Suske en Wiske op
de bres voor
zwarte neushoorn
'Kinderboek hoeft niet trendy te zijn'
Lutgerink:
dansend
theaterdier
De la-acht van de eenvoud van De Wijs en Van Heusden
Dorrestijn 'redt' feestavond
Leidse openbare bibliotheek
Jan Teulings: veelzijdig acteur
pagina 39
Paul Geerts steekt zijn trots
niét onder stoelen of
banken. Dat hoeft ook niet,
want zijn nieuwe verhaal
over het bekendste
Belgische stripduo Suske en
Wiske is zeer bijzonder. „Het
is voor de eerste keer in de
geschiedenis van het
stripboek, dat een echte
brief van een prins in het
verhaal is opgenomen",
glundert de Belg die ruim
zeventig Suske en Wiske-
albums heeft gemaakt. 'De
Rino Ramp" is de naam van
zijn nieuwe schepping.
Geerts tekende het Suske en
Wiske-avontuur speciaal
voor het Wereld Natuur
Fonds. Ten behoeve van dit
goede doel schreef prins
Bernhard een speciale brief,
die een opvallende rol in het
verhaal speelt. Geerts mocht
het eerste exemplaar van het
bijzondere album woensdag
persoonlijk aan de prins
overhandigen.
door
Arjen Nijmeijer
ARNHEM - De vijf overbekende
hoofdfiguren Suske, Wiske, haar
tante Sidonia, Lambik en kracht
patser Jerom strijden dit keer voor
het behoud van de zwarte neus
hoorns in Afrika. Eén van de andere
stripfiguren is baron van Halberts-
veld in de rol van een EG-afgezant
in Noord-Jemen. Deze figuur ver
wijst naar voorzitter Halbertsma
van het Wereld Natuur Fonds. In
het boek ontvangt de baron een
brief van prins Bernhard. Daarin
.verzoekt de prins hem zijn invloed
aan te wenden in de strijd tegen de
illegale jacht op neushoorns. Het
stripalbum bevat alle ingrediënten
van een Suske en Wiske-verhaal:
spanning, sentiment en af en toe
een knipoog.
Suske en Wiske hebben zich in
ruim veertig jaar een ongekende po
pulariteit verworven in Nederland
en Vlaanderen. „Van elk nieuw al
bum zijn er na drie maanden zo'n
500.000 verkocht", vertelt Paul
Geerts. die bijna twintig jaar gele
den het levenswerk overnam van de
geestelijk vader van Suske en Wis
ke, Willy Vandersteen. „Nog een
paar albums, dan heb ik er net zo
veel als hij getekend".
Dat wil niet zeggen dat Geerts
even beroemd is als Vandersteen.
Pas in de laatste drie albums is ook
de naam van de huidige tekenaar
opgenomen. Tot die tijd sierde al
leen Vandersteens naam de ver
maarde avonturen van Süske en
Wiske. „De naam van Willy Vander
steen zal echter nooit uit de*boeken
Nieuw stripalbum in verschillende opzichten bijzonder
verdwijnen. Zijn naam blijft; dat
zijn we aan hem verplicht. Hij is de
grote creator", aldus Geerts.
Het eerste album uit de lange
reeks verscheen in 1947. In ,Rikki
en Wiske' beleefden Wiske en tante
Sidonia samen met Wiske's grote
broer Rikki een spannend avon
tuur. In het tweede album ,Het ei
land Amoras' was Rikki verdwenen
en voerde Vandersteen huisvriend
professor Barabas en Suske ten to
nele. De laatste is een ridderlijk
baasje, dat de onstuimige Wiske al
uit vele penibele situaties heeft ge
red. In 1948 verzon Willy Vanders
teen de met slgchts zes haarsprieten
getooide Lambik. Deze populaire fi
guur werd als een nogal onnozele
detective opgevoerd in het album
,De sprietatoom'. Vanaf dat mo
ment behoorde hij tot de vaste
vriendenkring. Het beroemde vijf
tal werd compleet, toen in 'De dolle
musketiers' (1953) de oersterke Jer
om werd overgehaald zich bij de
helden te voegen. Sindsdien heb
ben de vrienden vele avonturen be
leefd in verleden en heden.
Moraal
In de Suske en Wiske-albums wordt
vaak een moralistische dimensie
verwerkt; een -aanklacht tegen on
rechtvaardigheden of een waar
schuwing tegen gevaarlijke praktij
ken. Paul Geert*: „Vroeger gebeur
de dat meer dan nu. Het was echt
het handelsmerk van Willy Vander
steen. In ,De snorrende snor' laat hij
alle wereldmachten met hun legers
bij elkaar komen in de woestijn, om
dat professor Barabas daar een zo
genaamd geheim wapen bouwt. Dat
wapen blijkt uiteindelijk niets an-
"ders te zijn dan een aantal robots,
die de boodschap .Bemint elkan
der' in grote letters aan de wereld
tonen".
Toch geeft Geerts zelf ook vaak
iets mee aan de lezer. Het eerste sce
nario dat hij schreef in 1972 was ,De
gekke gokker'. Lambik raakt in dat
verhaal verslaafd aan het gokken,
i zijn vrienden hem uit de pe-
moeten halen.
Geerts speelt vaak met zijn scena
rio's in op de actualiteit. Ter gele
genheid van het 500-jarig bestaan
van de postdiensten in België,
Duitsland en Oostenrijk schreef hij
,De kleine postruiter'. Het album
verschijnt volgend jaar juni tegelij
kertijd met de feestelijkheden rond
het jubileum. Het Van Gogh-jaar,
dat ook in 1990 wordt gevierd, leid
de tot het tekenen van het album
,De kleurenkladder', waarin de be
roemde schilder zelf ook een rol
kreeg. Dat boek moet in februari in
de boekhandels liggen.
Paul Geerts kwam in 1968 bij de
Studio Vandersteen in Heide-
Kalmthout. Hij begon met het ink
ten van albums als Bessy en Jerom.
Nadat Willy Vandersteen Geerts als
zijn opvolger had uitgekozen, be
gon deze in 1970 de tekeningen van
Vandersteen te inkten om de figu
ren goed in de hand te krijgen. Dat
lukte uiteindelijk zo goed, dat al
leen kenners het verschil tussen 'De
gekke gokker' en voorgaande al
bums opmerkten.
„Je houdt natuurlijk altijd iets
van een eigen inbreng, maar ik kan
in elk geval in dezelfde geest wer
ken als Vandersteen", stelt Geerts
vast. Evenals Vandersteen geeft
Geerts nu ook werk uit handen. Hij
maakt de tekeningen met potlood
en inkt, de tekst en de kleuren wor
den door medewerkers aange
bracht.
Populair
Hoewel het eerste album al in 1947
verscheen, lagen de avonturen van
Suske en Wiske pas vanaf 1959 in de
Nederlandse boekhandels. Vanaf
dat moment veroverden de strip
makkers stormenderhand de har
ten van de Nederlandse lezers.
„DeNederlanders zijn onze
grootste fans. Vijfentachtig procent
van onze fanmail komt uit Neder
land", zegt Geerts. „Het is niet ver
wonderlijk dat Suske en Wiske zo
populair zijn. Deze stripfiguren zijn
alledaagse kinderen, die thuis ook
alledaagse dingen beleven. Ik zeg
altijd: hou het albqm maar aan je
oor, dan kun je hun hartjes horen
kloppen. Alle figuren zijn mense
lijk, de lezers kunnen zich er ge
makkelijk mee vereenzelvigen".
Willy Vandersteen gaf Wiske (en
later Suske) bewust een tante.-Ge
wone ouders zouden het tweetal
nooit toestaan zich in allerlei dol
dwaze situaties te storten. Daarom
kregen de helden de sportieve tante
Sidonia die mee gaat op avontuur,
maar ook een moederlijk oog houdt
op het doldrieste tweetal. Veruit de
meest populaire figuren zijn Wiske
en Lambik. Het zijn ook de meest
uitgediepte karakters: ze zijn dan
weer lief, dan weer ontzettend ver
velend; ze zijn dapper en wispeltu
rig.
De Belgische kunstenaar heeft
zijn gehele talent nu aan Suske en
Wiske gewijd. Het kan ook haast
niet anders. Hij verzorgt elk dag een
halve strippagina voor 23 Neder
landse en Belgische kranten. Daar
naast verschijnt er wekelijks een
hele pagina in een Vlaams tijd
schrift. Een produktie die goed is
voor jaarlijks vier nieuwe albums
van het Belgische tweetal.
Quarantaine
Het nieuwe album ,De Rino Ramp'
komt uit naast die gebruikelijke
vier. „Ik heb er echt een jaar voor in
quarantaine geleefd. Ik ben in mei
vorig jaar begonnen en had een jaar
later de laatste tekening klaar. Als
ik 's avonds thuiskwam van de stu
dio, begon ik na het eten voor dat
verhaal te tekenen. Soms ging ik
door tot een uur 's nachts", vertelt
Geerts.
De contacten tussen Geerts en
het Wereld Natuur Fonds (WNF) da
teren al van voor de produktie van
'De Rino Ramp'. In 1987 maakte hij
al tekeningen voor een kerstboek
ten bate van het WNF. Enige tijd la
ter kreeg hij via de samensteller van
dat kerstboek, Ted van Turnhout,
van het WNF en prins Bernhard het
verzoek om in een Suske en Wiske
aandacht te besteden aan de zwarte
neushoorn en de problemen die dit
Prins Bernhard bladerend in Suske en Wiske.
zeldzame en zwaar belaagde dier
ondervindt.
De Belg zegde zijn medewerking
toe, omdat het thema hem boeide.
Hij vertoefde vorig jaar zestien da
gen in Tanzania om de dieren te be
studeren en de sfeer van Afrika te
proeven. „In Kenia gaat de handel
echt hard tegen hard: er zijn daar
zelfs al mensen gedood door de stro
pers. Met dit album willen we de
boodschap overbrengen van: hou er
nu toch mee op. Onze helden doen
zo veel mogelijk tegen de slechte
positie van de neushoorns", aldus
Geerts.
Het stripboek is ook bedoeld als
fondswerving voor het WNF. „De
Rino Ramp" gaat in de winkel iets
meer kosten dan de normale prijs
van een Suske en Wiske: wat de le
zer meer betaalt, gaat naar het WNF.
In navolging van Willy Vanders
teen is de tekenaar begonnen met
het inwijden van een opvolger.
Sinds een januari maakt Geerts
schetsen, waarna Mare Verhaegen
er overheen tekent met een potlood.
Geerts: „Voorlopig werk ik er nog
met liefde aan. Ik kan me niet voor
stellen iets anders te doen. Suske en
Wiske zijn Willy Vandersteens gees
teskinderen; intussen zijn ze ook
mijn kinderen geworden. Maar als
•ik het over een aantal jaren niet
meer kan, dan moet er een goede
opvolger zijn, want deze strip moet
blijven bestaan".
Studio's Onafhankelijk Toneel: Man in
haast. Danssolo van Ton Lutgerink. Muziek:
Erich Sleichim. John Lurie. 'Aantekeningen
van Mira' van Anna Blaman door Ria El
mers. Gezien op 22 september in het LAK-
theater alwaar nog vanavond.
LEIDEN - Wat is er zo bijzonder
aan iets dagelijks als lopen? Niet
veel zult u misschien denken. Ge
woon je voortbewegen. Ton Lut
gerink van Studio's Onafhanke
lijk Toneel neemt al jaren hele da
gelijkse bewegingen onder de
loep om er vervolgens iets bijzon
ders van te maken. Enkele jaren
geleden liet hij in de prachtige
voorstelling Atwood M. al zien
dat zitten niet zo maar zitten was.
In minuscule bochten wrong hij
zich in een stoel.
In zijn danssolo Man in haast
staat, loopt, springt, struikelt en
draait Lutgerink op een detaillis
tische manier over het toneel. Met
zijn sierlijke en nonchalante mo
toriek vergroot hij normaal onbe
tekenende bewegingen uit tot
dansante scènes. Voortdurend in
zichzelf mompelend en zijn bewe
gingen met zijn mimiek becom
mentariërend, trekt hij zijn col
bertje aan en uit of raapt hij een
foto op die hij schuchter aan het
publiek laat zien. Hu leeft zo sterk
in zijn eigen wereld dat je je als
toeschouwer een voyeur waant.
Aarzelend roept hij hé naar ie
mand die er niet lijkt te zijn.
De man in haast heeft geen
haast maar juist in alle subtilitei
ten en kleine gebeurtenisjes ligt
een ongelofelijke spanning. Lut-
gerinks wenkbrauwen gaan in
dialoog met de muziek van Erich
Sleichim en John Lurie en je
moet wel van heel goede huize
komen wil dat theatraal het aan
zien waard zijn zonder in clichés
te vervallen. Man in haast bewijst
in alle opzichten dat Lutgerink in
hart en nieren een dansend thea
terdier is.
Het tweede deel van de voor
stelling bestond uit het voorlezen
van het verhaal Aantekeningen
van Mira van Anna Blaman. Ac
trice Ria Eimers van Theater
groep Bonheur las dit verhaal
over de onmogelijkheid van de
liefde zittend op een stoel
voor. Af en toe ondersteund door
een theatraal gebaar, klonk haar
voordracht aangenaam, maar het
had nog sterker geklonken als ze
strakker geregisseerd zou zijn.
Haar beperkte repertoire aan ge
baren (steeds maar die hand in
haar nek) en de missers in de into
natie deden afbreuk aan Bla-
man's vertwijfeler.de sfeerteke
ning.
INGRID
VAN FRANKENHUYZEN
Een van de mooiste kinderboeken van het afgelopen jaar is
ongetwijfeld 'Dat rijmt' van Ivo de Wijs en Alfons van Heusden.
Terecht is het dubbel bekroond: De Wijs krijgt voor zijn rijmpjes
de Zilveren Griffel, Van Heusden voor zijn prenten het Gouden
Penseel. Aan de vooravond van de Kinderboekenweek een
gesprek met twee eenvoudige jongens.
AMSTERDAM - Als je ze op hun
woord zou moeten geloven, heeft
het werk van Ivo de Wijs (44) en Alf
ons van Heusden (58) weinig te be
tekenen. Ze kunnen domweg niets
anders en het resultaat van hun
beid i
denis' op stapel, een bundeling van
de stukjes die hij voor De Blauw
Geruite Kiel van Vrij Nederland
maakte.
Alfons van Heusden begon als ty
pograaf bij De Arbeiderspers,
nvoudig, dat kan ieder- ontpopte zich al snel als illustrator.
Hans Dorrestijn leest berichten
zijn 'Dorrestijn Persagentschap'.
De dubbele bekroning van 'Dat
rijmt' spreekt echter boekdelen. En
halverwege het gesprek merkt De «ontwierp hij spelletjes en puzzles.
"Joop v/d Ende is het beste wat hpt
Nederlandse boek kon overkomen;
over enige tijd braakt de-Nederlan
der van de Huismannen en Brin
ken", aldus copywriter Hobbe Fa-
ber gisteravond tijdens het feest
van de Leidse openbare bibliotheek
die tachtig jaar bestaat.
'Lezers of lasers'. De bedoeling is
duidelijk - heeft het lezen toe
komst? - maar wie de slogan voor
het, jubileumfeest van de openbare
bibliotheek bedacht, verdient een
hardhandig pak slaag. En nu we
toch aan het bestraffen zijn: wie een
pretentieuze discussie wil, zal er op
moeten toezien dat de pretenties
tenminste ten dele worden ingelost.
Niets,van dat alles gisteravond in de
Pieterskerk.
Onder leiding van publicist Nico
Prijzen toegekend
De tweejaarlijkse Van Bommel-Van
Damprijs voor beeldende kunst is
toegekend aan Freark van der Wal
(34) uit het Friese Zurich. De prijs is
bedoeld als waardering en aanmoe
diging van jonge kunstenaars en be
staat uit een tentoonstelling in het
Museum Van Bommel-Van Dam in
Venlo en een bedrag van 3.500 gul
den. Het werk van Van der Wal is
van 24 september tot 29 oktober in
het Venlose museum te zien.
Het bestuur van de stichting Am
sterdams Fonds voor de Kunst
heeft de Busken Huetprijs van dit
jaar toegekend aan Jacq Firmin Vo
gelaar voor essays die in <1987 ge
bundeld werden onder de titel .Te
rugschrijven'. De prijs, die bestaat
uit een bedrag van 10.000 gulden,
wordt 27 oktober in Paradiso in Am
sterdam uitgereikt.
Scheepmaker werd er vrolijk op los
geoudehoerd over alles behalve het
thema van de avond. De bezoekers
kwamen wel alles te weten over zeer
verheffende ditjes en datjes: dat er
boven de diva van het oud-kamerlid
Marcus Bakker (CPN) een boeken
plankje hing, ach gut, dat Joost
Zwagerman zichzelf reeds leerde le
zen op vijfjarige leeftijd, dat het ge
nietje op jeugdige leeftijd vastge
bonden diende te worden omdat hij
anders teveel las. Enfin, informatie
waar een mens geen steek wijzer
van wordt. Te bedenken datje in de
tijd die in dit soort gezwam gaat ste
ken ook een half boek kunt lezen!
Vooral voor het bibliotheekperso
neel moet het jammer zijn dat de
avond een beetje in het water viel
door al zouteloze gepraat. Je zult
toch voor een instituut werken dat
tachtig jaar bestaat en dan al die
nonsens moeten aanhoren: Scheep
maker, die zich naarmate de avond
vorderde steeds meer als een tantje
Betje ontpopte (hoe hij ooit in club
lokaal Het Zweetdruppeltje in Per
nis moest voorlezen), copywriter
Hobbe Faber, goed voor slechts één
mooie opmerking (zie boven), die
de leukste wil zijn, maar dat beslist
niet is. Het is allemaal teveel van het
goede.
Dat de avond uiteindelijk toch
nog redelijk slaagde, was vooral aan
de muziek (Calamus Klarinetkwar-
tet, BEK) te danken én aan Hans
Dorrestijn. Vooral hem mogen ze
nog wel een extra bloemetje sturen,
want zonder Dorrestijn had de
avond beslist een zeer laffe smaak
nagelaten.
Wat Dorrestijn kan - en Scheep
maker en Joost Zwagerman beslist
niet - is een zaal vermaken. Dat deed
hij om te beginnen door berichten
voor te lezen, als een echte
lezer: de zogenaamde DPA-tjes.
(Het DPA is Dorrestijn's Persagent
schap.) Die berichten zijn kolderiek
en cynisch: "Kwam er maar eens
een echte hulpverlener met een re
volver langs!"
Dat Dorrestijn nog zong ook
maakte de stemming er nóg beter
op. Hij kan namelijk niet zingen.
Zijn zingen lijkt op het krassen van
een verkouden kraai, met daar
doorheen het hese blaffen van een
straathondje. Heel mooi dus. Even
als zijn liederen, zoals het ontroe
rende lied waarin de dichter uitlegt
waarom hij nooit meer buigt, en dan
dat prachtige chanson met de re
gels: "Ik kan dansen, ik kan zingen,
ik kan vannacht mijn vrouw be
springen. Maar ik kan ook slapen
gaan, want zij hecht er niet zo aan".
WIM BRANDS
Wijs terloops op: "Die prenten
Alfons zijn professioneel rimpel
dat is het moeilijkste wat ei Js".
door
Gerlof Leistra
Beide heren hebben hun sporen
ruimschoots verdiend. Ex-cabare-
tier Ivo de Wijs is nu al weer jaren
als tekstschrijver hofleverancier
van Jasperina de Jong. Verder
schrijft hij onder meer voor 'Kinde
ren voor Kinderen' en presenteert
hij samen met Letty Kosterman op
de zondagochtend het radiopro
gramma 'Vroege vogels'. Met de te
kenaar Ivo de Weerd maakte hij het
boek 'Zwarte Jan en het Grote Ka-
persfeest', dat in de Kinderboeken
week zal verschijnen. Verder staat
het kinderboek 'Een potje geschie-
Hij is docent aan de Koninkijke
Academie in Den Haag en maakt in
zijn vrije tijd ('als niemand kijkt')
abstracte schilderijen.
De rijmpjes en prenten in 'Dat
rijmt' passen zo goed bij elkaar dat
het lijkt alsof ze aan één hersenpan
zijn ontsproten. Het is een boek vol
verrassingen waarin je bij wijze van
hoge uitzondering zelfs mag scheu-
langs de voorgedrukte gaatjes.
Ivo de Wijs (rechts)
bibliotheek.
verf en lijm. Het enige wat ik kan,
Wie dat doet, ontdekt dat de plaatjes schrijven en rijmen. Toen mijn kin
pagina samen met die deren nog klein waren, maakte ik
van de andere
prent vormen. Dat
t de lopende band boekjes
e, op bestelling. Soms met tekenin-
T)at rijmt' ook nog eens tot de 42 gen, niet wegnemen en dat laatste
was bij mij het geval. Daarom ben ik
ook zo blij met Alfons. Ik kan wel zo
Ivo de Wijs. "De meeste vaders zijn ongeveer aangeven wat ik wil en
berehandig en gaan voor hun kinde- Alfons kan alles tekenen. Mijn tekst
i alles zitten knutselen. Maar is gaan leven door zijn tekeningén",
ik heb afschrik 1
handjes, Al eerder had De Wijs
Op 84-jarige leeftijd overleden
ROTTERDAM (ANP) - Met het
overlijden van Jan Teulings, gis
teren op 84-jarige leeftijd, is een
bekend en veelzijdig Nederlands
toneel- en televisie-acteur heen
gegaan. Hij zal op eigen verzoek
in stilte worden gecremeerd.
Jan Teulings werd op 29 mei
1905 in Hilversum geboren. Hij
doorliep de mulo in Amsterdam
en nam lessen in kunstgeschiede
nis en literatuur bij dr. Wijnand
Frans. Door diens toedoen kwam
hij in 1923 bij De Rotterdammers
van Louis Chrispijn. Hij bleef er
een jaar en reisde vervolgens als
Ben Abdur, een Arabische
sprookjesverteller, scholen af.
In 1925 begon zijn toneelcarriè
re bij een reeks van Nederlandse
theatergezelschappen, die tot het
eind van de jaren zeventig zou du
ren. Alleen in de periode 1941-
1945 was er een onderbreking,
toen hij in Zwitserland werkte.
Teulings werkte tot op hoge leef
tijd ook voor radio en televisie.
Door de hoofdrol die hij van 1966
tot 1970 vertolkte in televisiebe
werkingen van Simenons Mai-
gret-romans was hij lange tijd be
kend als de Nederlandse Maigret.
Dat dat image hem jaren heeft
.achtervolgd' weet hij aan de
enorm grote invloed die televisie
heeft.
Naast zijn optreden als. acteur
werkte Jan Teulings ook als regis
seur en vertaler van een groot
aantal toneelstukken. Voor zijn
activiteiten werd hij in 1975 be
noemd tot Ridder in de Orde van
Oranje Nassau.
Belangrijke rollen speelde Teu
lings in Hamlet, De Kaukasische
krijtkring (Brecht), Mijnheer gaat
op jacht (Feydeau), Andorra
(Frisch), De Plaatsbekleder
(Hochhuth), De Drie Zusters
(Tsjechov), Op blote voeten in het
park (Simon). Hij was regisseur
van onder meer 'Op hoop van ze
gen' (Heijermans), Incident in
Vichy, en De dood van een han
delsreiziger.
Teulings speelde in een aantal
films, onder meer Dorp aan de ri
vier, Makkers staakt uw wild ge
raas en De dans van de reiger. Be
halve in de televisieserie Maigret
trad hij op in de series De kleine
i waarheid, Hollands Glorie en
Dagboek van een herdershond.
len maken waarin ongestoord kan
worden gescheurd, "maar er was
mij steeds gezegd dat zo'n boek on
betaalbaar zou worden. Dat zou je
dan in Hongkong moeten laten
drukken. Maar tegenwoordig blijkt
het ook gewoon in Nederland te
kunnen". Als ik zeg dat het idee mij
deed denken aan 'Rupsje Nooitge-
noeg' van de Amerikaan Eric Carle
(bij hem eet een rups zich door de
pagina's), schudden beide heren
hun hoofd. De Wijs: "Nee, dan eer-
boek wil- der aan de Engelsman John
Goodall. Die werkt afwisselend met
hele en halve pagina's. Maar eerlijk
gezegd heb ik het gewoon afgeke
ken van zo'n Memo-agenda in een
kantoorboekhandel".
'Dat rijmt' vertelt geen verhaal en
de tekst doet hier en daar bijna ou
derwets aan. Een woord als 'sakker
loot' wordt niet meer gebruikt en
'Een mees op het hoofd van Kees'
lijkt regelrecht afkomstig van een
Aap-Noot-Mies-leesplankje. De
Wijs: "Een kinderboek hoeft toch
niet onmatig trendy te zijn?! En kin
deren verzinnen al bladerend hun
eigen verhaal wel. Wat dat betreft
zijn er volop mogelijkheden".
De tekeningen heeft Van Heus
den bewust zo simpel mogelijk ge
houden. Bescheiden lachend:
"Maar ik kan ook niet beter. Ik doe
alles uit mijn hoofd, maar gelukkig
herkennen kinderen snel genoeg
wat ik bedoel. Overigens kijk ik zo
min mogelijk naar het werk van an
dere illustratoren. Het is moeilijk te
kijken zonder beïnvloed te wor
den". De Wijs: "Alfons heeft in dit
boek duidelijk zijn adem ingehou
den. Hij is de weg teruggegaan naar
het niveau van de kinderen en dat is
prestatie".
