'Ik schilder wat ik niet in
woorden kan uitdrukken'
Geen kunstmanagement maar kunstsociologie
Poolse schilder Siwldewicz in Leiden
Afstandelijke schoonheid
van Maria del Mar Bonet
Vitaal Nationale Toneel
Formateur voor jeugdtheater
DONDERDAG 25 MEI 1989
KUNST
PAGINA 25
Schijndiscussie over nieuw keuzevak aan Leidse universiteit
LEIDEN De vakgroep kunst
geschiedenis van de Leidse uni
versiteit krijgt er komend stu
diejaar een nieuw keuzevak bij:
kunstmanagement. En daarom
was er gisteren door de docente
Nana Leigh een forumdiscussie
in het Academiegebouw geor
ganiseerd over... Ja, waarover
eigenlijk?
door
Emiel Fangmann
Het ging in elk geval over de vraag
of kunstmanagement aan de uni
versiteit als object van studie een
plaats verdient, en zo ja, wat het vak
dan wel precies moet inhouden.
Niemand wist hierop een duidelijk
antwoord te geven. De negen le
den van het forum, allen directeur
van instellingen die met kunst te
maken hebben, misten bovendien,
op Rudi Fuchs (Haags Gemeente
Museum) na, de gave van het
woord. Scherpe formuleringen,
prikkelende vragen, doordachte ar
gumentatie: het was gistermiddag
allemaal ver te zoeken. De snikhete
zaal zat evengoed vol met studenten
kunstgeschiedenis, die vermoede
lijk voor hun toekomst vreesden, in
dien ze informatie over dit zo maat
schappelijk relevante vak aan hun
neus voorbij lieten gaan. Maar die
zaal bevatte wel een aantal mensen,
dat deed wat het forum verzuimde:
discussie proberen uit te lokken. Zo
viel kunsthistorica WiUemijn Stok
vis tevergeefs het forum drie keer
Kunstmanagement: trend of
noodzaak? luidde de oorspronkelij
ke vraagstelling. R. de Haas (Rijks
dienst Beeldende Kunst) zei: "Het
is een trend, dus is het een nood
zaak" En vervolgens maakte hij een
vergelijking waarin hij zijn positie
als manager vergeleek met die van
de leider van een paardenvierspan
in het Circus Maximus. Een verge
lijking die in al haar gedetailleerd
heid weliswaar nergens op sloeg,
maar een zeker besef van een klas
sieke achtergrond bij De Haas deed
vermoeden. Opvallend was dat elke
directeur, op opnieuw Fuchs. na,
omstandig begon uit te leggen hoe
veel budget hij of zij elk jaar te be
steden had. Stokvis zei hierop dat
het forum kunstmanagement gelijk
stond aan het betalen van de werk
ster.
Op grond van een door de organi
satie van te voren opgesteld lijstje
met discussiepunten, dat steeds
meer uit het oog verloren raakte,
noemde N. Sluijter-Seiffert (Catha-
rina Gasthuis Gouda) als doelstel
ling van het museum: behoud en
beheer collectie, uitbreiding en stu
die ervan, educatie en expositie en
eventueel extra tentoonstellingen.
In een theoretische management
opleiding had ze weinig vertrou
wen. In de zaal heerste de tendens
om in plaats van kunstmanagement
de term kunstsociologie te nemen.
Kunstsociologie zou zich bijvoor
beeld met de vraag moeten bezig
houden waarom er na 1945 in musea
veel te veel tentoonstellingen zijn.
Rudi Fuchs betreurde het dat een
vak als kunstmanagement door de
Leidse universiteit geaccepteerd
werd. ("Ik zit hier tegen mijn zin").
Hij nam de bestorming van de Bas
tille als uitgangspunt ("Kunst is al
leen vrij als er vrijheid is"). Hij
noemde het aanleren van vaardig
heden geen taak van de universiteit
en hij moest weinig hebben van het
"handelssfeertje in de tegenwoordi
ge kunstwereld. "Vroeger sprak ik
met de oude directeur van het Gug-
genheimmuseum te New York over
de Münchense jaren van Kandins-
ky. Tegenwoordig staat dit museum
vol met computers en is het er chao
tischer dan ooit tevoren. We praten
niet meer over Kandinsky". Finan
ciële problemen hadden volgens
Fuchs met het museum op zich
niets te maken, wel met de praktijk.
Maar de praktijk is een slechte leer
meester voor kunst, want kunst be
staat uit idealen. "In een museum
heb je fantasie en geen manage
ment nodig".
Mw. S. Tanja (Kunstzaken NMB-
bank) noemde Fuchs daarop een
slechte manager. Ze liet een blad
zien met een artikel, waaruit zou
blijken dat Fuchs in het wilde weg
gekocht had. "Zonder oog te slaan
op wat je al had". Maar ook deze
aanzet tot discussie verzandde
weer. J. P. Glerum (ex-Sotheby's)
verklaarde dat afgestudeerde
kunsthistorici in het veilingwezen
te kort schoten en dat het nieuwe
vak mogelijk een hulpmiddel kon
zijn.
Na de pauze was het woord onder
andere aan prof. H. W. van Os (ko
mend directeur Rijksmuseum). Hij
vond dat kunstmanagement een
bijeengegaard vak moest zijn en
blijven, waarin deskundigen van
buiten op de universiteit hun zegje
kunnen doen. Management moest,
omdat het wetenschappelijke con
touren mist, niet op zichzelf komen
te staan zoals de studie vrijetijdswe-
tenschappen in Tilburg. Vanuit de
zaal vroeg Stokvis aan het eind nog
naar het deel van de hele bijeen
komst. Aanbevelingen voor Nana
Leigh, de komende docente in het
vak dat 'ter discussie' stond? Antoi-
ne Bodar was kwaad: "Laten we ons
bij kunstgeschiedenis houden plus
een theoretisch gedeelte sociologie.
In Rotterdam kun je bedrijfskunde
doen". Hiermee vertolkte deze
kunsthistoricus en publicist de me
ning van velen.
Geld
Voorzitter van het forum T. van
Leeuwen nam het voor Leigh op:
"Deze discussie was een Hollandse
methode om voor weinig geld zo
veel mogelijk informatie binnen te
krijgen. Juist de begripsverwarring
met betrekking tot termen binnen
Rudi Fuchs, direkteur Haags Ge
meentemuseum: 'Het aanleren van
vaardigheden is geen taak van de
universiteit'. (foto Gt»D)
kunstmanagement rechtvaardigt
het vak". En je zou het als het top
punt van cynisme tegen het forum
en de zaal kunnen uitleggen, dat de
bloemen voor Leigh waren, wier be
noeming reeds vaststaat. Het pu
bliek, de grote verliezer gisteren,
kon een frisse neus gaan halen, wat
wel nodig was na drie uur zeer hete
voorgebakken lucht.
Leidse manifestatie
over gerechtigheid
LEIDEN - De Raad van Kerken
houdt zondag in de Pieterskerk in
Leiden een kerkendag over onze
wereld. Vanaf half twee wordt er
een manifestatie gehouden, waarbij
speciale thema's als de problema
tiek rondom vluchtelingen, minder
heden, illegalen, het milieu, de weg-
werpmentaliteit en recycling aan de
orde komen.
Amnesty International, Vluchte
lingenwerk Leiden, het Leids Vre-
desplatform, Milieudefensie en de
Wereldwinkel zijn op deze dag ver
tegenwoordigd met workshops, in
formatiestands en dia-series.
De Amnesty theatergroep houdt
op de middag een aantal voordrach
ten, voor de jongeren is er een spe
ciaal jongerenprogramma. Boven
dien is er een kleine tentoonstelling
over het werk van Amnesty. De dag
duurt van 12.00 tot 17.00.
ORGELDAG - De Stichting Orgel-
stad Leiden houdt zaterdag voor de
zesde maal haar twee-jaarlijkse or
geldag. Er zijn die dag concerten in
de Waalse kerk, de Marekerk, de
Hartebrugkerk, de Pieterskerk, de
Lokhorstkerk en de Hooglandse
kerk. De concerten worden gege
ven door de organisten Eric van
Bruggen, Ben Fey, Hendrik Kooi
ker, Aart de Kort, Anton Doornhein
en Joop Brons.
LEIDEN "De mensen in
Polen zijn wel geinteres-
seerd in kunst maar hebben
vaak niet de mogelijkheid
om die te kopen. Bovendien
worden ze slecht geïnfor
meerd over kunst. De rijke
mensen die wèl kunst kunen
aanschaffen, ontbreekt het
vaak aan interesse. Ik heb
ook de indruk dat Polen ge-
interesseerder zijn in cultu
rele en sociale gebeurtenis
sen dan Nederlanders. Je
merkt hier toch dat mensen
erg bezig zijn met hun le
vensstandaard". De opinie
van de 27-jarige Poolse kun
stenaar Andrzej Siwkiewicz
die momenteel in Nederland
verblijft.
Door
Moniek Bluyssen
Als kind tekende hij vaak. Na zijn
middelbare school meldde hij zich
aan bij de kunstacademie in War
schau waar hij tot zijn verbazing
werd aangenomen. "De beginperio
de daar was erg moeilijk omdat het
politiek erg onrustig was. Veel stu
denten demonstreerden omdat ze
gehoord wilden worden door de re
gering die ze negeerde. Toen de
staat van beleg werd afgekondigd in
1981, sloot de academie voor een*
aantal maanden en kon ik niet ver
der studeren".
Uiteindelijk is de Poolse kunste
naar afgestudeerd in 1985 op de on
derdelen schilderen, beeldhouwen
en grafische kunst. Het jaar voordat
hij afstudeerde, was de eerste keer
dat hij naar Nederland ging en ook
voor het eerst een land bezocht bui
ten het 'ijzeren gordijn'. Tijdens dit
verblijf bezocht hij veel musea
"Dat was een fantastische ervaring.
Voor het eerst zag ik echte werken
van bekende schilders als Van
Gogh, Gaughin en Rembrandt.
Daardoor ben ik heel anders gaan
denken over de opbouw en struc
tuur van een schilderij".
Inspiratie
De schilderijen van Andrezj Siw
kiewicz, die vaak met olieverf zijn
gemaakt, stralen een zekere een
voud uit. De kleuren die hij ge
bruikt zijn niet erg fel. Flessen en
mensen zijn objecten die veel terug
komen in zijn schilderijen. Toch
zegt de schilder geen speciale inspi
ratiebron te hebben. "Mensen wor
den hun hele leven geïnspireerd
door dingen". Toch ontkent hij niet
dat de omstandigheden in Polen op
politiek, economisch, sociaal en his
torisch gebied niet van invloed zijn
op zijn werk. "Die omstandigheden
geven een bepaalde druk die mij
motiveert in mijn werk. Als ik in
West-Europa zou wonen zou dat
veel minder aanwezig zijn, denk
ik".
Wat Andrzej wil uitdrukken met
zijn schilderijen is dat wat hij niet in
woorden kan uitdrukken. Want, zo
zegt hij, anders'had ik dat wel ge
daan. "Schilderen is voor mij een
mogelijkheid om op een andere ma
nier woorden te articuleren".
De Poolse schilder kan zijn werk
niet in een bepaalde stroming on
derbrengen. "Mensen willen alles
altijd een naam geven. Maar mijn
werk heeft geen definitie nodig. Dat
is alleen nodig voor wetenschap
pers, historici en critici".
Reizen
Reizen vindt de Poolse kunstenaar
van groot belang voor een kunste
naar. Vooral om op die manier nieu
we denkwijzen te leren kennen en
andere dingen te zien. Hij bezocht
na Nederland dan ook verschillen
de andere landen zoals Engeland,
West-Duitsland en China. Bij het
zien van kunstwerken in deze ver
schillende landen viel het Andrzej
op dat vooral westerse schilderijen
uit de twintigste eeuw niet over
tuigd overkomen, niet diep genoeg
zijn. "Kunst raakt hier steeds meer
gestimuleerd door de markt. Maar
kunst is geen fabriek".
De Beeldende Kunstenaarsrege
ling (BKR) zoals die hier in Neder
land was tot vorig jaar, vindt de
Poolse kunstenaar dan ook geen
goede manier om kunstenaars te fi
nancieren. "Sociale steun is goed,
maar competitie moet er ook zijn.
Dat stimuleert mensen. Anders
stort de commercie zich erop en
wordt de essentie van de kunst ver
waarloosd".
Toch lijkt uit de ervaringen van
de Andrzej de situatie zoals die is
voor kunstenaars in Polen, ook niet
erg makkelijk. "De kunstmarkt is
erg klein waardoor het voor de kun
stenaar moeilijk is kunst naar bui
ten te brengen. Wanneer je een ex
positie houdt in Polen zijn het veel
al vrienden en andere kunstenaars
die komen kijken. Bovendien heb
ben de meeste mensen geen geld
om aan kunst te besteden. Ze zullen
eerder een ijskast kopen die ze no
dig hebben, dan een schilderij".
Toch is het ondanks dat volgens An
drezj wel mogelijk om je als kunste
naar in Polen te handhaven. Daar
naast laat hij zich er niet van weer
houden om ook in andere landen
contacten te zoeken in de kunstwe
reld.
Derde optreden in de Internationale
Chansonweek: Maria del Mar Bonet. Ge
zien op 24 mei in de Leidse schouwburg.
LEIDEN - Vliegtuig met vertra
ging aangekomen, koffer kwijt,
kleding voor het optreden kwijt,
make up kwijt, partituren en aan
tekeningen kwijt - de terugkeer
naar Leiden van Maria del mar
Bonet was niet zonder strubbelin
gen verlopen. Ze was er dan ook
merkbaar door ontdaan. Daarom
ook kwam schouwburgdirecteur
Frans Boelen bij wijze van uitzon
dering haar optreden aankondi
gen om tegelijk begrip voor haar
situatie te vragen. Zelf veront
schuldigt Maria del Mar Bonet
zich in het Frans voor het feit dat
ze zich zonder haar vertrouwde
spullen wat verloren voelt, en mij
mert heel even over haar bagage,
die zich ergens ter wereld zou
moeten bevinden.
Voor de pauze blijkt het niet
echt meer goed te komen, want ze
last om tien voor negen al een
pauze in. Als er echter één punt
van kritiek was op haar optreden
van vorig jaar in de Chanson-
week, dan was dat nu juist de kor
te duur ervan. Verwondering al
om, want het zag er nu even naar
uit, dat dit concert in deze vierde
editie van de Chansonweek nog
minder avondvullend zou wor
den. Die vrees bleek gelukkig on
gegrond, want na de pauze trad
Maria del Mar Bonet ruim een uur
lang op.
Ook al ging het optreden door
externe omstandigheden dus an
ders dan de vorige keer van start,
de hernieuwde kennismaking be
vestigde desondanks het beeld
van vorig jaar: Maria del Mar Bo
net is van een afstandelijke
schoonheid. Letterlijk en figuur
lijk. Door de taalbarrière (ze zingt
in het Catalaans) blijft de inhoud
van haar programma voor de
meeste toeschouwers in de Leid
se schouwburg op een onover
brugbare afstand. Maar het geldt
ook figuurlijk. Tijdens haar optre
den (met een allesbahalve com
mercieel te noemen repertoire
keuze) blijft ze erg gereserveerd
en zoekt evenmin directe toena
dering tot het publiek. Ze is wars
van glitter en glamour en onder
onsjes met het publiek. Het is als
of een dikke glaswand zangeres
en publiek van elkaar scheiden.
Niemand zal ontkennen, dat
Maria del Mar Bonet met haar
fraaie nuancenrijkere stemgeluid
op volstrekt integere wijze een re
pertoire vertolkt, dat juist door
zijn exostische mediterrane an
ders zijn intrigeert. Ze wordt
daarbij bovendien perfect bege
leid door een eigen sextet. Toch
zou haar optreden er alleen maar
bij kunnen winnen, als zij het pu
bliek wat meer tegemoet zou ko
men. Een enkele keer bijvoor
beeld leidt ze in het Frans een lied
kort in. Dat zou gewoon veel va
ker moeten gebeuren. Op die ma
nier krijgen we meer zicht op de
inhoud en achtergronden van
haar werk. Het zou het geheel
minder afstandelijk maken. Nu
moeten we ons als het ware be
perken tot het genieten van de
buitenkant van het repertoire.
Dat neemt overigens niet weg dat
de reacties in de zaal gisteravond
wederom enthousiast waren. De
schouwburg was zeer redelijk be
zet, hoewel er in de prognoses op
iets meer belangstelling was gere
kend. Dat er niet meer mensen -.
nieuwsgierig geworden door haar
veelgeprezen optreden van vorig
jaar - naar het theater waren geko
men, zal zonder meer samenhan
gen met de weersomstandighe
den die nu eenmaal voor een
chansonweek nadelig zijn.
Gezien de reacties moesten er
toegiften komen, zoals te doen ge-
Maria del Mar Bonet: wars van glitter en glamour.
bruikelijk. Maria del Mar Bonet
neemt op bijzondere wijze af
scheid. Voor de laatste toegift
loopt zij naar voren op het toneel
en zingt zonder begeleiding (en
zonder microfoon) haar lied,
waarna ze langzaam zingend in de
coulissen verdwijnt. Indrukwek
kend.
WIJNAND ZEILSTRA
In Berlijn heeft hij al contacten
gelegd met verschillende galeriën
en ook in Rotterdam en Den Haag.
Maar om in Berlijn te komen zal de
schilder eerst terug moeten gaan
naar Polen om een visum aan te vra
gen. Er gaat vaak enige tijd over
heen voor je in Polen een visum
krijgt toegewezen.De schilder
hoopt dan ook van harte dat het in
de toekomst makkelijk wordt voor
de Poolse bevolking om te reizen.
"Het is namelijk een manier om je
zelf te ontwikkelen en te begrijpen,
en andere volkeren te leren kennen.
Een fundamenteel recht".
Nieuw museum
in Tilburg
TILBURG (GPD) - Medio 1990 zal
in Tilburg een nieuw museum wor
den geopend. De onlangs opgerich
te Mr J.H. de Pont Stichting wil in
een wolspinnerij een groot centrum
voor beeldende kunst beginnen. Di
recteur wordt Hendrik Driessen,
voorheen waarnemend directeur
van het Van Abbemuseum in Eind
hoven en daarvoor werkzaam bij
het Stedelijk Museum in Amster
dam.
Al dit najaar wil de stichting be
ginnen met de renovatie van het fa
briekscomplex nabij het centrum
van de stad. De voormalige wol
spinnerij Thomas de Beer waar men
de zinnen op heeft gezet is ruim an
derhalve hectare groot. Het vier
kante hoofdgebouw beslaat ruim
zesduizend vierkante meter -gelijk
vloers- en heeft volgens de stichting
een optimale natuurlijke verlich
ting door ramen die over de totale
lengte in het dak zijn aangebracht.
De stichting wil het gebouw ge
bruiken voor de opstelling van een
nog te vormen verzameling heden
daagse kunst en het onderbrengen
van tijdelijke tentoonstellingen.
Ook wordt er gedacht aan de inrich
ting van enkele ateliers en apparte
menten waarvan kunstenaars uit
binnen- en buitenland op uitnod-
ging voor een bepaalde tijd gebruik
kunnen maken. In het algemeen
stelt de stichting zich ten doel met
een legaat van de naamgever, de in
1987 in Tilburg overleden jurist en
kunstverzamelaar De Pont, een bij
drage te leveren aan activiteiten op
het gebied van de beeldende kunst
in Nederland en Belgie.
ACCORDEON De wereldbe
roemde Mexicaanse accordeonist
Flaco Jimenez speelt op het Oerol-
festival op Terschelling. De 58-jari-
ge muzikant geeft op zaterdag 17 ju
ni 's middags om vijf uur met zijn
begeleidingsband een openlucht-
concert in het dorp Formerum. Ji
menez is vooral beroemd geworden
door zijn samenwerking met de
Amerikaanse gitarist Ry Cooder.
De Mexicaan komt speciaal voor
Oerol een dag naar Nederland. Het
achtste Oerolfestival is dit jaar van
10 tot en met 18 juni.
"Wat knaagt?' door Het Nationale Toneel.
Regie: Albert Lubbers. Decor en kostuums:
Rien Bekkers. Met: Jacqueline Blom, Mane
Louise Stheins en Leopold Witte. Gezien in
het LAK Theater op 24 mei. Herhaling: 25
LEIDEN De aankondiging dat
'Wat knaagt?' gaat over kinderen
op weg naar de volwassenheid en
dat de produktie ontstond op ba
sis van de creativiteit van de me
dewerkenden, schept onvermij
delijk een bepaald verwachtings
patroon. Het verrassende van de
uiteindelijke voorstelling is, dat
daaraan op vrijwel geen enkele
manier wordt beantwoord. De
teksten zijn niet altijd even sterk
en soms is er sprake van herhalin
gen, maar geen moment ontstaat
de indruk van los zand en ook het
effect omwille van het effect werd
met zorg vermeden.
Van groot belang daarbij is on
getwijfeld dat onder regie van Al-
bert Lubbers een scherp geprofi
leerde en vitale speelstijl is ont
wikkeld, die al evenmin werkt
meteen voor de hand liggend ef
fectbejag. Als de drie spelers in
het gedeelte vóór de pauze in de
kinderwereld vertoeven, wordt
dat strak en sober aangegeven in
hun kleding, hun motoriek en be
paalde handelingen, maar van
een quasi-komisch, kinderlijk ge
dragspatroon is geen sprake. In
tegendeel! De drie acteurs spre
ken en bewegen met de allures
van gerijpte volwassenen en teke
nen daardoor des te scherper het
puberale van kinderen die vol
wassenen nabootsen, maar an
derzijds ook van volwassenen die
hun puberteit nooit ontgroeid
zijn. Dat geldt dan vooral voor
Marie Louise Stheins en Leopold
Witte, de eerste uitmuntend in
een constant spel van bewegin
gen, de tweede van een ontwape
nende slungeligheid, en beiden
met een trefzekere tekstbehande
ling.
Na de pauze, als de figuren zijn
uitgegroeid tot onrijpe dertigers,
blijken de door het kind verwach
te zekerheden en antwoorden nog
steeds een moeras vol onzekerhe
den. Volwassen zijn is ook niet al
les, maar die conclusie ligt zo
voor de hand, dat Lubbers en de
zijnen dit gedeelte wijselijk be
knopt hebben gehouden. Zij
voorkwamen daarmee dat 'Wat
knaagt?' na het wervelende eerste
deel als een nachtkaars zou uit
gaan, en dat zou jammer zijn. Niet
alleen spel en teksten, maar de
hele voorstelling getuigde name
lijk van een weldadige hang naar
perfectie. Dat bleek uit de tot in
de puntjes verzorgde geluids
band, uit de grote aandacht voor
de gezongen en gedanste frag
menten, maar vooral uit het schit
terend toneelbeeld van Rien Bek
kers, een soort uit zijn voegen ge
groeid poppenhuis met daarin de
egaal geschminkte personages in
prachtig harmoniërende aankle
ding.
PAUL KORENHOF
DEN HAAG (ANP) - De Haagse cul
tuur-wethouder J. Verduyn Lunel
wil dat er in zijn stad een nieuwe
groep komt die zich bezighoudt met
theater voor de jeugd. Dat heeft hij
gisteren aan de raadscommissie
voor de cultuur laten weten. Met het
Haagse jeugdtheater gaat het op het
ogenblik niet zo best.
Den Haag heeft een speciale com
missie voor het jeugdtheater. Deze
heeft ook al geconstateerd dat de
ontwikkelingen op het gebied van
het theater voor de jeugd in Den
Haag stagneren, maar is vooralsnog
tegen het oprichten van een nieuw
gezelschap in de Hofstad. De com
missie vindt dat er in Den Haag ge
woon te weinig kwaliteit is om een
nieuw gezelschap mee op te richten.
De commissie voelt meer voor het
in het leven roepen van een\jeugd-
theatercentrum dat incidenteel met
produkties komt. Er moet ook een
intendant komen die nieuwe ont
wikkelingen stimuleert. Pas als de
zaak weer een beetje op gang is ge
komen, mag er pas aan een nieuw
gezelschap worden gedacht.
Verduyn Lunel vindt echter dat
een nieuw jeugdtheater-gezelschap
de meeste garantie biedt voor de ar
tistieke continuïteit. Hij liet in het
midden of er voor een dergelijke
groep alleen uit het Haagse reser
voir van regisseurs, spelers en ande
ren zou moeten worden geput. Hij
wil dat er zo snel mogelijk een "for
mateur" wordt benoemd om een
nieuw gezelschap bij elkaar te zoe
ken.
Prins Bernhard Fonds
stelt museumprijs in
AMSTERDAM Het bestuur van
het Prins Bernhard Fonds heeft be
sloten jaarlijks een museumprijs uit
te reiken aan een museum in Neder
land. In 1990, het jaar waarin het
fonds het vijftig-jarig jubileum
viert, wordt de prijs voor het eerst
toegekend. Aan de prijs is een be
drag verbonden van honderddui
zend gulden.
De Prins Bernhard Fonds Muse
umprijs wordt toegekend voor
nieuwe, vernieuwende of opvallen
de activiteiten, die in hoofdzaak pu
blieksgericht zijn en een voorbeeld
werking hebben voor andere mu-
