'Wij zijn geen lipstick- produkt
Achteraf geordend leven
Leuk en tragisch tegelijk
IJle vertolking Rossini-mis
PAGINA 10
KUNST
MAANDAG 29 JANUARI 1990
Leidse vrouwenband Love Cramps winnaar Russisch festival
LEIDEN "We wisten hele
maal niet dat het een wed
strijd was en waar we terecht
zouden komen Karin Kle-
be en Syama de Jong van de
Leidse band Love Cramps
hebben dan wel de eerste
prijs gewonnen op een vrou
wenrockfestival in Kiev,
maar weten eigenlijk niet
echt waar ze zijn geweest.
Wie het internationale, drie
dagen durende, evenement
in de Sovjet-Unie heeft geor
ganiseerd, is hen onbekend.
"Het was echt een chaos,
maar wel heel spannend".
door
Erna Straatsma
Dat het vijf vrouwen tellende Love
Cramps op bezoek is geweest in
Kiev berust op louter toeval, zegt
toetseniste Karin Klebe (31). "We
zijn via een andere band uitgeno
digd. De Wanda's uit Amsterdam
waren benaderd door een Russi
sche kennis. Maar die band was net
uit elkaar en toen hebben zij ons ge
vraagd".
Drumster Syama de Jong (45):
"In het begin wilden we niet gaan.
Er waren moeilijkheden met de
reispapieren voor Rusland en we
waren net bezig met de opnamen
voor onze eerste plaat. Maar de or
ganisatoren bleven aandringen en
toen zijn we maar gegaan".
De groep vertrok met de trein
naar Berlijn en vervolgde de reis per
bus naar Kiev. Een rit van zo'n slor
dige 30 uur. "We zijn maar heel kort
in Kiev geweest, en hebben eigen
lijk alleen onze hotelkamer gezien.
Ik had niet eens de tijd om de roe
bels, die ik bij de grens moest wisse
len, uit te geven. We zijn daar drie
dagen lang van hot naar her ge
sleept", aldus Klebe.
Sportpijzen
De Leidse formatie deed een paar
optredens in het gezelschap van
bands uit de Sovjet-Unie, Oosten
rijk, Denemarken, Polen, West-
Duitsland en Oost-Duitsland. Het
festival bleek een echt evenement
te zijn, gesponsord door grote Rus
sische bedrijven. En tot hun grote
verbazing viel Love Cramps in de
prijzen.
Klebe: "Onze zangeres werd uit
geroepen tot Miss Rock 1990 en
kreeg een echt kroontje van zarkc-
nium. Wij wisten niet eens dat het
een wedstrijd was. We kregen ook
nog een paar andere sieraden van
dezelfde metaalsoort". De Jong:
"Het lijken wel sportprijzen". Kle
be: "Of iets watje op de kermis kunt
winnen, maar zarkonium schijnt
iets heel bijzonders te zijn".
Dat Love Cramps het festival
heeft gewonnen heeft volgens beide
vrouwen te maken met de eigen
nummers die de Leidse band ten ge
hore bracht. Klebe: "De meeste
band die optraden waren heel glad
en speelden covers. Technisch was
het wel heel goed. Russische pop
muzikanten hebben vaak een muzi
kale opleiding gevolgd en kunnen
via een muziekschool aan spullen
komen. Dat zijn de officiële bands.
De niet-officiéle bands zijn net als
wij. Die moeten zelf hun spullen be
talen. Maar in de Sovjet-Unie kost
een setje snaren 70 dollar en betaal
je voor een gitaar ongeveer twee
jaarsalarissen".
Aan het Russische tripje heeft Lo
ve Cramps leuke kennissen overge
houden. Zo is er sprake van een
Russische manager, die de Leidse
band eind dit jaar weer over wil la
ten komen. In ieder geval is Love
Cramps uitgenodigd om in decem
ber naar het Miss Planet-festvial in
Kiev te komen. Maar als het even
meezit, wil de groep daarna in de
Sovjet-Unie toeren met Wika, een
band uit Kiev. "Een band die plat
Oekraïens zingt, hebben ze ons ver
teld", aldus De Jong. De terug
komst in Nederland viel tegen. Nie
mand bleek van het festival ge
hoord te hebben en dat Love
Cramps had gewonnen werd nau
welijks geloofd. De Jong: "Daarom
hebben we de prijzen maar meege
nomen, dan kun je zien dat het echt
Vrouwelijk
Love Cramps bestaat twee jaar en
speelt rock die wordt vergeleken
met de B52's en Blondie. Wat waar
schijnlijk vooral heeft te maken met
het 'vrouwelijk element' dat de
groep kenmerkt. En Love Cramps
heeft met beide groepen gemeen
vrolijke, ongecompliceerde rock te
maken.
Enige maanden geleden debu
teerde Love Cramps op vinyl met de
single 'Candyman'. De lp wordt in
april verwacht. De Jong: "Die is
veel heavier dan de single". Klebe:
"Dat wordt best een ruige plaat". Of
de plaat in eigen beheer wordt uit
gegeven of bij een platenmaat
schappij is nog onduidelijk. Som
mige platenbonzen hebben de
groep te kennen gegeven nog eens
langs te komen als de opnamen ach
ter de rug zijn. Pas dan willen ze
over een eventueel contract praten.
"Maar, contract of niet: die plaat
komt uit", aldus toetseniste Klebe.
Het is nooit echt de bedoeling ge
weest om van Love Cramps een
vrouwenband te maken. Maar nu
het zo is zijn beide vrouwen er wel
blij om. "In het begin hadden we
een jongen op bas", zegt De Jong,
"maar die was niet zo serieus. Toen
kregen we er een vrouw bij die wel
serieus was en bestond de band uit
alleen vrouwen".
"Het lijkt me ook niet makkelijk
om als man tussen vier vrouwen te
zitten", vervolgt de drumster. "Dan
moetje volgens mij wel een speciaal
type zijn. Jongens kunnen niet zo
Karin Klebe rechts) en Syama de Jong: 'We hebben de prijzen meegnomen, dan kun je zien dat we echt gewon
nen hebben'. (foto Henk Bouwman)
goed kameraadschappelijk met
vrouwen omgaan. Dat een vrouw in
een mannenband niet vaak proble
men geeft heeft denk ik te maken
met het feit dat vrouwen flexibeler
zijn dan mannen. Ze passen zich
makkelijk aan".
Love Cramps is geenszins een fe
ministische vrouwenband. Klebe:
"Ik vind het wel leuk om je als vrou
wenband in het gewone circuit
waar te maken en niet alleen op te
treden in vrouwenhuizen of op
vrouwenfestivals". De Jong: "In het
vrouwencircuit wordt onze muziek
niet eens zo geapprecieerd. Daar is
het toch iets te hard voor. Maar wij
zullen ook nooit een lipstick-pro-
dukt wdrden, zoals sommige vrou
wenbands dat zijn. Dat past gewoon
niet bij ons".
Gesloten zalen
Rijksmuseum open
AMSTERDAM (ANP) Bezoekers
het Rijksmuseum kunnen per 1
maart weer in alle zalen van het mu
seum terecht. Dat wordt mogelijk
door een andere bewaking en een
krediet van het ministerie van cul
tuur (WVC) voor extra monitoren.
Dit heeft de directeur van het muse
um, H. van Os meegedeeld.
De sluiting van een aantal zalen
werd ingevoerd in 1983. De toenma
lige directie werd daartoe gedwon
gen door bezuinigingen en perso
neelslasten.
methode van bewa
king komt er op neer dat niet alleen
met vaste zaalwachten wordt ge
werkt, maar dat er voortaan ook
wordt gesurveilleerd in diverse za
len tegelijk. "Door dit te combine
ren met camerabewaking worden
geen extra personeelskosten ge
maakt", aldus Van Os.
De directeur deelde eveneens
mee dat de vleugel met negentiende
eeuwse kunst opnieuw wordt inge
richt. Dit gebeurt in het kader van
een hernieuwde kunsthistorische
en publieke belangstelling voor de
ze eeuw.
De directie hoopt dat er in 1992
genoeg geld beschikbaar is om over
te gaan tot renovatie van de vleugel,
waarbij onder meer een grotere in
gang aan de zuidkant moet worden
gerealiseerd.
LEIDEN - De een is volgens
sommigen te enthousiast en
de ander is volgens dezelf
den te monter. Toch had de
zaterdag onder de titel Me on
myself op de Leidse univer
siteit gehouden lezingendag
over autobiografiëen zich
geen betere afsluiting kun
nen wensen. Uitgever Mar
tin Ros gaf een one man
show, waarbij een kleine rol
als aangevende vragenstel
ler was weggelegd voor
Maarten 't Hart. Ros: "De
leescultuur in Nederland is
ongelooflijk, dames en he
ren! Van Een vlucht regen
wulpen zijn wel een half mil
joen exemplaren verkocht."
't Hart: "Nee, dat kan niet
waar zijn, want zoveel geld
heb ik niet binnen".
door
Emiel Fangmann
Maarten t Hart en Martin Ros
op Leids symposium autobiografie
Zilveren jubileum bluesboy Harry Muskee
UTRECHT - Een lichtelijk ver
dwaasde Eelco Gelling maakt zater
dagavond zijn entree in Muziekcen
trum Vredenburg. Zijn Les Paul-gi-
taar ter waarde van 30.000 gulden is
diezelfde dag gestolen. De heisa
rond de roof is er de oorzaak van dat
hij 's middags niet aanwezig heeft
kunnen zijn bij de enige repetitie
voor het zilveren jubileumfeestje
van zijn oude kameraad Harry Mus
kee.
Daarmee is aan alle voorwaarden
voor een geslaagd Hollands blues
feestje voldaan. De duvel en z'n ou
we moer zouden al op voorhand
meedoen (zoals Herman Brood, die
de benen neemt zodra hij Jan Ak
kerman ziet opdoemen) aan het ar
tiestenjubileum van Harry 'Cuby'
Muskee. Het is alleen even afwach
ten of de Hollandse bluesscene iets
geleerd heeft van 25 jaar rotzooien
in de marge.
Welnee. Zo kan Gelling de verze
keringsbescheiden niet een twee
drie vinden en neemt de kopersec
tie Super Groove Horns de chorus-
jes vooraf nog even door in het da
mestoilet. Daarnaast zet Herman
Brood al na drie nummers lukraak
het intro in van een mistige New Or
leans-shuffle, zodat diezelfde ko
persectie zo ongeveer het podium
komt opstruikelen alsof we in een
klucht van The Comedy Capers zijn
verzeild geraakt.
Vervolgens breekt Akkerman al
een snaar voordat hij ook maar even
kan aanzetten, en zo zouden we nog
wel even door kunnen gaan. En
toch is het feestje na afloop ge
slaagd en kunnen de champagne-
flutes worden geheven. "Op de
blues, Harry!", zegt de onvermijde
lijke Simon Vinkenoog, "Die gaat
geloof ik nooit kapot". "Nee",
schudt het hoofd van Muskee's
maatje Ton Sijbrands, zelf een voor
beeld van onverzettelijkheid.
De Blues dus lulliger en Hol
landser kan het er niet aan toegaan,
maar juist daarom schoot deze mu
ziekvorm in de jaren zestig mis
schien zo goed wortel in Nederland.
Geen uithoek van ons land ontsnap
te aan de epidemie die eerst in En
geland in de persoon van Alexis
Korner had rondgewaard. In het
perfide Albion zou de (rhythm
blues tot op de dag van vandaag
zijn, vaak vreemde uitwerking op
de popmuziek uitoefenen: zie The
Rolling Stones, Elton John, Rod
Stewart, Eric Clapton, John Mayall,
Steve Winwood, Fleetwood Mac.
In Nederland zou dat anders
gaan, al bestond er net zo'n clan en
spelen de meeste veertigers tot op
de dag van vandaag door. Muskee
en Gelling woonden in Drente, en
vormden vanaf 1964/1965 de kern
van een grote groep Nederlandse
muzikanten die zelfs enkele jaren
samenhokten in een boerderij in,
het alleen daardoor al befaamd ge
raakte gehucht.'Grollo. Onder de
naam Cuby The Blizzards vorm
den ze het Nederlands equivalent
van Them (ze zouden Them-zanger
Lezers schrijven
Discriminatie
Inderdaad mevrouw Moerman: "Je
kunt het toch gewoon niet maken
om de helft van de bevolking voor
zo'n functie (hoofd sectie kunst en
cultuur in Leiden) uit te schake
len"! (Leidsch Dagblad vrijdag 26
januari j.l.)
U heeft kennelijk niet begrepen dat
deze maatregel, ja noem het maar
bij de naam, positieve discrimina
tie, juist voortkomt uit het feit dat
de helft van de bevolking, in dit ge
val vrouwen, altijd al voor dit soort
hogere functies uitgeschakeld is!
Vrouwen zijn tot voor kort nooit
toegelaten tot de hogere functies en
beschikken niet over opgedane er
varing, waar mannen zich wel op
kunnen beroepen. De beste kandi
daat die er te vinden is, zal zeer vaak
iemand met ervaring op betreffend
gebied zijn, een man dus.
Positieve discriminatie is nodig om
de ongelijke verhoudingen in ar
beidservaring, vooral in hogere
functies, tussen mannen en vrou
wen recht te trekken. Dat sommige
mannen nu hierdoor bij bepaalde
sollicitaties buiten de boot vallen,
staat in geen verhouding tot de ach
terstand die vrouwen altijd al op de
arbeidsmarkt gehad hebben.
Linda Capel
Boommarkt 7d
Leiden
gpd)
Van Morrison in 1967 zelfs begelei
den) en produceerden ze eigenzin
nige, indringende bluesmuziek. Het
produkt viel tot ver over de grens in
goede aarde.
Het hoort tot de fenomenen van
de late jaren tachtig en vroege jaren
negentig dat aan de jaren zestig een
magische betekenis wordt toege
kend. Gelling en Muskee hebben
met hun eigen bandjes thans nau
welijks nog werk en ze missen ook
het élan van vroeger. Een jubileum
concert rond Harry Muskee ver
koopt echter binnen een week uit.
Toegegeven, de ritme-tandem
Lafaille en Deinum, Gelling, Brood,
Akkerman, diens ouwe Brainbox-
maatje Kaz Lux, bassist Jaap van
Eik, smoelschuiver John Lagrand
(uit het even heroïsche Livin' Blues)
en de als vanouds tekeer trekkende
saxofonist Bertus Borgers zie je niet
al te dikwijls op één podium. Goed
beschouwd levert de aanleiding
evenwel niet veel meer dan een
deels geslaagde jamsessie op. En
dan nog voornamelijk dankzij het
feit dat Cuby na de pauze op het po
dium staat met de kern van zijn ei
gen Gang.
Als oude Blizzards-fan kun je al
leen maar constateren dat de huidi
ge opwaardering voor de blues
(B.B. King, Robert Cray, Johnny
Copeland, Jeff Healey) volstrekt
voorbij is gegaan aan de Nederland
se muzikanten, die op een enkeling
na (Brood) zich überhaupt nooit
hebben aangepast aan veranderen
de tijden en inzichten. Deze bonte
avond in Utrecht heeft mede daar
door alles van een vermakelijk rom
meltje en niets van een getuigenis
dat de blues in Nederland nog leeft.
JOHN OOMKES
'Petite Messe Solennelle' van Rossini, uit
gevoerd door het Arnold Schónberg Kamer
koor o.l.v. Maarten Michielsen, m.m.v. Pau
line van der Werf - sopraan, Liduin Stumpel -
alt, Bernard Loonen - tenor. Piet Korteknie -
bas. Arjan Hageman - piano, Michiel Ras -
harmonium. Gehoord 28 januari in de Lok-
LEIDEN - Gioacchino Antonio
Rossini (1792-1868), volbloed Ita
liaan, geboren in Pesaro, werd al
vanaf zijn jeugd 'il Tedesco' (de
Duitser) genoemd vanwege zijn
grote bewondering voor Haydn
en Mozart, later ook voor Ludwig
van Beethoven. Toch heeft hij het
langst in Parijs gewoond, als bon
vivant, lekkerbek, stevige pijpro
ker en beursspeculant. Vóór zijn
37ste levensjaar schreef hij in slo
pend tempo zo'n 40 opera's,
steeds beïnvloed door Haydn en
Mozart, en het merkwaardige feit
doet zich voor, dat hij daarna nau
welijks meer produktief is ge
weest: wat kamermuziek en lie
deren plus een 'Stabat Mater' en
de 'Petite Messe Solennelle', die
allerminst zo kort is en die hij in
1863 vlak voor zijn dood nog com
poneerde.
Zélf schreef hij in het voor
woord van deze mis: "deze 'klei
ne' compositie is helaas de laatste
doodzonde van mijn ouderdom"
en in het nawoord: "is het nu sa
crale muziek of alledonderse mu
ziek, die ik zojuist geschreven
heb"? Kenmerkend voor Rossi
ni's humor, en zijn woordspelin
gen die in vertaling verloren gaan,
is ook hetgeen hij onder de titel
van de later geïnstrumenteerde
'kleine plechtige mis' vermeldde:
"georkestreerd door de aap van
Pesaro", terwijl zijn werkelijke
bijnaam was 'de zwaan van
Pesaro". Of Rossini niet meer in
zijn eigen scheppend vermogen
geloofde, of dat hij niet genoeg af
stand kon nemen van Mozart en
Haydn, is nooit duidelijk gewor
den, maar gelukkig heeft hij zich
uiteindelijk nog gewaagd aan de
ze stralende mis. Hoewel een jaar
na Mozart's overlijden geboren,
en vier jaar na R. Strauss' geboor
te gestorven, is Rossini in zijn we
zen noch in zijn werken een 19e-
eeuwer, een 'romanticus' gewor
den. Ook in deze mis lijkt het wel
of hij af en toe flirt met de roman
tiek, maar zich nooit gewonnen
geeft; lichtvoetigheid en elegan-
gevoel voor
podium en amusement spelen
mee, zoals ook het geval bleek in
de uitvoeringspraktijk van de in
spirerende dirigent Maarten Mi
chielsen. Door bijna alle zestien
de noten een fractie korter te la
ten zingen kreeg het werk een
licht, ritmisch dansend karakter,
vooral in het gedeelte voor de
pauze.
Over het algemeen klonk deze
mis inderdaad ijl en gescandeerd,
wat echter soms ten koste ging
van expressie en duidelijkheid.
In het 'Et vitam venturi saeculi',
Amen' kwam er een waas van
vaagheid te hangen waardoor met
name de sopranen nauwelijks
meer te volgen waren. In minder
gestructureerde passages zoals in
het 'Kyrie eleison' gaf deze opvat
ting juist een gevoel van extase.
De vier solisten smolten won
dermooi met het koor samen. Was
de prachtige, zeer overtuigende
stem van de tenor Bernard
Loonen voor de pauze nog wat te
dominerend, na de pauze wist hij
zich zeldzaam mooi in het geheel
te voegen. Ook de alt haalde in het
'Dona nobis pacem' geweldig uit,
maar Liduin Stumpels deed dit
met zo'n grote innerlijke kracht
en een overtuigende expressie,
gesteund door een vurig koor dat
naar verhouding óók wat té fortis
simo uitpakte, dat deze slotbede
niet anders dan zeer indrukwek
kend werd.
Dit hele werk wordt gesteund
door het harmonium, heel alert en
direct bespeeld door Michiel Ras,
maar écht gedragen wordt de mis
door de enorme partij die de vleu
gel in ruim anderhalf uur ver
stouwt. Arjan Hageman bleek een
meester te zijn achter zijn instru
ment. Soms teder en spranke
lend. dan flitsend en bijna altijd
raak een scala van akkoorden to
verend, maar ook bezonken en
zeer zorgvuldig en toegewijd spel
ten beste gevend, zoals in de 'pre-
ludio religioso' waarin hij de fuga-
tische gedeeltes heel duidelijk en
onderscheidend vertolkte.
Al vindt de dirigent en vele an
deren met hem deze mis onmis
kenbaar neigen naar de opera, ik
kan er niets anders in horen dan
een spirituele, hartveroverende,
tóch plechtige mis.
LIDY VAN DER SPEK
boeken bezeten') nodig achtte. Hij
had om te beginnen beloofd zijn ei
gen autobiografie aan hét begin van
de jaren tachtig af te hebben. Uitge
verij De Bezige Bij had al een om
slag met een eerste hoofdstuk en
verder lege pagina's klaar. Niet zon
der trots toonde Ros, zelf bij De Ar
beiderspers werkzaam, het boek en
riep uit: "Hebt u wel eens een
spookboek gezien? Ach, een uitge
ver moet wel eens een andere uitge
ver tillen." En zo ging hij verder.
Elk omhooggehouden boek omlijst
te hij als een standwerker met een
anecdote, waarbij hij putte uit een
fabelachtig geheugen voor namen,
titels en jaartallen. Toch had Ros
meestal niet de intentie deze boe
ken te verkopen, maar hij wees de al
dan niet instemmende aanwezigen
op de noodzaak om deze buiten
landse boeken in vertaling uit te ge-
Op het gebied van ego-documen
ten geldt Ros, de oprichter van de
reeds 175 delen tellende Privé-do-
mein-reeks, als een autoriteit. De
geschiedenis van deze reeks is al
vaak verteld, vooral door Ros zelf:
Hij zag zo'n vijfentwintig jaar gele
den in Frankrijk het gewaagde,
want erotische Journal particulier
van Paul Léautaud onder de toon
bank verkocht worden. Het was uit
gegeven door Domain privé. Zo had
Ros een titel voor zijn reeks en een
boek voor de reeks. Tot op de dag
van vandaag is het persoonlijke
dagboek van Léautaud, in tegen
stelling tot het literaire, in Frankrijk
zelf nooit verschenen. De eerste ja
ren kende de Privé-domein-reeks
nog enige obscure titels als bijvoor
beeld de herinneringen uit de on
derwereld van Zoe Progl, later ver
anderde dat. Ros: "Ik begon met
een brede gedachte", 't Hart opper
de: "Ik zou me kunnen voorstellen
datje Xaviera de Hollander had uit
gegeven". Maar dit was Ros toch te
gortig. Bijzonder was ook dat de le
zers, tot hun ongenoegen, in de be
ginjaren de boeken na aankoop zelf
moesten opensnijden. Daar dit vaak
met een keukenmes gebeurde, was
het resultaat niet al te florissant.
Fameus bleven wel de omslagen
van Kees Kelfkens, die aanzienlijk
aan het succes van de dure serie bij
dragen.
Schijnorde
De Privé-domeinreeks bestaat uit
ego-documenten als dagboeken,
autobiografiëen mémoires, gedenk
schriften en brieven. Volgens Ros is
een echte autobiografie "het op
schrijven van je herrinneringen
waarbij je terugkijkt op je leven, er
orde in aanbrengt. Orde die in wer
kelijkheid bestaan heeft", 't Hart en
Ros bleken ook grote liefhebbers
van het dagboek. Ros: "De Zwitser
Amiel! Een hele saaie professor, die
bij zijn zuster woonde. Studenten
liepen weg op zijn colleges, maar
een dagboek! Dat hele dagboek
staat vol met allemaal wilde plan
nen die hij heeft, boeken die hij wil
schijven, huwelijken die hij wil slui
ten. Tot in detail uitgewerkt en van
dit alles komt niets terecht. Ja, dat
wil ik graag nog eens uitgeven.
Maar de hoogste literaire trap in dit
genre vind je bij Ernst Jünger. Vijf
ennegentig wordt hij in maart, men
sen, en nog even levendig en kras!
Hij was veertien keer gewond in de
eerste wereldoorlog, stel je voor, en
dan verschijnen er in maart toch
nog drie boeken van zijn hand."
Ros was uiteindelijk niet meer te
stuiten: "Ik las in de NRC van vrij
dag een góed stuk van Poll over on
der anderen de filosoof Benda.
Meteen haalde ik een boekje uit
mijn kast, dat de herinneringen van
Benda bevat. Weet u wat er voorin
staat? Uit de openbare biliotheek
van Hilversum verwijderd. Dat was
in de jaren zeventig, toen werden
hele rijen weinig gelezen boeken
opgeruimd, omdat er zonodig tien
exemplaren van Turks fruit in de
kasten moestën staan. Toen heb ik
met mijn kleine oude autootje dit
onder andere uit de container ge
haald. De pamfletten van Céline,
die kon je er zo weghalen. Ja, die
zijn in Frankrijk nergens meer te
krijgen." In de zaal zat tenslotte nog
een liefhebber, die in de reeks van
Ros de Kinderjahre van Theodor
Fontane miste. Maar Ros had zich
geen beter publiek kunnen wensen:
"Fontane? Die verschijnt in het na
jaar!"
OPERA De Poolse Staatsopera
van Bydgoszcz maakt van 9 februari
tot en met 3 maart een tournee door
Nederland en België. Het gezel
schap zal achttien maal ,La Travia-
ta' van Verdi uitvoeren. Het gezel
schap komt met ruim veertig voca
listen en een even groot aantal mu
sici. Het geheel staat onder leiding
van de Nederlandse dirigent Willi
am C. Ruivenkamp.
De tournee eindigt op 3 maart in
Scheveningen na voorstellingen in
Brussel (25 en 26 februari) en Ant
werpen (27 en 28 februari).
DEN HAAG (ANP) Eén van de twee eerste prijswinnaars in de B-cate
gorie van de lordens Viooldagen m een onderonsje met Prins Claus. De 13-
jarige Maaike Aarts uit Vlijmen werd zaterdag in het Haagse Koninklijk
Conservatorium even goed bevonden als de een jaar oudere Annelieke van
Beest uit Bilthoven.
De tweede prijs in de B-categorie (13- en 14-jarigen) was voor de Biltho-
vense Annebeth Webb. In de A-categorie (10 tot en met 12 jaar) ging de eer
ste prijs naar Janine Jansen uit Soest: Carla Leurs uit Monnickendam won
de tweede prijs. Daniël Torrico en Gwendolyn Mashi uit Hilversum deel
den de derde plaats. (foto anp)
