George Bush en de vrees
voor te veel ontspanning
Het monsterverbond tegen Stekelenburg
Reportage
Acht Mei-Beweging is klein te krijgen
PAGINA 2
WASHINGTON - Lou
Cannon is een politieke ver
slaggever van de Washing
ton Post die als geen ander
toegang heeft tot oud-presi
dent Reagan en de kring om
hem heen. Cannon heeft
destijds de opkomst van
Reagan in Californië meege
maakt, en is met hem meege
reisd naar Washington, toen
de oud-acteur in 1980 de ver
kiezingen won. Sindsdien
heeft de Washington Post
heel wat primeurs aan
Cannon te danken gehad.
door Henk Dam
Daarom is het interessant om in
een column van Cannon in de Post
van 6 mei te lezen, dat oud-presi
dent Reagan zich ongemakkelijk
begint te voelen over de manier
waarop zijn opvolger George Bush
buitenlandse politiek bedrijft.
Bush is "veel te voorzichtig waar
het gaat om gesprekken met de Sov
jetunie over ontwapening", zo wor
den "vrienden van Reagan" geci
teerd. De nieuwe president wordt
"te aarzelend" genoemd. Zijn stra
tegie bestaat uit "wachten op wat er
gebeurt, en dan pas reageren".
Het is van een fantastische ironie
dat uitgerekend Reagan, de man die
bij zijn aantreden als president de
Sovjetunie minachtend als 'Het
Rijk des Kwaads' terzijde schoof,
nu vindt dat Bush wel eens wat wel
willender, met de Sovjets zou kun-
Want het merkwaardige feit doet
.zich voor dat Bush, die altijd door
de Reagan-conservatieven is ge
wantrouwd, tot nu toe aanzienlijk
behoudender in zijn omgang met de
Sovjetunie is gebleken dan Reagan
Minister Baker, hier met zijn voorganger George Shultz (r.), zal deze week in Moskou geen i
temen op ontwapeningsgebied.
initiatieven
Reagan zag in de veranderingen
die Sovjet-leider Gorbatsjov in zijn
land wilde doorvoeren, een kans om
over ontwapening, regionale con
flicten en mensenrechten te onder
handelen. Bush, en de mannen om
hem heen, zijn veel voorzichtiger.
Defensie-minister Cheney ver
wekte eind vorige maand enige op
schudding door te profeteren dat
het niets zou worden met Gor-
batsjov's Perestroika en Glasnost,
dat Gorbatsjov daarom het veld zou
moeten ruimen, en dat er dan een
leider zou komen die veel vijandi
ger tegenover het Westen zou staan.
Bush ontkende een beetje half
hartig dat hij het met die zienswijze
eens was - "Wij zouden graag zien
dat de Perestroika slaagt" - maar de
woorden van Cheney laten niette
min zien hoe er in de "inner circle"
van Bush, het groepje van zijn naas
te adviseurs dus, wordt gedacht. Af
wachten, lijkt het parool, Je weet
maar nooit met die Sovjets.
Oude vriend
Bush wist al op de avond van 8 no
vember verkiezingsdag dat hij
president zou worden. Eén dag later
maakte hij bekend, dat zijn oude
vriend en campagneleider Jim Ba
ker minister van buitenlandse za
ken zou worden.
Dat is dus een half jaar geleden.
Niettemin is de officiële lijn van het
Witte Huis nog steeds, dat "er wordt
gewerkt aan de samenstelling van
ons beleid ten aanzien van de Sov
jetunie". En zolang dat zo is, mogen
er geen initiatieven op het gebied
van de Oost-West politiek vanuit
Washington worden verwacht.
Het is daarom dat het bezoek dat
minister Baker woensdag en don-
dérdag aan Moskou brengt zijn
eerste reis naar de Sovjetunie sinds
zijn aantreden intrigerend is. Wat
gaat hij er doen? Heeft hij iets bij
zich, of gaat hij ook in Moskou zeg
gen dat over het Oost-West beleid
nog steeds wordt nagedacht?
Eén ding is wel duidelijk: nie
mand mag rekenen op nieuwe en
meeslepende Amerikaanse ideeën
op het vlak van de ontwapening. Uit
wat is uitgelekt over het beleidsplan
waaraan op het Witte Huis wordt ge
werkt, blijkt dat Bush niet meer dan
continuiteit wil.
Wat Baker wellicht gaat voorstel
len, is om de onderhandelingen
over een START-akkoord dat de
vernietiging van de helft van alle
strategische (intercontinentale) wa
pens zou betekenen in juni voort
te zetten. Die gesprekken werden in
november afgebroken.
Het is zeer wel mogelijk de
New York Times voorspelde dat
een paar weken geleden dat de
Amerikanen bij de hervatting van
de START-gesprekken met een
aantal nieuwe eisen zullen komen.
Die zullen de discussies niet verge
makkelijken.
Het staat verder vast dat de rege-
ring-Bush zal vasthouden aan de eis
dat zij zich het recht voorbehoudt in
de toekomst SDI, een ruimteschild,
te stationeren. Dat is tot nu toe altijd
een van de grote struikelblokken
geweest.
Dat is zo zeker omdat Richard
Burt, de voornaamste Amerikaanse
onderhandelaar op het gebied van
ontwapening, dat vorige week vrij
dag in de Senaat zei. De eis van de
Sovjets om een START-akkoord te
verbinden aan beperkingen op het
gebied van SDI "is voor ons onaan
vaardbaar", zo zei hij letterlijk.
Over korte-afstandswapens zal Ba
ker bij voorkeur niet praten. Im
mers, de ruzie tussen de VS aan de
ene kant, en Westduitsland en een
reeks andere Europese NAVO-lan-
den aan de andere kant, is erom be-
gonnen dat de Amerikanen niet met
de Sovjets over deze wapens willen
onderhandelen.
Dat Baker op het vlak van ontwa
pening niet zoveel nieuws te zeggen
zal hebben, blijkt ook uit de grote
nadruk die woordvoerders van zijn
ministerie, bij een reeks briefings
die vorige week over Baker's be
zoek werden gegeven, op andere
onderwerpen legden.
Er zal in Moskou op Amerikaans
initiatief worden gepraat over on
der meer een non-proliferatie ver
drag voor conventionele raketten
en chemische wapens, over terroris
me, drugs, het milieu, kortom de in
het kader van de Oost-West relatie
wat softere, minder controversiële
onderwerpen.
Regionale conflicten zullen ver
der veel tijd opslokken. De Ameri
kanen zullen onder meer proberen
de Sovjets achter het Israëlische
plan om in de Gazastrook en de
Westbank verkiezingen te houden,
geschaard te krijgen.
Baker zal bovendien proberen na
te gaan of de Sovjets bereid zijn hun
woorden over "nieuw denken" om
te zetten in daden waar het gaat om
de Russische militaire hulp aan Ni
caragua, wapenverkopen aan
Noörd-Korea, de recente verkoop
van geavanceerde SU24 bommen
werpers aan Libië, en de bezetting
van vier Japanse eilandjes.
Afghanistan
De Sovjets zullen van hun kant pro
beren Baker en zijn mannen geïnte
resseerd te krijgen in onderhande
lingen die tot een politieke oplos
sing voor de burgeroorlog in Afgha
nistan moeten leiden. De kans dat
de Amerikanen daaraan meedoen is
klein: liever wachten ze op het mo
ment waarop de Mujaheddin de
door Moskou in het zadel geholpen
regering van N^jibullah een kopje
kleiner maken.
Blijft er nog één mogelijk ge
spreksonderwerp over: een vroege
top tussen Bush en Gorbatsjov. Uit
de briefings van de regeringsfunc
tionarissen in Washington mag wor
den afgeleid, dat de Amerikanen
daar vooralsnog weinig trek in heb
ben.
Reagan immers heeft gelijk: zijn
opvolger is een beetje bang voor al
te veel ontspanning.
In de FNV-toren op Plein '40-45 in
Amsterdam, pal naast het blauwe
hoofdkantoor van de Industriebond
FNV. heerst in 1983 de stilte na de
storm. De voorzitter van de vakcen
trale, Wim Kok, kan terugzien op
een hoogstandje. Het Akkoord van
Wassenaar, waarbij is afgesproken
dat de prijscompensatie zonder bik
kelharde garanties voor werk wordt
opgeofferd voor winstherstel en in
vesteringen, wordt nageleefd.
Vrijwel iedereen houdt zich erT
aan, ook de linkervleugel van de
vakbeweging die zich in november
1982 morrend bij de centrale af
spraak heeft neergelegd. Op den
duur, weet Kok, zal het pact met de
werkgevers voor de werknemers
zijn rendement opleveren. In de
tweede helft van de jaren '80 zal hij
zijn gelijk oogsten: de groei van de
werkgelegenheid is in Nederland
na de oorlog nog nooit zo groot ge
weest.
De wederopstanding
van de vakbeweging
Frans Nypels en Kees Tamboer
Wat Wim Kok in 1983 evenwel
verontrust is, dat bij de buurman de
Hoekse en Kabeljauwse twisten
over het te voeren beleid onvermin
derd doorgaan. Hij hoopt vurig dat
de door de kersverse voorzitter van
de Industriebond FNV, Dick Vis
ser, ingestelde 'pijnpuntencommis
sie' de verhitte gemoederen snel tot
bedaren kan brengen. Zolang deze
guerrilla, die zo schadelijk is voor
de hele vakbeweging, bij de Indus
triebond voortwoekert, kan hij,
vindt Kok, niet weggaan bij de vak
centrale.
Bemiddelen mag Kok niet. Met
geboeide handen moet hij afwach
ten of de jonge turken Visser en Tui-
nenburg hun manschappen weer in
het juiste gelid krijgen. Pas dan
komt het moment om met Visser
eens na te gaan of de ambitieuze Jo-
han Stekelenburg wellicht een goe
de opvolger voor hem zou zijn. Kok
zelf heeft zijn twijfels, maar bij een
rondgang langs de voorzitters van
andere FNV-bonden duikt steeds
de naam van Stekelenburg op als de
meest geschikte kandidaat.
Joop den Uyl, na het echec van
het tussenkabinetje-Van Agt/Den
Uyl alweer oppositieleider, heeft
veel minder geduld dan Wim Kok.
Hij zoekt de luwte en iedereen weet
dat. Den Uyl, die al jaren in Wim
Kok zijn ideale opvolger ziet, moet
zich bij voortduring andere kroon
prinsen van het lijf houden. Marcel
van Dam, Jos van Kemenade, An-
dré van der Louw. Kok moet op
schieten.
In het najaar van 1983 gaat Wim
Kok op visite bij Dick Visser, waar
bij hij de delicate opvolgingskwes
tie aan de orde stelt. De moed zinkt
hem snel in de schoenen. Visser
wijst de kandidatuur van Stekelen
burg resoluut af. En om zijn weige
ring kracht bij te zetten, licht Visser
het doopceel van zijn rivaal. Hij
heeft nog een lijstje van zijn voor
ganger Arie Groenevelt in de bu
reaula liggen, waarin deze analy
seert waarom Johan Stekelenburg
in 1982 geen voorzitter van de In
dustriebond FNV kon worden. Zou
hij dan nu ineens wel geschikt zijn
om de overkoepelende vakcentrale
te leiden?
Weifelmoedig
De bezwaren tegen Johan Stekelen
burg, die leven bij zijn tegenstan
ders binnen de Industriebond FNV,
zijn nogal emotioneel gekleurd. Hij
is wel een vriendelijke en vlotte
man, en hij is ook goed gebekt,
maar hij is weifelmoedig. Op mo
menten dat het erop aan komt, gaat
hij niet tot 't gaatje.
Stekelenburg draagt zelf geen
ideologie uit, maar hij laat zich on
der zekere omstandigheden door
partijen gemakkelijk beïnvloeden.
Dan legt hij een romantische voor
liefde aan de dag voor het klassieke
'arbeiderisme', dat met een syndica
listisch sausje overgoten wordt. Hij
is ook niet 'één van ons', hij heeft
nooit met blote handen op de werk
vloer gestaan. Stekëlenburg is
rechtstreeks van de sociale acade
mie het apparaat van de Industrie
bond FNV binnen gerold. Velen
vinden hem daarom geen vak
bondsman in hart en nieren.
Veelgehoorde kritiek bij zijn te
genstanders is ook dat Stekelen
burg te veel koketteert met aller
hande modieuze stromingen. Men
verdenkt hem ervan dat hij de vak
bond wil gebruiken als springplank
naar de politiek.
Hans Pont
(foto A
Maar wat het zwaarst weegt bij de
nieuwe generatie bestuurders van
de Industriebond FNV, is het ver
raad van 1980. Toen zijn voorzitter
Arie Groenevelt onder zwaar sper
vuur lag, omdat hij het beleid in het
belang van de contributie betalende
leden honderdtachtig graden om
boog, keerde het districtshoofd in
Rotterdam zich openlijk tegen hem.
In plaats van loyaliteit te betonen,
veroorloofde Stekelenburg zich in
een interview in de Volkskrant op
21 augustus 1980 een opmerkelijke
grap. Op een vraag van de verslag
gever wat de mogelijke uitkomst
zou kunnen zijn van de opstand van
het apparaat tegen het nieuwe be
leid, neergelegd in de nota 'Door
modderen of durven', antwoordde
Stekelenburg: "Doelt u nu op mijn
ontslag op staande voet of op een
leuk nieuw baantje voor Groene
velt, directeur van ons vakantie
oord Ginkelduin bij voorbeeld?"
Stekelenburg relativeerde die sug
gestieve grap nog wel, maar hij had
het achterste van zijn tong laten
En, zal Visser tijdens zijn onder
houd met Wim Kok genadeloos
hebben aangevuld, een jaar later
staat Stekelenburg opnieuw op te
gen het beleid van het bondsbe-
stuur. Niet dat hij mijn tegenkandi
daat was voor de voorzitterszetel
van Groenevelt is hem kwalijk ge
nomen, maar veel meer het onver
geeflijke feit dat Stekelenburg zich
liet inhuren voor factievorming bin
nen de bond. Hij is bij de rebelleren
de, in het geheim vergaderende
Groep-Engels gesignaleerd, be
staande uit veertig bezoldigde me
dewerkers en districtsbestuurders.
Dit selecte gezelschap verzette zich
niet alleen tegen de kandidatuur-
Visser, maar haalde het hele beleid
van de bond opnieuw over de hekel.
Vluchtheuvel
Ontdaan meldt Wim Kok aan Joop
den Uyl dat er voorlopig geen zicht
is op beider opvolging. Kok belooft
zijn politieke vader dat hij zal blij
ven zoeken naar een oplossing,
maar Den Uyl moet hem nog wat
tijd gunnen.
Tegelijkertijd legt Visser Steke
lenburg uit waarom hij vindt dat Jo
han Wim Kok niet mag opvolgen.
Maar Visser vertelt er nog iets bij
om de animo bij Stekelenburg te
vergallen. Visser onthult dat het
zijn bedoeling is de vakcentrale op
den duur te ontmantelen. Hij wil de
handen vrij hebben om in de indus
trie, los van de andere FNV-bonden,
zijn eigen koers te gaan. Het zou dus
helemaal geen eervolle promotie
zijn voor Stekelenburg, als hij zich
bij de buren in de toren zou melden.
Dit gesprek leidt niet tot het be
oogde resultaat. Stekelenburg trekt
zich niet, zoals Visser gehoopt had,
terug uit de race naar een positie
binnen het federatiebestuur van de
FNV. Hij is de Industriebond van
Dick Visser meer dan zat. Diep in
zijn hart ziet hij maar een uitweg: de
vluchtheuvel van de vakcentrale.
Desnoods een treetje lager, want er
komen meer vacatures vrij bij de
centrale.
Dick Visser blijft met een naar
geestig probleem zitten. Hij beseft
terdege dat, wanneer er geen andere
bruikbare opvolger voor Wim Kok
opduikt, de naam van Johan Steke
lenburg boven de markt blijft zwe
ven. Collega-voorzitters van andere
bonden kennen nauwelijke bezwa
ren. Dan komt een keer het moment
dat Visser geen 'nee' kan blijven
zeggen.
De oplossing daagt tijdens een
verzoeningsgesprek, op de kamer
van Wim Kok, tussen Dick Visser
en Jaap van de Scheur, voorzitter
van de ambtenarenbond AbvaKa
bo. De heren zijn elkaar in de haren
gevlogen, omdat Van de Scheur een
salarisclaim voor zijn achterban op
tafel heeft gelegd by de overheid.
Ambtenarenacties
Visser verwijt Van de Scheur dat de
AbvaKabo loonsverhogingen voor
de ambtenaren uit het vuur wil sle
pen over de ruggen van de zich ma
tigende indüstriearbeiders. Want
loonsverhogingen iri de collectieve
sector leiden 'onherroepelijk tot las
tenverzwaring voor iedereen. Dit
had Van de Scheur, die stakingsac
ties aan het voorbereiden was, op
gevat als een dolkstoot in de rug.
Als Wim Kok op zijn kamertje de
ze gevaarlijke ruzie tussen de twee
machtigste voorzitters van zijn fe
deratie heeft glad gestreken, duikt
de naam op van Hans Pont. Die
heeft net furore gemaakt als coordi
nator van de ambtenarenacties te
gen het beleid van het eerste kabi-
net-Lubbers. Een monsterverbond
is geboren: de twee kemphanen be
graven de strijdbijl en schuiven sa
men Hans Pont in de voorzitters-
stoel van Wim Kok.
Voor Johan Stekelenburg is er
een troostprijs. Hij mag weg bij de
Industriebond FNV en wordt twee
de man naast Pont.
"Wij zijn niet klein te krijgen,
we blijven lachen door de tra
nen heen". Met deze woorden
bemoedigde voorzitter Wies
Stael-Merkx zaterdag de 12.000
bezoekers van de manifestatie
van de Acht Mei-Beweging in
Den Bosch. Deze vijfde massale
samenkomst van het samen
werkingsverband van ruim hon
derd rooms-katholieke organi
saties die streven naar vernieu
wing in de kerk, stond in het te
ken van de gelijkwaardigheid
Net als vorige jaren waren de
bisschoppen afwezig op de jaar
lijkse manifestatie. Wel heeft bis
schop Ernst van Breda het be
stuur van de beweging laten we
ten dat het thema van de dag en
de bijeenkomst zelf hem ter harte
gaan.
De "hardnekkige weigering"
van de bisschoppen om deel te
nemen aan de bijeenkomst, werd
door de Nijmeegse emeritus
hoogleraar dr. A. Willems een
"pastoraal manco" genoemd. Dr.
K. Walf, hoogleraar kerkelijk
recht, zei dat de bisschoppen blij
zouden moeten zijn met het ver
zet van de Acht Mei-Beweging.
"Het is doodsgevaarlijk dat de
bisschoppen zich afzetten tegen
dit teken van leven".
Aan de vooravond van de mani
festatie sprak kardinaal Simonis
zijn droefheid uit dat geen enkele
participant zich heeft terugge
trokken uit de beweging. Hij
vroeg zich af of de deelnemers
wel voldoende hebben nagedacht
over het Tweede Vaticaans Con
cilie, dat heeft bepaald dat binnen
het volk Gods het gezag bij de bis
schoppen berust. "Het gezag van
de bisschoppen, in vereniging
met de paus, is normerend voor
iemand die zich rooms-katholiek
wil noemen", aldus Simonis vrij
dag voor de NCRV-radio.
Voorzitter Stael-Merkx bena
drukte zaterdag dat rooms-katho
liek Nederland zowel de bis
schoppen als de Acht Mei-Bewe
ging "symbool van opstandig
en bevrijdend geloven" nodig
heeft.
Het thema van de manifestatie
werd onder meer uitgebeeld tij
dens een hoorzitting over de men
senrechten in de kerk. Daar werd
door de massaal toegestroomde
belangstellenden nagenoeg una
niem beslóten dat parochies het
recht moeten hebben op een vol
ledig bevoegde vrouwelijke voor
ganger. Dit recht weegt niet op te
gen de heersende praktijk dat
vrouwen geen wijding ontvan
gen.
De Nijmeegse kerkhistoricus
dr. J. van Laarhoven riep bij deze
gelegenheid op de "volkomen
dwaze" argumenten tegen wij
ding van de vrouw tot in den treu-
re te blijven herhalen. Deze argu
menten volgens welke vrou
wen biologisch inferieur, psycho
logisch niet capabel en ecclesiolo-
gisch ongeschikt zijn zijn zo
zeer tijdgebonden dat zelfs de bis
schoppen ze niet hardop durven
te herhalen. "Zo slim zijn ze wel",
aldus Van Laarhoven.
De bezoekers kregen de gele
genheid hun steun te betuigen
aan de Verklaring van Keulen,
waarin 163 theologen kritiek op
het beleid van Paus Johannes
Paulus II hebben geüit. Tijdens
een forumdiscussie over deze ver
klaring, die vier maanden oud is,
werd de ondertekenaars verwe
ten dat zij de achterstelling van
i niet aan de kaak hebben
Vluchtelingenbeleid
Het bestuur van de Raad van
Kerken in Nederland vindt het
"beschamend" dat Nederland
binnen Westeuropa een 'pioniers
rol' vervult bij het terugsturen
van vluchtelingen naar hun land
van herkomst. De Raad roept in
een verklaring de inmiddels de
missionaire bewindslieden van
justitie op af te zien van het terug
sturen van Tamils naar Sri Lanka,
totdat een diepgaand onderzoek
naar de situatie in dat land is inge
steld.
De Raad beseft dat de regering
repatriëring van vluchtelingen en
asielzoekers als een oplossing van
het vluchtelingenvraagstuk be
schouwt. Maar daarbij mag het le
ven en welzijn van de terugkeren
de vluchtelingen niet in de waag
schaal worden gesteld.
Ook de terugzending van Sy-
risch-orthodoxe asielzoekers
naar Syrië baart de raad grote zor
gen. De Raad herhaalt daarom
zijn dringend pleidooi om gezien
de risico's voorlopig daarvan af te
Breuk ICTO
De breuk in het bestuur van het
Interkerkelijk Comité Tweezijdi
ge Ontwapening (ICTO) is defini
tief. Een lijmpoging van de heer
H. Krans uit Kampen heeft niets
opgeleverd, zo heeft oud-secreta
ris F. J. P. Beugelsdijk meege
deeld.
De vier bestuursleden, onder
wie waarnemend voorzitter mevr.
mr. W. J. ter Culve en Beugels-
dijk, traden eind april af. Dat ge
beurde nadat de verenigingsraad
een voorstel met grote meerder
heid had verworpen, dat inhield
dat het bureau in Hoogeveen zou
moeten worden gesloten en direc
teur N. de jJong ontslagen. De
vrijkomende gelden zouden moe
ten worden gebruikt voor activi
teiten, gericht op de publieke opi-
De afgetreden bestuursleden
hadden er voorts bezwaar tegen
dat het bestuur steeds minder een
afspiegeling wordt van het inter
kerkelijk karakter van het ICTO.
In het huidige bestuur zitten al
leen protestanten. Krans stelde
het zittende bestuur eerder deze
week voor af te treden om de
schade voor het ICTO tot een mi
nimum te beperken, maar zijn
voorstel werd afgewezen.
Het ICTO, dat in 1988 twaalf
honderd leden verloor, dreigt op
nieuw een flink aantal leden te
verliezen. Vanavond komen ver
tegenwoordigers van ongeveer
vijftien grote afdelingen bijeen
om hun houding te bepalen.
Beroepen
Hervormde Kerk: beroepen te
Beekbergen D. van Meulen Rid
derkerk, te Dordrecht K. Beuc-
kens Borne, te Lisse J. Verdijk
Westerlee, te Urk D. Heuvelman
Klaaswaal; aangenomen naar
Berkenwoude A. A. Weihuizen
kand. Zoetermeer; aangenomen
naar Cothen mevr. N. B. A. A.
Vonk-Wartena Utrecht, naar 's-
Gravenhage C. Schakel Oudbeij-
erland (deelgem. Ontmoetings-
kerk).
Gereformeerde Kerken: aange
nomen naar Een-Norg-Veenhui-
zen drs. J. P. Eijgenraam kand.
Amsterdam, naar Middelstum J.
C. van Egmond Emlichheim
(BRD), naar Spijkenisse drs. H. E.
Smit Den Helder.
Christelijke Geref. Kerken:
tweetal te Wormerveer G. Huis
man kand. Westervoort en A. C.
van der Wekken kand. Apel
doorn; beroepen te Nieuw-Ven-
nep G. van Roekei kand. Veenen-
daal.
Gereformeerde Gemeenten: be
roepen te Sunnyside (VS) A. M.
den Boer Lisse; bedankt voor
Aalburg W. Hage De Valk-Weker-
om, voor Berkenwoude A. F.
Honkoop Zwijndrecht, voor Bos
koop C. Harinck Oostkapelle,
voor Utrecht A. Bac Bodegraven,
voor Woerden C. J. Meeuse Rot
terdam-Zuid.
Baptistengemeenten: aangeno
men te Sneek als legerpredikant
P. Kingma Zutphen, naar Zwolle
K. Corporaal Sneek.
Schreeuw om Leven. De or
ganisatie Schreeuw om Leven
van drs. Bert Dorenbos is uitge
sloten van deelneming aan de re
formatorische Wegwijsbeurs, die
op dit moment in de Jaarbeurs
hallen in Utrecht wordt gehou
den. De organisatoren hebben
hiertoe besloten, omdat Doren
bos enkele maanden geleden
heeft gedreigd met hardere acties
tegen abortus. De beurs is een ini
tiatief van het Reformatorisch
Dagblad en trekt naar verwach
ting ongeveer zestigduizend men-
Dr. R. Schippers. De gerefor
meerde emeritus-hoogleraar dr.
R. Schippers is op Hemelvaarts
dag op 82-jarige leeftijd overle
den. Schippers was van 1950 tot
1977 werkzaam aan de theologi
sche faculteit van de Vrije Uni
versiteit in Amsterdam. Van zijn
hand verschenen boeken als 'De
gereformeerde zede' en 'de grote
stad en het massaprobleem'.
