Een overspannen schilder in Uden
Dikdoenerij van een paar rijke jongens
Subsidie voortzetten'
Piet Mondriaans 'Haagse School'-werk tentoongesteld
Recordbedragen doen kunsthandel lijken op effectenbeurs
Noerejev niet langer artistiek
directeur van Parijse Opera
'WOENSDAG 22 NOVEMBER 1
'De molen van Heesioijk', Piet Mondriaan. (foto gpd>
KEULEN Een Picasso ging onlangs weg voor tachtig
miljoen gulden. Niemand keek er meer van op. Een Willem
de Kooning werd vrijwel tezelfdertijd verkocht voor 41 mil
joen. Nooit eerder vertoond voor een nog levend kunste
naar. Het zat er in. In de moderne kunst blijft gespeculeerd
worden op een manier, die de gang van zaken op de effec
tenbeurzen in de schaduw stelt.
De galeries bekijken op het ogenblik de op hol geslagen
handel op de veilingen met jaloezie. Maar deze week bleek
op de kunstbeurs in Keulen dat ze snel leren: de prijzen wa
ren daar hoger dan ooit. Jan Donia en Rien Robijns beke
ken de stand van zaken op de internationale kunstmarkt.
Op de kunstmarkt in Keulen, die de
afgelopen dagen voor de 23ste maal
werd gehouden, draaide in de stand
van galerie Torch uit Amsterdam de
hele dag een bandrecorder met de
volgende tekst: 'Waarde Theo. hoe
vreemd is het om nu populair te
zijn'. Het was een navrant commen
taar van Vincent van Gogh op de
ontwikkelingen in cle kunsthandel,
ontsproten aan de fantasie van zijn
hedendaagse collega Servaas. Na
vrant. omdat ook vandaag duizen
den kunstenaars geen nagel hebben
om hun achterste te krabben, ter
wijl onder hen ongetwijfeld mensen
zijn met een hoogwaardig creatief
gehalte.
Toch is.de kans dat kwaliteit nu
niet naar boven komt veel geringer
dan in het verleden. Met een druk
op de knop weten we wat in New
York, Tokyo of Londen gebeurt. Te
levisiestations beginnen zelfs live
uitzendingen van kunstveilingen te
vertonen. De kunsthandel begint te
werken als een effectenbeurs. Na
men van levende kunstenaars zoals
Kiefer, Polke, Paladino, Lichten-
stein en Haring hebben in kunst
kringen eenzelfde signaalfunctie als
Hobeco, Philips en Shell in de in-
door Jan Donia
en Rien Robijns
De hausse waarvan de laatste ja
ren sprake is geweest, zet zich nog-
steeds onverminderd door. Vooral
de hedendaagse Duitse schilder
kunst gooit daarbij hoge ogen. Dat
geldt op verschillende niveaus. Een
schilder uit de lagere regionen, Wal
ter Stohrer, steeg in een jaar tijd van
40.000 naar 60.000 DMark. Opmer
kelijk in het eerste garnituur was de
750.000 DMark, die galerist Michael
Werner vroeg voor het schilderij
Baum (1961) van Georg Baselitz.
Voor dezelfde prijs werd een doek
van Gerhard Richter aangeboden,
terwijl A.R. Penck nergens onder
de drie ton kwam. Maar ook de prij
zen voor werken van Karei Appel
waren verbazingwekkend. Kwa
men die drie jaar geleden nog net
boven de ton uit, nu naderden ze de
r ton.
De hoge bedragen die in Keulen, de veilingen. Daar spelen zich
werden gevraagd voor de eredivi- der twijfel op het ogenblik de meest
sionisten van de moderne kunst, aandachttrekkende prijsbewegin-
stonden heel duidelijk ook onder gen af. Maandelijks worden nieuwe
invloed van de gang van zaken op records gevestigd. Begin deze
maand ging een Willem de Kooning
Kunstraad over migrant-kunstenaars
DEN HAAG (ANP) - Het budget
van twee miljoen gulden dat nu be
schikbaar is voor kunstuitingen van
buitenlanders die in Nederland ver
blijven. moet worden gehandhaafd.
Ook in het volgende kunstenplan
over de periode 1992-1996 blijft een
extra injectie nodig om deze kunst
écht een kans te geven.
De Raad voor de Kunst conclu
deert dit in een evaluatie van zeven
jaar beleid voor kunstvormen uit
die categorie. Het rapport is dins
dag onder de titel 'De kunst van het
artisjokken eten' aangeboden aan
minister d' Ancona van cultuur
(WVC).
Haar voorganger minister Brink
man had om die evaluatie gevraagd.
Volgens de plannen van het minis
terie zou het stimuleringsbeleid
metr ingang van 1992 moeten wor
den beëindigd. Dit voornemen
hangt als een zwaard van Damocles
boven de sector en moet volgens de
Raad voer de Kunst worden inge
trokken.
In de evaluatie wordt geconsta
teerd dat het aantal subsidieverzoe
ken uit de allochtone hoek in de pe
riode 1982-1989 zow^l kwalitatief
als kwantitatief gestaag is toegeno
men. De eerste jaren was de thema
tiek vooral gericht op de problemen
die de migrant aan den lijve onder
vond. Dat is tegenwoordig minder
het geval en ook is er meer aandacht
voor de vorm gekomen.
Als knelpunten die de echte inte
gratie belemmeren, noemt de raad
onder meer de verschillen in beoor
delingsnormen en de eenzijdige sa
menstelling van adviescolleges bij
raden en fondsen. Ook is er nog te
weinig kader gekweekt bij buiten
landse kunstenaars in Nederland en
zijn kunstopleidingen nog te weinig
ingesteld op studenten van die
groep.
De raad stelt verder dat de media
tekort schieten bij hun voorlichten
de taak. Bovendien ruimen nog
maar weinig schouwburgdirecties
en galeriehouders spontaan een
plaats in voor kunstuitingen van
migranten.
Het kunstklimaat in Nederland
wordt al met al nog steeds vrijwel
volledig bepaald door een westerse
invalshoek, constateert de raad.
"Als het reguliere kunstverkeer de
migranten niet laat invoegen, zou
den harde maatregelen als een quo
ta-regeling in de toekomst overwo
gen moeten worden".
De raad geeft de minister ten slot
te de aanbeveling dat kunstuitingen
DEN BOSCH (GPD) - Na-
dat het Noordbrabants Mu
seum enige tijd geleden het
Brabantse werk van Vincent
van Gogh toonde, heeft het
museum nu een presentatie
in huis van schilderijen en
tekeningen die Piet Mondri
aan in 1904-1905 heeft ver
vaardigd. Mondriaan - hij
stond later aan de wieg van
de fameuze kunstenaars
groep De Stijl - verbleef die
periode in Oost-Brabant. Hij
was overspannen en wilde
tot rust komen. Wat hij toen
maakte is in kunsthistorisch
opzicht boeiend; beeldend
bezien is het bovenal braaf.
door
Rob Schoonen
De tentoonstelling 'Piet Mondriaan,
een jaar in Brabant, 1904-1905' moet
met de nodige omzichtigheid wor
den bekeken. Het siert het museum
in Den Bosch dat er veel en gedegen
aandacht wordt besteedt aan regio
nale (lees: Brabantse) kunst of kun
stenaars. Maar, het mag niet zo zijn
dat aan elke kunstenaar die wel
eens een tijdje in deze streken heeft
gepenseeld of gehakt, een expositie
wordt gewijd. Nu is Mondriaan na
tuurlijk niet de eerste de beste kun
stenaar en het gegeven dat de man
een jaar lang in het Oostbrabantse
heeft vertoefd -en daar behoorlijk
van migranten moeten worden op
genomen in het reguliere beleid.
Daar moet minimaal twee miljoen
gulden voor ter beschikking blij-
Daarnaast wil de raad dat de mid
delen (een miljoen gulden) voor de
lokale migrantenomroepen ge
handhaafd blijven. De minister van
onderwijs en wetenschappen zou
bovendien een bijdrage van een
miljoen gulden voor projecten in
het hoger kunstonderwijs ter be
schikking moeten stellen.
wat werk heeft gemaakt- kan aanlei
ding zijn om aandacht te schenken
aan zijn reilen en zeilen.
Dat heeft het museum - in dit ge-,
val de conservatoren Charles de
Mooij en Maureen Trappeniers - op
een goede manier opgepakt en uit
gewerkt'. De Mooij heeft zich gestort
op historisch materiaal (hij moet
heel wat uren in archieven hebben
doorgebracht...), terwijl Trappe
niers het werk van Mondriaan in
Brabant onder de loep heeft geno-
Beiden doen in de keurige catalo
gus uitvoerig verslag van hun on
derzoekingen. Het is tekenend dat
De Mooij op een bijna essay-achtige
wijze verslag doet van zijn onder
zoekingen - en ondanks de wat we
tenschappelijke terughoudendheid
niet ontkomt aan een enigszins lo
vende toon, in tegenstelling tot
Trappeniers die op heldere, maar
vooral ook subtiele wijze (terecht)
vraagtekens zet bij het belang van
zijn 'Brabantse periode'.
Wat dat betreft is de catalogus ei
genlijk belangrijker dan de presen
tatie. Dat klinkt wat merkwaardig,
maar de studie -weergegeven in het
boekwerk- is in (kunst)historisch
opzicht zeer de moeite waard. Afge
zien van enkele nieuwe feiten die
naar boven zijn gekomen, is het
doen en laten van Mondriaan in
Brabant nu zeer goed en uitvoerig
beschreven en dat kan zonder twij
fel een groot goed worden ge
noemd.
Teleurgesteld
Dat alles in tegenstelling tot de wer
ken zelf die veelal blijven steken in
een wat Haagse School-achtige
beeld- en vormentaal. Het gaat te
Rudolf Noerejev: eerste choreo
graaf. (foto AP)
ver om aan de hand van de geëxpo
seerde doeken de latere ontwikke
lingen van de grootse kunstenaar te
duiden. Sterk regionaal gerichte
zielen mogen dat doen: Trappeniers
houdt zich er gelukkig verre van. In
die zin is de inmiddels al veel ge
hanteerde vergelijking met het Bra
bantse werk van Van Gogh dan ook
op zijn minst twijfelachtig. Mijns in
ziens gaat die vergelijking op alle
terreinen mank.
Over het verblijf van Mondriaan
in Noord-Brabant is vrij veel be
kend. Dat is volgens De Mooij voor
al te danken aan de briefwisseling
die een van zijn oudste vrienden, Al-
bert van den Briel, na de dood van
de kunstenaar voerde met enkele
geïnteresseerden. Van den Briel
had van 1899 tot 1938 contact met
Mondriaan en was na diens dood in
1944 de enige, nog in leven zijnde
'jeugdvriend'. Een groot deel van
het onderzoek is gebaseerd op die
brieven. De Mooij geeft terecht aan
dat die brieven met enige afstande
lijkheid moeten worden bekeken:
Van den Briels herinneringen blij
ken namelijk zeer persoonlijk ge
tint en tonen een visie op Mondri
aans persoonlijkheid en kunste
naarsschap die niet altijd met bewij
zen gestaafd kunnen worden. Bo
vendien -zo is vastgesteld- had Van
den Briel de neiging de figuur Mon
driaan te monopoliseren: andere
meningen accepteerde hij gewoon
weg niet.
Waarom Mondriaan nu precies
naar Brabant trok heeft alles van
doen met de aard van de kunstenaar
en het feit dat hij in de voorafgaan
de periode in Amsterdam zich niet
langer prettig voelde. Kort gezegd
komt het er op neer dat Mondriaan
weg voor 41 miljoen gulden, de
hoogste prijs die tot nu toe voor een
nog levende kunstenaar werd be
taald. Japanners boden tien miljoen
gulden voor een vroeg werk van de
Amerikaan Frank Stella. Naoorlog
se kunstenaars bereiken nu regel
matig de prijzen, die tien jaar gele
den alleen voor Rembrandt moge
lijk leken en twee jaar geleden
slechts voor Van Gogh en Manet.
De verdiensten van de veilinghui
zen zijn er dit seizoen ook naar: So
theby's bereikte een omzet van vier
miljard gulden, Christie's van 3,4
miljard gulden (een verdubbeling
ten opzichte van vorig jaar).
Rijke jongens
De internationale kunsthandel is
door dit alles zo'n spookachtig ge
beuren geworden, dat de galerie
houders zeggen bijna niet meer te
weten wat ze nog moeten vragen. Ze
voegen menige nul aan hun vraag
prijzen toe en verplaatsen de kom
ma's niet zelden een eind naar ach
teren, maar zelfs dan worden ze nog
vrijwel dagelijks verrast door de be
dragen, die op veilingen over de ta
fel vliegen.
Wanneer daar enkele kapitaal
krachtige verzamelaars tegen el
kaar op beginnen te bieden worden
alle schattingen verpulverd. "Vei
lingen zijn shows geworden," stelt
Adriaan van Ravesteyn van de be
langrijke Nederlandse galerie Art
Project uit Amsterdam wat misprij
zend vast. "Een paar rijke jongens
gaan daar, na lekker gegeten te heb
ben, heen en vinden het leuk om
aan elkaar te laten zien dat ze mak
kelijk 200.000 dollar kunnen op
hoesten. Dat werkt toch verstorend
op de markt".
En Hans Sonnenberg van galerie
PARIJS (AP) De wereldberoem
de danser Rudolf Noerejev is giste
ren afgetreden als artistiek direc
teur van het balletgezelschap van
de Parijse Opera. Wel blijft Noere
jev gan als .eerste choreograaf, een
functie die speciaal voor hem in het
leven is geroepen.
Met deze bekendmaking is een
einde gekomen aan het maanden
slepende conflict tussen Noerejev
en Pierre Berge, de algeheel direc
teur van de Opera, een conflict dat
de laatste weken via de media werd
uitgevochten. In een interview met
Le Figaro in New York klaagde
Noerejev dat hij niets had gehoord
van Berge over zijn contract, dat
eind augustus was afgelopen. Ber
ge, zei hij, was nog moeilijker te be
reiken dan God. Berge antwoordde
daarop dat het lastig was met ie
mand in contact te komen die bijna
nooit in Parijs is.
Omdat Noerejev nog zoveel ande
re verplichtingen had en daarom
vaak weg was, wilde Berge dat in
het nieuwe contract een clausule
werd opgenomen waarmee de dan
ser verplicht werd een half jaar bij
het Parijse balletgezelschap te blij
ven. Het gezelschap zelf was naar
verluidt ook weinig gelukkig met
Noerejevs veelvuldige afwezigheid.
Maar Noerejev weigerde. Bekend
was verder dat Noerejev niet goed
(in 1872 geboren), sociaal zeer bewo
gen, zwaar werd teleurgesteld door
verschillende anarchistische groe
pen die in die tijd in opkomst wa
ren. Hij had veel met die groepen te
maken maar blijkbaar vroegen die
organisaties te veel van de menslie
vende kunstenaar. Dat, plus het ge
geven dat zijn verloving in 1903
werd verbroken, was hem te veel.
Mondriaan zag het even niet meer
zitten: hij was zijn vertrouwen in
zijn medemensen kwijtgeraakt en
had, mede daardoor, zijn idealis
tisch kijk op het kunstenaarsschap
verloren. Voor Mondriaan was een
evenwichtige verhouding tot na
tuur en mensheid immers een ver
eiste om te kunnen werken.
Haagsche School
Dankzij bemiddeling van zijn
vriend Van den Briel trekt de kun
stenaar op 18 januari 1904 naar
Uden, destijds een dorp van nauwe
lijks 3.500 inwoners. Hij woont er in
een eenvoudig huisje, loopt veel
langs weilanden en akkers en zit
met genoegen avonden bij de haard.
Pratend met Van den Briel of ande
ren. Vaak wordt er gesproken over
religie. Mondriaan schildert en te
kent er veelvuldig: molens, boerde
rijen, landschappen en interieurs.
Na een jaar Uden en omgeving
begint hij weer te verlangen naar
het leven van Amsterdam: de crisis
blijkt geschiedenis. Hij vertrekt op
27 januari 1905, met allerhande
meubels, schilderspullen én een
grote hoeveelheid aardappels (deels
geschonken door bevriende boe
ren).
In het werk dat Mondriaan in zijn
Brabantse jaar maakte is duidelijk
Delta uit Rotterdam: "Veilingen
zijn grote concurrenten van ons ge
worden. Op die manier weet de
kunsthandel niet meer hoe ze aan
belangrijke stukken moet komen,
omdat men eerst maar eens naar
veilingen gaat. Wat ik hier vraag en
niet krijg, levert bij Sotheby's bij
voorbaat veel meer op. Daar zitten
ze als de wilde spinnen tegen elkaar
op te bieden. Maar eerlijk is eerlijk,
als ik nu een Appel heb, ga ik ook
maar eens naar de veiling. Dan weet
ik zeker dat ik er meer voor krijg
dan wanneer ik het zelf voor een be
drag verkoop dat ik redelijk acht.
Van de overwinst houd je je galerie
draaiend".
De vermaarde Amerikaanse gale
riehouder Leo Castelli zegt tot slot
evenwel laconiek: "Ik begrijp dat
sommige collega's niet blij zijn dat
op veilingen zulke hoge prijzen
worden betaald. Maar aan de andere
kant is het zo, dat mijn klanten dan
zien dat ik geen gekke prijzen vraag
voor werken van dezelfde kunste
naars. Ze kunnen vergelijken. Het
probleem is tegenwoordig alleen
dat de mensen meer naar de prijzen
kijken dan naar de kunst zelf en dat
zal velen opbreken".
Hij ziet de galeries in het toene
mende geweld dan ook zeker niet
naar de achtergrond verdwijnen.
Castelli: "De galeries houden hun
functie, al was het alleen maar om
dat veilinghuizen alleen op de grote
namen gokken en galeries jong ta
lent een kans geven. In New York
zie ik op het ogenblik de ene na de
andere galerie opengaan. Jonge
kunstenaars worden daardoor
enorm gestimuleerd. Je ziet nu ook
allerlei nieuwe ontwikkelingen.
Voor de kunst is het een zeer opwin
dende tijd. Het feest gaat door."
kon opschieten met de zakelijk di
recteur Jean-Albert Cartier.
Toch schijnen de twee partijen
niet geheel met elkaar te hebben ge
broken, getuige de nieuwe functie
van .eerste choreograaf, die nu voor
Noerejev in het leven is geroepen.
Dat ging wel anders met Daniel Ba-
renboim, die als directeur van het
nieuwe operagebouw aan de Place
de la Bastille door Berge regelrecht
de laan uit werd gestuurd. Berge
was het niet eens met Barenboims
hoge salariseisen en zijn .elitaire' vi
sie op de opera.
Tekening Battem:
270 mille
AMSTERDAM (ANP) - Een teke
ning van Gerrit Battem (1636-1684)
heeft gisteren op een veiling bij
Christie's in Amsterdam 270.250
gulden opgebracht. De richtprijs
was 25.000 tot 35.000 gulden. De te
kening van 277 bij 426 millimeter
stelt een rivierlandschap voor. De
koper wenst anoniem te blijven, al
dus het veilinghuis. Een andere te
kening, een studie van een jonge zit
tende vrouw (rond 1595) door
Hendrick Goltzius, werd voor
63.250 gulden verkocht. Het werk
werd door een nietsvermoedende
eigenaar aan Christie's getoond tij
dens een taxatiedag in Apeldoorn.
de invloed van de Haagse School
merkbaar. Zijn eerste schilderles
sen had hij gekregen van zijn oom
Frits, die op zijn beurt had gestu
deerd bij de befaamde Haagse
School-kunstenaar Willem Maris.
Later werkte hij heel veel samen
met diens zoon: Simon Maris, even
eens een schilder die het op lokatie
schilderen een warm hart toedroeg
en dat deed op naturalistische wij-
Mondriaans Brabantse werk
leunt heel sterk op die naturalisti
sche schilderwijze. Ook wat de on
derwerpkeuze betreft zijn er verge
lijkingen mogelijk. Maar, er zijn ver
schillen. 'Boerderij aan het water en
vrouw met wasgoed' uit 1895 bij
voorbeeld, is bijna realistisch te
noemen, opgezet en uitgewerkt in
de beste traditie van de Haagse
School. Een vergelijkbaar thema
geeft hij ongeveer zes jaar later op
een wat meer impressionistische
wijze weer. Die mate van abstra
hering -zij het minimaal- zet zich
door in de Brabantse bladen. In
1904 schildert hij onder meer 'Boer
derij in Nistelrode' en in die aquarel
laat zich al een wat vlakke, bijna
ééndimensionale beeldtaal aflezen.
Steeds meer details laats Mondri
aan achterwege. Hij zoekt het dan in
grote, bijna egale vlakken (schuren
met deuren en grote daken). Niet
toevallig werkt hij bij voorkeur in
de avonuren, als het licht een en an
der bijna diffuus maakt en daardoor
details wegvallen. Het koloriet is
navenant: veel oker, olijfgroen, ge
brande sienna. De werken ogen als
sombere, bijna als in zich zelf ge
keerde bladen of doeken.
Met de beste wil van de wereld
valt daar niet aan af te lezen dat
Mondriaan enige tijd later de basis
legt voor een ontwikkeling die een
omwenteling in de kunst zou bete
kenen. De logische consequentie
van de abstractie: daar is Mondri
aan mee bekend geworden; daarin
schuilt zijn kracht en waarde. De
bijna ultieme vertolking van een ge
voel en/of een gedachte waarbij het
middel verworden is tot de expres
sie. Niet meer en niet minder. De
doeken en bladen uit zijn Brabantse
periode hebben daar weinig tot
niets mee van doen.
Tentoonstelling: 'Piet Mondri
aan, een jaar in Brabant, 1904-
1905'. Noordbrabants Museum,
Verwersstraat 41, Den Bosch.
Open: dinsdag t/m vrijdag van 10-
17 uur, weekeinden van 12-17 uur.
Tot 14 januari.
Festival over
dood in Utrecht
UTRECHT (ANP) - Cultuurcen
trum Ekko in Utrecht heeft Nekro-
forum, een festival over dood, geor
ganiseerd. Van 13 tot 18 december
worden een expositie, theatervoor
stellingen, concerten, lezingen,
films en video's geboden over de ve
le manieren waarop mensen met de
dood omgaan. Het festival wordt
voorafgegaan door een week, waar
in de filmtrilogie 'De Dood als per
sonage' wordt vertoond, met klas
siekers van Jean Cocteau, Fritz
Lang en Ingmar Berman.
Hiermee haakt Ekko in op de toe
nemende belangstelling voor onder
meer het rouwproces en begrafenis-
gebruiken. Volgens de samenstel
lers van het festivalprogramma lijkt
de behoefte aanwezig om de dood
weer een plaats te geven in zowel
het persoonlijke als het openbare le-
Op Nekroforum komen onder
werpen aan bod als aids, sterven,
doodstraf, rouw en het hiernamaals.
Lezingen worden gehouden door
onder anderen begrafenisonderne
mer L. Jol uit Den Haag, begraaf
plaatsbeheerder W. Vlaanderen uit
Zwolle en geslachtskundige F.
Renssen uit Haren. Het film- en vi
deoprogramma telt 26 documentai
res, speelfilms en kunstvideo's.
Daarbij zijn 'Des Morts' van Thierry
Zeno, 'Echoes of Death - Forever
Young' van Lydia Schouten, 'The
act of seeing with ones own eyes'
van Stan Brakhage en 'Sehnsucht
nach Sodom' over de laatste levens
fase van acteur Kurt Raab.
Ans Swart en Stoffelien Verdonk
presenteren hun performance 'De
dood is zwart' waarmee de doodsbe-
leving van een schilderes en een
danseres wordt weergegeven. De
stichting Antarctica voert 'De archi
tect en de dood' uit, geïnspireerd op
ontwerpen van de Italiaanse archi
tecten Aldo Rossi en Carlo Scarpa.
Aartje Duyvené de Wit zingt in haar
performance 'Die Kindertotenlie-
der' van Mahler. Bariton Eric Roté
vertolkt liederen van Berthold
Brecht, Kurt Weil en Hans Eisler.
Tijdens Nekroforum zijn op een
expositie werken te zien van vijftien
kunstenaars die zich door de dood
lieten inspireren. Daarbij zijn ge
rookte opbjecten van Jos Vulto,
rouwzakdoeken van Pauline Prior,
die ook tekent voor 'De weg van de
sjezende chromosomen', gebeds
planken van Henk Fakkeldij, foto's
van Henk Michon en Sjan Bijman
en een fotoproject van Erik Fens.
VERZETSMUSEUM - Op het ter
rein van het Nationaal Oorlogs- en
Verzetsmuseum in Overloon wordt
een ondergrondse ruimte gebouwd,
die speciaal is bedoeld om concen
tratiekamp-gevangenen te herden
ken. Om te kunnen bouwen is een
bestaande heuvel goeddeels afge
graven. De nieuwe ruimte wordt in
mei volgend jaar in gebruik geno-
Twee miljoen voor atlas Amsterdam
AMSTERDAM (ANP) De atlas van Amsterdam, afkomstig uit het bezit
van G.E. A.M. Leonhardt-Pilz von Wernhof uit Zwitserland, is bij Christie's
in Amsterdam geveild voor 1.958.854 gulden.
Deze atlas bestond uit ongeveer 1800 tekeningen, prenten, kaarten en
boeken uit de 16de tot en met de 19de eeuw. Volgens het veilinghuis is een
dergelijke collectie sinds vele jaren niet meer op de markt verschenen en
was ze de laatste in haar soort in priyé-bezit. De collectie werd vanaf 1860
opgebouwd door de Amsterdamse familie Leonhardt.
De hoogste prijs werd betaald voor een tekening uit circa 1700 van
Abraham Storck: 264.500 gulden. Op deze tekening bekijkt Tsaar Peter de
Grote de Oostindiëvaarder .Peter en Paul' vanuit een klein bootje op het
IJ. Ook het Gemeentearchief Amsterdam heeft enkele tekeningen ge
kocht. In het bezit van het archief kwamen werken van Bernard Picart
(48.300 gulden)
Het Koninklijk Oudheidkundig Genootschap uit Amsterdam kwam in
het bezit van een tekening van Jan van Call (34.500 gulden).
