Magisch en onwaarschijnlijk avontuur
REI/BUPO
OOEZA/TPAAT 3O-1EI0ED TEL. OFM3394I
/ilk
ANVR
Moordweekeinde in een verrukkelijk Brits hotel
be
ui
me
er
Haal
nü
snel
de
zomer-
gids!
Voor
al uw
zomer
reizen!
I I
'Waltzing Mathilde, waltzing
Mathilde'. Verpletterend vals
schalde de Mathilde Song door
de dubbeldekker, die ons van
Lake Tahoe naar het hotel te
rugbracht. Ze keken ons wat
raar aan, de andere passagiers.
Je kon zien wat ze dachten.
Maar zelf had ik ook nooit ge
dacht dat ik nog eens een volks-
jl.
liedje zou gaan zingen met die
ruige bonken uit Australië en
Nieuw Zeeland. En wat te den
ken van die meiden uit Zuid-
Afrika? De koppige en zeld
zaam uit de band springende
Zwitser?
Dat bescheiden meis
je uit Singapore? Allemaal de
den ze mee. Een bij elkaar ge
harkt zootje dat al na en week
een fantastische 'big family'
was geworden.
Natuurlijk hadden we bij
aanvang veel gemeen. We wa
ren tussen de 18 en 35 jaar, wil
den één van de mooiste gedeel
ten van Amerika verkennen en
vonden het wel zo leuk om dat
te doen met een internationaal
gezelschap. Contiki, dat in Ne
derland wordt vertegenwoor
digd door My Way, bood daar
voor uitkomst. Het heeft als
enige jongeren-reisorganisatie
rondreizen door Amerika in het
programma opgenomen waar
bij wordt overnacht in een ho
tel, motel of lodge.
Bij andere jongerenreizen
door de Verenigde Staten
JANUARI 1991
wordt veelal gekampeerd en
dat heeft natuurlijk zijn char
me. Maar ik zou me kunnen
voorstellen dat na weer zo'n
vermoeiende dag in de bus, veel
mensen geen zin hebben hun
tentjes op te zetten, muntjes te
kopen voor de douche en hun ei
gen potje te koken. Zo'nj
rondreis is tenslotte bepaald
geen luiervakantie.
Door zes Amerikaanse staten en
Mexico voert de 'Frontier USA
Tour'. Dat gebeurt per luxe
toeringcar die er, net als de
bussen van My Way, blitz
uitziet. Een bus waar overigens
niet alleen in werd gezeten
maar waarin bovenal werd
geleefd. Het zingen van de
Mathilde-song stond met stip
genoteerd maar ook werd er in
het vehikel gegeten, geswingd,
gefotografeerd, geslapen, over
de rugleuningen gekropen
(wedstrijdjes van achter naar
voren en weer terug) en gepraat,
heel veel gepraat.
Door Marjolein
van den Dobbelsteen
Was dit, bedachten de acht
Nederlanders die in Los Angeles
waren ingestapt, eigenlijk niet
gelijk een prima manier om, je
Engels op te halen? Dat was het
zeker. De Amerikanen zelf praten
namelijk graag en veel. En willen
tegelijkertijd weten wat de ander
doet, waar hij vandaan komt en hoe
hij heet.
Heel stil
Scott, onze 'Real American'
reisleider, liet dit al meteen merken.
Hij stelde zichzelf voor in een zeer
aumusante toespraak waarna de 45
Contikigangers er eveneens aan
moesten geloven. Nu is het
vreemde, dat iedere Amerikaan, of
hij nu 5 of 85 jaar is, de gave schijnt
te hebben op doodkalme wijze een
groep van 45 man te vertellen wie en
wat hij is. Een gave die bij niet-
Amerikanen veel minder blijkt voor
te komen. Plotseling werd het dan
ook heel rtil in de bus. Maar ze
deden het. Allemaal. Stuk voor
stuk. Zelfs Toon, een Brabander
wiens Nederlands slechter
verstaanbaar was dan het
belabberde Engels van de
Australiërs, had groot succes. Wat
deels te danken was aan zijn, naar
het schijnt, zeer moeilijk uit te
spreken naam.
Toon werd dus Tjoen, de clown van
de reis. Helaas, hij maakte wel een
ernstige misstap, Tjoen. Of hoorde
dat ook bij zijn act? In elk geval
kwam hij na een afdaling in de
Grand Canyon niet terug naar
boven. De hitte was hem parten
gaan spelen. Tjoen, vergezeld van
zijn broer, besloot in de Canyon te
overnachten. Zodat er die ochtend,
een beetje onthutst, 43 in plaats van
45 man in de bus stapten.
Scott had contact gehad met de
wachters, wist dat er niets aan de
hand was, liet een briefje achter en
besliste: 'Let's go'. Op naar Las
Vegas. Waarom zou je.43 man laten
wachten op twee? Wat toen volgde
was een lange, serieuze preek van
een aangebrande Scott. Een beetje
schoolmeesterachtig? Nee. We
meenden dat het goed was zo.
Daarbij: Tjoen Co. kwamen die
avond met het vliegtuig naar Las
Vegas. Vrolijker dan ooit.
Rinkelende jackpots
Scotts besluit was een voorbeeld
van de aanpak van een reisleider
van de grootste
jongerenreisorganisatie ter wereld.
The trip must go on. Lol maar ook
discipline. Uit de band springen
maar wel vroeg weer op. Wat
overigens niet zeggen wil dat
Contiki zijn klanten als kinderen
behandelt. Zowel Ruth
(vervangster van de met een
blindedarmontsteking afgehaakte
Scott) als Scott had dat goed in de
gaten.
Natuurlijk kies je met zo'n
busrondreis voor een vol en
uitgestippeld programma.
Waardoor het kan gebeuren datje
het na een uurtje wel gezien hebt in
Tijuana, het Volendam van Mexico.
Het verblijf in San Fancisco
daarentegen, lijkt je veel en veel te
kort. Zoiets kan voorkomen. Maar
de andere kant van de medaille is,
dat een uitgestippelde rondreis
zoals Contiki ze maakt je ook
werkelijk alle highlights laat zien.
Met de bus door Amerika:
De bus vol jongeren tussen de 18 en de 35jaa\
heerlijke vakantie.
al snel een grote familie en foto's als deze gaan dan ook de wereld rond. Herinneringen
Zodat je niet de vergissing begaat zo
lang in het verrukkelijke San
Francisco te blijven rondslenteren
datje Disney Land misloopt. Een
kans die in een land als Amerika,
levensgroot aanwezig is.
Tijdens zo'n verzorgde reis is het
natuurlijk ook handig dat ontbijt en
diner bij de prijs zijn inbegrepen.
Hoe gaaf om in gokgek Nevada
vanaf een overdadig buffet (meloen,
pannekoekjes, eieren in alle soorten
en maten, yoghurt, toast) je
ontbijtje samen te stellen tussen het
kabaal van rinkelende jackpots.
Amerika ten voeten uit. Voordatje
het weet sta je sabbelend aan een
tros druiven zelf een gokje te
wagen. Een half uurtje nadat je je
wake-up call hebt gehad.
Een avond later moetje dan in en
andere staat weer verwoede
pogingen ondernemen zelfs maar
een bar in te komen omdat je nog
geen 21 bent. Maar enig handig
geritsel met rijbewijzen leverden
sommigen toch nog een illegaal
drankje op in 'The Mangy Moose
Bar' in Jackson Hole, Wyoming.
Een bar die je niet mag missen,
want hier lopen ze nog. The Men, de
mannen. Onvervalste Levi Straus
broek strak op de kont,
cowboylaarzean en dito hoed. Bij
voorkeur met klep iets over de
samengeknepen ogen.
Luxe
waar de accommodatie iets minder
allure had. Wat niet wegneemt dat
evengoed iedereen zich te rusten
kon leggen in een tweepersoons
kamer met douche en toilet.
Waarom het dan toch sober
genoemd? Omdat de andere
kamers tijdens de reis zo goed
waren. Overal superruime kamers
met tv, telefoon, radio, twee
tweepersoonsbedden, bad, toilet en
douche. En, in staten waar het kwik
in de zomer on-Nederlands hoog
oploopt, een airco. Dat er in de ruim
bemeten tuin dan ook nog een
zwembad lag, spreekt vanzelf.
Luxe dus. Waarvoor je net wat meei
betaalt. Jawel, een 15-daage
Contiki-reis kost in het laagseizoen
f3.400 en in het hoogseizoen f3.800.
Maar daarvoor vliegje niet alleen
per KLM lijndienst naar Los
Angeles; je hebt er dus ook die
voortreffelijke accommodaties voo
en de al even voortreffelijke
begeleiding en service. Bovendien
zijn bij Contiki-reizen flink wat
excursies bij de prijs inbegrepen.
Excursies waaraan je, omdat je nu
eenmaal betaald hebt, overigens
niet verplicht bent deel te nemen.
Maar wie slaat nu een sightseeing
tour door Las Vegas af? En wie wil
niet weten waar Steve McQueen in
de film 'Escape from Alcatraz'
zorgvuldig zijn ontsnapping
voosbereidde? Je wordt door
'Contiki naar de boot gebracht en je
hoeft alleen nog maar aan boord te
gaan. Waarna je al snel gewaar
wordt dat het gevangeniseiland
Alcatraz niet eens het interessantste
gedeelte is. De skyline van San
Francisco die je vandaar ziet, dat is
pas indrukwekkend!
Contiki weet de plekjes waar je het
best de hoge cactussen kunt
fotograferen. Waar 'El Capitan' in
Yosemite Park het best tot zijn
recht komt. Waar wel eens een
buffel langs de kant van de weg
loopt (het beest verscheen keurig
op schema voor onze lenzen). Ed.
onze buschauffeur, leek geen enkel
probleem te hebben met het feit dat
zijn voertuig bijna kapseisde toen
iedereen bij het verschijnen van de
buffel joelend naar het linker raam
stoof.
Sterker: Ed lachte erom. Het was
tenslotte toch zijn laatste jaar op de
Contiki-bus. Dit jaar wordt hij
zesendertig. En net zoals de
passagiers, mag niemand in dienst
van Contiki ouder zijn dan
vijfendertig. Hij zal er nog vaak aan
terugdenken, aan zijn vele reizen
door Amerika. Want het heeft iets
zo'n reis door het land van de
onbeperkte mogelijkheden. Iets
magisch. Iets avontuurlijks. Iets
onwaarschijnlijks. Ik denk het,
terwijl ik juist een kaart uit
Australië lees. 'From your Contiki
Friend, hope to see you soon again.'
Ik hoop het ook. We waren een
grote gekke drukke familie.
Informatie over Contiki Reizen:
Passepartout Reizen. Postbus 21002,
3001 AA Rotterdam, tel, 010-40 11 212.
Frognel Hall is zo'n ver
rukkelijk Brits hotel. De
witte villa, hoog op een van
de zeven heuvels van Tor
quay, geeft uitzicht op de
baai. De kamers dragen
geen nummers, dat zou
geen pas geven voor zo'n
oud huis. Ze dragen de na
men die hen werden gege
ven toen die oude familie
hier nog woonde: de Mas
ter's room, de Mistress's
room, miss Sarah's room en
de butler's room - mèt bin
nendeur naar de naastgele
gen housekeeper's room.
Dienstmeisje Ruth - zwarte jurk,
onberispelijk wit gesteven
kapje en schort - begeleidt het
vermoeide reisgezelschap naar
de genoeglijke eetkamer voor
het diner. Een verlate gast trekt
v/at opmerkzame blikken; zeker
die man die de voorlichtsters
van het Engelse toeristenbureau
(BTA) zochten. Toch vreemd,
hij stond niet op de lijst van
genodigden.
Plots verstarren de vorken in de
handen; een van de BTA-dames,
blijkbaar hevig ongerust over
het wegblijven van de man,
verliest zich in een woedende
uitval. Hoe durfde hij zomaar
weg te blijven, onverantwoord!
Verbaasd en verstoord kuchen
de gasten wat in hun servet. Niet
erg professioneel, zo'n
houding...
Door
Claudia Sondervan
Net als het tweetal de discussie
op de gang wil voortzetten,
verschijnt een vrouw bij de
andere deur: 'Telephone for
mister...' Knal! Een schot uit een
(antiek) pistool doet de man
verstarren. Bloed verspreid zich
over zijn overhemd; er wordt
gegild en hij valt. Stilte. Dan
applaus.
Passie
We zijn er tussen genomen! The
Whodunnit Company gaf een
staaltje van haar kunnen weg.
"Doorgaans zijn de gasten niet
onvoorbereid, hoor", stelt
Hannah Reynolds, een van de
dertig acteurs in The
Whodunnit company, gerust.
Whodunnit's - wie heeft 't
gedaan-boeken, of wel
detectives, werken verslavend.
De spanning om uit elke
bladzijde kleine hints en
aanwijzingen te halen en het
mysterie op te lossen. Liefst
vóór de ontknoping. Je een
echte speurder voelen. Wie
beeldt zich dat niet graag in?
Het blijkt een universele passie,
gezien het aantal vertalingen dat
de boeken van Agatha Christie
onderging. Maar van origine is
het natuurlijk Brits, menen de
Britten met hun Britse
stelligheid. Net zo British als de
butler, die het immers altijd
gedaan heeft, net zo Brits als
Agatha zelf en even Brits als de
Engelse voorliefde voor
gezelschapspelletjes.
Inhuren
Met die gegevens ging The
Whodunnit Company aan het
werk. De acteurs werken in
groepjes van zes in Zuidengelse
hotels. Ze tracteren hotelgasten
op een onvervalst
moordmysterie-weekeinde,
compleet met lijk, verdachten
en ontknoping. Want wat is er
mooier dan zo'n verhaal in het
echt te beleven? Hoteldirecties
kunnen de company inhuren
voor een weekeinde. Gasten die
op zo'n weekeinde afkomen,
krijgen bijvoorbeeld een,
uitnodiging voor de bruilbft van
een adellijke heer en dame - met
een briefje over de relatie die ze
tot het bruidspaar worden
geacht te hebben.
Die vrijdagavond worden ze na
aankomst in het hotel
ontvangen met een receptie.
Daar overlijdt helaas de bruid.
Tussen de bruiloftsgasten
bevindt zich de moordenaar en
tot zondagmiddag is er tijd om
te ontrafelen wie in het
gezelschap de dader is. Tussen
volslagen onbekenden weet
niemand of de acteurs gasten,
omwonenden of personeel zijn.
Ieder, ook de gast, speelt zijn rol.
"We werken in ploegen van zes
acteurs met elk een ander
verhaal. We houden zo'n
scenario als de adellijke bruiloft
niet langer dan zes maanden
nieuw mysterie", vertelt
Hannah Reynolds. "We zijn nu
driejaar bezig en hebben al heel
wat vaste klanten. Zo hebben
we een eigen 'miss Marple', een
oude dame die altijd komt als
we weer een nieuw plot hebben.
En we doen er tien per jaar". De
amateurspeurders komen in alle
leeftijden, beroepen en
samenstellingen: oudere
echtparen, een gezin, een groep
jongeren, alleenstaanden.
Fanatiek
"De gasten zijn ontzettend
fanatiek", lacht de jonge actrice.
"Ze gaan tot midden in de nacht
door, achtervolgen,
ondervragen. Iedereen zit er
meteen tot over zijn oren in".
Levensecht acteren dus,
midden in je publiek en non
stop van vrijdagavond tot
zondagmiddag, als de gasten
hun vermoedens bekend mogen
maken. De winnaar gaat naar
huis met een fles champagne.
"Doodvermoeiend, maar leuk.
Zeker als er buitenstaanders
nietsvermoedend inrollen",
aldus Hann'ah. "Laatst hadden
we een moord geënsceneerd in
een serre die vanaf de weg te
zien was. Daar liep toevallig op
dat moment een politie-agent.
Toen dié binnenstormde,
hadden we heel wat moeite om
hem te overtuigen dat het 'lijk'
werkelijk alive and well was!"
RHSADV1ES&URO
