'Buitenlandse groepen waren te duur'
'Geen sprake van opstand tegen Fuchs'
Vijf Nederlandse popgroepen op achtste Werfpopfestival
'Guys and Dolls': sprankelende show
DONDERDAG 6 JULI 1989
313
PAGINA 19
Zakelijk directeur Haags Gemeentemuseum:
DEN HAAG Zakelijk direc
teur C. List van het Haags Ge
meentemuseum noemt de rel
die rond zijn collega-directeur
Rudi Fuchs is ontstaan 'een vol
slagen uit de handgelopen inci
dent'. 'De heer Bool heeft niet
kunnen voorzien dat zijn ont
slagbrief zoveel zou losmaken.
Maar het moment waarop dit
gebeurt, kan nauwelijks onge
lukkiger,' aldus List.
door
Gerlof Leistra
Vandaag buigt de raadscommissie
cultuur van Den Haag zich over een
omstreden beleidsnota van Fuchs.
Hierin vraagt hij de gemeente onder
meer het aankoopbudget van het
museum te verhogen tot twee mil
joen gulden per jaar. Indien dit niet
mogelijk is, wil hij enkele schilderij
en uit de collectie verkopen om zijn
plannen op die manier te financie
ren. Rudi Fuchs weigert tot van
daag elk commentaar.
Aanleiding tot de rel is de onge
zouten kritiek die vertrekkend
hoofdconservator moderne kunst
drs. F.H. Bool in zijn ontslagbrief
aan het Haagse college van B W
levert op het beleid van Fuchs. Deze
zou vooral als manager ernstig fa
len. Volgens Bool heeft de werkwij
ze van de directeur tot een volstrek
te chaos geleid. Het gerucht, dat de
kritiek van Bool door de overgrote
meerderheid van de circa 150 perso
neelsleden van het museum wordt
gedeeld, wordt door List in alle
toonaarden ontkend. 'Er zou sprake
zijn van een handtekeningenactie
binnen het bedrijf tegen Fuchs. Een
kort onderzoekje heeft mij echter
geleerd dat niemand daar ook maar
iets van afweet. Wel heeft een perso
neelslid een lijstje opgesteld van
een aantal bedenkingen dat hij te
gen het gevoerde beleid heeft. Zeg
ge en schrijve acht mensen hebben
dat lijstje onder ogen gehad, zonder
dat ze ook maar iets getekend heb
ben. Er is geen sprake van georgani
seerd verzet. De medezeggen
schapscommissie betreurt het zeer
dat de zaak op deze manier naar bui
ten is gekomen.'
Bool, die nog anderhalve week bij
het museum in dienst is en dan naar
het Nederlands Foto-archief in Rot
terdam vertrekt, verwijt Fuchs on
der meer 'dédain voor organisatie
en planning, gebrek aan communi
catie tussen directie en medewer
kers, en (kunst)historisch niet te
verantwoorden voorstellen tot ver
koop van topstukken uit de collec
tie zonder serieus onderzoek naar
alternatieven.' Ook zou Fuchs dit
voorjaar zonder enig overleg 55 late
werken van Piet Mondriaan aan een
museum in Ascona hebben uitge
leend.
Volgens List was Fuchs zeer ver
baasd over de kritiek. 'Bij zijn aan
treden twee jaar geleden heeft
Fuchs ingrijpende veranderingen
voorgesteld. Niet alleen van het ge
bouw maar ook van het collectiebe
leid en de organisatie. De eerste fase
van de verbouwing hopen we in au
gustus af te ronden en dan kan het
museum ook gewoon weer open. Er
zijn verschillende afdelingen sa
mengevoegd en we hebben in de
persoon van prof. dr. J.L. Locher
een hoofdconservator collecties be
noemd. Er is een informatieplan
ontwikkeld en een opzet gemaakt
voor een bedrijfsbureau. Dit alles is
juist gericht op een betere organisa
tie en planning. Het uitlenen van
Mondriaans is uitgebreid aan de or
de geweest en met de verschillende
conservatoren besproken. De sug
gestie dat Fuchs geregeld ingrijpt in
catalogusteksten van anderen is
ook volslagen uit de lucht gegre
pen.'
List ontkent niet dat er 'hier en
daar in het museum wel wat onvre
de bestaat over het huidige beleid.
Er is duidelijk behoefte aan con
frontatie met Fuchs. Men wil meer
weten waar hij mee bezig is. Kijk,
Fuchs is natuurlijk een man van uit
gesproken standpunten. Als je het
met hem eens bent, is het zeer inspi
rerend werken. Maar het is zonder
meer een feit dat er in korte tijd erg
veel verandert. De heer Bool is ie
mand met een kritische opstelling.
Hij neemt vaak een afwijkend
standpunt in. Op zich zelf heb ik
daar alle waardering voor, maar de
manier waarop hij nu zijn kritiek
naar buiten heeft gebracht is onder
maats. Overigens hebben beide he
ren dinsdag een lang gesprek ge
had.'
Toch is de onvrede binnen het be
drijf volgens een zegsman groter
dan de directie nu doet voorkomen.
'Heel veel mensen voelen zich uiter
mate ongelukkig met de gang van
zaken.' Diverse personeelsleden
zouden Bool gevraagd hebben of hij
rond zijn afscheid 'nog iets ging on
dernemen. Niet iedereen kan vrij
uit praten. Maar bij ons en ook bij
het Stedelijk Museum in Amster
dam begint men zo langzamerhand
genoeg te knjgen van de misvatting
dat alleen directeuren heil en zegen
kunnen brengen. Er zijn ook nog
wel andere mensen met ideeen en
werkkracht!'
Zakelijk directeur List is er rots
vast van overtuigd dat wanneer het
museum in augustus weer zijn deu
ren opent alle problemen vanzelf
wegebben. 'Iedereen is door die
sluiting ontregeld.'
De verbouwing van het museum
zal uiteindelijk 1.75 miljoen kosten,
6 a 7 ton meer dan verwacht. 'We
hebben echter meteen gezegd dat
we niet kunnen leven met oplossin
gen die minder zijn dan de beste.
Dat geld krijgen we echt wel bij el
kaar. Maar we hebben nu eerst dat
gene gedaan waar wel geld voor
Solzjenitsin
weer lid
Schrijversbond
MOSKOU (AP) - De Bond van Sov
jet-schrijvers heeft besloten
Alexander Solzjenitsin weer offi
cieel toe te laten tot de vakbond.
Solzjenitsin werd beroemd met zijn
boek de Goeiig Archipel, maar
werd ook vanwege dit boekwerk in
1969 uit de vakbond gezet en vijf
jaar later het land uitgewezen.
Het eerherstel voor de dissidente
schrijver begon in april toen de uit
gever van het bekende literaire tijd
schrift Novy Mir bekend maakte
aan het eind van dit jaar delen van
de Goelag Archipel te zullen publi
ceren. De Sovjet-overheid, die de
schrijver in 1974 zonder vorm van
proces uitwees, heeft echter nog
geen poging ondernomen Solzjenit
sin zijn staatsburgerschap terug te
geven. De schrijversbond heeft er
volgens Literatoernaja Gazeta op
aangedrongen dat de overheid deze
stap alsnog zet.
Ofschoon de Sovjet-autoriteiten
hun goedkeuring hebben gegeven
aan de publicatie van delen van de
Goelag Archipel, is nog onduidelijk
of ze het groene licht zullen geven
voor de verspreiding van een hoofd
stuk uit het boek waarin Lenin er
van beschuldigd wordt een schrik
bewind in de Sovjetunie te hebben
gevoerd.
Prijs van de Kritiek
voor Carel Birnie
AMSTERDAM (ANP) - De Prijs
van de Kritiek is toegekend aan Ca
rel Birnie (64), zakelijk directeur
van het Nederlands Dans Theater in
Den Haag. De prijs, ingesteld door
de Kring van Nederlandse Theater
critici, wordt in het begin van het
nieuwe theaterseizoen uitgereikt.
Hoewel zelf geen uitvoerend kun
stenaar heeft Carel Birnie volgens
de critici sinds de oprichting van
,zijn' gezelschap in 1959, tevens in
vloed gehad op het artistieke beleid.
Daardoor groeide het uit tot een na
tionaal en internationaal zeer gezien
gezelschap. Bovendien lukte het
Birnie het eerste Nederlandse thea
ter te bouwen dat specifiek voor de
dans is ontworpen.
LEIDEN De opzet is geslaagd:
'Guys and Dolls' is de feestelijke
en sprankelende show geworden
die men op het oog had. Leidse
Lakenfeesten en 35ste lustrum
van Minerva waren de aanleiding
tot samenwerking, waaruit deze
musical als een hoogtepunt is
voortgekomen. Er is werkelijk
van alles aan gedaan om deze
veeleisende vorm van theater zo
perfect mogelijk op het toneel te
krijgen. Regisseuse Janne Jansen
heeft in samenwerking met een
uitgebreid artistiek team stevig
uitgepakt. Het geheel loopt als
een trein, en daarvoor komt heel
wat kijken - niet op de laatste
plaats een groot organisatieta
lent.
'Guys and Dolls' verlangt bij
voorbeeld een groot aantal scène
wisselingen. Daarvoor zijn handi
ge en vaak ook leuke oplossingen
bedacht. We schieten van leven
dige straatscènes naar de Hot Box
Club en van het evangelifeatielo-
kaal naar een duister gokhol. Ge
lukkig heeft met name ook de de
corontwerper deze snelle change
menten niet onmogelijk gemaakt.
In het verhaal staan twee lief
desparen uit twee verschillende
werelden centraal: beroepsgok
ker Masterson gaat houden van
Leger des Heils-soldate Sarah
Brown en gokker Nathan Detroit
leeft al jarenlang in een staat van
verkering met Hot Box Club-zan
geres Adelaide. Die twee werel
den van oplichters en heilverkon-
digers komen hier voortdurend
met elkaar in contact, met als
schitterende apotheose het be
zoek van de gokkers aan de dienst
in het evangelisatielokaal. Dat ge
beurt natuurlijk niet vrijwillig,
maar heeft te maken met één van
de vele weddenschappen die hier
zijn afgesloten.
Waar mogelijk wordt de ver
haallijn door echte shownum
mers onderbroken: voor de heren
gokkers maar vooral voor de da
mes uit de Hot Box Club zijn een
paar wervelende choregrafieën
bedacht. Alleen al de schitteren-
Fragment uit de musical 'Guys and Dolls'g>
de aankleding van de showgirls
geeft aan, welke echte musical-al
lure het artistieke team voor ogen
heeft gestaan. Alleen zit hier he
laas ook de zwakke plek. Micro
foons, al dan niet met een draadje
en/of zendkastje, leveren bepaal
de beperkingen op voor het swin
gende showkarakter. Misschien
heeft men om die reden van dit
soort apparatuur grotendeels af
gezien. Toch wordt geluidsver
sterking hier node gemist, de
twee microfoons onderaan op het
voortoneel blijken onvoldoende.
Als er door solisten gezongen
moet worden, is dat op de voorste
rijen al nauwelijks verstaanbaar.
Hier zal echt voor de nog reste-
eeld door studentenvereniging Minerva.
rende voorstellingen water bij de
wijn gedaan moeten worden. Dan
maar een paar 'ontsierende' mi
crofoonstandaards op het podi
um: verstaanbaarheid van de zin
gende solisten is een eerste ver
eiste. Dat er wel eens een zang
nootje misgaat, is daarmee niet
opgelost, maar dat is ook aanmer
kelijk minder erg. De feestelijke
ensemblenummers maken veel
goed en kunnen daarbij rekenen
op het eigen orkest.
Tijdens de toneelspelgedeelten
speelt het geluidsprobleem niet
of nauwelijks. En daar worden
ook leuke prestaties geleverd.
Louise Koopman (als Adelaide)
en Hans Martijn Roos (Nathan
Detroit) gaan voortreffelijk op in
hun rol. Omdat hun personages
over de nodige flair beschikken,
hebben zij een iets dankbaarder
taak dan Jetta Post (Sarah
Brown) en Marc van Beuge (Sky
Masterson), wier personages ge
woon wat braver zijn en het meer
van subtielere grapjes moeten
hebben.
Braaf of niet-braaf, gokker of
preker: een bonte stoet van aller
lei types, 'Guys' en 'Dolls' uit het
New York van de jaren twintig en
dertig, trekt gedurende ruim
tweeenhalf uur in een feestelijke
parade aan ons voorbij, en laat
geen moment van verveling toe.
WIJNAND ZEILSTRA
LEIDEN De Urban Dance Squad en The Bob Color zijn
de belangrijkste attracties van het achtste Werfpopfestival
dat op zondag 9 juli zal worden gehouden. Tussen 13.00 en
22.30 uur zullen vijf Nederlandse popgroepen en een aantal
theateracts de bezoekers van het Van der Werfpark bezig
houden.
Het programma voor de achtste editie van Werfpop is dit
jaar wederom samengesteld door Ferry Rigault, die daar
voor tijdelijk door de gemeente Leiden in dienst is geno
men. "Dit is mijn zevende Werfpop. Het eerste jaar deed ik
de programmering als vrijwilliger, in de jaren daarna was ik
bij de samenstelling van het programma betrokken als staf
lid van het LVC en van Stads", vertelt Rigault, die zelf weer
is gaan studeren en niet meer bij een jongerencentrum
werkt. "Toen de directie culturele zaken dit jaar de beslis
sing nam dat er wederom een Werfpopfestival kon komen,
werd me gevraagd of ik het weer wilde organiseren".
Het Werfpopfestival is overigens
niet het enige wat Rigault voor de
gemeente organiseert. Hij houdt
zich ook bezig met het programma
van het Waterpodium nabij het
Waagtheater. "Werfpop valt evenals
vorig jaar samen met de Lakenfees
ten. In het verleden was Werfpop al
tijd aan het eind van augustus. Maar
omdat het weer in juli doorgaans
beter is en de Lakenfeesten veel ex
tra mensen op de been brengen, ver
wachten we dat er wat meer mensen
op af komen".
Volgens Rigault is het doorgaan
van het Werfpopfestival ook dit jaar
weer lange tijd onzeker geweest.
"Elk jaar bekijkt de gemeente hoe
het vorige festival is geweest. In
1988 had de gemeente Leiden had
de cultuur van minderheden hoog
in het vaandel staan en wij hadden
daar aardig op ingespeeld door al
leen maar 'gekleurde' acts te laten'
optreden. Qua bezoekersaantal en
sfeer was Werfpop 88 een succes",
concludeert Rigault.
Laat
Toch heeft de gemeente ook dit jaar
pas laat besloten dat er subsidie op
tafel zou komen. "Ik ben pas begin
mei benaderd met de vraag of ik het
festival wilde samenstellen. Dat is
laat, misschien wel te laat".
Mede hierdoor was het samen
stellen van het programma voor
Werfpop dit jaar geen gemakkelijke
opgave. Evenals in de andere jaren
had Rigault een betrekkelijk gering
bedrag te besteden, zo'n achtdui
zend gulden. Een bedrag dat werd
neergeteld door de gemeente en en
kele sponsors. Met zo'n budget
koop je anno 1989 echter geen bui
tenlandse bands van enige naam en
faam. "We konden hoogstens vier
duizend gulden neertellen voor een
hoofdact. Maar voor dat bedrag
krijg je niks meer aangeboden",
vertelt Rigault.
Om die reden besloot zijn vizier te
richten op de betere Nederlandse
popgroepen. "In het clubcircuit
spelen op dit moment nogal wat aar
dige groepen, die echt niet onder
doen voor wat er uit het buitenland
komt".
Als bewijs voor deze stelling
noemt Rigault de Urban Dance
Squad, die ondanks het feit dat de
groep nog geen plaat gemaakt heeft,
overal volle zalen trekt.
Tussen de optredende popgroe
pen door worden de bezoekers van
het festival bezig gehouden door
door
Jan van der Plas
drie theateracts: de straatanimators
Lex Maas en Johan Reebergen en
het akrobatiekduo Ys en Weder.
"Omdat Werfpop maar één podium
heeft, valt er tussen de optredende
groepen steeds een gat van een uur.
Met die theateracts denken we dat
aardig opgelost te hebben".
Programma
13.00-14.00 uur. The Big Room
Traditiegetrouw wordt Werfpop
geopend door een Leidse groep.
The Big Room werd aangedragen
door de Leidse Vereniging van Pop
muzikanten (LVP), die dit jaar ook
als mede-organisator van het festi
val opereert. Volgens de LVP en
Rigault is The Big Room één van de
meest talentvolle bands die er op dit
moment in Leiden rondlopen.
"Hun demobandje was bijzonder
overtuigend. Ze hebben mooie
nummers en ze spelen en zingen
goed. Hun muziekstijl, zo ergens
tussen Hall Oates en Deacon
Blue, is misschien wat poppier dan
wat er normaal op Werfpop staat.
Maar de kwalitatief is The Big
Room een uitstekende band, wat
bevestigd wordt door het feit dat ze
het afgelopen jaar ook al gevraagd
zijn door Vara's Popkrant, Avro's
Minjon en Paperclip Radio van de
NCRV", stelt Rigault vast.
15.00-16.00 uur. Akwaaba.
Het optreden van de Afrikaanse
groep Akwaaba geeft toch nog een
internationaal tintje aan Werfpop.
De groep opereert weliswaar al ge
ruime tijd vanuit Amsterdam, maar
de leden ervan komen uit Ghana.
Akwaaba speelt op Werfpop in de
volledige bezetting, met drums,
bas, twee gitaren, keyboards, twee
hoorns, conga's, een zanger en een
danseres. Vorig jaar was Akwaaba
één van de verrassingen tijdens het
African Music Festival in het Am
sterdamse Paradiso. "Volgens de
kenners is Akwaaba een goede ver
tegenwoordiger van de Highlife-
muziek, de westers klinkende uit de
Franstalige Afrikaanse landen. Hun
muziek bevat, behalve veel Afri
kaanse klanken, ook nogal wat in
vloeden uit rock, kaseko en jazz",,
vertelt Rigault.
17.00-18.00 uur. The Bob Color
De Amsterdamse rythm soul-
HOORN Bezweet en slechts gekleed in shorts verlaat de Amerikaanse
kunstenaar John T Halpernxzijn 'gezondheidshuis' in Hoorn. Na tien dagen
inademen van zuivere lucht in een luchtdicht afgesloten glazen huis eindig
de hij zijn gezondheidsexperiment. Met deze actie wilde de Amerikaanse
kunstenaar "zijn innerlijke wereld exploreren", waarbij hij veel informa
tie opdeed over politiek, economie en ecologie. Ook wil hij de mensheid over
tuigen dat er iets aan de bedreiging van het milieu moet worden gedaan.
(foto ANP)
21.00-22.30 uur. Urban Dance
Squad.
Net als The Bob Color heeft de
Urban Dance Squad tot nu toe nog
geen plaat gemaakt, maar al wel een
flinke live-reputatie opgebouwd.
Met een mengeling van rap, heavy
metal, funk en reggae lijkt de groep
de tijdsgeest van de late jaren tach
tig precies aan te voelen. In het
voorprogramma van hun belang
rijkste voorbeeld The Red Hot Chili
Peppers maakte de Urban Dance
Squad grote indruk bij het publiek
en de muziekpers. Inmiddels heeft
de groep tijdens optreden in de gro
tejongerencentra bewezen de hoog
gestemde verwachtingen te kunnen
waarmaken. "Je merkt aan alles bij
die groep dat ze de potentie hebben
om heel bekend te worden. Zo zit
ten ze ook al bij een groot boekings
kantoor, wat je als organisator
merkt doordat er voor de groep fles
sen Jack Daniëls en dergelijke aan
wezig moeten zijn. Al met al is het
een band met de allure van een
hoofdact".
Ferry Rigault stelde voor de gemeente Leiden het programma van het achtste Werfpopfestival samen"In het Nederlandse clubcircuit lopen op
dit moment bands rond die niet onder doen voor buitenlandse groepen". (foto Henk Bouwman)
band The Bob Color is het afgelo
pen jaar uitgegroeid tot één van de
meest succesvolle groepen uit het
clubcircuit. De groep van oud-Lei-
denaar Rob Wiedijk (zang) treedt
drie tot vier keer per week op in vol
le zalen, zonder dat de groep tot nu
toe een plaat heeft gemaakt. "The
Bob Color is één van de meest op
windende live-bands die je in Ne
derland kunt vinden. Ze spelen al
leen maar covers van onbekende
soulliedjes, brengen enorm veel
show op het podium en zijn echt
een feestband".
19.00-20.00 uur. The Jack of He-
arts
"Ook de Amsterdamse groep The
Jack of Hearts staat te boek als een
talentvolle nieuwe band. Ik vond
het een leuk idee om een groep te
hebben die net aan het doorbreken
zijn", vertelt Rigault. Van The Jack
of Hearts werd onlangs een eerste
CD uitgebracht en met de daarvan
afkomstige single 'Streetwise' was
de groep regelmatig op Radio Drie
te horen. De gitaarrock van The
Jack of Hearts laat zich gemakke
lijk vergelijken met die van Fatal
Flowers en Bad to the Bone. Dank
zij de met drummer Kors Eijkelen-
boom (afkomstig uit The Scene en
Blue Murder) en zanger/gitarist
Fred Kienhuis (ex-World War Roc
kers) ruimschoots in de groep aan
wezige ervaring zou The Jack of He-
arts weieens een blijvertje kunnen
zijn.
