Haute-couture, mode voor sprookjesprinsessen
PAGINA 16
MAANDAG 14 AUGUSTUS 1989
i het huis Nina Deze mantel roept herinnering op aan de 'New
Look'. Dit model, uitgevoerd in fuchsia, met een
kraag en manchetten van grijs vossebont, komt van
het huis Carven.
Een zijden avondjapon uit de collectie van het huis Balmain,
dat Erik Mortensen als ontwerper heeft aangetrokken.
Extravagantie, weelde en overdaad overheersen opnieuw in Parijs
Misschien hebben zij zich wat laten meeslepen door alle uitbundigheid rond het
tweede eeuwfeest van de Franse revolutie. Of misschien heeft de golf van nieuw
'realisme' in de haute-couture. die de ontwerpers een paar seizoenen lang met
beide benen op de grond deed staan, zijn beste tijd weer gehad. Waar de
couturiers voor komende herfst en winter mee op de proppen kwamen, past in elk
geval meer bij een toneelopvoering van een sprookje dan bij een doordeweeks
dagje winkelen in een provinciestad.
door
Kitty van Gerven
Extravagantie, weelde en
overdaad zijn helemaal terug.
Creaties, waarin eigenlijk al
leen prinsessen, diva's of sire
nes lijken te passen, vulden de
plankiers bij de onlangs in Pa
rijs gehouden coutureshows.
Bont, fluweel, struisvogelve
ren, kant en veel, heel veel
goudbrokaat onderstreepten
nog eens de sfeer van rijkdom,
die doorgaans al rond dit mo-
degebeuren hangt.
Vooral 'debutant' Gianfranco
Ferré, bij Dior de opvolger
van Mare Bohan, zorgde voor
verrassingen. De Italiaanse
ontwerper legde eer in met
zijn collectie, die overigens
wat aan de voorzichtige kant
was. Hoewel... Strapless bal
jurken met tulen petticoats,
stola's van sabelbont, enorme
organza strikken en zacht le
ren pakken; de vormgeving
mag dan misschien wat streng
zijn, de materialen zijn in elk
geval uiterst luxueus.
Ferré liet vormen uit het ver
leden, met name uit de jaren
vijftig, en zeer eigentijdse mo
dellen samenvloeien tot een
evenwichtig geheel. Voor
overdag koos hij rokken tot
net op de knie of broeken die
de enkels vrijlaten, terwijl hij
de schouders maar een zeer
licht accent gaf. Maar of het
nu met Ferré's baljurken vol
borduursels is, met zijn satij
nen pantalons, tweedpakjes
met visgraatdessin en paille-
tjes of inzetten van bont, met
zijn kleine, slank afkledende
zwarte jurkjes onder cashme
re jassen of zijn jasjes van Per
zisch lam, Dior bevestigt met
deze nieuwe ontwerper onge
twijfeld opnieuw zijn reputa
tie als vooraanstaand couture-
huis.
Orient
Sierde Ferré sommige van
zijn avondgewaden met bor
duursels in Paisley-dessin, In
diase invloeden waren ook te
vinden bij Jean-Louis Scher-
rer. Tulbanden van goud-la-
mé tooiden de hoofden van de
mannequins in nauwsluiten
de broeken met tunieken, re
dingote-jassen van fluweel of
suède, robes-manteaux met
oriëntaalse prints en met ga
lon afgezette bolero-jasjes of
uniformjasjes. Zelfs de bruid
kwam op in een broekpak met
militairistische details.
Chocoladebruin is de favorie
te kleur van Scherrer voor ko
mende winter en hij verleven
digt deze met allerlei tinten
rood - van koraal tot cyclaam -
,'pauwblauw en kobalt.
Ook Erik Mortensen, ontwer
per van Balmain wil van iede
re cliënt een ware diva maken,
gezien het grote aantal plui
men en veren, dat hij gebruik
te.
De man, die de shorts tot hau
te-couture 'verhief, stapte nu
over op de wielrenbroekjes,
die hij tot zeer speciale crea
ties combineerde met helder
blauwe, pistach-groene of
vuurrode jasjes met grote
knopen en opstaande kragen.
Piramide-vormen kwamen
onder meer in zijn mohairjas-
sen voor, maar ook in tops bo
ven strak aansluitende broe
ken met oriëntaals borduur
werk. Zijn zijden avondjapon
nen in schitterende goud- en
kopertinten waren zeer opval
lend, maar de visstaarten,
waarmee sommige modellen
zijn uitgerust zullen het de
draagster niet gemakkelijk
maken zich te verplaatsen.
André Oliver verwelkomt -
voor het huis Pierre Card in -
het volgende seizoen met een
heel nieuw silhouet. Hij liet de
zoom van strakke rokken da
len tot halverwege de kuiten.
Soms ook verving hij de rok
door strakke broeken of licht
zwierige pantalons.
Cardin brengt ook de schou
ders weer tot normale propor
ties terug. Opvallende kragen,
een specialiteit bij Cardin, be
dekten in veel gevallen de he
le schouderpartij.
Het vrolijkst waren Olivers
korte jassen met imitatie-
bontranden langs de armsga
ten, z'n kraagloze jasjes in de
Voor Yves Saint Laurent
hoeft de bruid niet meer in
het wit en zelf met een zwan
gerschap lijkt deze, wat
middeleeuws aandoende
creatie rekening te houden.
vorm van een trui en z'n pon
cho's, hoewel zijn avondtoi
letten van fuchsia- en pistach-
kleurige zijde ook allerminst
somber genoemd kunnen
worden. Het vrolijke effect
werd nog eens versterkt door
de wonderbaarlijke hoeden,
die erbij werden gedragen.
Lagerfeld
Karl Lagerfeld leek aanvan
kelijk de New Look van Dior
een wedergeboorte te gun
nen, maar, zoals de ontwerper
zelf verklaarde, zijn inspira
tiebron voor de nieuwste Cha-
nel-collectie kwam van nie
mand minder dan van Coco
Chanel zelf. "Van de Chanel-
collectie van 1939, die nooit is
vertoond. Zij was de eerste
met deze lijn en ik heb daar
bewijzen van", zei Lagerfeld.
Of het nu Coco's vooruitzien
de blik was, of de creatieve in
terpretatie, die Lagerfeld zelf
aan deze vooroorlogse crea
ties gaf, voor het huis Chanel
is de wintercollectie zeker
zeer nieuw en opzienbarend.
Met name de jasjes, die het
Een uitbundige avondjapon uit de collectie
Ungaro.
leeuwendeel van de geshow
de kleding uitmaakten.
Lagerfeld bracht ze in de
meest uiteenlopende uitvoe
ringen, tot op de heupen, tot
op de bovenbenen en zelfs zo
lang, dat het redignotes leken.
Maar alle zeer nauwsluitend
in de taille en met kleine, hoge
revers of - bij de varianten
voor 's avonds - met een lage
hals, die de schouders prak
tisch vrijlaat. Een heel ver
schil met de vierkante jasjes
van 'Madame Coco' destijds,
hoewel ook Lagerfeld uiter
aard wel vasthield aan de voor
dit huis zo kenmerkende
tweedstoffen in pied-de-pou-
leruiten.
De kleuren waren daarente
gen weer zeer onorthodox:
oud-rose en lila, hier en daar
met wat goud-borduursels,
die de glimmende accessoires
van Chanel in gedachten rie
pen. Karl Lagerfeld combi
neerde de jasjes met verschil
lende roktypes, daarbij haast
angstvallig de benen verbor
gen houdend. Hij koos wat
weinig voor de hand liggende
rokken, zoals zwierige model
len van chiffon, maar ook lan
ge wijde versies, soms gedra
peerde of sarong-achtige.
Sommige waren uitstekend
geschikt om als avondkleding
te worden gedragen, vooral
als zo'n superdunne rok
wordt gecombineerd met een
topje van kant, één van Lager-
feld's meest favoriete materia
len voor komende winter.
Maar voor wie echt aller ogen
op zich gericht wenst te heb
ben bij een avondje uit, toon
de Lagerfeld een kattepak van
brocaat met panter-dessin.
Ungaro
Voor insiders in het Parijse
modewereldje was de presen
tatie van Emanuel Ungaro;
dagenlang onderwerp van ge
sprek.
Laetitia Scherrer, dochter
van modeontwerper Louis
Scherrer, in een door haar
vader ontworpen pak.
Fluwelen 'strikken, satijnen
ruches en taftzijden stroken
als slangen om de dames ge
strengeld, zorgden samen met
de meters kant en zijde voor
een wat 'overdone' geheel.
Het resultaat waren gewaden,
die normaal gesproken alleen
te zien zijn op kostbare porse
leinen beeldjes op antieke
muziekdozen, die zeer veel
van de boezem vrijlieten,
strakke, gedrapeerde zijden
blouses en jurkjes en geruite
jasjes boven gebloemde of ge
ruite korte rokjes, die veel van
de benen lieten zien.
Ungaro was vooral kwistig
met versieringen. Het aantal
strikken, ruches, bloemen en
stroken tule was amper te tel
len. Heel bont maakte hij het
met zijn laatste creatie, die de
naam ,droomjurk' had meege
kregen, een japon met crinoli
nes a la Marie Antoinette, met
grote pofmouwen, strikken
en ruches.
Yves saint Laurent
De uitgifte van aandelen van
het huis Yves Saint Laurent in
juli heeft geen afbreuk gedaan
aan de creativiteit van deze
ontwerper. Integendeel. Het
feit, dat de vraag naar aande
len in zijn huis meer dan 200
maal zo groot was als het aan
tal beschikbare waardepa-
piertjes heeft hem kennelijk
extra geïnspireerd. Want ook
ondanks geruchten dat de ge
zondheid van Saint Laurent te
wensen zou overlaten, toonde
hij een collectie, waarbij de
Bittertje
Boom der kennis
Eten van de boom der ken
nis.
Dat is een bijbelse uitdruk
king die geassocieerd wordt
met seks en schaamte. Op
veel middeleeuwse schilde
rijen bedekken Adam en Eva.
na dat eten schichtig hun ei
gen of elkanders geslachts
delen.
Maar die uitleg is een produkt
van later tijd, toen seksuele
schaamte uitgevonden werd. In
oorsprong betekende de uitdruk
king denk ik dat je als je van die
boom der kennis gegeten had,
ging wéten. Weten van de ein
digheid van alles, onder andere.
De eindigheid van de jeugd, van
schoonheid en van 't leven. Welk
weten vaak een zware last is. Je
leefde onbekommerder toen je
dat besef nog niet had. En je
raakt dat besef nooit meer kwijt.
En nu je het weet, zou je op late
re leeftijd de tijd wel even willen
tegenhouden. Even doen stil
staan. Net als je. bij het lezen
van een fascinerend boek, naar
het einde toe steeds langzamer
gaat, om het plezier te rekken,
wat bij het leven niet mogelijk is,
jammer genoeg. Het suist voor
bij en je weet dat het eindig is
door het eten van die boom.
Ook in het dagelijks leven heb je
daar trouwens mee te maken,
met die boom der kennis. Dat
merk je bijvoorbeeld als je op
reis gaat. Van de meeste dingen
die je onderweg gaat bekijken,
heb je al eens een afbeelding ge
zien, in een tijdschrift of op de te
levisie. Van de piramiden, de Al-
giraffe, een waterval,
i palm, de Eif-
feltoren en ga zo maar door. Al
les al een keer afgebeeld gezien.
Je weet tevoren hoe het er uit
ziet. Gezegend in dat opzicht is
de vroegere mens, die op reis al
les voor het eerst zag. Zoals Na
poleon de piramiden of een vroe
gere ontdekkingsreiziger een oli
fant of de Niagarawaterval.
Verbijsterd er naar staren. Nog
nooit eerder van de boom gr
ten. En de nog vroegere mens
had geen besef van de eindig
heid van het leven, niet welke
tijdspanne hem zelf nog gec
ven was. En alleen dat zou ik v
die vroegere mensen willen heb
ben. Dat nog niet gegeten heb
ben. Dat moet betoverend ge
weest zijn. Een bestaan wa
alles, maar dan ook alles nieuw
is en dat niet óp lijkt te kunnen.
Alsof het niet eindig is. Zonder
besef daarvan.
Dat zou ik willen.
INA DE RUIJTER
Hij bewees eens temeer, dat
klassieke haute-couture zeker
sexy kan zijn en toch te allen
tijde chic kan blijven. Ook bij
hem waren veel cocktail
japonnen van brokaat te zien
in prachtige kleuren roest
bruin, nachtblauw, fuchsia,
rood en zilver en goud. Maar
niet alleen de kleuren vielen
op, ook de perfecte coupe in
onder meer wijde rokken met
bolerojasjes of lange colbert
jasjes en dunne blouses.
Saint Laurent toonde boven
dien enkele broekpakken,
maar deze domineerden de
show. geenszins. De knieën
hield hij veelal onbedekt, hoe
wel er ook langere, wijde rok
ken in de collectie zijn opge
nomen. Maar lang of kort, de
meeste rokken gingen verge
zeld van een jasje of een suède
blouson. En van een paar laar
zen, een belangrijk item bij St.
Laurent, hoewel ze meer ge
schikt leken voor een feestje
dan voor een wandeling in de
sneeuw.
Voor 's avonds creëerde hij
schitterende, gedrapeerde ge
waden van dunne chiffon in
de meest uiteenlopende kleu
ren. Maar de meeste eer legde
hij toch in met een blauwe
chiffon-cape over een fluwe
len avondjapon met panter-
dessin, hoewel ook de bruid'
aan het einde van de show
Een kort wollen jasje met
bontrand en veel-kleurig
borduursel, gedragen op
een rechte rok.
werd bewonderd vanwege
haar veelkleurige chiffon
japon in Renaissance-stijl.
Saint Laurent maakte daar
mee zijn naam als schepper
van de perfecte elegantie op
nieuw meer dan waar.
f §88$ <m M
Wat is dat toch een echte, vrolijke,
gezonde Hollandse jongen, die
kroonprins van ons. Zitje 's
zaterdagsmiddags met een gezelschap
op terras 'De Gouden Bal' aan de
Wassenaarseslag en wie komt daar
met zijn meissie binnen, juist ja, onze
eigenste Prins Willem Alexander. Op
de voet gevolgd door een jongen van
de BVD natuurlijk, maar gelukkig
niet zo'n engerd met een lange
regenjas en een diep in de ogen
getrokken gleufhoed, nee, een vlotte
verschijning met een colbertje aan uit
de categorie 'vrije tijd'. Jammer dat de
dikke bobbel van de revolver zo
opvalt, maar voor de rest: niets dan lof
voor het nieuwe imago van de BVD en
voor dat van ons koningshuis.
Fijn dat zoiets kan in Nederland. Als
de prins in Italië verpozing had
gezocht aan het strand zouden er in
een mum van tijd allerlei
persmuskieten om hem heen hebben
gezwermd. Maar zo niet in Nederland.
Onder het wakend oog van vadertje
BVD kon de jongeman genoeglijk
ORANJEBAL OP GOUDEN BAL
kouten met zijn aanstaande. En als ik
het goed heb gezien, nam hij gewoon
een broodje bal met een kop koffie. Je
zult op zo'n paviljoen toch maar
serveerster zijn. Kun je later wel mooi
zeggen datje de koning toen hij jong
was nog hebt bediend. Zou er geen
hofleverancierschap in zitten voor dat
strandpaviljoen aan de
Wassenaarseslag?
En wat had hij een leuk, vlot jack aan,
onze prins. Déjd bu stond er met grote
letters op de rug. Geinige
woordspeling zeg. Ik durf er wat
onder te verwedden dat er op zijn auto
ook zo'n sticker staat met de tekst:
Surfers doen het rechtop. Of misschien
staat er wel: Prinsen doen het onder
een baldakijntje, je kunt maar nooit
weten.
Maar alle gekheid op een stokje. Dat
ook onze kroonprins wordt
aangetrokken door dat smalle reepje
zand tussen zee en duinen, is iets wat
mij goed doet. En wat ik bovendien in
hem waardeer, is dat hij gelukkig niet
zo'n type is dat alleen maar naar het
strand gaat als de mussen dood van
het dak vallen. Nee, hij houdt
kennelijk ook van ruige luchten en
een flinke bries uit de Noordzee.
Tsjonge, wie weet is daar op die
zaterdagmiddag in De Gouden Bal
wel geschiedenis geschreven. Wie
weet heeft hij daar zijn meisje wel een
huwelijksaanzoek gedaan. Want geen
plek is daar toch beter geschikt voor
dan het strand.
'Zeg, Jolanda, wil je met me trouwen?'
'O, Willem, wat loop je toch hard van
stapel. Zouden we nu eerst niet eens
wachten tot je je studie achter de rug
hebt. Je weet het maar nooit met die
monarchieën. Ze stoten hier zo de
kroon van je hoofd'.
Met zijn stevige knuist verbuigt de
jonge telg van het huis Oranje een
kroonkurk. 'Ach, Jolanda, en wat dan
nog. Doe het nou maar. En laten we er
meteen iets op drinken. Ober, mijn
koninkrijk voor een flesje Fristi'.
Ach ja, ik filosofeer maar wat. Maar
dat er aan een strand vaak belangrijke
beslissingen worden genomen, lijkt
mij wel zeker. Vooral op dit soort
bewolkte, winderige dagen. Dan trekt
het strand verliefden aan, dichters,
eenzamen, mensen die alleen willen
zijn met de zee. In Engeland blijven
dat soort mensen dan in hun auto
zitten, maar hier in Nederland gaan zij
het gevecht aan met de elementen,
laten zij hun haren dezelfde kant op
blazen als het duingras. En nu was de
prins daar dus ook. Op dat strand,
waar ze kastelen en paleizen bouwen
die in één nacht weer worden
afgebroken door de zee.
Uit mijn ooghoek zie ik hoe de jonge
prins zijn portemonnee tevoorschijn
haalt. Wat moet dat toch een gek idee
zijn, al die munten waarop je familie
Jurkje uit de Chanel-col-
lectie, die ontwerper Karl
Lagerfeld baseerde op de
nooit uitgebrachte collectie
1939 van Coco Chanel.
staat afgebeeld. Datje moeder je zelfs
in je intiemste ogenblikken vanaf het
edelmetaal aanstaart. Dat haar
beeltenis misschien wel in
honderdvoud in een leren buidel
tegen de buik van een ober aan
bungelt.
Tegen mijn vriendin Bernadette, zeg
ik: 'Hé, heb je gezien wie daar zit? We
hebben koninklijk bezoek'. En tegen
haar man: 'Ja, ja, dat is wel even wat
anders dan een Jansen'. Ze zijn er niet
echt van onder de indruk, al zie ik
mijn vriendin wel telkens de richting
van de prins uit kijken. Ik kan er niks
aan doen, maar ik kan het Wilhelmus
bijna niet achter de haag van mijn
tanden houden.
Ja, hoor, daar gaat de jonge prins,
samen met zijn meisje. Stoer wappert
zijn haar in de wind. Een jongen die zo
uit Jan de Hartogs roman 'Hollands
Glorie' komt stappen. O,
Nederlanders, er wachten ons goede
tijden!
ANGELA PINNEBERG
