Vrolijk licht op tanden en kiezen
'Zelfs wit heeft 'n uitstraling
als Real Madrid het draagt'
Wat Claude Monet lekker vond
Smoking, een feestpak met
een rijke geschiedenis
Kerst en al een
vleugje voorjaar
Lekker leven
Eittebtje
Jaren tachtig
Tekenende tandarts wil leuk met patiënten omgaan
"Kom, voor de tandarts hoeft
u niet bang te zijn...". "Nee,
vertel mij wat. Ik ben zelf
tandarts". Twee zinnetjes uit
het cartoon 'De collega' uit de
verzamelbundel 'Lachebek
ken', getekend door de Arn
hemse tandarts A. Jeurissen.
door
Jozefien Haagen
Al vele jaren vindt Jeurissen
in zijn eigen vak inspiratie
voor grapjes. Dikwijls zeer
subtiele humor, die hij in de
vorm van strips, pentekenin
gen en aquarellen gestalte
geeft. "Maar je moet niet den
ken dat ik steeds aan grapjes
zit te denken als ik mensen
aan het behandelen ben".
Het tekenwerk van de der
tigjarige Arnhemmer geniet
in de Nederlandse tandartsen-
wereld inmiddels de nodige
bekendheid. Ook binnen de
eigen patiëntenkring heeft
Jeurissen zijn humoristische
tekenkwaliteiten geopen
baard. De uitnodigingskaart
jes voor de halfjaarlijkse con
trole zijn steeds opgesierd
met een cartoon. Vrolijke
boodschappen die het tand
artsbezoek in een ander licht
plaatsen. De kaarten, elk half
Heeft u hem al uit de kast ge
haald en afgeborsteld, heren?
Het wordt zo langzamerhand
tijd, want met Kerstmis moet
u hem weer aan: uw smoking.
Oh, u wilt helemaal niet ,op
chic' dit jaar?. Jammer. In de
eerste plaats voor uw huisge
noten. Want wat is er nu fees
telijker om tegenover je aan
de kerstdis te zien dan een
man in smoking. Maar ook
jammer voor uzelf, want u laat
een sublieme gelegenheid on
benut om uw opwachting te
maken in een kledingstuk
met een rijke geschiedenis.
Overigens wel een geschiede
nis vol tegenstrijdigheden. Al
was het alleen al over de
naam. Onze .smoking' gaat in
Engeland immers door het le
ven als 'dinner-jacket'. Maar
de Amerikanen noemen hem
er 'tuxedo'. En toch heb
ben we het dan allemaal over
hetzelfde zwarte colbert met
i revers- of sjaalkraag van
satijn op een broek met glan
zende biezen langs de pijpen.
Het gelegenheidskostuum dat
volgens de regelen der kunst
gedragen hoort te worden met
i vest of met een cumber-
band en vlinderstrikje op een
wit overhemd met geplooid
front en een kraag zonder
vings'.
jaar een ander, zijn voor som
mige patiënten zelfs een ge
liefd verzamelobject gewor
den. "Ik wil een beetje leuk
met de mensen omgaan", zegt
de maker. "Dat is een aardige
bijkomstigheid van deze
praktijk, want ze zullen heus
niet alleen voor deze kaartjes
bij mij komen".
Poster
Wie de praktijk van Jeurissen
binnenloopt, ziet ze niet di
rect, terwijl ze wel duidelijk
aanwezig zijn: de tanden en
kiezen in de vorm a
klok, asbak of schilderij die
met z'n allen de inrichting
de gang, wacht- en spreekka
mer verlevendigen. Ze ade
men dezelfde sfeer als de illu
straties van de tandarts die
hier zijn vak uitoefent en ze
zijn even verrassend als de
poster met helderwit strand,
wuivende palmen en blauwe
golven die op het plafond is
geplakt en die bij horizontale
ligstand in de tandartsstoel
een vriendelijk uitzicht biedt.
Meer dan hobby
"Wat ik doe is duidelijk meer
dan een hobby, want ik ben er
heel serieus mee bezig. Ter
wijl ik lekker mijn vak kan
uitoefenen, groeit dit werk
nog steeds. Bij een eerste
boekje dat je uitbrengt kun
nen mensen zeggen: dat is aar
dig, maar als daar ook een
tweede op volgt, word je seri
eus genomen. Het blijkt datje
ontwikkeling gewoon is door
gegaan", vertelt Jeurissen.
Sinds 1983 vormt hij samen
met bibliothecaris L. Hofman
van de tandheelkundekliniek
aan de Nijmeegse universi
teit, de Stichting tot Bevorde
ring van de Tandheelkundige
Illustraties. Deze stichting,
die ook proefschriften uit
geeft, heeft twee bundels pen
tekeningen van Jeurissen uit
gegeven. 'Bent u gesaneerd'
uit 1983 en 'Lachebekken' in
1987. Ook worden aquarellen
te koop aangeboden die diver
se beroepen uitbeelden. Zoals
de politicus die klaagt over
ons kiesstelsel. De journalist
ontbreekt nog in deze serie.
Misschien is het 'vullen van
een gat op de pagina' goed
voor een cartoon van Jeuris-
sens hand...
Het werk van de tandarts-
/striptekenaar is nog lang niet
af en kan nog vele kanten op.
De twee bundels uit 1983 en
1987 laten al een "wereld van
verschil" zien, zoals hij het
zelf uitdrukt. De plaatjes wor
den mooier, krijgen meer ach-
Tandarts
Jeurissen:" Af en
toe ben ik bang
dat ik grap-blind
word".
tergrond, zonder dat de hu
mor in het niet verdwijnt. "Af
en toe ben ik bang dat ik grap-
blind word. Sommige grapjes
vind ik leuk, maar bij andere
vraag ik me dat af. Gelukkig
heb ik mijn grenzen nog niet
bereikt. Dat is het aardige als
je zelf in het vak zit. Andere
striptekenaars vallen altijd te
rug op de dikke wangen, maar
ik kan veel subtieler te werk
gaan".
Mode-ontwerpster Marlies van Adrighem:
Rokertje
Die verschillende benamin
gen hebben trouwens elk hun
eigen oorsprong. Zo wil de
jverlevering, dat het woord
smoking aan dit pak is ver
leend, omdat het in vroeger
tijden werd gedragen door de
heren in high-society-krin-
gen, als deze zich na het eten
terugtrokken voor een .after-
diner'-rokertje. Om vlekken
i sigare-as op het gewone
jasje te voorkomen, werd dit
vangen door een soort
huisjasje met satijnen kraag,
de latere smoking.
Het woord tuxedo zou daar
entegen te danken zijn aan het
recalcitrante gedrag' van de
Amerikaanse dandy Griswold
Lorillard, die een eeuw gele
den, tot ontzetting van de
toenmalige jet-set, op een par
ty verscheen in een jas, waar-
i hij de slippen had afge
knipt. Het feestje werd gege-
i in de chique club Tuxedo
Park, een geliefd zomerver
blijf van miljardairs, op een
zestig kilometer afstand van
New York.
Edward VII
Echt feestelijk was de smo
king zo'n honderd jaar' gele
den dus eigenlijk nog niet.
Daarin brachten vogels van
diverse pluimage, onder wie
leden van het Engelse ko-
minklijk huis, evenwel veran
dering. Edward VII van Enge
land introduceerde de smo
king als feestkleding op het
moment dat bij speciale gele
genheden nog een rok met
slippen werd gedragen.
De Britse militairen die uit
India terugkeerden brachten
de cumberband mee ter ver
vanging van het vestje. Tegen
woordig zullen velen twijfe
len hoe een degelijke band ge
dragen dient te worden, maar
vroeger was dit overduidelijk:
de plooitjes moesten naar bo-
i wijzen, want tussen deze
plooitjes zat een minuscuul
zakje verborgen, waarin de
theaterkaartjes konden wor
den opgeborgen. Militairen
waren ook verantwoordelijk
r de glanzende biezen op
de broek van de smoking. Zij
voerden deze op dit burger-
kostuum in om in de huiselij
ke sfeer toch hun militaire sta
tus te kunnen uitdragen.
Donker blauw
De hertog van Windsor was
degene, die inplaats van het
boord met omgeslagen
puntjes de gewone kraag po
pulair maakte. Hij bepaalde
dragen vaak een smoking.
(archieffoto's)
overigens ook, dat een smo
king niet zwart moest zijn,
zoals tot dan toe het geval
was, maar donkerblauw.
Zwart kreeg bij kunstlicht na
melijk een groene gloed en
donker blauw werd juist
zwarter dan zwart.
Dank zij de nieuwe verf
technieken is zwart tegen
woordig weer een prima kleur
voor een smoking. Zoals trou
wens ook blauw en zelfs wit,
een kleur die vroeger alleen in
gebieden rond de evenaar was
toegestaan.
Maar de officiële regeltjes
zijn nu eenmaal overboord ge
gooid. En dat betekent dat het
spierwitte overhemd ook best
eens vervangen mag worden
door een pastelkleurig en dat
het vlinderstrikje niet per de
finitie zwart hoeft te zijn, maar
zelfs mag wijken voor een ge
wone das of choker.
Zanger-schilder Herman
Brood sprak tijdens de
EK voetbal '88 in
Westduitsland zijn
bewondering uit voor het
Nederlands elftal. Als
gast in de studio vaardig
voetballers op papier
zettend: "Zulke shirts
dragen en dan toch
winnen, dat vind ik
knap". Anderen konden
geen genoeg krijgen van
de oranje
'schubbenshirts' en de
Russen schaften zich na
de finale ook snel de
shirts met schaduw-
dessin aan.
door
Paul Stramrood
Voetballers zijn uiterst con
servatief in hun kleding op
het veld. Ze houden slechts
hockeyers, korfballers en ta
feltennissers achter zich. Ont
werpster Marlies van Adrig
hem (29) slaapt daar geen mi
nuut minder om. Ze werkt ze
ven jaar bij Robey Sports
wear. Het hoofd van de ont
werpafdeling werkt met vijf
mensen, in het hoogseizoen
twaalf. "Wij ontwerpen het
hele jaar door nieuwe sport-
kleding. Voetballers stappen
moeilijk af van de geijkte
shirts, dat heeft misschien
ook te maken met bijgeloof.
Daarom moeten we met voet
balshirts voorzichtig zijn.
Maar het zit in een stroomver
snelling".
Kenmerken van het lopen
de modejaar zijn schuine stre
pen. De reactie op de paar ge
lijkzijdige zeshoekjes, 'uit het
motief van de voetbal', op het
shirt duidt erop dat de
stroomversnelling klein be
gint. "Ze vonden het een
beetje wild". De enige prof
club die altijd met Robey-
shirts speelt is Excelsior. Het
Nieuwegeinse bedrijf is sub
sponsor van de Rotterdamse
eerste divisionist.
We nemen wat shirts door.
FC Utrecht: "Leuk, modern".
Feyenoord: "Niet zo interes
sant". FC Den Haag: "Echt
leuk, die kleurencombinatie
geel-groen heeft me altijd aan
gesproken". Profclubs komen
(nog) niet bij Van Adrighem
om een shirt te laten ontwer
pen. "Het zou wel kunnen
hoor, maar het gebeurt niet.
Wij maken ontwerpen en de
marketing gaat daarmee op
pad. Ik denk dat ik best iets
zou kunnen doen met het
Feyenoord-shirt als de club
daarom zou vragen. We ma
ken een paar ontwerpen en
leggen die de club voor. Vaste
gegevens zijn altijd het logo
van de club en de maat van de
sponsorvermelding. Die moe
ten we intact houden. Ze be
palen voor een gedeelte het
aanzicht. Zonder zou mooier
zijn".
Progressie
Toch vertoont de aankleding
van de voetbalprof progres
sie. Ajax verscheen in uitwed
strijden in een lawaaierig
shirt. Veel strepen in blauw en
rood, stuitend voor de een,
fraai voor de ander, Van
Adrighem bijvoorbeeld. "Ik
vind dat mooi, al vind ik Ajax'
mooiste shirt gewoon het ou
de, wit met de rode baan".
MVV kwam op het ongelukki
ge idee zich bij PSV te hullen
in groene broek en paars shirt.
Het wekte de indruk van een
aardigheidje tussen de lands
kampioen en de ballenjon-
gens van het Wimbledon-ten-
nistoernooi. De ploegen
speelden ernaar, PSV gaf de
Maastrichtse klungelaars met
8-1 klop.
Na de verschijning van
Ajax in zijn uit-outfit bleken
ook gedeelten van de pers niet
vrij van conservatisme. Jan
Mulder wijdde er een kolom
aan in de Volkskrant en Henk
van Dorp waarschuwde Ajax:
"Nog één keer en dan is het
jullie eruit of ik eruit".
Bij sommige clubs is het
shirt heilig, zeker voor de sup
porters. Dat heeft iets met 'uit
straling' te maken. Zou Van
Adrighem kans zien AC
Marlies van Adrichem:"Voetballers stappen moeilijk af van
hun geijkte shirts". <fotoGPD>
Met combinaties in narcisgeel met
grijs of blauw, wit met blauw en
zalmrose met wit, was het donder
dagavond al een beetje voorjaar tij
dens de kerstmodeshow van Signo-
ra. Het Katwijkse modehuis, gespe
cialiseerd in grote maten, liet zien
dat ook de wat sportievere kleding,
bijvoorbeeld een mooie zijden-look
pantalon en een lange trui, met een
heel apart dessin, feestelijk kan zijn.
Een het voordeel is dat je zo iets
sportief straks ook kunt meenemen
voor de après-ski. Voor grote ma
ten, en dan hebben we het toch over
54, is tegenwoordig alles te koop.
Van een lange slank afkledende bla
zer in voilestof bij bijpassend topje,
tot een goedgesneden broekrok.
Het kost allemaal wat meer maar
wie een beetje verstandig koopt kan
er met zo'n kledingstuk ook wel een
paar seizoen elegant uit zien.
Milan, rood-zwart gestreept,
Inter Milan, in blauw-zwar-
t,en Barcelona, in blauw-rood,
aan te passen zonder die uit
straling teniet te doen? "Daar
zou ik me niet aan wagen. Ver
ander je die shirts, dan haal je
die extra kracht weg. Zelfs wit
heeft uitstraling als Real Ma
drid het draagt".
Nagedacht
De ontwerpster neemt het op
voor het Nederlandse schub
benshirt. "Daar is over nage
dacht. Op afstand is het mis
schien wat moeilijk te zien,
oogt het minder, maar voor de
miljoenen tv-kijkers was dat
geen probleem. Ik vind het
nieuwe shirt van de Westduit
sers ook fraai gevonden". Ne
derlands enige tegenstander
in de WK-kwalificatie hult
zich in shirts die tussen borst
en mouw de zwart-rood-gele
driekleur bevat. In beweging
wappert derhalve de vlag.
Broekje
De voetbalbroek valt buiten
de ontwerpen, Robey levert
die standaard. Van Adrighem
moet weinig hebben van de
neiging bij voetballers wieler-
broeken onder het voetbal
broekje te dragen. "Lelijk",
oordeelt ze kort. De vondst
van Bordeaux kan volledig
haar goedkeuring wegdragen.
De Nederlandse spits Piet den
Boer toonde onlangs voor de
Belgische tv als dressman de
broek, die net iets boven de
knie eindigt. Het moet ge
zegd: het had wel iets.
In Engeland beschikt iede
re club over twee outfits, een
voor thuis en een voor uit. Dat
systeem bekoort Van Adrig
hem, van haar mag Nederland
het zo navolgen. "Een prima
plan, het kan voor ons alleen
maar meer werk betekenen".
Willem Pijffers, columnist
van NRC Handelsblad, heeft
zich voor zijn boekje 'Lekker
Leven' flink verdiept in de he
dendaagse ultra-consument.
In hapklare hoofdstukken
snijdt hij, in staccato-stijl en
soms scherp als een scheer
mes, de onderwerpen aan
waarom het in die ultieme le
vensstijl gaat: lekker sam
lekker vrijen, lekker stijltje,
lekker verdienen, lekker
pronken, lekker uitblazen en
nog wat van die bezigheden.
Alleen is passé, samen heeft
de toekomst, legt Pijffers uit.
Dit beeld van Pijffers klopt
wel niet volledig met de wer
kelijkheid - het aantal alleen
staanden groeit gestaag en
van eenzaamheid is lang niet
altijd sprake - maar misschien
is dit Pijffer's eigen werkelijk
heid of wishfull thinking.
In het hoofdstukje Lekker
geldsmijten wordt de aardse
Nederlandse natuur - doe
even gewoon, wil je? - genade
loos geanalyseerd. Toch kan
ook de nuchtere Nederlander
behoorlijk doorschieten, op
het geëxalteerde af. Hoogte
punt noemt Pijffers het zoen-
ritueel, vooral waarneembaar
in de Amsterdamse PC Hooft-
straat e.o. 'Hé halloooooo, wat
zie je er goed uiuiuit! Fan-
taaastisch!'. Wie dit kussen en
gekust worden door de toon
aangevende boutiquehouders
en restaurateurs heeft bereikt,
waant zich volgens de wat
meewarig gniffelende auteur
op Europees, zo niet mondiaal
niveau. Om die mate van inti
miteit te bereiken, moeten er
wel heel wat gepeperde be
stellingen zijn geplaatst. Maar
daar zit de ultra-consument in
het geheel niet mee.
Ergens in Lekker Leven
haalt Pijffersr de schrijver/co
lumnist Gerrit Komrij aan, die
dit era eens omschreef als 'de
tijdgeest van de uiterlijkhe
den. Een aan de dingen die
pijlsnel voorbijgaan ontwron
gen wereldbeeld. De cultuur
filosofie van de rommel
markt. Die woorden hadden
niet misstaan als nawoord in
dit flitsend geschreven boek
je.
Lekker Leven is een uitgave
van Aramith Uitgevers, Bloe-
mendaal. Prijs 14,90.
Er zijn geen gerechten naar
hem genoemd; hij zette nooit
een voet in de keuken en toch
verscheen onlangs het boek
'Claude Monet, schilder en
fijnproever'. Het boek bestaat
uit twee delen. In het eerste
deel komt de levensstijl van
de Monets aan de orde, in het
tweede de recepten die Monet
eigenhandig optekende.
Dagelijks leven
Claire Joyes en Jean Marie
Toulgouat (een afstammeling
van Monet) schetsen een uit
voerig beeld van het dagelijks
leven van deze impressionis
tische Franse schilder. Hoe
zijn kinderen worden opge
voed, hoe wordt omgegaan
met personeel en kunstbroe
ders, wat en hoe er wordt ge
geten op verjaardagen, wat er
met Kerstmis op tafel op tafel
komt, hoe de picknickmand is
gevuld en nog veel meer. Het
eerste gedeelte van het boek is
een ontspannen, lekker le
zend kijkje in de 19de eeuw.
En dat het hier om Monet, zijn
problemen, zijn vrienden, zijn
politieke opvattingen gaat,
Een tijdsbeeld en culinaire impressie
maakt het alleen maar interes
santer.
Bij de beschrijving van de
gang van zaken in huis en hof
zijn prachtige kleurenfoto's
en zwart-wit foto's uit het fa
milie-album van de Monets af
gedrukt, die het boek tot een
juweeltje maken.
Eenvoud
Claude Monet en zijn tweede
echtgenote Alice Hoschedé
creëren na hun verhuizing
van Vétheuil naar Giverny in
1883 een eenvoudige levens
wijze, lifstyle, zou je tegen
woordig zeggen. Ze willen al
leen voortreffelijke gerechten
opdienen, uitsluitend bereid
met produkten uit de eigen
moestuin of het hoenderhok
en behoren door deze instel
ling tot de uitzonderingen.
Aan het einde van de 19de
eeuw staat het tafelen en de
gastronomie nog in de kinder
schoenen. Hetzelfde geldt
voor het opdienen van gerech
ten. Het is een tijd waarin men
vooral véé 1 wil eten. Alleen
enkele 'dwazen' sporen aan
tot soberheid en gezond ver
stand.
Dat eenvoudige in de le
venswijze van de Monets
moeten we nu ook weer niet
overschatten. Wie alleen al de
foto's van het gele (alleen voor
belangrijke gasten), het blau
we (zondagse), het Chinese en
het ontbijt-servies en het ta
felzilver bekijkt, heeft beslist
niet de indruk met een sober-
levende kunstenaarsfamilie
van doen te hebben. En van
Claude Monet is bekend dat
hij alleen maar ganzelever uit
de Elzas at, de voorkeur gaf
een truffels uit de Périgord en
zelf altijd het wild, gebraad en
gevogelte aansneed. Bij welk
'eenvoudig' gezin in de 19de
eeuw kwamen dit soort ge
rechten geregeld op tafel? De
rijken in die tijd moeten wage-
lijke schransers zijn geweest.
Tafelen
Ondanks dat Monet bekend
staat als een liefhebber van
lekker eten, die ook een flinke
portie aankan, houdt hij niet
van lang tafelen. Als zijn
schoonzoon Theodore Earl
Butler op bezoek is, geeft hij
opdracht de schalen niet twee
keer te laten rond gaan. Monet
ergert zich aan het langzame
eten van Butler.
Maar op de keuze van de ge
rechten die in huize Monet
werden geserveerd, valt niets
af te dingen. Joel Robuchon,
chef-kok van Restaurant Ja-
min in zijn voorwoord:"Ik
werd aangenaam verrast door
de recepten want ze waren
zeer gevarieerd en getuigen
van een gezond verstand. De
gerechten zijn eenvoudig
maar verfijnd en smakelijk".
De recepten in het boek zijn
authentieke vertalingen van
de door Claude Monet opge
schreven recepten. Ze zijn
niet te vergelijken met die uit
moderne kookboeken. Het is
daarom nodig de recepten al
tijd eerst goed door te lezen en
desnoods wat eigen aanteke
ningen te maken. Ook zullen
de bereidingstijden hier en
daar moeten worden aange
past.
Jammer genoeg bevat het
boek alleen recepten en op
een foto van een menukaart
na, geen overzichtje van een
paar menu's zoals die in huize
Monet werden geserveerd.
Dat zullen de echte Monet-
kookfanaten door het lezen
van het boek zelf moeten uit
vinden.
Claude Monet Schilder en fijn
proever, een culinaire impressie.
Auteurs Claire Joyes en Jean-Ma-
rie Toulgouat. Fotografie Jean-
Bernard Naudin. Uitgeverij Unie
boek, Houten. ISBN 9026933711.
Prijs 75.-.
HENRIETTE V. D. HOEVEN
In kranten, en op televisie, en in
de weekbladen is er de laatste
weken heel wat over de verdwij
nende jaren tachtig afgepraat en
afgefilosofeerd. Terugblikken
volgden elkaar in rap tempo op,
en het was een verbluffende er
varing om de gebeurtenissen en
-nisjes die daarin gememoreerd
werden en die mij zeer vers in
het geheugen lagen nu al als ge
schiedenis geserveerd te krij
gen.
Ik kan daar weinig aan toevoe
gen, aan al dat teruggeblik. Ik
kan u slechts mededelen dat ik
van de laatste in de rij tachtigers,
het onvolprezen jaar 1989, zeer,
zeer hartelijk afscheid zal ne
men. Met een extra schouder
klopje. Want dat jaar gaf ons wel
héél veel moois. Politieke ont
spanning niet alleen, maar ook in
het privó-leven, naast een aan
genaam zachte winter, nog die
onvergetelijke mooie zomer die
we nooit zullen vergeten. Onze
kindskinderen zullen ons er nog
eens om willen vermoorden:
"Nee kind. een echt mooie zo
mer is dit niet hoor. Nee, dan had
je die van '89 eens mee moeten
maken...." mummelen we dan,
en irriteren ze daarmee mate
loos. Maar nu mag dat nog, pra
ten over die mooie zomer.
Redenen te over dus om dat ge
denkwaardige jaar even in het
zonnetje te zetten: een extra
schouderklopje te geven, en een
cadeautje bijvoorbeeld; een
nieuwe zeis misschien? En het
lang nawuiven als het wegsloft in
de eeuwigheid, voorgoed ver
glijdt in de tijd.
En dan moeten we afwachten of
het komende jaar 1990 net zo'n
gedenkwaardig jaar wordt. Mis
schien lees ik dan allemaal posi
tieve berichten in de krant. Dat
de armoede b v. bijna overal ver
dwenen is en dat onze hulp niet
meer nodig is, dat in Ierland de
oecumene is uitgebroken en dat
de IRA zich in ontwikkelingswerk
voor de jeugd heeft gestort, dat
in Spanje de ETA dat voorbeeld
heeft gevolgd en nu bloemen
gaat kweken, dat AIDS op de te
rugtocht is en dat er geen kan
kerverwekkende stoffen meer
zijn ontdekt en we alles veilig
kunnen eten. Dat Amerika de
volken in zijn achtertuin net zo
veel vrijheid geeft om anders te
denken als de Sovjetunie doet ii
de hare, dat heroïne is vrijgege
ven en het gebruik daardoor net
zo drastisch verminderd is als
het sigarettenverbruik, en de
stroom agenten die zodoende
vrijkomt speciaal hulp aan be
jaarden gaat bieden, en dat op
de televisie alleen vrouwen bo
ven de vijfentwintig aan bod ko
men die niet giechelen en die
perfect Nederlands spreken i
alleen op die verdiensten zijn
aangenomen.
Ook gaan de jaren in het vervolg
twee keer zo lang duren zodat
we eindelijk tijd krijgen voor van
alles. Sinterklaas en kerst wor
den dan om en om gevierd om
congestie en feestmoeheid te
voorkomen. Een motie van die
strekking is reeds door het parle
ment aangenomen.
Dat lees ik allemaal. Zou ik graag
willen tenminste.
Maar als dat niet kan, als dat al
lemaal nog niet mogelijk is,
dat teveel gevraagd is, dan is het
toch heel, heel prettig om in lief
Nederland zo'n splinternieuw
stel jaren te begroeten, en ik
wens u allemaal daarin het aller-
allerbeste toe. INA DE RUYTER
