'Mijn ballades dragen
Ruslands verleden mee'
Russische dichters op Poetry International
Stationair
gekanker
Jules Croiset
weer op toneel
Jeanne
Bichevskaya
vanavond
in Leidse
Schouwburg
PAGINA 22
DINSDAG 23 MEI 1989
AMSTERDAM (ANP) - De acteur
Jules Croiset geeft op 4 juni in thea
ter Angelina in de hoofdstad een
middagvoorstelling van zijn pro
gramma "....dat wat de wereld is".
Na zijn in scène gezette ontvoering
in december 1987 is het de eerste
keer dat de acteur weer optreedt in
Amsterdam. Als de voorstelling in
Angelina een succes is, zullen daar
meer optredens volgen.
Croiset maakte gisteren bekend
dat een uitgever is gevonden voor
zijn boek 'Met stomheid geslagen'.
Daarin geeft hij een verslag van zijn
ervaringen tijdens en na de 'ontvoe
ring'. Het zal in het najaar van 1989
verschijnen bij uitgeverij Toth.
Het is nog niet bekend wanneer
de acteur zich voor de rechter moet
verantwoorden over zijn in scène
gezette ontvoering. Daar zal binnen
enkele weken een besluit over val
len, aldus de Amsterdamse officier
van justitie De Wit.
De 'ontvoering' speelde zich af in
België. Croiset wilde zo de aandacht
vestigen op het in zijn visie weer op
levende anti-semitisme. De discus
sie daarover laaide op toen in Rot
terdam een opvoering werd voorbe
reid van het stuk 'Het vuil, de stad
en de dood' van Fassbinder.
Kunstmanagement-
discussie in Leiden
LEIDEN Heeft de verhouding
tussen artistiek beleid en manage
ment in de leiding van culturele in
stellingen consequenties voor
kunsthistorici? Deze vraag komt
aan de orde in een forumdiscussie
die morgen onder de titel 'Kunst
management: trend of noodzaak?'
in het academiegebouw van de
Rijksuniversiteit Leiden wordt ge
houden. Het forum staat onder lei
ding van dr. T.A.P. van Leeuwen en
is georganiseerd ter introductie van
het keuzevakprogramma kunst
management dat in september bij
de Leidse vakgroep kunstgeschie
denis van start gaat De discussie
begint om 14.15 en duurt tot 17.00
uur.
Vooruitlopend op deze discussie
houdt de Leidse Kunsthistorische
Vereniging een lezing met als the
ma 'Kunst en onderneming'. Deze
wordt gehouden door Dhr. P. War-
tenbergh, adviseur van de Peter
Stuyvesant Stichting. Hij zal actue
le aspecten van het kunstmanage
ment behandelen. De lezing begint
om 20.30 uur aan het Stationsplein
12 zaal 2. De toegang is gratis.
Derde Theater
Festival op komst
ROTTERDAM (GPD) - Toneel
groep Amsterdam is uitgenodigd
met maar liefst drie voorstellingen
deel te nemen aan het derde Theater
Festival. Een bijzondere eer, want
het Theater Festival - van 25 augus
tus tot en met 9 september in de
Rotterdamse Schouwburg - is het
beste op theatergebied in Neder
land en Vlaanderen. Een negen
koppige jury selecteerde in totaal
tien voorstellingen. Die tien pro-
dukties dingen mee naar de Dom-
mèlsch Theaterprijs: een bedrag
van 30.000 gulden.
'Minetti' van Thomas Bernhard door Thea
tergroep 'Den Haag'. Met Jan van Dijck en
anderen. Regie: Arda Brokmann. Gezien op
20 mei in de 's-Gravenhaagsche Manége
(hoek Kazernestraat, vlak achter Hotel des
Indes). Aldaar nog 24,25,26,27 en 31 mei
en 1,2 en 3 juni te zien.
DEN HAAG - De lijst van spe
lers vermeldt in totaal veertien
namen. Toch is dit stuk van Tho
mas Bernhard in wezen één lange
monoloog van de titelfiguur
Minetti. Die naam slaat op de be
roemde Duitse acteur Bernhard
Minetti, voor wie Thomas Bern
hard dit stuk speciaal heeft ge
schreven. Het toneelstuk vertelt
verder niet over de acteur Minetti
als persoon, maar gaat wel over
een 'Schauspielkünstler', een to
neelkunstenaar die op oudejaars
avond in een hotel in Oostende zit
te wachten op de theaterdirecteur
van Flensburg. Het is als het ware
zijn manier van Wachten op Go-
dot, want wie er ook komt, de
schouwburgdirecteur in elk geval
niet.
Al dat wachten neemt als to
neelstuk ongeveer anderhalf uur
in beslag. Die gebruikt het perso
nage Minetti om in een onafge
broken woordenstroom met ein
deloze herhalingsstructuren te
rug te blikken op zijn eenzaam
bestaan als kunstenaar. Woorden,
woorden en nog eens woorden
het gepraat van Minetti is als het
stationair draaien van de motor
van een auto: veel lawaai, maar je
komt geen meter verder. Als toe
schouwer moetje dat allemaal on
dergaan. Dat lijkt misschien al
snel te gaan vervelen; op de een of
andere manier blijft die monoto
ne tirade echter de aandacht trek
ken.
Minetti vertelt wel meer dan
twintig keer dat hij een afspraak
heeft met de schouwburgdirec
teur vanwege het Verzoek om nog
éénmaal ter gelegenheid van het
200-jarig bestaan van de schouw
burg van Flensburg de 'Lear' van
Shakespeare te spelen. Het gehe
le klassieke repertoire (behalve
de 'Lear' natuurlijk) had Minetti
afgezworen. Dat heeft hem dertig
jaar geleden een soort verbanning
naar het onbetekenende Dinkels-
bühl opgeleverd. Nu denkt hij de
(Max Speijer)
kans te krijgen om 'Lear' te spe
len, na dertig jaar lang elke. dag
voor zichzelf'Lear' gerepeteerd te
hebben met het speciaal voor
hem door James Ensor gemaakt
Lear-masker.
Zoals wel vaker in zijn werk het
geval is, kan Thomas Bernhard in
dit stuk zijn haat/liefde-verhou
ding met de theaterwereld en de
'dramatische kunst' naar harte
lust botvieren. Ondertussen le
vert hij daarmee wel een veelei
sende monoloog af, waarin een
acteur kan schitteren. Gezien de
moeilijkheidsgraad van deze mo
noloog heeft Jan van Dijck van de
theatergroep 'Den Haag' (een sa
menwerkingsverband van pro
fessionele acteurs en professio
neel ingestelde amateurs) onte
genzeggelijk een knappe presta
tie geleverd. Met grote zorgvul
digheid en somstijds gepassio
neerde overgave wijdt hij zich aan
de tekst. Van Dijck speelt de oude
Minetti met het theatrale gebaar
dat daarbij past: een kunstenaar
die voor zichzelf een verklaring
en rechtvaardiging zoekt voor
dertig jaar afwezigheid op het to
neel.
De overige dertien acteurs zet
Thomas Bernhard als couleur lo
cale in. Ze vormen het hotelperso
neel en de zonderlinge hotelgas
ten. Regisseurs Arda Brokmann
volgt de schrijver hierin over het
algemeen op de voet. Zij houdt
zich vrij nauwgezet aan Bern-
hards regieaanwijzingen. In de
historische 's-Gravenhaagsche
Manége (inmiddels de vaste
speelplek voor theatergroep 'Den
Haag' geworden, dus geen speci
fieke locatie voor dit stuk van
Thomas Bernhard) is een hotel
lounge opgebouwd, die op prach
tige wijze een onwerkelijke,
nachtmerrie-achtige sfeer ademt.
Ook dat is theater: binnen is het
oudejaarsavond met sneeuw en
storm, buiten is het 'hoogzomer'.
WIJNAND ZEILSTRA
ROTTERDAM (GPD) - Najaren
zijn de burelen van Poetry In
ternational weer in de Doelen
ondergebracht. Telkens wan
neer de Rotterdamse Kunst
stichting verhuisde - en dat ge
beurde nogal eens -, verhuisde
Poetry mee. Martin Mooij raak
te eraan gewend zijn jaarlijkse
dichtersfestival te organiseren
te midden van juist ingepakte
of net uitgepakte dozen.
Nu Poetry zich als zelfstandi
ge stichting heeft losgeweekt
van de Kunststichting vestigde
de festivalorganisatie zich op
nieuw in de Doelen. Onlogisch
is dat niet aangezien daar im
mers Poetry International
wordt gehouden.
door
Frank van Dijl
Toch vormen de Doelen dit jaar niet
de enige Poetry-locatie want in het
twintigste jaar van zijn bestaan gaat
Poetry voor het eerst op reis. Poetry
on the road doet zodoende ook En
schede en Assen aan. Dat betekent
dat Poetry drie openingen kent:
eerst op 16 juni in Enschede, dan op
17 juni met een feest in de Doelen,
waarbij de vrijwel nooit gebruikte
binnenplaats dienst doet als ca
féterras, en tenslotte op 19 juni met
de officiële opening, ook in de Doe
len. Na de slotavond, 24 juni, gaat
Poetry weer on the road: op 25 en 26
juni vinden er nog manifestaties
plaats in Enschede en Assen.
De hoofdmoot van het program-
Joseph Brodsky. Hij is een van de
Russische dichters op Poetry Inter
national (foto AP)
ma wordt dit jaar gevormd door de
Russen, althans: dichters die in het
Russisch schrijven. Onder hen be
vinden zich ook de Amerikaanse
staatsburger Joseph Brodsky en de
na de revolutie van 1917 naar China
uitgeweken en tenslotte in Brazilië
terechtgekomen Valeri Perelesjin.
"Net als elk jaar besteden we aan
dacht aan een taalgebied," vertelt
Martin Mooij tussen een paar tele
foontjes door, "en omdat we voel
den dat er in de Sovjetunie iets aan
het veranderen is, hebben we geko
zen voor het Russisch. We dachten:
als dat maar lukt, maar we hebben
in alle opzichten onze zin gekregen.
We hadden al de toezegging van
Brodsky, die in New York woont,
en we waren benieuwd hoe die in
Moskou zou vallen. Ik ben, als toe
rist, in Moskou geweest, bij de dich
ters zelf, niet bij de schrijversbond.
Er komen inderdaad zeer interes
sante Russen naar Rotterdam".
Dat de nadruk ligt op de Russi
sche taal en niet op de Russische na
tionaliteit is een politieke overwe
ging
"Nou, vorig jaar hadden we het
Hebreeuws gekozen en we hebben
toen ook niet over Israël gesproken.
Het gaat ook over de taal. Neem bij
voorbeeld Brodsky: een Ameri
kaans staatsburger. Hij schrijft zijn
essays in het Engels, maar zijn poë
zie in het Russisch. Neem Perelesj
in: hij spreekt Chinees, Engels, Por
tugees, maar zijn gedichten schrijft
hij in het Russisch. Dat is wat hen
verbindt met de andere Russen die
naar Poetry komen, de taal. Je mag
die mensen niet aan een politiek
systeem vastpinnen".
Hadden de dichters uit de Sovjet-
Unie toestemming gekregen om
naar Rotterdam te komen als het
niet zo nadrukkelijk om de taal was
gegaan?
"Dat weet ik niet. Maar er veran
dert daar veel, ook in de instituties.
We hadden gehoord dat er proble
men zouden kunnen rijzen omdat
niet alle uitgenodigde dichters lid
zijn van de bond. Ook de functie
van de schrijversbond verandert".
Kunnen dichters hun werk nu vrij
publiceren in de Sovjet-Unie?
"Ja, maar er zijn nu andere beper
kingen. Alles is schaars, er is weinig
papier, er zijn geen persen, de men
sen hebben geen tekstverwerkers
en dat soort dingen beginnen zich
nu te wreken. Mensen die nooit heb
ben mogen publiceren: hoe willen
die dat nu realiseren? Papier is ver
schrikkelijk belangrijk en dat is er
niet. Je kunt in zo'n korte tijd ook
niet veel verwachten, het is allemaal
nog heel verwarrend".
"Het is niet zo dat het oude gelijk
verdwenen is, maar het is op zijn
minst boeiend geworden. De grijs
heid op bepaalde plekken wordt
doorbroken, maar de winkels zijn
niet voller en in een taxi reis je nog
het makkelijkst met sigaretten:
Marlboro is een valuta".
Kan Poetry een bijdrage leveren
aan het verlichten van de noden der
dichters daar?
"Wat wij kunnen doen is de dich
ters hier aan een buitenlands pu
bliek en aan hun collega's voorstel
len. De ervaring leert dat ze dan ook
elders wel terechtkomen. Hier kun
nen ze gesprekken voeren. Veel van
wat voor ons vertrouwd is, is voor
hen nieuw. Er is een periode van
grote stilstand geweest".
De Russische dichters die deelne
men aan Poetry International zijn,
naast de al genoemde Brodsky en
Perelesjin: Guennadi Aügui, Bella
Achmadulina, Yuli Kim, Alexander
Kusjner, Alexei Parsjikov, Yevgeni
Rejn en Tatyana Sjerbina. Nisamet-
din Achmetov, die in 1984 het Poe
try Eregeld ontving, komt naar Poe
try als waarnemer.
Uit Turkije komt een andere dich
ter die (m 1987) het Eregeld ontving:
Nevzat elik. Het Poetry Eregeld
wordt jaarlijks uitgereikt aan een
dichter die omwille van zijn poëzie
wordt vervolgd.
Op de lijst van deelnemers, die
nog dagelijks wordt aangepast, prij
ken voorlopig de namen van: Ange
la Ball (VS), Alain Bosquet (Frank
rijk), Rita Dove (VS), Duo Duo (Chi
na), Lars Gustafsson (Zweden), Dan
Maraya (Nigeria), Les Murray
(Australië), Octavio Paz (Mexico),
Oliver Reynolds (Engeland), Ah
mad Shamlu (Iran), Derek Walcott
(Trinidad) en Natan Zach (Israël).
De Nederlandstalige poëzie
wordt vertegenwoordigd door J.
Bernlef, Remco Campert, Elma van
Haren, Tomas Lieske, Lucebert,
Leonard Nolens en Miriam Van hee.
Prijs voor poppenspeler Neville Tranter
AMSTERDAM (ANP) - Poppenspeler Neville Tranter en zijn Stuffed Pup
pet Theatre uit Amsterdam heeft op het tweejaarlijks Internationaal Festi
val voor Figurentheater in de Duitse plaats Erlangen de eerste prijs gekre
gen. Hij kreeg de onderscheiding voor zijn baanbrekend werk zaterdag na
afloop van het dubbelprogramma in het Markgrafentheater in Erlangen.
Dit heeft het Stuffed Puppet Theatre gisteren meegedeeld. De prijs is dit
jaar ingesteld ter gelegenheid van het tiepjarig bestaan van het festival in
Erlangen, Nürnberg en Fürth.
Het Spaanse lied staat morgen
avond centraal. Allereerst hebben
we daar een oude bekende: Maria
del Mar Bonet. Haar optreden vo
rig jaar moet zo goed zijn beval
len, dat zij nu voor de tweede keer
komt. Maar we zijn nog niet klaar
met het programma van morgen
avond. Ook uit Catalonië komt
Lluis Llach, een man die in Bar
celona volle zalen trekt. Het is,
met Bichevskaya, een van de ver
rassingen van dit festival.
Nog een verrassing, maar dan
niet zozeer wat de persoon betreft
is het programma waarmee Paul
van Vliet op donderdagavond op
de planken staat. Van Vliet is nu
vijfentwintig jaar bezig met ca
baret en uit die periode zingt hij
een hele trits liedjes, waarbij on
getwijfeld toppers zullen zitten
als Den Haag met je lege palei
zen' en 'Meisjes van dertien'. Het
is interessant om eens te zien hoe
hem zo'n volledig liedjesprogram
ma af gaat. Zou hij de spanning
erin kunnen houden zonder zijn
sketches?
Tina Selini. (foto pr)
Even weinig introductie als
Paul van Vliet behoeft dichter-
zanger-musicus Leo Ferré. Hij is
op vrijdagavond in de Leidse
Schouwburg. De week wordt afge
sloten met alweer een oudse be
kende: Mercedes Sosa uit Argenti
nië. Zij zingt voor de derde keer in
de Internationale Chansonweék.
Nationale Toneel
'Wat knaagt?', zo heet het stuk dat
is gebaseerd op Fritzi Harmsen
ten Beeks gedicht 'Twee raadsel-
rijmen die samen een antwoord
geven dat bij nader inzien is zoek
geraakt'. Regisseur Albert Lub
bers maakte er samen met Marie-
Louise Stheins, Jacqueline Blom,
Hans Dagelet en Leopold de Wit
te een toneelstuk van. Morgen
avond en donderderdagavond in
het LAK-theater.
Imperium
In het Micro-theater Imnperium
kunt u deze week terecht voor
een Nederlandse klassieker.
Want zo kun je 'The Family', het
stuk van Lodewijk de Boer, toch
Paul van Vliet. (toto po
wel noemen. Donderdag-, vrij
dag- en zaterdagavond is het te
zien in micro-theater Imperium
aan de Oude Vest.
LEIDEN - Jeanne Bichevskaya. Van beroep: chansonnière.
Standplaats: Moskou. Westerlingen mag haar naam nu nog
vreemd in de oren klinken, daar komt zeer binnenkort ver
andering in. Ter gelegenheid van de vierde Internationale
Chansonweek treedt de Russische zangeres vanavond op in
de Leidse Schouwburg. Met haar stem, die als een tocht
vlaag door je hart heen gaat, zal zij ongetwijfeld een breed
publiek voor zich weten te winnen. Dat lukte haar in Parijs,
Praag, Brussel, Berlijn. Het zal haar ook lukken in Leiden.
'De Russen komen!' Kent u die uitdrukking nog uit de tijd
van de koude oorlog? Ik wel. En nooit geweten dat dat zo
mooi kon zijn.
Bichevskaya zingt, zoals zij het zelf
typeert, oude Russische ballades.
Haar liedjes gaan over onbeant
woorde liefde, over de natuur en de
oorlog. En over het bittere lot van
veel vrouwen in Rusland, vrouwen
die hun zonen hebben verloren op
de slagvelden. Haar liederen, haar
teksten - ze lijken de dramatische
muziek onder de film die 'Rusland'
heet.
Bichevskaya verzamelt deze
volksliederen of ballades zelf. Zij
doet dat al vanaf haar achttiende
jaar. En dat met een gedrevenheid
die je niet vermoedt in haar vriende
lijke persoonlijkheid. In Hotel
Nieuw Minerva in Leiden, waar zij
na een 37-urige treinreis uit Moskou
is gearriveerd, zegt ze daarover: "Ik
vind het zeer belangrijk dat de
jeugd op de hoogte blijft van de ei
gen cultuur. Dat volksgevoel, die
blik waarmee de eenvoudige men
sen tegen het leven aankeken, die
moet over de generaties heen wor
den getild. Over de grenzen ook',
want muziek kent geen grenzen. Op
het ogenblik heb je veel van die
hardrock-groepen in Rusland,
heavy metal en zo, maar ik geloof
dat dat een soort dope is. Het ge
voel, de warme gevoelens, mogen
niet verloren gaan. Daarin schuilt
een stuk van de Russische identi
teit. Veel concurrenten in mijn gen
re heb ik niet. En dat is goed". "Nur
allein", voegt ze daar enigszins tri
omfantelijk aan toe.
Kremlin
De zangeres woont in het hartje van
Moskou. Als ze uit het raam kijkt,
kan ze bij wijze van spreken Gor-
batsjov 's morgens zijn eitje zien
pellen. Ze woont vlakbij het Rode
Plein. In die, met geschiedenis gela
den, buurt is ze opgegroeid.
In de pers is zij wel de 'Russische
Joan Baez' genoemd, maar deze
vergelijking gaat volgens Bichevs
kaya niet helemaal op. Ze houdt er
trouwens toch niet zo van met ande-
door
Cees van Hoore
ren te worden vergeleken. Ze hecht
grote waarde aan originaliteit, aan
karakter. Haar eigenzinnige inter
pretatie van de oude Russische bal
lades zijn daar een bewijs van. Ze
winnen aan kleur en diepte als
Bichevskaya ze zingt. Een zangeres
voor wie ze grote bewondering
heeft, is Edith Piaf. Net als Piaf
zingt Bichevskaya liederen over het
wel en wee van gewone mensen.
Maar haar levensgevoel mag dan lij
ken op dat van de Franse chanson
nière, voor de rest houdt de ver
wantschap op. En zo wil Bichevs
kaya dat ook. "Een godin ga je niet
imiteren, die aanbid je alleen maar".
Bichevskaya werkt graag iri het
buitenland, al vindt zij het reizen
van hotel naar hotel afmattend. Ze
is, zoals gezegd, geweest in Parijs,
Brussel, Praag, Berlijn en natuur
lijk treedt zij veel op in Moskou. In
Holland is ze nu voor de eerste keer.
Voor wie geen Russisch kent, zijn
de teksten van Bichevskaya sombe
re toverformules. Toch denkt de
zangeres er niet aan ze te laten ver
talen en ze in een andere taal te gaan
zingen. "Iedereen moet zingen in
zijn eigen taal. Dan pas kan hij zin
gen met heel zijn hart, kan hij alle
nuances in de teksten leggen. Ik wil
niet klinken als een vreemde van
mijzelf'.
Wat vooral opvalt in het Russisch
is de dikke 1 in het vocabulaire en de
tragische onderstroom die zich on
der het gezongen woord een weg
zoekt, zelfs in de vrolijke liedjes.
Een recensent van een Yoegoslavi-
scfie krant kenschetste de stem van
Bichevskaya eens als een 'menge
ling van passie en tederheid' en
daarmee typeerde hij haar vocale
kwaliteiten goed.
Hoe kijkt Bichevskaya tegen haar
buitenlandse optredens aan? "Na
tuurlijk vind ik het heel leuk om
ook in het westen bekendheid te
krijgen. Je wilt zoveel mogelijk
mensen bereiken, dat is iets waar el
ke artiest naar streeft. Bovendien is
het nu langzamerhand ook moge
lijk om rijk te worden in dit vak,
hoewel, 'rijk' is misschien het
woord niet. Maar je kunt nu in ieder
geval een goede boterham verdie-
Moeder
Jeanne Bichevska studeerde in het
begin van haar loopbaan aan de
school voor circus en variété in
Moskou. In die tijd begon ze al met
het verzamelen van werk- en rituele
liederen van het platteland, schert
sende liedjes en klaagliederen, lied
jes over de stad en romantische bal
lades over liefde en dood. 'Waar
denk je aan soldaat', 'Zwarte Raaf
en 'Vriendinnen, elkaar dierbaar als
zusters' zijn een paar van de chan
sons waarmee zij tot in de verste uit
hoeken van het Oostblok bekend is
geworden. Ze vindt dat elk lied 'ge
koesterd en overwogen moet wor
den'. 'De pijnen om het te repeteren
zijn bijna net als die bij een geboor
te'. Als ik haar vraag welke van haar
liedjes ze nu het liefste zingt, kijkt
ze me verwonderd aan. "Dat kan ik
niet zeggen. Je vraagt een moeder
toch ook niet welk kind ze het lief
ste vindt".
Na wat loftuitingen over Bras-
sens, Jacques Brei en andere legen
darische zangers, lijkt de vraag naar
de kwaliteit van begrippen als pe
restrojka en glasnost haast onver
mijdelijk. Maar we houden hem
achter de haag van onze tanden en
vragen: 'Houdt Gorbatsjov van mu
ziek?'
Bichevskaya glimlacht. "Dat
weet ik eigenlijk niet zo goed. Maar
mevrouw Gorbatsjov in ieder geval
wel. Ik heb een keer voor haar mo-
gelukkig met haar eigen bestaan?
Zij is toch wel een voorbeeld van
een vrouw die een totaal onafhanke
lijk leven leidt. "Nee", zegt ze, met
een gebaar alsof ze zich daarvoor
wil verontschuldigen, "ik ben niet
echt gelukkig. Maar ach, het leven
van veel vrouwen is bitter. Af en toe
hunker ik er naar om thuis te zitten,
met een gezin en zo. Maar ik heb
hier nu eenmaal voor gekozen. Ik
kan niet anders, hier kom je niet
meer van los. In mijn ballades draag
ik het verleden van Rusland mee.
Dat kan ik toch niet zomaar alleen
laten".
Chansonweek
We beleven dit keer de Vierde In
ternationale Chansonweek in Lei
den. Tal van interessante zangers
en zangeressen zullen in deze
week optreden in de Leidse
Schouwburg. Vanavond is het de
beurt aan Jeanne Bichevskaya,
over wie u in onderstaand ver
haal het een en ander kunt lezen.
Maar niet alleen zij is vanavond
in het theater aan de Oude Vest,
ook Delia Bosiers, de Vlaamse
chansonnière die in 1987 tijdens
de Chansonweek de sensatie van
Delia Bosiers. (foto pr)
de avond was in het drieluik met
Martine Bijl en Jasperina de
Jong. En niet te vergeten: de
Griekse Tina Selini.
"Welk lied ik
het liefste zing?
Dat kan ik toch
niet zeggen. Je
vraagt een moe
der toch ook niet
welk kind zij het
liefste vindt".
(foto Henk
Bouwma)
gen optreden en ze was daarover
nogal enthousiast. Ze zong zelfs
Het leven als artieste gaat de zan
geres niet altijd even gemakkelijk
af. Ze vindt eigenlijk dat een vrouw
thuis moet blijven, moet zorgen
voor man en kinderen, liefde moet
verspreiden. Een niet erg geëmanci
peerd standpunt. En dat terwijl in
de Sovjetunie vrouwen al sinds jaar
en dag werken, 's avonds na het
werk in de staalfabriek het ijzervijl
sel uit hun permanent slaan, met
smeerolie aan hun handen hun kin
deren omhelzen. Maar is ze dan wel
