'Er
wordt nu weer flink 9
(Dtp M \3QQJaBE3tP
Automobilisten lappen snelheidslimieten langzaam maar zeker aan de laars
ROOD LWIRW?
PARKEREN
miE
ZATERDAG 13 MEI 1989
EXTRA
PAGINA 35
Begin deze maand was hel precies
een jaar geleden dat autorijdend
Nederland te maken kreeg met
nieuwe snelheidsbepalingen. Na
langdurige discussies van politici
werd op 1 mei 1988 op sommige
stukken snelweg de maximum
snelheid verhoogd naar 120
kilometer per uur. Op de overige
delen bleef het maximum 100. Voor
het vrachtverkeer veranderde er
niets en bleef de uiterste grens op 80
liggen. Tegelijkertijd werd
aangekondigd dat overtredingen
zwaar zouden worden gestraft, maar
tweehonderdduizend bekeuringen
later is er maar één conclusie
mogelijk: de nieuwe regels worden
met voeten getreden.
door Ron de Groot
Officier van justitie mr. J. Spee trekt
een verbeten gezicht: "Die rijdt geen
kilometer meer te hard. Het heeft 'm
zeven- tot achtduizend gulden ge
kost, dus..".
De Utrechtse officier, voorzitter van de
landelijke werkgroep Justitiële Handha
ving Snelheidslimieten, heeft het over
die Westduitser die het afgelopen jaar
werd aangehouden terwijl hij met 210 ki
lometer per uur over de snelweg raasde.
Bij Maarssen was de man door de politie
ontdekt. Gezien de snelheid stonden de
wachtmeesters even machteloos en alar
meerden zij collega's. Uiteindelijk werd
de achtervolging door de rijkspolitie in
gezet met vier porsches èn een vliegtuig.
Nabij Waddinxveen werd de man uitein
delijk tot stoppen gedwongen.
Een ander geval. Ondanks het slechte
weer (regen, wind) vond de turbo-trotse
eigenaar van een snelle auto het nodig de
magische grens van 200 kilometer per
uur te overschrijden. De rijkspolitie
kreeg de Hollandse snelheidsduivel bij
Breukelen in de gaten. Hij werd geklokt
op eveneens 210 kilometer per uur. Van
lekker rijden moet geen sprake zijn ge
weest op deze weg die nu niet bepaald
uitblinkt door zijn gladde oppervlak. De
rijkspolitie durfde aanvankelijk niet
eens de achtervolging in te zetten, gezien
de omstandigheden.
Vlak voor Abcoude (even buiten Am
ding met geld over de brug moet komen.
Er moet iets tegenover staan. Wy als jus
titie zitten nu aan ons maximum wat be
treft de verwerking van de zaken. Méér
bekeuringen kan eenvoudigweg niet",
aldus Spee.
Omdat het aantal bekeuringen zo
enorm is toegenomen, heeft ook justitie
zijn portie extra werk gekregen. Van de
200.000 bekeuringen zijn er zo'n 60.000
uiteindelijk bij één van de arrondisse
menten terecht gekomen. Van de proces
sen verbaal kwamen zo'n 13.000 automa
tisch bij justitie terecht: dat waren de au
tomobilisten die de snelheidslimieten
met meer dan 30 kilometer per uur aan
hun laars lapten. Daarnaast weigerden
zo'n 47.000 mensen hun boete te betalen
waarna een dagvaarding voor een rechts
zitting volgde. Het resterende aantal be
keuringen werd door de politiekorpsen
zelf verwerkt.
"Op dit moment zeggen wij: bekeurin
gen uitschrijven is niet zaligmakend
maar het is en blijft een drempel voor een
hoop mensen om zich aan de snelheden
te houden. Er wordt natuurlijk wel eens
gepraat over meer futuristische manie
ren van controle, elektronisch met appa
ratuur langs de weg of met stoorzenders
langs de weg die er bijvoorbeeld voor
zorgen dat iemand z'n autoradio keihard
begint te piepen als hij te hard rijdt.
Voorlopig is dat nog geen serieuze dis
cussie".
Officier van justitie Spee zegt zich zelf
regelmatig 'kapot' te ergeren als hij zich
netjes aan de limieten houdt (hij zou eens
anders moeten wagen) en half Nederland
voorbij ziet scheuren. "Tja, het zijn er af
en toe wel veel. Vooral op de 100-kilome-
ter-stukken. Er is nu eenmaal een groep
mersen voor wie tijd geld is. Als jij je
netjes aan de snelheid houdt, en je ziet
twee, drie keer iemand voorbij schieten,
dan doe je het de vierde keer zelf ook.
Wat dat betreft heeft de autotelefoon,
waar ik vanuit veiligheidsoverwegingen
absoluut geen aanhanger van ben, een
positief effect: de mensen kunnen dan
bellen dat ze wat later komen en hoeven
dan niet zo te racen".
Redelijk
Overigens blijkt uit een 'representatief
onderzoek van de automobielorganisatie
ANWB dat aardig wat bestuurders bewe
ren de snelheidslimieten redelijk te vin
den. Zo houdt 70 percent van de automo
bilisten vol zich altijd aan de grens van
100 te houden. Even eerlijk is de rest: die
beweert dat maximum niet als de uiter
ste grens te zien. Voor de 120 kilometer
ligt het iets gunstiger. Hiervan zegt 80
percent zich er altijd aan te houden en
acht één op de vijf automobilisten zich
niet echt gedwongen om zich eraan te
houden.
De cijfers over het afgelopen jaar (tot
januari bekend) laten een lichte stijging
van de gemiddelde snelheid zien. Vóór
de Grote Dag werd op de tegenwoordige
120-kilometer stukken gemiddeld 112,9
kilometer per uur gereden. Dat zakte na 1
mei '88 vrij drastisch naar 108.3 maar dat
was in januari alweer gestegen naar 111.2
kilometer per uur. Wellicht dat dit de af
gelopen drie maanden nog verder is ge
stegen.
De gemiddelden zijn berekend aan de
hand van 72 meetpunten van Rijkswater
staat, verdeeld over heel Nederland. In
de Randstad wordt over het algemeen al
sneller gereden dan in de rest van ons
land. Als je dat allemaal meetelt, blijkt de
maximumsnelheid met voeten te wor
den getreden.
Weet u het nog? We mochten harder
maar o wee als we te hard zouden gaan,
dan zou er wat zwaaien. Hoofdinspec
teur P. Bron, chef van de afdeling Ver
keerspolitie van het Rotterdamse ge
meentekorps, maakt er echter geen ge
heim van dat de controle op de snelwe
gen rond Rotterdam alles behalve priori
teit nummer één is. Eigenlijk is er niets
noemenswaardig veranderd in de ma
nier waarop snelheden worden gecontro
leerd. "Voor ons is de controle binnen de
bebouwde kom veel en veel belangrij
ker", zegt Bron.
Volgens de hoofdinspecteur is er het
afgelopen jaar rond de stad niet méér ge
controleerd dap anders en zijn er niet
méér snelheidscontroles gehouden dan
vóór 1 mei 1988. Het enige dat de dien
ders wel deden, was eerder grijpen naar
het bonnenboekje. De marges die van
oudsher werden gehanteerd (tussen de
125 en 130 per uur kon nog net door de
beugel) werden overboord gezet en ie
dereen die harder reed dan zo'n 105 kilo
meter per uur werd genoteerd.
"Er wordt weer flink doorgejakkerd",
erkent Bron. "Langzaam aan zie je dat
meer mensen de snelheidslimieten aan
hun laars lappen. Er wordt te hard gere
den maar of dat nu direct zo gevaarlijk
is.. Kijk, op sommige plekken is ondui
delijk waarom je niet harder mag dan
100. Die nodigen gewoon uit tot harder
rijden".
Gezwel
De laatste fase van de voorlichting
vanuit het ministerie van Verkeer en Wa
terstaat is er nu op gericht om de snel
heidsduivel als een kwaadaardig gezwel
af te schilderen. Scheuren is in de minis
teriële turbotaal dus aso. Het moet niet
meer zo zijn dat wij vol bewondering de
Porsche 911 gadeslaan die op de linker
baan voorbijzweeft. Er moet een menta
liteit ontstaan waarin het zondermeer af
gekeurd wordt dat iemand te hard rijdt.
De snelheidsduivel als boef.
'Leiderdorpse PvdA moet progressiever'.
Deze kop hing als een zwarte onweers
wolk boven een artikel dat afgelopen
maandag in deze krant stond. Het is, kort
samengevat, de mening van angry
yoüng man V.J.H. Molkenboer, fractielei
der van de PvdA in Leiderdorp. De sa
menwerking tussen PvdA, CDA en WD
in deze enclave van de gezapige midden
stand verloopt nu volgens het principe:
'ieder wat van het varken z'n gat'. Met
andere woorden: elkaar niet teveel in de
weg zitten en zorgen dat de voorzitters
hamer niet wordt aangewend voor lijfe
lijk geweld.
Dat elk roodborstje binnen de PvdA in
Leiderdorp zingt zoals het gebekt is,
blijkt uit een ander interview, dat jongst
leden zaterdag in deze krant verscheen.
Het gaat in dit vraaggesprek om de ver
breding van de rijksweg A4, een verbre
ding die voor Leiderdorp ingrijpende ge
volgen heeft. De rijksweg loopt immers
dwars door het oude gedeelte van deze ge
meente. Aan de ene kant wordt deze ver
keersader begrensd door straten als de
Prinses Margrietstraat, de Prinses Ma-
rijkestraat, de Prins Bemhardstraat en
de Mauritssingél. Aan de andere kant
ligt de B.G. Cortslaan. Bovendien zal er
een stuk van de Hoofdstraat bij de rijks
weg worden ingelijfd.
Tegen de verbreding op zich wordt niet
geprotesteerd. Wel is er door een aantal
verontruste bewoners van dit gebied een
belangenvereniging opgericht die de fi
nanciële kant van de zaak in de gaten
houdt. Deze Robin Hoods zijn A.L. Ver
hoog, C. de Bruijn en P. Wijland. Natuur
lijk komt in dit artikel de vraag aan de
orde aan welke kant de weg zal worden
verbreed, aan de kant van de B.G.
Cortslaan of aan de kant van de straten
met de vorstelijke namen. Verhoogs slip
of the tongue over deze problematiek no
teer ik hier nog maar eens: "Ja, die B.G.
Corstlaan is nou niet zo'n riante straat,
nee toch. Maar dat mag je natuurlijk niet
zeggen want dan valt iedereen over je
heen. Zet dat maar niet in de krant. Maar
zou jij daar willen wonen".
Een 'verdachte' opmerking voor ie
mand die besluit een belangenvereniging
op te richten. We zien meteen dat het hier
gaat om ordinair eigenbelang. Als we
weten dat Verhoog in Leiderdorp raads
lid is voor de PvdA, wordt het nog een tik
je onsmakelijker en geeft zo'n misser een
aardig inkijkje in zijn 'rode' hartje. Wat
Verhoog bedoelt te zeggen is dit: die B.G.
Cortsweg is zo armoedig, leg maar plat
die boel.
De PvdA in Leiderdorp moet progres
siever, zegt Molkenboer. Tsja, hoop doet
leven. Maar hoop alleen is niet genoeg. Ik
denk dat het beginselprogramma van de
PvdA maar eens onder dat wankele ta
feltje vandaan moet worden gehaald en
dat er eens een sanering moet plaats heb
ben binnen de partij. Was die PvdA im
mers niet juist bedoeld voor de mensen
die niet in 'riante' straten wonen
CEES VAN HOORE
zich raden. Ook al zegt de zo eerlijk en be
trouwbaar overkomende Joris 'drietitel'
Voorhoeve haar vertrek nog zo te betreu-
Hoe dan ook zal haar door ijdelheid
aangedreven flair op het Binnenhof wor
den gemist. Wie weet op termijn ook door
die struisvogels,.als ze het tenminste alle
maal overleven. Struisvogels hebben dan
wel de eigenschap hun kop in het zand te
steken als er gevaar dreigt, als het ecolo
gische bedervingsproces zo blijft voort
woekeren is er ook voor hen geen ontko
men aan. Tenzij ze alsnog overtuigd ra
ken van de noodzaak op de rem te trap
pen. Het vooruitzicht van een maat
schappij met alleen maar reiskosten af
trekkende begrafenisondernemers moet
toch ook struisvogels niet aantrekkelijk
voorkomen.
GERARD VAN PUTTEN
Als het onderwerp 'Parkeren in het cen
trum van Leiden' in discussie komt, ver
gaat binnen de kortste keren horen en
zien je, zo hoog lopen de emoties op. Het
algemene oordeel is datje in het hart van
de stad nooit en te nimmer terecht kunt
Een tijd geleden heeft een onderzoek
uitgewezen dat het in Leiden op dit punt
lang zo slecht niet was als werd aangeno
men, hoe hard er ook door de neringdrij-
vende middenstand werd gekermd. Na
tuurlijk: men kan niet exact voor de zaak
parkeren waar men wenst te zijn, maar
dat kan in geen enkele (oude) stad. Een
bericht in de krant van afgelopen dins
dag gaf wederom voedsel aan de gedach
te dat het wel losloopt met dat parkeer
probleem in Leidens binnenstad:
"Slechts tien procent van de capaciteit
van de parkeergarage aan het Ir.
Driessenplein wordt benut". De parkeer
garage ligt toch diep in het centrum, dus
als er werkelijk zo'n parkeernood is, zou
daar voortdurend met het bordje 'vól'
moeten worden geschermd.
Wat nou onvoldoende parkeerruimte
in Leiden?
Het feit dat de parkeergarage zo be-
perkt wordt gébruikt, leidt dan weer tot
absurde, lachwekkende voorstellen. De
gemeente Leiden vindt nu dat het parke
ren op het Ir. Driessenplein "moet wor
den gestimuleerd" en dat kan o.a. "door
een vestiging van Albert Heijn in het des
betreffende gebouw".
De adem stokt je even in de keel bij die
woorden. Nog even, zo lijkt het, en de au
tomobilist zal naar die parkeergarage
worden gesléépt. Men overweegt zelfs al
aantrekkelijker tarieven.
Ooit gedacht dat parkeergarages een
middel tot iets waren, maar ze blijken in
tussen doel op zichzelf te zijn geworden.
Ze moeten gewoon vol en daarmee basta.
'Automobilisten! Het Ir. Driessenplein
heeft u dringend nodig'
Misschien iets voor een leuke sticker
actie van gemeentewege?
RUUD PAAUW
'Automobilisten, het Ir.
Als kwaliteitsbewaakster van het milieu
is ze y,it de politiek gestapt, Neelie Smit-
Kroes. Na een verleden waarin ze geloof
hechtte aan haar blijheid te mogen rijden
in auto's. Zoals ze voor geen duwbak op
zij ging, zo weigerde onze Neel ook te wij
ken voor de uitlaatgassen van auto's in
files. Niet dat mevrouw Smit-Kroes al die
dampen nu lekker vond ruiken, het wilde
wel eens prikkelen in haar reukorgaan.
Maar dat het allemaal zo'n vaart met het
milieu liep als al die macrobidiote gei
heeft u dringend nodig'.
tenwollen-sokkendragershaar wilden
doen geloven, ach nee.
Totdat ze een jaar of twee geleden in
aanraking kwam met een rapport waar
in werd aangegeven hoe het milieu er
voor stond. Of erger: er bijna bij neer viel
blijkens de verontrustende cijfers. En me
vrouw Smit-Kroes liet zich overtuigen
onder het motto: beter ten halve gekeerd
dan ten hele gedwaald. Als minister van
verkeer en waterstaat kondigde ze de en%
na de andere beperkende maatregel aan
om het verkeer in de onderhand ingeblik
te Randstad af te remmen. Het milieu
werd gaandeweg een hot politiek item
op het Binnenhof, zelfs de WD'ers die
twee keer per week hun bolide met tele
foon aan boord door de wasserette reden
begonnen het woord steeds minder on
wennig uit te spreken. Toen evenwel
kwam vast te staan dat het voor een be
langrijk deel door Nijpels en Smit-Kroes
opgestelde Nationaal Milieu Beleidsplan
(NMP) geld moest kosten, raakte de tele
fooncentrale van het VVD-secretariaat
overbelast.
Afschaffen van het reiskostenforfait en
het huurwaardeforfait van de eigen wo
ning verhogen ten bate van een beter
milieu, geen denken aan. En Voorhoeve
en zijn medestanders luisterden naar de
stemmen van de mensen uit het land, die
waren gesouffleerd door onze geachte
commissaris der koningin in Friesland.
Afgelopen maandag sprak de intussen
demissionaire Neelie in Honselersdijk
harde woorden over haar partijgenoten.
Struisvogels noemde ze hen. De volgende
dag stond volledig in het teken van haar
politiek requiem, dat werd uitgeluid met
de rapportage over de administratieve
wanorde op haar ministerie. In hoeverre
er druk op haar is uitgeoefend door haar
politieke vrinden die zich als haar tegen
standers hebben opgeworpen, het laat
limieten aan hun laars.
sterdam) slaagde de politie erin de man
te laten stoppen. Onderweg had de be
stuurder ook nog met snelheden tussen
de 140 en 150 kilometer per uur aan de
achterbumbers van andere weggebrui
kers gehangen om hen al seinend met z'n
grote licht van 'zijn' baantje af te druk
ken.
Maatregelen
Op 1 mei was het precies een jaar geleden
dat rijdend Nederland te maken kreeg
met de nieuwe snelheidsbepalingen. Te
gelijkertijd werd aangekondigd dat zeer
streng op de naleving van de nieuwe be
palingen zou worden gelet. Minister
Korthals Altes van Justitie repte in dit
verband zelfs over 'draconische maatre
gelen' die zouden worden genomen als
de automobilisten zich niets van de re
gels zouden aantrekken.
Was Korthals Altes de brenger van de
angstaanjagende tijding, zijn collega
Smit-Kroes (Verkeer en Waterstaat) was
degene die speedy Holland' voor zich
probeerde te winnen door de maximum
snelheid te verhogen. Haar belangrijkste
argument: "Er wordt over het algemeen
toch al te hard gereden. Een hogere
maximumsnelheid heeft een breder
maatschappelijk draagvlak".
Ook keek de minister verder dan haar
neus lang is. In de ons omringende lan
den heers(t)en ook hogere maxima zodat
ons land, dit alles in het licht van Europa
1992, niet achter kon blijven. Het is voor
buitenlanders kennelijk onmogelijk om
bij de overschrijding van onze grenzen
ietsjes langzamer te gaan rijden. Dat
kunnen wij hen niet aandoen.
Sinds de invoering van de nieuwe re
gels zijn welgeteld 200.000 bekeuringen
uitgedeeld aan mensen die te hard reden.
Omgerekend is dat een extra inkomen
van zo'n 20 miljoen gulden voor de Ne
derlandse staat, uitgaande van een ge
middelde boete van honderd gulden. In
1987, toen er nog niets aan de hand was,
werden in totaal 'slechts' 60.000 bónnen
uitgedeeld.
Bij de invoering van de nieuwe beper
kingen werd gerekend op zo'n 130.000
bekeuringen in het eerste jaar. Uitge
smeerd over het totale autopark van vijf
teeds meer automobilisten lappen de
(Archieffoto)
miljoen blijkt nu dat met (minstens) 1 op
de 25 auto's aantoonbaar te hard is gere
den. Als we daar dan ook nog het giganti
sche aantal keren bijrekenen dat hardrij
ders niet werden gesnapt, kan er eigen
lijk maar één conclusie worden getrok
ken: maximumsnelheid? Wélke maxi
mumsnelheid?
Officier van justitie Spee moet bij het
zien van de enorme aantallen erkennen
dat het deels is mislukt om de anders zo
volgzame Nederlander te laten wennen
aan de maximumsnelheden. "Laat ik het
zo zeggen: het had veel beter gekund. We
hebben iets bereikt maar we zijn er nog
lang niet. Voor zover ik weet zijn er ach
ter de schermen geen draconische maat
regelen in voorbereiding, maar ik denk
dat er toch iets zal moeten veranderen.
De grenzen waarboven iemand bijvoor
beeld zijn rijbewijs kwijtraakt, moeten
wellicht omlaag. Eerder ingrijpen. Men
sen die voor de tweede keer worden ge
pakt, strenger straffen".
"Verder moet de pakkans absoluut
groter worden. Meer mensen en meer
materieel. Dat betekent dat minister Ru-
