^5- %JI: 4 1
Kan een grijze muis schilderen?
Een zakkam als Hitlersnor
Frankfurter
Buchmesse
geopend
Schilder Jan Makkes trekpleister in USSR
Vertaalstichting in nood
Kunsthistoricus Frans Peterse haalt computerkunst naar De Waag
Toon Hermans Zoon binnenkort weer in Carré
5»
WOENSDAG 11 OKTOBER 1989
PAGINA 25
FRANKFURT (AP) - De Frankfur
ter Buchmesse is gisteren geopend
met een oproep aan de leiders van
Iran om het doodvonnis tegen de
schrijver Salman Rushdie in te trek
ken. Wijlen ayatollah Khomein:
riep in februari alle moslims op orr
Rushdie te doden, omdat hij me
zijn boek 'The Satanic Verses' de is
lam beledigd zou hebben.
In Bonn liet het Westduitse
nisterie van buitenlandse zaken
ten dat nog altijd druk wordt uitge
oefend op de Tsjechoslowaakse au
toriteiten om een visum te verstrek
ken aan Vaclav Havel. De dissiden
te toneelschrijver is uitgenodigd
om zondag in Frankfurt de vredes
prijs van de gezamenlijke Westduit
se uitgeverijen in ontvangst te ko-
Bondskanselier Helmut Kohl zou
bij deze plechtige uitreiking aanwe
zig zijn. Mocht Ha vel niet kunpen
"komen dan zal de Westduitse acteur
en regisseur Maximilian Schell de
hem in ontvangst ne-
De Frankfurter Buchmesse
Een overzicht van de Frankfurte
wordt elk jaar gehouden. Het is de
grootste internationale boeken
beurs ter wereld. Directeur Peter
Weidhaas zei dat strenge veilig
heidsmaatregelen waren getroffen
nadat was gebleken dat verscheide
ne deelnemers aan de beurs zich
zorgen maakten over eventuele pro
blemen in verband met de Rushdie-
affaire. Dreigementen tegen de
beurs zijn overigens niet geuit.
Tegen verslaggevers zei Weid-
haas dat Rushdie's boek noch door
de Westduitse noch door de buiten
landse uitgevers op de beurs wordt
getoond. Sommige standhouders
zouden zich met een dergelijk boek
in de buurt niet op hun gemak voe
len, aldus Weidhaas.
De Buchmesse wordt dit jaar
voor de eenenveertigste keer ge
houden. Er doen bijna 8.200 uitge
vers en boekverkopers mee - 2,8
procent meer dan vorig jaar. Het
thema van dit jaar is Franse litera
tuur en cultuur.
ALKMAAR (GPD) - De kunst
schilder Jan Makkes heeft de con
tracten getekend voor vier exposi
ties in de Sovjetunie. Honderd van
zijn werken zullen vanaf 15 januari
1990 telkens een maand te zien zijn
in achtereenvolgens de manege van
het Kremlin in Moskou, de Le-
ningradse Hermitage en de voor
naamste tentoonstellingshallen van
Jerevan in Armenië en Charkov in
de Oekraïne. Makkes is de eerste ei
gentijdse schilder van buiten de
Sovjetunie die een dergelijke eer te
beurt valt.
Makkes, die al diverse exposities
op zijn naam heeft staan in Europa
en het Midden-Oosten, beleefde
met deze ondertekening het voorlo
pige hoogtepunt in zijn kunste
naarsbestaan. Namens de Russen
werden de onderhandelingen ge-
JONGKIND GESTOLEN - Uit de
woning van een 80-jarige vrouw in
Parijs zijn maandag verscheidene
schilderijen en kunstvoorwerpen
gestolen. Onder de gestolen doeken
is een schilderij van de Nederlandse
schilder Johan Jongkind (1819-
1891). Jongkind was een leerling
van Schelfhout, maar heeft de
laatste 30 jaar van zijn leven in
Frankrijk gewoond, waar hij is
overleden.
voerd door Anatoly Malashkin, se
cretaris-generaal op het ministerie
van culturele zaken.
Malashkin: "Wat Jan Makkes
krijgt heeft vrijwel geen Russische
schilder ooit meegemaakt, laat
staan een buitenlandse. De opening
van de expositie in Moskou zal wor
den verricht door iemand van het
hoogste niveau. Het wordt majestu
eus. In ieder geval komt de minister
van culturele zaken, maar we heb
ben goede hoop dat Raisa Gor-
batsjova die taak op zich zal nemen.
Zij neemt zo'n beetje alle culturele
zaken van haar man over. Het is
overigens ook niet uitgesloten dat
de president zelf zal komen. Hij
houdt veel van de schilderkunst,
maar kan zich zo lang tevoren on
mogelijk vastleggen".
Makkes zal bij gelegenheid van
de opening Gorbatsjov in elk geval
een schilderij (laten) overhandigen
waarop hij het Poolse hospitaal
vastlegde waar diens vader werd
verpleegd nadat hij in de laatste We
reldoorlog op het slagveld gewond
was geraakt.
Hoe komt het dat de Russen hun
oog hebben laten vallen op het flam
boyante, van religie doortrokken
werk van Makkes? Malashkin: "Wij
zijn zeer geïnteresseerd in de mo
derne Nederlandse schilderkunst
en werden bijzonder getroffen door
de kleur en de levendigheid van de
voorstellingen van Jan Makkes. Het
ligt natuurlijk voor de hand te den
ken dat wij ook gecharmeerd zijn
van de doeken die de weerslag vor
men van zijn reizen door de Sov
jetunie. Maar de 75 geselecteerde
olieverfschilderijen en de 25 teke
ningen en gouaches vertegenwoor
digen voor ons toch vooral de min
der bekende kanten van zijn werk."
Makkes: "Ik heb hier twee jaar
heel hard v'oor gewerkt. Veel ge
schilderd en eindeloos aan de tele
foon gehangen. Maar de beloning is
Rusland is voor mijn eigen reke
ning, maar daar nemen zij alle kos
ten op zich. En het worden ook niet
exposities; ze laten pianis
ten en violisten van de bovenste
plank aanrukken om het geheel
stijlvol te omlijsten en er worden
persconferenties georganiseerd en
allerlei ontmoetingen tussen mij en
het publiek. En artistiek valt er ook
nog heel wat te beleven. In Jerevan
krijg ik de beschikking over een
buitenhuis met een adembene
mend uitzicht op de in Turkije gele
gen heilige berg Ararat. De eigenaar
van het huis heeft daarvan al een
schilderij bij me besteld".
Anatoly Malashkin: "Wij hopen
met deze exposities de vriend-
schaps- en culturele banden tussen
Oost- en Westeuropa andermaal
nauwer aan te halen en het startsein
te geven voor een vruchtbare kunst
uitwisseling".
AMSTERDAM (GPD) De Stichting voor Vertalingen (SvV) verkeert in
grote financiële problemen. Zonder aanvullende subsidies dreigt een fail
lissement. Dat schrijft de SvV in een open brief aan minister Brinkman
(WVC) en de Vlaamse gemeenschapsminister voor cultuur Dewael. Het te
kort bedraagt nu ruim 120.000 gulden, maar zou zonder zelf doorgevoerde
bezuinigingen reeds in de tonnen hebben gelopen. Volgens de stichting,
die in 1954 is opgericht ter promotie van de Nederlandstalige letterkunde
in het buitenland, is er binnenkort geen geld meer om salarissen uit te be
talen.
Afscheid nemen van zijn
publiek ligt Toon Hermans
niet. In Carré zwaait op 3
november opnieuw het rode
doek met machtige zwier
voor hem open. Anderhalve
maand staat hij drie
avonden per week iri het
koninklijke theater aan de
Amstel. Daar had die
Limburgse jongen 50 jaar
geleden nooit van durven
dromen.
door
Hans Visser
AMSTERDAM - "De eerste keer in
Carré, ik weet het nog precies. Het
moet ergens op een zondagmiddag
in 1939 of 1940 zijn geweest. Ik had
wat geld bij elkaar kunnen krijgen
en was vanuit Sittai^d met mijn spul
len naar Amsterdam gereisd. In het
theater was een matinee aan de
gang en ik dacht dat ik na de pauze
zou moeten optreden. Vanuit de
coulissen stond ik naar dansende
meiden te kijken toen een man in
een stofjas mij vroeg wat ik kwam
doen. Ik vertelde wie ik was en dat
meneer Wunnink mij had gevraagd
te komen. De man zei dat ik me
maar in de' kleedkamer gereed
moest maken en afwachten. Daar
begon ik mijn gezicht te schminken
tot ik er zo'n beetje als een clown
uitzag, zoals ik toen optrad. Daarna
wachtte ik af, tot opeens Alex Wun
nink binnenkwam, de directeur van
Carré. Hij was echt de paus van-het
Nederlandse theater. Wunnink ging
zitten, stak een sigaar op en zei: 'Be
gin maar'. Toen ik klaar was zei hij:
'Leuk' en ging weer weg. En ik kon
terug naar Sittard. Na en paar we
ken kreeg ik een brief dat ik was
geëngageerd bij het cabaret van
Carl Tobi. Als ik nu in Carré kom,
zie ik dat allemaal nog steeds voor
Een kwart eeuw geleden keerde
Toon Hermans terug in Carré. Op 6
december 1963 bracht hij daar voor
het eerst in de geschiedenis van dat
theater een one man-show. Met die
kleine pretlichtjes in zijn blauwe
ogen bespeelde hij zijn publiek tot
in de verste uithoeken van de zaal.
Met virtuoze conférences als 'De bal
gehakt' en 'Stilte' en met onsterfelij
ke liedjes als 'Mijn bon mama', 'Va
der gaat op stap', 'Sien', 'Suzan', 'Op
de pier van Scheveningen' bereikte
Toon Hermans zijn absolute hoog
tepunt. Hij zou er in de loop der ja
ren meer dan 600 keer terugkomen.
Op 3 november is het weer zover."
Circus
Toon is bijna 73, maar zijn brons
groen eikehouten stem lijkt alleen
nog maar aan warmte te winnen.
Zijn ruim twee uur durende one
man-show laat hij ditmaal vooraf
gaan door een 50 minuten durende,
musicalachtige collage van zijn
zoon Maurice, waarin onder ande
ren ook Gemma van Eek en Dick
Rienstra een rol spelen. Een hom
mage aan de artiest Toon Hermans,
waarvoor Erik Brey van cabaret
Purper de muziek bewerkte. Regie:
Jacques Klöters en Toon Hermans
zelf.
"Het is heerlijk om die jongelui te
regisseren", zegt Toon tijdens de re
petities. "Zelf leer ik daar ook veel
van, want als je zoals ik altijd alles
alleen hebt gedaan, raak je geeste
lijk op een eiland. Als je dan opeens
anderen moet helpen, is het net of je
ook zelf weer helemaal opnieuw be
gint. Maar neem dat programma nu
ook weer niet te serieus. Het is maar
een beetje commedia dell'arte. Het
heeft niet.zo veel inhoud, we knut
selen maar wat".
"Maurice heeft een verhaaltje be
dacht en summier iets op papier ge
zet. Het komt eigenlijk door een
schilderij van Pyke Koch. Ik zag het
in een boek: een vrouw met op de
achtergrond een circusje. Daarach
ter stond het fragment van een
tekst: 'oresque Mechanique'.. Het
was alsof ik die al eens eerder had
gezien. Opeens wist ik het weer: Cir
cus Pittoresque Mechanique. De
naam van het circusje dat ik vroeger
als kind eens op een kermis had ge-
"Alles kwam weer boven. Vooral
de clowns, die me sindsdièn nooit
meer hebben losgelaten. Met de in
druk die dat circusje op mij maakte,
is voor mij het theater begonnen.
Toen Maurice merkte hoe ik naar
die foto keek, vroeg hij wat er aan de
hand was. Ik vertelde hem over dat
circusje en dat bracht hem op het
idee voor dat programmaatje van
hem. 'Theater Pittoresque'. En die
show van mij.... Ach, dat komt wel.
Daar is niets nieuws mee aan de
hand. Ik heb maar wat in elkaar ge
zet. En als ik het nu nog niet kan,
leer ik het nooit meer."
Toon klinkt uiterst ontspannen,
maar Maurice erkent grif dat er voor
hem meer aan de hand is dan zo
maar een voorstelling. "We werken
al 23 jaar samen. Ik heb hem gesouf
fleerd en geregisseerd. Het licht be
diend en het geluid. Geassisteerd
op het toneel. Maar ik voel nu voor
het eerst een heel nauwe verbon
denheid. Natuurlijk is hij mijn va
der, maar artistiek is hij een vak
man, die ons net zo lang laat oefe
nen tot het goed is. Je moet het echt
durven om in zijn voorprogramma
te staan. Hij heeft tegen me gezegd:
'Als je het niet kunt, dan zeg ik dat
ook'. Dus neem ik aan dat ik het
kan."
"Toch is het voor mij beslist moei
lijk om uit zijn schaduw te treden.
Het wordt me echt moeilijk ge
maakt door het vooroordeel van
veel mensen. Maar wat is er mis met
een laatbloeier als ik? Ik had na
tuurlijk kunnen gaan optreden on
der een andere naam, maar ik ben er
trots op Maurice Hermans te heten.
En ik streef er echt niet naar be
roemd te worden. Ik sta gewoon
achter deze show, of hij straks de
grond in wordt geboord of gepre
zen. Het is een hommage aan mijn
vader, omdat hij op zijn vakgebied
grenzeloos hoog staat".
"Ik vind het heerlijk om de verha
len te kunnen spelen die ik al die ja
ren van mijn vader heb gehoord. Ik
zou er ooit wel eens een hele musi
cal van willen maken. Voor mij is
dit allemaal het logische gevolg van
opgroeien in een theaterwereld. Als
die je eenmaal te pakken heeft, kom
■je er nooit meer van los. Wie of wat
je ook bent. Er kwam hier eens de
dochter van een dokter. Die wilde
wel eens een weekje meehelpen als
kleedster om te ervaren hoe dat is.
Ze is nooit meer weggegaan".
Oorlog
"De begeleiding van jongere arties
ten vindt hij heerlijk. Lee Towers en
Peter Faber komen vaak met hem
praten en Liesbeth List heeft het
vak in wezen van hem geleerd. Mijn
vader werkt met zijn hart, heel an
ders dan op een kleinkunstacade
mie waar alles volgens het boekje
gaat. Met zo'n vader heb ik die aca
demie niet nodig. Ook al hebben we
soms verschillenden ideeën. Zo wil
de ik er graag een onderdeel over de
oorlog in hebben".
"Niemand weet bij voorbeeld dat
hij destijds op het toneel met een
zakkammetje onder zijn neus en
zijn rechterarm omhoog Hitier
stond te imiteren. Mijn vader houdt
van vrijheid blijheid, dus voor hem
hoefde dat er niet in. Maar het zijn
de verhalen die ik ken en die er voor
mij in zo'n hommage helemaal bij
horen. We hebben daarover gepraat
én Jacques Klöters en ik hebben
hem kunnen overtuigen".
Voor Toon weegt dat element niet
zo zwaar. "In de show duurt dat
maar een halve minuut. Het verhaal
is dat ik in Rotterdam een keer bij
de Ortscommandant moest komen.
Ik dacht werkelijk dat ze me kapot
zouden schieten, want wie daar op
de Heemraadsingel werd binnenge
bracht, kwam er nooit meer van
daan".
"Op het bureau van die Ortskom-
mandant zag ik zo'n 50 programma
boekjes liggen vol aantekeningen
van NSB'ers en SS'ers die in de zaal
hadden gezeten. Dus toen die Duit
ser vroeg 'Haben sie^das gesagt?',
kon ik dat moeilijk nog ontkennen.
'Het maakt nu allemaal toch niets
meer uit', dacht ik. Maar wat er toen
gebeurde, snap ik nu nog niet. Hij
pakte die programma's op en ver
scheurde ze".
"'Die Leute haben es nicht ver
standen', zei hij. 'Ich habe sie ge-
stern auch gesehen und sie sind
wirklich grossartig. Sie sollen wirk-
lich nach Berlin gehen'. En toen gaf
hij me een sigaar. Ik had er nog
nooit een gerookt, maar ik stak hem
gelijk op. Als ik hem had moeten
opeten, had ik het ook gedaan. Dan-
computer ten opzichte van conven
tionele technieken. Een halfjaar ge
leden heeft men mij gevraagd of ik
me met dit onderwerp wilde bezig
houden. Ik kwam hiermee op heel
nieuw terrein, want toen ik begon
kende ik alleen werk van Peter
Struycken en enkele speciale te
ken- en schilderprogramma's".
Pe
terse verdiepte zich in de materie,
maar ontdekte daarbij dat hij aange
wezen was op een beperkte hoe
veelheid informatie. "Ik ben weinig
kunsthistorische literatuur tegen
gekomen, eigenlijk staat het onder
zoek nog in de kinderschoenen",
constateert de kunsthistoricus, die
gespecialiseerd is in de Russische
kunst van de jaren twintig van deze
eeuw.
Voor de tentoonstelling werden
negen kunstenaars geselecteerd uit
een dertigtal reacties op een oproep
in het tijdschrift 'BK-informatie'.
Daarbij werd vooral gelet of het
werk voldeed aan de criteria in het
door Peterse opgestelde plan, na
melijk kwaliteit en een interessant
resultaat. In de Waag zullen uitein
delijk twaalf exposanten met werk
vertegenwoordigd zijn, omdat een
drietal andere kunstenaars die in
april van dit jaar in Museum Fodor
in Amsterdam deelnamen aan de
tentoonstelling 'Computergrafiek -
15 beeldende kunstenaars experi
menteren met de computer' even
eens uitgenodigd zijn, te weten
Frank van den Broeck, Bülent
Evren en Emo Verkerk.
Is het vooral de jonge garde die de
toepassingen van de computer in de
kunst laten zien? "Het zijn voorna
melijk jonge kunstenaars", beaamt
Frans Peterse, "de meeste zijn in de
dertig, behalve Henk Deylius, die
nu negenenzestig is. Hij werkt al
twaalf jaar met de computer. Mijn
verwachting dat vooral studenten
aan kunstacademies zouden reage
ren, is niet uitgekomen. Ik denk dat
zij eerder de richting van de vorm
geving uitgaan dan die van de auto
nome kunst. Het feit dat kunste
naars met de computer gaan wer
ken hangt waarschijnlijk niet af van
de opleiding, maar van de interesse
of de behoefte daaraan", aldus Pe
terse.
Peterse ontkent het bestaan van
zoiets als 'computerkunst', omdat
de mogelijkheden van de computer
zo divers zijn.
"Ik beschouw de
computer als het gereedschap van
de kunstenaar. Hij kan hem gebrui
ken als ontwerpmachine, als toeval-
generator of als middel om compu
tergrafiek te maken". Dus geen
computerkunst, maar wel compu
tergrafiek? "Ja, dan denk ik zeker,
omdat dit werk zich door het specia
le, digitale karakter en de teken- en
schilderprogramma's onderscheidt
van de overige grafiek".
Hoe het creatieve proces zich kan
voltrekken schetst Peterse met en
kele voorbeelden. "Met de compu
ter kun je intuïtie, emotie en creati
viteit nabootsen. Toeval is een be-
langrije factor in het werk van Lou
Heidens. Hij laat de computer de
volgorde bepalen van zijn met de
hand gemaakte 'hiëroglyfen'. Deze
tekens, die geen vaste betekenis
hebben, worden vervolgens op een
schilderij aangebracht. Voor Henk
Deylius is de computer een hulp
middel binnen zijn rationele bena
dering van kunst, terwijl iemand
zoals Jan van Asbeck de voorkeur
geeft aan een heel vrije en intuïtieve
manier van werken.
Hij schetst met de muis op het
beeldscherm en selecteert zijn beel
den uit een grote reeks. Dè compu
ter is voor sommige kunstenaars
het medium om verschillende op
lossingen voor een probleem te krij
gen en om perfecte oplossingen te
laten ontstaan". Soms is de rol van
de computer niet direct merkbaar,
zo blijkt uit voorbeelden, die Peter
se geeft. "Voor Wim van der Horst is
de computer de berekenaar en de
organisator die zorgt dat zijn instal
laties bewegen of reageren op de
aanwezigheid van mensen. Dit 'in
teractieve computergebruik' zal het
publiek zeker aanspreken", meent
Frans Peterse. "Veel mensen den
ken dat kunst en techniek elkaar
uitsluiten, maar de fascinatie voor
het technisch perfecte resultaat
speelt misschien ook een rol". Hij is
dan ook benieuwd naar de reacties.
"De Imaginaire Ruimte - Beel
dende kunst en computers". Van
12/10 t/m 12/11 in de Waag, Aal
markt 21, Leiden.
Toon Hermans en zoon Maurice. Toon: "Als ik nu in Carré kom., zie ik het begin nog helemaal uoorme'\ ^foto
send ging ik even later over straat.
Thuis zat mijn hospita al een rozen
krans te bidden".
Magie
"Maar zo'n verhaal is een kleinig
heid vergeleken bij al die andere
vreselijke gebeurtenissen uit die
dagen. Daarom moet je met zulke
gegevens oppassen, want zo'n voor
stelling is toch vooral een luchtige
collage. Het gaat erom dat ik onge
veer 25 jaar geleden voor het eerst in
Carré een one man-show bracht. Ik
ben daar trots op, maar tegenwoor
dig wordt niets zo makkelijk gevon
den als een avond in Carré staan. Er
staan daar soms mensen van wie je
duidelijk ziet: die jas zit ze te ruim.
Ze doen het voor hun eigen eer en
glorie. Maar wie zet er nou een te
grote hoed op? Denk daarom dus
niet dat ik er ooit bewust aan ben
begonnen. Zo lopen de dingen nu
eenmaal, anders gebeuren ze niet.
Carré is voor mij gebakken. Toeval
bestaat niet".
"Carré is Carré", zegt Maurice.
"Het is de magie van die rare koe
pel. Die afstand van het podium tot
het schellinkje. Mijn vader op het
toneel, op die afstand nog maar zo'n
klein manneke, maar die toch hele
maal daar bovenin de mensen be
reikt. Louis Davids kon dat ook,
zonder microfoon, net als Lou Ban
dy. Mijn vader zou het ook nog zon
der kunnen, maar het publiek is ver
knoeid door allerlei stereofonische
toestanden".
Maar hoe groot zijn vakmanschap
ook is, vindt Toon het toch niet een
beetje gevaarlijk zijn eigen show te
laten inleiden met een soort eerbe
toon aan datzelfde vakmanschap?
Want zoiets kan bij het publiek im
mers te hoge verwachtingen wek
ken. Toon zegt daar niet zo bij stil te
staan. "We doen het gewoon. Als de
mensen het niets vinden, dan ma
ken we weer wat anders. Ze bren
gen ook geen hoogtepunten uit
mijn carrière. Ze gaan wat schets
matig om met mijn leven, spelen er
mee als met een balletje."
"Het gekke is dat ik de laatste tijd
ben gaan merken hoe Limburgs ik
eigenlijk ben. Ik leef van de Neder
landers, maar toch heb ik het gevoel
dat ik uit een ander land kom, met
ook heel andere opvattingen over
het leven".
daagse kunst en muziek' versterkt
met de kunsthistoricus Frans Peter
se. Peterse verdiepte zich in kunst
die met de computer is gemaakt en
stelde het concept voor 'De Imagi
naire Ruimte' op.
Tijdens de voorbereidingen van
de expositie vindt Peterse tijd om
tekst en uitleg te geven over zijn
project. "Waar het bij deze expositie
om gaat, is het creatieve proces bij
het werken met de computer, als
denkbeeldige ruimte", zo licht hij
de titel toe. "De benaming ontleen
de ik aan de werkwijze van de deel
nemende kunstenaars. Het duo
Niek van Driel en Anita Helmy ge
bruiken in de beschrijving van hun
werk in de catalogus de term 'imagi
naire ruimte' en Els ter Horst en Ilo-
na Lénard spreken bijvoorbeeld
over 'de digitale denkkamer' en 'de
digitale constructieruimte'. Lénard
houdt zich bezig met de verschillen
in dimensie; eerst maakt zij schet
sen met de computer die uiteinde
lijk resulteren in grote reliëfs. Het
begrip 'Imaginaire Ruimte' vat naar
mijn idee het werk op de tentoon
stelling samen, maar laat tevens de
mogelijkheid open voor eigen inter
pretaties.
Gezeten achter een bureau dat be
zaaid is met stapels papieren, waar
tussen de foto's verscholen zijn
waarmee hij zijn verhaal kan illu
streren, vertelt Peterse over de her
komst van het thema. "De tentoon
stellingscommissie van de Waag
was benieuwd naar de invloed van
de computer op de hedendaagse
beeldende kunst en de plaats van
Of je nu geld wilt opnemen via
een automaat, een boek wilt
opzoeken in de bibliotheek of
een reis wilt bespreken, een
leven zonder de computer is
bijna ondenkbaar geworden.
In het dagelijks leven en op
het werk zijn we blijkbaar al
aardig vertrouwd geraakt met
dit verschijnsel. Maar hoe zit
dat met de beeldende kunst?
Stroken ideeën over wat kunst
is en over de rol van de kunste
naar wel met het gebruik van
de computer? Hoe ziet die
kunst eruit en hoeveel invloed
heeft de computer op het
scheppingsproces? Op deze en
andere vragen kan de exposi
tie 'De Imaginaire Ruimte' die
morgen wordt geopend in de
Waag, misschien een ant
woord geven.
door
Nancy Stoop
LEIDEN - Vanaf donderdag 12 ok
tober staan computers en beelden
de kunst centraal op de tweede ten
toonstelling van het programma
nieuwe-stijl dat de Waag dit seizoen
presenteert. Voor deze gelegenheid
is de tentoonstellingscommissie
van dit Leidse 'podium voor heden-
