Iia van Schie stijgt
met stip op ranglijst
Ijs in Assen geschikt voor Boon
Shorttrack blijft
een Leidse traditie
MAANDAG 12 FEBRUARI 1990
SPORT
PAGINA 19
Stompwijkse achtste op WK-schaatsen
CALGARY (ANP) - Het bolwerk van het Oostduitse vrouwenschaatsen brokkelt net zo
snel af als de staatspartij SED leden verliest. De onzekerheid over de toekomst vreet aan
de rijdsters. Het werd de DDR-ploeg op de wereldtitelstrijd in Calgary nog net niet fataal.
Maar de verschillen met Hashimoto en de jonge talenten van Jan Wiebe Last waren kleiner
dan ooit.
De titel ging naar Jacqueline Bör-
ner. De blonde outsider uit Oost-
Berlijn. „In onze ploeg had ik alles
het best op een rijtje. De drie uit Er
furt waren met hun gedachten meei
bezig met de veranderingen in ons
land dan met het schaatsen".
Moser, de titelverdedigster, bezat
nog juist voldoende inhoud, kracht
en motivatie om achter de Japanse
Hashimoto het brons te bemachti
gen en Herma Meijer van de medail
les af te houden.
De onzekerheid werd belichaamd
door topfavoriete Gunda
Kleemann. Haar concentratiever
lies begon al in de DDR. Ze vergat
haar nieuwe schaatsen mee te ne
men naar Calgary. Op het oude paar
voelde ze zich niet zeker van haar
zaak. Desondanks voerde ze na de
eerste dag het klassement aan. Met
lichte voorsprong op Börner. Op de
1500 meter sprong ze in de klassieke
fout. Ze wisselde foutief met de late
re winnares Wang, werd gediskwa
lificeerd en bleef in tranen achter.
Jan Wiebe Last daarentegen liep
rond met een grijns van oor tot oor.
Veel reden om /te lachen had hij nog
niet in dit seizoen. In Calgary lachte
hij wel als laatste. En dus als beste.
De coach had alle reden. Zijn ploeg
had op de juiste dagen gepiekt.
Tweedejaars Herma Meijer viel net
buiten de medailles, maar haar vier
de plaats verdiende een dikke stip-
notering ten opzichte van de elfde
plaats in Lake Placid '89. „Een
plaats bij de eerste acht was mijn
streven", verklaarde ze. „Vierde is
een droom".
Van Schie
De drie debutantes slaagden voor
het toelatingsexamen. De Stomp
wijkse Lia van Schie cum laude
zelfs. Zij werd achtste, De Vries der
tiende en Voetelink door een val op
de 500 meter zestiende. Van het
kwartet was Lia van Schie een re
gelrechte openbaring. „Een toe
komstig wereldkampioene", wqs
het oordeel van DDR-cheftrainer
Luding. „Een nieuwe Van Gennip.
Misschien nog wel beter. Wat een
karakter, wat een inhoud". Meijer
opende de titelstrijd op het Olym
pisch ijs met de tweede plaats op de
500 meter achter Hashimoto. Over
haar tijd van 41,09 was ze niet hele
maal tevreden. „De laatste 200 me
ter liep niet. Ik had gerekend op een
40-er." De mindere kwaliteit van het
ijs was op de eerste dag in haar na
deel. „Het was te zacht", aldus Last.
„De temperatuur was buiten en bin
nen opgelopen. Daar hield de ijs
meester te weinig rekening mee".
Op de overige afstanden haalde ze
wel flink uit. Op de drie kilometer
dook ze 2,5 seconde onder haar per
soonlijke toptijd, op de 1500 meter
eveneens 2,5 seconde en op de 5000
meter 6,5 seconde. Lia van Schie
had geen greintje last van planken
koorts. Het resultaat was reuze-
sprongen op alle afstanden. Op de
sprint haalde ze 0,8 af van haar top
tijd en kwam ze voor de eerste keer
onder de 43 seconden: 42,74. Op de
1500 meter was ze vijf seconden
sneller (2.06,26 - 2.11,26).
Op de drie kilometer kwam ze uit
op 4.25,84, na Van Gennip en Stam
de beste tijd ooit door een Neder
landse gereden. In één seizoen haal
de ze zestien tellen af van haar oude
record. Op de vijf kilometer was het
eveneens raak. Na Van Gennip
werd ze met 7.31,99 de beste Neder
landse ooit. Een verbetering van
haar persoonlijke tijd met 22 secon
den.
„Ik leef in een roes", lachte ze.
„Dit had ik nooit verwacht". Vol
gens Last had er nog meer in geze
ten. „Ze mist nog het vermogen
haar rit goed in te delen. Vooral op
de 3000 meter brak dat op. Gaat ze
wat rustiger weg, dan komt ze in de
buurt van de afstandoverwinning.
Nu verviel ze van een 32-er naar een
38-er".
Coach Last was in zijn nopjes met
de verrichtingen. „We hebben aan
het begin van dit seizen bewust een
risico genomen met de keuze van
deze meiden. Maar ik heb nooit ge
twijfeld aan hun klasse." De hoge
klasseringen in Calgary had hij niet
verwacht.
Jacqueline Börner.
ASSEN (ANP) - Frans Boon heeft
blijkbaar iets met het kunstijs van
Assen. Voor de derde maal in zijn
vijftienjarige loopbaan als mara
thonschaatser behaalde de tuin
der uit het Noordhollandse
dorpje Hem in de hoofdstad van
Drenthe een overwinning. Op alle
overige kunstijsbanen is het de
37-jange Boon nooit gelukt om op
de hoogste trede van het erescha-
vot te komen.
De natuurijscrack, ooit win
naar van wedstrijden over hon
derd en tweehonderd kilometer
in Maasland en op het Ve-
luwemeer, voelde zich tijdens de
dertiende race van de zestien
wedstrijden omvattende cyclus
om de nationale beker in zijn ele
ment. De zware omstandigheden,
een harde wind en hevige regen
val, en de langere afstand -150 in
plaats van de gebruikelijke 100
ronden - kwamen de vrijbuiter
goed uit.
Boon was tijdens de eerste
schifting van de partij. Halverwe
ge de race namen twintig rijders
de benen en kwam snel een ronde
voorsprong tot stand. Maar ver
volgens miste Boon de slag. Lex
Casemier, Herbert Dijkstra, Erik
van den Boogert en Arnold Stam
gingen vol door met vier achter
blijvers in hun kielzog. De groep
pakte ook een ronde.
Op dat moment moest de van
energie bruisende Boon een keu
ze maken. Rustig blijven rijden
omdat zijn ploegmaat Van den
Boogert tot de vier koplopers be
hoorde of de aanval zoeken. Boon
had het er moeilijk mee, maar be
sloot uiteindelijk vol gas te geven.
Na een jacht van vijftien rondjes
kregen Boon, Jos Pronk, Jan Eise
Kromkamp en Yoeri Takken de
aansluiting met het groepje van
Van den Boogert.
In eerste instantie vond Van
den Boogert het niet zo leuk dat
zijn ploegmaat drie collega's had
meegenomen. Maar korte tijd la
ter trad het ploegenspel in wer
king. Van den Boogert pareerde
twee demarages van Kromkamp
en gaf Boon vervolgens het sein
om aan te vallen. De tuinder ging
er onmiddellijk vandoor met de al
kansloze Albert Bakker.
Van den Boogert, die dit sei
zoen de snelste was in Den Haag
en Groningen, nam de koppositie
van de groep van zeven rijders in
handen en drukte op die wijze het
tempo. De strategie werkte. Nie
mand was bereid of in staat ach
ter Boon aan te gaan. Pas in de
slotronden volgde een tempover
hoging, maar op dat moment reed
Boon al in gewonnen positie.
In de sprint om de tweede
plaats troefde Dijkstra met mi
niem verschil Casemier af. Klas-
sementséanvoerder Yep Kramer
trad evenals zijn naaste rivaal Ro
bert Vunderink niet op de voor
grond. Toch heeft Kramer in As
sen goede zaken gedaan. Hij fi
nishte als negende en vergrootte
daardoor zijn voorsprong op zijn
ploegmaat, die als twaalfde over
de eindstreep kwam.
DEN HAAG (ANP) - Shorttrack is schaatsen voor klein behuis-
den. Deze schaatstak, waarvan de ISU de komende jaren een ex
plosieve groei verwacht, is in Nederland een onderdeurtje. Een
kleine familie van mannetjes en vrouwtjes, die zich door de krap
pe bochten wringen. Het nationale talent is afkomstig van enige
tientallen kilometers Zuidhollands poldergebied. Regio Leiden
kent sterke plattelandsjongeren, maar beschikt niet over een 400-
meterbaan. De Nederlandse kampioen bij de vrouwen, Joëlle van
Koetsveld van Ankeren, is met Loenen van de aan de Vecht als
woonplaats enigszins afgedwaald. De mannenkampioen, Richard
Suyten uit Stompwijk, zet de Leidse traditie met verve voort.
Van Koetsveld prolongeerde haar
titel, Suyten nam het kampioen
schap 'over van Charles Veldhoven
uit Oegstgeest, die passief moest
toekijken. „Een snelheidssport
heeft nu eenmaal risico's", ver
klaart bondscoach Arie Ravensber-
gen het grote aantal geblesseerden.
Zonder moeite kan hij een handvol
talenten noemen dat wordt gehin
derd door defecten aan de knieën,
die op het ruim honderd meter lan
ge baantje onder voortdurende
druk staan.
Het is twijfelachtijg of routinier
Veldhoven, vijfvoudig Nederlands
kampioen, voor de wereldtitelstrijd
(16 tot 18 maart in Amsterdam) is
hersteld van een slijmbeursontste
king. Hij moet nog tien dagen rus
ten.
Blessurelij st
Ondanks haar zestien jaar kan Van
Koetsveld al op een ruime blessure-
lijst bogen. Sinds zij vorig jaar in
Solihull, waar de wereldtitelstrijd
haar de zesde plaats bracht, in de
baanbeveiliging knalde, heeft zij
twee keer een knieoperatie moeten
ondergaan.
Onmiddellijk na het seizoen gaat
zij opnieuw onder het mes. Met zo
weinig mogelijk wedstrijden wil zij
„Amsterdam" halen. Op weg naar
het voornaamste toerno'oi van het
jaar kon de rijdster met de sjiekste
naam in de schaatswereld („wel een
geslachtwapen, maar geen geld",
zegt haar vader) niet links laten lig
gen.
Vijf weken voor de wereldtitel
strijd lijken Van Koetsveld en Suy
ten zeker van een startplaats. Maar
de strakke selectienormen die op de
langebaan veel ruzies voorkomt,
ontbreken bij het short track. Ra-
vensbegen wenst eerst nog eens
diep na te denken alvorens hij zijn
voordracht aan de Landelijke Tech
nische Commissie doet. De resulta
ten van de open Nederlandse kam
pioenschappen en de Europese be
kerstrijd in Reims kan de samen
stelling van de vaderlandse kwar
tetten nog beïnvloeden.
De top-vier tijdens de nationale ti
telstrijd werd naast Suyten, die zijn
eerste titel veroverde, gevormd
door Erik Duyvelshoff, Jeroen Ot
ter en Jan Hoogeveen. Halverwege
het toernooi had de zeventienjarige
Duyvelshoff de beste kansen. Door
een omstreden diskwalificatie in de
halve finale van de 1000 meter ver
speelde hij zijn leidende positie. Or
ganisatoren gaven toe dat een aan
taljuryleden niet op de taak is bere
kend.
Is er bij de mannen wel een flinke
groep rijders, die elkaar de start
plaatsen voor de grote toernooien
betwist, bij de vrouwen is de keuze
niet erg moeilijk. Achter Van Koets
veld, die twee keer won en twee
keer viel, zijn Monique Velzeboer,
Priscilla Ernst en Manuela Ossen
drijver. Rond de families Velzeboer
en Ossendrijver speelde zich twee
jaar geleden een (later nooit uitge
praat) incident af, waarbij de
schaatsen over de baan vlogen.
In de finale 500 meter op De Uit
hof leek die tijd even te herleven
toen Ossendrijver als gevolg van
een inhaalmanoeuvre-binnendoor
van Velzeboer tegen de boarding
schoof. Briesend nam Velzeboer
kennis van haar diskwalificatie.
Verder bleef alles erg rustig in de
tak van het schaatsen, die zijn voor
alsnog faam dankt aan buren- en fa
milieruzies.
Ravensbergen wil Ossendrijver
weer in de kernploeg short track ha
len. De 19-jarige Rijswijkse heeft
twee jaar buitenspel gestaan. Ra-
venbergen: „Het is goed als zo'n ta
lent in de kernpoeg zit. Op tactisch
gebied kan er nog wel wat verbeterd
worden." Het is overigens twijfel
achtig of Ossendrijver op de uitno
diging ingaat. Zij wil als sprintster
naar de langebaan terugkeren. Sa
men met Susan Sandvig, een van de
Amerikaanse sprintcoaches, heeft
Ossendrijver zich op dit
voorbereid.
PAARDENSPORT - Piet Rayma-
kers is met het paard Attent ZB bij
het internationale concours hippi-
que in Odense derde geworden in
de Grote Prijs. De winst was voor de
Brit Lambert met Trinity Prestoe.
Barry Hughes in Voetbal Inter
national:
„Ik laat bij Haarlem een bus
rijden. Iedereen lacht erom, daar
heb je Hughes met z'n bus. Ja, bij
de club is er ook lullig over ge
daan. Heb al eens tegen een vent
gezegd: „Als jij nog één woord
over mij zegt ram ik je dwars over
diefuckin' tafel". Niemand toont
initiatief, maar wel lachen. Daar
kan ik niet tegen. Hoeveel mensen
zitten er bij Haarlem in de be
stuurskamer niet voor niks te zui
pen?"
Idem:
„Het bruist niet. Als ik Feye-
noord hier zie aankomen... Voor
het begin van de wedstrijd zei ik
al tegen Pim Verbeek: „Jullie krij
gen op je kloten vandaag". Hoe
weet jij dat, vroeg-ie. Ah... dat zie
je gewoon. Feyenoord, de grootste
ploeg van de wereld. Als je in
Tokyo een kleine Japanees in z'n
nekvel grijpt en je zegt: quick, two
teams in Holland or I kill you, dan
roept hij, vlak voordat hij in z'n
broek schijt: „Ajax, Feyenoord".
Maar datzelfde Feyenoord loopt
hierbinnen als een stel schooiers.
Joop Hiele in spijkerbroek en de
tas ongeïnteresseerd over z'n
schouders. Zijn we nou helemaal
belazerd...?? Kostuum, borst voor
uithere we come, het grote Feye
noord".
Barry Hughes over de ere-,
wedstrijd van Oranje tegen
Brazilië ter gelegenheid van het
100-jarig bestaan van de KNVB:
„Oh, oh, oh, wat erg. Alle spelers
keurig langs de koningin. Maar
in de Kuip was het een zooitje. En
dan die lui van een Fred Racké,
die steeds voor de koningin
langsliep met z'n walkie-talkie.
Onvoorstelbaar, wat een domheid
en gebrek aan respect... Die arme
Juul Ellerman kon de koningin
niet eens vinden, nee Fred Racké
moest in beeld - Hello, hello, ev'er-
thing under control? Erger kan
het niet".
Piet de Bruin, voorzitter van
dë volleybalbond. over voorma
lig NOC-bestuurslid en burge
meester van Blaricum Anneke
Le Coultre, in Algemeen Dag
blad:
„Le Coultre zat al jaren in het
bestuur maar vroeg me bij de
Olympische Spelen gewoon 'Me
neer de Bruin, wat is eigenlijk af
zien?' En: 'Hoe lang is een mara
thon?' En die mensen moeten zich
dan voor topsport inzetten".
Peter Laanen, ere-voorzitter
van de honk- en sot'tbalbond, in
NRC Handelsblad:
„Ik zag ex-staatssecretaris Ko
ning, die president commissaris
van het stadion Feyenoord wordt,
op de televisie. Als ik voetballer
was zou ik denken: 'moet ik daar
nu m'n inspiratie vandaan ha
len'. Misschien is een bestuur niet
de belangrijkste inspiratiebron,
maar het helpt wel".
Columnist Henk Spaan in
Nieuwe Revu:
„Vanenburg is een dienende
speler. Hij is veel meer Wim Jan
sen dan Van Hanegem, meer Win
ter dan Wouters, meer Thomas
dan Rocastle, meer Evani dan
Rijkaard, meer De Napoli dan
Maradona, meer Erwin dan Ro
nald Koeman. Helaas denkt hij
het omgekeerde".
Roda-trainer Jan Reker in
Voetbal International:
„Sportsponsoring is geen geld
weggeven. Het is zakendoen, con
tacten leggen. Iedere gulden die je
in een businessseat investeert
krijg je er tien, twintig keer uit.
Vraag maar na bij PSV. Je zegt
tegen Van der Klugt: goh wat een
mooie goal van Romario en het
contact dat anders nooit tot stand
zou zijn gekomen is daar".
De Oostenrijkse schaatser
Michael Hadschieff in Nieuwe
Revu:
„Ik voel me best op mijn gemak
in een bar terwijl andere rijders
al naar bed zijn".
Jan Wiebe Last, coach van de
nationale vrouwen-schaats
ploeg, in De Volkskrant:
„In de sport zijn meiden kren
gen".
Barry Hughes in Voetbal In
ternational:
„Uitslapen? Ik weet niet wat
dat is. Zes uur sta ik op, ook op
zondag. De enige die er gek van
wordt is mijn hond, die heeft zulke
wallen onder z'n ogen. Als ik hem
's nachts om één uur uitlaat en
vijf uur later sta ik weer voor z'n
neus, zie je hem denken: krijg de
pleuris, daar is-ie weer".
Piet de Bruin, voorzitter van
de volleybalbond. in het Alge
meen Dagblad:
„Als een Arabier zegt 'ik wil
naar Yab Yum' zet ik hem voor de
deur uit".
Gabrielle Pellikaan, lerares
tennisritmics, in De Volkskrant:
Nederlanders denken dat ze
aan sport doen en dus zich ont
spannen, maar met ontspanning
heeft het meestal weinig te maken.
Elke verkrampte tennisslag geeft
het hart een optater".
Veendam-trainer Thiemo
Meertens voor Radio Noord:
„Adviezen van de pers volg ik
zeker niet op. Daar trap ik nooit
De Italiaan Diego Brambilla (links) maakt een ietwat onzachte landing op zijn hoofd en probeert de schade te
beperken met zijn rechterhand. Zijn ruwe tegenstander is de Fransman Pascal Bozo. Ondanks zijn rare capriolen
wist Brambilla deze partij te winnen. Hij behaalde daardoor brons in de klasse tot 71 kilo tijdens een sterk bezet
internationaal toernooi in Parijs. (foto afp)
Hoek (6)
Kees Kist moet bij Hoek voor een
schokeffect zorgen. De debutant en
kandidaat-degradant uit Zeeuws-
Vlaanderen heeft de goaltjesdief
van weleer tussentijds aangetrok
ken als 'technisch adviseur' om het
vege lijf te redden in de eerste klas
se van het zaterdagvoetbal. Afgelo
pen zaterdag zette hij een eerste
voorzichtige stap met een gelijkspel
in en tegen Katwijk.
"Ik weet nog niet of ik Hoek kan
behoeden voor degradatie", zegt de
37-jarige ex-international, die in het
verre zuiden aan zijn eerste serieuze
klus als coach bezig is. "Feit is wel
dat er iets is gebeurd binnen de se
lectie. De jongens willen erin vlie
gen". Dat laatste klopt. Tegen Kat
wijk veroverden de volgelingen van
blonde Kees al drie boekingen.
"Dat kan dan gebeuren", aldus Kist.
Kees Kist is de zoveelste 'aan
koop' van voorzitter en hoofdspon
sor John Bravenboer. Behalve met
het aantrekken van een aantal ex-
profs uit België dat vooralsnog niet
voor het gewenste resultaat zorgt,
denkt de geldschieter met de 25-
voudige Oranje-klant het lek boven
te krijgen.
schoen, verkregen na tweede en
eerste plaatsen op de Europese top
scorerslij st. Met alle respect voor
het 'dure' schoeisel, de vereiste trai
nerspapieren bezit Kist niet.
Daarom is er een constructie be
dacht voor de technische begelei
ding van de eersteklasser. Het is
nog niet zo ingewikkeld als bij
Feyenoord, maar een beetje afgeke
ken zal het wel zijn. Kist is tech
nisch adviseur, zoals hij het zelf om
schrijft. Hij zit in de dug-out, komt
er op zijn tijd uit en staat de pers te
woord. Onder hem functioneert
Gerrit Emans. Dat is de man die in
de eerste competitiehelft nog de
verantwoordelijkheid droeg, maar
nu dus is teruggefloten. Emans (ook
hq bezit niet de papieren...) maakt
onderdeel uit van een 'manage-
ment-groep'. Daarin zitten nog twee
heren, waarvan één in elk geval de
training doet. Een beetje Stroman
en trawanten op zijn Hoeks dus ei
genlijk.
Hoek (8)
Hoek (7)
Kees scoorde er in zijn carrière lus
tig op los. Niet alleen nationaal
kreeg hij waardering, ook interna
tionaal. De spits is bezitter van twee
zilveren schoenen en één gouden
Kees heeft een contract voor een
half jaar bij Hoek. Hij bekijkt straks
of hij verder wil. Hij heeft de ambi
tie om hogerop te komen, het liefst
in het betaalde voetbal. Daarvoor
moet hij eerst nog het diploma Oe-
fenmeester 1 halen, waarna hij door
kan leren voor coach Betaald Voet
bal. In april begint hij met de cur
sus. Als alles meezit, is hij in sep
tember klaar.
Kist speelde bij AZ en Heeren-
trok ook nog de landsgren-
i zijn doelpuntjes en cen
ten mee te pikken. Hij verbleef bij
Paris St. Germain en Mulhouse.
Sinds twee jaar heeft hij de schoe
nen definitief in de kast opgebor
gen. Als het aan Kees ligt, komen ze
er niet meer uit.
Hij is dus niet van plan om als
trainer-speler zijn pupillen te bege
leiden binnen de lijnen tijdens een
competitieduel? Zoals Willem van
Hanegem bij zondageersteklasser
Hollandia. Kist: "Absoluut niet.
Misschien heb ik er de leeftijd nog
wel voor, maar'ik zie niet in wat ik
zou moeten komen doen. Misschien
in de spits spelen, maar veel meer
heb ik toch nooit gedaan. Ik zou niet
eens laatste man kunnen spelen".
Welk een zelfkennis. Kom daar eens
om bij de doorsnee ex-prof.
Het zou wel leuk zijn geweest za
terdag op De Krom. Hoek met Kist
tegen Katwijk met Leon Meijs en
Kees Guyt. Het drietal speelde ooit
samen betaald voetbal, bij AZ.
BOWLING - René Warmerdam uit
Castricum heeft gisteren tijdens het
Merwe-toernooi in Dordrecht een
perfecte game gebowld. Het is de
eerste keer dat de 31-jarige Warmer
dam een 300-game (twaalf achter
eenvolgende strikes, de maximale
score) op zijn naam brengt.
Het is overigens de tweede keer bin
nen een week dat een bowler van
het team van De Lier, waarvoor ook
Warmerdam uitkomt, een dergelij
ke game noteert.
AAT DE GROOT
Roodenburg is in dc afgelopen de
cennia menig speler aan het be
taalde voetbal kwijtgeraakt.
Daaronder illustere namen als
die van Wim Rijsbergen, Bert
Jansen, Wout Holverda, Ronnie
de Roode, Marco van Alphen en
recentelijk nog Glen Helder en
Hennie de Romeijn. Maar opmer
kelijk genoeg kwam de misschien
wel meest getalenteerde Rooden-
burger van na de oorlog nimmer
toe aan een carrière als prof. Ge
mist konden de scouts Aat de
Groot toch niet hebben. Hij speel
de in zijn jonge jaren in de UEFA-
jeugd en ook nog, zij het kortston
dig, in het Nederlands amateur
elftal. En bij Roodenburg weke
lijks de sterren van de hemel.
Daar op Noord, wisten ze toenter
tijd wel degelijk dat ze weer eens
een 'goudhaantje' in huis hadden.
Maar de buitenwereld lette blijk
baar niet erg op.
"Ik was er wel ingestapt, hoor",
kijkt de inmiddels 35-jarige De
Groot nu terug op die gemiste
kans van de scouts. "Maar er is
nooit echte belangstelling voor me
geweest. Via, via hoorde ik dan
wel eens dat er interesse van Den
Haag of Sparta was, maar seri
eus benaderd ben ik niet. Wel jam
mer, ja. Maar natuurlijk niets
aan te doen".
Aat de Groot maakte destijds
deel uit van het team dat onder
leiding van trainer Rinus Smits
streed om de nationale amateurti-
tel, na hier in district West II het
kampioenschap in de eerste klasse
- er bestond toen nog geen hoofd
klasse - te hebben behaald. Hij
was de meevoetballende voorstop
per in een elftal dat namen her
bergde als Sam den Os, Mat Kee-
reweer, Maarten van Kooperen,
Hennie de Klerk, Nier Verkuylen,
Andre Ooyendijk, Han Tisseur,
Hans Hannaart, Cor Pennenburg
en Cees de Roode. om er eens een
paar te noemen. Koppen was zijn
specialiteit, dit naast het op faire
wijze uitschakelen van de spits
van de tegenpartij. "Echt veel
techniek had ik niet", stelt hij
zich, net als vroeger, nog altijd te
bescheiden op. "Maar ik hoefde
het inderdaad niet van schoppen
te hebben. Ik had er plezier in om
een spits middels voetbal onscha
delijk te maken".
Aan zijn optreden in de hoofd
macht van Roodenburg kwam op
30-jarige leeftijd een eind. Een sle
pende knieblessure leidde uitein
delijk tot een operatie en hoewel
hij na twee maanden gips nog wel
heeft geprobeerd om op het oude
niveau terug te keren, moest hij
zijn pogingen toch snel staken. "Ik
kreeg, misschien omdat ik onbe
wust die knie ontzag, allerlei an
dere blessures. Ik heb het seizoen
daarop onder John Huguenin nog
wel een westrijd of acht in het eer
ste gespeeld, maar echt lekker liep
het niet meer. Uiteindelijk heb ik
zelf besloten om lager te gaan
voetballen. In het zevende, bij
mijn oude maatjes. Even ben ik
nog een half seizoen teruggeweest
in het tweede, maar nu speel ik ge
woon weer in het zevende. Train
nog één keer in de week met het
derde mee. En loop tweemaal per
week hard met een buurman. Die
zit op boksen", aldus de vader van
twee meiden, wier korfbalverrich
tingen hij op zaterdag uiteraard
nauwgezet volgt.
Kijken naar het eerste doet hij
ook nog, althans, als de hoofd
macht thuis speelt. Echt goed gaat
het momenteel niet met Rooden
burg en dat gaat Aat de Groot wel
zeker aan het hart. "Ze hebben
geen voorhoede", legt hij de vin
ger op de zwakke plek, "en dat is
natuurlijk niet zo vreemd als ze
telkens de beste spelers weghalen,
zoals met Helder en De Romeijn is
gebeur± Nu moet het teveel ko
men van Marcel van der Burg en
hij kan het uiteraard niet alleen.
Ik krijg trouwens ook de indruk
dat de sfeer niet echt optimaal xs.
Maar dat bedoel ik over de hele li
nie gezien dan. Een maatschappe
lijk verschijnsel Wij hadden vroe
ger veel meer voor elkaar over,
binnen en buiten het veld. We wa
ren een echte vriendenclub. Dat is
niet meer. Toch jammer. Ik gelooj
heus wel dat die gasten van tegen
woordig hun best doen, maar de
uitstraling mis ik een beetje. Ik
hoop overigens niet dat ze degra
deren naar de derde klasse. Dan
zak je als club toch wel erg ver
weg".
AD VAN KAAM
