'Dit leek ons nu
een aardig idee'
Almachtige Kuijers
ICHIEWlrt
PODIÜMBUK
Wethouder
Kuijers wist
af van
expositie
cadeau Geerts
Meesterlijk luitspel Satoh
PAGINA 21
Redactie Pieter C. Rosier
Bamboemeisje
Jeugdtheater het Appeltje uit
Antwerpen vertolkt morgenmid
dag \aanvang 14.30 uur) in de
Leids# Schouwburg het Japanse
sprookje Het bamboemeisje'. Een
oude bamboesnijder ontdekt op
een dag tussen de bamboestengels
een klein wezentje dat hij samen
met zijn vrouw opvoedt tot een
mooie jonge vrouw. Wat zij beiden
niet weten is dat het meisje niet op
aarde is geboren, maar met een
heel speciale opdracht door haar
moeder, de maangodin, naar Ja-
pan is gestuurd.
Earth Fire
Vorig jaar liet de Nederlandse
popgroep Earth Fire voor het
eerst in zeven jaar weer van zich
horen met een nieuwe LP/CD.
Phoenix' is de naam van de
laatste van de groep die donder
dag de Leidse Schouwburg aan
doet. De bezetting is voor een deel
nog dezelfde als waarmee jaren
terug hits als Seasons' en 'Week
end' gescoord werden. Earth Fi
re behaalde met 'French Word for
Love'. de eerste single van Phoe
nixwederom een hoge plaats iti
de Nederlandse hitlijsten.
De popgroep Earth Fire staat donderdagavond op het podii
de Leidse Schouwburg. (foto Hob i
Musical
Liesje, een eenzaam en ongeluk
kig meisje kijkt de hele dag tv.
Haar moeder werkt, haar vader is
er vandoor gegaan en broertjes of
zusjes heeft ze niet. Op een avond,
wanneer ze weer eetis wegdroomt
bij een tv-serie, laat ze de af
standsbediening vallen en opeens
zit ze zélf in de ser ie. Ze komt er al
gauw achter dat de mensen daar
niet zo mooi en goed zijn als ze lij
ken. maar droomt Liesje dit nou
of is het echt? De musical 'Kijk
naar je eigen', geschreven door
Hetty Heyting en Joop Stokker-
mans vertelt het verhaal van deze
opmerkelijke gebeurtenis vrijdag
(19.00 uur) in de Leidse Schouw-
Alexandra Radius
De liefhebbers van Neerlands bal
let-trots Alexandra Radius heb
ben zaterdag een laatste kans de
ze danseres in Leiden te zien op
treden. In juni van dit jaar stopt
Radius met haar ballet-carrière.
Samen met Alan Land en Fred
Berlips geeft zij in de Leidse
Schouwburg een voorstelling die
de naam 'Ballerma's. een tijds
beeld' draagt. Radius danst in de
ze uitvoering balletten die door
Marie Paglioni, Atina Pavlova en
Isadora Duncan beroemd zijn ge
maakt.
Alexandra Radius danst zater
dagavond met Alan Land en Fred
Berlips in de Leidse Schouwburg.
(foto Thijs Koobs)
Mensaap
De gevolgen van de bevruchting
van een menselijke eicel met het
zaad van de aap Kenny staan
centraal in het toneelstuk 'De
zaak Kenny' dat diiisdag is te
zien in de Leidse Schouwburg.
Moet de mens-aap in leven blijven
of worden afgemaakt? Chiem van
Houweninge schreef het script
voor het stuk dat ingaat op de lan
delijke discussie over de vraag
welke grenzen moeten worden ge
trokken bij het experimenteren
met menselijke embryo's en gene
tische manipulatie.
Rest and remember
In het LAK-theater wordt morgen
het stuk 'Rest and Remember' op
gevoerd. In deze produktie van de
Studio's Onafhankelijk Toneel is
de beeldende kunst even belang
rijk als het toneelspel. In en aan
tal korte scenes reageren de ac
teurs op het decor van Schotse
landschappen met een spel over
geweld, troost en noodlot. Thema's
als incest en verkrachting worden
serieus en tegelijkertijd met hu
mor behandeld.
Euripides
Theatergezelschap De Korre
brengt donderdag in het LAK-the
ater de klassieke tragedie van Eu
ripides. Centraal staat Hippolu-
tos die niets wil weten van de
seksuele liefde van de godin
Aphrodite en zich geheel wijdt
aan de kuise liefde voor Artemis.
Aphrodite zaait intriges in de ko
ningsfamilie. waarna Hippolu-
tos' kuisheid in twijfel wordt ge
trokken. Zijn vader Theseus ver
vloekt zijn zoon en het noodlot velt
Hippolutos.
Bergtaal
Uit solidariteit met de vaderland
loze Koerden schreeft Harold Pin
ter de eenacter 'Bergtaal', waarin
het echter niet alleen om Turken
en Koerden draait, maar waarin
het probleem van onvrijheid van
alle mensen aan de kaak wordt
gesteld. De Turkse toneelgroep
AST staat vrijdag en zaterdag
met het stuk in het LAK-theater.
Zij speelt op één avond in twee
verschillende versies het verhaal
van een volk dat de eigen taal niet
mag spreken. Twee
wachten bij de poort van een ge
vangenis tot zij hun geliefde zoon
en echtgenoot mogen zien. De
schok van de confrontatie is in
grijpend.
Land en zee
Cees Brandt neemt in de persoon
van Dirk Duiker zondagmiddag
<15.00 uur) in het LAK-theater
kleuters mee op ontdekkingstocht
naar het strand. Hier zien ze een
zieke vis en een kwal. die toch ei
genlijk heel mooi kan zijn. Zo
heeft elk papieren figuur dat
Brandt op het toneel maakt een ei
gen verhaal dat past bij het land
of de zee.
Boj
Boj is geen mens, geen dier, maar
ook geen kabouter. Hij is klein en
nieuwsgierig en gaat helemaal al
leen op onderzoek uit in de we
reld. De voorstelling voor kleuters
waarbij de belevenissen van Boj
door beeld, geluiden, licht en mu
ziek worden verteld, heeft zater
dagmiddag (14.30 uur) plaats in
de Muzenhof in Leiderdorp.
Imperium
De theatergroep Imperium brengt
vrijdag de première van het stuk
'Van de brug af gezien' in Micro
theater Imperium. De eenakter
werd in 1955 geschreven door Ar
thur Miller, ex-echtgenoot van
Marilyn Monroe. Het verhaal
speelt zich af in de jaren '50 in
New York: Twee mensen voeden
een weesmeisje op als hun dochter.
Wanneer deze op een illegale Itali
aanse immigrant verliefd wordt,
ontstaat er een tragedie vanjaloe-
LEIDEN Wethouder Kuijers
(kunst en cultuur) bevestigt dat
wethouder Van Dongen (onderwijs)
met zijn medeweten een 'tegoed
bon' voor een expositie in De Waag
heeft gegeven aan kunstenaar Ben
Geerts. Geerts kreeg deze 'tegoed
bon' in juli 1989 overhandigd als ca
deau bij zijn afscheid als rector van
de Rembrandt Scholengemeen
schap.
Kuijers: "Alles is in goed overleg
met mij gegaan. Ik weet wel dat zo'n
soort cadeau niet gebruikelijk is,
maar ons leek het nu eens leuk om
dit te doen. Ben Geerts is een goed
kunstenaar, een Leids kunstenaar
bovendien, en waarom dan niet? Er
is in het verleden werk van Geerts
door de gemeente aangekocht en er
zijn eerdere gunstige adviezen. De
programmacommissie die de ten
toonstellingen in De Waag organi
seert, is in deze procedure niet ge
passeerd. Maar u moet niet vergeten
dat die commissie uiteindelijk
slechts een adviserende taak heeft.
De belissing of er een tentoonstel
ling komt in De Waag ligt uiteinde
lijk toch bij ons'\
Frits Bruins, voorzitter van de
programmacommissie van De
Waag, zegt 'een beetje moe' te wor
den van 'dit gedoe' rondom de ex
positie van Geerts. "Het sop is de
kool niet waard. Er is inderdaad een
verzoek gekomen van de wethou
der of wij een expositie van Geerts'
werk wilden inrichten. Dat verzoek
hebben, wij tegen het licht gehou
den en uiteindelijk is er door ons
positief besloten. Wij, als program
macommissie, waren er in juli 1989
van op de hoogte dat wethouder
Van Dongen dit cadeau in die tijd
zou aanbieden aan Geerts".
De twee andere leden van de pro
grammacommissie, Rob Wolthoorn
en Taeke Kuipers, weten niet zo
goed meer of zij in juli '89 al afwis
ten van deze gift aan Geerts. Wolt
hoorn kan zich dat niet meer zo
goed herinneren. "Maar als we niet
tijdig op de hoogte zijn gebracht,
vind ik wel dat men hoog spel heeft
gespeeld". Taeke Kuipers weet het
'exacte tijdstip' waarop de pro
grammacommissie in kennis is ge
steld van de 'tegoedbon' niet meer
terug te roepen in zijn herinnering.
"Maar ik denk niet dat wij in juli '89
al wisten dat er sprake was van dit
cadeau".
Frits Bruins reageert nogal laco
niek op deze uitspraken van zijn
commissieleden: "Ach, wij van de
programmacommissie zijn ook
maar een stelletje oude mannen aan
het worden. Ons geheugen gaat
hard achteruit. Het is al zo lang gele
den. En dan is daar ook nog eens het
gat van de vakantie tussen gevallen.
Maar u moet niet vergeten dat wij
als programmacommissie slechts
een adviserende taak hebben. Ik
stel het nu zwart-wit, maar als het
college te kennen geeft dat het de
een of andere tentoonstelling per se
wil, dan moeten wij aan die eis ge
volg eisen".
Wat vinden de Leidse kunste
naars in het algemeen van deze
gang van zaken? Kunstenaar Koos
van de Water: "Formeel heeft B en
W, denk ik, het recht om zo'n ca
deau te geven aan een kunstenaar.
Maar alles staat of valt natuurlijk
met de taak van die programma
commissie in De Waag; als die al
leen maar een soort beheerscom
missie is die het programma in De
Waag moet opvullen, dan kun je
niet zeggen dat ze zich hebben ge
compromitteerd door zich neer te
leggen bij de beslissing van Kuijers.
En, eerlijk gezegd, heb Ik nog niet
zoveel van die mensen gezien; erg
veel wapenfeiten hebben ze nog
niét. Als het echter een commissie
was geweest van mensen met een
geheel eigen visie, als ze bijvoor
beeld een bepaalde thematische lijn
hadden uitgezet, dan vind ik dat je
als B en W niet aan zo'n beleid moet
gaan tornen. Maar ik vind dit nu
niet schandelijk of zo, dit kan best".
Een andere Leidse schilder, Wil
lem van Scheijndel, heeft er even
eens weinig moeite mee dat de ge
meente Geerts een expositie cadeau
heeft gedaan. "Het is in de kunst
een kwestie van geven en nemen.
Wat ik wel jammer vind, is dat Ben
Geerts nu het slachtoffer wordt van
Hans Man in 't Veld
naar Hamburg
AMSTERDAM (ANP) - Hans Man
in 't Veld (44), directeur van de
Theaterunie, is per 1 augustus 1990
benoemd tot artistiek directeur van
het Kampnagel Theater in Ham
burg. Hij heeft als opdracht dit thea
ter uit te bouwen tot een internatio
naal theatercentrum. De Stichting
Theaterunie heeft dat meegedeeld.
Man in 't Veld was in 1967 een van
de oprichters van de Toneelschuur
in Haarlem en mede-oprichter van
het Werktheater. Sinds 1 oktober
1985 was hij directeur van de Thea
terunie, producent van ad-hocpro-
dukties en exploitant van de thea
ters de Brakke Grond en Frascati in
Amsterdam. Daarnaast was hij
werkzaam als regisseur en acteur in
zowel Nederland als Duitsland.
Het Kampnagel Theater in Ham
burg is een van de bekendste centra
in Duitsland voor zogenaamde
,Freie Gruppen'. Het is gevestigd in
een voormalige fabriek en telt vier
podia en diverse repetitieruimten.
Meeste werken Dali
lijven in Catalonië
blijv
deze kwestie. Er wordt door de pro
grammacommissie openlijk ge
sproken over zijn kwaliteit als kun
stenaar en zoiets hoort niet thuis in
de pers".
Geerts zelf beaamt Van Scheijn-
dels uitspraak: "Deze publiciteit is
voor mij zeer nadelig. Als Taeke
Kuipers van de programmacom
missie in de krant zegt dat er in Lei
den wel betere kunstenaars te vin
den zijn, dan is dat toch niet echt
leuk. Maar goed, ik heb inderdaad
van wethouder Van Dongen, met
wie ik goed kan opschieten, een te
goedbon gekregen voor een exposi
tie in De ^aag".
Ingrid Moerman, conservatrice
van De Lakenhal, zegt dat het ook
in De Lakenhal voorkomt dat de ge
meente vraagt of men daar een be
paalde tentoonstelling wil houden.
Als voorbeelden noemt zij de ten
toonstellingen over het migranten
beleid en over de vrouw in de kunst,
die in de afgelopen tijd in De Laken
hal zijn geweest. "Maar dan vind ik
het wel een beetje triest dat wij ons
tentoonstellingsrooster voor 1990
terugkrijgen met daarop de mede
deling van wethouder van Dongen
'of er ook nog iets aan de culturele
minderheden wordt gedaan'. En dat
daaronder Kuijers dan noteert:
'Heb je die migrantententoonstel
ling in de Lakenhal dit jaar dan niet
gezien?' Wij doen braaf wat de ge
meente vraagt, maar als wethouder
Van Dongen dan zo hecht aan een
tentoonstelling over culturele min
derheden, dan moet ze ook wel we
ten dat er inmiddels zo'n tentoon
stelling is geweest".
BARCELONA (AP) - Het grootste
deel van de 190 schilderijen die de
schilder Salvador Dali aan de
Spaanse staat heeft nagelaten, zal in
zijn geboortestreek Catalonië blij
ven. Na een jaar touwtrekken tus
sen Madrid en Catalonië, die begon
toen Dali's testament openbaar
werd gemaakt na zijn dood op 23 ja
nuari vorig jaar, sloten de Spaanse
minister van cultuur Jorge Semp-
run en de Catalaanse commissaris
van cultuur gisteren een akkoord
over de bestemming van Dali's na
latenschap. In het kunstcentrum
Reina Sofia in Madrid komen 56
schilderijen te hangen en de overige
134 werken blijven in het Dali-mu-
seum in Figueras, waar de schilder
zijn laatste jaren sleet.
Behalve de schilderijen heeft Dali
ook nog twee kastelen, vijfhonderd
sculpturen, honderden gesigneeer-
de etsen en tal van andere kunst
voorwerpen nagelaten.
LEIDEN De Leidse kunste
naar Ben Geerts heeft van wet
houder Kuijers een expositie ge
kregen in de Waag. Oeerts ont
ving dit geschenk ter gelegenheid
van zijn afscheid als rector bij de
Rembrandt Scholengemeen
schap. Dat gebeurde in juli 1989
en wel in de vorm van een 'te
goedbon'. Geerts, nu full-time
kunstenaar, heeft naast zijn druk
ke bezigheden als rector een be
hoorlijke reputatie weten op te
bouwen als kunstschilder in Lei
den en dit leek Kuijers een pas
send afscheidscadeau. Temeer
omdat hij Geerts ook nog eens
een goed kunstenaar vond.
De commissie die de tentoon
stellingen in de Waag organiseert,
werd door de wethouder op de
hoogte gebracht van dit aardige
gebaar naar een Leids kunste
naar. Of dat tegelijk met het uit
reiken van de tegoedbon gebeur
de, in juli 1989 dus, valt te betwij
felen. Frits Bruins, de voorzitter
van deze commissie (programma
commissie), zegt dat hij in juli
1989 inderdaad is ingelicht over
het plan van Kuijers. De andere
twee commissieleden, Taeke Kui
pers en Rob Wolthoorn, zijn daar
niet zo zeker van.
Wolthoorn kan het zich niet
goed meer herinneren. "Maar als
we niet tijdig op de hoogte zijn ge
bracht, vind ik dat men hoog spel
heeft gespeeld door ons als pro
grammacommissie bij deze be
slissing te negeren", zo luidde zijn
commentaar. Dit is allemaal wel
erg doorzichtig. Wanneer Kuijers
de commissie niét in kennis heeft
gesteld van de 'tegoedbon', dan
weet je je als commissielid na
tuurlijk donders gped te herinne
ren dat je bent gepasseerd, dat er
geen prijs werd gesteld op je ad
vies in deze kwestie. Wanneer
Kuijers de commissie wél in juli
1989 heeft ingelicht, dan weet je je
dit, nu de kwestie speelt, natuur
lijk óók te herinneren. Als Wolt-
hoorns geheugen zo slecht is, kun
je je afvragen of hij wel op zijn
plaats is in de programmacom
missie van De Waag. Wie tentoon
stellingen over beeldende kunst
moet organiseren en programme
ren, dient toch over een redelijk
ontwikkeld geheugen te beschik
ken. Alleen al om epigonen te
kunnen ontmaskeren of om te
kunnen beoordelen in welke tra
ditie een bepaalde kunstenaar
werkt, moet je meestal toch ver
der dan zes maanden teruggaan
in de tijd. Te hopen valt dat het
hier een tijdelijke black-out be
treft.
Ook Taeke Kuipers weet het
'exacte tijdstip' niet meer waarop
de programmacommissie in ken
nis is gesteld van de geste van
Kuijers. Maar hij 'denkt niet' dat
dat al in juli '89 was. Hij denkt
niet. Nee. Dacht hij maar wel.
Zowel het antwoord van Wolt
hoorn als dat van Kuipers wekt
sterk de indruk dat de commissie
pas in een later stadium is inge
licht over het cadeau aan Geerts
en dat Kuijers gewoon op eigen
houtje de Waag heeft geclaimd.
Kuijers zegt dat de uiteindelijke
beslissing voor het inrichten van
een expositie in de Waag toch bij
hem ligt. Dat de programmacom
missie slechts een adviserende
taak heeft. Kuijers kan eisen dat
er een bepaalde tentoonstelling
komt, ook al zou de commissie
het daarmee totaal niet eens zijn.
En dat geldt niet alleen voor de
Waag, maar ook voor de Laken
hal, zoals blijkt uit een opmerking
van conservatrice Ingrid Moer
man. De conclusie moet zijn dat
het tentoonstellingsbeleid van De
Waag en de Lakenhal dus zomaar
ineens doorkruist kan worden
door een dringend verzoek van
Kuijers om een bepaalde tentoon
stelling te organiseren. En dat zo-'
wel de Waag als de Lakenhal dat
verzoek maar hebben in te willi
gen. Het voeren van een persoon
lijk getint, coherent en zorgvuldig
afgewogen tentoonstellingsbe
leid, kan door deze gang van za
ken ernstig worden bemoeilijkt.
De 'macht' die instellingen als de
Waag en de Lakenhal hebben bij
het ontwikkelen van zo'n soort
beleid is dus nul komma nul. Als
de wethouder wil dat er iets komt,
dan komt het er. Zo simpel ligt
dat.
Aangenomen mag worden dat
de mensen die tot dusver het be
leid in de Waag en de Lakenhal
hebben bepaald terzakekundig
zijn geweest. Zij zijn onder meer
op deze posten aangesteld om
hun kunde en kennis op kunstge
bied. Nu blijkt dat Kuijers, als hij
dat verkiest, zomaar op hun stoel
kan gaan zitten en hen kan ver
vangen. Hij kan uiteindelijk be
palen wat voor soort tentoonstel
lingen er komen, hij mag een
kwaliteitsoordeel vellen over het
werk van een bepaalde kunste
naar. Zonder ook maar iets te wil
len afdoen aan de kwaliteit van
het werk van Geerts, die nu in de
Waag exposeert, lijkt mij dit een
angstige gedachte. Daarnaast kan
ik mij niet aan de indruk onttrek
ken dat Geerts deze expositie
meer te danken heeft aan zijn in
spanningen als rector dan aan zijn
kwaliteiten als kunstenaar, kwali
teiten die hij - ik benadruk het
nog maar eens - zeker wel bezit.
Leidse kunstenaars, het is niet
makkelijk uw werk geexposeerd
te krijgen in deze stad. Maar wie
weet, biedt een bijbaan als leraar
uitkomst. Misschien zwaait dan
de deur van De Waag ook voor
eenmaal open.
CEES VAN HOORE
Rectificatie
Afgelopen vrijdag werd, in een in
terview met conservatrice Ingrid
Moerman, gesteld dat wethouder
Van der Molen verantwoordelijk
zou zijn voor het emancipatiebe
leid. Dat moet natuurlijk wethou
der Van Dongen zijn.
Tweede Kamer wil
eigen directeur
cultuurinstituut
DEN HAAG (GPD) - Het Institut
Néerlandais in Parijs moet een ei
gen, onafhankelijke directeur krij
gen. Dit vinden alle grote fracties in
de Tweede Kamer. Zij verzetten
zich tegen een directeur die tevens
cultureel attaché is op de Neder
landse ambassade. Volgens staats
secretaris van buitenlandse zaken
Dankert is een ontkoppeling van
die twee functies wegens geldge
brek echter niet mogelijk.
PvdA-woordvoerder Niessen
vindt dat weinig geld geen reden
kan zijn om van een onafhankelijke
directeur voor het instituut, dat de
Nederlandse culturele zaken in het
buitenland behartigt, af te zien. Het
Institut Néerlandais, verdient een
directeur die voor meer dan halve
dagen beschikbaar is, niet na vier
jaar vertrekt wegens benoeming op
een andere diplomatieke post en
"zonder de hete adem van de am
bassadeur in de nek" zijn of haar
werk kan doen, aldus Niessen.
Om de voortdurende competen
tie-strijd tussen de departementen
(Buitenlandse Zaken, WVC en On
derwijs) de kop in te drukken pleit
Niessen voor de oprichting van een
overkoepelend insituut voor inter
nationale culturele betrekkingen.
Daarin zouden overheid en particu
liere organisaties onder ministeriële
verantwoordelijkheid kunnen sa
menwerken.
Voorlopig komt het Institut Néer
landais onder de hoede van Buiten
landse Zaken. Een kamermeerder
heid denkt dat het budget op dat de
partement 'veiliger' is dan bij 'het
zeer creatieve departement van
WVC'.
Oude mi
toh: luiten. Werken 1
bert de Visée, J.S. Bach en Sylvius L.
Weiss. Gehoord op 29 januari in de Kapel
zaal.
LEIDEN Heel even bestond de
vrees dat het slagwerkgeroffel
van een naburig, repeterend har
monieorkest de tere klanken van
het luitspel zou verstoren. Deze
vrees was ongegrond. Slechts het
in de wind rammelen van Kapel-
zaal-raampjes was af en toe hoor
baar en tochtige raampjes passen
nu eenmaal goed bij de sfeer van
oude kastelen en minstrelen die
bij het haardvuur verhalen vertel
len en op hun instrument spelen.
Luitspeler Toyohiko Satoh leek
ook in zijn kleding zó uit een re
naissance schilderij te zijn wegge-
stapt. Reeds bij het begin van zijn
spel hoorde niemand nog de ram
melende ruitjes. Het haardvuur
ontbrak weliswaar, maar het
brandpunt van ons aller aandacht
bevond zich zonder twijfel bij de
beminnelijke Japanse solist.
Alleen al de uiterlijke kant van
zijn optreden was heel verzorgd
en in grote harmonie met de mu
zikale inhoud. Satoh houdt er
kennelijk van om te vertellen
over de verschillende instrumen
ten waarop hij speelt. Hij maakt
het publiek een beetje vertrouwd
met de achtkorige renaissance-
luit, de theorbe en de veertienko-
rige barokluit. Zo werd bijvoor
beeld van Robert de Visée, eens
gitaarleraar van Lodewijk XIV,
een vijftal stukken in smachtend
Franse stijl op de theorbe ge
speeld. Donkere, weke klanken
kent dit instrument, waarmee de
luitist zijn publiek voortdurend
in de ban houdt. Je voelt je als
luisteraar voortdurend betrokken
bij de voortgang in de muziek.
Waar gaat dit naar toe, hoe zal dat
aflopen? Elke noot heeft zijn
plaats in dit muziekweefsel.
Groepjes noten vallen uiteen en
gaan nieuwe verbintenissen aan.
Voorgrond en achtergrond ver
schuiven gedurig ten opzichte
van elkaar. Dit bereikt Satoh door
een oneindige schakering van
klankkleuren naast en tegenover
elkaar te zetten. De solist is niet
alleen meester over de kleuren,
hij weet ook de tijd naar zijn hand
te zetten. Met sierlijke bewegin
gen speelt hij een uitgekiend spel
van versnellen en vertragen, van
plagend ophouden en nét op het
moment dat de boel stil dreigt te
vallen, weer de vaart erin bren
gen.
Even dreigde de stroom muziek
in zichzelf verwikkeld te raken,
toen hij in zijn eigen transscriptie
van Bachs (viool-) Chaconne even
vastliep. Vasthoudend applaus
van de goed gevulde kapelzaal
noodde tot een toegift.
MONICA SCHIKS
Frits Bruins van de Waag-pro
grammacommissie: 'Ons geheugen
gaat hard achteruit'. (foto Henk
Wethouder F. Kuijers: "Alles i
oed overleg met mij gegaan".
(foto Wim Dijkr
Het werk van Ben Geerts in de Lakenhal.
Hans Man in 't Veld
