Discriminatie op werk
leidt zelden tot klachten
Preutse wetenschap laat geschiedenis onderbroek over aan journalistiek
Carien Evenhuis, voorzitter nieuwe commissie gelijke
behamdeling
PAGINA 16
MAANDAG 24 JULI 1989 M
"Uit onderzoek blijkt dat er in arbeidssituaties nog
veel wordt gediscrimineerd, maar dat weinig mensen
daarop onmiddellijk actie ondernemen en naar de
vakbond stappen of rechtshulp vragen". Dat zegt
Carien Evenhuis, voorzitter van de nieuwe
commissie gelijke behandeling mannen en vrouwen
bij de arbeid. Het ministerie van Sociale Zaken
begint eind augustus met een publiciteitscampagne
over gelijke behandeling op het werk. De nieuwe
commissie is begin juli aan de slag gegaan om vooral
vrouwen die menen dat ze op hun werk ongelijk zijn
behandeld, een mogelijkheid te bieden hiertegen iets
te doen.
s draagt dezelfde
naam als de nieuwe wet, die
deze maand is ingegaan. Er
bestonden al twee commis
sies op dit gebied, de een was
gericht op het bedrijfsleven,
de ander op de overheid. Die
twee instanties zijn nu samen
gevoegd. Carien Evenhuis be
geeft zich met haar nieuwe
baan op vertrouwd terrein. In
1988 nam ze na acht jaar af
scheid van de Emancipatie-
raad. "Daar had ik onder meer
gelijke behandeling in m'n
portefeuille. Ik ben ook be
trokken geweest bij de advise
ring van de raad over de nieu
we wet er
door
Robin Uitham
Die onderzoekt schriftelijke
klachten over ongelijke be
handeling en velt daar een
oordeel over, vertelt Even
huis. "Als een werkneemster
bij voorbeeld vindt dat ze la
ger loon krijgt dan een man
nelijke collega, terwijl ze pre
cies hetzelfde werk doet en ze
voelt zich gediscrimineerd,
dan kan ze naa:
gaan. Die stelt vervolgens
onderzoek in. Er wordt op de
werkplek gepraat met de
werkgever, de werkneemster
en de personeelschef. Daarbij
wordt gekeken naar het loon
systeem en de functie-inde
ling. Ten slotte spreekt de
commissie een oordeel uit".
Beklaagdenbankje
Als de klacht terecht blijkt, zal
de commissie de werkgever
daarop wijzen. In een aantal
gevallen blijkt dat die-dan be
reid is de zaak aan te passen,
vertelt ze. Als de baas echter
voet bij stuk blijft houden,
kan de werkneemster naar de
rechter stappen om haar recht
af te dwingen. Dat is een zwa
re beslissing, geeft Evenhuis
toe. "Het voordeel van de
commissie is dat de werkge
ver minder dan bij de rechter
in het beklaagdenbankje zit.
Het is minder bedreigend.
Veel werknemers denken 'ik
zal maar niet klagen, want an
ders krijg ik geen opslag of
ontstaat er herrie'. De com
missie vormt dan een goed al
ternatief. Die is bij uitstek
deskundig en besteedt veel
aandacht aan de zaak".
De commissie kan geen
sancties opleggen, behalve als
het personeelsadvertenties
betreft. "We kunnen diegene
die zich niet aan de wet heeft
gehouden, met naam en toe
naam publiceren. Dat doen
we natuurlijk niet zo snel".
Evenhuis schat het aantal
uitspraken dat de voorgaande
commissies hebben gedaan,
op zo'n 60 tot 70 per jaar. Er
worden echter veel meer
klachten en vragen inge
diend. Bij een aantal is de
zaak volstrekt duidelijk: het
mag niet volgens de wet. De
werkneemster heeft dan vaak
genoeg aan de voorlichting en
kan de kwestie zelf oplossen.
In andere gevallen wil de
werkgever halverwege de
procedure van de commissie
nog weieens uit eigen bewe
ging de zaak rechtzetten.
De klachten die binnenko
men, vormen echter het topje
van de ijsberg, zegt ze. "Uit
onderzoeken van de Loon
Technische Dienst (van het
ministerie van Sociale Zaken-
red.) blijkt dat er nog heel veel
ongelijk wordt behandeld,
maar dat leidt niet tot klach
ten". Een onderzoek van de
LTD in oktober 1988 wees uit
dat negentien procent van de
onderzochte bedrijven een
aantal functies aanwees als ty
pisch mannelijk. Negen pro
cent van de werkgevers gaf
voor bepaalde banen, vooral
dienstverlenende, de voor
keur aan een vrouw.
Echt directe discriminatie
("Een man is beter als chef
dan een vrouw") komt minder
voor dan vroeger, vertelt ze.
"Het zit 'm vaker in onduide
lijker dingen. Zo kan bij een
sollicitatie toch meespelen
dat een vrouw kinderen heeft
of zwanger kan raken". Ook
kan een werkgever bijvoor
beeld beslissen alle deeltijd
werkers te ontslaan. Dat zijn
meestal vrouwen.
Pensioen
"Wat veel voorkomt is dat een
vrouw die zwanger is, proble
men heeft een baan te vinden
omdat de werkgever toch iets
heeft van 'een zwangere
vrouw nemen we liever niet'.
Dat is verboden". Een paar
andere voorbeelden van
klachten: 'Ik ben een gehuw
de werkende vrouw. Een ge
trouwde man mag deelnemen
aan de pensioenregeling, ik
niet.' Of: 'Ik solliciteer naar de
baan van chef, voldoe aan de
eisen en ben een gelijkwaardi
ge kandidaat, maar ze benoe
men een man'.
Sinds wanneer omgordt het
sterke geslacht zich de lende
nen met een onderbroekDie
brandende vraag stelde de
modejournalist John de Greef
zich, toen hij zich aan het
schrijven zette van een boekje
over mannenondergoed. Hij
kwam er al gauw achter dat
er weinig over de geschiedenis
van de herenslip bekend is.
door
Henk Houtman
Daar is een aantal redenen
voor te bedenken. De meest
voor de hand liggende is, dat
de onderbroek vroeger hele
maal niet bestond. Daarnaast
billen er door de eeuwen heen
weinig historici aanvechtin
gen hebben gehad om navor
singen naar het fenomeen 'on
derbroek' te doen. Preutsheid
en valse schaamte zullen hier
bij een rol hebben gespeeld.
Welke bij zinnen zijnde piet
lut zal zich de hoon op de hals
willen halen om een disserta
tie te schrijven over de ge
schiedenis van de onderbroek
om de rest van zijn weten
schappelijke leven als onder
broekenspecialist te moeten
slijten?
Niemand natuurlijk, maar
toch zijn er best aardige din
gen over 's heren slipje te
boekstaven en De Greef doet
daar een te waarderen poging
toe.
Dat mannen ondergoed zijn
gaan dragen heeft heel prakti
sche achtergrond. Niet als be
scherming tegen de kou en
niet uit hygiënisch oogpunt,
maar om bescherming te bie
den tegen het vuil worden van
de kleding. De rijk bewerkte
bovenkleding was moeilijk te
reinigigen. In bad gaan was
ook al niet populair in vroeger
eeuwen en ondergoed zorgde
ervoor dat de bovenkleding
niet al te smerig werd. Boven
dien bood het bescherming
tegen de kriebelige binnen
kant van de rijk geornamen
teerde kledij.
Aanvankelijk hielden de
heren hun ondergoed beperkt
tot een lang hemd. Zo kon Bo-
caccio het prachtige verhaal
in zijn Decamerone schrijven
over de jongeling Masetto, die
als tuinman verkleed in een
nonnenklooster veel aftrek bij
de dames vond. Zelfs de ab
dis, die hem met opgewaaid
hemd slapende onder een
boom aantrof, viel voor de on
verbloemde charme van de
tuinman.
Zeker zo aardig als de tekst
zijn ook in het boekje 'Shirts'
van de modejournalist John
de Greef de vele illustraties.
Het hemd heeft, zo begint De
Greef zijn boekje, lange tijd
een bijrol gespeeld, maar wel
zo'n karakeristieke dat die ge
honoreerd zou mogen worden
met een Oscar voor de eeuwen
lange trouwe dienst aan het li
chaam van de man.
Het hemd heeft door de eeu
wen heen ook allerlei beteke
nissen gekend, zoals het boete-,
doop- en doodshemd, de rood-
hemden van Garibaldi en
bruinhemden van de fascis
ten. En om zijn bijslaap dui
delijk te maken, dat hij geen
plannen had om de liefde te
bedrijven, hield ridder Lance
lot zijn hemd aan als hij
bed ging.
Er is het onderhemd en
hemd. Door de tijd heen zijn
kraag, manchetten, knopen,
splitten, wijdtes en lengtes, de
stof en opsmuk gewijzigd en
de wijze van dragen afhanke
lijk van de dan geldende mo
de. De kleur is ook belangrijk,
zo is in het boek te lezen. We
tenschappers lieten sporters
in wit en zwart tenue dezelfde
acties doen. De toeschouwers
spraken blijkens een enquête
een voorkeur uit voor de acties
van de 'witten' en keurden het
spel van de 'zwarten' af.
Er is ook nog goed nieuws te
Lancelot hield
hemd aan voor
rustige nacht
melden voor de kopers van een
nieuw overhemd: het in cello
faan verpakte en kunstig op
gevouwen overhemd zal niet
meer volzitten met spelden.
Het nieuwste opvouwsysteem
kent nog maar één metalen
klemmetje. De laatste speld,
die je pas vond als je het over
hemd had aangetrokken, kent
eerstdaags zijn einde.
Het zijn oude verhalen, illu
straties en schilderijen die een
tipje van de sluier oplichten
over de lingerie-mode van de
man. Oude middeleeuwse mi
niaturen laten werklieden
zien, van wie het hemd net de
billen bedekt. Voor ergenis
zorgde deze luchtige en ge
makkelijk zittende zomerkle-
dij niet. Van hogerhand vond
men het minder betamelijk
als een gewone landsman zich
in bont of ander weelderig ui
terlijk stak. Philips de Schone
verbood de lagere standen in
Frankrijk zich in hermelijn te
hullen. In de eerste helft van
de 14de eeuw kwam er in En
geland onder Edward III een
wet tot stand die het iedereen
beneden de rang van ridder
verbood bont te dragen.
De strak als een maillot zit
tende beenbekleding liet de
mannelijkheid goed uit ko
men, wat natuurlijk voor de
nodige kritiek zorgde. Dat
jongens uit de gegoede krin
gen de boeren gingen nadoen
en zich slechts in ondergoed
vertoonden waarbij zij het gat
dat de beenbedekking open
liet in het kruis ternauwer
nood opvulden met hun
hemd, vond men niet gepast.
Braguette
Deze bijzondere plek bij man
nen groeide uit tot een van de
meest vreemde uitwassen in
de mannenmode. Het is de
braguette, zoals de Fransen
het noemen, het codpiece bij
de Engelsen en bij ons het
schaamkapsel. Een nogal te
genstrijdig woord, want man
nen vonden juist dat zij zich
niet hoefden te schamen. His
torici schrijven om wille van
netheid niet vaak over deze in
het oog springende uitstul
ping, maar als men schilderij
en uit de vijftiende en zestien
de eeuw bekijkt, dan is het
schaamkapsel vaak terug te
vinden. Holbein laat dit detail
op zijn schilderijen van Hen
drik VIII bij voorbeeld be
paald niet achterwege. Zelfs
aan het strenge Spaanse hof,
waar vrouwen als seksloze ke
gels gekleed gingen, wist de
braguette zich te handhaven.
Tot in de vprige eeuw zou
den veel mannen volstaan
met het dragen van een lang
hemd of een hemd met kno
pen dat tussen de benen door
dicht te maken was. Dan komt
een primitieve vorm van on
derbroek om de hoek kijken.
In de 19de eeuw wordt die
met een split, overslag of aan
de achterkant met knopen ge
dragen.
Jaeger
In de jaren tussen 1880 en
1930 worden ondergoed en
hygiëne zaken die bij de medi
sche stand serieuze aandacht
krijgen. Een van de bekends-
ten is dr. Gustav Jaeger, die
vond dat men geheel in wol
gekleed diende te gaan. Dat
was goed voor het lichaam,
want het betrof dierlijk mate
riaal, zo betoogde hij. Deze re
formideeën deden in heel Eu
ropa opgeld. Overigens was
het niet altijd raadzaam de ad
viezen van Jaeger. Afdrogen
na een badbeurt vond hij niet
nodig, want dieren gingen ten
Hemd en broek in een. Een
bijna honderd jaar oud model
van Schiesser.
Tussen de plooien van de rok
van Hendrik VIII prijkt par
mantig een eigenaardige
gulp, de braguette geheten.
slotte ook met hun 'wolletje'
aan te water.
Oorlogen hebben nogal
eens nieuwe ontwikkelingen
tot gevolg. Zo ook in de man-
nenonderbroekenmode. Tij
dens de loopgravenoorlog
tussen 1914 en 1918 leden de
soldaten bittere kou en om de
verliezen niet onnodig te laten
oplopen, kregen de militairen
onderbroeken en onderhem
den van stevig gemzeleer en
werd veel gebreide kleding
gedragen.
Na de Tweede Wereldoor
log kwam er een versnelling
in de ontwikkeling van het on
dergoed. Er kwamen katoen,
nylon en andere kunstvezels
op de markt. Het 'interlock*
werd in het spraakgebruik de
naam voor het hemd, al noemt
de auteur merkwaardig ge
noeg deze bekende Engelse
term, afgeleid van de breime-
thode, niet. Men ging in navol
ging van de pullover (de trui
die haar naam dankt aan de
manier waarop ze wordt aan
getrokken) het hemd over het
hoofd aantrekken.
Door de aanwezigheid van
vele Canadezen en Amerika
nen kwamen de Nederlandse
mannen in aanraking met de
korte en wijde onderbroek: de
boxershort. Echt lekker von
den ze het niet zitten en zodra
de naoorlogse schaarste over
was, stapte de Nederlandse
man weer over Op strak aan
sluitend, wit tricot. Er was een
x- en y-model. De twee letters
verwezen naar de gulpslui-
ting, waarin met een beetje
goed wil de belijning van de
letters was terug te vinden.
Tanga
Het tweede deel van het boek
je is wat minder interessant
omdat het de mode van nu be
handeld. Genoemd worden
de steeds kleiner wordende
slipjes, die strak om billen en
geslachtsdeel spannen tot aan
de extremiteit van de billoze
tanga toe. Daarnaast is er de
revival van de malle, ouder
wetse boxershorts, die onder
invloed van de bold-look wor
den voorzien van allerlei fun
fantasy-opdrukken, zoals
EINDREDACTIE
HENK HOUTMAN EN
HENRIETTE v.d. HOEVEN
Er wordt wat handen geschud, afgezoend
en omhelsd tussen mensen als Bush, Gor-
batsjov, Walesa. De wereld ziet hoopvol toe
hoe de leiders elkaar vriendelijk bejegenen
en van alles beloven. Zou het toch nog eens
broederschap en zusterliefde worden? Wie
weet, maar om de fundamenten van zo'n
samenwerking te beoordelen, is het goed de
positie van de zusters te bekijken.
Twee maanden geleden was er bij een
Delfts congres van de Vrouwenraad sprake
van een 'cultuurclash'. Groot tumult omdat
Zoja Krylova van de Sovjet Vrouwen Raad
beweerde dat vrouwen verantwoordelijk
zijn voor huishouding en kinderopvang. Ze
pleitte voor de keuze van vrouwen om thuis
te mogen blijven en minder te werken als ze
een gezin te verzorgen hebben. Daarmee
ventileerde ze fraai de mening van Gor-
batsjov, die wat betreft vrouwen-mannen
zaken bepaald niet tot de verlichte nieuw-
denkers gerekend kan worden. Vrouwen
horen thuis een warm nest te creëren als
hun man de kost verdient.
Er wij hier maar bezig om moeders de ar
beidsmarkt op te schoppen en economisch
onafhankelijk te maken. Een 'zie-je-nou-
wel-toon' kan gemakkelijk insluipen bij
traditioneel denkenden. Die vrouwen in
Oostbloklanden zijn economisch onafhan
kelijk, maar ze worden er niet gelukkig
door, ze willen het eigenlijk niet. Straks wil
len onze vrouwen ook weer terug. De cru
ciale vraag is echter: wie loopt vóór op wie?
Want de positie van vrouwen in Oostblok
landen lijkt in verschillende opzichten ver
draaid veel op die van onze vrouwen tien
tallen jaren tot meer dan een halve euw ge
leden.
De situatie van Poolse vrouwen kan als
voorbeeld dienen. Grazyna Kaczal-
Panków, verbonden aan de Poolse Acade
mie voor Wetenschappen, schreef een arti
kel over wat zij noemt de 'second worstca
tegory' van de bevolking. Om het gezins
budget te versterken, hebben Poolse vrou
wen banen. Het gemiddelde loonsverschil
tussen vrouwen en mannen is 30 procent;
vrouwen zijn royaal vertegenwoordigd in
de lagere banen. Dit is niet bepaald een fe
nomeen van Oostbloklanden. Volgens Jean
ne de Bruijn, die enkele weken geleden pro
moveerde op de dissertatie 'Haar Werk',
zijn de beloningsver schillen tussen vrou
wen en mannen in ons land in de afgelopen
eeuw niet verminderd. Reden voor (manne
lijke) economen om dit onderwerp niet te
bestuderen, zelfs te verzwijgen. Een econo
misch taboe!
Nog een bekend geluid uit Polen: vrou
wen moeten veel beter zijn dan mannen om
voor promotie in aanmerking te komen. De
essentie van haar zwakke positie is dat ze
een full-time baan moet combineren met al
leenverantwoordelijkheid voor huishou
ding en kinderopvang. Dit laatste betekent:
van winkel tot winkel gaan, lange rijen,
geen wasmachine, zelf kleren maken, kin
deren helpen met huiswerk, contact onder
houden met scholen, geen (half) kant-en-
klare produkten te koop; dus geen vrije tijd
's avonds en in de weekeinden. Is het gek
dat die vrouwen pleiten voor thuis mogen
zijn, voor part-time banen? Nee, want zij
weten onbewustdat de metaliteitsveran-
dering onder mannen bij lange na zo ver
nog niet is, dat van hen thuis een actief aan
deel verwacht kan worden. Vanuit een
vrouwenbeweging hiervoor strijden? Ver
geet het maar, meent Kaczal-Panków,
vrouwen zijn te moe vanwege de vele plich
ten, hun harde strijd om het bestaan. Maar
óók. denk ik, vanwege het feit dat vrouwen-
solidair zijn met de strijd van (hun) man
nen voor democratie en een betere positie
van arbeiders. De arbeidersbeweging gaat
vóór de vrouwenbeweging, wij kennen die
situatie uit het begin van deze eeuw.
1 Een traditionele mentaliteit blijkt ook uit
andere zaken. Zo wordt het in Polen de mo
rele plicht van vrouwen geacht om een zoon
te baren, zodat haar echtgenoot trots kan
zijn en een erfgenaam heeft. Voor een man
is een zoon een bewijs van zijn mannelijk
heid. Een vrouw met alleen dochters wordt
door haar man vaak min of meer openlijk
voor schut gezet. Een andere morele plicht
van vrouwen is trouw zijn aan haar echtge
noot. Van mannen wordt een avontuurtje
gemakkelijker geaccepteerd; men toont be
grip en respect voor zijn temperament.
Meisjes dienen als maagd het huwelijk in te
gaan; als ze eerder al sexueel contact had
den, is dat een diskwalificatie. Voor jon-
Betty Boop-meisjes, doorpijl-
de hartjes, schunnige teksten
en dobbelstenen. De reclame
doet er alles aan zowel de
mannen- als de vrouwenslip
jes als erotische verleiders te
afficheren, zonder welke een
spannend liefdesleven (of
juist wel) niet mogelijk is.
Trouwens, mannenonder-
goedverkopers melden dat er
een groeiende vraag onder
vrouwen is naar mannenon
dergoed. Het ondergoed van
de man vindt het vrouwelijk
geslacht veel comfortabeler
zitten en veel vrouwen blijken
uitgekeken op de typische
vrouwelijke lingerie uit ijle,
gladde stoffen en volle kant.
Modeontwerpers komen af
en toe nog wel eens met een
variant van de aloude bra
guette, het schaamkapsel, op
de proppen maar. dat moet als
een grapje worden gezien om
de toeschouwers van de mo
deshow te amuseren.
De man van de jaren negen
tig laat zich niet meer voor
schrijven in welke onder
broek hij zich zal hullen. Voor
wie er op kickt kan een peper
dure boxershort met een rood
hartje van Moschino aan
schaffen, een Soek-brief (bui
del met tailleband) aantrek
ken danwel een via officieuze
kanalen geïmporteerde Cal-
vin-KJeinslip. De meeste
mannen zullen van hun on
derbroek echter niet warm of
koud worden en vrouwlief
een Hemaatje van drie-voor-
een-tiëntje laten meebrengen.
John de Greef heeft er een
alleraardigst boekje van ge
maakt, wat rommelig in el
kaar gestoken, maar de vele il
lustraties op elke pagina ma
ken alles goed.
'Shirts', twee
'Ondergoed'
boekjes uit
over mannenmode. Er komen
nog afleveringen over de ge
schiedenis van de stropdas en
het kostuum. De auteur is John
de Greef en de uitgever Cante-
clecr in De Bilt.
gens is het juist een pre. Het zijn standpun
ten die verdacht veel lijken op de onze in de
jaren '50.
Zolang echte gelijkwaardigheid van
mannen en vrouwen, het aandeel van man
nen thuis en hun part-time werk geen on
derdeel zijn van het beleid, hebben Russi
sche vrouwen waarschijnlijk gelijk en moet
eerst maar eens gestreden worden voor een
beter leven voor vrouwen zonder driedub
bele taak. Misschien kunnen Bush, Walesa
en anderen in hun gesprekken over de mil
jarden en de besteding ervan ook de slechte
positie van Poolse vrouwen betrekken, op
dat zij geen halve eeuw hoeven te wachten
tot een vrouwenbeweging het werk gaat
voortzeten wat de arbeidersbeweging liet
liggen.
werksituatie kan onprettig
worden. Je kunt echter niet
ontslagen worden omdat je
een klacht indient
Misschien dat dit in de toe
komst verbetert, want met de
nieuwe wet zijn groepsacties
mogelijk, vertelt Evenhuis.
Ze doelt op het feit dat belan
genorganisaties, onderne
mingsraden, vakbonden en
andere groepen voortaan Ook
bij de commissie kunnen
aankloppen om namens een
aantal mensen een klacht in te
dienen.
"Pas nu kun je zeggen dat
mensen in Nederland weten
dat ze vrouwen en mannen ge
lijk moeten behandelen. Tien
jaar geleden was dat nog lang
niet zo bekend. Vrouwen wis
ten ook vaak niet wat discri
minatie en gelijke behande
ling betekenden. Wat dat be
treft is er wel degelijk een
mentaliteitsverandering".
Ten slotte: "Er is voorlichting
nodig om mensen duidelijk te
maken dat ze ook iets aan dis
criminatie kunnen doen, dat
ze naar de rechter of de com
missie kunnen stappen. Er
zijn veel mogelijkheden om je
recht te krijgen".
Hoewel de meeste klachten
van vrouwen komen, menen
mannen soms ook dat ze on
gelijk worden behandeld. Zij
klagen vooral over positieve
discriminatie, zegt Evenhuis.
"Een man die zegt dat hij de
zelfde kwaliteiten heeft als
een vrouw, en misschien zelfs
beter is, maar de vrouw is aan
genomen. Hij vindt dat de
vrouw geen voorkeursbehan
deling had mogen hebben".
Ook klagen mannen over ou
derschapsverlof-regelingen
die alleen voor moeders gel
den. "Dat zoeken we dan ook
uit. Zo kregen de commissies
klachten binnen over de Bar-
laeus-zaak en de positieve ac
tieplannen van Beverwijk en
Leiden".
Nieuw is dat de commissie
voortaan ook uit eigen bewe
ging onderzoek mag doen.
Ook stagiaires kunnen
voortaan een beroep doen op
de commissie. Verder zijn in
de wet de regels voor werving
en selectie van personeel ver
scherpt. Zo is de voorkeursbe
handeling beperkt tot vrou
wen. "Het gebeurt regelmatig
dat in advertenties staat 'gelet
op de samenstelling van het
team, geven wij de voorkeur
aan een man'. Dat is per 1 juli
Carien
Evenhuis:
"Er is nog veel
ongelijkheid".
(Foto GPD)
verboden, alleen voor vrou
wen mag dit wel".
Hele stap
Dat er relatief weinig mensen
klagen, heeft waarschijnlijk te
maken met het feit dat een
klaagster in haar eentje de
strijd aanbindt met haar baas.
Daar is durf voor nodig. Even
huis beaamt dat het een hele
stap is. "Je moet heel zeker
van je zaak zijn. Je weet dat er
een onderzoek komt, dat er
gepraat wordt op de afdeling
en met de werkgever. Die
krijgt misschien iets van 'zo,
had je wat tegen me'. De
