'Reizen is verslavend, je gaat en staat waar je wilt'
Achttien ambassadeurs in Duinrell
Voorschotenaren trekken drie jaar door Australië, Malaysia, Indonesië, Thailand, Nepal, Canada en VS
Succesvol broedseizoen
met nieuwe nestkastjes
in Wassenaarse parken
BRIEVEN ONDER NUMMER:
POSTBUS 993
VRIJDAG 11 AUGUSTUS 1
huurde een jeep en trok met de twee
de wildernis in. Hij kende alle klei
ne meertjes in het land van Crocodi
le Dundee en vroegnogof ze Neder
landers wilden
Één kolonie
VOORSCHOTEN - Als de
wereldreizigers ergens een
einde aan willen maken is
het wel aan die slechte ver
halen over liften. Ze hebben hebben ze bezocht
maandenlang gelift in noeg. Ron: "Je dacht vaak
Australië, Canada en de Ver
enigde Staten en hadden
niet één slechte ervaring.
Jacqueline: "We hebben zó
veel goede mensen ontmoet,
dat is echt ongelofelijk".
Ron: "Veel mensen gaven je
hun adres en als je bij ie- In het tweede en derde jaar veran-
mand wakker werd, lag er derde dat langzaam aan. Eerst kre-
vaak een briefje: 'We zijn gen de twee behoefte aan goede fo-
derland,
Ik zou wel i
overvliegen e
gaan. Maar nr
Ne-
had geen heimwee,
or een dagje willen
dan direct weer weg
er ook niet".
door
Paul van der Kooij
Spandoeken, lange slingers en een ereboog laten er geen bij de
Voorschotense Van Genten geen twijfel over bestaan: de 'ver
loren' dochter is na een wereldreis van drie jaar terug, samen
met haar vriend. En de vreugde is groot. Wat begon als een jaar
tje Australië met werkvergunning groeide al snel uit tot meer:
Singapore, Malaysia, Indonesië, Thailand, Nepal, Canada,
Alaska, de rest van de Verenigde Staten en Mexico.
Jacqueline van Gent (27): "In jeugdherbergen hoor je van an
dere reizigers wat je moét zien. Veel mensen hadden het over
Malaysia en dan wil je daar naar toe..". "..En als je daar een
maal bent, ben je weer dicht bij Thailand...", vult haar Voor
schotense vriend Ron Pater (28) aan. Rijkelui? Niet echt. Een
primitief studentenleven had de Voorschotenaren gehard en
opgezadeld met genoeg geld voor de reis en de eerste drie
maanden.
De rest verdienden ze bij in Australië, Canada en de Verenig
de Staten - landen waar het geld wat waard is en de kans op uit
buiting kleiner dan in Azië. Afwassen, schoonmaken, fruit-
plukken, eieren rapen, cornflakes inpakken, kleding uitpak
ken, mensen masseren, huizen schilderen en ontelbare klusjes
in en rond de mooiste huizen. Het werk was vaak zwaar, maar
bood de broodnodige afwisseling en rust. Jacqueline: "Je was
na een paar maanden reizen gewoonweg overvoerd met in
drukken".
Ze leerden andere eetgewoonten en denkbeelden kennen en
het Engels is het Nederlands gaan overwoekeren. Vooral Ron
klinkt als een Amerikaan in Holland. De grammatica hapert
hier en daar en veel uitdrukkingen komen er in het Engels uit.
De twee voelen zich behoorlijk down to earth, hebben het over
het leven on a shoestring en kunnen maar niet op de Nederland
se variant van koobar komen. Ron: "Samen heb je het niet zo
door, maar hier in Nederland is het echt schrikken".
gaan werken, daar staat de
koelkast, hier is de sleutel en
doe maar net alsof je thuis
bent'
Ontsnapte stieren
bezorgen politie
Oegstgeest werk
de geliefde achterblijvers
en waren ze teleurgesteld als pa op
de opgestuurde foto ergens in een
donker hoekje bleek te zitten, met
een gezicht vol scheerschuim. Later
begonnen ze sommige dingen echt
direct al goed. De te missen. Jacqueline was opnieuw
paar dagen vrij, tante geworden, maar kon de doch
ter van haar zus niet zien opgroeien.
Ook het verlangen naar croquetten
en drop groeide, terwijl een rijstta
fel in Indonesië niet zo smaakt als in
Nederland.
Een keer in de maand belden ze
op, maar het bleef dan vaak bij een
'Hoe gaat het?'. Ron: "Voor een echt
goed gesprek heb je een half uur no
dig en dat loopt in de papieren". In
hun gedachten werd Nederland
oiler. "In Austra-
OEGSTGEEST - Drie ontsnapte
stieren en een paard hebben Oegst-
geester politie-agenten gisteren lan- steeds'kleiner
ge tijd beziggehouden. Rond half ije had je vaak helemaal niets
tien 's ochtends troffen agenten - - -
twee stieren aan op de Haarlemmer
straatw
dieren
weiland ontsnapt. Met behulp
een voorbijganger konden de agen
ten beide dieren
terugdrijven.
Om half zes 's avonds zat er een
paard vast in een sloot in de Morse
belpolder, achter het MEOB-ge-
en dat
verfrissend. Veel mensen vinden
it saai, maar wij vonden het prach-
de Haaswijklaan. De tig", vertelt Jacqueline die altijd al
nabijgelegen e rnanmade stuff had willen ont-
1 vluchten. Ron: "We stopten wel
eens en zeiden: 'Nu gaan we een fo-
het weiland to maken van niks' Eén boer had
al tien jaar geen gasten gehad, be
handelde de Voorschotenaren als
koningen en nam ze mee op kangoe-
i-jacht. De kangoeroes blevt
bouw. De gelarmeerde brandweer ]ukkig op afstand, zodat er uiteinde-
ujt^de slootte jjjk konijn op tafel kwam.
Verslavend
Na zeven maanden Australië hak
ten ze de knoop door: ze wilden ver
der reizen. Jacqueline: "Reizen is
verslavend. Je leidt een mooi le
ventje en gaat en staat waar je wilt".
Ron: "Je hoeft je geen zorgen te ma
ken over je huis of zo. Je bent echt
vrij. Natuurlijk hebben we veel ge
luk gehad. We zijn niet echt ziek ge
weest en hebben geen echt nare din
gen meegemaakt".
Er was wel de nodige spanning,
zo af en toe. In Aziatische landen
was het niet altijd even makkelijk
om een ticket te bemachtigen en in
Amerika kwam een beer de kam-
peerplek oplopen. Het paar was van
tevoren gewaarschuwd maar deed
tóch die dingen die beren lokken.
En toen de beer eenmaal was ge
lokt, zetten ze het - tegen alle advie- Ron Pater e\
zen in - op een rennen. Veilig in de burgers.
auto kwam de bravoure terug. Ron
wilde een foto maken en baalde van
het snelle vertrek van het grote dier.
Schreven ze in het begin alles in
het dagboek, al snel werden de aan
tekeningen zakelijker. Ze ontmoet
ten zó veel mensen en deden
indrukken op dat
teerd moest worden. Vertrek,
komst en route, daar kwam het
trekken, maar net paard wilde di
rect weer terug omdat haar veulen
zich nog in het weiland aan de ande
re kant bevond. Het veulen was wat
leniger dan haar moeder en beland
de na een reuzesprong naast haar
moeder.
Om kwart over acht liep er weder
om een stier over de Haarlemmer
straatweg. De agenten opende het
hek, maar het dier verkoos een
sprong over de sloot. De politie
denkt dat de dieren zo gemakkelijk
.ontsnappen doordat het water in de
sloten op dit moment erg laag staat.
Lamp zet dekens
in woning in vlam
OEGSTGEEST - De zolder van een
woning aan de Kerckwervelaan in
Oegstgeest heeft gistermorgen rond
elf uur brandschade opgelopen. De
brand ontstond toen bewoners op
zolder hun dekens te luchten hin
gen over een lamp. Door het ge
wicht werd de schakelaar ingedrukt
en door de hitte van de lamp vatten
de dekens ylam. De politie kon de
vlammen met een poederblusser
doven. De gealarmeerde brandweer
hoefde niet in actie te komen.
grote lijnen op neer. Tot lyrische ge- Tussen de brieven door kwamen
dichten zijn de nuchtere Hollanders twee Australische dames en een
niet gekomen en ook achteraf schie- persoon uit Nepal langs in Voor-
ten woorden te kort om het vele schoten. Ron en Jacqueline hadden
moois te omschrijven ("Legpuzzels hun adressen gegeven met de me-
waren het, plaatjes uit boeken"), dedeling dat ze binnen een jaar wel
grof geselec- Toch merkte vader Van Gent aan de terug zouden zijn. Vooral in Nepal
brieven'hoe groots het was'wat zijn leek het einde nabij, na
geliefden zagen. jaar. Na een op eigen houtje onder
slingers verwelkomen de wereld-
trektocht van 25 dagen naar en konden de twee het land met de
de voet van de Mount Everest, was onbegrensde mogelijkheden in.
het geld op en konden ze kiezen tus- Na een schilderachtige herfst in
de terugreis en een vliegreis Alaska, arriveerden ze vorig jaar ok
tober in de Verenigde Staten. In het
begin hebben ze nog wat gelift,
WASSENAAR - Attractiepark
DuinrelMn Wassenaar had giste
ren achttien ambassadeurs op be
zoek. Samen met vrouwen en kin
deren was de groep een dag te
gast bij graaf H.R.J. van Zuylen
van Nijevelt, de eigenaar/direc
teur van het pretpark en de gelijk
namige camping. Het was de der
de keer dat Duinrell een 'ambas
sadeursdag' organiseerde.
Het bezoek aan het park verliep
in een ongdwongen sfeer. Ver
scheidene ambassadeursfamilies
bezochten het pretpark 's mor
gens eerst als 'normale bezoekers'
alvorens mee te doen aan het offi
ciële gedeelte in de middag.
Alleen de Amerikaanse verte
genwoordiger, Howard Wilkens,
werd vergezeld van een aantal
veiligheidsmensen. Volgens een
woordvoerder van Duinrell was
dat echter "nauwelijks merkbaar
voor het gewone publiek".
Onder de genodigden bevon
den zich de ambassadeurs A. Ez-
zat Abdellatif van Egypte, V.K.
Grover van India, M.A. Nomikos
van Griekenland, M. Elfaki van
Sudan, mevrouw Wang Guixin
van de republiek China en Moha-
med Jaber van Marokko en hun
familieleden. Verder waren acht
zaakgelastigden aanwezig. In to
taal waren alle, ongeveer 70, am
bassadeurs uitgenodigd die in
Den Haag of Brussel resideren.
Het gezelschap werd om drie
uur verwelkomd door graaf Van
Zuylen Van Nijvelt Hij sprak de
hoop uit dat de ambassadeursdag
een goede promotie is voor het
Het High Diving Team vermaakte gisteren in Duinrell een tribune vol ambassadeurs en hun relaties. Op de
eerste rij VS-ambassadeur Howard Wilkins, rechts iiaast de Duinrell-graaf de ambassadeur van China, me
vrouw Wang Guixin. (foto ANP)
'toeristisch produkt van héél Ne- tot eind augustus in Duinrell op- mime-act van Monsieur Roland
derland'. treedt, gaf een speciale duikshow uit Parijs. Omstreeks half zes ging
Het High Diving Team, dat nog en voor de kinderen was er een de groep weer naar huis.
r al snel kochten
een tent. Ogenschijnlijk waren
echte toeristen geworden, maa
Voorschotenaren bleven zich r
groot
naar enige ooms in Canada.
Geen toeristen
anderhalf Ze kozen voor de ooms en werkten
vier maanden in de buurt van Cal
gary. In die tijd probeerden ze een
visum voor de Verenigde Staten te ger voelen: "En dat
krijgen - een land dat oorspronke- schil".
lijk niet lonkte: niet ver genoeg en Waar toeristen iedere dag iets
een beetje manmade. Toen ze uit- fleurigs uit de koffer toveren, be-
eindelijk wél wilden, deed het con-
sulaat een beetje moeilijk. De be
ambte zag de vele Aziatische stem
pels en begreep dat de twee geen
thuis hadden, geen vaste baan en
geen reden om de VS ooit weer te
verlaten. Ze besloten een nieuw
paspoort aan te vragen, lieten een
uittreksel van het geboorteregister
maken en een pastoor schreef over
de nauwe familiebanden in Neder
land. Bij de tweede aanvraag werd
amper naar die papieren gekeken
hielpen de twee zich met een hand
vol kledingstukken die keer op keer
gewassen werden, flets werden en
verkreukten. Ze hoefden niet dage
lijks te douchen, hechtten niet aan
vlees, namen in Azië de lokale bus
sen en treinen, kochten zo weinig
mogelijk souvenis en verwachtten
van een hotel niet meer dan een bed
waarop ze hun lakenzak konden
draperen. De souvenirs dié ze koch
ten, werden al snel opgestuurd - sa
men met gedroogde bloemen, zaad
huisjes, een taai konijnestaartje en
boeken over landen die ze achter
zich hadden gelaten.
"We leefden echt op onze schoen
veters", probeert Ron een Engelse
uitdrukking te vertalen. "Zelfs in
Indonesië' namen we de goedkoop
ste maaltijd, ook als dat maar een
dubbeltje séheelde. Waarom? Om
zo veel mogelijk te kunnen zien. Bo
vendien leefden we ook in Neder
land heel primitief. Als we een baan
met een inkomen hadden gehad,
was het misschien moeilijker ge
weest". Jacqueline: "We onderhan
delden over kwartjes en dan koopje
een beeldje voor twee dollar waar
een tourist 12 dollar voor betaalt.
Zelfs bij het boodschappen doen
waren we aan het afdingen. In het
begin voelde je je een Hollandse
schriep, maar daar was je snel over
heen".
Gewoonten
Jacqueline: "In Indonesië moét je
ook lijden onderweg. Opeens is de
chauffeur weg en daar zitje dan met
allemaal biggen onder je benen, ie
mand die over je heen kotst, veel
mensenzweet en een bus vol rook".
Ron: "En dan dat sjorren. Je denkt
steeds: de bus is vol. Maar dan ko
men er nog tien mensen bij en nog
eens tien en nog eens tien". Jacque
line: "Maar als ze drie keer in een
hoek bent gedrukt, weet je hoe je
ruimte kunt blijven houden en
adem kunt blijven halen".
In Amerika pasten ze zich aan de
gewoonten aan door de auto nu en
dan vol te gooien met goedkope
etenswaren, tot het geld begin dit
jaar op was. De' hulp kwam uit
Houston. Mensen die de Voorscho
tenaren in Canada hadden ontmoet,
schreven 200 aanbevelingsbrieven
die veel buurtbewoners in vuur en
vlam zetten. De Hollandse wereld
burgers konden zeven dagen in de
week aan de slag. Ron werkte veel
in tuinen, Jacqueline schilderde en
decoreerde en maakte meer keu
kenkastjes schoon dan haar lief
In mei verlieten ze deze 'goud
mijn', reisden ze door Mexico en
ging het via de oostkust richting
New York. In het vliegtuig lazen ze
over het bestaan van Nederland 3 en
zagen ze voor het eerst in hun leven
een muntstuk van vijf gulden. Ron:
"We voelden ons echt vreemden en
ik heb nog steeds het idee dat ik hier
op visite ben".
Op de vraag of ze voorgoed terug
zijn, kijken ze elkaar grijnzend aan.
Ron: "We weten het niet. We willen
nog een heleboel zien. En als we een
paar maanden weggaan, voor een
korte vakantie, is dat toch gevaar
lijk...". Jacqueline: "Je noemt het
een wereldreis, maar als je bekijkt
wat we allemaal niét hebben ge
zien.." "Voorlopig moeten we een
beetje bijkomen", besluit Ron. "Ik
zou voorlopig nog geen huis of baan
willen en we zien wel of we nog car
rière gaan maken".
Auto schept man
in Zoeterwoude
ZOETERWOUDE - Een 66-jarige
man uit Zoetermeer is gistermiddag
op de Zoeterwoudse Rijndijk, ter
hoogte van de Casba, geschept door
een 50-jarige automobiliste uit Ha-
zerswoude-dorp. De man stak met
de fiets aan de hand plotseling over.
De vrouw die in de richting van Lei
den reed, kon hem niet meer ontwij
ken. De man is met een hersen
schudding, botbreuken en inwendi
ge bloedingen opgenomen in het
Academisch Ziekenhuis in Leiden.
KLINKERS - De Oegstgeester poli
tie heeft gisteravond een 28-jarige
man uit Oegstgeest en een 19-jarige
jongeman uit Bodegraven aange
houden. De mannen hadden bij de
kruising Haaswijklaan/Morsebel-
laan 42 straatstenen gestolen. Nadat
de mannen om kwart voor elf wer
den betrapt door een agent, ont
vluchtten ze. Later vond de politie
de vluchtauto, met dadrin de ste
nen, terug in de Haaswijkstraat. De
mannen werden aangehouden in de
Morsebellaan.
soorten die in de Wassenaarse par
ken broeden. Een torenvalkpaartje
broedde in de speciaal voor het kop
pel vervaardigde kast. De torenval
ken schonken in juni het leven aan
vijf jongen. De pimpelmees lijkt op
sommige plaatsen de nestkast te
verkiezen boven een natuurlijke
nestelplaats. Alleen de bosuilen lie
ten het speciaal vervaardigde kastje
links liggen en kozen een eigen
plekje.
Houtwallen
Behalve nestkastjes probeert de ge
meente ook op andere wijzen vogels
extra nestelruimte te bieden. Met
name zangvogels, die in dicht
struikgewas broeden, zijn gebaat
bij de gestapelde houtwallen die her
en der in de gemeente zijn geplaatst.
Houtwallen bestaan uit vrijkomend
snoeihout, dat wordt gestapeld tot
een hoogte van twee meter.
Naast vogelsoorten als merel,
zanglijster, roodborstje, winterko
ninkje en fitis, trekken deze
houtstapels veel insecten aan en
kleine zoogdieren als de egel, de
bos- en spitsmuis en de wezel. De
vogels vinden hier dan ook veel
voedsel, waardoor de houtwallen
extra aantrekkelijk worden als nes
telplaats.
WASSENAAR - Vrijwel alle i
nestkastjes in het Wassenaarse park
Rust en Vreugd en het groen rond
raadhuis De Paauw waren dit jaar
bezet. "Nu al kan worden gespro
ken over een succesvol broedsei
zoen", meldt boswachter J. Orleans.
In beide parken zijn het afgelo
pen jaar 75 oude kastjes vervangen
door nieuwe. De operatie was be
doeld als aanvulling op de natuurlij
ke nestelmogelijkheden, die voor
vogels steeds schaarser worden.
Door het wegvallen van oude en zie
ke bomen verdwijnen holen en
spleten, waar holenbroeders als me
zen, spechten, boomklevers en kau
wen hun broedplaats vinden.
De kastjes zijn op maat gemaakt.
Een torenvalk heeft nu eenmaal een
ander kastje nodig dan een pimpel
mees. "De boomkruiper, die in Rust
en Vreugd veel voorkomt, komt via
de achterkant het kastje binnen.
Het gaat om een klein kastje met
aan de achterkant een gleuf, zoals
een brievenbus. De torenvalk heeft
weer een vrij grote kast met een bre
de spleet, de kastjes voor de ver
schillende soorten mezen hebben
openingen van wisselende grootte",
aldus Orleans.
De kastjes blijken goed in de
smaak te vallen bij de verschillende
Wie de advertentiepagina's leest, komt ze regelmatig tegen: Adverten
ties, waarin om privé-redenen geen naam, adres of telefoonnummer staat
vermeld. In plaats daarvan worden dit soort advertenties afgesloten met
een speciaal nummer. Wilt u reageren, dan kan dat alleen maar door uw
schriftelijke reactie in een gesloten enveloppe, met daarop in de linkerbo
venhoek het in de advertentie vermelde nummer geschreven, naar de
krant te sturen. De medewerkers van onze advertentie-afdeling weten pre
cies welke naam en welk adres bij dat nummer horen en zorgen er voor
dat uw brief ongeopend bij de adverteerder terecht komt.
Om de privacy van onze lezers nóg beter te beschermen, hebben wij sinds
kort een speciale postbus voor brieven onder nummer in gebruik. Hier
door is het onmogelijk geworden, dat iemand per ongeluk uw brief open
maakt! Wilt u er zeker van zijn dat alleen de adverteerder uw reactie onder
ogen krijgt, stuur dan uw brieven onder nummer naar: Leidsch/Alphens
Dagblad, Postbus 993, 2300 AZ Leiden. Postzegel niet vergeten!
N.B.: Bij andere adressering kunnen wij privacy niet voor 100%
garanderen!
