Restaurants houden open huis
verleden
Rowan rekenen af met frivool
Laura en
PAGINA VOOR JONGEREN
v' I1Ë5S8 sSsS
Engelse les voor
Leidse jeugdtennissers
Arme Polen
leggen Leidse
scholieren
in de watten
het serieuze vervolg op Centerfold
'The Back Lot',
DONDERDAG 18 JANUARI 1990
PAGINA 9
Voor vragen, opmerkingen en suggesties met
betrekking tol Big Deal kim je ons altijd bellen. Tel:
071 - 161 442.
De keukendeuren van Huis ter Duin stonden zaterdag open voor jongeren met belangstelling voor de horeca.
"Het is hier gigantisch groot en onwijs mooi". (foto Dick Hogewoning)
Het Grand Hotel Huis ter Duin,
en de eveneens in Noordwijk ge
vestigde restaurants Cleyburch
en De Vuurtoren hielden afgelo
pen zaterdag open huis. Je kon er
dus zo maar binnenwandelen.
Het had allemaal te maken met
de landelijke actie 'Kijk in de
Keuken', die was opgezet om bij
jongeren interesse te wekken
voor de horeca. "We wilden de
schoolverlaters de kans geven om
eens een kijkje in een horecabe
drijf te laten nemen. Je lóópt nu
eenmaal niet zo gauw bij een ho
tel of restaurant naar binnen om
te vragen of je even in de keuken
mag kijken", vertelt mevrouw R.
van Boxtel.
Zij is als mede\verkster verbon
den aan het in Zoetermeer geves
tigde Onderwijscentrum Horeca,
dat deze landelijke actie op touw
heeft gezet. De horecasector is
een snel groeiende bedrijfstak,
die steeds meer mensen nodig
heeft. Om een eventueel perso
neelstekort in de toekomst te
voorkomen, probeert het Onder
wijscentrum schoolverlaters
warm te maken voor bepaalde ho-
recaberoepen als die van gast
vrouw en -heer, kok of horecame-
dewerker.
Als je gastvrouw- of gastheer
wilt worden, leer je.in restaurants
te bedienen. Dat vraagt niet al
leen vakkennis, maar ook sociale
vaardigheden. Een kelner moet
zijn gasten namelijk op een dus
danige manier tegemoet treden,
dat ze zich op hun gemak voelen.
Wie voor kok wil leren, kan res
taurantkok worden of instellings
kok in bijvoorbeeld een zieken
huis. Tijdens de opleiding tot ho-
recamedewerker leer je van beide
beroepen het nodige.
Van de drie 'open' Noordwijkse
horecabedrijven, werd het vjjf
sterren-hotel het drukst bezocht.
Jongeren uit de wijde omgeving
van Noordwijk kwamen, veelal
vergezeld van hun ouders, kijken
hoe het er in zo'n groot hotel nu
precies aan toe gaat. De keuken
deuren stonden voor iedereen
open, terwijl er ook gelegenheid
bestond om een hotelkamer of
een congreszaal van binnen te be
kijken. De koks en kelners stel
den de belangstelling op prijs en
probeerden de vragen zo goed
mogelijk te beantwoorden.
In het hotel hadden de Katho
lieke Technische School (KTS)
uit Voorhout en de Streekschool
uit Leiden een informatjehoek in
gericht. Daar werd de bezoekers
het een en ander verteld over de
bestaande opleidingen.
Wie kok of kelner wil worden
kan terecht bij de KTS. De
Streekschool wordt bezocht door
jongeren die in het leerlingenstel
sel zitten, door jongeren die vier
dagen per week werken en een
dag naar school gaan.
Jochem Woudstra uit Noord
wijk was zeer onder de indruk
van het bezoek aan Huis ter Duin.
"Het is hier gigantisch groot en
onwijs mooi", was de reactie van
de 16-jarige scholier. "Mijn inte
resse gaat hier uit naar de warme
keuken, want ik zit in in Haarlem
op de kokschool. Ik wil weten wat
ik later allemaal kan gaan doen.
Dit is voor mij de eerste keer dat
ik eens in zo'n grote keuken kan
kijken. Daarom vind ik het hart
stikke goed dat dit wordt georga
niseerd".
In de twee restaurants bleef het
wat rustiger. De bedrijfsleider
van grill-restaurant De Vuurto
ren, H. van Hal, kreeg veel vragen
te beantwoorden over de voor- en
nadelen van het werken in de ho
reca. "Dat mogen ze rustig we
ten", zegt zij. "Een nadeel van dit
werk is bijvoorbeeld dat je veel
avonden bezet zijn".
In het restaurant kregen de be
zoekers het advies het werk zo
veel mogelijk in de praktijk te le
ren, dus het leerlingenstelsel in te
gaan.
De 15-jarige Valkenburgse Wil
ly de Wit is met haar moeder naar
Noordwijk gegaan om te informe
ren over de opleidingsmogelijk
heden, want daarover weet ze niet
zo veel. Ze wil voor gastvrouw
gan leren. "Dit jaar doe ik eind
examen op de Mavo, maar ik weet
niet of ik daarna naar de Middel
bare Horecaschool of naar de
Streekschool ga. Vandaag kan ik
zelf eens bij de restaurants kijken
en de meningen uit de beroeps
praktijk horen. Hier weten ze pre
cies watje het beste kunt doen".
Mocht de landelijke actie van
zaterdag een succes blijken, dan
zal het Onderwijscentrum Horeca
volgend jaar weer een 'Kijk in de
Keuken' organiseren.
ROB SCHLEIFFERT
Toernooi LD-Cup
De C-junioren zijn inmiddels ge
vorderd tot de achtste finales van
het toernooi om de Leidsch Dag
blad-Cup. Voor aanstaande zater
dag staan de volgende wedstrij
den op het programma: FC Lisse -
Kickers, Quick Boys - Rooden-
burg, UVS - Teylingen, SVLV -
Bernardus, Alphen - VTL, Alk-
mania - Koudekerk, Ter Leede -
ARC, Katwijk - SJC. Alle duels
beginnen om 14.00 uur. Als de
weergoden geen roet in het eten
gooien lees je volgende week uit
gebreid wie er tot de laatste acht
zijn doorgedrongen.
"Als ik niet begreep wat hij
zei, antwoordde ik gewoon
met 'yes' Martijn van der
Berg legde zijn Engelse tegen
stander Louke Youldon geen
strobreed in de weg. Op die
manier bleef het gezellig in de
Zoetermeerse tennishal
Leyens. De Leidenaar verloor
in de leeftijdsgroep tot en met
12 jaar weliswaar in twee sets
van zijn tegenstander, maar
dat mocht de pret niet druk
ken.
Gehuld in een Wimbledon-shirt
keek de 1 meter 43 lange leerling
van De Zonnewijzer alvast voor
uit naar de zomer. Dan leggen de
jeugdige tennissers van het dis
trict Leiden namelijk een tegen
bezoek af in Engeland. Het hoog
tepunt van die trip vormt Wim
bledon, het Mekka van de tennis
sport. "Als ik op gras moet spelen
zal ik veel gebruik maken van sli
ce", had Van der Berg zich al een
beetje voorbereid op de 'return' in
juni. En mocht hij toch proble
men hebben met de snelle onder
grond, dan kan de 12-jarige Mar
tijn kijken hoe het precies moet.
Want ter afsluiting van de uitwis
seling staat een bezoek aan het
Wimbledon-toernooi, waaraan al
le toptennissers ter wereld deel
nemen, op het programma.
Het initiatief van districtstrai
ner John Noakes om een uitwis
seling met een Engels tennisdis-
trict op touw te zetten, werd ook
door de oudere jeugd goed ont
vangen. Nicky Humpfrey-Davies
liet er zelfs haar verjaardag voor
schieten. "Ik had hem natuurlijk
het liefst thuis gevierd", gaf de
net veertien geworden tennisster
uit de Engelse universiteitsstad
Cambridge toe. "Maar Neder
land, dat ik al eens eerder had be
zocht, vind ik ook een fijn land.
Daarom ben ik meegegaan. We
doen hier ook allerlei leuke din
gen: pannekoeken eten, een dagje
naar Amsterdam en natuurlijk
tennissen".
Hoewel de jarige Engelse in
Zoetermeer niet van Marieke
Bethlehem en de twee jaar oudere
Mirjam Siemerink kon winnen,
behoort zij in haar land tot de sub
top. Zij bereikte al een keertje de
halve finales in de winterserie,
ook indoor. Want de Engelsen
kunnen nog zo vaak op gras ten
nissen, 's winters zoeken ook zij
de warme tennishal op.
Gok
De Leidse tennissers zullen het in
juni tegen de Engelsen nog moei
lijker krijgen, als zij op gras moe
ten spelen. Nu al troefde het
sterkste jeugddistrict van Enge
land de selectie van John Noakes
af met 43-17. Toch toonde de trai
ner uit Zoetermeer zich tevreden
met de vele driesetters die in zijn
tennishal werden afgewerkt.
"Zo'n uitwisseling is altijd een
gok", zei de tennistrainer van En
gelse komaf, die belangeloos en
kele banen beschikbaar stelde.
"Als het krachtsverschil te groot
blijkt, schiet niemand er veel mee
op. Maar op deze manier hebben
beide partijen er iets aan. We gaan
zeker door met deze internationa
le wedstrijden".
Bijkomend voordeel van deze
uitwisseling is dat het niet alleen
om tennis gaat. Districtsspelers
besteden al een groot gedeelte
van hun vrije tijd aan tennis en
willen ook wel eens wat anders.
De tenniswedstrijden, twee en
kelspelen en één dubbel per per
soon, waren 'aangekleed' met een
Matthijs van Sterkenburg (links) en Elliott Harvey blazen e.
en met veertien jaar al zijn wedstrijden.
i uit. Laatstgenoemde t
i de categorie tot
receptie. Na een vrij te besteden
avond stond er als klap op de
vuurpijl nog een dagje Amster
dam (met natuurlijk een rond
vaart) te wachten.
Bovendien werden de Engelse
tennissers ondergebracht bij de
ouders van de Leidse districts
spelers. Zo leerden ze elkaar snel
kennen. Over een half jaar gaat
het precies andersom. Zo wordt
een uitwisseling ook een wed
strijd in gastvrijheid. De Engel
sen waren dik tevreden met hun
Hollandse gastgezinnen en zullen
zich over vijf maanden zo moge
lijk nog gastvrijer opstellen.
Het enige probleem bij zo'n leu
ke en leerzame uitwisseling is
geld. Het kost (de ouders van) een
districtstennisser al meer dan
2000 gulden per jaar om te trainen
en wedstrijden te spelen. En hoe
wel de vader van Martin Verkerk
als sponsor bijdroeg in de kosten
van het eerste deel van de uitwis
seling, wacht de Leidse selectie in
juni nog een prijzige reis.
Vroeger, toen tennis een rijke-
lui-sport was, speelde geld geen
rol. Het bijna 25-jarige district
Leiden is met zijn tijd meege
gaan. Als iemand de overtocht
naar Engeland niet kan betalen,
moet er maar een regeling wor
den getroffen. Want alle spelers
hebben recht op een tegenbe
zoek: samen thuis, samen uit.
TIM BROUWER DE KONING
Hoe gaat het nu in Polen? Dat wil
den 29 leerlingen en zeven leer
krachten van de Leidse Scholen
gemeenschap Louise de Coligny
wel eens met eigen ogen bekij
ken. Na een vijfdaags verblijf
kwamen zij een illusie rijker en
weinig geld armer terug uit To-
run, waar zij een aardige indruk
hadden gekregen van de huidige
stand van zaken in het land van
Lech Walesa.
Saskia Preenen (17) raakt er
maar niet over uitgepraat en uit
geschreven. 'Hoe bestaat het dat
zulke arme mensen ons zo gast
vrij kunnen ontvangen' is de kern
van haar betoog in de school
krant. Want het werd de gasten
uit Nederland voortdurend on
mogelijk gemaakt om geld uit te
geven. Hoe ze het voor elkaar kre
gen begreep niemand, maar de
Poolse gastgezinnen namen alle
kosten van hun gasten voor hun
rekening.
Wat kun je in Polen zo al ko
pen? Saskia Preenen somt op: j
bus- en tramkaartjes, oorbellen, I
schoenen, LP's en eten. Vooral
van warme maaltijden konden de
gastgezinnen geen genoeg krij
gen. "Dan kwamen we 's avonds
thuis en dan werd er weer een di
ner opgediend. Aanvankelijk
dacht ik dat ik de enige was die zo
werd verwend, maar in de andere
gastgezinnen ging het precies
eender toe. Als je eens wat wilde
teruggeven, namen ze dat ge
woon niet van je aan".
Kwartje
Gelukkig krijgen Saskia en haar
klasgenoten de kans om het een
en ander recht te zetten als de
Poolse scholieren te zijner tijd
Leiden aandoen. "Nederland zal
veel te duur voor hen zijn", voor
spelt de Leiderdorpse. "Alles is
daar voor onze begrippen spot
goedkoop. Maar zij zullen een
kwartje voor het toilet bij ons al
een hele uitgave vinden. In Polen
worden de mensen nog steeds ge
plaagd door enorme prijsstijgin
gen. Brood kost van de ene op de
andere dag ruim vier keer zo
veel".
Toch blijft de onvrede onder de
bevolking volgens Saskia nog
binnen de perken. De opvallend
godsdienstige Polen beschouwen
Lech Walesa als een soort heilige,
gaan nog steeds gedwee in de rij
staan. Niet alleen in winkels,
maar zelfs bij laadwagens. "Daar
schamen ze zich eigenlijk voor",
zegt Saskia Preenen, die in het
Engels met haar Poolse leeftijds
genoten praatte. "Ze hadden lie
ver niet dat wij dat zagen".
Behalve over alledaagse dingen
gingen veel gesprekken over de
economie en politiek. "Ze moeten
weinig van de Russen hebben,
maar wilden alles over ons weten.
En ze verbaasden zich er over hoe
informeel wij ons tegenover onze
leraren en leraressen gedroegen".
Maar hoe groot de achterstand
van het arme Polen op het rijke
Westen ook is, op enkele gebie
den troefden de Oosteuropeanen
de Leidse delegatie toch af. De
sportontmoetingen leverden al
leen een Nederlandse basketbal-
overwinning op. De Poolse leer
lingen en leerkrachten waren veel
bedrevener in volleybal.
Tot verbazing van Saskia bleek
het ene Poolse gezin ook veel rij
ker te zijn dan het andere. "Als
mensen in het buitenland hebben
gewerkt, kunnen ze met harde va
luta soms zelfs CD-apparatuur
kopen. Maar of ze nu veel of wei
nig hebben, de mensen in Polen
zijn allemaal even gastvrij".
"Alleen begrepen ze niet waar
om wij midden in de winter wa
ren gekomen. Dan ziet Polen er
namelijk nog grauwer en viezer
uit dan 's zomers. Maar dat vind ik
ook een beetje bij dat land horen.
Onze bus zag er na afloop net zo
smerig uit als de Poolse voertui
gen".
die nog niet eens zo lang
deel uit maakte van de band,
vond vorig jaar onverwacht
de dood. Toen Laura en Ro
wan over de eerste schok
heen waren, wisten ze heel
zeker dat Centerfold een af
gesloten hoofdstuk was. Bo
venal wilden ze aan iets
nieuws beginnen. Heel be
wust deden ze een stapje te
rug om op te gaan in een
complete popgroep, een
band die zichzelf door zijn
naam in een underdog-posi
tie plaatste.
Ooit was Centerfold Neer-
lands meest gewaagde da-
mesgroep. Maar behalve de
tijden veranderen ook de
meiden. Dat groepen als
Luv, Babe, Dolly Dots en
zelfs het nog jeugdige kwar
tet Frizzle Sizzle op een ge
geven moment niet meer
wilden, zegt wat dat betreft
genoeg.
Voor de twee zangeressen
van Centerfold, Laura Fygi
en Rowan Moore, zijn de tij
den wel heel erg veranderd.
Hun collega Sandra Noach,
"The Back Lot is de achterste
ruimte van een groot Amerikaans
studio-complex. Het is meer een
soort knutselhok, waar de grote
sterren dus niet komen. Maar er
groeien wel vaak de mooiste din
gen uit", legt Rowan Moore uit.
Een veelbetekenend lachje verge
zelt haar woorden. En terecht,
want de eind vorig jaar uitgeko
men mini-cd bevat sterke, swin
gende, roots-achtige popsongs.
Niet de toevoeging van de vijf
mannelijke muzikanten, maar de
keuze voor juist deze musici heeft
de oorspronkelijk voor de nieuwe
(en nooit uitgekomen) Center
fold-elpee gecomponeerde mu
ziek meer inhoud gegeven.
Vooraanstaande rol
Een vooraanstaande en zeker ook
muziek-bepalende positie in de
nieuwe band is weggelegd voor
bassist Ivor Mitchell, afkomstig
uit Georgetown, Guyana, maar
hij had dit onheilsoord al verlaten
toen Jim Jones er zijn massa
moord beging.
"Ivor en ik zaten jaren geleden
samen in steel-bandjes", vertelt
Laura Fygi. "Toen we besloten
om een nieuwe band op te richten
stond direct vast dat hij erbij zou
komen".
Een belangrijke steunpilaar
van de nieuwe band is toetsenist
en zanger Steve Watson, die als
producer de nodige ervaring op
deed. Hij noemt zichzelf beschei
den 'de tweede toetsenist en de
vijfde zanger', maar daarmee
jaagt hij Laura en Rowan alleen
maar op de kast. Laura: "We had
den een goede zanger nodig, en
dus werd het Steve". En Rowan:
"De grap van The Back Lot is dat
we allemaal zingen; er zijn num
mers bij dat we met z'n zevenen
zingen, dat is heel apart. Maar
Steve is wel onze belangrijkste
zanger".
Gitarist Nard Berings, een ma
gere versie van Paul de Leeuw,
selecteert de bands waarin hij
speelt op de aantrekkelijkheid
van de zangeressen, gegeven het
feit dat hij hiervoor in de begelei
dingsgroep van Lois Lane speel
de. Maar hij moest wel eerst audi
tie doen. "Dat was een heel merk
waardige bijeenkomst", herin
nert Rowan zich. "Er warén meer
dere gitaristen tegelijkertijd en
die zaten elkaar allemaal argwa
nend aan' te kijken. Uiteindelijk is
het niet alleen de beste gitarist,
maar vooral ook de gitarist met de
beste instelling geworden. In zijn
algemeenheid zijn er die muzi
kanten bijgekomen, die hart had
den voor de nieuwe band".
Toetsenist Hilvert Roorda is
het laatst aan de band toege
voegd. En ook deze muzikant is
door de wol geverfd, waar het de
begeleiding van zangeressen be
treft: hij speelde eerder bij De
Meisjes. Drummer Ivan van Em
merloot completeert de band.
Laura Fygi (derde van links) temidden van de popgroep 'The Back
Lot': "Als Centerfold zijn we vijfenhalfjaar niet serieus genomen, beke
ken als een of ander frivool groepje, terwijl we toch heel serieus bezig
Laura en Rowan kijken liever
niet terug op het door het verlies
van Sandra bezwaarde verleden.
Maar feit is wel, dat er voor hen
binnen een jaar tijd ontzettend
veel is veranderd. Laura Fygi: "In
één klap was het met de meiden
groepen van onze generatie ge
daan. De Dots weg, Mai Tai weg,
Frizzle Sizzle voorbij. En dan
komt er weer wat niéuws. Op dit
moment is dat dan vooral Barba-
rella. Misschien was deze afloop
wel voorbestemd. Zo van: jullie
worden te oud. Maar als dat met
Sandra niet was gebeurd, waren
we nu nog Centerfold geweest.
We waren een maand voor zij
overleed hard aan het werk met
een nieuwe elpee, het was geen
aflopende zaak of zo. Het is niet
onze keus geweest dat het zo gelo
pen is, maar toen het eenmaal zo
ver was hebben we wel een duide
lijke beslissing genomen".
Teken
Rowan: "Als dit geen teken was
om het roer eens drastisch om te
gooien, wat zou het dan wel moe
ten zijn? We hebben het altijd
jammer gevonden dat Centerfold
geen band was. Toen Sandra er
niet meer was, zijn we op dat idee
verder gegaan. Je moet alleen niet
denken dat wij vijf muzikanten
hebben ingehuurd om onze soort
muziek te spelen. Wij zijn nu ge
woon lid van een groep waarvan
iédere muzikant evenveel te ver
tellen heeft. We schrijven tegen
woordig samen de muziek en als
dat niet naar wens is dan gaan we
back to the drawing board om het
te herschrijven. Net zo lang tot de
band er achter kan staan".
Voorlopig opereert de band in
het wankele evenwicht tussen
enerzijds het zoeken naar een ei
gen stijl, en anderzijds het ver
werken van de invloeden van alle
individuele bandleden. Of zoals
bassist Ivor Mitchell het uitdrukt:
"In het begin ben je altijd bezig
om je eigen stijl te ontwikkelen.
Het is leuk om een plaat uit te
brengen waarvan iedereen zegt:
'Hé, The Back Lot!' Maar het is
net zo goed leuk om een plaat uit
te brengen waarvan men zegt:
'Hé, da's goede muziek, wie is
dat?' Een eigen stijl is prima,
maar gelukkig hebben we veel
verschillende invloeden in deze
band, waardoor we in principe
veel mogelijkheden voor variatie
hebben".
Rowan .Moore en Laura Fygi
beseffen terdege, dat er bij veel
mensen nog wat onduidelijkheid
heerst over dat voormalige Cen
terfold, dat nu plotseling heel se
rieuze popmuziek maakt. "Maar
dat is het nou juist", briest Laura.
"Wij zijn vijfenhalf jaar niet seri
eus genomen, we zijn bekeken als
één of ander frivool groepje, maar
we zijn wel degelijk serieus bezig
geweest".
Rowan: "Misschien hebben we
onze eigen markt wel verziekt
door er een bepaald commercieel
imago op na te houden. Dan den
ken de mensen misschien, dat we
alleen maar geld willen verdienen
en dat onze muziek niets met cre
ativiteit te maken heeft. Terwijl
we ook als Centerfold al heel veel
te vertellen hadden over de mu
ziek die we maakten. Maar nu
hebben we het al weer te veel over
ónze achtergrond. Er zitten nog
vijf muzikanten in de band"
Hilvert Roorda: "Ik zit bijvoor
beeld naast The Back Lot ook in
eefe big band. Jij vraagt mij nu
toch ook niet: vanwaar die enor
me stijlbreuk, datje naast die mo
derne pop ook muziek uit de ja
ren '20 en '30 speelt. We hebben
allemaal onze eigen achtergrond,
maar wat we wel gemeenschap
pelijk hebben is dat we allemaal
serieus bezig zijn. Begrijp je het
een beetje?"
DIRK WILLEM ROSIE
