Toneel is goed voor je zelfvertrouwen'
'Er heerste een liefdevolle
minachting voor 't volk5
PODIUMBLIK
Overdaad aan schoonheid
DINSDAG 6 JUNI 1989
PAGINA 21
LEIDEN Het Leidse thea
terseizoen loopt ten einde. Nog
enkele voorstellingen en de
deuren van zowel de schouw
burg als het LAK gaan een poos
je dicht.
Pencak Silat
Voor het zo ver is wordt donder
dagavond in het theater aan de
Oude Vest een demonstratie gege
ven van pencak silat, een in Indo
nesië ontwikkelde vorm van ge
vechtskunst. In tegenstelling tot
een aantal andere Aziatische ge-
vechtssporten vormen filosofische
aspecten een belangrijkrijk on
derdeel van deze op gestileerde be
weging gebaseerde zelfverdedi
gingskunst. Dat een en ander in
Indonesië wordt gezien als een
soort levenshouding komt onder
meer tot uitdrukking in het feit
dat al op de basisscholen pencak
silat mede uit oogpunt van karak
tervorming deel uitmaakt van zo
wel de sportieve als educatieve
Redactie Pieter C. Rosier
vakken. De voorstellingen in ons
land worden uitgevoerd door vijf
tien leden van de IPSI (Ikatan
Pencak Silat Indonesia. Met tra
ditionele kostuums en levende
muziek worden stijlen van Suma
tra en Java getoond, terwijl de
monstraties van authentieke tech
nieken laten zien welke verdedi
gingsmogelijkheden pencak silat
heeft, hetzij met gebruikmaking
van alleen het lichaam hetzij met
behulp van wapens. Wie zijn ken
nis met betrekking tot land en
Pencak silatIndonesische zelfverdedigingskunst, donderdagavond
n de Leidse Schouwburg. (foto pr)
volk van Indonesië wil verbreden,
zal de weg naar de Oude Vest on
getwijfeld weten te vinden.
Dansscholen
Leerlingen van Leidse dansscho
len hopen de komende weken hun
beste beentje op het podium van
de Leidse Schouwburg voor te zet
ten.
De leerlingen van Lucette Bletz
laten zaterdagavond zien tot wel
ke prestaties zij in staat ziin en de
'volgelingen' van Inge van den
Broek doen dat op zondagavond.
De dansgroep van Marjolein
Briër tenslotte hoopt op 21 juni de
zomer in te luiden met een voor
stelling in de schouwburg.
Schooltoneel
De theatergroep van het Bonaven-
turacoilege voert op 15 en 16 juni
in de schouwburg een musical op,
getiteld 'De zoon van Al Capone.
Aan deze eigen produktie werken
niet minder dan honderd leerlin
gen en docenten mee.
Leerlingen van de Vlietschans-
scholengemeenschap, bekend als
'De Jonkies', geven op 8,9 en 10 ju
ni in de aula van hun school aan
de Apollolaan voorstellingen van
LAK-produktie
Het LAK brengt ter gelegenheid
van het veertigjarig bestaan een
jubileumproduktie uit, 'Dolce di
Sposa'. De voorstellingen worden
van 6 tot en met 17 juni gegeven in
de parkeergarage van het Witte
Singel/Doelencomplex. De pre
mière is vanavond. (Aanvang
21.00 uur).
Dolores
Onder de vlag van het LAK spelen
De Zwarte Hand en Maccus, twee
professionele Zuidhollandse thea
tergroepen, het stuk 'Dolores' op
16 en 17 juni in een boottent op het
Havenplein. 'Dolores' is geinspi-
reerd op teksten, liedjes, poëzie en
muziek van Latijnsamerikaanse
en Nederlandse kunstenaars over
Zuidamerika. Een familievoor-
steling vol zang, dans, muziek,
theater en poëzie. (Aanvang 21.00
uur).
Leerlingen van de Vlietschans spelen 'De getemde feeks'
"Wanneer je op het toneel
staat, hoop je te kunnen
voldoen aan wat het pu
bliek van je verwacht'. Ca-
rolien Verrips van de chris
telijke scholengemeen
schap 'De Vlietschans' legt
daar de nadruk op. Zij is
één van de leerlingen uit
de bovenbouw van de
school, die dit jaar mee
doet aan het toneelstuk
'De getemde feeks' van
Shakespeare. Het stuk
wordt opgevoerd door de
schooltoneelgroep 'De
Jonkies' onder leiding van
leraar Nederlands Bert
Jonk.
door
Moniek Bluyssen
LEIDEN Dertien jaar geleden
begon Jonk een toneelgroep op
school. "Toneel op school vind ik
van belang omdat de leerlingen
elkaar op een andere manier leren
kennen, ze moeten samenwer
ken. Ze doen iets wat ze normaal
misschien niet zouden doen. En
bij toneel leer je je eigen vaardig
heden ontdekken, het is goed
voor je zelfvertrouwen".
Het toneelstuk moet leuk of in
teressant zijn en het aantal spe
lers moet kloppen. Dat zijn de
enige criteria die Jonk handhaaft
bij het uitzoeken van een toneel
stuk. "Meestal is het zo dat het
ene jaar een serieus stuk wordt
gespeeld en het daaropvolgende
jaar een grappig stuk. Dat laatste
is dit jaar het geval. "Het is een
stuk vol ironie. Het is snel, en de
situaties zijn erg grappig", zegt
Bart Mulder die eveneens in het
'De getemde Feeks' meespeelt.
Bert Jonk zag het toneelstuk
van de Engelse toneelschrijver
eerder in Amsterdam. Het werd
toen uitgevoerd door een Belgi
sche toneelgroep onder leiding
van de regisseur Dirk Tanghe.
Deze regisseur wist het klassieke
stuk tot een stuk van deze tijd te
maken. Jonk was er erg enthou
siast over en besloot het dit jaar
uit te voeren met 'De Jonkies'.
Theaterfestival
Dit jaar heeft de toneelgroep ook
voor het eerst meegedaan aan het
Nationaal Scholieren Theater
Festival van 2 tot en met 6 mei,
waar de première van het toneel
stuk is gehouden. Voor het festi
val, dat dit jaar voor de derde keer
werd gehouden, hadden tachtig
scholierentoneelgroepen zich in
geschreven waarvan er twaalf van
werden uitgekozen om aan het
festival deel te nemen. De groe
pen werden bij de selectie beoor
deeld op orginaliteit, uitdaging en
prikkeling.
Tijdens het festival kregen
scholieren de kans hun stukken
voor elkaar uit te voeren en te be
spreken. Er werden stukken van
professionele spelers bekeken.
Tevens kregen de jongeren de
kans om met professionele men
sen uit de theaterwereld te wer
ken in workshops. Daarin kwa
men aspecten aan bod als: grime
ren, recenseren, toneelschrijven,
regisseren, belichten, muziek.
De toneelspelende scholieren
vonden het een uitdaging om tij
dens het festival voor andere
scholen te spelen.
De definitieve voorstellingen
zien de leerlingen positief tege
moet. Eva van Thiel: "Het scheelt
dat we het al eens hebben opge
voerd. Het leuke was dat toen we
tijdens het festival speelden, de
zaal helemaal was uitverkocht.
Ondanks het feit dat de meeste
mensen ons helemaal niet ken
den. Toen we na afloop op een ter
rasje zaten hoorden we mensen
nog over ons stuk praten".
De voorstellingen in de Vliet
schans Apollolaan) in Leiden
worden gehouden op 8, 9 en 10
juni in de aula, aanvang 20.15
Boelen opnieuw
in ziekenhuis
LEIDEN - Frans Boelen, de direc
teur van de Leidse Schouwburg, is
in het ziekenhuis opgenomen. Hij
moet een hartoperatie ondergaan.
Boelen werd enkele maanden gele
den getroffen door een hartinfarct,
waardoor de schouwburg het enige
tijd zonder hem moest stellen. On
langs, bij de presentatie van het pro
gramma van het komende thea
terseizoen, maakte hij bekend dat
hij de regie zou gaan doen van Mar-
jol Flores one woman show en van
het programma 'De kreek' van Kitty
Jansen en André van den Heuvel.
Volgens een woordvoerder van de
schouwburg zal Frans Boelen in au
gustus met de regie van deze twee
stukken beginnen.
Danstheater niet
naar Argentinië
DEN HAAG (ANP) - Het Neder
lands Danstheater heeft de tournee
die het eind juni en in juli in Argen
tinië zou maken afgezegd in ver
band met de politieke situatie in dat
land. Het was de bedoeling dat het
Nederlands Danstheater in het
Teatro Colon In Buenos Aires tien
vooorstellingen zou geven met bal
letten van Jiri Kylian en van Nacho
Duato. Zeven van de tien voorstel
lingen in het theater (3.500 zitplaat
sen) waren al uitverkocht.
De tournee naar Brazilië gaat wel
gewoon door: op 12 juni vertrekt het
Nederlands Danstheater naar Rio
de Janeiro.
'Jubilate' in
Concertgebouw
LEIDEN/KATWIJK - Het Kat-
wijks Christelijk Mannenkoor 'Ju
bilate' viert op 27 juni het vijfender
tigjarig bestaan met een uitvoering
waarin muziek uit Zuidamerika en
het Caraïbisch jgebied centraal zul
len staan. Vanuit Katwijk zullen on
geveer 40 bussen vertrekken naar
het Concertgebouw in Amsterdam,
waar de feestelijke gebeurtenis
plaats heeft. Het koor wordt bege
leid door het show-orkest 'Rendez
vous'. Een speciaal gastoptreden
geeft de zanger Imrich Lobo, be
kend van de hit 'The Carribean Dis
coshow'.
FREDY WOLF-WUBBEN - De
Leidse kunstenares Fredy Wolf-
Wubben exposeert nog tot en met
11 juni in Galerie De Zaal aan de
Koornmarkt in Delft haar nieuwste
objecten. Deze beelden zijn ge
maakt van ribbelkarton en staal dat
met de snijbrander is bewerkt.
"Het klinkt misschien
pathetisch, of moralistisch,
maar ik vind dat er in deze
ernstige tijden geen plaats
behoort te zijn voor zoiets
kinderachtigs als het
corps". Een interview met
dr. Kees van der Pijl,
schrijver van het onlangs
bij uitgeverij De Harmonie
verschenen 'Esprit de
corps', een sleutelroman
over het Leidse corpsleven
in de jaren zestig.
door
Wim Brands
LEIDEN - Kees van der Pijl (41),
die als politicoloog werkzaam is aan
de universiteit van Amsterdam, pu
bliceerde begin jaren zeventig ver
halen in literaire tijdschriften als
Hollands Maandblad en* De Revi
sor. Die verhalen trokken de aan
dacht van uitgever Jaco Groot (De
Harmonie) die Van der Pijl aan
spoorde meer belletrie te produce-
Dat kwam er toen niet van: hoe
wel Van der Pijl het schrijven van
verhalen leuker vindt dan het op
stellen van een wetenschappelijke
tekst, windt het bedrijven van we
tenschap hem meer op. Na zijn pro
motie ('Imperialism and Class For
mation in the North Atlantic Area')
werd Van der Pijl evenwel ziek. "En
in die tijd van contemplatie dienden
de herinneringen aan mijn Leidse
corpsverleden zich op een dusdani
ge manier aan dat ik dacht: hier
moet ik een boek over schrijven".
Wat hem voor ogen stond, was
geen praat-voor-de-vaak-boek,
zoals hij het zelf noemt. "Je weet
wel, 'Opwaaiende regenwulpen', of
hoe die privé-herinneringen ook
mogen heten. Ik wilde een boek
schrijven met verschillende lagen,
dus: de herinneringen die ik ophaal
de aan Minerva wilde ik tegelijker
tijd in een breder maatschappelijk
kader plaatsen".
Het resultaat van die ontdek
kingstocht is 'Esprit de corps', een
sleutelroman die zich afspeelt in het
Lèidse corpsmilieu van de jaren
zestig. Het boek moet een feest der
herkenning zijn voor wie toenter
tijd ook bij het corps zat, want hoe
wel Van der Pijl namen veranderde
en gebeurtenissen verzon, blijft er
genoeg herkenbaars over. Bree 14,
het roemruchte corpsballenhuis bij
voorbeeld, en ook de doorgeslagen
trommelvliezen ontsproten niet aan
de fantasie van de schrijver.
Homo-erotisch
Hoofdpersoon van 'Esprit de Corps'
is Sjoerd Visser. Aan het begin van
het boek wordt hij weer met zijn
verleden geconfronteerd als een
jaargenoot minister wordt en ande
re jaargenoten besluiten om een ge
zellig etentje te organiseren. Visser
raakt in een staat van opwinding als
hij het bericht hoort: die benoeming
is voor hem reden om een memo-
Kees van der Pijl (41) schreef sleutelroman over Leidse corpsleven
Schrijver Kees van der Pijl: "...jongens v
lustig in een positie van volstrekte 'rechtelc
met: zo, stuk stront. In die
fascistisch".
in een jaar of achttien wel-
tsheid plaatsen, toespreken
schuilt onmiskenbaar iets
randum op te stellen waarin hij de
minister eens precies zal uitleggen
wat er allemaal fout is in de Neder
landse samenleving.
Die ministersbenoeming is een li
teraire truc, maar het zal niemand Een jeugdvr
verbazen dat Van der Pijl in een ser verbaast z
aantal opzichten lijkt op Sjoerd Vis- Visser zich die
ser. Evenals zijn personage is de po- welgevallen. Sla
liticoloog afkomstig uit een mid-
d< nstandersgezin en ook hij werd in
het Leidse corpsmilieu van namen
met dubbele scharnieren tot op ze
kere hoogte beschouwd als een out
sider, of zoals Van der Pijl zelf zegt:
"De meer verlichte elementen van
Minerva zouden mij wel eens keurig
leren praten; van mij een mens ma
ken, dat vonden ze een
ressant project".
rechteloosheid plaatsen, toespre
ken met: zo, stuk stront. In die ma
nier van doen schuilt onmiskenbaar
iets fascistisch".
Sjoerd Vis-
er waarom
in doen laat
is zijn even
remedie.
op,
eenvoudige als
Waarom liep jij eigenlijk achterste
voren een trap af omdat een dik
mannetje je dat gebood?
"Omdat ik er bij wilde horen. Ik
kom uit het type gezin waarin een
grote verering heerste voor de hoge
re standen, met andere woorden:
i ma- voor mij was het corps een moge-
inte- lijkheid om naar boven te ontsnap
pen. A way to heaven. Ik ging het
slag lag.
Wat stoort, en irriteert, zijn de
gels van de groep: de bereidheid
genadeloos met andere
te gaan. Niet terugdeinzen
doorslaan van trommelvliezen, jon
gens van een jaar of achttien wellus
maken, om, maar eens een bezwe-
Hoe kijk je op die tijd terug? Met ring uit het idioom van het corps te
veel rancune? gebruiken. Het was alleen zaak om
"Die tijd doet me niet veel meer, een goede vrouw te trouwen en ver-
eerlijk. Bovendien is het in meer al- volgens kwam je vanzelf wel in een
gemene zin te eenvoudig om in ter- raad van bestuur met dat Minerva-
men van rancune over een corpsle- verleden. Dacht ik, die intussen ver
ven te praten. Er zaten ook aardige gat dat je ook nog moest studeren,
jongens bij, met wie je een speciale Het keerpunt kwam voor mij toen
band had: jongens van een jaar of ik de studie in '69 weer opvatte na
achttien onder elkaar, bijna homo- militaire dienst. Ik kon lid worden
erotisch. Wat dat betreft, verschilt
het corps niet van een andere vere
niging. Dan had je de kleurrijke ty
pes: jongens die een sigaar zo bij
zonder in hun hoofd wisten te stop
pen dat je zag dat er aan dat gebaar
een eeuwenoude traditie ten grond- rituelen eigenlijk zijn".
bijstand
Minerva; ik mocht dus in de groen
tijd flink om me heen hakken. Maar
tijdens die onderbreking was ik
toch volwassener geworden en had
ik leren inzien hoe kinderachtig die
tig
Chantabel
Dan vorm je een uitzondering. Ie
mand als Molly Geertsema kwam in
de tijd dat hij al een bekend politi
cus was nog regelmatig helpen bij
het zogenaamde afzeiken.
"Dat is juist. Hij is één van die
positie van volstrekte lichtelijk gestoorde mannen die al-
het
tijd maar blijven doorgaan met het
instandhouden van de rituelen. Dat
is overigens niet typisch Neder
lands. In Californië heb je een club
van vooraanstaanden, 'Bohemian
Grove' geheten, die jaarlijks bij el
kaar komen, een vliegtuig vol dure
hoeren laten overkomen, zichzelf
uitdossen in meisjeskleding en ver
volgens bestaat hun plezier daaruit
dat ze elkaar in het zwembad gooi-
Wat doen ze eigenlijk? Onschul
dig vermaak? Op het oog, ja. Maar
ik denk dat ze elkaar tegelijkertijd -
onbewust misschien wel - in een
chantabele positie brengen om de
banden maar vooral flink strak te
houden: wij tegen de rest van de we
reld. Ze verschillen wat dat betreft
niet van de mafia.
En om nu terug te komen op het
Leidse corps: ook daar die rituelen,
die tot de folklore behoren zolang er
niks aan de hand is. Maar zo'n groep
met rituelen is altijd een potentiële
brandhaard. Ik zie nog de zoon van
de politicus Biesheuvel in de jaren
zestig met z'n vrindjes in Leiden
een pand ontruimen waarin protes
terende studenten zaten. Gewa
pend met hockeysticks gaven ze ui
ting aan hun idee van mores".
Je behandelt in je boek ook het ab
soluut ontbreken van mededogen
van corpsleden voor mensen uit an
dere milieus. Het woord wordt te
vaak fout gebruikt, maar in dit ge
val kun je toch spreken over fascis
tisch?
"Nee, want je vergeet dat het
Leidse corps altijd liberaal is geble
ven: heersen met de handschoenen
aan. Fascistisch is in dit geval een te
zwaar woord. Er heerste een liefde
volle minachting voor het volk.
Leidse arbeiders werden be
schouwd als zuivere mensen zo lang
ze zich maar niet lieten meeslepen
door vakbondslieden. Arbeiders
waren goed zo lang ze de schoenen
van de corpsleden maar mooi ble
ven poetsen. En dat deden die arbei
ders soms met een graagte die me
achteraf wel eens heeft verbaasd. Ik
herinner me bijvoorbeeld dat in ons
huis de twee schoonmaaksters het
recht om zich te mogen laten verne
deren op leven en dood verdedig
den".
Belachelijk
Je hoofdpersoon, Sjoerd Visser,
schrijft een memorandum aan zijn
oude studiegenoot die minister
wordt om een aantal foute zaken in
Nederland aan te klagen. Zo heeft
hij het onder meer over de toename
van agressieve honden, nieuwsuit-
grammas - en over autorijden
schrijft hij: "Direct na de oorlog
schreef iemand al dat in Amerika
het autorijden steeds meer ging die
nen om een toestand van innerlijke
onrust te overwinnen en niet meer
noodzakelijk om ergens te komen".
Deel jij die bezorgdheid over wat we
maar verloedering zullen noemen?
En hoort het corpsleven in het rijtje
van Sjoerd Visser thuis?
"Toen ik dat memorandum aan
de minister bedacht, was ik me er
van bewust dat het een belachelijke
indruk kan maken: iemand die op
schrijft wat er niet deugt in dit land.
Maar tezelfdertijd dacht ik: wat is er
belachelijk aan iemand die eerlijk
en oprecht schrijft over wat hem al
lang bezighoudt! Waarmee ik indi
rect antwoord geef op die vraag of
ik die zorgen deel: ja, natuurlijk. We
leven inmiddels in een restaura
tieklimaat: alle middelen om naar
boven te komen zijn geoorloofd,
doet er niet toe hoeveel slachtoffers
je maakt onderweg, andere mensen
zijn er om te gebruiken. En dat men
sen zich in deze tijd, waarin vele
klokken op vijf voor twaalf staan,
zich dan ook nog druk maken over
onbenullige zakeh als..."
...Je bent het dus eens met die Ha
genaar die de maker van een disco
hitje toebeet: "Hoe durf jij te zingen
over 'Hot nights', terwijl we met z'n
allen van de aardkloot af kletter-
"Ja, zonder meer. Ik vind het radi
cale egoisme dat veel mensen te
genwoordig aanhangen een droevi
ge zaak. En aangezien het corps
doordrongen is van die mentaliteit,
vind ik dat het corps zeker thuis
hoort in het lijstje van mijn hoofd
persoon. Die hele santekraam had
moeten ophouden in de jaren zestig.
Ze zijn te kinderachtig voor deze
tijd, ze nemen het leven niet ernstig
genoeg. Dat klinkt wellicht over
dreven, maar het is de realiteit.
Ik had het net over onbenullige
zaken, ik wilde toen een voorbeeld
geven, laat ik dat nu toesnijden op
het corps: het is toch belachelijk dat
het corps zich nog steeds drukt
maakt over gepriegel als de terechte
en de onterechte das, terwijl we in
een zorgelijke tijd leven waarin elke
minuut een stuk bos ter grootte van
een voetbalveld verdwijnt en tallo
ze Chinese studenten worden door
zeefd met kogels".
('Esprit de Corps' van Kees van
der Pijl verscheen bij uitgeverij
De Harmonie te Amsterdam.)
Griftheater met Pantagruel
HOLLAND FESTIVAL: Griftheater met Pan
tagruel (naar de kronieken van Rabelais).
Mimografie/regie: Paul Kolck. Muziek: Peter
Onnes. Gezien op 5 juni in De Beurs van
Berlage in Amsterdam alwaar nog tot en
met 9 juni. Aanvang: 22.30 uur.
AMSTERDAM - 'A thing of be
auty is a joy forever', maar altijd
opgaan doet dit bekende gezegde
niet. Teveel schoonheid maakt lui
en onoplettend, verveelt. Iets der
gelijks was gisteravond in de
prachtige Beurs van Berlage in
Amsterdam het geval. Het Grif-
theater speelde in het kader van
het Holland Festival de voorstel
ling Pantagruel die gebaseerd is
op de vijf boeken over de reuzen
Gargantua en Pantagruel van de
Franse schrijver Rabelais (1494-
1553). Een mooie en grappige
tekst, een zeer sfeervolle belich
ting, live 'gregoriaanse' muziek,
zang, beweging van slapstick tot
dans, kostuums en machinerieën:
geen enkel theatraal aspect was
onbenut gelaten. Maar alle
schoonheid werd menig toe
schouwer te veel.
Francois Rabelais werd gebo
ren in de overgansperiode van
Middeleeuwen en Renaissance.
Zijn werk zit dan ook vol met zo
wel vette, seksueel doorspekte
boertigheden als met de vroege
classicistische vormen uit het
Griekse toneel. Bekendheid ver
wierf Rabelais zich echter vooral
door zijn scherpe satirische tong
zodat de destijds hooggeplaats-
ten als doctoren, rechtsprekers,
priesters en kunstenaars het
moesten ontgelden. Zijn Gargan
tua en Pantagruel werd be
schouwd als de bijbel van de vrij
zinnige gedachten.
Regisseur/mimograaf Paul
Kolck bewerkte de vijf reuze-boe
ken van Rabelais en concentreer
de zich vooral op het reisverhaal
van Pantagruel en zijn studie
vriend Panurg. De vader Gargan
tua komt zelfs niet meer in de
voorstelling voor. Op toneel
werkte Kolck volgens het procé
dé: een verteller vertelt en de spe
lers tonen grofweg het vertelde.
De verteller is in dit geval de
schrijver Rabelais zelf die voor
leest uit eigen virtuoos werk. De
spelers, zangers en muzikanten il
lustreren zijn anekdotes en be
spiegelingen. Op die manier raak
je de draad van het verhaal niet
snel kwijt. Pantagruel wordt ge
boren terwijl zijn moeder sterft,
we zien een stukje van zijn opvoe
ding en zijn studie in Parijs. Zijn
vriend Panurg worstelt met de le
vensvraag of hij nou wel of niet
moet trouwen. Op zoek naar een
antwoord op deze vraag vertrok
ken ze per boot naar het orakel en
beleven ze de dwaaste avonturen
die Kolck op onnavolgbare wijze
vormgeeft.
vloer, drie naakte mannen kam
men hun schaamhaar met de stof
fer zonder blik, een rijdend'schip
bevaart de Beurs van Berlage,
muziek schalt van de balkons
waar zich ook nog katten, waar
zeggers en zangers bevinden.
Reuzen tekenen zich af op de
muur via gigantische schaduwen.
Kortom, van kerk'tot kermis: ver
scheidenheid aan sferen is troef
en oog en oor hoeven zich geen
moment te vervelen.
Dat die verveling allengs toe
slaat komt juist door het teveel
aan pure opeenvolging van idee
ën en, niet altijd even overtuigen
de, scènes. Pantagruel duurt ruim
twee uur. Twee uur esthetiek in
die illustratieve vorm is te veel.
'This thing of beauty' zou gebaat
zijn bij een half uurtje minder aan
beeldenrijkdom.
Al met al is de Holland Festival
bijdrage van het Griftheater een
hele bijzondere. Walter Cromme-
lin als Rabelais en Wim Kanne-
kens als Pantagruel stelen door
de beheersing van hun vak, de
show. Je waant je in de Amster
damse Beurs in de verre oorden
van je verbeelding. Soms droom
je er helaas even weg.
INGRID
VAN FRANKENHUYZEN
Eén van de vele scènes uit 'Pan
tagruel'. (foto Maarten Brinkgreve»
■.--.-—I
Bert Jonk (staande rechtsmet zijn Jonkies voor de Vlietschc
