Wordt Leiden 'Theo
van Doesburg-stad'?
Filmfestival: meer bezoekers dan in '89
Ballet als topsport
Plan voor expositie in Lakenhal en centrum
'Bezuinigingen bij AUB te snel'
Placido Domingo naar Nederland
Hedy d'Ancona: Mesdag
beter af met Van Gogh
Beginnersleed
Manuscripten
Achterberg
naar veiling
Noodlot en jaloezie bij Imperium
MAANDAG 5 FEBRUARI 1990
KUNST
PAGINA 19
ROTTERDAM (GPD) - Meer be
zoek en een grotere recette dan vo
rig jaar, plus een koffer vol plannen
en goede voornemens voor komend
jaar; daarmee kwam gisteren een
eind aan het negentiende Film Fes
tival Rotterdam. Het juiste aantal
bezoekers staat nog niet vast, maar
de organisatie telde 175.000 bezoe
ken tegenover 160.00 vorig jaar. De
brutorecette steeg met 7,5 percent
naar 425.000 gulden. Die stijging
werd vooral veroorzaakt door de
toegenomen verkoop van dagkaar
ten (zestig procent) en losse kaarten
(zestien procent).
Voor de festival-organisatie en -
bestuur genoeg redenen om tevre
den te zijn. Nu al wordt er gewerkt
aan de twintigste editie van de Rot
terdamse filmmanifestatie. Het fes
tival, de vertoningsplaats van bij
zondere. doorgaans onafhankelijk
tot stand gekomen films, het cen
trum voor de kunstfilm, de docu
mentaire en low- en no-budgetpro-
dukties, zal er volgend jaar in elk ge
val weer een beetje anders uit zien.
Qua uiterlijk: de KLM-tent, de
Avioscope die bedoeld was als ont
moetingsplaats voor festivalbezoè-
kers en die het knooppunt had moe
ten worden voor discussies, pers
conferenties, talkshows en particu
liere beschouwingen, zal in de hui
dige vorm niet terugkeren. De orga
nisatie gaat in overleg met de ge
meente Rotterdam op zoek naar an
dere mogelijkheden.
Wat betreft de inhoud: er zullen in
de toekomst wellicht meer films te
zien zijn van regisseurs die zich een
eigen plaats veroverd hebben bin
nen de mainstream van de cinema.
Directeur Marco Muller werkt al
aan een retrospectief rond de Ame
rikaanse cineast Nicholas Ray. Om
dat Ray ook enkele grote produk-
ties op zeventig millimeter maakte,
sluit Müller niet uit dat die specifie
ke films volgend jaar in het daar
voor goed geoutilleerde Imax Thea
ter vertoond zullen worden.
Wat betreft de sfeer: Marco Mül
ler overweegt van het festival, meer
dan nu al het geval is, een publieks
manifestatie maken. Dat veroor
zaakt een zekere spanning met een
tweede belangrijke functie van de
filmtiendaagse als trefpunt voor ie
dereen die (in welke mate dan ook)
professioneel te maken heeft met de
kleinschalige, onafhankelijke en
vernieuwende cinema.
Müller wil voor de komende jaren
een aantal gast-curatoren aantrek
ken, die deel-programma's moeten
samenstellen met het werk van bui
ten hun eigen land niet bekende,
min of meer commerciële filmma
kers. Dat betekent dat pakweg
de Japanse, Australische, Brazi
liaanse en (vooral) Amerikaanse te
genhangers van bij voorbeeld Or-
low Seunke en Eelke de Jong tij
dens het festival aan bod komen.
Een interessant plan, dat nadere be
studering en extra geld verdient.
Zorgenkindje
Een zorgenkindje van het festival is
de CinemArt, de door Hubert Bals
opgerichtte (kunst)filmmarkt die
maar niet van de grond wil komen.
Belangrijke buyers (grote distribu
teurs, producenten en vertegen
woordigers van tv-maatschappijen)
laten Rotterdam links liggen, zij
stropen liever de vertrouwde mark
ten af. De CinemArt, zo liet het festi-
valbestuur gisteren weten, mag niet
gaan lijken op bijvoorbeeld de Mar-
che van Cannes. Van dergelijke
filmhandelscentra zijn er al genoeg
in de wereld en ze passen boven
dien in geen enkel opzicht in de
sfeer van het Rotterdamse filmfesti
val.
Als oplossing ziet het bestuur het
persoonlijk uitnodigen van de be
langrijkste kopers, compleet met
gratis tickets en hotelovernachtin
gen. maar dat kost veel geld. Het
festival staat voor een in principe
simpele keuze: of de markt opdoe
ken of op zoek gaan naar extra geld.
Dat laatste is het voornemen van
bestuursvoorzitter Felix Rotten
berg. Er is al overleg geweest met
burgemeester Peper. Minister d'An-
cona (WVC) bezocht gisteren de
laatste festivaldag en Rottenberg
hoopt dat de bestuurders samen
voor de komende jaren met drie ton
Gebrek aan geld, dreigend failis-
sement zelfs, was tot aan het jongste
festival altijd aan de orde van de
dag. Sandra den Hamer, de nieuwe
festivalproducente. houdt de finan
ciën kennelijk stevig in de hand.
Dat lijkt vanzelfsprekend, maar ge
zien tegen de financiële achter
grond van het Rotterdamse festival
is het een prestatie die bijzondere
vermelding verdient.
Intussen mag het Film Festival
Rotterdam zich gelukkig prijzen
met de komst van Marco Müller. Op
basis van het nu afgesloten festival
en zijn toekomstplannen kan zeker
worden gesteld, dat hij uitstekend
in staat is het festival verder te ont
wikkelen. Dat het afgelopen festival
geen duidelijk, sterk persoonlijk ge
tinte signatuur had, is verklaarbaar.
Müller richtte zich bescheiden naar
de Bals-traditie en liet vooral véél
films zien; bijna 240, een absuluut
record.
LEIDEN Het Leidse Stedelijk
Museum De Lakenhal en een stich
ting in oprichting zijn bezig met het
ontwikkelen van plannen voor een
tentoonstelling over de kunstenaar
Theo van Doesburg (1883-1931). Die
expositie zal plaats moeten hebben
in september of oktober 1991 in De
Lakenhal en op diverse andere
plekken in Leiden. Een en ander
verkeert nog in het beginstadium,
"als alles goed gaat", zegt Do-
i met juli 1921 heeft gewoond en Oud en Jan Wils. Met behulp 1
derslaan, de Morschweg, Kort Gal- Ars Aemula Naturae zal worden i
gewater en de Haarlemmerstraat.
In de expositie zal getracht wc
den een veelomvattend beeld te g
gegaan op de Leidsche kunstclub
de Sphinx, waarmee Van Doesburg
contacten heeft onderhou-
het leven en werk van Van den. De gedichten die in de Laken-
Doesburg, die vooral bekend werd hal worden tentoongesteld zullen
als oprichter en theoreticus van het op verschillende plaatsen
tijdschrift De Stijl, maar daarnaast Leidse binnenstad worden gev
werkzaam was als architect, dich- liseerd. De organisatie
-- Wintgens, conservatrice van De ter, schrijver, typograaf en ontwer-
Lakenhal, "zal Leiden volgend jaar per. In de Lakenhal zulen schilderij- stenaars die
'n drie maanden lang Van Does
plan
opdrachten te verstrekken aan kun-
hun werk een duide-
het Kort Galgewater i
AMSTERDAM (GPD) - De ge
meente Amsterdam moet zich niet
achter het rapport van organisatie
bureau Berenschot verschuilen om
verregaande bezuinigingen bij het
meerderheid van de raad het gen die
Amsterdams ÏÏTt^ATO dóo^ ™"?e™°rSte1^ gr0,te1 te
i worden genoemd i
Dit zegt de verantwoor
delijke
over het AUB drs. O. van Munster.
Het college van B en W wil naar
aanleiding van het Berenschot-rap
port voor 1 mei van dit jaar 462.500
kostenbesparende - en inkomsten- stad
verhogende maatregelen, zijn gro
tendeels schattingen en geven al-
verreweg de grootste partij in de leen een richting aan. Wij hadden
raad, noemt het echter een 'schoon- graag gezien dat de gemeente meer
heidsfout' dat er onder tijdsdruk rekening had gehouden met het feit
burgstad zijn. We willen niet alleen
een expositie inrichten in het muse
um maar ook allerlei dingen doen
op locaties waar Van Doesburg hier
heeft gewoond. Bekeken moet wor
den of dat mogelijk is. We zijn van
i Leiden, april plan om niet alleen de gemeente
staatsuitgeverij) maar ook particuliere sponsors
voor dit project aan te trekken".
Aanleiding voor de expositie is,
dat het in 1991 zestig jaar geleden
zal zijn dat Van Doesburg is gestor
ven. Daarnaast is hij in 1991 op de
kop af zestig jaar weg uit Leiden, de
hij van december 1916 tot
dersteunen. Woordvoerder
hêrèvaluatie-'rappört CnooP Koopmans van de PvdA,
A ",C1 val* unJaa' cnrnkpn
gulden op het AUB bezuinigen. In sProKen'
een volgende fasè zou bekeken
moeten worden of daar nog eens
maximaal drie ton bovenop kan.
Tijdens de begrotingsbehande
ling afgelopen woensdag bleëk een
•velijks over het rapport is ge- dat die bedragen voorlopig zijn. Je
kunt niet zomaar allerlei activitei-
,r ten wegsnijden zonder gevaar te lo-
Van Munster vindt dat de ge- pen dat het hele bouwwerk instort,
meerite Amsterdam onzorgvuldig De gemeente wil veel te snel beslis-
Drummer Mel Lewis
(60) overleden
dat
met 'zijn' rapport omspringt
de verantwoordelijkheid op het bu
reau wordt afgeschov
r op 21 en 22 februari c
De Stervende Zwaan (Fokine);
Libelle (Pavlova); Vijf walsen van Brahms in
de geest van Isadora Duncan (Ashton); De
Maan in de Trapeze (Van Manen); La Notte
(Christe). Piano: Regina Albrink. Viool:
Franklin Feldman. Gezien in de Leidse
Schouwburg op 3 februari.
LEIDEN - Bij topvoelballers is
het niet anders als bij sterdansers:
op hun vijfendertigste komen de
VUT-regelingen of omscholings
cursussen in zicht. Een zevenen-
veertigjarige voetballer als aan
voerder van het Nederlands team
is immers ondenkbaar. Toch le
vert Alexandra Radius een derge
lijke prestatie: al sinds 1957 is zij
de koningin van de Nederlandse
dans. Na haar afscheidstoernee
met het programma "De Balleri
na. een Tijdsbeeld" kan zij terug
kijken op een glansrijke (interna
tionale) carrière. Radius was met
haar echtgenoot en danspartner
Han Ebbelaar betrokken bij de
oprichting van het rebelse Neder
landse Dans Theater in 1959. Ze
danste twee seizoenen bij het
American Ballet Theatre om uit
eindelijk weer terug te keren naar
het begin: Het Nationale Ballet
waar ze als lyrisch vertolkster bij
uitstek, de hoofdrollen danste in
romantische klassiekers als The
Sleeping Beauty, De Notekraker
en Assepoester. Hoewel het mo
derne repertoire haar minder lag,
werkte ze veel samen met de drie
choreografen van het Nationale
Ballet: Hans van Manen, Rudi
van Dantzig en Toer van Schayk.
En toen het enfant terrible van de
balletwereld, Rudolf Nurejev, Ra
dius aan het werk zag, moest en
zou hij met haar same'ndansen.
De meesters wil was wet en hun
partnerschap een feit.
In haar afscheidsprogramma
wordt Radius vergezeld door haar
Nationale Ballet collega's Alan
Land en Fred Berlips. Zij spelen
echter een ondergeschikte rol
want de ballerina door de tijden
heen staat centraal. De balletten
die Ebbelaar en Radius kozen zijn
een ode aan vier invloedrijke
vrouwen uit de dansgeschiede-
nis: Marie Taglioni (1804-1884),
Anna Pavlova (1881-1932). Isado
ra Duncan (1887-1927) en Marian
ne Hilarides (1933). Taglioni was
als danseres de inspiratiebron
voor het bekende ballet "La Sylp-
hide", waaruit Radius nu enkele
fragmenten liet zien. Grote na
deel daarvan is datje er midden in
valt en je je dus niet kunt laten
meevoeren door het verhaal. Bo
vendien ontbreekt het in de bos-
scène aan danstechnische of cho
reografische hoogstandjes. Nogal
saai al met al. Radius' vertolking
van "De Stervende Zwaan", de
solo die Michael Fokine in een
paar uur voor Anna Pavlova
maakte, is daarentegen smullen
geblazen voor de liefhebbersvan
het romantische werk. Het raffi
nement van met name Radius'
armbewegingen is onsterfelijk
mooi al blijft de uitdrukking op
haar gezicht te archetypisch op
'zie mij eens lijden op het toneel'
staan. Dat valt je in het Muziek
theater door de afstand nooit zo
op natuurlijk.
De vrouw die als een Griekse
wervelwind de spitzen overboord
gooide, was Isadora Duncan.
Haar handelsmerk was de bevrij
ding van de dans uit strakke
keurslijf van de regels. Radius
rent in "Vijf Walsen van Brahms
in de Geest van Isadora Duncan"
van Frederis Ashton dan ook op
blote voeten, in wijd gewaad en
met wapperende haren door de
ruimte. Al mist ze iets aan explo
sieve opstandigheid, met deze vijf
walsen weerspiegelt ze wel de
tijdgeest van Duncan en de ge
voelsontladingen van de jaren ze
ventig.
"De Maan in de trapeze" van
Hans van Manen uit 1959 was ten
tijde van de oprichting van het
Nederlands Dans Theater ook ge
waagd want modern. Van Manen
heeft in de loop der tijd veel ster
kere choreografiëen gemaakt,
maar opnieuw geeft het de tijd
van ontstaan weer. Radius blijkt
ook als lieflijk trapezemeisje ge
loofwaardig.
Hedendaags is "La Notte" van
Nils Christe dat hij in 1986 cho
reografeerde voor Radius en Eb
belaar. Klassiek en modern, ab
stract en dramatisch, een somber
beeld van een aflopende relatie
staat centraal. In ruim anderhalf
uur trekt een beknopte geschie
denis van de ballerina aan je voor
bij. Radius blijkt van alle markten
thuis, maar is op haar best in de
romantische balletten. Dat al haar
technisch kunnen en lyrische'in
terpretaties niet optimaal uit de
verf kwamen, lag aan de keuze
van de choreografieën. Thema en
bezetting zijn daar ongetwijfeld
debet aan. Zodat de bewondering
als na 44 fouettés van de zevenen
veertigjarige Radius uitblijft.
INGRID
VAN FRANKENHUYZEN
De bedra- het bezuiniginsvoorstel wordt ge
stemd, wil Van Munster graag in
een gesprek met het college zijn
rapport toelichten. "Dat ben ik te
genover het AUB verplicht. Ik had
verwacht dat er eerst een zinnige in
houdelijke discussie zou worden
gevoerd. Dat is helaas niet ge
beurd".
NEW YORK (Rtr) - Mel Lewis, die
werd beschouwd als een van de
grootste jazz-drummers, is vrijdag
in New York aan kanker overleden.
Lewis is 60 jaar geworden. Lewis,
wiens naam eigenlijk Meivin Soko-
loff was, begon zijn loopbaan als
slagwerker op 14-jarige leeftijd in
zijn geboorteplaats Buffalo, Hij
speelde in de jaren vijftig in het or
kest van Stan Kenton en in de jaren
zestig met Dizzy Gillespie en Benny
Goodman. De afgelopen vier jaar
werkte Mel Lewis met het Ameri
can Jazz.
ontwerptekeningen, grafisch lijke verwantschap vertonen met de
werk en gedichten van Van Does- principes van De Stijl. Kunstenaar
burg worden tentoongesteld. Daar- die juist geen relaties hebben met
naast zal aandacht worden besteed die richting zouden in de gelegen-
aan Van Doesburgs samenwerking heid moeten worden gesteld om
als architect met collega's als J.J. commentaar te geven.
AMSTERDAM (GPD) Na bijna twintig jaar zal de Spaanse ster-tenor
Placido Domingo (49) op 4 juni weer optreden in het Amsterdamse Con
certgebouw. Domingo, die hier voorheen slechts een maal te horen was,
namelijk in de titelrol van Verdi's 'Ernani' tijdens een VARA-matinee
wordt momenteel beschouwd als een van de populairste en best be
taalde zangers van deze eeuw.
Als operatenor zingt hij vrijwel het hele repertoire en hij is in meer plaat
opnamen te horen dan enige andere zanger. Daarnaast maakte Domingo,
die ook als dirigent optreedt, een groot aantal uitstapjes naar het populaire
repertoire (o.a. op een plaat met John Denver). Een optreden in Rotterdam
ten bate van de slachtoffers van de aardbeving in Mexico, waarbij Domin
go enkele familieleden verloor, moest twee jaar geleden op het laatste mo
ment worden afgelast.
In de directe omgeving van de tenor wordt de kans echter klein geacht,
dat het concert in juni eveneens geen doorgang zal vinden, al maakt men
daarbij wel het gebruikelijke voorbehoud.
DEN HAAG (ANP) Minister d'Ancona van Cultuur meent dat het Mes
dag-museum in Den Haag in de toekomst beter af is als het door de directie
van het Van Gogh-museum in Amsterdam wordt beheerd. De erven Mes
dag vinden dat volgens de bewindsvrouwe ook. Dat blijkt uit de antwoor
den van d'Ancona op vragen uit de Tweede Kamer.
Kamerleden vroegen zich af waarom de minister wil afwijken van het bij
de Museumnota genomen besluit om het Mesdag in gemeentelijke handen
te geven. Er is wel overlegd met de gemeente Den Haag, aldus de minister,
maar die kwam niet met voorstellen die voor haar en de erven aanvaard
baar waren. "De toenemende isolering van het museum en de collectie zo
wel naar het publiek als naar andere (verwante) collecties heeft in mijn
overwegingen voor een nieuwe oplossing een belangrijke rol gespeeld".
De combinatie met het Van Gogh is volgens de minister ideaal omdat
het Mesdag en het Van Gogh collecties hebben die in eikaars verlengde lig
gen en in de geëigende kunsthistorische context kunnen worden ge
plaatst. „Tegelijkertijd kan daarmee de publieksfunctie van het rijkmuse
um Mesdag een nieuwe impuls krijgen, onder andere door enige wisselin
gen van beide collecties en (kleine) tentoonstellingen. Ook de documenta
tie en het wetenschappelijke onderzoek van de Mesdag-collectie, mede in
relatie tot de verwante Van Gogh-collectie, wordt gestimuleerd".
Serenade een concert beslaande uit
renades gegeven door hel kamermuzi
ensemble 'Opus Variabel' met serenades
van onder andere Zoltön Kodély. Max Ro
ger en Benjamin Britten. Gehoord op 4 fe
bruari in de Muzenhof.
LEIDERDORP - Er is een
clame voor een bepaald merk ta
bak die gerookt wordt door
mensen die in het leven hun
draai hebben gevonden. Opus
Variabel is de naam van een en
semble van musici voor wie, zo
te zien, de conservatoriumjaren
nog niet zo lang achter de rug
liggen. Ze bestaan uit vijf strij
kers en vijf blazers en treden op
in wisselende bezetting. Zij zijn
nog op zoek naar hun draai in de
podiumwereld. Artiesten in
wording. Ze musiceren vakkun
dig. want ze zijn terdege opge
leid. Maar ze schenken de toe
hoorder nog geen diepe bevredi
ging. Op een of andere manier is
er nog teveel afstand en te wei
nig direct contact tussen spelers
en luisteraars.
Het programma dat Opus Va
riabel voor de gelegenheid had
samengesteld telde vooral com
ponisten uit het overgangsge
bied van negentiende naar twin
tigste eeuw. De gespeelde seren
ades lagen op het kruispunt van
oude en nieuwe compositiewe
gen. Ze varieerden van 'een
luchtig stuk' van de Deen Carl
Nielsen via 'hier en daar een gek
nootje, maar verder rustig aan'
bij het blaaskwintet van Julius
Röntgen tot het wat moeilijker
te bevatten strijktrio van Koda-
ly. Heel sympathiek was het. dat
elk stuk door een der spelers
werd ingeleid met een paar
woorden over de componist,
diens muziek en over enkele
kenmerken van het betreffende
werk. Zo waren we bijvoorbeeld
voonbereid op de komst van een
vurige melodie van de altviool,
het strakke ritme van de eerste
de gebibberde akkoorden (tre
molo's) van de tweede viool in
het strijktrio van Kodaly. Met
deze serenade opus 12 van
Kodaly was iets mis: het werk
leed duidelijk onder zijn eerste
plaats op het programma. De
spelers moesten warm draaien
en 'erin komen'. Daardoor werd
het stuk lang niet zo intens en
vurig gespeeld als wel de bedoe
ling moet zijn geweest. Geen
trefzekere opening. Het blaas
kwintet van Julius Röntgen
daarna trof dan ook meteen
door grotere klankverschillen
en luchtiger karakter evenals de
Serenata Invano van Nielsen
voor klarinet, hoorn, fagot, cello
en contrabas.
Men leert op conservatoria
wél zich op het podium te pre
senteren. Wat nog niet over het
voetlicht kwam, was speelple-
zier van de muzikanten. Ze ble
ven maar serieus kijken. Pas als
het werk gedaan was en het ap
plaus volgde kwam er een ver
rast en ook wel verontschuldi
gend lachje af. Veel blijven oefe
nen dus!
MONICA SCHIKS
Gerrit Achterberg.
HAARLEM (ANP) - Een collectie
handschriften van de dichter Gerrit
Achterberg wordt op 9 mei gveild in
het Haarlemse veilinghuis Bubb
Kuyper. Het betreft een verzame
ling van ongeveer driehonderd vel
kladhandschriften uit de periode
1946-1957. De waarde van de collec
tie wordt geschat tussen de negen
tig en honderdtwintigduizend gul
den.
Door de veiling wordt het voor
het Nederlands Letterkundig Muse
um moeilijker de collectie, eigen
dom van de familie Stakenburg, in
handen te krijgen. Het Achterberg-
genootschap, dat de verzameling in
het museum wil onderbrengen, on
dernam al eerder pogingen de ver
zameling over te nemen maar heeft
de hiervoor benodigde 70.000 gul
den nog niet bij elkaar.
Volgens het Haarlemse veiling
huis hebben behalve het genoot
schap ook al twee Amerikaanse bi
bliotheken serieuze belangstelling
getoond.
Scène uit 'Van
de brug af ge-
door Impe-
'Van de brug af gezien' van Arthur Miller
door loneelgroep Imperium. Mei: Paul
Schaminée, Ellen de Jong, Inge Dam, René
Wernars, Jaap Slagman, Daan van Lent,
Gijs Pool en Kees Visser. Regie: Margje
Tiemstra. Gezien op 3 februari in hel Micro-
Iheater. Aldaar nog regelmalig le zien.
LEIDEN Van 'A View from the
Bridge' bestaat meer dan één ver
sie die Arthur Miller zelf heeft la
ten uitgeven. Eén van de belang
rijkste wijzigingen betreft hier de
rol van advocaat Alfieri. Juist dit
personage heeft bij Imperium in
de regie van Margje Tiemstra een
opvallende invulling gekregen.
Zij splitst Alfieri op in drie perso
nen die vanuit drie hoeken van
het theater commentaar geven op
de gebeurtenissen op de speel-
vloer. Dat heeft een geraffineerd
effect.
Allereerst doen deze drie heren
in hun commentaar-functie den
ken aan het koor in de klassieke
tragedie. Ten tweede zet de regis
seuse deze heren een enkele keer
in om een speltechnisch pro
bleem op te lossen. Ze laat ze
daarnaast voor wat geluidseffec
ten zorgen. Het belangrijkste ef
fect ligt echter in hun pure aan
wezigheid: het versterkt het idee
van de onafwendbare tragische
afloop van de gebeurtenissen
waar zij (en wij als toeschouwers)
op neerkijken.
De noodlotsopvatting - al dan
niet door bovennatuurlijke
krachten of sociale omstandighe
den bepaald - lijkt in deze inter
pretatie van Imperium dan ook
nadrukkelijker aanwezig dan het
jaloeziemotief van hoofdpersoon
Eddie Carbone. Deze combinatie
biedt een slimme oplossing voor
een stuk dat knipoogt naar klas
sieke onafwendbaarheid van de
gebeurtenissen die tevens voor
een niet onaanzienlijk deel psy
chologisch gemotiveerd zijn.
Havenarbeider Eddie Carbone
en zijn vrouw Béatrice hebben
hun pleegdochter/nichtje Katy
opgevoed, voor wie Eddie meer
dan alleen vaderlijke gevoelens
koestert. Als hij twee neven uit
Italië, Marco en Rodolpho, ille
gaal onderdak verleent, gaat het
op bijna klassiek-tragische wijze
mis. Wat hij ook probeert, de lief
de tussen Katy en Rodolpho kan
hij niet verhinderen. Zijn jaloezie
drijft hem tot verraad aan het im
migrantenbureau, wat hij uitein
delijk met de dood moet beko
pen.
Helaas laat regisseuse Margje
Tiemstra zich een enkele keer
meeslepen door haar weldoor
dachte regievondst. Als bijvoor
beeld Béatrice wil weten, hoe laat
het is, laat ze één van de Alfieri's
daarop antwoorden. En als Ro
dolpho Katy verleidt, geven twee
Alfieri's het publiek veelbeteke
nende knipogen. Onbegrijpelijke
'foutjes', maar ze vallen gelukkig
in het niet bij de uitgekiende en
scenering. Verschillende elemen
ten uit dit veeleisende stuk vallen
op een logische manier op hun
plaats.
Door alles zo veel mogelijk op
de gebeurtenissen binnenska
mers te concentreren, ontstaat in
het intieme Microtheater een be
klemmende sfeer. Het over het al
gemeen overtuigende spel van de
acteurs sluit daarbij aan, zodat al
le aandacht zich kan richten op de
befaamde familietragedie van
Eddie parbone. In de gehele
spelopbouw stevent men regel
recht en consequent af op de on
vermijdelijke dodelijke afloop.
WIJNAND ZEILSTRA
