Kees Brusse: 'Hij was een soort wonderman'
Applaus voor Hauer in Venetië
Prijzen geweigerd
Gefluit voor Wertmueler
Eerste druk
Duivelsverzen
uitverkocht
Dansende penselen en
schilderende dansers
Familie ontsteld over 'uitlekken' nieuws overlijden Simenon
VENETIE - In de -Dogenstad
heeft men zijn uiterste best ge
daan om een gevoel van feest
vreugde te creëren rond de start
van de 46-ste Mostra Internazio-
nale d'Arte Cinematografica.
Het oudste filmfestival te we
reld. Met een buiten Italië zel
den waarneembaar gevoel voor
smaakvol versieren heeft men
het op zichzelf bescheiden festi
valpaleis op het Lido een prach
tige facade verschaft in de kleu
ren wit, groen en goud, geac
centueerd met bossages, wit
zeildoek en wapperende banie
ren. Maar de euforie is meteen
fors getemperd door verschei
dene hoosbuien die de verf in
groene stralen van het gebouw
af deden gutsen. En niet minder
door de teleurstellende kwali
teit van de eerste competitie
film, een Italiaanse inzending
nog wel: Lina Wertmuellers, in
het Engels opgenomen aids-
drama On A Moonlit Night.
door
Pieter van Lierop
Toen Wertmueller zich voor haar
persconferentie kwam melden,
werd ze met gefluit ontvangen.
Toen echter hoofdrolspeler Rutger
Hauer een minuut later zijn op
wachting maakte, werd hij onthaald
op een enorm applaus. Onze landge
noot blijkt bij de Italianen een paar
potten te kunnen breken, zeker
sinds mede dank zij zijn hoofdrol in
Legend Of A Holy Drinker, de Itali
aan Ermanno Olmi vorig jaar hier
de Gouden Leeuw kon winnen.
Hauer krijgt van pers en publiek
een enthousiaste ster-behandeling
zoals hij er waarschijnlijk nooit eer
der een heeft meegemaakt en de ac
teur laat het zich met zichtbaar ge
noegen welgevallen. "L'Olandese
gigante", zo wordt Rutger in een
krant genoemd.
In On A Moonlit Night speelt hij
een journalist die voorgeeft met
aids besmet te zijn, om zo uit te vin
den hoe medemensen (in restau
rants, in een werkkring en zelfs in
de biechtstoel) daarop reageren.
Dat moet dan tot een Walraff-achti-
ge reportage leiden, maar o, toe
val! de verslaggever ontdekt dan
werkelijk seropositief te zijn. Het
doet hem besluiten te breken met
de vrouw die hij in Parijs lief heeft
en die zelfs een kind van hem heeft.
Maar aids of geen aids, die vrouw
volgt hem naar New York, want wa
re liefde kent geen vooroordelen.
Wertmueller zette in Venetië uit
een dat ze stelling wil nemen tegen
het doemdenken, dat de aids-psy-
chose een erger fenomeen is dan de
ziekte zelf en dat haar film bedoeld
is om enige vooroordelen weg te ne
men en om een positivisme te gene
reren waarmee aids te overwinnen
valt. Die instelling mag loffelijk he
ten, maar dat neemt yveg dat On A
Moonlit Night een mislukte film is
die van Rome en Venetië naar Lon
den en New York holt om er de
meest toeristische lokaties uit te
buiten, die uitsluitend kunstmatig
overkomende personages opvoert
die onveranderlijk door de duurste
couturiers gekleed schijnen en
woonachtig zijn in de meest elegant
denkbare appartementen. Nooit
vermoed dat er over aids zo'n sterie
le film te maken valt. Homoseksua
liteit of drugsgebruik zijn geen de
tails die ter sprake worden gebracht
en journalistiek is zo te zien een ui
terst glamoureus vak. Intussen
presteert Rutger Hauer het onmo
gelijke door aannemelijk te maken
dat zowel Faye Dunaway als Na-
stassia Kinski hun angsten voor be
smetting opzij kunnen zetten bij
hun verlangen om deze blonde Ne
derlander in de armen te sluiten.
Liederlijk
Hauer bevestigde overigens zijn
eerder uitgesproken vrees dat zijn
Van Gogh-project voor onbepaalde
tijd is uitgesteld. Het geld dat er per
1 september voor bij elkaar had
moeten zijn, bleek vooralsnog niet
te vinden.
Als tegen Wertmuellers film het
ontbreken van een 'stijl' als ernstig
ste bezwaar kan worden inge
bracht, het grootste probleem dat
een willekeurig publiek met de
nieuwe Peter Greenaway-film zal
hebben is de aanwezigheid van de
zeer nadrukkelijke, karakteristieke
óreenaway-stijl in The Cook, The
Thief, His Wife Her Lover. Het
geen neerkomt op andermaal ba
rokke, obsessieve aandacht voor
seks en dood, wreedheid, verdor
venheid en bederf.
Voor The Cook etc. heeft Greena-
way naar eigen zeggen het model
gekozen van een Jacobijnse wraakt-
ragedie, behandeld als satire en
vanwege de typerende accenten op
het lichamelijke (veel eten en drin
ken, vrijen, bloeden, kotsen, poe
pen en piesen) op te vatten als een
voorloper van Jarry, Artaud, Batail-
le en Bunuel.
De dominerende plaats van han
deling is een gigantisch restaurant,
genaamd Le Hollandais, waar we
gedurende tien avonden aan tafel
schuiven bij liederlijke criminelen
die potverteren in de zeventiende
eeuwse stijl van de door Frans Hals
geschilderde, schransende schut
ters van St. Joris; in dat (overwe
gend bloedrode) restaurant zicht
baar als gigantisch uitvergrote
wanddecoratie. Michael Gambon
(The Singing Detective) speelt met
angstaanjagende agressie en vulga
riteit de gangsterkoning wiens
vrouw (gerenommeerd Shake-
speare-actrice Helen Mirren) tussen
de maaltijden door naar het domein
van chef-de-cuisine Richard
Bohringer glipt, om ergens in een
provisie-kelder of servieskast de
liefde te bedrijven met bibliofiel
Alan Howard. Gambon ontdekt het
overspel en vermoordt de minnaar.
Mirren wreekt zich door haar gelief
de als maaltijd te laten toebereiden
en vervolgens de moordenaar te
dwingen daarvan te eten.
Overrompelend
Een uiterst bizarre, cynische en gru
welijke film die naadloos aansluit
bij eerder Greenaway-werk. Maar
Rutger Hauer in de 'La Leggenda del Santo Bevitore'
de bombastische brutaliteit waar
mee deze satanische filmer histo
risch theater en (Hollandse) schil
derkunst binnen zijn eigen univer
sum trekt, blijft overrompelend en
onnavolgbaar.
De Haagse producent Kees Kas-
ander legt opnieuw grote eer in met
dit derde resultaat van vruchtbare
samenwerking met de Britse cine
ast. Maar buitengewoon impone
rend is zeker ook het art direction-
werk van het duo Ben van Os en Jan
Roelfs die als ontwerpers zo zoetjes
aan tot de wereldtop zijn gaan beho
ren, wat binnenkort ook zal blijken
uit artistieke bijdragen aan de Frans
Weisz-film Leedvermaak en de Van
Gogh-biografie die Robert Altman
aan het voltooien is. Roelfs Van
Os zijn rijp voor een speciaal Gou
den Kalf. Aan de competitie om de
Gouden Leeuw doet Greenaway's
film helaas niet mee. 'Te moeilijk',
had festival-directeur Biraghi ge
oordeeld. Maar ook selectie voor de
sectie Venezia Notte mag be
schouwd worden als uiterst eervol.
DEN HAAG (ANP) - Boekhandels
door het hele land melden een enor
me belangstelling voor de tweede
druk van de Duivelsverzen (vertaal
de versie) van Salman Rushdie. De
eerste druk was zaterdag vrijwel
overal al uitverkocht. De tweede
editie verschijnt op 12 september.
"Mensen betalen bij ons het hele
bedrag vooruit om er zeker van te
zijn dat ze een exemplaar bemachti
gen", zegt een woordvoerder van
Ako, een keten met boekhandels
het hele land. Ook andere boekhan
dels zeggen een lijst met inteke
naars te hebben.
De meeste boekhandelaren zijn
voorzichtig met het tentoonstellen
van het omstreden boek. Vrijwel
nergens ligt het open en bloot in de
etalage. "Wij willen niet provoce
ren" is de meest gehoorde reden.
Een woordvoerder van Libris,
een samenwerkingsverband van 90
zelfstandige boekhandels, zegt dat
hij de Librisdeelnemers met na
druk geadviseerd heeft térughou-
dend te zijn, maar het het boek wél
te verkopen. "We kennen in ons
land immers vrijheid van drukpers
en meningsuiting, maar provoceren
is nooit goed." Het advies was om
het boek niet te etaleren en er geen
advertenties voor te plaatsen. "Ik
heb er geen bezwaren tegen gehad,
dus ik ga er van uit dat iedereen dat
advies heeft opgevolgd", aldus de
woordvoerder.
Ook Broese Kemink in Utrecht
kiest voor terughoudendheid en
heeft geen affiches of iets dergelijks
opgehangen: "Alles wat kan provo
ceren, laten we achterwege", aldus
een woordvoerder.
DEN HAAG - Holland Dance festival. Ne
derlands Dans Theater met 'Invention' van
Phlip Taylor/Norman Perryman/Miloslav
Kabelac; •Brainstorm' van Hans van Manen-
/Arthur Honegger/Keso Dekker; 'Stamping
Ground' van Jiri Kylian/Carlos Chavez. Ge
zien op 6 september in het AT T dansthea
ter in Den Haag alwaar nog tot en met 9 en
22/24 september.
Holland Dance Festival
DEN HAAG - In het internationa
le Holland Dance Festival dat
zich deze maand in Den Haag af
speelt, mocht het Nederlands
Dans Theater gisteravond de
spits afbijten. Eén dag na het der
tigjarig bestaan van het NDT
brachten Hans van Manen en Phi
lip Taylor twee premières: Brain
storm en Invention.
Hans van Manen's idee voor
Brainstorm ontstond voor een
deel in de auto op weg naar de
wasserette, op de radio hoorde hij
Arthur Honeggers Sonatine voor
viool en violoncello uit 1932. Deze
fragmentarische en tegendraadse
muziek sloot aan bij zijn plan met
verschillende dansvormen tot
een "harmonie van de fragmenta
tie" te komen. In een zwarte ruim
te zweeft net boven de grond een
reeks televisietoestellen die afge
plakt zijn, zodat er slechts hori
zontale strepen aan bewegend
beeld overblijven. Acht dansers
vormen een groepje (een bosje as
perges- zoals Van Manen het
noemt), dat telkens uiteenvalt in
een solo, een duet of een kwartet.
Met de sfeer van de muziek wis
selt ook de stijl van de dans: soms
zijn de bewegingen expressionis
tisch, dan weer jazzy of klassiek,
na deze choreografische uitstap
jes komen de dansers weer terug
in de groep.
Van Manen staat bekend om
zijn strakke vormenspel en Brain
storm is een van zijn meest 'losse'
balletten. Maar tegelijkertijd ook
een van de saaiste want al de on
derdelen samen roepen weinig
spanning op. Natuurlijk zijn er
weer enkele juweeltjes tfan inven
tieve bewegingen en ruimtelijke
patronen maar als geheel is het te
terloops en moet de beoogde har
monie het verliezen van het toe
val. Toeval als belangrijk uit
gangspunt. In samenwerking met
beeldend kunstenaar Norman
Fragment uit Hans van Manens 'E
Neder lands Dans Theater.
Perry en met de sterk van karak
ter wisselende slagwerkcomposi
ties van Miloslav Kabelac, ont
stond er een soort performance
van muziek, decor en dans. Het
decor bestaat uit een aantal bewe
gende, levensgrote panelen die
eruit zien als stukken gescheurd
papier. Op deze papieren panelen
schildert Perryman, als een regis
seur, live met dunne verf vanaf
een overhead projektor. Het pen
seel van Perryman neemt op die
manier gigantische vormen aan
en de dansers reageren direct op
dat geprojekteerde penseel. Hij
zit ze achterna maar terugboksen
doen de dansers ook. Als Perry
man zwarte verf gebruikt, vloeit
die langzaam alle licht en dus-de
danseres weg.
Deze effekten zijn ongelofelijk
indrukwekkend. Het decor is op
die manier een sturende kracht
en heel wat anders dan het ge
bruikelijke achtergrondbehange-
iinstorm', uitgevoerd door het
tje. Maar wanneer de direkte sa
menwerking ontbreekt, komen
de zwakke punten aan en in het
licht. De bewegingen op zichzelf
hebben weinig om het lijf en de
opgeroepen sferen lopen sterk
uiteen door de acht slagwerkcom
posities van Kabelac. De ene keer
waan je je door de oosterse mu
ziek in een boeddhistisch kloos
ter, dan weer woon je een agres
sieve slapstickfilm bij. Doordat
vooral de muziek ene de painting
performance ontdekkingsvol en
overheersend zijn, is Taylor een
beetje in de ontdekkingsfase blij
ven steken. Eenheid ontbreekt.
Dat neemt niet weg dat Inven
tion alle lof verdient, juist vanwe
ge die risicovolle onderneming.
Invention is een dansend schilde
rij, anders dan anders en vaak ge
woon verbluffend mooi.
INGRID
VAN FRANKENHUYZEN
'Het is een verschrikkelijk
trieste zaak: het nieuws
van het overlijden van Si
menon hebben de nabe
staanden van de auteur,
zijn kinderen in de eerste
plaats, moeten vernemen
uit de krant. De schrijver
zelf had testamentair laten
vastleggen dat pas twee
weken na zijn dood, als zijn
as over de tuin van zijn huis
in Zwitserland verstooid
was, zijn overlijden mocht
worden bekend gemaakt.
Maar de kleine kring van
intimi heeft het 'geheim'
niet kunnen bewaren: er is
ergens een lek geweest, zo
dat het nieuws nu al open
baar werd. Een laatste na
drukkelijke wens van hem
is dus niet gehonoreerd. De
familie is er vreselijk ver
drietig over'.
door
Peter Huisman
en René T'Sas
DEN HAAG - De verkoopleider
van uitgeverij Bruna in Utrecht,
•Chris de Graaf, vertelde gisteren te
lefonisch van de persoonlijke secre
taresse van Georges Simenon in
Lausanne te hebben vernomen dat
de schrijver afgelopen maandag op
86-jarige leeftijd 'rustig en zonder
pijn' is overleden. 'Wij mochten van
haar absoluut geen bloemen sturen
en die wens hebben wij uiteraard
gerespecteerd', zegt De Graaf.
In overeenstemming daarmee zal
Bruna geen 'bijzondere verkoopac
tie' ter gelegenheid van Simenons
sterfdag ondernemen. 'Als de fami
lie wil dat er zo min mogelijke
ruchtbaarheid aan zijn dood wordt
gegeven, dan menen wij geen com
mercieel slaatje uit deze gebeurte
nis te moeten slaan. Laten we nu
niet het principe 'de één z'n dood, is
de ander z'n brood' toepassen. Wij
gaan gewoon door met het normaal
op de markt brengen van zijn werk'.
Deze activiteiten houden in dat'
de produktie van zijn Maigrets en
zijn psychologische romans op ge
bruikelijke wijze wordt voortgezet.
De Graaf vertelt nog maar heel kort
geleden met de zaakwaarnemers
van Simenon een nieuw 'wereld-
contract' gesloten te hebben waarin
Bruna zich verplicht elk jaar een
aantal titels van Simenon te blijven
uitgeven tot ver na het jaar 2100.
Bruna heeft al bijna 35 jaar de al
leenheerschappij over het uitgeven
van Simenonboeken in het Neder
lands taalgebied en nog steeds
vindt zijn werk - of het nu gaat om
zijn ongeveer 86 Maigrets of zijn 116
psychologische romans - bij een
groot publiek gretig aftrek. Vooral
de Maigrets in de Zwarte Beertjes-
reeks blijven volgens De Graaf pri
ma lopen. Er komt steeds weer een
nieuw publiek op af.
Onvoorstelbaar
Chris de Graaf: 'Wat die man in zijn
leven geschreven heeft is onvoor
stelbaar. Behalve 220 romans en
1000 vertellingen heeft hij ook nog
eens 180 andersoortige boeken, 5
biografische werken en een aantal
reportages geproduceerd. Zijn boe
ken zijn verschenen onder 17 ver
schillende pseudoniemen in 32 lan
den en zijn in 46 talen vertaald'. Vol
gens een recent cijfer van Unesco
zijn er in totaal waarschijnlijk 360
miljoen exemplaren van Simenons
boeken ovér de wereld verspreid.
Alleen uitgeverij Bruna al heeft
bijna 15 miljoen Zwarte Beertjes
van Simenon verkocht. En dat is
nogal wat, in aanmerking genomen
dat er van die Zwarte Beertjes in
hetzelfde tijdsbestek van haast 35
jaar 65 miljoen exemplaren over de
toonbank zijn gegaan. Heel duide
lijk spant de verkoop van 'Maigret
in Holland' dat geïnspireerd is door
Simenons verblijf in Delfzijl, de
kroon.
Vorig jaar heeft Bruna ter gele
genheid van Simenons 85-ste ver
jaardag overigens wél 'iets bijzon
ders' gedaan, namelijk een speciale
Simenon-'cassette' op de markt ge
bracht: een serie van 15 psychologi
sche romans van Simenon, aange
vuld met een informatief boekje
van Simenon-kenner A.J. van Zuy-
len, getiteld 'Georges Simenon
speurde naar de mens'. Onlangs
heeft Bruna deze serie verder aan
gevuld.
Simenon-filmmaand
Het Nederlands Filmmuseum is
van plan volgend jaar, eventueel in
samenwerking met Kriterion, een
Simenon-filmmaand te organise
ren. Het accent zal daarbij liggen op
de verfilmingen van de psychologi
sche romans van Simenon. Ook zal
er een aantal Amerikaanse, Franse
en Italiaanse films worden ver
toond 'in de sfeer van Simenon',
zoals bijvoorbeeld 'Quai des Bru
mes' van Marcel Carné, met Jean
Gabin (die later commissaris Mai
gret talloze malen heeft vertolkt),
Michèle Morgan, Michel Simon en
Pierre Brasseur in de hoofdrollen.
Een flink aantal van Simenons
boeken is, vaak meermaals, voor de
televisie bewerkt. Recent bracht de
KRO een twaalfdelige serie Simen-
on-verfilmingen op het scherm, ge
produceerd door een aantal Eu
ropese omroepen waaronder ook de
KRO. Wat echter de Nederlandse
Simenon-bewerkingen betreft
spreekt de Vara-produktie uit de ja
ren zestig, met respectievelijk Kees
Brusse en Jan Teulings in de rol van
Maigret, waarschijnlijk nog het
meest tot de verbeelding.
Wie eventueel had gehoopt dat de
Vara, met het overlijden van Simen
on, de Mairgret-serie nog een keer
zou herhalen, komt overigens be
drogen uit. De Vara laat desge
vraagd weten dat er geen plannen
zijn om de serie opnieuw uit te zen
den. 'Ook al omdat ze nog in zwart-
/wit gefilmd zijn,' aldus de omroep.
Kees Brusse zegt met erg veel ple-
zier terug te denken aan de tijd dat
hij de hoofdrol speelde in de ver
filming van de Maigret-verhalen.
'Het was voor het eerst dat we zoiets
deden in Nederland. Samen met on
der anderen Wies Andersen, die de
rol van Lapointe speelde, en Marcel
Hendrickx, heb ik daar ontzettend
veel genoegen aan beleefd. Maigret
was toen, en nu nog, een ideale rol
om te spelen.'
Jaren later speelde Brusse de
hoofdrol in een aantal verfilmingen
van de 'gewone' Simenon-romans
voor de VPRO-tv. 'We hebben er
toen vier of vijf gemaakt, waaronder
'De blauwe kamer'. En ook dat heb
ik met veel plezier gedaan. Simenon
was een man met een enorm psy
chologisch inzicht, een soort won
derman. Er zijn wel meer auteurs
die, net als hij, ontzettend veel heb-
ben geschreven, maar er zijn er wei
nigen met een vergelijkbaar inzicht
in wat mensen drijft en beweegt.
Weinigen ook die dat vervolgens op
zo'n eenvoudige manier duidelijk
kunnen maken. Wat dat betreft
heeft Simenon altijd een zeer grote
plaats bi) me ingenomen.'
Jan Teulings: 'Voor de meeste
Brusse zegt er nog steeds veel voor
te voelen om opnieuw in een aantal
Simenon-verfilmingen te spelen.
'Er zijn nog genoeg psychologische
romans die nog altijd zeer de moeite
waard zijn om te verfilmen, maar
ook een nieuwe Maigret-serie zou ik
fantastisch vinden. Het probleem is
alleen dat er bij de bestaande om
roepen nauwelijks geld is en dat er
ook ternauwernood mensen te vin
den zijn die echt in dat soort projec
ten geïnteresseerd zijn. Het is zo
veel makkelijker en goedkoper om
het zoveelste kwisprogramma te
maken.'
Plannen van Brusse om voor de
Avro werk van Simenon te verfil
men belandden, onder meer door
het verdwijnen van Wibo van de
Linde als directeur, in de ijskast.
'Bovendien was dat idee ook een
beetje achterhaald door de interna
tionale serie Simenon-tv-films die
in Nederland door de KRO is uitge
zonden. Maar ik ben en blijf ervan
overtuigd dat bijvoorbeeld een
nieuwe Maigret-serie ook nu weer
bij, een zeer breed publiek zou aan
slaan.'
Jan Teulings nam na twee jaar de
Maigret-rol van Brusse over. Teu
lings: 'Dat ging heel toevallig. Toen
Kees Brusse er mee stopte was ik in
de studio. Daar liep ik de regisseur,
Eimert Kruithof, tegen het lijf die
me vroeg: ken jij niemand die de rol
zou kunnen overnemen? Waarop ik
antwoordde: Ja, ik! Hij moest harte
lijk lachen, maar zei: Dat we daar
niet eerder aan gedacht hebben! In
vier jaar tijd hebben we toen 19 afle
veringen opgenomen. Er werd heel
veel aandacht aan besteed, er werd
uitvoerig gerepeteerd en we gingen
ook altijd naar Parijs om op locatie
te kunnen filmen. Daardoor was
het, ook voor die tijd, al een dure se
rie. Volgens mij is dat ook de reden
dat de Vara er toen, zonder opgaaf
van reden, plots mee is gestopt.'
In 1966 ontmoette Jan Teulings
Simenon op een groot feest, georga
niseerd door de uitgeverij Bruna die
toen honderd jaar bestond, waarop
onder meer alle Europese Maigret-
vertolkers waren uitgenodigd. 'Si
menon was een ontzettend aardige,
spitse vent. Een persoonlijkheid
waar je niet om heen kon, maar die
tegelijk moeilijk te benaderen was.
Een erg introverte man. Bij die gele
genheid is toen, in Delfzijl, ook een
Maigret-standbeeld onthuld. Het
blijf ik Maigret'.
staat er nog, maar is dermate over
woekerd dat het nauwelijks terug te
vinden is.'
In tegenstelling tot Kees Brusse
betwijfelt Jan Teulings of een nieu
we Nederlandse Mairgret-ver-
filming nog zou aanslaan. 'Ik denk
dat er niet zoveel behoefte aan is. De
Maigret-verhalen bieden niet dat
brute geweld dat tegenwoordig in
elke politieserie zit.'
Herkenbaar
Gevraagd naar zijn mening over de
overige Simenon-werken drukt
Teulings zich enkel in superlatie
ven uit. 'Het is geweldig, ongeloof
lijk. Waarom? Omdat het zo herken
baar is. Wat zijn personages doen
had je bij wijze van spreken ook zelf
kunnen doen als de omstandighe
den er naar waren geweest. Vooral
'Pedigree', waarin hij beschrijft hoe
hij als straatkind in Luik is grootge
bracht, sprak me - juist ook vanwe
ge die herkenbaarheid - ontzettend
Dat hij als Maigret bij het Neder
landse publiek zo'n succes kende
voert Teulings terug op het feit dat
Maigret 'een erg sympathieke fi
guur' is. Teulings: 'Ik heb daarna
nog tientallen grote tv-rollen ge
speeld, maar voor de meeste men
sen blijf ik toch Maigret. Blijkbaar
kwam ik nogal overtuigend over
want ook in het hotel in Parijs, waar
we destijds altijd logeerden, zei een
vrouw telkens: Vous êtes le vrai
Maigret. En toen ik, met m'n regen
jas, hoedje en pijp over de Quai des
Orfèvres liep waren er altijd wel een
paar agenten die salueerden.'
Toch zegt Teulings het succes van
destijds niet al te hoog in te schat
ten. 'Als je een sympathieke figuur
als Maigret speelt word je toege
juicht, maar als je een figuur als
Kwel speelt in 'Hollands Glorie'
word je uitgescholden. Zo gaat dat
nu eenmaal.'
AMSTERDAM (ANP) - De regis
seur Jan Joris Lamers weigert de
Albert van Dalsumprijs. Hij voelt
zich wel „zeer vereerd" dat het be
stuur van het Amsterdams Fonds
voor de Kunst hem deze prijs voor
het toneelseizoen 1988/89 heeft toe
gekend, maar hij is niet bereid het
er aan verbonden bedrag van 10.000
te aanvaarden. In de brief waarin hij
dat meedeelt staat geen nadere toe
lichting op deze weigering, aldus
een bekendmaking van het fonds.
De toneelleider zou de prijs krijgen
voor zijn regie van ,Kras' van Judith
Herzberg bij Maatschappij Discor-
dia.
De aanmoedigingsprijs toneel
van 5.000 gulden is toegekend aan
de acteurs van De Trust. Zij beslo
ten na het afstuderen van de Arn
hemse toneelschool bij elkaar te
blijven en hebben volgens de ad
viescommissie sindsdien een aantal
„zeer interessante theaterproduk-
ties" gemaakt.
De aanmoedigingsprijs mimogra-
fie van eveneens 5.000 gulden is toe
gekend aan de mime-regisseurs Mi
ke van Alfen en Nancy Nievaard.
Overigens is de Pisuisseprijs voor
de meest belovende student van de
Amsterdamse Akademie voor
Kleinkunst dit jaar ook geweigerd.
De prijs van 2.000 gulden was be
doeld voor voor Istvan Hitzelber-
gen. Hij weigerde de prijs omdat hij
het onderwijs aan de academie be
schouwt als een groepsproces. Hij is
het er niet mee eens dat één student
wordt uitgekozen voor een derge
lijk eerbetoon.
JEUGDORKEST - Adam Ga
tehouse (39), vaste dirigent en artis
tiek leider van het Nationaal Jeugd
Orkest, vertrekt. Hij heeft deze
functie sinds 1980 vervuld. Ga
tehouse gaat free lance werken. Het
orkest bestaat uit ongeveer hon
derd leden. Gatehouse, die ook een
aantal jaren dirigent van het Natio
nale Ballet is geweest, neemt op 17
september met een concert van het
jeugdorkest in de Beurs van Berla-
ge in Amsterdam afscheid.
