Gemeenten proberen van
dure klussen af te komen
Spanje slaat de handen ineen in strijd tegen drugs
Reportage
Privatisering vaak vorm van koude sanering
Raad van Kerken Zuidafrika verwerpt plannen regering
PAGINA 2
MAANDAG 3 JULI 1989
LEIDEN Ze twijfelt nog
over het woord: "Delegeren,
zo kun je het ook noemen".
Maar de woordvoerster van
de gemeente Katwijk weet
één ding zeker: "Privatise
ren is een 'hot item' op dit
moment". Wethouder Bor-
dewijk van Leiden: "Privati
sering? Gewoon bestuurlij
ke reorganisatie". "Reorga
nisatie? Het is vaak een
vorm van sanering", vindt
de ambtenarenbond Abva
Kabo.
door
Karei Berkhout
Volgens het Centraal Bureau voor
de Statistiek (CBS) is ruim 60 pro
cent van de gemeenten in Neder
land op een of andere manier meer
aan het 'privatiseren' dan vijf jaar
terug. Steeds meer taken van de ge
meente worden dus verricht door
zelfstandige bedrijven en instellin
gen. Zo onderhouden aannemers in
Rijnsburg de overheidsgebouwen,
maaien sportverenigingen in Lei
derdorp zelf de sportvelden en stof
zuigen werknemers van schoon
maakbedrijven in Leiden de raads
zaal.
Maar privatisering is niet onom
streden en de begripsverwarring is
groot. Het begint bij een ambtelijke
reorganisatie en eindigt bij het af
stoten naar particulier bedrijf. Maar
daar ligt van alles tussen. De vele
termen tonen de even zovele gezich
ten van het veelkoppige monster
privatisering, dat veelal opduikt in
de gedaante van bezuinigingen en
saneringen.
Zakelijke cultuur
In januari 1987 viel in Alphen a/d
Rijn het doek voor de Gemeentelij
ke Kunstuitleen. Toen het even la
ter werd opgetild, was het naam
bordje te zien van de Stichting Beel
dende Kunst Rijnland. Daarmee is
de kunstuitleen nu een zelfstandige
organisatie, die zijn eigen beleid uit
stippelt. "Dat wil niet zeggen dat wij
nu een winkel zijn", zegt medewer
ker J. Stans. "We zijn iets tussen een
gemeente-afdeling en een commer
cieel bedrijf'.
In de praktijk betekent het dat de
veronderstelde ambtelijke cultuur
plaats moet maken voor een zakelij
ker houding. "We werken commer
ciëler, met commercieel tussen aan
halingstekens natuurlijk", zegt
Stans, "Nu het gemeenschapsgeld
niet zomaar meer binnenstroomt
zijn we wel gerichter gaan denken
of een bepaalde aankoop de moeite
loont. Af en toe proberen we bij
voorbeeld een Appel of een Corneil-
le te kopen. Dat is duur, maar via
ons zogeheten huur-koopsysteem
zijn we het kunstwerk toch zo kwijt
voor het aankoopbedrag plus onze
marge van 30 procent".
'Doelmatigheid' is hier het hoofd
motief. Van der Dussen, die als se
cretaris zeer betrokken was bij de
privatisering van de Kunstuitleen:
"We kunnen nu slagvaardiger op
treden, doordat niet ieder besluit
hoeft te worden besproken door
ambtenaren en uiteindelijk goedge
keurd door de gemeenteraad. De
gemeente bemoeit zich er niet meer
mee, dus de bestuurslijnen zijn kor
ter".
De Kunstuitleen is model-voor
beeld van privatisering, met ogen
creatiebedrijven de zwembaden.
Dikke vinger
De praktijk leert echter dat het ge
maakte onderscheid tussen particu
liere en publieke sector niet duide
lijk is. Van de Kunstuitleen in Al
phen aan de Rijn bijvoorbeeld cir
culeren de financiële gegevens nog
op de gemeentelijke afdeling Verifi
catie Financiën. Geen wonder, want
de gemeente betaalt nog altijd de
huur van het gebouw en in het be
stuur zitten ambtenaren. Boven
dien doet een medewerkster van de
gemeente, die verhuurd is aan de
stichting, de aankoop van kunst
werken.
Een ander voorbeeld is het Ge
meentelijk Energiebedrijf dat is op
gegaan in het de N.V. Energie- en
Watervoorziening Rijnland, waarin
Alphen samen met andere gemeen
ten een commissaris heeft in het be
stuur. Deze vormen van privatise
ring worden doorgaans 'privaat
rechtelijke verzelfstandiging' ge
noemd. De gemeente houdt daarbij
een dikke vinger in de pap.
Andere vormen zijn 'uitbesteden'
en 'afstoten'. Uitbesteden, waarbij
zogeheten ondersteunende taken
worden gedaan door particuliere
bedrijven, komt het vaakst voor.
Het gaat dan om werk waarvoor het
niet lodnt een ambtenaar aan te stel
len. Wethouder Bordewijk: "Wij
hebben in Leiden bijvoorbeeld de
berekening van de gemeentefinan-
ciën uitbesteed aan een accoun
tantsbureau, dat dat ook voor ande
re gemeenten doet".
Bij afstoten wordt een gemeente
lijke taak geheel door een bedrijf
overgenomen. In sommige gevallen
zijn bepaalde gemeentelijke taken
overbodig geworden. Zo is in Al
phen het bureau ruimtelijke orde
ning verdwenen toen er nog nauwe
lijks huizen gebouwd werden. Ook
in Leiden woedt een discussie over
de vraag of het werk voor de paar
huizen die nog gebouwd worden
niet beter uitbesteed kan worden
aan een particulier.
Sanering
Waar het vaak om draait, zo is wel
duidelijk, is (gebrek aan) geld. Geen
gemeentehuis of er circuleert een
rapport over de verbetering van de
eigen organisatie. (Gedeeltelijke)
privatisering is veelal een middel
om te bezuinigen. In het meest ex
treme geval komt het neer op sane
ring van een taak, die te duur is ge
worden. Sommige operaties lijken
vooral bedoeld om rotte plekken
weg te snijden.
Neem bijvoorbeeld de zwemba
den in de Rijn- en Bollenstreek, die
grotendeels door particulieren wor
den geëxploiteerd. Bij de privatise
ring was de financiële situatie al zo
beroerd dat sluiting al bijna onont
koombaar was. Door privatisering
hoeven de gemeenten dat niet zelf
te doen maar kunnen ze dat overla
ten aan de exploitanten.
Ook aan de uitbesteding van het
onderhoud in Rijnsburg zit een
luchtje. Tien jaar geleden vertrok
bij de onderhoudsdienst van de ge
bouwen een werknemer, die niet
vervangen werd. Daardoor raakte
het onderhoud achterop. Vorig jaar
was het achterstallig onderhoud zo
groot, dat het goedkoper was hel
onderhoud uit te besteden aan een
aannemer dan om zelf extra mensen
in te huren om de achterstand weg
te werken.
Minder extreem, maar ook van
twijfelachtige allure, is de bezuini
ging die Noord wijk bewerkstellig
de door privatisering (de gemeente
spreekt over 'beleidsombuigingen')
van de sportvoorzieningen. In 1985
besloot het bestuur dat er in drie
jaar 180.000 gulden bezuinigd
moest worden op het beheer van de
sportvelden. De sportverenigingen
moesten vanaf dat moment zelf een
groot deel van het onderhoud gaan
doen, waardoor Noordwijk flink
kon schrappen in zijn begroting en
anno 1989 inderdaad quitte speelt.
De Nederlandse Sportfederatie is
niet juichend over dergelijke opera
ties. In mei 1985 stuurde de federa
tie een bezorgde brief naar de Vere
niging van Nederlandse Gemeen
ten (VNG). Daarin werden de ge
meenten verzocht geen taken af te
stoten, omdat sportverenigingen
het nooit zouden kunnen bolwer
ken. Vier jaar later is de voorspel
ling uitgekomen. In Leiderdorp
kampen zeven van de elf sportvere
nigingen, die het sinds 1985 ook gro
tendeels zelf moeten opknappen,
met tekorten op de begroting en
hebben de contributies aanzienlijk
moeten verhogen.
Ideologie
De nadelen van privatisering zijn
soms zo groot dat het nut van ver
schillende operaties sterk moet
worden betwijfeld. In veel gevallen
is er sprake van kwaliteitsverlies,
hogere prijzen voor consumenten
en slechtere arbeidsvoorwaarden.
Dat laatste geldt bijvoorbeeld ook
voor de werknemers bij de Alphen-
se Kunstuitleen, die in tegenstelling
tot hun voorgangers bij de gemeen
te geen pensioenregeling hebben.
Voqr de gebruikers van de uitleen is
de prijs sinds de overgang ook om
hoog gegaan.
Daarmee dringt zich de vraag op
in hoeverre ideologische factoren
op de achtergrond een rol spelen.
Het rapport Schakel is tenslotte het
produkt van een regering, die zich
laat kenschetsen door begrippen als
'deregulering' en 'meer markt, min
der overheid': de 'collectieve sector'
stond voor bureaucratie, ondoelma
tigheid en geldverkwisting en
moest daarom gekortwiekt worden;
het bedrijfsleven zou tal van over
heidstaken doelmatiger en goedko
per kunnen uitvoeren.
Een blik in de uitpuilende dos
siers van de VNG leert dat de mees
te privatiseringen inderdaad plaats
vinden in Noord-Brabant en Lim
burg, provincies waar traditioneel
het regeringsgezinde CDA sterk is.
In 'rode' regio's hebben veel ge
meentebesturen privatisering in
hun beleidsplan afgewezen. Ook
binnen de regio hangt de 'privatise
ringsbereidheid' sterk af van de
kleur van het college. Leiden met
zijn PvdA-bestuur is, zoals gezegd,
niet erg voor privatisering. Alphen
en Katwijk, waar het CDA de touw
tjes in handen heeft, zijn minder af
wijzend.
Links bestuur
Dat alles neemt niet weg dat geen
gemeente aan bezuinigingen ont
komt. En met een 'reorganisatie'
kun je ook een eind komen als je
'privatisering' afwijst. Volgens het
rapport van de commissie-Schakel
privatiseren gemeenten dan ook
niet zozeer uit een idee over hoe de
maatschappij eruit moet zien (het
ideologische motief), maar uitslui
tend om het bestuur effectiever te
maken (het zakelijke motief).
Ook het afwegen van de nadelen
tegen de voordelen is een strikt za
kelijke aangelegenheid, meent de
commissie. Schakel: "Hoewel link
se besturen traditioneel geloven in
een sterke en actieve overheid, pri
vatiseert een 'rood' gemeentebe
stuur in Rotterdam toch veel. Het
zelfde geldt voor Groningen met
eveneens een PvdA-college".
De verhuizing heeft de Kunstuitleen in Alphen aan den Rhijn meer verbeterd dan de privatisering ervan. In de
veronderstelde ambtenarencultuur plaats moeten maken voor een meer za kelijke aanpak.
schijnlijk louter positieve kanten.
Koren op de molen van de staats
commissie Stimulering Privatise
ring Lagere Overheden die in april
opdrachtgever staatssecretaris
Evenhuis (economische zaken) haar
eindrapport aanbood. "Er is een
toenemende 'privatiseringsbereid
heid' bij de gemeenten", meent de
commissie, die in 1986 werd inge
steld om de gemeenten tot privati
seren aan te zetten voor een doelma
tiger en goedkoper bestuur.
Als voorzitter werd benoemd de
oud-politicus en oud-burgemeester
Schakel. Om de gemeentebesturen
te masseren, zoals hij desgevraagd
toegeeft. "Ik heb er op toegezien dat
het rapport zo is geformuleerd, dat
de gemeenten, die altijd een beetje
allergisch zijn voor de bemoeizucht
van het rijk, er zich niet aan kunnen
storen". Schakel is enthousiast over
zijn zojuist beëindigde taak: "In
zulk een klimaat hand- en spandien
sten te mogen verrichten is een
vreugdevolle bezigheid".
De wens lijkt hier de vader van de
gedachte: zo mild is het privatise
ringsklimaat nu ook weer niet. In
Katwijk staan inderdaad vier priva
tiseringsprojecten op stapel (onder
andere de boomkwekerijen en het
huizenbezit) en is de gemeente ook
positief over de zachte drang van de
commissie Schakel om te privatise
ren: "Kijk, deze regering heeft een
beleidsvisie en het is dus logisch dat
je die als gemeente meeneemt in je
nadenken over je eigen beleid".
Maar daar staat tegenover dat
veel gemeentebesturen in hun be
leidsvoornemen hebben aangekon
digd in principe niet te privatiseren,
zoals bijvoorbeeld Leiden. Wethou
der Bordewijk (financiën en perso
neelszaken): "Niet privatiseren, ten
zij... een heleboel dingen. Misschien
doen we het wel eens, maar dan met
vele mitsen en maren". Tekenend
voor dat beleid is dat in de gemeen
telijke nota over privatisering van
openbaar groen, nadrukkelijk
Spraakverwarring
Er moet nadrukkelijk een kantteke
ning worden gezet bij het eerder ge
noemde hoge cijfer van 60 procent
ijverig privatiserende gemeenten.
Wat het CBS privatiseren noemt, is
voor de gemeenten zelf vaak slechts
'samenwerking met het bedrijfsle
ven'. Er heerst op dit gebied een ba-
bylonische spraakverwarring. Bo
vendien is het niet altijd even mooi
wat er onder de vlag van privatise
ring aan maatregelen wordt uitge
dacht.
Voor het verschijnsel privatise
ren worden in gemeentelijke nota's
en rapporten ook tientallen ver
schillende andere termen gebruikt
zoals: afstoten, uitbesteden, verzelf
standigen, overlaten, saneren, reor
ganiseren, bezuinigen en zelfs 'civic
culture', het naar elkaar toegroeien
van overheid en bedrijfsleven. Lei-
moderne ruimte heeft de
(foto Manno Bloupot)
derdorp spreekt van privatisering
bij de verkoop van een parkeergara
ge. Leiden doet hetzelfde bij de ver
huur van 'snippers groen', maar zet
het begrip dan ook terecht tussen
aanhalingstekens.
In beginsel is privatisering alleen
maar een verschuiving van activi
teiten van gemeente naar bedrijfsle
ven. Zo verdwenen er bij de Kunst
uitleen in Alphen twee ambtenaren,
waarvoor twee banen bij de stich
ting terugkwamen.
Vanaf 1982 gingen op deze manier
bijna 20.000 banen van de gemeen
telijke overheid over naar particu
liere bedrijven. Tegenwoordig
schoffelen in een aantal gemeenten
hoveniersbedrijven de gemeente
plantsoenen, verzorgen cateringbe
drijven in de kantines de lunch van
de ambtenaren, berekenen accoun
tantsbureaus de gemeentefinanci-
ën, halen particulieren het huisvuil
op. beschermen bewakingsdien
sten het stadhuis en exploiteren re-
MADRID Een jonge vrouw van
onbestemde leeftijd, vuil en met
wondjes op haar armen, probeert
met een steen haar blijkbaar slecht
zittend kunstgebit 'passender' te
maken. Haar geduld is snel uitge-
door
Ruud de Wit
put, want met een paar rake klap
pen slaat ze het gebit in gruzelemen
ten. Ze kijkt even verbaasd in het
rond met haar lege mond en barst
vervolgens in huilen uit.
Niemand besteedt echter aandacht
aan haar, net zomin als de honder
den andere drugsverslaafden in het
centrum van Madrid door de Span
jaarden een blik waardig worden
gegund. Toch behoren ze tot het
straatbeeld van de Spaanse steden,
zoals de blinde lotenverkopers en
de krantenkioskhouders. En net
zoals in de rest van West-Europa
worden ze verantwoordelijk gesteld
voor de vele inbraken in auto's en
andere vormen van kruimeldiefstal.
Spanje kan er allang niet meer
omheen dat het een ernstig drugs
probleem heeft. Onlangs nog kon
men in alle kranten lezen dat er we
derom in het centrum van de hoofd
stad vier jongeren aan een overdo
sis op straat waren overleden en dat
een vijfde verslaafde in coma in een
ziekenhuis lag. Alleen dit jaar al be
draagt in Madrid het aantal dodelij
ke slachtoffers aan een overdosis of
complicaties als gevolg van drugs
gebruik minstens 45 personen. Het
officiële cijfer voor heel Spanje over
1988 was 270.
De drugsproblematiek in Madrid
is in menig opzicht met die van Am
sterdam, Londen, Rome en andere
Europese hoofdsteden te vergelij
ken. De verslaafden zijn over het al
gemeen tussen de 20 en 40 jaar oud,
hebben geen werk, opleiding of
enig ander perspectief op een toe
komst en kunnen niet terugvallen
op hun familie.
Zeker in een land als
Spanje, dat een hechte familieband
kent, en waar hulpbehoeftigen op
de steun van hun omgeving kunnen
rekenen, is het gebrek aan toleran
tie ten opzichte van de verslaafde
opvallend.
Dit outcast-karakter blijkt bij
voorbeeld uit wat er in de wijk San
Roque bij Cadiz gebeurt, waar de in
woners een burgerwacht hebben
geformeerd om drugssmokkelaars,
-handelaars en -gebruikers te we-
Het grootste probleem ligt voor
Spanje, net zoals in de rest van Eu
ropa en de Verenigde Staten, bij de
landen waarde drugs geproduceerd
worden en bij de kartels die verant
woordelijk zijn voor de illegale aan
voer. Dat geldt voor Spanje nog
meer dan voor de rest van Europa,
omdat het gemakkelijk toeganke
lijk is voor de hasj-aanvoer vanuit
Afrika, maar ook wijd open staat
voor de bendes die vanuit Zuid- en
Midden-Amerika opereren. Om die
reden wordt er door de rest van de
Europese Gemeenschap dan ook
bij de Spaanse regering op aange
drongen om, met het oog op 1992,
een visumplicht voor die landen in
te voeren; iets waar Spanje gezien
de historische banden die het met
dat deel van de wereld heeft nog
weinig voor voelt. Maar dat er toch
ook op dat gebied iets moet gebeu
ren, is inmiddels tot in de hoogste
regeringskringen doorgedrongen.
Inmiddels hebben besprekingen
plaatsgevonden tussen hoge ambte
naren uit Spanje, Italië en de Vere
nigde Staten over een nieuwe stra
tegie met betrekking tot de interna
tionale drugsproduktie en drugs
handel.
Veel is daar vooralsnog niet
uitgekomen, maar in september zal
er een nieuwe ontmoeting plaats
vinden nu met de drie belangrijk
ste Zuidamerikaanse drugs produ
cerende landen Peru, Colombia en
Bolivia om te kijken hoe het
drugsprobleem bij de wortel kan
worden aangepakt.
De Zuidafrikaanse Raad van
Kerken heeft het vijfjarenplan
van de regerende Nasionale
Partij verworpen. Daarin krijgt
de niet-blanke meerderheid
van de Zuidafrikaanse bevol
king een beperkte vorm van po
litieke zeggenschap. De raad
vindt dat de regering-Botha
haar politieke en morele recht
matigheid volledig heeft ver
speeld.
De crisis in Zuidafrika neeemt
volgens de Raad zienderogen toe.
Sinds 1984 zijn ruim 51.000 perso
nen gevangen genomen. De afge
lopen tien jaar werden 1070 perso
nen opgehangen, terwijl 280 ter
dood veroordeelden op het von
nis wachten. Voor het vierde ach
tereenvolgende jaar werd de
noodtoestand uitgeroepen. Ruim
30 geweldloze organisaties wer
den de afgelopen anderhalf jaar
verboden en 800 personen 'ge-
banned', als gevolg waarvan "hun
huizen in een gevangenis zijn ver
anderd".
De raad verwijst verder naar de
geheimzinnige wijze waarop anti-
apartheidsactivisten verdwijnen
of worden vermoord. Fel hekelt
de raad de pogingen om via ver
giftiging of andere methoden van
chemische oorlogsvoering ge
weldloze leiders ter dood te bren
gen. Eerder deze maand maakte
ds. Frank Chikane, secretaris van
de raad, bekend dat onbekenden
hebben geprobeerd hem met pes
ticide te vermoorden. In het kerk
gebouw, waarin de raad deze
week vergaderde, bleek vantevo-
ren gif te zijn gestrooid.
De raad doet in de verklaring
een beroep op alle Zuidafrikanen
de strijd voor een vreedzame be
ëindiging van de apartheid te ver
hevigen. De blanke bevolking
wordt opgeroepen kleur te be
kennen en zich bij de anti-apart
heidsbeweging aan te sluiten.
Enquête Hillegom
De kerk is een 'willekeurig con
sumptie-artikel' geworden. Deze
indruk heeft ds. T. Verbeek, her
vormd predikant in Hillegom, op
grond van een enquête die het af
gelopen halfjaar onder de 'oudere
jongeren' (25 tot 40 jaar) van zijn
gemeente is gehouden. Het on
derzoek vond plaats omdat de
kerkeraad benieuwd was waarom
zo weinig jonge gezinnen de kerk
diensten bezoeken.
De uitkomsten zijn 'natuurlijk
schokkend'. Verbeek: "Veel meer
jonge mensen en gezinnen dan
we dachten hebben inmiddels af
gehaakt wat hun geloofs- en ker
kelijk leven betreft". Van de 207
benaderde personen bleken zo'n
23 personen actief in het kerke-
werk en ongeveer een kwart van
de ondervraagden stelt een per
soonlijk gesprek vanuit de kerk
op prijs.
Terwijl 113 van de ondervraag
den positief aptwoordt op de
vraag naar de belangstelling van
het geloof, blijkt slechts een klei
ne minderheid regelmatig de
kerkdiensten te bezoeken. Ver
beek noemt ter illustratie een ant
woord van iemand die het goed
vindt dat de kerk er is, maar daar
aan toevoegt dat de kerk voor
hem persoonlijk er alleen hoeft te
zijn 'als ik haar nodig heb'.
Het is een gegeven, aldus Ver
beek, dat het ritme om regelmatig
de eredienst mee te vieren mak
kelijker is afgeleerd dan aange
leerd. Voor de kerk is het nu de
vraag hoe mensen bereikt kun
nen worden. "Eenvoudigweg
vanuit het kerkblad schrijven dat
ze naar de kerk mo.eten komen
heeft geen zin". Zij die een per
soonlijk bezoek op prijs stellen,
zullen in ieder geval bezocht wor
den.
Radiopastoraat
Het succes van het radiopasto
raat van de IKON, dat gisteren
het dertigjarig bestaan vierde, is
volgens radiopastor Hans Stolp
geen teken van zwakte van de
plaatselijke kerk. Vele mensen
blijken behoefte te hebben aan
anoniem pastoraat. Zij willen de
pastor, aan wie ze hun problemen
hebben voorgelegd, niet de vol
gende dag in de supermarkt te
genkomen, aldus Stolp.
Het radiopastoraat, een 'doch
teronderneming' van de IKON, is
jarenlang verbonden geweest
met de naam Alje Klamer. Kla-
mer werd in 1959 de eerste radio-
pastor en vervulde die functie tot
zijn dood in 1986. De reden voor
de instelling van het radiopasto
raat waren de vele reacties op de
radiokerkdiensten, die de IKON
niet zelf kon opvangen. Via de ra
dio en later de televisie kwam
Klamer in contact met vele dui
zenden die binnen hun eigen ker
ken of daarbuiten vaak geen ge
hoor vonden.
Zo was Klamer een der eersten
die binnen de kerken het taboe op
homoseksualiteit doorbraken.
Het radiopastoraat heeft ook op
andere terreinen een initiërende
functie vervuld. Zo is de werk
groep Herkenning, die kinderen
van NSB-ers en andere Nederlan
ders die in de oorlog fout waren,
met elkaar in contact brengt, ooit
uit het radiopastoraat ontstaan.
Stoel van Balke
De afwijzing door de Groningse
theologische faculteit van dr.
Wim Balke om zijn opvattingen
over Zuidafrika als bijzonder
hoogleraar kerkgeschiedenis
brengt niet alleen de synode van
de Hervormde Kerk, maar ook
het ministerie van onderwijs in
ernstige verlegenheid. Gebleken
is namelijk dat het ministerie de
bijzondere leerstoel heeft aange
boden, op voorwaarde dat Balke
benoemd zou worden.
Het ministerie deed het aanbod
aan de Hervormde Kerk omdat de
functie als topambtenaar die dr.
Balke onder minister Deetman
bekleedt, tengevolge van een re
organisatie komt te vervallen. In
plaats van een dure wachtgeldre
geling te treffen, werd overeenge
komen dr. Balke met fondsen van
het ministerie aan een bijzonder
hoogleraarschap te helpen.
In overleg viel de keuze op een
bijzondere leerstoel voor de ge
schiedenis van de Reformatie en
de Contra-Reformatie aan de Gro
ninger theologische faculteit, om
dat daar juist een staats-hoogle-
raar kerkgeschiedenis (prof.
Knetsch) afscheid zou nemen.
Het is voor de eerste maal dat
hoogleraarsbenoeming afketst op
de opvattingen van de betreffen
de persoon over Zuidafrika.
Rome en Polen. Paus Johan
nes Paulus II heeft besloten een
diplomatiek vertegenwoordiger
naar Polen te zenden waarmee de
weg wordt bereidt voor het aan
gaan van volledige diplomatieke
betrekkingen tussen Warschau
en de Heilige Stoel.
Daarmee zou
Polen het eerste land in het War
schaupact zijn dat volledige be
trekkingen met het Vaticaan aan
knoopt. De betrekkingen werden
in 1945 op initiatief van de com
munistische machthebbers ver
broken.
Baard in gevangenis. De di
recties van de gevangenissen in
de Amerikaanse staat Arizona
mogen de gevangenen verbieden
hun baard te laten staan. De di
recties mogen een verzoek van
gevangenen die om godsdiensti
ge redenen hun baard willen laten
staan, zoals orthodoxe joden,
naast zich neerleggen.
Dat heeft
een districtsrechtbank in Floren
ce bfpaald. Directies moeten er
volgens de rechter er zeker van
zijn dat zij bij oproer de gedeti
neerden snel kunnen identifice
ren, terwijl tevens het gevaar be
staat dat gevangenen met baar
den na een ontsnapping hun
baard onverwijld afscheren om
herkenning te bemoeilijken.
Beroepen
Hervormde Kerk: beroepen te
Buitenpost M.T.P.M. Oomens
Ëpe, te Burum en Munnekezijl T.
Hoekstra kand. Heerenveen; aan
genomen de benoeming voor pas
toraat te Wijhe (part-time) A.W.F.
Waardenburg Diepenheim.
Gereformeerde Kerken: aange
nomen de benoeming als toerus
tingspredikant te Rwanda drs. H.
van der Burg Ten Post, naar Nu-
mansdorp drs. P. Silvis kand.
Nederlandse Geref. Kerken: be
dankt voor 's-Gravenhage J.H.
Veefkind Krommenie.
Christelijke Geref. Kerken: be
dankt voor Amsterdam: dr. G.C.
den Hertog Leiden.
