Nona Hendryx
troef van
Peter Baumann
'Dolfijnen belangrijker dan glamour
Filmdagen
geopend
Knap werk
'tovenaar'
Boschma
UTRECHT (GPD) - Het eerste kalf
was een daalder waard. Gister
avond werd tijdens de openings
avond van de Nederlandse Filmda
gen het eerste beeldje weggeschon
ken. behorend bij de Grote Prijs van
de Nederlandse Film. Het betrof de
zogenaamde Vakprijs, die dit jaar
werd toegekend aan de scenario
schrijver Gerard Soeteman, de man
die met zijn vakmanschap een be
langrijk aandeel heeft gehad in de
films, waarmee Paul Verhoeven en
Fons Rademakers hun weg konden
plaveien naar een internationale
carrière. De ouverture in de Jaar
beurszaal had verder een opvallend
sober, om niet te zeggen kaal karak
ter. Filmdagen-voorzitter Wim Ver
stappen legde, in wat hij zelf al ty
peerde als een 'kwartiertje zweten
en stotteren' nog eens uit dat film en
televisie geheel verschillende din
gen zijn en ook de belangen van de
ze twee media derhalve niet ver
haspeld mogen worden.
Daarna kon men het dan voor het
eerst in negen jaar tijd meemaken
dat de Nederlandse Filmdagen een
Belgische openingsfilm presenteer
den: Blueberry Hill, van Robbe de
Hert.
Presentatie eerste
single Hedgehog
LEIDEN - De Leidse hardrock
band Hedgehog heeft in eigen be
heer een eerste single opgenomen.
De presentatie van de plaat, getite-
led 'Lady of mercy', wordt zaterdag
23 september gehouden in het ge
bouw van studentenvereniging Ca
tena in de Kolfmakerssteeg 8 in Lei
den.
Hedgehog is een viermansforma
tie bestaande uit gitarist/componist
Henk Kromhout, gitarist/toetsenist
Eric Kroon, drummer Willem Groe
nendijk en bassist Evert Simonse.
De band is opgericht in 1985.
DONDERDAG 21 SEPTEMBER 1989KBB.
AMSTERDAM Peter Baumann
was begin jaren zeventig lid van de
legendarische band Tangerine
Dream, die nog steeds bestaat. Het
Westduitse collectief was gespecia
liseerd in dromerige, experimentele
synthesizermuziek. De lang uitge
sponnen composities, eigenlijk im
provisaties, konden menigeen in
die tijd vele elpees lang boeien. Tan
gerine Dream werd met Klaus
Schulze dé vertegenwoordiger van
de zogenoemde Krautrock, die het
goed deed vlak na de consumptie
van een geestverruimend middel.
Kosmisch, was dan ook een vaak
gehanteerde term.
Labelle
Nona Hendryx bewoog zich in die
periode op een totaal ander vlak.
Met de dames-soulfunkgroep La-
belle schreef zij popgeschiedenis in
het stuk 'Voulez vous couchez avec
moi'. Ineens was de halve wereld
een beetje van de Franse taal mach
tig. De struise Hendryx begon,
evenals Baumann, tien jaar geleden
enthousiast aan een solocarrière,
die tot voor kort vier albums en het
voorprogramma van David Bowies
Wereldtournee opleverde. Jazz, rhy
thm and blues, soul, funk en disco
zijn haar terreinen. En die liggen ver
van de klanktapijtjes waar Bau
mann zich zo gaarne op nestelt.
Toch, tegenpolen trekken elkaar
aan. Baumann produceerde het
jongste geesteskind van Hendryx,
'Skindiver', dat verscheen op zijn
eigen label Private Music. Het resul
taat is opmerkelijk en meer dan de
som der delen. De samenwerking
heeft geresulteerd in wat het beste
kan worden genoemd avant-garde,
énigszins te vergelijken met de stijl
van Laurie Anderson en Peter Ga
briel.
Peter Baumann keerde Tangeri
ne Dream in 1977 de rug toe. Vervol
gens maakte hij enkele solo-al
bums, waaronder 'Romance '76' en
'Transharmonic nights'. Daarna
hield hij het voor gezien in West-
Duitsland. Baumann koos de Vere
nigde Staten als zijn thuisbasis.
Daar maakte hij nog enkele platen,
die hij zelf song-oriented noemt.
„Maar die muziek sloeg niet aan.
Daarom besloot ik terug te gaan
naar wat ik het beste kan: instru
mentale muziek gebaseerd op syn
thesizer. Toen ontstond Private Mu-
Het zijn complete tegenpolen. Hij, de Westduitser Peter
Baumann, is de zwever, de dromer, de man die weinig
moet hebben van vocalen en agressie. Zij, de
Amerikaanse zangeres Nona Hendryx, is het toonbeeld
van levendigheid, van energie. Het kan raar lopen in de
muziek. Bauman en Hendryx hebben elkaar gevonden.
Dat lijkt beiden uit te komen. Zij kan een prettige
wending gebruiken in haar al redelijk florerende
carrière. Hij heeft een commercieel succesje nodig voor
zijn platenlabel Private Music, dat soms onterecht
door het leven gaat als new age-label. De gewone mens
noemt dat behangmuziek.
Tegenpolen vinden elkaar
„Ik voelde mezelf indertijd jong
genoeg om een andere carrière te
beginnen, naast of los van Tangeri
ne Dream. Maar daarom was het in
mijn ogen nodig Duitsland te verla
ten. Ik zal daar altijd in verband
door
Fred Hoogenboom
worden gebracht met Tangerine
Dream. Dat geldt ook, in iets minde
re mate, voor Londen. Vandaar
New York. Ver van de thuisbasis.
Bovendien werkt de stad inspire
rend."
Private Music werd in 1984 opge
richt, een jaar later verscheen het
eerste produkt. Tot nu toe heeft het
label tientallen platen/cd's voortge
bracht. Veel relatief onbekende na
men. zoals Yanni, Patrick O' Hearn,
Bill Gable en Suzanne Ciani. In de
meeste gevallen betreft het synthe
sizermuziek met soms spaarzame
vocalen.
Maar Private Music bracht ook
produkten uit van gevestigde ar
tiesten. Leo Kottke vond er met zijn
traditionele akoestische gitaarmu
ziek onderdak. Eddie Jobson (ex-
Roxy Music) bracht er een album op
uit, de aloude Ravi Shankar mocht
er zijn sitar voor oppakken en zelfs
Andy Summers bewees op Private
Music dat er leven is na The Police,
al is dat in de vorm van bijna pure
jazz. En...Tangerine Dream ver
scheen via Baumanns label.
Voortkabbelend
Private Music wordt vaak in één
adem genoemd met new-agemu-
ziek. Dat is lastig te omschrijven
Nona Hendryx: een nieuwe episode.
muziek. Het resultaat komt in elk
geval altijd neer op doorgaans rusti
ge tegen het zweverige aan en
hoofdzakelijk instrumentale klan
ken. Clean is misschien nog de bes
te omschrijving. New age is ook bra
ve muziek, zonder opwinding, on
gemerkt voortkabbelend.
Nu gaat dat maar ten dele op voor
de produkten van Private Music,
waarin doorgaans een klein muzi
kaal avontuurtje niet wordt
gschuwd. Een echt puur new age-la
bel is Öij voorbeeld Windham Hill
Records. Daar zou bij wijze van
spreken een uurtje vinyl kunnen
worden gevuld met vogel-
tjesgetsjilp en een enkel toetsenin-
strument. Rustieke landschapjes in
muziek vertaald.
„Zeer persoonlijke muziek", zo
omschrijft Baumann de produkten
op zijn label. „Het is geen muziek
die je beluistert in een discotheek of
van de radio, maar thuis, als het
donker is. Het is een persoonlijke
ervaring tussen de luisteraar en de
artiest." Met dit soort teksten komt
de bedachtzaam formulerende Bau
mann -voortdurend op de proppen.
In niets lijkt hij op de langharige
toetsenman van weleer. Baumann
ziet er uit als een keurige yup. Het
type zakenman dat losjes, maar
goed in het pak zit. Het kapsel keu
rig, maar net niet té. En mèt een wel
vaartsbuikje.
Baumann is een soort eenmans
ballotagecommissie als het gaat om
het aantrekken van artiesten (op de
groep Tangerine Dream na allen
eenlingen) voor zijn label. Zijn crite
ria: „Het kan van alles zijn. Als de
muziek maar een eigen stijl heeft,
als de artiest maar talent heeft. En...
als de muziek maar niet agressief
(foto GPD)
is." Niet agressief „Ja, niet agres
sief." Dus. punk bij voorbeeld zou
niet kunnen?
Verwarring: „Eh, als het agressie
ve punk is niet, nee. Positieve punk
wel. En, heel belangrijk, met per
soonlijke teksten met inhoud." El-
vis Costello dan? Die heeft toch
sterke teksten. „Héél sterke tek
sten. Maar... de muziek is wel erg
agressief. Dat kan dus niet op Priva
te Music. Tracy Chapman kan weer
wèl."
Goed. Hoe dan ook, met het bij
zonder eigentijdse 'Skindiver' kan
Private Music zich enigszins losruk
ken van het geitewollen sokken
imago. Tot nog toe heeft de muziek
van het label bovendien geen echt
tot de verbeelding sprekende ver
koopcijfers veroorzaakt. Dat is nu
net waar Nona Hendryx voor kan
zorgen.
Wendy -Transvision Vamp- James:
'A romance in many dimensions'; poppen
theater van Feike Boschma. Poppen: Feike
Boschma. Muziek: Iraklis Paskalidis. Regie:
Nikos Armaos. Gezien op 20 september in
het LAK, aldaar vanavond nog te zien.
AMSTERDAM - Het bevalt
Wendy James maar niks dat
ze in Amsterdam nog steeds
in volledige anonimiteit over
straat kan lopen. "Ik ben er
zelfs heel kwaad om en
vraag me af wat hier kan zijn
misgegaan", bekent de kor
date frontvrouw van Trans
vision Vamp, alvorens het
afgesproken rollenspel tijde
lijk op zijn kop te zetten via
het stellen van een hele serie
vragen over Nederland als
popmuziekland.
door'
Louis Du Moulin
Hoe komt het dat wij haar groep
nog niet hebben ontdekt als overal
elders in Europa Transvision Vamp
al is doorgebroken? En als de Hol
landse discjockeys hun pioniers
geest hebben verloren en nog alleen
maar hun Engelse collega's volgen,
waarom is 'Baby I Don't Care' dan
hier geen hit geworden? Is dan ook
de gigantische stormloop op het
tweede album 'Velveteen', in de eer-
Wendy James: 'Ik zal nooit eisen dat er een limousine voor mij klaar staat.
nist Tex Axile liet zich evenwel
door deze welkome kerstsurprise
geenszins imponeren. Slechts over
een overeenkomst, waarbij volledi
ge artistieke vrijheid werd gewaar
borgd, kon worden gesproken, luid
de het hoogmoedige antwoord van
Wendy Co. Wonderwel toonde de
Amerikaanse platenreus begrip,
waarmee de inleiding van het be
oogde succesverhaal een feit was.
„De afspraak was eigenlijk heel
simpel," recapituleert Wendy Ja
mes," We hebben gezegd: wij leve
ren de muziek, de hoezen, de idee-
ën, enzovoort. Jullie zorgen voor de
verkoop. Op deze wijze doet iedere
partij datgene waarin hij het beste
is. Het is ook de enige manier, waar
op je als artiest kunt overleven,
denk ik. Als je je niet uit naar eigen
eer en geweten door te luisteren
naar buitenstaanders, dan raak je
vroeg of laat het spoor bijster. Ik zeg
niet dat onze filosofie de gemakke
lijkste is. We zouden misschien nog
veel groter zijn geweest, als we meer
waren ingegaan op alle marketing-
strategién die er toch altijd voor je
worden bedacht als eenmaal blijkt
dat er belangstelling voor je bestaat.
Maar zouden we voor ons gevoel
evenveel gepresteerd hebben? Ik
vrees van niet."
Overwining
„Onze grootste prestige-overwin-
ning op al onze zakelijke partners is
wel geweest dat we in januari onze
voorjaarstournee op het laatste mo
ment hebben afgezegd en vervol
gens nog voor 1 juni met een album
voor de dag zijn gekomen met een
album, dat binnen een week num
mer een stond. Iedereen had ons dat
drastische besluit met klem ontra
den, noemde het zelfmoord. Wij
vonden echter dat we op dat mo
ment niet anders konden doen dan
stoppen met het toeren, waar we
geen zin meer in hadden, omdat we
popelden om de nieuwe nummers,
die Nick had geschreven op te ne
men," aldus Wendy, die overigens
met Sayer, in de praktijk Transvi
sion Vamp's voornaamste compo
nist, enige tijd geleden is overge
schakeld op een broer-zus-relatie.
Wendy James staat open voor een
dialoog met haar 'slachtoffers'. Niet
dat ze de hoop heeft ze te kunnen
bekeren, maar ze zou ze misschien
wel kunnen overtuigen om meer te
doen voor Ark, de strijdbare ecolo
gische organisatie, waar ze zich in
navolging van haar goede vriendin
Chrissie Hynde geregeld voor in
spant.
„Het is fijn dat mensen als Sting
en Chrissie proberen de mensen te
wijzen op de noodzaak van een
mentaliteitsverandering. Het zou
nog beter zijn indien tieneridolen
als Jason zich zo zouden inspannen.
Zij spreken de jeugd nu eenmaal
veel meer aan en van de jongeren
zullen we het straks toch moeten
hebben," weet Wendy.
Betrokkenheid
„Ik heb ook volop mijn twijfels over
de betrokkenheid van de popwe
reld bij de brandende sociale vraag
stukken'van vandaag en morgen.
Die wordt beslist overschat. Er zijn
maar paar sterren die hun nek dur
ven uitsteken en die zijn allemaal
dik in de dertig, dus automatisch al
wat wijzer. Onder de jongere garde
zie ik, mezelf buiten beschouwing
latend, helemaal niemand. Natuur
lijk gebeurt er af en toe wel wat,
maar niet uit overtuiging.
De vier benefietconcerten die
Bon Jovi jaarlijks geeft zijn bedoeld
om de manager uit de gevangenis te
houden. Ze hebben te maken met
zijn aanhouding wegens de smok
kel van een 64 ton hasj naar Ameri
ka, niets met het streven naar een
gezondere wereld. Ach weet je. de
meeste popsterren denken alleen
maar aan hun eigen carrière en het
instandhouden van de veroverde
luxe. Cocaïne en limousines, als die
er maar zijn. Nou, ik vertel je: nie
mand zal mij ooit cocaïne zien ge
bruiken of eisen dat er een limousi
ne voor me klaar staat. Als dat geld
dan toch moet worden uitgegeven,
dan red ik liever een paar dolfij-
LEIDEN - Een lap tule, een paar
stokken en een strooien hoed.
Wie hiermee een mondaine dame
tot leven kan wekken is een tove
naar en dat is de poppenspeler
Feike Boschma dan ook in zekere
zin. Vrijwel onzichtbaar voor het
publiek laat hij de lap tule bewe
gen, daarmee een persoon van
vlees en bloed suggerend. De be
wegingen zijn zo karakteristiek
en levensecht dat je op een gege
ven moment vergeet dat het om
een pop gaat.
De dame met tule speelt de
hoofdrol in "A romance of many
dimensions', een nieuwe produk-
tie van Feike Boschma, die vooral
in samenwerking met Griekse ar
tiesten tot stand is gekomen, het
verhaal is gebaseerd pop de rela
tie tussen de poppenspeler en zijn
creatie; een thema dat we uit veel
sprookjes en verhalen herken
nen. Feike Boschma bemint de
door hemzelf tot leven gewekte
dame van tule en probeert haar
op allerlei mogelijke manieren te
bekoren. Hij laat een danseresje
voor haar opdraven (een andere
prachtige pop) en schenkt haar
een hondje, maar ze is niet geïnte
resseerd. Als de dame van tule tot
overmaat van ramp valt voor de
charmes van de heer met de hoed,
een ander door Feike Boschma
uit stjof 'gecreëerd personage,
wordt het de poppenspeler teveel
en vernielt hij zijn eigen lieftallige
creatie.
Na de pauze krijgen we een ou
der werk van Feike Boschma te
zien: "Le theatre est mort, vive le
theatre", een miniatuurpoppen
spel dat zich afspeelt in een oud
theater dat tegen de vlakte gaat.
Tussen de puinhopen brengt een
oude toneelmeester de eens zo
schitterende kostuums weer tot
leven en laat het theater nog een
keer in zijn oude glorie herleven.
We krijgen een aaneenschakeling
van optredens te zien, eindigend
in een laatste uitzinnige finale.
Feike Boschma's poppenthea
ter is bijzonder omdat het uitstijgt
boven het gangbare poppenspel.
(foto Emllio Brizzi)
Bij Feike Boschma is niet het ver
haal belangrijk, maar de pop, die
dankzij de toverhand van Feike
Boschma wezens van vlees en
bloed suggereren. Een knap stuk
je techniek dat door meer dan al
leen poppentheaterminnend pu
bliek bekeken zou moeten wor
den.
WENDELIEN VOOGD
In het gezelschap van de strip-figuren Suske en Wiske bekijkt prins Bern-
hard het nieuwe album 'De rinoramp'.. (foto and
Strip-album voor prins Bernhard
ARNHEM (ANP) Prins Bernhard heeft als president van het Wereld Na
tuur Fonds-Nederland woensdag in Arnhem het eerste exemplaar van de
nieuwe Suske en Wiske strip ontvangen. Het nieuwe album 'De Rino
ramp', waarin de strijd tegen neushoornstropers centraal staat, is tot stand
gekomen in samenwerking met het Wereld Natuur Fonds (WWF).
Twee jaar geleden ontstond bij de uitgever van de strip, het Belgische
Standaard, het idee om samen met het WWF een actie te starten voor het
behoud van de neushoorn. Met name de zwarte neushoorn in Afrika wordt
door stropers met uitroeien bedreigd. De illegale handel in hoornen is
daarvan de voornaamste oorzaak. Er werd besloten een stripalbum uit te
geven in de Suske en Wiske-reeks, met daarin aandacht voor het behoud
van de neushoorn.
In het stripverhaal komt een brief voor van prins Bernhard, waarin hij
aandacht vraagt voor het lot van de neushoorn. Verder worden in 'De
Rinoramp' de lezers opgeroepen het werk van het WWF te steunen. Boven
dien gaat een deel van de opbrengst van de strip naar het fonds.
Bij deze popfenomenen denkt Wen
dy James aan groepen als The
Sugarcubes, Pretenders en zeker
ook aan Transvision Vamp. „Wij
hebben ons bestaansrecht al bewe
zen door tegen alle negatieve publi
citeit in steeds populairder te wor
den. Ons kunnen ze niet veel meer
maken. Waar het nu om gaat is dat
we een levende legende worden. En
dat zal ook gebeuren. Geen twijfel
over mogelijk!"
Dat stoutmoedige plan trok Wen
dy James reeds vijf jaar geleden. Sa
men met gitarist Nick Christian
Sayer, die haar als schuchter zange
resje uit een wijnbar in haar toen
malige woonplaats Brighton had
geplukt. De eerste tweeëneenhalf
jaar leefde het eensgezinde tweetal
vooral van de liefde en liepen al hun
pogingen tot het bemachtigen van
een verlossend platencontract stee
vast op niets uit. Uitgerekend de
maatschappij waarvan ze het minst
verwachtten. MCA, liet eind 1986
alsnog weten dat ze serieus geïnte
resseerd was.
Transvision Vamp intussen ge
completeerd door bassist Dave
Parsons en drummer annex toetse
ste week nota bene al goed voor een
afzet van 340.000 exemplaren, aan
alle Nederlandse media voorbijge
gaan? Wendy James, nauwelijks be
komen van een flitsende triomf
tocht door Scandinavië, weet am
per hoe ze het heeft. Haar stijgende
verbazing heeft wel tot gevolg dat ze
even later maar wat graag uit de
doeken doet waar zij en haar Trans
vision Vamp voor staan.
Slechts afgaande op haar rauwe
geluid laat de Londense formatie
weinig te raden over: hier is sprake
van een gedreven groepje, dat
tracht in de voetsporen te treden
van Velvet Underground, Patti
Smith en The New York Dolls. Wie
Transvision Vamp ook onder ogen
krijgt bijvoorbeeld in de clip van
de nieuwe single 'Landslide Of Lo
ve' of op 22 september in Paradiso
zal wellicht sneller aan Blondie
denken. Omdat Wendy James even
zeer hooggeblondeerd is als Debbie
Harry en niet minder sexy wenst
over te komen.
Erkenning
Juist vanwege die visuele verleide
lijkheid heeft Transvision Vamp
nog steeds niet die algemene erken
ning gekregen, die ze verdient,
meent de 23-jarige aanvoerster. Aan
publiek succes geen gebrek, maar
in de ogen en oren van de (Britse)
muziekpers hebben de 'Vampers'
nauwelijks nog iets goeds kunnen
doen. „Alsof we geen enkele achter
grond zouden hebben, alleen maar
pionnen van handige platenjongens
zijn, zo worden we nog steeds be
handeld. In het begin is mijn opval
lende uiterlijk best een voordeel ge
weest, want een leuk meisje in de
groep betekent al snel grotere foto's
in kranten en tijdschriften. Inmid
dels ben ik bijna geneigd te geloven
dat het beter is om een meer neutra
le indruk te maken."
Anderzijds, de invloed van de be
schouwende journalistiek moet ze
ker niet worden overschat, stelt
Wendy James. „Er wordt door bui
tenlanders nog altijd behoorlijk
hoog opgekeken tegen de mening
van bladen als New Musical Ex
press, Melody Maker, Record Mir
ror en Sounds, maar samen hebben
ze nog niet de oplage van Farmer's
Weekly. Met andere woorden: zo
groot is hun bereik nu ook weer
niet. Artiesten de hitparade in
schrijven kunnen ze echt niet. We
hebben dat gemerkt toen we zo'n
twee jaar geleden met onze eerste
belangrijke single ('Revolution Ba
by') even hun steun mochten genie
ten. Ondanks alle voorpagina's flop
te die plaat. Deze zomer werd 'Baby
I Don't Care' over de hele linie zo ge
kraakt dat het niet mooi meer was,
maar we haalden wel de eerste
plaats."
Vandaar dat ze zich niet meer uit
het veld zal laten slaan door vernie
tigende kritieken. „De eerste keer
dat je de grond in wordt geboord
doet het pijn, enorm veel zelfs. Je
went er ook niet aan, je gaat het wel
relativeren. Je denkt ook: hier is ie
mand slecht met zijn vak bezig,
want hij of zij laat zich leiden door
allerlei vooroordelen. En je herkent
op een gegeven moment een vast
patroon. Dat is dat de pers in Enge
land dol op je is als je het nog niet
hebt gemaakt en dat je op handen
wordt gedragen als je bent uitge
groeid tot een levende legende zoals
Bruce Springsteen of Bob Dylan.
Zit je daartussen en kun je toch je
hoofd boven water houden, dan ben
je aan de goden overgeleverd. Waar
schijnlijk omdat men het niet kan
hebben dat je onafhankelijk bent."
Bestaansrecht
