'Over bedragen verbaas
ik me al lang niet meer'
Paul Foortse, de commerciële regelneef van 'Bomber' Becker
ZATERDAG 24 JUNI 1989
PAGINA 29
Dat Boris Becker een onafscheidelijk metgezel heeft die luistert naar de naam
Ion Tiriac, mag bekend worden verondersteld. Maar dat deze martiaal
besnorde Roemeen al geruime tijd wordt bijgestaan door een Nederlandse
partner die als een waakhond de commerciële belangen van de Westduitse
tennisheld verdedigt, daarvan zijn veel minder mensen op de hoogte. Zelf kan
hij met een tennisracket nog geen Nivea-bal raken, maar de in Bussum
woonachtige mr. Paul Foortse is de grote financiële man achter de firma-
Becker. "Ik ben inmiddels aan alles gewend. Hoe hoog de bedragen ook zijn, ik
verbaas me nergens meer over".
door Jeroen te Nuyl
Sinds de oprichting in 1979 van TiVi
BV, oftewel de besloten vennoot
schap Tiriac-Vilas waarvan het
hoofdkantoor in Amsterdam is ge
vestigd, is de 42-jarige Paul Foortse
verantwoordelijk voor de afwikke
ling van zakelijke belangen. Aan de
vooravond van Wimbledon, waar
maandag de eerste bal wordt gesla
gen, treedt de man die zijn bezighe
den bij voorkeur tamelijk anoniem
verricht voor de verandering op de
voorgrond.
De Gooise jurist blijkt een uitgesproken
mening te hebben over de personen en
zaken die hij in de periferie van het ten-
niscircuit geregeld tegenkomt. Zo maar
wat waarde-oordelen en kwalificaties.
Tiriac is volgens Foortse heel anders dan
hij eruit ziet. Becker, geloof hem maar op
z'n woord, is nog steeds een aardige jon
gen.
Nee, dan beleeft Foortse minder
vreugde aan de zaken die op hem afko
men. Komen hem berichten over spon
sorcontracten onder ogen, dan kloppen
de bedragen die hij leest meestal niet. En
dan die rechtsprocessen, ze wekken al
leen maar ergernis op en kosten boven
dien nog veel tijd.
Nu vier jaar geleden nam Foortse voor
het eerst plaats op een tribune die uit
zicht bood op een tenniscourt. En nu, nu
is hij uitstekend ingevoerd in het wereld
je waar nagenoeg elke klap de kassa laat
rinkelen. Luister maar naar de monoloog
die hij afsteekt.
Beroepsdeformatie
"De Wimbledon-finale van vorig jaar was
wat mij betreft na de derde set voorbij.
Toen geloofde ik er niet meer in dat Boris
Edberg nog zou verslaan. Uit een soort
beroepsdeformatie ben ik toen op de tri
bune gaan uitrekenen wat hem dat over
een seizoen aan directe inkomsten zou
schelen. Ik kwam uit op een miljoen dol
lar, hetgeen achteraf aardig bleek te
kloppen. Dat vond ik wel leuk, die juiste
inschatting".
"Op sponsorgebied is er het nodige ge
beurd. Dat Puma afhaakte was logisch,
ze konden hem simpelweg niet meer be
talen. We hadden op onze strepen kun
nen staan, maar die zaak is heel netjes af
gehandeld. De contracten met de Deut
sche Bank en Philips liepen gewoon af,
die hadden kennelijk het maximale uit
Becker gehaald of hem juist verkeerd ge
bruikt. Feit is dat 1987, een slecht seizoen
voor Boris, eigenlijk geen gevolgen heeft
gehad. Eenvoudig, omdat we in de ge
lukkige omstandigheid verkeerden dat
de meeste contracten gewoon doorlie
pen. Maar hadden we toen nieuwe ver
bintenissen moeten afsluiten, dan zou
dat heel moeilijk zijn geweest".
"Op dit moment hebben we overeen
komsten met Ford, Fila, Polaroid, Diado-
ra en met Coca-Cola. Het contract met
die laatste sponsor loopt eind deze
maand af en wordt niet verlengd. Ik sluit
niet uit dat we over een week of wat een
gelijksoortig contract afsluiten met een
andere softdrink-firma. Nee, ik noem
geen naam. Stel je voor dat het alsnog af
ketst, dan sta ik voor gek. Daarnaast ver
wacht ik dat er over een aantal maanden
nog iets komt, een vijfjarige verbintenis.
Met een sponsor van formaat, we doen al
leen maar zaken met grote bedrijven.
Björn Borg maakte voor alles en ieder
een reclame. Wij hebben onze eigen filo
sofie: we gaan verbintenissen aan met
een beperkt aantal sponsors. Maar die
krijgen van ons dan ook alle aandacht".
Exclusief
"Achter een Becker-contract zit een con
cept, het heeft iets persoonlijks en exclu
siefs. Ook Boris heeft wat dat betreft zijn
verplichtingen. Aanzitten aan diners, re
cepties aflopen en een rondgang door de
Ford-fabriek, het hoort er allemaal bij.
Aan de Ford-overeenkomst heb ik vak
matig het meeste plezier beleefd. Een
moeilijke zaak was dat, omdat op het
laatste moment het bedrag nog werd ver
anderd. Tien weken heeft het geduurd
voor alles getekend was".
"Met Diadora heb ik telefonisch on
derhandeld, 's nachts vanuit Nieuwzee-
land op de rand van mijn bed. Na de
slechte ervaring met Ben Johnson wilde
die Italiaanse schoenenfirma Becker als
nieuw trekpaard, maar er werd als strikte
voorwaarde gesteld dat er een doping-
clausule in het contract moest worden
opgenomen. Later las ik ergens dat het
zou gaan om een contract van vijftig mil
joen gulden. Nou, als die krant bereid is
het verschil bij te leggen, blijf ik voor
mijn leven abonnee en mijn familie erbij.
Zo'n bedrag voor een paar schoenen, la
ten we wel even ons gezond verstand ge
bruiken".
"De cijfers die ik lees over Beckers
sponsorinkomsten kloppen van geen
kant. En ik ga ze ook niet corrigeren,
want daar zijn afspraken over gemaakt.
Natuurlijk wordt er enorm veel geld ver
diend, maar wie bepaalt wat te gek is,
waar de grens ligt? Ik b^n inmiddels aan
alles gewend, in financieel opzicht ver
baas ik me nergens meer over. Het is een
afweging, waarbij het risico voor een
flink investerende voetbalclub veel gro
ter is dan voor een tennissponsor. Als
Becker moet stoppen, loopt het contract
na enige tijd ook gewoon af'.
Procedures
"Dat TiVi tien procent krijgt van Bec
kers prijzengeld (over '88 bijna 1.7 mil
joen dollar, red), 25 procent van de recla
me-inkomsten en 30 procent van de exhi
bities zijn getallen die wel ongeveer
kloppen. Maar vergeet niet dat we onge
veer twee miljoen dollar vaste kosten per
jaar hebben. In '87 is er alleen al een half
BIJVERDIENSTEN
Er zijn mensen die han voornaamste in
komsten ontlenen aan bijverdiensten. Ze
zijn er in soorten en maten, de jongens en
meiden die hun nevenfuncties kennelijk
soepel weten te combineren met hun ei
genlijke dagtaak als zekerheid in hun be
staan. Er zijn politieagenten in hun vrije
tijd betrapt op activiteiten in de beveili
gingsbranche. Er zijn hoogleraren die el
ke babbel op een symposium zien als een
vette schnabbel. Tandartsen en kleding-
importeurs, die zich op radio en tv voor
doen als paardensport-, respectievelijk
voetbalverslaggever. Journalisten die ge
niaal zijn in het bedenken van pseudo
niemen ter camouflage van hun opstellen
voor andere opdrachtgevers dan hun ei
gen krant. Uitkeringstrekkers die zwart
een klusje opknappen. En er zijn van die
bezadigde heren in Van GiJs-pak, die
niets veel anders doen dan wandelen van
het ene naar het andere commissariaat.
Het scheelt niet veel of er kan in dit ver
band worden opgemerkt: koning, keizer,"
admiraal, elders een vergulde grijpstui-
ver oprapen doen we allemaal. Zo lang
bepaalde belangen niet met elkaar op ge
spannen voet komen te staan, er geen
sprake is van belangenverstrengeling, is
daarop ook weinig tegen. Maar er zijn
van die functies die hoegenaamd geen be
zoldigde nevenfunctie verdragen. Meni
ge ambtenaar moet bij zijn aanstelling
zweren of beloven zich te onthouden van
betaalde bijbanen.
Het zou inderdaad merkwaardig aan
doen als een belastinginspecteur voor be
vriende ondernemers fiscale voordeeltjes
ging uitbroeden. Zoals het ook vreemd
zou voorkomen als politici buiten werk
tijd gratis hun huis lieten opknappen op
grond van vriendelijke betrekkingen met
een woningbouwvereniging, met voor
kennis van zaken gingen speculeren op
de effectenbeurs of een overheidssubsidie
toestaan aan een instantie waar je als be
windsman net een particuliere lening
hebt afgesloten.
Het een valt niet met het ander te rij
men, maar toch blijkt het allemaal te
kunnen in de praktijk van bepaalde poli
tici. Net zo goed als een commissaris van
de koningin die zich gouverneur mag
noemen het zich denkt te kunnen veroor
loven enkele commissariaten op zijn nek
te nemen voor een totaalbedrag voor
177.000 gulden per jaar.
Holland is diplomatiek niet langer clo
se met Kuwayt, omdat de sheiks het ver
tikken te betalen voor een hangar die een
jaar later dan was overeengekomen is ge
leverd door een Nederlands familiebe
drijf. Het bedrijf van de familie Lubbers,
om precies te zijn. De Tweede Kamerle
den van de PvdA, VVD en D66 willen we
ten of de diplomatieke betrekkingen met
Kuwayt ook op een zacht pitje zouden
zijn gezet als een ander, bedrijf een be
drag van 19 miljoen gulden had te vorde
ren. Eens kijken of onze minister-presi
dent daar het klip en klare antwoord op
De smoezencampagne: bestand tegen de E
heeft dat past bij het ambt dat bij uitstek
een voorbeeldfunctie is.
GERARD VAN PUTTEN
SMOEZEN
Bouquetreéks anno 1970: Oh, Hans, sta
melde Karin. Zijn handen waren plotse
ling overal. Ze zonk diep weg in de war
me gloed van zijn bruine ogen, gaf zich
over aan de opwindende mannelijkheid
waarmee hij haar hartstochtelijk beroer
de. En langzaam zweefde ze weg op een
grote, roze wolk.
Bouquetreeks anno 1980: Kom, lekker
dier van me, sprak Karin met hese stem.
Haar ongeduldige handen waren plotse
ling overal. Terwijl de vlinders in haar
buik steeds driftiger ronfladderden, trok
ze Hans omlaag op het wollige kleed voor
de open haard. En samen stuwden ze op
het ritme van haar bonkende hart naar
een gelukzalig hoogtepunt.
Bouquetreeks anno 1990: Plotseling
was er een vlekje op zijn onderlip, dat ze
nog niet eerder had gezien. De gedachte
overviel haar: het zal toch geen geslachts
ziekte zijn? Oh ja, eerst dat verrekte con
doom maar eens pakken. Maar het hoefde
al niet meer. Sneller dan dié gekomen
was, ebde alle lust weer weg uit haar li
chaam. En langzaam, maar heel zeker
maakte ze zich los uit zijn omhelzing.
Zou het werken, die anti-aidsreclame?
Ik geloof er helemaal niets van. Nu weer
die 'smoezen-campagne', waarin wordt
afgerekend met allerlei uitvluchten die
mensen verzinnen waarom zij geen risico
zouden lopen. Voorbeeld van zo'n smoes
(volgens de advertentietekst): 'Dit zijn
Frank en Eline. Ze hoeven niet veilig te
vrijen, want ze kennen elkaar al drie we
ken'. En dan, schamperend: 'Welterusten,
Frank en Eline'.
Goed, de boodschap is duidelijk. Spon
taan vrijen is er niet meer bij. Eerst de
veiligheidsgordels om voor je van start
gaat. Maar waar de campagnemakers
geen rekening mee houden, is dat die
smoezen pas achteraf worden bedacht.
Als het al te laat is, dus. Wie spontaan
verliefd wordt, heeft helemaal geen
plaats voor de gedachte dat de ander heel
misschien wel eens seropositief kan zijn.
Ik ben bang dat die aidscampagne nooit
een einde zal kunnen maken aan de zoete
romaniek van de Bouquetreeks.
WIM FORTUYN
TROETELDIER
Het is misschien makkelijk om je vrolijk
te maken over het gekrakeel binnen de en
kele maanden geleden opgerichte Vrou
wenpartij, maar ze maken het er dan ook
wel naar. Ene mevrouw Hieke Snijders-
Borst, die in enkele dagbladen een pagi
na-grote advertentie heeft geplaatst met
een zelf in elkaar geknutseld verkiezings
programma, kan zó solliciteren naar een
hoofdrol in het Theater van de Lach. Nog
niet eens zozeer door haar overspannen
uithaal naar de man als 'nationaal troe
teldier', maar meer nog door haar ge
daas over eigen kwaliteiten ("Ik ben niet
niemand") en over met geld wapperende
sponsors die in afwachting van haar
aanwijzing klaar staan om miljoenen in
de kas van de Vrouwenpartij te storten.
Nou telt natuurlijk elke politieke partij
de nodige warhoofden. Zélfs een partij
die alleen toegankelijk is voor vrouwen
zal niet aan dat lot ontkomen. Maar wat
doe je als een van je leden gigantisch de
kolder in de kop krijgt en de partij in dis
krediet brengt: zo iemand roep je tot de
orde of serveer je zonodig keihard af.
Wat zegt echter het bestuur van de
Vrouwenpartij: 'Zo willen wij niet met
macht omgaan'. Vertederend en onthuts
end tegelijk. Dat besturen ook wel eens
drastische maatregelen vereist hebben ze
kennelijk nog niet in de gaten bij de
Vrouwenpartij. En dat het in de politiek
ook wel eens hard tegen hard gaat is ze
kennelijk ook ontgaan. Of zouden ze wer
kelijk de illusie koesteren dat de 'lief-zijn-
voor-elkaar-cultuur' van de jaren zestig
weer kan worden opgeroepen? Voor wat
het waard was trouwens.
Toegegeven, een beetje meer menselijk
heid in de politiek is nooit weg. Maar een
flinke dosis realiteitszin is ook geen over
bodige luxe.
Als de Vrouwenpartij in verkiezings
tijd nog een paar potten wil breken doet
ze er verstandig aan vooral ook leden als
mevrouw Snijders-Borst niet teveel te
vertroetelen.
BERT PAAUW
Ion Tiriac (I) en Boris Becker in carnavalsstemming:
een hele onderneming".
miljoen mark besteed aan het vastleggen
en beschermen van de naam Boris Bec
ker. Ik beschik over een heel boekwerk
in welke landen die geregistreerd staat,
waar de procedures nog lopen en waar
het niet aan de orde is. Beroepsmatig al
lemaal best-aardig, maar het kost eigen
lijk alleen maar tijd en ergernis".
"Van een kort geding in EuroRa moet
je je niets voorstellen. Neem de zaak te
gen Puma in Neurenberg. Boris zit nu al
een jaar zonder officieel racketcontract.
Geeft niets. Liever een racket waarmee
hij gelukkig is zonder overeenkomst dan
andersom. Hij speelt dus nog steeds met
"Die twee vormen al
(foto AP)
een door Puma gefabriceerd racket en
nu was die firma zo kinderachtig om daar
ondanks de verbroken verbintenis nog
reclame mee te maken".
"Ik val ze op tien punten aan, met acht
daarvan gaan ze akkoord en als ze zich
niet aan de andere twee bepalingen hou
den, betalen ze achtduizend mark per
overtreding. Ik zeg: dat is nog goedkoper
dan een reclamecampagne, hou het dan
op 100.000 mark. De rechter, waarschijn
lijk een man die een ton verdient en drie
studerende kinderen heeft, stelt daarna
een compromis van 50.000 mark voor,
om vervolgens te roepen: zo ver ben ik
nog nooit gegaan, ik maak er 25.000 van.
Paul Foortse: "Boris is nog steeds een aardige dorpsjongen". (foto gpd»
Dat bedoel ik nou, het levert eigenlijk
niets op".
"Zo hebben we ook een keer actie on
dernomen tegen iemand die ten opzichte
van Tiriac echt te ver was gegaan. Het
kwam er, in het Duits, op neer dat als Ti
riac 's ochtends onder de douche stond
hij al piekerde over wie hij nu weer te
grazen zou kunnen nemen. De rechter
corrigeerde dat onmiddellijk op straffe
van een dwangsom. Verder trekt Tiriac
zich niet veel aan van wat men over hem
denkt".
Eerlijk
"Tiriac is heel anders dan hij eruit ziet.
Tiriac is het type van de harde onderhan
delaar, maar hij is eerlijk en erg princi
pieel. Wie een deal met hem sluit, kan er
op rekenen dat hij woord houdt. Becker
speelde in '85 na zijn Wimbledon-over-
winning voor een habbekrats exhibities
tegen Lendl, omdat het nu eenmaal zo
was afgesproken".
"Tiriac is zowel op commercieel als op
tennistechnisch gebied een kanjer. Ik
weet zeker dat we met een aantal con
tracten voorloper zijn, bijvoorbeeld op
het juridische vlak en met bonussyste
men. Ik treed niet in details, anders ne
men anderen het misschien over. Dat
hebben we samen uitgedokterd. Boven
dien is Tiriac een hele goede coach, al
vindt hij zichzelf nu te oud. Toen Boris in
'85 op Wimbledon in de derde ronde in
vijf sets won van Nyström, zei Tiriac te
gen mij: als hij in de finale staat, kom je
toch? Hij zag het al gebeuren".
"Becker is sinds die tijd niet wezenlijk
veranderd, hij ontwikkelt zich slechts. Ik
vind hem nog steeds een aardige Duitse
dorpsjongen, aan wie je kunt zien dat hij
een degelijke opvoeding heeft genoten.
Glamourkantjes zijn onvermijdelijk,
maar hij gaat er goed mee om. Hoewel je
toch behoorlijk kopschuw moet worden
van mensen die je nog voor het ontbijt in
een hotel al naroepen, maakt hij een be
hoorlijk stabiele en volwassen indruk.
Dat bleek ook na zijn nederlaag tegen
Edberg op Roland Garros. Boris was er
doodziek van, maar hij toonde zich een
prima verliezer".
"De andere jongens die we onder con
tract hebben, vinden het heel normaal
dat alle aandacht zich op Becker richt.
'Bobo' Zivojinovic hebben we ooit een
overeenkomst laten tekenen, omdat hij
zo'n aardige jongen is. Tiriac en ik heb
ben gewoon een zwak voor hem. Verder
regelen we de zaakjes voor Kuhnen en
geeft Tiriac wat technische adviezen aan
Bobo's trainingsmaatje Ivanisevic. Die
wil zelf heel graag bij ons komen, maar
Ivanisevic staat onder contract bij IMG.
Dan gaan we niet aan hem trekken, zoals
we ook van anderen verwachten dat ze
onze spelers met rust laten".
Voorbeeld
"Wat Vilas gaat doen, nu hij is gestopt?
Ach, die wil de kant van de muziek op.
Hoe dat precies wordt ingevuld, staat
nog niet vast. Voor my blijft hy een
vriend, een legende en een voorbeeld
voor de jeugd. Daar kunnen vijftieryari-
ge blagen die met hun racket vloekend
tegen een hek slaan nog wat van leren. Ik
was bij zijn afscheidswedstrijd op Ro
land Garros en hij gaf me spontaan zijn
racket. Daar was ik heel erg blij mee. Al
les bij elkaar heb ik de beste uitrusting
van Westeuropa, het enige nadeel .blijft
dat ik er geen bal mee raak".
"Het makkelijkst zou natuurlijk zijn
om Edberg en McEnroe naar TiVi te ha
len, dan heb je alle invloed op de exhibi
ties. Agassi? Nee, die wordt wat over
schat, die speelt te veel op de computer.
Een topper hoort alle Grand-Slamtoer-
nooien af te werken."
"McEnroe is mijn persoonlijke favo
riet, een fantastisch tennisser. Hij kan
Wimbledon niet winnen, maar wel dege
ne verslaan die Wimbledon zou moeten
winnen. Verder ben ik enorm voor onze
jongens. Hoewel ik van vlak na de oorlog
ben en zeer anti-Duits ben opgevoed,
valt er heel goed met de Duitsers samen
te werken".
"Mocht Becker straks de Wimbledon-
titel pakken, dan zal dat een ander effect
hebben dan in '85. Toen wilde iedereen
een stukje van hem hebben, maar een
jaar later was zijn overwinning al geen
verrassing meer. Als het nu weer mocht
lukken, gaan we in commercieel opzicht
gewoon over tot de orde van de dag".
