'Ik wil de mensen amuseren met ellende
Brits-Ierse auteur John Healy over zijn leven aan de zelfkant
Billy Wilders kunstcollectie
brengt ruim 65 miljoen op
Vermakelijk schooltoneel
PAGINA 20
KUNST
DINSDAG 14 NOVEMBER 1989
Monty Alexander
Het fameuze trio van pianist
Monty Alexander komt donder
dag 16 november even in Leiden
langs. In de Leidse Schouwburg
brengt hij samen met contrabas
sist John Clayton en slagwerker
Marvin Smith die avond een con
cert, waarbij ongetwijfeld het pu
bliek direct betrokken zal worden.
Geboren vrienden
De Engelse musical 'Blood Bro
thers' werd in 1983 in Londen uit
geroepen tot beste musical van het
jaar. Onder de titel 'Geboren
Vrienden' beleeft de Leidse
Schouwburg vrijdag en zaterdag
de (voor)première van de Neder
landse produktie, waarvoor Jack
Gadella de vertaling leverde en
Eddy Habbema de regie verzorg
de.
In 'Geboren vrienden' besluit de
door haar echtgenoot in de steek
Monty Alexander.
gelaten moeder Johnstone de helft
van haar pasgeboren tweeling
aan een kinderloze vrouw weg te
geven. Hoewel zij ieder dus in een
andere omgeving opgroeien, leren
de twee broers elkaar op straat
kennen en worden dikke vrien
den. Zonder dat ze overigens we
ten broers te zijn. Het aanvanke
lijk onbezorgde leventje van bei
den gaat langzamerhand steeds
meer over in de harde realiteit
van het bestaan.
Cabaret
Willem Nijholt en Lia Dorana zijn
vanaf volgende week dinsdag 21
november te zien in deze al veel
geroemde meest 'Europese' Ame
rikaanse musical. Het verhaal
speelt zich afin het Berlijn van de
jaren dertig. De decadente Kit
Kat Klub vormt het decor voor de
ze musical, waarin Berlijn op
haar hoogtepunt is als cultureel
centrum van Europa. De 24 ac
teurs en actrices, dansers en dan
seressen en 14 musici staan tot en
met zaterdag op het Leidse podi-
Kaas
De novelle 'Kaas' van Willem El-
schot stond model voor de solothe-
aterversie onder de gelijknamige
titel die woensdag 15 november te
zien is in het LAK-theater. De Bel
gische acteur Herman Verbeeck
geeft gestalte aan de burgerman
Laarmans die droomt van een in
teressant en spannend leven.
Albert A.
Tijdens de hoogtijdagen van het
Dadaïsme in de jaren twintig
schreef Kurt Schwitters een
zwartgallige satire over de revo
lutie 'Ursachen und Beginn der
grossen glorreichen Revolution in
Revon'. Wouter Steenbergen van
Nationaal Fonds scherpt Schwit-
ter's visie in 'Albert A.' nog eens
aan. Tien mime-spelers, een ver
telster en een schilderes laten zien
dat het niet de belangen van de
massa zijn die aanzetten tot revo
lutie, maar de lusten van de enke
ling. Op 16 en 17 november te zien
in het LAK-theater.
Nouvelles
De dansgroep van de Franse
Amerikaan Mark Tompkins
treedt zaterdagavond 18 novem
ber op in het LAK-theater met
'Nouvelles', het verhaal van Ida
die op de bank haar hondje ver
troetelend zich overgeeft aan her
inneringen en fantasiën. Het
LAK oganiseert deze voorstelling
in samenwerking met het Centre
Culturel Frangais.
Ploef
Kindertheater Ploef brengt zon
dagmiddag in het LAK de voor
stelling van 'De kleine en de grote
koning'. De kleine koning van
Kinderland gaat trouwen met
Prinses Marina van Goedonië.
Maar plotseling verschijnt Prin
ses Vilena van Kwadanië ten to
nele en dan zijn de poppen aan
het dansen!
Kamagurka
In het LVC in Leiden maken Ka
magurka en zijn trouwe kom
paan Herr Seele woensdagavond
16 november het toneel onveilig
met hun meligheid.
Innocent Eyes
De muziek van de Alphense band
Innocent Eyes is vrijdagavond in
het zoldercarfé te beluisteren.
Urban Dance Squad
Het unieke geluid van deze band,
die op het New Music Seminar in
New York een verpletterende in
druk achterliet, is zaterdagavond
in het LVC te beluisteren.
Boy Edgar prijs
voor Ab Baars
AMSTERDAM (ANP) - De Stich
ting Jazz Geïmproviseerde Mu
ziek in Nederland heeft de Boy Ed
gar prijs 1989 toegekend aan saxofo
nist en klarinettist Ab Baars (33).
De Boy Edgar prijs is de belang
rijkste prijs in ons land op het ter
rein van de jazz en geïmproviseerde
muziek. Hij bestaat uit een plastiek
van Jan Wolkers en een bedrag van
15.000 gulden. De prijsuitreiking is
op zaterdag 23 december in het
BIMhuis in Amsterdam. Ab Baars
zal dan een concert geven.
De juryleden Wim Laman (com
ponist en omroepmedewerker),
Geerten Meijsing (auteur), Joan
Tresling (geluidstechnicus), Henk
Brouwer (beeldend kunstenaar en
concertorganisator) en Kees Ste
vens (muziekjournalist) vinden dat
Baars zijn opvallend veelzijdige in
strumentale beheersing volledig
ten dienste stelt van de muziek. „Op
alle instrumenten die hij bespeelt
heeft hij een weloverwogen, onmid
dellijk herkenbaar, origineel geluid
met een opvallend gevoel voor kleu
ring", aldus de jury.
denkt bij zichzelf: waarom zal ik die
vaardigheid verloren laten gaan?
En hij besluit om de zakkenrollerij
in te gaan. Op een dag komt zijn
hand klem te zitten tussen de dij
van een dame en haar tas. Hij durft
zijn hand niet terug te trekken, hij
wil dat ook niet. Het voorval windt
hem enorm op. En op het laatst ver
geet hij het geld en gaat hij steeds
verder in het betasten van vrouwen.
Als je- de liefde niet kunt krijgen,
dan ga je hem stelen".
Ontsmettingsalcohol
Soms heeft John Healy nog contact
met zijn maten uit The grass arena.
De meesten hebben echter hun ver
stand verzopen. Ze vertellen steeds
maar weer hetzelfde. En dat ver
veelt de schrijver. Veel 'echte'
vrienden heeft hij aan die tijd trou
wens niet overgehouden. Er was al
tijd argwaan onderling en om de
meest futiels zaken braken er ge
vechten \iit. Onlangs kwam Healy
de man tegen die hem met een sta
len melkkrat het ziekenhuis in
sloeg. Hij had daarvoor een paar
jaar moeten zitten en stond bekend
als erg aggressief. Toen Healy hem
ineens terugzag, schrok hij zich een
ongeluk. Maar de man herkende
hém gelukkig niet meer. "Er zat to
taal niks meer achter zijn ogen, dat
was allemaal weg. Hij stond me
maar zo'n beetje glazig aan te staren
en vroeg om een paar shilling. Die
heb ik hem natuurlijk niet gege
ven".
"Net als in het nette leven, werd
er in The grass arena een machts
strijd gevoerd. Er is een sterke hiër-
achie onder de wino's en verslaaf
den. En medelijden is er al helemaal
niet bij. Als er eentje de pijp uit gaat,
is er weer een slok meer voor de an
deren. Zo zit dat. One less on the
bottle".
Healy lacht smakelijk als hem
wordt gevraagd hoe zijn vrienden
van vroeger hebben gereageerd op
zijn succes als auteur. "Dat weet ik
echt niet. Ik veronderstel dat ze hun
hoofd niet érg hebben gebroken
over de literaire waarde van mijn
boek. Ze zullen hebben gedacht aan
het geld dat dat succes opleverde,
want geld betekent drank, goeie
drank. Als je geld hebt, hoefje geen
ontsmettingsalcohol meer te drin
ken die is aangelengd met water uit
de pisbak".
Bobby-mythe
De Londense politie komt er in de
autobiografie van John Healy niet
best vanaf. Om bekentenissen af te
dwingen wordt er nogal eens grof
geweld gebruikt. De auteur heeft
het vaak meegemaakt dat er zwer-^
vers of verslaafden van de straat
werden opgepikt om daarna te wor
den beschuldigd van misdaden die
ze niet hadden begaan. "De Engelse
politie is volkomen corrupt. De hele
rechtspraak idem dito. Er is klasse-
justitie. They make the body fit the
crime. Ze sleuren dronkaards en
verslaafden van de straat en laten
hen onder druk iets bekennen wat
ze niet hebben gedaan. Geloof me:
ik zie liever een Poolse of een Duit
se agent voor me, zo'n schurk die je
wel eens in karikaturen ziet, zo'n ke
rel met een groot litteken in zijn ge
zicht en een revolver dreigend in
zijn hand, dan een Engelse bobby.
Dat soort schurken kun je tenmin
ste herkennen. Die zogenaamde
keurige, aardige Britse bobby, dat is
een mythe".
"Ook in mijn nieuwe boek laat ik
die corruptie zien. Net als in 'The
grass arena' heb ik met dit boek
geen boodschap. Tenminste: ik be
nadruk die niet. Het klinkt vreemd,
maar ik wil de mensen amuseren
met die ellende. Ze het kwaad ge
ven dat ontspanning brengt. Stel je
voor: je zit bij een knappend haard
vuur ergens in de bergen en buiten
hoor je de wolven huilen. En jij zit
lekker binnen en leest dat ze ie
mand aan het verscheuren zijn. Dat
is toch heerlijk. En 'wolven' vind je
ook onder de mensen, in alle catego
rieën en klassen.
Met eën slok Hollandse melk
spoelt Healy de' laatste hap van zijn
broodje rosbief weg. Hij heeft de
drank afgezworen, al sneuvelt hij
soms nog wel eens. Tijdens het ge
sprek barst Healy meerdere malen
in zingen uit. Hij heeft een prachtige
stem, met die snik erin die zo past
bij de Ierse folksong, dat lied waarin
het wel en wee van het leven zo'ni
prominente plaats inneemt. Een
van de liedjes gaat over een bouw
vakker die in de buurt van een gek-
kenhuis met zware stenen loopt te
sjouwen. Wanneer de man even'
pauzeert om het zweet van zijn;
voorhoofd te vegen, komt er een
gek naar buiten die aan hem vraagt:
'Wat betalen ze je nou voor dat
werk^'. Als de bouwvakker hem
heeft verteld hoe weinig hü krijgt
voor zijn zware arbeid, zegt de gek,
terwijl hij naar het gekkenhuis
wijst: 'Kom op man, laat liggen die
stenen, ga gauw mee naar binnen'.
NEW YORK (Rtr) - De kunstcol
lectie van de Amerikaanse filmma
ker Billy Wilder, die werken omvat
te van Picasso en Renoir, heeft gis
teravond tijdens een veiling in New
York meer dan 65 miljoen gulden
opgebracht.
„Sommige werken gingen erover
heen, andere brachten een gemid
delde op", reageerde de 83-jarige re
gisseur en winnaar van zes Oscars
later. „Nu heb ik de beschikking
over wat geld en enkele lege muren.
Wat meer wil een mens?".
De uit 93 stukken bestaande ver
zameling omvatte elf schilderijen
van Picasso, drie van Braque, twee
van Renoir en twee van Miró.
Wilder, maker van filmhits als
.Sunset Boulevard' en ,Some like it
hot' maakte rustig in een hoekje
aantekeningen terwijl de verzame
ling kunstwerken in totaal de ver
wachte prijzen oversteeg. „Het vei
linghuis zei me dat ik er 60 miljoen
voor kon krijgen", zei Wilder. „Ik
zei: laat maar zien".
Van 't Hek probeert uit
LEIDEN - De cabaretier Yoep van
't Hek, die dit jaar op televisie de
oudejaarsconference verzorgt,
houdt hiervan op 16 december een
try-out in de Leidse Schouwburg.
Kaarten hiervoor kunnen vanaf 20
november bij de schouwburg wor
den gekocht.
Picasso's „Klassiek hoofd van
een vrouw", dat geschat was op 10 a
14 miljoen, bracht een verrassend
lage 9,6 miljoen op. Opvallendst wa
ren .L'Étoile', dat 4,3 miljoen op
bracht, en ,Le fermier et son épouse'
van Joan Miro, dat met 5,3 miljoen
de geschatte opbrengst ver over
schreed.
Hans Liberg wijzigt
naam programma
op last van Chanel
AMSTERDAM (ANP) - Cabare-
tier Hans Liberg heeft op last
van de Franse firma Chanel de
naam van zijn nieuwste pro
gramma (.Chanel no. 4711') moe
ten veranderen. Chanel vreest
schade te ondervinden van het
satirisch bedoelde programma,
waarin de draak wordt gestoken
met reclameboodschappen.
De artiest heeft in overleg met
zijn advocaten besloten het niet
op een proces met Chanel te la
ten aankomen en de naam te
wijzigen. Liberg heeft zijn pro
gramma, waarvan nog 150 voor
stellingen moeten worden opge
voerd, nu omgedoopt tot „Rolls
Royce Kadett".
'Bloed en liefde' van Godfried Bomans door
medewerkers van Christelijk Lyceum Dr. W.
A. Visser 't Hooft. Regie en bewerking: Ger-
rit Groeneboer. Gezien op 13 november in
de Leidse schouwburg. Aldaar nog van
avond en morgenavond.
LEIDEN - Bij een schooljubile-
um hoort een feestelijke toneel
uitvoering. Ter gelegenheid van
het 70-jarig bestaan van de Visser
't Hooft scholengemeenschap
zijn het nu eens niet de leerlingen
geweest maar de docenten die de
ze aangename taak op zich heb
ben genomen. Vaak is er voor
zo'n produktie ook wat extra geld
beschikbaar. Dat kwam goed van
pas, want voor deze rijk ge
kostumeerde voorstelling lijken
kosten noch moeite gespaard.
Gekozen is voor een ongeveer
vijftig jaar oud toneelstuk van
Godfried Bomans dat het voor de
lacheffecten grotendeels van een
anachronistisch soort breedspra
kigheid moet hebben. Succes
lijkt bij' voorbaat al verzekerd,
vooral wanneer ruim dertig lera
ren en leraressen in historische
kostuums zijn uitgedost. De en
thousiaste reacties uit de zaal lie
ten dan ook niet lang op zich
'Bloed en liefde' door Visser 't Hooft
wachten. Bovendien is het ge
schiedenisboek eens flink door
elkaar geschud; met de histori
sche betrouwbaarheid wordt
voortdurend een loopje geno
men. Ook daarmee kun je in het
schoolwereldje de lachers op je
hand krijgen.
Een ware hoofse minnege
schiedenis doet er nog eens een
schepje bovenop. Het geheel
wordt namelijk bij elkaar gehou
den door de machtsstrijd tussen
Philips van Bourgondië en Karei
de Vijfde die beiden naar de hand
van Jacoba van Beieren dingen.
Om die verlangens te bevredigen
moet er heel wat bloed vloeien.
Daarnaast zijn er kleine nevenin
triges die voor de nodige hilari
sche momenten zorgen. Zo wordt
een ware feestmaaltijd (waarvoor
een fraai toneelbeeld is ontwor
pen) verstoord door een discussie
over de enige echte uitvinder van
de boekdrukkunst, waarna Maxi-
miliaan van Oostehrijk en Dirk
III met elkaar in duel gaan.
Een archaïsch woordgebruik,
veel karikaturaal pathos, een
flink aantal anachronismen en de
nodige verwijzingen naar de thea
terfictie vormen de ingrediënten
voor een succesvol avondje
schooltoneel maar dan ook wel
in de letterlijke betekenis van het
woord: toneel voor het eigen pu
bliek van de scholengemeen
schap. Visser 't Hooft heeft in het
verleden ambitieuzere school
voorstellingen gehad die ook een
buitenstaander konden boeien.
Ditmaal is nadrukkelijker op
amusement voor de eigen doel
groep gemikt. Begrijpelijk, want
de school viert feest. En menig
scholier zal aan het eind van
'Bloed en liefde' met genoegdoe
ning het slagveld overzien, waar
op zijn leraren en leraressen door
het zwaard zijn omgekomen. Ge
woon een kwestie van wenspro-
jectie.
WIJNAND ZEILSTRA
MOSKOU - Vladimir Azkenazy dirigeert het Britse Koninklijk Filharmo
nisch orkest in de vooraanstaande Grote Hal van het Moskouse conservato
rium. Het was voor het eerst sinds 1963 dat Azkenazy, Rus van geboorte,
weer in de Sowjet-Unie was. (foto ap>
door
Cees van Hoore
"Ik had een goede dekking. Ik hield de bokshandschoenen
dicht tegen mijn gezicht aan, behoorlijk hoog, zodat ze als
de oren van een bunny rabbit boven mijn hoofd uitstaken.
Afmaken met rechts kon ik niet. Daar had ik de kracht niet
voor. Ik bokste vooral met links, heel sluw. Mijn specialiteit
was de flitsende linkse hoek naar de ribben. Zo werd ik
kampioen lichtgewicht in het leger. En dat terwijl ik
meestal dronken in de ring stond".
De in Engeland geboren John Healy (47), zoon van Ierse
immigranten, geeft een serie linksen weg die uw
verslaggever op 'n haar na missen. Healy is in Nederland ter
promotie van zijn boek The grass arena, dat een dezer
dagen onder de titel Losgeslagen bij de Utrechtse uitgeverij
Kwadraat is verschenen. In deze autobiografie beschrijft de
auteur hoe hij zich na een leven aan de Londense zelfkant
ontwikkelde tot grootmeester in de schaaksport en
internationaal erkend schrijver. Een gesprek met een man
die de agressie lange tijd beschouwde als de enig mogelijke
vorm van communicatie.
UTRECHT - Met de titel van zijn
autobiografie, The grass arena, ver
wijst Healy naar het Londense park
waar hij samen met het uitschot van
de maatschappij negen jaar lang sa
menkwam om te roken, te drinken,
te zingen en te vechten. Een plek
waar de wet van de jungle gold: lo
kill or to be killed. Wie het boek
leest, raakt verbijsterd door het vele
geweld. Niet alleen door het geweld
van de wino's, de aan wijn verslaaf
den die elkaar toetakelen met kapot
geslagen flessen of elkaar anders
zins proberen te mollen, maar ook
door het brute optreden van de Lon
dense bobbies die af en toe het park
komen schoonvegen. Om zich
staande te kunnen houden temid
den van dat zooitje ongeregeld
moest Healy, die als bokser voor het
leger in de ring heeft gestaan, me
nigmaal zelf op de vuist
In de negen jaar dat John Healy
leefde in The grass arena heeft hij
wegens dronkenschap, winkeldief
stal en geweldpleging verscheidene
gevangenisstraffen moeten uitzit
ten. Tijdens zijn laatste straf ont
moette hij iemand die hem leerde
schaken. Het werd een passie die al
de andere verlangens die hij had
verdreef. Healy liet de drank staan
en wist zich door verbeten studie
van de schaaksport te ontwikkelen
tot grootmeester. Hij haalde de
voorpagina van The Guardian en
andere toonaangevende Engelse
kranten. Maar na enige tijd hield hij
op met schaken. Hij was op zoek
naar gemoedsrust en dat kon het
schaken hem niet bieden. Toen een
tegenstander een keer een gemene
toespeling maakte op zijn verleden
als wino, drukte hij hem met zijn ge
zicht in de schaakstukken.
Om van de spanningspijnen in
zijn nek en schouders af te komen,
ging Healy naar een acupuncturis-
te. Zij was het die hem ertoe aan
spoorde zijn autobiografie te gaan
schrijven.
Nagels
"Mijn vader zag eruit alsof hij geen
vlieg kwaad zou doen. Hij was van
gemiddelde lengte, met een normaal
postuur, gitzwart haar en een knap
gezicht, dat verweerd was door zijn
werk in de buitenlucht. Hij had aar
dige bruine ogen en als hij lachte
kon je zijn volmaakte gebit zien. Te
gen mij lachte hij echter nooit: wat
ik ook zei of deed, ik kreeg altijd te
horen dat ik mijn kop dicht moest
houden. Als hij een woedeaanval
kreeg, leek het alsof zijn ogen om
draaiden in hun kassen: ze uierden
donker en troebel van kleur en dan
haalde hij uit met zijn vuist of zijn
voet. Hij hield pas op als ik bloedde
of mijn moeder tussenbeide
kwam...".
Ziedaar het wrede begin van Hea-
ly's autobiografie. Hij heeft het
boek in één jaar geschreven. Vooral
het gedeelte over zijn jeugd kostte
hem veel moeite. "Nee", zegt hij.
"die jeugd van mij was niet al te vro
lijk. Aan de ene kant mijn vader die
me zowel geestelijk als lichamelijk
mishandelde, aan de andere kant
het racisme op straat. Ik was een
vieze Ier, een zoon van Ierse immi
granten. Terwijl ik nota bene in En
geland geboren was. Zoiets kan een
kind niet begrijpen".
"Op de lagere school ging het heel
slecht met me. Op de een of andere
manier zaten die hersens van me op
slot. De dingen die ik graag deed,
mocht ik niet doen. Ik tekende bij
voorbeeld heel graag. Dat mocht
niet van mijn vader. Daarmee kun je
in het leven niks bereiken, zei hij.
En dan sloot hij me op in de schuur,
waar ik stiekem ging zitten tekenen.
Dan keek ik naar de wereld door het
sleutelgat. Het is gek, maar nadat ik
had gehoord dat mijn vader dood
was, ben ik opeens opgehouden
met nagelbijten. Op een dag voelde
ik ineens iets in mijn handpalmen.
Verrek, dacht ik, ik heb nagels ge-
ik nog worden gevoerd als een
goudvis", zegt hij, terwijl hij met
zijn lippen het happen van dit dier
tje imiteert.
Vrouwen
De auteur is nu zo'n twintig jaar uit
'het leven'. Hij woont momenteel
samen met zijn moeder in Londen.
Ze is trots dat haar zoon nu een
fucking genius is. Dat had ze nooit
durven dromen toen hij over straat
zwierf en in slooppanden en karton
nen dozen sliep. Healy: "De dames
van de Katholieke Vrouwenvereni
ging waarvan mijn moeder lid is,
putten hoop uit mijn geschiedenis.
Ze hebben zelf vaak zoons die aan
de drugs zijn of dochters die buiten
echtelijke kinderen hebben gekre
gen. 'Als jouw zoon is gered, dan is
er voor onze kinderen misschien
ook nog wel hoop', denken ze. Ze
beschouwen het als een godswon
der dat ik uit de stront ben geko
men. Dag en nacht zitten ze in de
kerk te bidden om dat wonder, the
poor fuckers. Maar als ik even onbe
scheiden mag zijn: ze vergeten na
tuurlijk dat er in dat hoofd van mij
wél iets zit dat anderen niet hebben.
Dat er talent voor nodig is om zo ver
te komen als ik".
"Ach, dat geloof, dat katholieke
geloof, voor mij hoeft het niet. Het
werd er bij mij ingeramd als kind en
dan ga je er een hekel aan krijgen.
Dan hadden ze het over de Onbe
vlekte Ontvangenis van Maria. Je
kreeg het idee dat vrouwen zo puur
waren dat je ze niet mocht aanra
ken. Dankzij die religie heb ik nooit
toegang gehad tot vrouwen. En
dankzij mijn vader. Mijn manier
van communiceren was het tonen
van agressie. Zelfs als ik vriendelijk
probeerde te zijn tegen vrouwen za
gen ze die agressie. Het was een
soort harde energie die ik in me had.
Onbevlekte Ontvangenis, ha! Maar
in de geest geloof ik nog steeds. De
geest die iemand boeken doet
schrijven, doet schaken of boksen.
Die geest, daar geloof ik in. Noem
die voor mijn part God".
"In mijn nieuwe boek, Streets
above us, verschaft iemand zich op
een wel heel speciale manier toe-
John Healy: 'Ze vergeten natuurlijk dat er in dat hoofd van mij wel iets gang tot vrouwen. De roman speelt
zit dat anderen niet hebben'. (foto Peter senteur) in de metro en gaat over zakkenrol
lers. De held van het verhaal is een
kregen. Ik had ze altijd tot aan de deelte van zijn tanden is weg. Ze zakkenroller die vooral zakenmen-
nagelriemen opgevreten en nu wa- zijn verloren gegaan in de vele ge- sen als slachtoffer kiest. Hij is in de
ren ze daar ineens. Je kunt daar in- vechten die hij heeft moeten leve- Falklands-oorlog gewond geraakt,
derdaad allerlei Freudiaanse ver- ren tijdens zijn omzwervingen als Hij zat bij de mijnopruimings-
klaringen voor gaan zoeken. Dat wino. Met veel zelfspot laat hij zijn dienst. Voor dat soort werk moét je
heb ik achteraf ook wel gedaan. Zo 'fietsenstalling' zien. "Straks moet een uitstekende tastzin hebben. Hij
van. nu heb ik eindelijk klauwen ge
kregen waarmee ik me in het leven
kan weren. Maar daar dacht ik op
dat moment niet aan. En ook in
mijn boek koppel ik de ellende die
ik heb meegemaakt niet aan mijn
jeugd. Dat moet de een of andere
middelmatige socioloog of psycho
loog maar doen".
Healy pauzeert even voor het eten
van een broodje. Hij heeft nogal
moeite met kauwen. Een groot ge-
