Opzienbarende finale Leids Cabaret Festival
'Bestaat er
op WVC een
Rotterdamse
kunstmafia?'
Lebbis en Jansen winnaar jury- en publieksprijs
Sextet 56
wiiit jazz-
concours
Breda
MAANDAG 8 MEI 1989
KUNST
PAGINA 21
LEIDEN - Niemand had dat
na afloop van de eerste voor
ronde vermoed. Zelfs na af
loop van de halve finale le
ken de kaarten definitief ge
schud. En wat bleek uitein
delijk: het Amsterdamse
duo Lebbis en Jansen i.ö.
veroverde zowel de eerste
prijs van de vakjury als de
publieksprijs. Daarmee viel
de in de wandelgangen als
absoluut favoriet getipte
kandidaat Eva Zeijlstra met
haar cabaret Epha tegen alle
verwachting buiten de prij
zen. Sterker nog, haar werd
door de jury slechts een der
de prijs toegekend. De twee
de prijs ging namelijk naar
de Groningse cabaretier Ro
bert Brouwer. Een al met al
opzienbarende uitslag van
wat lange tijd de meest voor
spelbare finale-avond in de
geschiedenis van het Leids
cabaretfestival beloofde te
worden. Op zichzelf verras
send natuurlijk, al passen
enige gemengde gevoelens.
door
Wijnand Zeilstra
Lebbis en Jansen i.o. (in oprichting
of in ontbinding) zijn twee jonge ca
baretiers die als enigen tijdens het
festival zeer nadrukkelijk de actua
liteit in hun programma betrokken.
Hun act tijdens de finale-avond was
handig samengesteld uit stukken
die ze tijdens de eerste voorronde
en/of tijdens de halve finale hadden
uitgeprobeerd. Terwijl hun concur
renten gedurende het festival
steeds hetzelfde programma brach
ten, had hun bijdrage mede daar
door iets verrassends. Er komt van
alles en nog wat aan de orde: van
een kernfusie-experiment bij ka
mertemperatuur met cola en twee
roestige spijkers tot het letterlijk
beproeven van zaaddonorschap.
Soms worden onderwerpen al
leen maar aangestipt. Zo bleek bij
wijze vap spreken alleen het noe
men van het vorige week hoogst ac
tuele begrip 'reiskostenforfait' al
voldoende om de lachers op je hand
te krijgen. En dat was waar, Lebbis
en Jansen wisten de zaal goed te be
spelen, ook al is er in technisch en
inhoudelijk opzicht nog heel wat op
het tweetal aan te merken. Lebbis
en Jansen brengen hun teksten met
studentikoosbravour. Daardoor
weten zij met enkele sterke grappen
goed te scoren, hoewel aan de ande
re kant de ongepolijste presentatie
van deze niet onsympathieke bra
niemakers de veelal matige kwali
teit van een groot deel van de tek
sten behoorlijk sterk camoufleert.
De ene helft van het duo staat geen
seconde stil, de andere helft staart
tijdens zijn conferences regelmatig
naar zijn schoenen, wat de verstaan
baarheid niet ten goede komt. De
jury zelf (bestaande uit Justus van
oei, Hanneke Rudelsheim en
Jeroen Pauw) noemt deze kritiek
ook met zoveel woorden in haar rap
port. Desondanks gaf zij toch de
voorkeur aan dit duo boven Epha.
Over Eva Zeijlstra zelf spreekt de
jury aanvankelijk uiterst lovende
woorden. Haar vocale kwaliteiten
worden (térecht) geroemd, haar on
miskenbare theaterpersoonlijkheid
geprezën. Dat Eva haar teksten zelf
schrijft, wordt ook zeer gewaar
deerd: het lied over echtscheiding
noemde jurywoordvoerder Justus
van Oei ronduit, 'af. Desondanks
geen prijs. Voor haar motivatie ge
bruikt de jury merkwaardige argu
menten. Allereerst krijgen de drie
muzikale begeleiders om onduide
lijke redenen een veeg uit de pan.
De 'sombere gitaristen' zouden de
indruk wekken 'hun tijd een beetje
zitten te verdrijven'. Dat isrtoch ge
woon een keuze: drie begeleiders
die zich onopvallend op de achter
grond houden? Die keuze kun je al
dan niet waarderen, maar het gaat
wat ver om het in de argumentatie
een kennelijk doorslaggevende rol
te laten spelen.
En als dat eenmaal gezegd is, wor
den de eerst zo geroemde techni
sche vaardigheden van Eva Zeijl
stra plotseling tegen haar gebruikt:
dan mist haar optreden ineens 'hart
en ziel' en wordt haar 'te grote han
digheid en getructheid (sic!)' aange
wreven. Er wordt echter vergeten
om daarbij te vermelden, dat deze
jonge cabaretière al die vaardighe
den van nature meebrengt, want
een theatervakopleiding (laat staan
de in kringen van het Leids Caba
retfestival zo gewraakte Klein
kunstacademie) heeft ze niet gehad.
Het is dus simpel een kwestie van
smaak. Justus van Oei en zijn colle
ga-juryleden houden kennelijk
meer van het soort recht-toe-recht-
aan cabaret dat Lebbis en Jansen
brengen. Zeg dat dan gewoon, maar
verlies niet je geloofwaardigheid
door allerlei krompraat.
Dat Robert Brouwer van de jury
de tweede prijs ontving, is echter
een pijnlijke vergissing. Tot twee
maal toe (voorronde en halve finale)
heeft deze Groningse cabaretier
steeds als eerste kandidaat de
avond moeten openen. Dus was het
(foto K
k Bouwman)
alleen maar rechtvaardig, dat hij tij
dens de finale als derde kandidaat
mocht verschijnen. Het sfeertje in
de zaal was toen al optimaal, waar
van Robert brouwer - het zij hem ge
gund - heeft kunnen profiteren. De
vakjury had daar echter toch door
heen moeten prikken. Het program
ma van Robert Brouwer bevat een
veel te lange buurman-blues met
een op goedkoop effectbejag ge
richt uitstapje naar de zaal, het is
muzikaal zeer mager. Brouwer ge
bruikt te veel dezelfde grimassen en
maakt in zijn verhaalcompositie af
en toe vergezochte uitweidingen.
Zijn programma kan toch werkelijk
niet in de schaduw staan van Epha
met onder meer een prachtig EO-
achtij* lied met dito gospelsound,
een puur cabaretesk aids-lied en
een subtiel voorgedragen echtelijke
woordenwisseling in bed.
In één opzicht had de jury volko
men gelijk: dit was één van de bete
re finales. De nieuwe opzet van het
festival (voorronden - halve finale -
finale) heeft dan ook gewerkt. De
uiteindelijk geselecteerde kandida
ten krijgen de gelegenheid om in
een professionele ambiance naar de
finale-avond toe te groeien. Alleen
lijkt het zuiverder, als de festivalor
ganisatie in de toekomst nooit meer
als een semi-jury bepaalt, wie er
vanuit de voorronden verder mag.
Men krijgt daardoor automatisch te
veel grip op de halve finale. Geluk
kig lag deze selectie dit jaar niet
controversieel, maar het kan een
volgende keer anders lopen. Boven
dien is aan te bevelen, dat de volgor
de van de optredens tijdens de fina-
le-avond' voortaan door openbare
Joting wordt bepaald.
Vorig jaar was Jack Spijkerman
woordvoerder van de jury. Jack
Spijkerman maakt deel uit van Ca
baret Dubbel en Dwars (in 1982 win
naar van het Leids cabaretfestival),
dat is aangesloten bij Steekproduk-
ties, het impresariaat van Harry
Kies. Dit jaar was Justus van Oei
woordvoerder van de jury. Justus
van Oei maakt deel uit van Cabaret
Zak As in 1987 winnaar van het
Leids cabaretfestival), dat is aange
sloten bij Steekprodukties, het im
presariaat van Harry Kies. Ditzelfde
'Steekprodukties' in de persoon
van Harry Kies is ook de belangrijk
ste mede-organisator van het Leids
cabaretfestival. Hopelijk heeft vol
gend jaar niemand meer uit de ei
gen Steekprodukties-winkel zitting
in de jury van de twaalfde editie van
het Leids cabaretfestival. Al was het
maar om ieder schijn van belangen
verstrengeling te vermijden.
Finale van de elfde editie van het
Leids Cabaretfestival. Presenta
tie: Erik van Muiswinkel. Gastop
treden, Verreck en Pleijsier. Ge
zien op 6 mei in de Leidse
Schouwburg.
Over 'Godfather' Riezenlcamp en
de kunstpausen van de toekomst
AMSTERDAM - In de gesubsidieerde kunstwereld worden
de lakens sinds jaar en dag uitgedeeld door een kleine top-
elite. Maar hoe word je kunstpaus en, wat misschien nog
wel belangrijker is: hoe blijf je het? Bestaat er op WVC een
Rotterdamse Mafia en waar bemoeien Willem 'barretje
Hilton' Smit en Freddy Heineken zich mee? Benoemen zij
met hun kapitaalkrachtige vrienden de kunstpausen van de
toekomst? Een bezoek aan de schijnwereld van de
Nederlandse 'tycoons of art'.
week moesten ze hun onbewezen
/-Jqqj- verdachtmakingen zelfs rectifice-
ren - pogingen om de poten onder
ÜerlOT Leistra de stoel van muziekregent Reinbert
de Leeuw weg te zagen. En de
troonsafstand van Holland Festival-
AMSTERDAM Het leven van een directeur Ad 's Gravesande lijkt nog
kunstpaus gaat niet altijd over ro- slechts een kwestie van tijd: achter
zen. Het ene moment zit je nog in de schermen deelt de aangeschoten
smoking naast de koningin tijdens Vèndex-topman Arie van der Zwan
de zoveelste première van het Na- als 'interim-manager' de lakens uit.
tionale Ballet en lijkt je omgeving De kans dat hij op termijn 's Gra-
louter uit knipmessen te bestaan, vesande de hand boven het omstre-
Even later ben je ineens de risée van den hoofd houdt, is gering. En dan
het circuit en mag je de veters van rhebben we het nog niet eens gehad
de chauffeur van minister Brink- over al die schouwburgdirecteuren
man nog niet strikken, yers in het die als kleine jongetjes naar huis
geheugen liggen de verwikkelingen werden gestuurd omdat ze niet kon-
rond superbestuurder Frits Becht, den rekenen,
die binnen een paar weken zowel bij
het Holland Festival als bij Open- LllebOgenwerk
baar Kunstbezit zijn biezen kon Maar als cultuur dan zo'n slangen-
pakken. Becht zou in zijn ongebrei- kuil is, wat bezielt een weldenkend
delde grootheidswaan verantwoor- mens dan eigenlijk om kunstpaus te
delijk zijn voor de miljoenenover- worden? Is het artistieke bevlogen-
schrijdingen van de respectievelij- heid of geilen die mensen uitslui-
ke budgetten. Hielenlikkers ont- tend op macht? En wat nog veel be-
popten zich plotseling tot scherp- langrijker is: hoe word je kunst
rechters, de modder werd met kar- paus? Is het een kwestie van ordi-
revrachten tegelijk aangesleept, naire vriendjespolitiek of zijn de be-
Becht likt zijn wonden en probeert geerde Stoelen slechts voor de
zich met 'Van Gogh 1990' te revan- besten weggelegd en moet je wel
cheren. degelijk iets in huis hebben? Ex-
Cultuur in Nederland is een slan- discjocky Theo Stokkink - ooit ver-
genkuil. Frits Becht is niet de enige geefs solliciterend naar de post van
kunstpaus die door het voetvolk schouwburgdirecteur in Eindho-
met nauwelijks verholen leed ver- Ven en indertijd in de markt voor
maak van de Heilige Stoel werd ge- dezelfde functie in Groningen -
schopt. Het trendy jongensblad de schrijft in de inleiding van het on
Haagse Post doet momenteel - ove- langs verschenen boek 'De cultuur-
rigens tot op heden vergeefs, vorige elite van Nederland', dat de als
Duitsers winnen Blokfluitdagen
UTRECHT (ANP) - De finale van de Nederlandse Blokfluitdagen in
Utrecht is gisteren gewonnen door het Westduitse duo Martin Schmeding
14) en Simone Nill 17) uit Minden. Dit heeft de organisatie meegedeeld. In
de finale werd gespeeld door de winnaars uit acht verschillende catego
rieën. Het blokfluitfestival voor amateurs van zeven tot negentien jaar
heeft vier dagen geduurd.
De jury kende ook een prijs toe voor de beste solist. Die ging naar
Raphaela Danksagmüller uit Sankt Martin am Inn in Oostenrijk. Het ni
veau van alle acht finalisten was dit jaar volgens de jury hoog. Opvallend
was daarbij de opmerkelijke repertoirkeuze van de finalisten, waarbij het
hedendaags repertoir ruim aan bod kwam.
De beste Nederlandse prestaties werden geleverd door Elselique Hoo-
gervorst uit Maassluis, een blokfluitkwartet uit Wageningen en het ensem
ble The Crazy Kids uit Bunnik.
manager vermomde kunstenaar die
deel wil uitmaken van de invloedrij
ke jet-set weinig kans heeft.
"Macht- en prestigebejag is het be
stuurderscorps niet vreemd en
menselijke ijdelheid kent soms
geen grenzen. Ellebogenwerk en
kleinburgerlijk gekonkel komen er
aan te pas om vooraan te mogen
staan".
Een top-vijftien van de kunstpau
sen in Nederland is vrij gemakke
lijk samen te stellen. Cultuurminis
ter Elco Brinkman staat vanzelf
sprekend op de eerste plaats, op de
voet gevolgd door de WVC-toppers
Jan Riezenkamp en George
Lawson. Concertgebouw-directeur
en grossier in bestuurslidmaat
schappen Martijn Sanders schopt
het tot de vierde plaats. Verder zijn
er in de top plaatsen ingeruimd voor
de WVC-ambtenaren Stevijn van
Heusden, Jan Jessurun en Thije
Adams. De rest van de lijst ziet er als
volgt uit: Benno Premsela, Frits
Niessen, Jan Blokker, Marten Bei-
nema, Hans Dijkstal, Jan Kassies,
Reinbert de Leeuw en Steve Aus
ten.
In dit rijtje hoorden tot voor kort
zeker ook de namen van Hoos Blot-
kamp en Frits Becht thuis. Maar de
positie vanBlotkamp, destijds hoge
WVC-ambtenaar, heeft door haar
overstap naar het Nederlands Film
museum aan invloed ingeboet en
ook Frits Becht is noodgedwongen
een toontje lager gaan zingen.
Godfather
Het is hoe dan ook duidelijk: het mi-
nisterie van WVC maakt in de Ne
derlandse kunstwereld de dienst
uit. Daar wordt bepaald waar het
geld heengaat. Het cultuurtrio van
de Tweede Kamer - Niessen (PvdA),
Beinema (CDA) en Dijkstal (WD) -
speelt in de marge nog een beschei
den rol, maar de Raad voor de
Kunst is nu echt rijp voor de sloop
en doet alleen 'pro forma' nog mee.
Binnen het ministerie van WVC is
voor directeur-generaal cultuur Jan
Riezenkamp een centrale rpl weg
gelegd: "Jan verdeelt en heerst en
geniet van het spel", zegt een inge
wijde. De econoom Riezenkamp -
voormalig PvdA-wethouder van fi
nanciën en cultuur in Rotterdam -
werd in 1982 door 'bobo' André van
der Louw - toen minister van cul
tuur in het tweede kabinet-Van Agt
en daarvoor burgemeester van Rot
terdam - naar het ministerie ge
haald. Vanaf die tijd wordt er ge-
sproke n van de Rotterdamse Mafia
op WVC met Riezenkamp als spij
kerharde 'Godfather' en George
Lawson - eveneens afkomstig uit
Rotterdam - als zijn secundant.
Riezenkamp - door regisseur
Franz Marijnen ooit omschreven als
de Nederlandse Jack Lang - zou in
zijn eentje verantwoordelijk zijn
voor het feit ,dat het nieuwe Archi
tectuurmuseum na veel geharrewar
achter de schermen uiteindelijk in
zijn woonplaats Rotterdam komt en
niet in Amsterdam. En de verras
sende keus van Arie van der Zwan
als Redder van het Holland Festival
is ook weer niet helemaal onver
wacht. Van der Zwan is immers een
oude bekende uit Rotterdam,
PvdA-lid en evenals Riezenkamp
(en Frits Becht!) hartstochtelijk ver
zamelaar van het werk van de kun
stenaar Co Westerik. Dat schept een
band.
Ondanks de uiterlijke schijn is
het echter gevaarlijk om overal
meteen een complot achter te zoe
ken. Een voorbeeld. Met de benoe
ming per 1 september van Henk van
Os - nu nog hoogleraar kunstge
schiedenis aan de Groninger uni
versiteit - tot directeur van het
Rijksmuseum, wordt het Amster
damse Museumplein een soort
'Groningana Minor': ook Wim Bee-
ren (directeur van het Stedelijk Mu
seum), Ronald de Leeuw (directeur
van het Van Goghmuseum) en Fred
Leeman (adjunct van het Van
Goghmuseum) zijn immers afkom
stig van dezelfde Rijks Universiteit
Groningen. Het is echter puur toe
val.
Geldschieters
Zoals gezegd, Riezenkamp c.s. spe
len in de kunstwereld de eerste
viool omdat zij bepalen waar de
subsidies heengaan. En geld is
macht. Het gaat erom zo dicht mo
gelijk bij de kraan te zitten. Omdat
de rijksoverheid zich echter steeds
meer terug wil trekken - 'hot items'
als het Nationaal Milieubeleidsplan
slurpen miljoenen - en 'privatise
ring' en 'sponsoring' de nieuwe to
verwoorden zijn, ligt het voor de
hand dat er de komende jaren een
aanzienlijke machtsverschuiving in
kunstenland zal optreden. Minister
Brinkman zei onlangs in een inter
view met het nieuwe maandblad
'Sponsoring': "Het zou goed zijn als
sponsoring minder incidenteel, op
een meer structurele basis plaats
vond. Ik kan me voorstellen dat er
bepaalde bedrijven zijn die structu
reel een bepaald deel van de finan
ciering van een grote instelling voor
hun rekening willen nemen".
Minister Brinkman zegt nooit iets
voor niets. Ongeveer tegelijkertijd
werd bekend dat vier grote spon
sors (DAF, NMB, de Postbank en
Douwe Egberts) - het door ingrij
pende bezuinigingen van de kant
van de overheid geteisterde Con
certgebouworkest de helpende
hand toesteken met een jaarlijkse
subsidie van 1,75 miljoen gulden.
Het theaterminnend publiek in Al
melo is overgeleverd aan het Van
der Valk-concern. Groningen krijgt
een nieuw museum dankzij de Gas
unie. Den Haag heeft zijn dr Anton
Philipszaal, Amsterdam zijn Wang
Zaal. Nu is er nog geen vuiltje aan
de lucht, maar er komt een tijd dat
geldschieters geen genoegen meer
nemen met een simpele naan
melding. 'Art' wordt steeds
'big business'.
Kunst is er echter niet alleen om
grof geld mee te verdienen, je kunt
er ook status aan ontlenen. En juist
die combinatie maakt het zo inte
ressant. Willem 'barretje Hilton'
Smit - multimiljonair geworden in
de computerindustrie - zorgde vorig
jaar voor algehele verwarring door
het noodlijdende weekblad De
Groene Amsterdammer twee ton te
fourneren. Daarnaast mag hij als
voorfinancier van speelfilms graag
een gokje wagen en is hij al een tijd
je in gesprek met de gemeente Am
stelveen om een eigen Cobra-muse
um te realiseren. En wat te denken
van mensen als Freddy Heineken,
Joop van den Ende en Loek Brons?
De kunstpaus van de jaren negentig
moet geld meebrengen of over uit
stekende contacten met multi-na
tionals beschikken, anders kan hij
het wel vergeten.
Ook in de kunstwereld beseft
men dat 'commercieel denken' zo
langzamerhand pure noodzaak is
om te overleven. Wat dat betreft
heeft Rudi Fuchs, directeur van het
Haags Gemeentemuseum, al een
paar aardige schoten voor de boeg
gegeven. Fuchs is immers bereid
een of meer doeken van Mondriaan
te verkopen om op die manier over
een ruimer aankoopbudget te be
schikken. Zijn collega Wim Crou-
wel van museum Boymans-Van
Beuningen in Rotterdam overweegt
'zelfs aandelen van kostbare doeken
op de markt te brengen. De over
heid is als geldschieter toch niet in
staat - laat staan bereid - op te bok
sen tegen particuliere instellingen
als het Paul Getty-museum of het
Ludwig-museum in Keulen, die
zonder een krimp op jaarbasis vele
miljoenen neer tellen voor uitbrei
ding van hun imponerende collec
ties.
Zware tijden
En wat valt er tegen te doen als
Amerikaanse particuliere orkesten
met miljoenensalarissen ons Con
certgebouworkest leeg gaan ko
pen? Binnen de kortste keren ont
staat er een heuse transfermarkt die
voor de voetbalsport niet onder
doet. Het is ook niet voor niets dat
opleidingen Kunst- en Kunstbeleid
de aanmeldingen nauwelijks kun
nen verwerken. Met kunst valt im
mers geld te verdienen. Voor de ge
slepen kunstmanager ligt een gou
den toekomst in het verschiet.
De afgelopen jaren heeft minister
Brinkman zijn begroting ondanks
alle overheidsbezuinigingen altijd
'relatief weten te 'ontzien'. Maar het
is uitgesloten dat de cultuurminis
ter van het volgende kabinet - wie
dat dan ook moge zijn - dit huzaren
stukje nog een keer weet te herha
len! De overheid treedt letterlijk en
figuurlijk terug. Het grote geld zit
elders en dat beseffen de kunst
managers ook. Wie daar niet tijdig
op inspeelt, mist de boot.
Intussen grijnst het bijna rpagi-
sche jaartal '1992' ons van alle kan
ten tegemoet. Wat er voor de kunst
wereld precies gaat veranderen,
valt nog moeilijk te voorspellen.
Maar dat er de komende jaren een
fikse aardverschuiving zal optre
den, staat als een paal boven water.
Kunst wordt nog meer dan nu al het
geval is, een kwestie van de grote
steden. Alleen de televisie zorgt nog
voor spreiding. En diezelfde grote
steden staan aan het begin van een
moordende concurrentiestrijd. Wat
dat betreft is de titanenstrijd tussen
Amsterdam en Rotterdam niet
meer dan een aardig voorproefje.
Spelen zij nu nog met veel bom
barie de eerste viool, in de toekomst
is voor WVC-ambtenaren nog
slechts een marginale rol wegge
legd. Beslissend over een tot het bot
uitgeklede begroting mogen zij zich
met de kruimels bezighpuden die
de nieuwe kunstpausen laten lig
gen. Welke kruimels dat zijn, kan
een kind op zijn vingers natellen.
De kunstwereld wacht zware tijden.
BREDA (ANP) - Het
het 19de Oude Stijl Jazz Festival in
Breda is gisteren gewonnen door
het Nederlandse sextet 56. Tweede
werd de zevenmansformatie Nors-
ke Rytmekonger uit Noorwegen.
Als derde kwam het Franse kwartet
Banana Jazz uit de bus.
Zangeres Zenja Damm van de
Little Town Jazzband uit Schagen
won de vocalistenprijs en trombo
nist Philippe Renault van de Bana
na Jazz kreeg de solistenprijs. Voor
het eerst konden ook beroepsorkes
ten aan dit concours meedoen.
Frank verlaat het
Nationale Toneel
UTRECHT (GPD) - Regisseur
Leonard Frank maakt niet langer
deel uit van de artistieke raad van
het Nationale Toneel. Dit is 'in goed
overleg' besloten, zo deelt de lei
ding van dit Haagse repertoirege
zelschap mee.
Adjunct-directeur Derk Eskens
van het Nationale Toneel bevestigt
dat de tegenvallende resultaten die
Frank dit seizoen heeft laten zien bij
deze beslissing een rol hebben ge
speeld. Zijn laatste regie, 'Le Bour
geois Gentilhomme', is uitgespro
ken slecht ontvangen.
"Maar van een conflict is zeker
geen sprake en het is ook niet zo dat
Frank niet meer bij ons zal regisse
ren. Volgend seizoen gaat hij bij ons
'De Kersentuin' van Tsjechov doen.
Het is alleen zo, dat het beter wordt
gevonden dat Frank niet langer
meer de verantwoording van de ar
tistieke raad draagt. Dat vindt hij
zelf ook".
Na een opvolger voor Frank
wordt volgens Eskens op dit mo
ment niet gezocht. De artistieke
raad bestaat nu nog uit Franz Marij
nen en Shireen Stroker. Eindver
antwoordelijk blijft Hans Croiset.
Marinus Boezem
naar Biënnale
DEN HAAG (GPD) - De beeldende
kunstenaar Marinus Boezem verte
genwoordigt ons land op de 20ste
Biënnale van Sao Paulo, een inter
nationale manifestatie van heden
daagse kunst die wordt gehouden
van 14 oktobet tot 10 december
1989. De Rijksdienst Beeldende
Kunst heeft een keuze gedaan uit
zijn werk dat is gemaakt tussen 1965
en 1989.
Boezem (Leerdam, 1934) was in
de jaren zestig, samen met Ger van
Elk en Jan Dibbets, een van de be
langrijkste exponenten van de con
ceptuele kunst in Nederland. Hij
kreeg (internationale) bekendheid
door zijn deelname aan tentoonstel
lingen als 'Op losse schroeven',
'When attitudes become form' en
'Sonsbeek buiten de perken'. In die
periode exposeerde hij een stuk
Hollandse polder, signeerde hij de
lucht boven Amsterdam en be
stookte hij galerieën en museumdi
recteuren met brochures over zijn
shows die hij op aanvraag leverde.
De afgelopen tien jaar heeft Boe
zem zich vooral laten inspireren
door gotische architectuur.
