Restauratie Van Goghs vordert voorspoedig Een koninklijke hoogheid tussen stokers op locomotief McArthur-award voor Richard Powers Maarten 't Hart als organist de boer op Operazanger Talvela(52) overleden Verboden spelletjes9 in Turkije verboden MAANDAG 24 JULI 1989 ger', de Rheingold. de Oriënt Ex press natuurlijk, de Flying Scots man en de Sud-Express tussen Bordeaux en Les Aubrais. Zelfs de koninklijke luxe treinen van keizer Wilhelm en de Russische tsaar liet hij minutieus namaken. De fijnste creaties van Marklin, Hornby, Schoenner en Bing, von den een weg naar de verzameling van de graaf. Compleet met fan tastische stations, seinpalen en in art-deco stijl uitgevoerde sein huisjes. Meer dan elf uur duurde de ma rathonverkoop van de collectie, die uit 776 onderdelen bestond. Een kopie van Marklins eerste elektrische trein bracht 12.000 gulden op, zoals er ook hoge prij zen werden neergeteld voor een kleine, maar uiterst exclusieve verzameling speelgoedbootjes, die de graaf in zijn grote liefde voor de gedetailleerde model bouw erbij hield. Een model van keizer Wilhelms jacht in 1909, door Marklin gebouwd, haalde 110.000 gulden. De Londense handelaar Geoffrey Levitt kocht de 'Toulouse; een Missisippi-rad- arboot' voor een halve ton. Alle maal zeldzame modellen, omdat er geen duplicaten van bestaan. Elders in de wereld zijn er col lecties die uitgebreider zijn van die van de nu diep bedroefde graaf. Maar niemand die hem kon overtreffen in kwaliteit en zeld zaamheid van zijn verzameling. Ook daarom was de sfeer op de drukbezochte veiling niet vrij van sentimenten. Graaf Coluzzi's zeldzame treinverzameling geveild 'Zonnebloemen' en 'Wever' spoedig weer bij collectie DIEPENHEIM (GPD) - Maarten 't Hart zal op zondag 29 augustus als organist te horen zijn in het Twent se stadje Diepenheim. Zijn orgel spel wordt afgewisseld met optre dens van de zusjes De Loo. De schrijfster Tessa de Loo, bekend van de verhalenbundel 'De meisjes van de Suikerwerkfabriek' en de ro man 'Meander', zal uit eigen werk voorlezen. Haar zus, de zangeres Aartje de Loo, zal begeleid door Maarten 't Hart enkele liederen zin gen. Het optreden maakt deel uit van de activiteiten die zijn georgani seerd rond de zogenaamde Beel denroute. Het contact met Maarten 't Hart en de zusjes De Loo is gelegd door de Stichting Literaire Manifes taties in Enschede. De afgelopen twee jaren organiseerde de stich ting in de Grote Kerk in Enschede bijeenkomsten rond de dichter Ger- rit Achterberg en het onderwerp biografie en autobiografie. Voor het komend najaar heeft de stichting drie vrouwelijke auteurs voor publieke interviews in de Gro te kerk uitgenodigd: de al eerder ge noemde Tessa de Loo, Mensje van Keulen en Marijke Höweler. LONDEN (GPD) - Een van 's werelds mooiste verzamelingen van modeltreinen is deze week geveild bij Christie's in Londen. De collectie werd over een perio de van 60 jaar opgebouwd door de 74-jarige graaf Antonio Giansanti Coluzzi uit het Lausanne. Na te hebben ingezien dat hij daar ge zien zijn vergevorderde leeftijd toch niet veel langer mee zou kunnen doorgaan en hij zijn dochter niet met de zorgen voor de verzameling wilde belasten, besloot de graaf de prachtige wa gons, locomotieven, stations en andere onderdelen bij opbod te verkopen. Dat heeft de Zwitserse edelman, die bij de veiling niet aanwezig was, een slordige 3,5 miljoen gulden opgeleverd. door Haye Thomas Voor Antonio Giansanti Co luzzi is het allemaal begonnen toen hij op 9-jarige leeftijd van de Bulgaarse koning Ferdinand I, met wie de Colluzi's bevriend wa ren, een speelgoedlocomotief kado kreeg. Onder het motto van: "Doe er wat mee". Dat was de ko ning zo gewend. Want hij was er ook in geslaagd om zijn eigen zoon Boris te veranderen in een spoortreinfanaat van de eerste or de. Als koning van Bulgarije pres teerde Boris III het om geduren de dertig jaar op willekeurige da gen de Oriënt Express bij het Bul gaarse grensstation van Dra goman op te houden. Zijne ko ninklijke hoogheid klom dan energiek in de locomotief om als machinist de trein op het traject van 75 km naar Sofia zo hard mo gelijk te laten rijden. Dat ging goed tot de noodlotti ge middag dat Boris III vol onge duld stond te wachten op de Ori ënt Express, die te laat arriveerde op het grensstation. Vastbesloten om op het traject naar Sofia de verloren tijd in te halen, gaf de vorst opdracht het vuur zó hoog op te stoken, dat de vlammen ten slotte uit de vuurhaard sloegen en de kleren van de stoker vlam vat ten. Gillend sprong de man van de locomotief, de koning de keu ze latend om of de trein te laten stoppen, of door te razen in de hoop toch nog op tijd in Sofia aan te komen. Hij koos voor het laatste en kwam inderdaad bin nen het vastgestelde tijdschema op het station van de Bulgaarse hoofdstad aan. Maar in plaats van de gebruikeijke felicitaties op het perron, wachtte hem een golf van kritiek over de dood van de arme stoker, die deerlijk verbrand langs het traject werd gevonden. Ondanks de argumentatie van koning Boris dat het spoorweg net in Bulgarije van de staat was en hij dus als koning het recht had om de locomotief van de Ori ënt Express te besturen, maakte de directie van de Compagnie des Wagons Lits een einde aan het ris- kantë privilege. Opdrachten Tot dergelijke extreme onderne mingen is graaf Antonio Giansan ti Coluzzi nooit gekomen. Maar hij ontwikkelde zich wel als een gedreven verzamelaar, die stad en land afreisde om zijn collectie speelgoedtreinen uit te breiden. Niet alleen fabrieken voor model treinen, maar ook individuele modelbouwers gaf hij opdrach ten. Want telkens was het de be doeling van de graaf om van elke bekende trein een complete en accurate miniatuurversie te heb ben. Zoals de fameuze sneltrein tussen Hamburg en Berlijn bijge naamd de 'Fliegende Hambur HELSINKI (Rtr) - De Finse opera zanger Martti Talvela, ëén van de meest vooraanstaande bassen, is za terdag na een plotselinge ziekte op 54-jarige leeftijd overleden. Talvela, wiens zangcarrière bijna dertig jaar omspande, kreeg veel bijval voor zijn optredens in de gro te operahuizen in Europa en in de Metropolitan Opera in New York. Talvela, een beer van een man, geze gend met een imponerend acteerta lent en een van de rijkste stemmen van zijn tijd, maakte veel platen en was ook een gewaardeerd recital zanger. Hij werd eerder dit jaar be noemd om vanaf 1992 op te treden als directeur van de Finse Nationale Opera. Talvela was ook muziekdirecteur van het Savonlinna opera-festival in Finland van 1972 tot 1979 en ver sterkte de reputatie er van. Hij wist ook grote zangers en zangeressen aan te trekken. Talvela zong tussen 1960 en 1962 bij de Koninklijke Opera in Stock holm en later bij de Opera in West- Berlijn. Met optredens op het Wag- ner-festival in Bayreuth in de Bondsrepubliek in de jaren zestig vestigde hij zijn internationale re putatie. Een van zijn beroemdste rollen was die van de Russische tsaar Boris Godoenov in Moess- orgski's opera met dezelfde naam, die hij speelde in Munchen, West- Berlijn, New York en Moskou. Talvela, die twee meter lang was en 136 kg woog, noemde zingen voor hem een soort godsdienst. Te gen de New York Times zei hij eens: „Zingen moet een passie zijn, zoals het bidden van een heilig man". Tal vela overleed in zijn boerderij in het midden van Finland. Een van de zeldzame locomotieven van Graaf Coluzzi. OTTERLO (GPD) - Restau- ratrice Luuk van der Loeff tuurt nog enkele ogenblik ken door de microscoop naar een detail van Uitge bloeide Zonnebloemen'. Dan tilt ze haar hoofd op, wijst naar het beroemde Van Gogh-schilderij en zegt: „Zo, opnieuw een stukje klaar". Adjunct-directeur J. Bremer lacht en vult aan: „Als het goed is hangen .Uitgebloei de Zonnebloemen' en ,De Wever' vanaf de tweede week van augustus weer in Kröller-Müller". Met het derde Van Gogh-schilderij, een voorstudie van ,De Aardap peleters', dat samen met .Uitge bloeide Zonnebloemen' vorige week donderdag boven water kwam, ligt het moeilijker, weèt Bremer. „Het duurt tenminste drie maanden, voordat het publiek dat doek weer kan bezichtigen". De schade aan de drie schilderij en is inmiddels volkomep duidelijk. Vanaf vorige week maandag is de Uit Amsterdam afkomstige Lquk van der Loeff bezig geweest de doe ken aan een nauwgezette inspectie te onderwerpen. „Het valt gelukkig erg mee", is haar conclusie. Bremer voegt er direct aan toe dat die constatering ook voor ,De Aard appeleters' geldt. „In sommige me dia is bericht dat dit doek veel ern stiger zou zijn beschadigd dan ver wacht. Dat is absoluut onjuist. Wel is nog onduidelijk of de aangetaste vernislaag in zijn geheel moet wor den vervangen of dat de wit uitge slagen plekken afzonderlijk kun nen worden gerestaureerd". Het Centraal Laboratorium voor Onderzoek van Voorwerpen van Kunst en Wetenschap uit Amster dam moet over dat laatste de ko mende week duidelijkheid ver schaffen. „Zij maken een analyse en geven ons de resultaten", vertelt Luuk van der Loeff. „Daarna beslis ik in overleg met de directie of de vernislaag al dan niet moet worden verwijderd". Hoe dat besluit ook uitvalt, duidelijk is in elk geval vol gens de restauratrice dat het de duur van de werkzaamheden niet beïnvloedt. „De genoemde termijn heb ik sowieso nodig". „De beschadigingen op ,De Aard appeleters' tonen zo op het eerste oog ernstig", merkt Bremer aanslui tend op. „Vooral omdat de witte plekken, die waarschijnlijk zijn ver oorzaakt door keukenpapier in combinatie met een vochtige omge ving, flink afsteken op de donkere achtergrond". „Maar het valt echt mee. Dat komt, omdat alleen de vernislaag is aangetast en die maakt geen onder deel uit van het origineel. De huidi ge beschermlaag stamt bij voor- beeld uit 1968, terwijl ,De Aardap peleters' eind vorige eeuw door Vin cent van Gogh op het doek zijn ge zet". De lange opknaptermijn voor ,De Aardappeleters' gaat bij lange na niet op voor de andere twee schilde rijen. Luuk van der Loeff: „Bij ,De Wever' gaat het om één kras en wat minieme stukjes verfverlies. Dat laatste komt bovendien alleen voor op de achtergrond van het doek". Het andere werk heeft, aldus de restauratrice, niet meer dan enkele randbeschadigingen opgelopen. „Daarbij gaat het zeker niet om es sentiële zaken. Het enige dat ik bij dit doek moet doen, is het stukje dat binnen de lijst valt op kleur bren gen". De museum-directie van Kröller- Müller heeft volgens Bremer deze week in overleg met Luuk van der Loeff besloten drie nieuwe eenvou dige houten lijsten voor de schilde rijen te laten fabriceren. „De origi nele lijsten zijn nooit teruggevon den. Onze technische dienst gaat nu zo snel mogelijk aan de slag met de tropische houtsoort ramin. Op zich zelf worden de omrandingen een voudig, maar het zijn vanzelfspre- Vincent van Goghs 'De Wever kend geen vier vurehouten latjes", musea, betekent het herstel van de Voor Luuk van der Loeff, die behal- Van Goghs dat ze de komende twee ve voor het museum in het Natio- weken vrijwel dagelijks vanuit haar naai Park De Hoge Veluwe nog woonplaats de rit naar Otterlo zal werkzaam is voor drie andere rijks- maken. Schrijver Maarten 't Hart, voor i heeft. ISTANBUL (GPD) - De in 1952 gemaakte en met prijzen overgo ten Franse speelfilm 'Jeux Inter- dits' van René Clement was hal verwege op de Turkse televisie toen de uitzending plotseling werd afgebroken. „Wij dachten: wat is er aan de hand?", aldus daags daarop Tur- kijes grootste krant Hurriyet, „is er een coup? Komt er dadelijk het volkslied?". Maar nee: het was een coup tegen de filmcultuur". Er kwam een mededeling dat de vertoning was gestaakt omdat de film „van begin tot einde een speelbal van christelijke propa ganda bleek te zijn". „Hoe komen we op deze manier ooit in de EG?", jammert de Hurriyet. Wie 'Jeux Interdits' indertijd .heeft gezien, zal zich herinneren dat het gaat om twee kinderen, een klein meisje dat in de oorlog haar ouders heeft verloren, en een oudere jongen die in de chaoti sche zomer van 1940, terwijl Frankrijk door de Duitsers onder de voet wordt gelopen, in de ban raken van het begraven van die ren, nadat het gesneuvelde hond je van het meisje een model-cere monie had gekregen. De jongen gapt zowel kuikentjes om ze te doden als kruisen van een be grafenisauto om de begrafenissen nog mooier te maken. Er komen inderdaad bijzonder veel kruisen voor in deze film, maar met christendom hebben ze niets te maken. En wie er 'propa ganda' in ziet, moet wel met bizar re complexen zijn behept (er heerst in Turkije zoiets als een 'kruistochtencomplex'). „We wer den overspoeld met protesttele foontjes", aldus de TRT de vol gende dag. Maar de krant komt met een rekensom. Een telefoon gesprek neemt een halve minuut. Dat zullen dus in één uur 120 ge sprekken zijn geweest. Maak daar een veelvoud van vanwege over belasting van de lijnen, dan is het nog niet aan te nemen dat het aan tal der protesteerders groter was dan dat van al degenen die graag het einde van de film hadden wil len zien", aldus de krant. Het blijft modderen met de Turkse televisie. Het anderhalf jaar durende directeurschap van een diplomaat, Cem Duna, leek een liberale opleving te brengen. Ook dit ging gepaard met rellen van tegenovergestelde aard. Het ergst was een historische docu mentaire, waarin werd gezegd dat na de Slag bij Manazgirt in 1071 de zegevierende Turken het By zantijnse Rijk binnenvielen, ter wijl dat natuurlijk 'bevrijdden' had moeten zijn. Extreem- en fundamentalis tisch rechts brulden toen om Duna's ontslag, maar premier Özal verkondigde tot driemaal toe dat daarvan geen sprake was. Pas nadat Duna's team özal per soonlijk had teleurgesteld door een propagandafilm van de rege ring tijdens de campagne voor de lokale verkiezignen terzijde te leggen en pas uit te zenden in de nacht van özal's nederlaag, hetgeen een zotte indruk maakte ging Duna's zetel wankelen. Kort geleden is hij benoemd tot permanent gedelegeerde bij de VN in Genève en in zijn plaats is na een intermezzo van 75 dagen Kerem Erdem gekomen, van wie meteen al werd gevreesd dat hij even conservatief zou zijn als Duna's voorganger, een vrees die door de recente curieuze ingreep lijkt te worden bevestigd. (foto ANP) Met behulp van een microscoop, maar vooral door „kijken en verge lijken met oud fotomateriaal", zegt ze goede hoop te hebben de klus op tijd te kunnen klaren. „Het zijn na tuurlijk bekende doeken, dus ze hebben absolute voorrang. Voor de inhoud van mijn werk maakt het echter geen verschil. Ook bij deze exemplaren geldt dat wat een res taurateur toevoegt aan een schilde rij, zonder schade aan het origineel moet kunnen worden verwijderd". HEERLEN (GPD) - De in Heerlen woonachtige Amerikaanse schrijver Richard Powers (29) heeft de zogeheten McArthur-award gewonnen. Die prijs is ruim een kwart miljoen dollar groot en viel de auteur ten deel vanwege zijn debuut roman 'Three farmers on their way to a dance' uit 1985 en de bestseller 'Prisoner's dilemma' uit 1988. De McArthur-award is in het leven geroepen om personen die zich op het terrein van onder meer de kunst, de wetenschap of de literatuur verdienstelijk maken, te eren. Het enorme geld bedrag (in Nederlandse valuta ruim een half miljoen gulden) dat de McArthur-foundation aan de prijs koppelt, is bedoeld om winnaars hun werk zo gemakkelijk mogelijk te maken. Richard Powers kwam eerder al in aanmer king voor literatuurprijzen. Zo ontving hij in 1986 voor 'Three farmers on their way to a dan ce' zowel de Rosenthal-award van de Academy of Arts and Letters alsmede de PEN/Heming- way-award. Een jaar eerder bereikte Powers met dezelfde titel de finale van de National Book Critics Circle-award. Richard Powers woont in Nederland sinds hij enkele jaren geleden in de Verenigde Staten een Nederlanse vrouw ontmoette. Hij komt uit Champaign in de staat Illinois. Het feit dat de romanschrijver de belangrijke Amerikaanse prijs heeft gewonnen, vormt voor hem geen en kele aanleiding om de deur van zijn woning voor journalisten op een kier te zetten. Hij wil geen interviews. En fotocamera's wil hij al helemaal niet in zijn buurt horen klikken. "Sinds ik schrijf denk ik anders over de samen leving, waartoe ook de pers behoort. Mijn ge voelens daarover zijn drastisch veranderd. Vraag niet naar het waarom, want daar wil ik niets over kwijt. Bovendien wens ik dat mijn privacy niet wordt aangetast. Praten met jour nalisten is voor mij dan ook bijzonder moeilijk. Begrijp je?". Sahara Schrijvende kunstenaars mag je hoogstens res pecteren, niet begrijpen. Dus we vragen hem toch maar het hemd van het lijf. Echter, de best seller-auteur die in tegenstelling tot Europa in de States miljoenen lezers met zijn verfrissend originele romans weet te boeien, blijft verba zend consequent. Vrijwel elke vraag wordt door hem als een regelrechte aanslag op zijn privébe- staan gezien en derhalve van geen antwoord Wi voorzien. Elke vraag, hoe onschuldig ook, is er kennelijk een te veel. De schuchtere, maar goedlachse auteur wil hoogstens kwijt dat hij het nog steeds niet gelo ven kan dat hij de McArthur-award gewonnen heeft. "Ik besef het nog steeds niet. Ooit heb ik zijdelings wel iets over het bestaan van een der gelijke prijs gehoord. Maar dat ikzelf voor deze erkenning in aanmerking zou komen, is nooit in mijn gekste droom opgekomen. De komende vijfjaar hoef ik mij in elk geval geen zorgen om mijn levensonderhoud te maken. Bij de prijs zijn zelfs verzekeringen inbegrepen. Ik kan me dus volledig op het schrijven gaan concentre ren, zonder daarvoor consessies te moeten doen". De derde roman van Richard Powers, die vol gens vrienden zelfs in de Sahara met alleen een stuk brood en een slok water bestsellers op pa pier krijgt, is inmiddels al naar de VS overgevlo gen. Althans het manuscript ervan. Powers weet niet wanneer het boek leesklaar in de rek ken zal liggen. "Ik hoop nog voor het eind van deze eeuw", verschuilt hij zich opnieuw hardop lachend achter zijn bescheidenheid. "Nee hoor, zonder gekheid, misschien nog voor het eind van volgend jaar". De boeken van Powers zijn nog niet in het Nederlands vertaald. SALZBURG De befaamde Salzburger Festspiele zullen op 27 juli a.s. worden geopend met de opera 'Un ballo in maschera' van Giuseppe Verdi. Nu Herbert von Karajan is overleden zal het werk worden gedirigeerd doopr Sir George Solti. De beroemde tenor Placido Domingo en de zangeres Josephine Barstow, die de dragende rollen te vervullen krijgen, tijdens één van de laatste repetities. <iotoANP>

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1989 | | pagina 17