Leidsch Dagblad | 1990 | 17 februari 1990 | pagina 21

Hockeyteam mist leider

'Dat kunstgras was
echt noodzakelijk'

U.V.S. - H.M.S.H.'

Tiende remise Sijbrands

ZATERDAG 17 FEBRUARI 1990

PAGINA 21

EINDHOVEN (GPD)
Het ritueel zal
morgenmiddag niet
verschillen met andere
voetbalmiddagen of -
avonden. Als Romario de
Souza Faria het veld van
het Olympisch Stadion
betreedt, raakt zijn
rechterhand de grasmat en
maakt een kruisteken.
Anderhalf uur later, bij het
verlaten van diezelfde
grasmat, hetzelfde gebaar.
En als de Braziliaan in het
tussenliggende tijdsbestek
een kruisteken maakt, zal
Ajax daar niet echt
gelukkig mee zijn, want
dan heeft Romario weer
gescoord. „Dan dank ik
God omdat Hij mij dat
doelpunt heeft laten
maken", is de simpele
verklaring van de kleine
Braziliaan.

door

Fred Sochacki

De balkunstenaar, die met zijn tech
nisch vermogen voetballend Neder
land in verrukking kan brengen,
leeft in de heilige overtuiging dat
zijn benen door God gestuurd wor
den. Romario, een jongeman uit een
andere cultuur; uit een andere we
reld. Zo praat hij en zo voetbalt hij.
Aan de vooravond van Ajax-PSV
opent hij de deur naar zijn zieleroer-
selen. Een gelovig mens wiens blik
verder gaat dan de kalklijnen die de
grasmat inperken. Een voetballer,
die fenomenale techniek koppelt
aan bescheidenheid. Nog niet in de
greep van het Grote Geld en roem.
Romario praat over zijn gezin, ge
loof, politiek en voetbal. Af en toe
valt zelfs het woord Ajax, maar dat
stoort verder niet in het gesprek.

„Twaalf. Een elftal plus een, zeg
maar". Romario heeft het over zijn
toekomstige gezin. Beter gezegd,
over het aantal kinderen dat Monica
en hij wensen. Om de voorziening
een steuntje in de rug te geven is hij
in de Eindhovense wijk 'Ooievaars
nest' gaan wonen. Monica, zijn ne
gentienjarige echtgenote, is hoog
zwanger en zal over veertien dagen
haar eerste kind baren. „Romario,
komt hij te heten", zegt de aanstaan
de vader. „En Monica als het een
meisje wordt". De volgorde geeft de
voorkeur aan. Een heel elftal De
Souza Fariaatjes wil de kleine Bra
ziliaan en traditiegetrouw zullen de
beide moeders en grootmoeders bij
de bevalling aanwezig zijn. „Mijn
moeder is nog nooit het land uit ge
weest, heeft nog nooit in een vlieg
tuig gezeten. Ik heb m'n vader ge
zegd moeder te blinddoeken en
haar wijs te maken dat ze in een au

to zit. Dan vertel ik op Schiphol de
waarheid wel".

Schiphol klinkt grappig met een
Portugese tongval. Soms gebruikt
Romario Nederlandse woorden als
hij dingen uitlegt. „Ik versta bijna
alles, maar het antwoorden in jullie
taal gaat me nog niet best af'. Enke
le nachten tevoren heeft de prijs-
schutter van PSV in bed liggen oe
fenen op de dankwoorden, die hij
wilde spreken naar aanleiding van
zijn uitverkiezing tot beste voetbal
ler in de Nederlandse competitie.
Uiteindelijk was dat verspilde
moeite, want de Braziliaanse am
bassadeur moest zo nodig voor de
microfoon in het congrescentrum.
Na aandringen volgen toch redelijk
vloeiend de twee zinnen, waar hij
die nacht mee heeft liggen stoeien.
„Deze prijs is een hoogtepunt in
mijn carrière. Ik bedank iedereen,
vooral mijn medespelers. Dank U
wel".

Beloning

Een uitspraak waarvan er tijdens
zo'n gala-avond wel dertien in een
dozijn gaan. Romario meent elke
lettergreep van het cliché. „Alles
wat ik zeg, meen ik. Of dat tijdens
dit gesprek is of op zo'n feestavond.
Tijdens de training of waar dan ook.
Wat ik zég, daar sta ik voor. Ook als
me iets niet bevalt, zeg ik dat. Die
prijs, afgelopen maandag, is voor
mij meer dan een beloning voor
mijn voetbalprestatie. Ik twijfel niet
aan de puurheid, omdat mijn colle
ga's mij de beste vonden. Het is
daarnaast een bevestiging dat ik in
Nederland mijn draai heb gevon
den. Als voetballer ben ik populair.
Niet alleen de supporters van PSV
sluiten me in hun armen, ook die
van Feyenoord vragen handteke
ningen of geven schouderklopjes.
Zo iets is in Brazilië ondenkbaar.
Als speler van een concurrerend elf
tal word je volstrekt genegeerd".

„Ik heb een goed contact met de
spelers. Nu ik mijn draai heb gevon
den is er veel veranderd. Heimwee
naar Brazilië zal er altijd zijn, maar
het is te verdragen. Er is mee te le
ven. Mijn telefoonrekening be
draagt in- elk geval geen driedui
zend gulden meer, zoals in de eerste
maand, toen ik nog in Eindhoven in
een hotel woonde. Ook de Neder
landse mentaliteit staat me niet te
gen. Voordat ik naar Nederland
kwam, hoorde ik van kennissen dat
de Nederlander bot, soms grof en
intolerant zou zijn. De mensen die
ik tot op heden heb leren kennen
zijn vriendelijk en gedistingeerd. Ik
heb slechts een grote teleurstelling
te verwerken gehad en dat was de

afwijzing van mijn broer door Stich
ting Arbeidszaken. Hij mocht niet
voetballen in Nederland. Moeite
heb ik met de stipheidt van Neder
landers. Ik hou me niet altijd aan af
spraken", zegt Romario veront
schuldigend.

Onze afspraak was om 13 uur en
werd door Romario om 13.30 uur te
lefonisch verschoven naar 18 uur.
Om 18.30 uur verscheen hij ten to
nele. De ober van het restaurant
wist er alles van. „Was de afspraak
om zes uur? Als Romario er om half
zeven niet is, dan zal hij het wel ver
geten zijn. Voor die tijd hoeft U zich
geen zorgen te maken".

Geloof

Zorgen maakt Romario zich amper.
Zijn rotsvaste vertrouwen in het ka
tholieke geloof helpt hem over alle
zorgen heen. „Ik voel dat als ik bid,
God heel dicht bij me is. God helpt
me. Ik bid elke dag. Ik vraag of Hij
me gezond wil houden en ik dank
Hem dat ik met Hem mocht praten.
Mijn godsdienst is een goede zaak.
Ik probeer mensen die ongelovig
zijn over te halen. Dat is mijn plicht
als katholiek. Dat is voor mij geen
dwang of dankbaarheid jegens
God; Hij zou hetzelfde doen als hij
hier was".

Romario is er heilig van overtuigd
dat God de hand heeft in zaken die
de Braziliaan betreffen. Romario
bidt voor elke wedstrijd. „Niet om
een doelpunt af te smeken", laat Ro
mario meteen weten. „Ik bid voor
mijn medespelers, mijn tegenstan
ders en mijzelf. Dat ons niets zal
overkomen. Ik bid voor de mensen
die iets is overkomen. Vo(br de ge
handicapten en voor aids-patiénten.
Ik bid uit de grond van mijn hart.
En ik weet dat God mij beschermt".

Romario haalt twee gebeurtenis
sen aan waarin hij duidelijk de hand
van God gevoeld heeft. „Vanmid
dag nog. Ik moest met Monica naar
de dokter - daarom was ik ook te
laat voor onze afspraak, sorry nog -
helde mijn wagen in een scherpe
bocht opeens vervaarlijk over. Ik
kwam op twee wielen en dreigde
over de kop te slaan. Gelukkig viel
de wagen terug de andere kant op
en kwamen we veilig op alle vier
wielen te staan. Toen heb ik God be
dankt. Dat was Hij... Eind 1988. We
speelden tegen FC Groningen en ik
kwam in botsing met Meijer. Ik
dacht dat alles gebroken was in
mijn been. De dokter zag het duister
in. Drie dagen later trainde ik al
weer. Toen heeft God mij eveneens
geholpen".

Vloeken

Eén keer per week bezoekt Roma-

Romario en Monica. De eerste is op komst, r
heel elftal kinderen.

rio de kerk. Bidden is een dagelijkse
bezigheid. Eenzaam voelt de 24-jari-
ge voetballer uit Rio zich niet op de
Nederlandse velden. Als diepgelo
vig katholiek veroordeelt hij ook
zijn collega's niet. Ook al hoort hij
de grofste schuttingwoorden en
vloeken uit hun mond. In het ander
half jaar dat hij het zout in de Neder
landse voetbalpap is, weet Romario
verdraaid goed wat een hondelul is.
En ook de betekenis van de rest van
het minder fraaie voetbalvocabulair
is hem niet onbekend.

„Ik zoek altijd het positieve in de
mens. Met negatieve zaken houd ik
me niet bezig. Die leg ik naast me
neer. Natuurlijk hoor ik andere
voetballers vloeken. Maar dat heeft
niets met geloof uit te staan. Dat is
het uiting geven aan een teleurstel
ling. Elke voetballer doet enorm

zijn best en als iets niet lukt, dan
wordt een uitlaatklep gezocht. Zo'n
vloek of zo'n woord verliest op een
dergelijk moment iedere binding
met het geloof. Ik vloek ook wel

Er is de laatste weken heel wat af-
gevloekt in het Philipsstadion. Luid
en duidelijk. Zo duidelijk dat Ro
mario alles precies heeft kunnen
volgen. Ofschoon hijzelf buiten
schot bleef, brengt hij de paleisre
volutie terug tot acceptabele pro
porties. „Alles wat ik tot nu toe heb
gepresteerd, heeft ervoor gezorgd
dat mijn positie niet discutabel is.
Misschien dat ik daarom wat mak
kelijker kan praten, want ik ben me
bewust van het feit dat ik belangrijk
ben voor de ploeg. De PSV-proble-
men zijn de problemen die elke top
club heeft met een brede en vooral

goede selectiegroep. Iedereen wil
spelen en daar is niets vreemds aan.
Net zo min is het vreemd dat je pro
testeert als je naast de basis staat.
Eén ding is voor mij echter heel dui
delijk. De trainer heeft altijd gelijk,
zelfs al heeft hij in de ogen van dege
nen die het aangaat ongelijk. Dat
zeg ik niet om te slijmen, maar dat is
een feit".

„Als Hiddink me niet zou beval
len als trainer, zou ik hem dat ook
zeggen. In Brazilië heb ik soms pro
blemen met bondscoach Lazaroni.
Privé kunnen we het uitstekend
met elkaar vinden, maar voetbal-
technisch liggen we vaak in de
clinch. Dan protesteer ik ook; dan
heb ik ook een grote bek. Je ziet het
bij elke grote club soms de kop op
steken en ook weer verdwijnen.
Niets om je al te druk over te ma
ken".

Patat

Romario is geen type dat zich al te
druk maakt. Zijn dagelijkse be
slommeringen reiken niet verder
dan wat videofilms („zeker drie of
vier en als het kan actiefilms"), ten-
nisles en slapen. Zijn lievelings
kostje is patat met biefstuk. Een
beeld dat doorgetrokken kan wor
den naar het speelveld. Daar loopt
Romario er ook soms een hele wed
strijd maar wat bij voor 'biefstuk en
patat' bij, bij wijze van variatie op
spek en bonen. Tot het moment dat
de bal in zijn buurt komt. Dan komt
hij tot leven.

„Ik denk altijd enkele zetten
vooruit. Dit of dat ga je doen. Het
kan echter anders uitpakken. Als
een bal niet lekker wordt aange
speeld moet ik omschakelen. Ik heb
vaak acties die mensen nog nooit
hebben gezien. Toch ben ik een nor
maal mens; een normale voetballer.
Zonder God weet ook ik het niet. De
techniek die ik beheers is normaal
in Brazilië. Hier zijn er ook spelers
die begenadigd zijn wat hun tech
nisch vermogen betreft. Vanen
burg, Huistra, Winter en Ellerman.
Juul Ellerman is in mijn ogen de
meest complete voetballer van Ne
derland. Maar techniek alleen is
niet alles. Mensen als Berry van
Aerie en Eric Gerets - ik heb een
keer tegen ze gespeeld en hoop dat
het nooit meer hoeft, zelfs op de
training niet - zijn van levensbelang
voor een elftal. Tegen Ajax zul je het
weer zien. Let maar op. Ajax is een
tegenstander die me enorm aan
spreekt. In Brazilië werd er vroeger
maar van één club gesproken en dat
was Ajax. Misschien dat daar nu
mede door mij verandering in is ge
komen. Dat laat onverlet dat Ajax

Nog steeds".

Nederland is het beloofde land en
Brazilië het paradijs op aarde. Wat
dat eerste betreft staat Romario
vooralsnog alleen. De meeste van
zijn voetballende landgenoten zoe
ken hun heil in Zuid-Europa. In Ita
lië, Spanje of Portugal. Landen die
taboe zijn voor de zoon uit de slop
penwijk Vila da Penha. De timide
jongeman houdt niet van het en
thousiasme en de adoratie waaraan
zijn landgenoten daar bloot staan.
Hij wil het liefst nog vijf of zes jaar
bij PSV blijven en dan terugkeren
naar zijn vaderland. „Ik heb het hier
naar mijn zin. Het beste bewijs is
het feit dat hier ons kind geboren
wordt", geeft Romario reeds een
voorzet op de komende onderhan
delingen met de clubleiding.

Maandag arriveert zijn manager
en dan komt de tussentijdse con
tractverlenging ter sprake. „Wat mij
betreft is die zaak maandag afge
rond", zegt de topscorer. „Een con
tract is voor mij niet alleen een
kwestie van geld. Sfeer is minstens
zo belangrijk. Ik ben me ervan be
wust dat ik in Italië veel meer geld
had kunnen verdienen dan in Ne
derland. Monica wil echter liever
hier blijven. De ploeg heeft me uit
stekend opgevangen. In Italië lopen
te veel mensen in het voetbalwe
reldje rond die het niet eerlijk met je
menen. Hier ben ik goed behan
deld, dus waarom zou ik weggaan.
Voor Geld? Dat is het me niet
waard. Voor roem? Ook niet. Roem
kan ik overal oogsten. Ik heb het ge
voel dat ik overal kan winnen. Of
dat nu in Nederland is of in China of
in Japan".

Oerwoud

Thuis is hij echter maar in één land.
Ook al doet het hem vaak pijn om te
zien wat er in Brazilië gebeurt. De
enorme milieuramp die zich er afte
kent en de uitroeiing van de India
nen van het Amazonegebied. „Bela
chelijk dat een paar imbecielen de
hele wereldbevolking benadelen
door het oerwoud systematisch af te
breken. Dergelijke gekken behoren
bestraft te worden. En wat ze doen
met de Indianen... Ik heb diep res
pect voor mensen als Chicomendes
en Sting. Zij vestigen de aandacht
van de wereld op de dingen die daar
gebeuren. Alleen zijn ze echter hul
peloos. De politiek moet verande-

brand dan voorheen; worden de in
dianen nog feller vervolgd. Brazilië
moet deze problemen serieus ter
hand nemen. Eenlingen kunnen dat
niet doen. Met alle respect. Nelson
Mandela is een groot man met een
groot ideaal. Maar hij moet nog een
lange weg gaan. En als hij de poli
tiek niet-wint, dan is discriminatie
en apartheid nog lang niet uit dat
deel van de wereld. En apartheid is
het ergste dat er is. God heeft ons al
len als mens geschapen. Sommigen
blank, sommigen zwart, geel of
rood. Het maakt niets uit. We den
ken en voelen allemaal hetzelfde".

Rob Hogenelst zwaait af bij Meerburg

ZOETERWOUDE-RIJNDIJK - Het kunstgras van Meerburg be
treedt hij alleen nog als voetballer, van het achtste elftal. De voor
zittershamer is begin dit jaar neergelegd. Een nieuwe uitdaging
wacht voor de 46-jarige Rob Hogenelst. De man die de afgelopen
negen jaar praeses van de Zoeterwoudse club was, staat genomi
neerd voor een wethouderschap in de gemeente. Voor het CDA. de
partij waarvoor hij al jaren actiefis. "Een grote kans. De partij le
vert altijd een wethouder. Aan de andere kant, dat is logisch, valt
het afscheid me niet gemakkelijk. Maar het is nog altijd beter af
scheid te nemen dan te worden weggestuurd"

door

Herman Joustra

Gemengde gevoelens dus bij de
man, die gisteravond een afscheids
receptie kreeg aangeboden van
Meerburg waar hij in totaal zo'n
achttien jaar actief is geweest op het
bestuurlijke vlak. Een roerige tijd
waarin er het nodige veranderde.
"De tijd was daar ook rijp voor. In
het begin van de jaren zestig was
het zaakje om zo te zeggen zelfs een
tijdje bevroren. Er was geen veld
om op te voetballen. Het kader was
weggelopen. De hele vereniging
moest weer worden opgebouwd. Er
waren toen maar twee seniorenelf
tallen. Nu hebben we 375 leden".

Dat veld kwam er uiteindelijk
"halverwege de jaren zestig", maar
bijster indrukwekkend was het alle
maal nog niet. Bij het minste of ge
ringste moest er worden afgelast.

Menzo mag spelen

DEN HAAG (ANP) - Stanley Menzo
mag morgen het doel van Ajax ver
dedigen in de topper van de eredivi
sie tegen PSV. Menzo kreeg woens
dag in het bekerduel met Fortuna
Sittard de rode kaart voor een kop
stoot tegen René Maessen, die zich
verweerde en eveneens rood ont
ving. De tuchtcommissie van de
KNVB kon nog geen schorsing voor
het duo uitspreken, omdat nog met
alle rapporten over het incident bin-

Ook Maessen mag dus dit week
einde voetballen. Fortuna Sittard
speelt vandaag een uitwedstrijd te
gen Den Bosch. Andere spelers
moeten wel langs de kant blijven,
onder wie Nielsen (PSV) voor één

ADVERTENTIE

En ook het trainingsveld voldeed
nauwelijks aan de eisen. "De nood
was hoog. Het hele bestuur werd
daarmee geconfronteerd. Wilde je
als vereniging blijven bestaan dan
moet er iets gebeuren".

Dat 'iets' werd met name het
kunstgrasveld, de nylon mat waar
op heel Meerburg zo trots is als een
aap. "Dat veld is er niet zonder slag
of stoot gekomen. Pas na een uitge
breide studie van de financiële
kant. En van de voor- en nadelen
Een sliding is onmogelijk, de spe
lers kunnen een duel niet voluit
aangaan, de remmende werking
van het gras mis je bij het geven van
eén pass. Die nadelen wegen echter
niet op tegen hét grote voordeel: er
kan altijd gevoetbald worden".

Schaduwprogramma

"Je hoort geen klacht meer over het
organiseren van vriendschappelij
ke wedstrijden. Er is altijd een scha
duwprogramma voor wanneer er
wordt afgelast. We hebben de hele
winterstop door gevoetbald, er
hoeft geen zaal te worden gehuurd.
De intensiviteit van het voetballen
is dus veel groter geworden. Dat
was het doel en het is gelukt".

Toch ziet hij niet alleen in de ver
wezenlijking van het kunstgrasveld
zijn grootste voldoening. "Ik denk
ook aan de verwezenlijking van een
nieuwe kleedaccommodatie, kanti
ne, bestuurskamer en jeugdhonk.
Verder is het voetbalpeil omhoog
gebracht. Van de LVB naar de KN
VB. Ik ben per slot van rekening
een voetbaldier en wil ook presta
ties zien".

In wezen kan hij dus met een ge
rust hart zijn vereniging de rug toe
keren. Zeker nu in zijn opvolging is
voorzien. "Een vervanger is moei
lijk te vinden. Je bekijkt de mensen
toch met bestuurdersogen. Maar
het is gelukt. Het huidige bestuur
pakt de zaken goed aan".

Of hij baat heeft bij al die bestuur
lijke ervaring? Of de functie van
wethouder vergelijkbaar is met die
van voorzitter? "Nee. In de politiek
worden over het algemeen meer
compromissen gesloten. In de voet
ballerij heb je als bestuurder maar

één doel: de mensen de voetbal
sport te laten beoefenen, zowel re
creatief als prestatief. Wat dat
laatste betreft: natuurlijk zijn er
conflicten tussen spelers en trai
ners, maar dat is geen zaak voor het
bestuur. Achterhoedegevechten
worden wel gevoerd, maar die zijn

Wil je de mensen laten voetballen,
dan is een goede accommodatie ver
eist. Dat is een must. Dus iedereen
moest zich er wel achter scharen.
Een compromis was niet mogelijk".

AMERSFOORT (ANP) - Het begin
van het tweede deel van de reeks
partijen om de wereldtitel dammen
heeft niet het verwachte vuurwerk
opgeleverd. Uitdager Ton Sijbrands
had in het elfde duel de beste kan
sen op winst, maar kwam mede
door gebrek aan tijd niet tot een be
slissende aanval. Titelverdediger
Alexei Tsjizjov kon na 48 zetten en
ruim 3,5 uur spelen tevreden zijn
over de puntendeling. Sijbrands
leidt na elf duels, waarvan tien in re
mise eindigden, met 12-10.

De honderden toeschouwers in
het Amersfoortse stadhuis kregen
al kort na de openingszetten de in
druk dat de wereldkampioen uit
was op zijn geliefde klassieke spel-
genre. Even leek Tsjizjov uit op een
herhaling van de door hem met wit
verloren tweede partij, maar de
Sovjet-grootmeester durfde kenne
lijk Sijbrands' kennis in die variant
niet te beproeven.

Binnen enkele minuten verdwe
nen de eerste schijven van het bord

en kui t daarna brak eigenlijk al de
middenspelfase aan. Met klassiek-
achtige trekjes, waarvoor opvallend
genoeg Sijbrands aanmerkelijk
meer bedenktijd nodig had. Ruim
twintig minuten trok de Nederland
se uitdager uit voor zijn twintigste
zet, zodat hij toen al ruim één uur
had gebruikt. Tsjizjov had slechts
de helft van die tijd nodig.

Voor Sijbrands brak toen even
een moeilijke fase aan. De witte stel
ling bleef de voorkeur krijgen, al be
gon de klok in die fase al een be
langrijke rol te spelen. Daarbij had
Sijbrands ook last van een min of
meer buitenspel staande randschijf.
Dat leidde tot een niet verwachte
achterwaartse vereenvoudiging van
de Nederlander en gaf Tsjizjov kans
tot een eventuele omsingeling van
het witte centrum over te gaan.

Het leek er op dat de spanning
toch nog zou toenemen, maar toen
Tsjizjov op zijn rechtervleugel ook
tot vereenvoudiging overging, was
de strijd gestreden en de remise een
feit.

LAHORE (GPD) De geschiedenis van vier jaar geleden dreigt zich te gaan herhalen. Tijdens het
wereldkampioenschap in Londen miste het Nederlands mannen-hockeyteam de halve finales van
wege een slechter doelsaldo dan de Sovjetunie en Engeland. Als de labiele nationale ploeg de schok
van gisteren tegen Argentinië (3-3) de komende twee duels met India (vandaag) en Australië (maan
dag) niet op tijd verwerkt, is een nieuw historische debacle op het WK in Lahore op dezelfde gronden
het gevolg. "Er is nog niets verloren", riepen spelers, die de klap snel hadden hersteld, in koor. "Het
toernooi begint nu pas".

Maar aan de aangeslagen indruk,
•die de rest van de zwijgzame groep
maakte, viel zichtbaar af te lezen dat
het moreel een forse knauw had ge
kregen. Bondscoach Hans Jornts-
ma zat na de doodsteek, die Argenti
nië in de laatste seconde via de ge
lijkmaker van Doherty had toege
diend, als een afwezige Boedha
naast de dugout. Terwijl de Argen
tijnen in het Nationale Hockey Sta
dium een staande ovatie kregen van
de 5000 toeschouwers, slopen de
Nederlanders na een lange adem
pauze schichtig naar de kleedka
mer. Van het opmerkelijke optimis
me, waarmee de reis naar Pakistan
was ondernomen, bleef op Jamu-
day (de wekelijkse vrije dag in het
islamitische Pakistan) weinig meer

"Het vertrouwen in onze hockey-
kwaliteiten is om onverklaarbare
redenen weg", constateerde de
technisch leider naderhand. "Het is
toch ongelooflijk dat een ploeg met
zoveel ervaring de rust niet kan op
brengen een 3-1 voorsprong vast te
houden en een wedstrijd kalm weet
uit te spelen". Oktober vorig jaar
was het nog precies omgekeerd. In
Luton boezemde Argentinië Oranje
al angst in en kon Nederland dank
zij een spectaculaire inhaalrace bij
blijven (3-3).

In de Pakistaanse 'City of Gar
dens' waren de rollen omgedraaid
en bezorgden de Argentijnen hun
opponent een nieuwe frustratie. Zij
maakten het werk ongedaan van
Floris Jan Bovelander en Mare De-
lissen, die zich opnieuw op hun spe
cialismen (strafballen en -corners)
moesten onderscheiden om zich
aan de 'greep van Luton' te ontwor
stelen. Jorritsma en zijn volgelin
gen stonden echter machteloos
toen de lichtvoetige en technisch
begaafde Argentijnen in de bran
dende zon op drift raakten en als
nog langszij kwamen.

Keurkorps

De coach had zich het WK heel an
ders voorgesteld. In plaats van een
dominante rol zwabbert zijn keur
korps als een stuurloos schip in het
rond. Bij de Oranje-équipe ont
breekt vooral de kapitein, die bij pa
niek ingrijpt. Tegen het onbedui
dende Frankrijk kon averij net wor
den voorkomen en liep de boot als
nog veilig in de haven. Na de Sov
jetunie (5-2 winst) werd die wanver
toning als een incident afgedaan.
De stunt van outsider Argentinië,
dat eerder al India via een opmerke
lijke inhaalrace in een uitzichtloze
positie manoeuvreerde, geeft aan

dat de oorzaak van structurele aard

Nederland ontbeert een leider,
die Jorritsma eigenlijk in alle linies
dacht gevonden te hebben in René
Klaassen (verdediging), Mare Delis-
sen (middenveld) en Tom van 't Hek
(aanvalslijn). Bij geen van de moei
zame drempels op de lange weg
naar de halve eindstrijd (Frankrijk
en Argentinië) trokken zij hun colle
ga's echter over de streep. Tot over
maat van ramp zag de bondscoach
zich gisteren genoodzaakt diens
meest ervaren afgezant op de bank
te laten. Cees Jan Diepeveen mist -
ook in zijn eigen optiek - de juiste
vorm. De Bloemendaler neemt
voorlopig genoegen met een alles
behalve vertrouwde plek op de re
servebank, hetgeen bijna tien jaar
geleden moet zijn geweest.

Desondanks wenste de scheiden
de spoorleider zich niet achter het
gemis van Diepenveen te verschui
len. "Er lopen genoeg spelers rond
met meer dan honderd interlands
ervaring" bleef hij kritisch. "Als het
een chaos wordt, moeten ze dat zelf
met elkaar in het veld kunnen op
lossen. Aan de kant kun je niets
meer beginnen. Ik heb het wel ge
probeerd, maar ze waren onbereik
baar".

Een nieuwe leider zal in Lahore
waarschijnlijk niet meer opstaan.
Vandaar dat Jorritsma nog meer als
regisseur zal dienen op te treden.
"Het is onmogelijk om in zo'n korte
tijd met posities te gaan schuiven",
geeft hij zelf al een schot voor de
boeg in die richting. "Dat zorgt al
leen maar voor onnodige onrust".

Tijd om orde op zaken te stellen
heeft de leidsman niet. "Veel scoren
tegen India is de enige oplossing",
anticipeerde hij op de ontstane situ
atie.

De Indiërs zijn na de nederlagen
tegen Argentinië en Frankrijk volle
dig gedemoraliseerd. Voor Neder
land en Australië vormen zij een pri
ma mikpunt om het doelsaldo op te
vijzelen. De Europees- en wereld

kampioen treffen elkaar maandag
middag. Dan zal moeten blijken of
de benodigde laatste drie punten
voor een plaats in de halve finales
zijn gehaald. In elk ander geval gaan
de cijfers over het lot van Nederland
beslissen. Tenminste uitgaande van
het feit dat Argentinië in de win-
ning-mood blijft tegen Frankrijk en
de Sovjetunie.

Maar daaraan twijfelt eigenlijk
niemand meer.

AD HEESBEEN

FC Rijnland: ZLC
en Oranje Groen

De fusiebesprekingen tussen Oran
je Groen en ZLC zijn in een beslis
send stadium aangekomen. Aan
staande dinsdag moet een stem
ming tijdens een buitengewone le
denvergadering van beide clubs uit
sluitsel geven over het al dan niet
doorgaan van de 'versmelting'.

De commissie die de afgelopen
maanden de mogelijkheden en con
sequenties van een fusie onder
zocht, heeft na een enquête onder
de leden van beide clubs gekozen
voor de naam FC Rijnland. De kleu
ren van de nieuwe vereniging wor
den geel en groen. Het shirt wordt
geel/groen verticaal gestreept, de
kousen geel en de broek groen.

Het is de bedoeling dat FC Rijn
land vóór het seizoen 1990/1991 een
feit is.

Mugge nog een jaar
langer bij Docos

LEIDEN - Docos heeft het con
tract met oefenmeester Wim Mugge
met een jaar verlengd. Hij is thans
bezig aan zijn derde seizoen. Daar
naast trok de vierdeklasser voor het
volgende seizoen Isaac van Weer-
lee, nu nog Oranje Groen, aan als
tweede trainer.

ADVERTENTIE

ZONDAG A.S. AANVANG 14.00 UUR

[l Crab assurantiën BV. tel. 224700.
C 1 Ij ^rat5 makelaardij og BV. tel. 225135.

nLi s Ri|nsburgersingel 61 Leiden