten op de
rekening van het stimuleringsfonds
storten wanneer de gesubsidieerde
projecten succesvol blijken te zijn.
Als startkapitaal zegt het stimule
ringsfonds onder meer een eenmali
ge bijdrage te krijgen van 250.000
gulden van het ministerie van WVC.
'Oplosbeeld'
NIJMEGEN (GPD) - "Een beeld
dat zichzelf maakt". Zo omschrijft
de beeldend kunstenaar Rein van
Vucht zijn kunstwerk dat slechts
drie dagen bestaat. Zijn 'Conditie
scheppen voor een beeld' is dit
weekeinde in de tentoonstellings
ruimte De Plufrabrieken in Nijme
gen te zien. Het bestaat uit 4000 kilo
buisijs, samen goed voor zesenhalf
kubieke meter, dat in 200 zakken
werd aangevoerd. Van Vucht
strooide er drie kleuren pigment
overheen en richtte daarna twee
warmtekanonnen op de ijsmassa.
Het beeld kon daarna beginnen
'zichzelf te maken' en langzaam op
te lossen.
LEIDEN (GPD) - "Het
schoenmaker-blij f-b ij -j e-
leest-effect. daar ben ik na
tuurlijk als de dood voor",
zegt regisseur Frans Weisz,
hoog gewaardeerd filmer,
aan de vooravond van zijn
debuut als toneelregisseur.
Hij heeft 'Hartzeer' gere
gisseerd, een toneelstuk dat
vanavond (na een proefvoor-
stelling eerder deze week) in
de Leidse Schouwburg in
première gaat. Daarna toert
het stuk drie maanden door
het land. Weizs' eerste liefde
is eigenlijk altijd het toneel
geweest, geeft hij als argu
ment voor de nieuwe stap.
Weisz is niet de enige be
trokkene met een specifieke
filmachtergrond. Wat te den
ken van Monique van de
Ven en Thorn Hoffman? Zij
spelen naast andere acteurs
en actrices als Saskia van
Basten Batenburg. Judith
Hees en Moniek Kramer.
door
Eric van Velden
"Ik weet nog", vertelt Weisz, "dat
bij de eerste speelfilm van Fons Ra
demakers het hele filmwereldje iets
had van: 'Kom nou, laat de man ge
woon toneel blijven doen, daar is hij
voor opgeleid'. En ontkennen kan
ik het niet: film is inderdaad iets
heel anders dan toneel. Hoe anders,
daar ben ik nu pas goed achter ge
komen. Ik heb vaak tijdens de repe
tities het gevoel gehad dat ik mid
den op een wielrennerspiste bezig
was met het opnieuw uitvinden van
het wiel".
Actrice Saskia van Basten Baten
burg moet lachen om de onzeker
heid van Frans Weisz. "Bij elke pro
duktie heb je momenten dat je
denkt: nu weet ik het niet, ik kan
het niet. Dat heeft iedereen en daar
moet je doorheen. Dat hoort bij het
creatieve gevecht. Alleen is Frans
iemand die zijn twijfels uitspreekt.
Hij komt er bij repetities rond voor
uit dat er momenten zijn waarop hij
het gewoon niet meer weet. Nou,
wat dan nog? Dan ga je gewoon met
z'n allen op zoek naar een oplos
sing".
Saskia van Basten Batenburg
nam het initiatief tot de vrije pro
duktie 'Hartzeer'. Zij zag 'Crimes of
the Heart', zoals de oorspronkelijke
titel luidt, van de Amerikaanse
came back today' en 'I owe all to
you'. Het is niet toevallig dat deze
drie liedjes een vrij hoog tempo
hebben, waardoor het trage, slaap
verwekkende stemgeluid van Tika-
ram wordt gecompenseerd.
H.v.E.
Eelco Gelling The Blues Con
nection (Dureco)
Eelco Gelling was in zijn Cuby-
tijd Neerlands gitaargod die nie
mand minder dan Eric Clapton tot
zijn fans mocht rekenen. Zijn faam
slonk razendsnel in zijn Golden
Earring-periode. Gelling voelde
zich bij dit macho hardrock-gezel-
schap zo het vijfde wiel aan de wa
gen dat hij zich tijdens concerten in
de States angstvallig achter de PA
verborgen hield. Nadien verdween
hij in het niets. Weliswaar is hij al
weer enkele jaren in de weer met
zijn Blues Collection maar van de
verrichtingen van dit kwartet is tot
dusverre niet veel naar buiten geko
men. Met de titelloze cd die Gelling
en de zijnen nu hebben afgeschei
den, wordt in een geweldige klap de
anonimiteit doorbroken: Neder
land heeft weer een bluesband van
formaat.
The Blues Connection speelt ze
ker in de eerste drie stukken (Cuby-
songs en Willie Dixon's klassieker
'Little red rooster') de sterren van
de hemel. De gitaarduels die Gel
ling met zanger/gitarist Melle-Jan
Kleinsma aan gaat, roepen herinne
ringen op aan het legendarische All-
man Brothers-tandem Dickey
Betts/Duane Allman.
Na die drie voltreffers volgen
werkjes van eigen hand. Net op die
stukken komen de minpunten van
dit bluesverbond aan het licht. Bas
en drums zijn met een amateuristi
sche dofheid op de band geslingerd
en de zang van Kleinsma lijkt te zijn
opgenomen direct na het ontwaken
en een ontbijt dat vermoedelijk uit
drie pakjes teerrijke sigaretten
heeft bestaan.
Toch gaat The Blues Connection
niet onderuit, want Gelling trekt in
de onvermijdelijke gitaarsolo alles
recht. De balans slaat verder door in
de goede richting dank zij het fan
tastische 'Feel so bad' dat net als
'Flat foot Sam' is opgetuigd met
zo'n heerlijk springerig pianootje.
Bijna verbijsterend zijn de instru
mentaaltjes waarmee de cd afsluit.
De 'slidende' Gelling roept in deze
sfeervolle stukken moeiteloos het
beeld op van eenzame cactussen in
brandende zandvlakten. De Britten
hebben hun EC terug, wij onze EG.
W.K.
Saskia van Basten Batenburg en Judith Hees: "Het is geen psychologisch toneelstuk(foto GPD/Jan Holvast)
ker, dit is mijn thuis. Ook wat be-
trteft werk heb ik in Amerika nooit
zo goed mijn draai kunnen vinden.
De rollen die ik echt wilde spelen,
heb ik nooit kunnen krijgen. Te veel
concurrentie, te veel haat en nijd.
Op een gegeven moment dacht ik:
waarom zou ik de zoveelste kleine
rol als Duitse spionne of Russin met
vlechten spelen als ik mijn eigen
land zoveel andere mogelijkheden
heb? Ik kreeg het gevoel dat ik jaren
aan het weggooien was. Hier wil ik
zo veelzijdig mogelijk bezig zijn.
Over het aanbod om in 'Hartzeer'
te spelen, heeft Monique van de Ven
niet lang na gedacht. "In dit vak
moetje altijd grote beslissingen ne
men. Ik wil ook eens iets uit een im
puls kunnen doen. Gewoon begin
nen, we zien wel. De ploeg mensen
stond me aan, het stuk was goed ge
schreven, nou en verder kijken we
wel hoe ver we komen. Lukt het?
Hartstikke leuk. Gaat het mis? Soit,
volgende keer beter".
Frans Weisz had al toegezegd de
regie op zich te nemen, en dat gaf
voor Monique van de Ven en Thom
Hoffman de doorslag om mee te
doen. De maker van speelfilms als
'De Inbreker', 'Rooie Sien', 'Char
lotte', 'Havinck' en 'Leedvermaak'
staat bekend als een typische ac
teursregisseur. Geen techneut,
maar iemand met een goed oog en
oor voor het acteren. Saskia van
Basten Batenburg: "We wilden heel
graag met Frans Weisz werken.
'Hartzeer' vraagt om acteurs die lek
ker uitpakken, zonder dat het over-
dramatisch of groezelig gootsteen-
realisme moet worden. Frans heeft
daar gevoel voor. Misschien ligt het
niet zo voor de hand om een filmre
gisseur te vragen, maar je moet niet
vergeten dat Frans Weisz' eerste
liefde toneel was. Hij is twee keer af
gewezen op de Toneelschool en is
toen maar naar de Filmacademie
gegaan".
Frans Weisz: „Een film staat of
valt met het acteursaandeel. Alle
bijzondere films die ik ken worden
voor zeker tachtig procent gedra
gen door het spel. Ik had gedacht
dat een toneelregie me zou helpen
om dichter bij de acteurs te komen.
En dat is ook wel zo, maar daar staat
tegenover dat ik merk dat ik veel
minder invloed op het resultaat kan
uitoefenen. Laat ik het zo zeggen:
elk moment uit de voorstelling heb
ik wel eens behoorlijk mooi zien
spelen. Was het niet in een repetitie,
dan wel bij een try-out. Maar nooit
heb ik een voorstelling gezien met
al die mooie momenten achter el
kaar. Bij film kun je de best geslaag
de opnames aan elkaar plakken. Al
les watje niet bevalt gooi je gewoon
weg. Theater heeft in vergelijking
met film een volstrekt gebrek aan
manipulatietechnieken. Ik kan niet
met camerastandpunten de proble
men van een acteur oplossen. Ik
kan geen muziek onder een scène
zetten als hij van zichzelf weinig
dramatisch blijkt te zijn. Spelen op
toneel is een naakt bestaan. Bij film
kan een regisseur veel meer verant
woording nemen voor het uiteinde
lijke resultaat dan bij toneel. Ik heb
gemerkt, dat ik in eerste instantie
toch filmregisseur ben. Toneel blijft
mijn eerste grote liefde, maar je
weet toch hoe het vaak gaat met
grote liefdes? Des te hartstochtelij
ker je iemand aanbidt, des te min
der zij van je wil weten".
Theaterdebuut
filmregisseur
Frans Weisz in
Leidse
Schouwburg
schrijfster Beth Henley vele jaren
terug in New York. Ze werd gegre
pen door de alledaagsheid waarmee
de schrijver de zeker niet-alledaag-
se levens en relaties van drie zusters
weet te schilderen. "Het is geen psy
chologisch toneelstuk. Geen
Tsjechov. Je hoort ook geen zinnen
die je echt mee naar huis wilt ne
men. Daarvoor is de taal te gewoon
Maar met de dialoog wordt wel heel
fraai en ook humoristisch getekend
hoe mensen vaak in kleine'tussen
zinnen hun verdriet kunnen venti
leren. Bijvoorbeeld: 'Wil jij suiker in
je koffiè - ja ik ben heel ongelukkig -
één of twee klontjes'. De drie zussen
rebelleren en kletsen aan een stuk
door, maar zo dat je een goed zicht
krijgt op het onderliggende ver
driet", aldus Van Basten Baten
burg.
Kinderdroom
Toen vijf jaar terug de filmversie
met de acteergiganten Diane Kea-
ton, Sisy Spacek en Jessica Lang
uitkwam, zag Van Basten Baten
burg daarin bevestiging van haar ei
gen aandrang om in dit stuk te spe
len. "Als zulke grote actrices brood
in die rollen zien, dan moeten ze
echt wel heerlijk zijn om te spelen".
Bij het Werkteater had ze inmiddels
Judith Hees ontmoet, met wie ze
haar enthousiasme voor 'Hartzeer'
bleek te delen. Samen zijn ze aan
het vertalen geslagen, in de hoop
dat ze ooit een gezelschap of vrije
producent konden interesseren
voor hét stuk.
Twee zomers terug was het zover:
Saskia van Basten Batenburg
kwam in een j.eugdfilm tegenover
Herman van Veen te staan, die tij
dens de opnamen liet vallen dat hij
wel weer eens met zijn produktie-
maatschappij Harlekijn een toneel
stuk wilde uitbrengen. De rest laat
zich raden, zij het dat er nog wel een
barrière te overwinnen viel. Vrije
produkties zonder bekende namen
verkopen niet, dus moest er om het
project van de grond te tillen ten
minste één uitgesproken pu
bliekstrekker in de cast worden op
genomen.
"Toen zijn Judith en ik gaan fan
taseren. 'Hartzeer' zagen we als on
ze kinderdroom, en wie droomt
houdt geen rekening met de reali
teit. Wie was er nu ontzettend be-
Fish: ...overheersende strijkjes...
zijn ingenieus gemixt met westerse
avantgarde-stromingen. Die twee
polen voegen zich samen in opval
lend, instrumentale en stemmige
composities met een bijna minitieu-
ze aandacht voor het klankdetail.
Kobayashi wordt op een viertal
composities bijgestaan door een
aantal vocalisten, waaronder
Mathilde Santing.
Ondanks dat de grotendeels in
strumentale plaat dezelfde sfeer
ademt als veel van de Japanse pop
muziek gaan de composities van
Mimi Kobayashi een stap verder
dan het modieuze van de Japan-wa
ve die we enkele jaren terug hebben
meegemaakt. Een opvallend pro-
dukt.
J.R.
Monotoon
Tanita Tikaram, 'The Sweet Kee
per', (WEA Records)
Wie de nieuwe cd van Tanita Ti-
roemd, zo fantaseerden we, zéér ge
schikt voor de nog niet bezette rol
van middelste zus en leek ons voor
al ook een heel leuk mens om mee te
werken? Het moest zo'n easy going
type worden. Iemand die lekker in
haar lijf zit, echt zo'n zondagskind.
Pas later krijg je door dit een hou
ding is. Dat ze bluft om haar ver
driet te verbergen. Wie kun je beter
voor zo'n rol vragen dan Monique
van de Ven? We lieten haar het stuk
lezen, ze zei 'ja', en daarmee kwam
het licht op groen te staan. Thom
Hoffman kenden we al van die tijd
dat hij nog niet bekend was. Hij is
gewoon een aardige jongen en uiter
aard een heel goed acteur. Ook hij
paste dus in onze fantasie over de
ideale groep mensen om mee samen
te werken. Thom speelt twee rollen:
een advocaat die mij verdedigt om
dat ik mijn man heb doodgeschoten
en de oude liefde van Monique van
de Ven".
Hoe Monique van de Ven het zelf
vindt om als lokkertje op het affiche
te worden gebruikt? "Voor jonge,
talentvolle mensen die nog niet be
kend zijn. is het heel vervelend dat
er van de produktiekant altijd druk
wordt uitgeoefend om 'grote na
men' aan te trekken", zegt ze, „Maar
begrijpen doe ik die aantrekkings
kracht voor namen wel. Als ik'zelf
in Londen naar toneel ga, zoek ik
ook een voorstelling uit met acteurs
die ik van film of televisie ken. Ge
woon omdat ik het leuk vind om Va
nessa Redgrave of Glenda Jackson
Frans Weisz, regisseur van het toneelstuk 'Hartzeer'
karam heeft gekocht op basis van
het huidige hitje 'We almost got it
together', komt behoorlijk bedro
gen uit. De platenmaatschappij
heeft een hele goede keus gemaakt
door dit nmummer te verheffen tot
single. Het is namelijk een van de
weinige nummers op 'The sweet
keeper' dat de moeite waard is.
Na de eerste succesvolle cd van
Tikaram, 'Ancient heart", is haar
nieuweling een regelrechte tegen
valler. Hoe fraai de muzikale omlijs
ting van producers Rod Argent en
^Pete van Hooke ook is (zelfs een
'strijkje werd ingezet), de nummers
worden overheerst door de bijzon
dere, maar uiters monotone en saaie
stem van de Engelse zangeres, die
half maart naar Nederland komt
voor twee optredens.
Vooral bij de langzame ballads
valt Tikaram uit de toon. Er zijn
slechts drie nummers die boven de
grauwe middelmaat uitsteken: de
hit 'We almost got it together', 'It all
