De botsende belangen van
sponsors en journalisten
Sovjetunie pakt titel weer
Hans Spaan
aangeslagen
Squashploeg
haalt brons
(NIET) VAN GISTEREN
MAANDAG 1 MEI 1989
SPORT
PAGINA 21
UTRECHT (GPD) - Als een wil
de weldoener stort het bedrijfsle
ven karrevrachten geld neer bij
de topsport. In werkelijkheid is
het geen liefdadigheid, de sport is
door de commercie gewoon ont
dekt als het ideale marketingin
strument. Directeur Joop Steen
bergen jr. van het sportmarke
tingbureau Inter Football vindt
dat Nederland snel van de calvi
nistische gedachte af moet als zou
de sport geweld
Het tegendeel is eerder het ge
val, vindt Steenbergen. „Maar in
Nederland moeten we weer ein
deloos discussiëren over dit soort
onderwerpen, terwijl ze elders
niet zo moeilijk doen. Sportspon
soring moet gewoon". Er zit ech
ter nog een hele wereld tussen ge
prijsd en geprezen, al willen de
geldschieters het graag anders
Steenbergen plaatste in
Utrecht tijdens een symposium
over 'sportjournalistiek en com
mercie' een oproep. In samen
zang overigens met Frank van de
Wall Bake van het bureau Tref
punt. Het duo verweet de pers in
consequent optfeden. Het zou be
ter zijn als de pers en het bedrijfs
leven meer begrip kregen voor el-
kaars doelstellingen binnen de
sportwereld.
Oproep
Een oproep die qua timing niet
goed viel bij met name het schrij
vende en fotograferende deel van
de vaderlandse sportjournalis
tiek. Tijdens de voetbalinterland
Nederland - Westduitsland van
vorige week woensdag werd het
record-aantal van tachtig persfo
tografen achter de reclamebor
den gedirigeerd, nota bene door
de werknemers van Steenbergen.
Om daar tussen vuurpijlen en
rookbommen het flitsen voort te
zetten. Inter Football wilde op die
manier de bordsponsors optimaal
aan hun tv-gerief laten komen.
De complete chaos na de inter
land noopte sommige fotografen
ertoe om hun volgeschoten rolle
tjes op het toilet te ontwikkelen.
Van de schrijvende collega's was
een aantal al niet veel beter af met
het doorseinen van de verslagen
die ze veelal staand in het tussen-
pad van de tribunes hadden opge
tekend. Volgens bestuurslid Joop
Niezen van de Nederlandse Sport
Pers (NSP) was een en ander voor
(foto archief)
een groot deel te wijten aan een
overtal aan sponsors dat aanwe
zig was bij de wedstrijd. Het was
niet zozeer een noodkreet als wel
een markant voorbeeld van hoe
de situatie kan worden in de toe
komst.
in de liefde
volle verhouding die ze is aange
gaan met de sport graag de jour
nalistiek betrekken. Het trio zou
tot een algehele verheffing van de
nationale topsport leiden. Van de
Wall Bake: "Waarom kan er geen
goede samenwerking komen tus-
sport en media?"
De sportjournalisten zijn wat
Joop Niezen betreft helemaal niet
vies van sponsoring, zoals Van de
Wall Bake en Steenbergen sugge
reren. Aan de andere kant zijn ze
ook niet gecharmeerd en al hele
maal niet van zins om de bood
schap van de sponsor - de naam
van het bedrijf in de krantekop -
uit te dragen. "De sportjournalist
stelt zich onafhankelijk op en
doet verslag. Sportsponsoring is
niet erg, mits de sponsor alleen fi
nanciert. Op een passieve manier
wel te verstaan. Als de geldschie
ter de sportieve prestatie gaat stu
ren, zit het fout".
Beperking
Boodschap
Omdat de pers als onafhankelijk
orgaan geen' enkele boodschap
heeft en dient te hebben aan de
belangen die er spelen. En in de
wetenschap dat uit de vrijage al
leen maar een gedrocht kan wor
den gebaard, moet de boot ook
worden afgehouden. In dat op
zicht is volgens het schrijvende
deel van de media de tv al te ver
gegaan. Niezen haalde het voor
beeld aan van een omroep die
zonder blikken of blozen een
schaatsreportage uitzond die
door de sponsor in eigen beheer
was gemaakt. De tv is overigens
sowieso een andere partner dan
de schrijvende en fotograferende
pers. Alleen al omdat bij grote
evenementen moet worden opge
bokst tegen commerciële zenders
die zich op de markt begeven.
Niezen voorziet een beperking
voor de sportpers door de verder
oprukkende commercie. Ook al
door de niet aflatende stroom 're
latiegeschenken'. "Vroeger kre
gen we een plastic tasje en een
ballpoint tijdens een persconfe
rentie. Nu worden er al fjetsen
verloot onder de aanwezigen, of
videorecorders". Bij het aanvaar
den van dergelijke dingen wordt
het gegeven paard niet in de bek
gekeken, maar wellicht naar de
bek gepraat. Niezen: "Hoewel,
Nico Scheepmaker kreeg ooit een
videorecorder mee. Hij aanvaard
de het ding met de opmerking
dat-ie het hard nodig had om zijn
werk goed te kunnen doen".
Sport is zaken doen en zaken
doen betekent tegenwoordig in
de sport gaan. Maar Steenbergen
verwijt de pers dat ze niet eens de
moeite neemt om de essentie van
sportsponsoring te doorgronden.
Hij ging bijna zover om te stellen
dat de armoedigheid van de va
derlandse topsport in de schoe
nen van de media kan worden ge
schoven. De sponsor tilt met fi
nanciële injecties de sportman en
sportvrouw boven zijn normale
niveau uit, maar de puriteinse
sportjournalistiek ligt dwars.
Van de Wall Bake: „Als het
ABN-tennistoernooi niet meer zo
genoemd wordt in de kranteko
lommen dan is de lol eraf voor de
sponsor". Zo simpel ligt het ei
genlijk.
ROB VAN DER ZANDEN
STOCKHOLM (DPA/Reuter) - Bui
ten de ijsbaan vormde het ijshoc-
keyteam van de Sovjetunie een ge
prikkelde, ontwrichte ploeg, emo
tioneel verward door een conflict
tussen trainer en de ervaren harde
kern. Op het ijs was „de grote rode
machine" eensgezind en onover
winnelijk.
Met negen overwinningen in ne
gen wedstrijden werd de Sovjetu
nie voor de 21e keer wereldkam
pioen. De vijfde wereldtitel in de ja
ren tachtig werd zaterdag, op de
voorlaatste speeldag, in Stockholm
veilig gesteld door de overwinning
met 5-3 op Canada. De zege was de
triomf van de oproerkraaiers, die
coach Tichonov (63) het leven in de
aanloop naar dit wereldkampioen
schap zuur maakten. Fetisov, Mak-
arov, Larionov en Kroetov schitter
den als vanouds met hun weergalo
ze controle over de puck en onna
volgbare individuele hoogstandjes.
Ook Tichonov kraaide de victo
rie. De coach, die door zijn ster-ver
dediger en aanvoerder Fetisov be
schuldigd was van dictatoriale me
thoden, snoot na de zege luidruch
tig zijn neus. „Dit is het gelukkigste
moment in mijn loopbaan", zei hij
met tranen in de ogen. „Dit keer
ging het niet alleen om winnen,
maar ook om de juistheid van mijn
coaching concept."
Lieveling
Eerder in het seizoen had Tichonov
de durf publiekslieveling Fetisov
uit de selectie te gooien. Pas twee
weken voor het begin van het we
reldkampioenschap haalde de
coach de 31-jarige aanvoerder te
rug. Onder dwang. Makarov,
Kroetov en Larionov verklaarden
zich solidair met hun aanvoerder en
dreigden met opstappen, indien Ti
chonov halsstarrig in zijn weigering
volhardde. De coach met de leger-
rang van kapitein werd bijna zelf
het slachtoffer en voegde Fetisov
alsnog toe aan zijn WK-ploeg.
Een eenheid werd de ploeg nooit
meer. Zeker niet buiten de baan, en
in de aanloop naar de finaleronde
ook niet op het ijs. Het gevoel van
onbehagen, van onvrede was funest
voor de interne verhoudingen. Spe
lers liepen met een grote boog om
elkaar heen, weigerden met elkaar
of met de coach te praten.
Agressie
De kille, vijandige sfeer werd op het
ijs omgezet in agressie. Het aantal
tijdstraffen liep hoog op voor de
technisch begaafde Sovjet-ploeg en
de routiniers faalden in de voorron
de. Het was aan nieuwelingen te
danken dat de Sovjets in die fase
van het toernooi ongeslagen bleef.
Ploegen, die normaal door de
Sovjets van het ijs werden geblazen,
kwamen pardoes in de buurt van de
overwinning, maar talenten als de
negentien-jarige Fedorov en de 20-
jarige Mogilni hielden de „sborna-
ja" op de schaats. In de voorronde
ook tegen Canada, dat in Zweden
een aantal profs van in de competi
tie uitgeschakelde clubs inzette en
met hun offensieve spelwijze voor
veel opwinding zorgde.
De tweede ontmoeting tegen de
Canadezen werd zaterdag een gala
voorstelling. De harde kern schit
terde in het duel en bracht vier van
de vijf treffers op zijn naam. Center
Larionov maakte twee schitterende
doelpunten. Fetisov maakte de eer
ste van de vijf en Kroetov voegde er
ook een aan toe.
Met de wereldtitel nam de oude
groep afscheid van het nationale
team. Fetisov zet zijn loopbaan
voort bij de New Jersey Devils. Sa
laris: één miljoen dollar. Larionov
kan zo bij de Vancouver Canucks
aan de slag, Makarov en Kroetov
hebben vergaande contacten met
de Calgary Flames. In hun geval
moeten de sportautoriteiten nog
toestemming geven.
In'de degradatiepoule werd Po
len door de nederlaag tegen de
Bondsrepubliek Duitsland (0-2) ze
ker van een plaats in de B-groep.
Noorwegen zal volgend jaar in Bern
zijn opwachting maken bij de A-lan
den.
JEREZ (ANP) - Hans Spaan is aan
geslagen. Nederlands beste motor
coureur op de weg is al na drie
Grand Prix' in de 125cc-klasse vrij
wel kansloos voor een topplaats.
Juist in het seizoen dat de racer uit
Castricum een Honda van de Japan
se fabriek tot zijn beschikking
heeft.
Spaan wordt achtervolgd door
pech. In Japan ging de tweede
plaats verloren door een kapotte
ontsteking. Gisteren, op het circuit
van Jerez in Andalusië, brak de
schakelstang vier rondjes voor het
einde, toen Spaan op weg leek naar
de tweede plaats. De Spanjaard
Alex Criville won de race in de
125cc-klasse.
De Amerikaanse wereldkam
pioen Eddie Lawson heeft zijn eer
ste Grand Prix-zege van het seizoen
te pakken in de 500 cc-klasse.
Lawson kreeg de overwinning toe
geschoven doordat zijn landgenoot
Kevin Schwantz, die comfortabel
op de eerste plaats rondreed, met
nog zes ronden te gaan onderuit-
schoof. De Amerikaan Wayne Rai-
ney eindigde op ruim tien seconden
van de winnaar als tweede. De Brit
se coureur Niall McKenzie ging als
derde over de streep.
De Nederlandse motorcoureur
Kees Baseling is zaterdag bij de trai
ning van de Spaanse Grand Prix in
de 80cc zwaar gewond door een val
en met een gebroken been en ver
moedelijk een schedelbreuk in het
ziekenhuis opgenomen.
HELSINKI (ANP) - De derde en de
vijfde plaats. Dat was de positieve
oogst van de Nederlandse ploegen
in het toernooi om het Europees
kampioenschap squash in Helsinki.
De vrouwen Nicole Beumer, Mar
jolein Houtsma en Hugoline Van
Hoorn verzekerden zich zaterdag
van de bronzen positie in het vrou
wentoernooi. Het Nederlandse trio
gleed onbedreigd langs Zweden.
Alleen Karin Backlund slaagde er
in het Beumer een beetje lastig te
maken: 10-8, 7-9, 9-5, 6-9, 9-2.
Door een eenvoudige zege op
Spanje (5-0) eindigden de Neder
landse mannen als vijfde. Van der
Pluym werd in eerste instantie door
Codiha op het verkeerde been gezet
(4-9), maar herstelde zich vervol
gens knap (9-2, 9-1, 9-2). Zijn ploeg
genoten (Frieling, Scheffer, Verto
gen en Buit) lieten geen steek val-
"Dat moet een keer of acht zijn ge
weest", tast Henk de Cler zijn ge
heugen af, pogend om zich zijn
daadwerkelijke betrokkenheid
bij de derby Lugdunum Rooden-
burg weer voor de geest te halen.
Helemaal zeker van zijn zaak is
de inmiddels 41-jarige en voor
malige rots in de branding van
Lugdunum niet. "We wisselden in
die tijd nog wel eens van klasse,
hè", glimlacht hij. "We kwamen ze
niet elk jaar tegen".
De Cler doet die (koninginne-
jclag mee aan het familie-toernooi
bij de club waar hij als jongetje
van acht jaar zijn eerste stappen
zette en die hij nog altijd trouw is.
Het toernooi op kleine veldjes is
voor jong en oud en derhalve
speelt hij in het team samen met
zijn beide zoontjes. Voor Tim, de
jongste en spelend in de E 1 van
Lugdunum, heeft Feyenoord ove
rigens en na een open dag voor de
jeugd belangstelling getoond en
hoewel hem dat streelt, moet hij er
eerst nog eens goed over naden
ken. "Een paar keer in de week
naar Rotterdam heen en weer is
natuurlijk wel een opgave", weet
hij ook. "En hij is pas tien, nog wel
wat jong". Gemakkelijk is hij
trouwens niet voor zijn oogap
pels. Als Henkie jr. in een twee te
gen één situatie voor het 'vijande
lijke doel' de bal een keer niet af
geeft aan zijn vader, krijgt de 14-
jarige er verbaal ongenadig van
langs.
Op zijn 35ste en na vijftien jaar
trouwe dienst in het eerste elftal
van de Kikkers zette De Cler een
streep onder zijn carrière, al trapt
hij op zondagmorgen in het zesde
nog altijd een balletje. Hij doet
dat ondermeer met spelers als
Wim de Roo en Leo Redel, jongens
met wie hij destijds jaren in het
eérste team speelde. "Dat was
mijn beste tijd", kijkt hij terug.
"Gijs Collé, zat daar bij, Jan Pijn
akker, mijn broer Kees ook.' Met
De Kubber als trainer werden we
toen tweemaal achtereen kam
pioen. Promoveerden van de der
de klasse zo door naar de eerste
klasse. Ik ben, of je het gelooft of
niet, begonnen in de spits, naast
Wim Planjer. Ik debuteerde op het
Zilveren Molen-toernooi van LFC
met twee goals. Pas later en naar
mate ik ouder werd, ben ik steeds
verder achterin gaan voetballen.
Inderdaad, nog jaren als laatste
Aan de Leidse derby tussen
Lugdunum en Roodenburg be
waart Henk de Cler louter goede
herinneringen. "Dat idas, zeker
toentertijd, toch altijd een specia
le wedstrijd. Apart sfeertje n>rom
heen. Dat voelde je al, toen nog op
de Haarlemmertrekvaart, bij het
intrappen. Veel volk, veel -aan
dacht in de kranten. Nee, van
haat en nijd onderling was geen
sprake. Misschien leek dat aan de
buitenkant wel zo, maar achteraf
dronken we met die Roodenbuf-
gers heus wel een biertje. Maar er
was wel een gezonde rivaliteit. Ik
denk, dat dat de laatste jaren
minder is geworden. Dat echte
clubgebonden zijn is er niet
Wéggaan bij Lugdunum is in
zijn hoofd nooit opgekomen. "Ik
woonde destijds aan het begin
van de Haarlemmertrekvaart,
dus Lugdunum was een logische
keuze. Ik heb het bij de club altijd
prima naar mijn zin gehad. Een
mengeling van gezelligheid en
toch op niveau voetballen. We heb
ben, vooral vroeger, wat afgela-
chen hier. Vooral op donderdag
avond na de training. Dat was
vaste prik, tot twee uur. En dan
met z'n allen lachend op het fietsje
naar huis. We namen het voetbal
wel serieus hoor. Trainden drie
keer in de week. Maar op donder
dag, nee, dan was het altijd bal".
Kijken naar het eerste doet
Henk de Cler nog altijd, althans
als hij niet zelf rond dat tijdstip
de wei in moet. "Nou schiet me nog
wat te binnen", denkt hij vooruit
en terug aan de derby Lugdunum
- Roodenburg. "Dat was met Hans
van der Starp. Die geeft in een be
paalde situatie Andre Ooyendijk,
zijn tegenstander, een schop. Nou,
toen moest Starp over het hele veld.
rennen voor zijn leven. Ja, Andre
zie ik nog wel eens. Dat is nu mijn
buurman. We hebben hier later
nog wel eens om moeten lachen".
AD VAN KAAM
Het lachen verging Lugdunum-doelman Wim Eradus niet, ondanks de twee treffers die hij gisteren in de derby
tegen Roodenburg moest
Paarden
Vijf op hol geslagen paarden in het
peloton vormden gisteren het enige
interessante aspect aan de amateur-
wielerkoers om de Wim Hendriks-
trofee in Zeeland.
Op de lange rechte wegen van
Zeeuws Vlaanderen peddelde het
peloton aanvankelijk ontspannen
in het spoor van negen koplopers.
Tot de tachtigste kilometer gebeur
de er niets. De negen leiders pas
seerden zonder probleem vijf paar
den die rustig langs de weg stapten.
Het veel grotere en met meer auto's
omgeven luidruchtige peloton
bracht echter wèl paniek teweeg
binnen het paardenpelotonnetje.
Nerveus geworden wierpen de
viervoeters stuk voor stuk hun
(jeugdige) berijders af en galoppeer
den tot schrik van de renners zeven
kilometer mee in de grote groep
renners. Pas toen neutraliseerde de
wedstrijdleider de koers. De onwe
tende koplopers werden stil gezet
evenals het gecombineerde men
sen- en paardenpeloton. De viervoe
ters lieten zich toen vrij gemakke
lijk aan de halster afvoeren.
Nadat de juiste verschillen waren
berekend, gingen kopgroep en pe
loton - zonder viervoeters - weer op
pad. Incidenten deden zich niet
meer voor. In
Koewacht won Frank van Veen-
endaal uit Lisse de verder nauwe
lijks interessante wedstrijd.
Staartje
Lugdunum doet er alles aan om in
de tweede klasse te blijven. Vorige
week boekten de Leidenaars een
belangrijke overwinning op en in
Woerden, die nog wel eens een
staartje zou kunnen krijgen. Want
scheidsrechter Joop de Wit uit Den
Haag boekte toen drie spelers van
de Leidse zondag tweedeklasser.
Hij weet alleen niet zeker wat hun
namen zijn. Dat laat hij de KNVB
dan ook uitzoeken.
Het vermoeden bestaat bij de
leidsman dat Lugdunum verkeerde
namen heeft doorgegeven om be
paalde spelers van strafvervolging
te vrijwaren. Robert de Roo is er zo
eentje. De Leidse verdediger loopt
met de regelmaat van de klok tegen
een boeking op. Als De Wit hem te
gen Woerden zou hebben geno
teerd, had hem dat de wedstrijd te
gen Roodenburg gekost. Immers,
bij drie boekingen volgt een auto
matische schorsing van één wed
strijd.
Zo ver kwam het niet. Arbiter De
Wit, die drie spelers van Lugdunum
voor een boeking in aanmerking
vond komen, wist alleen van Ron
van der Weijden zeker dat naam en
speler bij elkaar hoorden. Van één
speler was de Hagenaar er van over
tuigd van het feit dat naam en speler
niet bij elkaar hoorden. Een derde
speler kon hij na afloop van de wed
strijd niet meer te pakken krijgen.
Voor De Wit is de zaak met het op
sturen van zijn rapport naar de KN
VB afgedaan. Voor Lugdunum
moet de zaak nog beginnen, want de
Leidse vereniging heeft van de KN
VB nog niets vernomen.
Zwetselaar
Dick Wetselaar is microfonist bij
Lugdunum. Meestal treedt hij op
voor een handjevol publiek, maar
gisteren mocht de speaker zijn
boodschappen slijten aan meer dan
tweeduizend bezoekers van de der
by Lugdunum-Roodenburg. De be
snorde omroeper kreeg de lachers
op zijn hand met zijn herhaalde ver
zoeken aan opdringerige voetbal
liefhebbers om achter de "omraste
ring" plaats te nemen.
Ook de toeschouwers die bij her
haling op de dug-outs klommen,
werden door Wetselaar bestraffend
toegesproken. "Go nou eens van 't
dak van die dug-out af jongens".
Woorden die aan dovemansoren
waren gericht, want de 'daktoeris
ten- kregen onmiddellijk gezel
schap van een jeugdige supporter.
Wetselaars stem galmde vervolgens
door de Kikkerpolder: "Ja, gaat er
nog effe bijzitten ook. Wegwezen en
wel onmiddellijk. En willen die
mensen die voor de tribune bij het
hek zijn gaan staan nu ook eens een
plekkie op de tribune gaan zoeken.
Het is al de vierde keer dat ik dit
moet vragen. Wanneer worden jul
lie nu eens volwassen?"
Martin van Amerongen, hoofdre
dacteur van De Groene Amster
dammer, in De Journalist:
„Voetbal is inmiddels een bijzon
der vreemde sport geworden, waar
aan alles onsympathiek is. De pat
sers in de sky boxen, het bonzenge-
drag, de opgefokte sentimenten on
der de stadionklok, de spelers, die
voor extreme bedragen als vee wor
den verhandeld en de allerwege op
bloeiende vormen van criminali
teit".
Marco van Basten in De Volks
krant:
„Ik ga naar Johan Cruijff dat is
wel zeker. Maar als hij eventueel
weg is uit Nou Camp, kan Barcelo
na naar me fluiten. Van die slange-
kuïl zonder Cruijff moet ik niks heb
ben. Hier valt het trouwens ook
niet mee. Elke thuiswedstrijd is een
probleem, omdat we geen goed aan
vallend concept hebben. Sacchi
verrekt het taktische veranderingen
aan te brengen. 'Vorig seizoen zijn
we op deze manier manier kam
pioen geworden en daarmee basta'.
Dat zegt hij. Toch slaap ik rustig,
met het vredige gevoel dat ik een
Hollander ben. Wanneer je hier een
kans mist, eisen de kranten je kop en
moet je wegwezen".
Frank Rijkaard in Haagse Post
„Iedere speler die in Italië gaat
voetballen, hoopt dat hij er drie in-
schopt. Maar als je dat ook daad
werkelijk doet, heb je hier geen leven
meer. Dan raakt iedereen, pers en
publiek, helemaal in de war. En
toch is er geen enkele voetballer die
zich gaat lopen inhouden omwille
van z'n privacy. Dat is kennelijk
voor veel voetballers het hele leven:
erkenning".
Martin van Amerongen in De
Journalist:
„Vroeger loeide het publiek van
verontwaardiging als een speler
door een onbesuisde Piet Kraak, de
doelman van Stormvogels, een
schaafwond aan het linkerbeen toe
bracht. Tegenwoordig loeit het pu
bliek als een speler wegens meervou
dige manslag naar de kleedkamer
wordt gezonden. Tussen de krijtstre
pen heerst allang de mentaliteit van
de jungle, vertaald in gedragingen
die elders in de maatschappij onge
twijfeld, tot zware gevangenisstraf
fen zou leiden".
Ajacied Jan Wouters in De
Volkskrant over het feit dat FC
Groningen is gebaat bij een ne
derlaag in de aanstaande compe
titiewedstrijd tegen PSV op
Tweede Pinksterdag:
„Ik zou met opzet verliezen. Hoe
veel geld zou je de club anders niet
door de neus borenJe moet wel gek
wezen door op winst te gaan jagen.
Het publiek hoeft er niets van te
merken. Iets dergelijks neem je tevo
ren ook niet uitgebreid met elkaar
door. Dat gaat vanzelf. Iemand laat
z'n mannetje een keer lopen bij voor
beeld".
Columnist Henk Spaan over Jan
Wouters in Nieuwe Revu:
„We hebben hier te maken met een
zogenaamde 'professionele' opvat
ting van het métier, waarom geen
verschil meer bestaat tussen corrup
tie en een vermeend professionalis
me. Ik weet zeker dat in alle gro
te professionele leagues ter wereld
een speler die zich dergelijke opinies
hardop permitteerde een schorsing
zou worden opgelegd wegens het in
diskrediet brengen van de sport.
Alleen wielrenners doen zo iets. De
kermisklanten van de hedendaagse
Berry van Aerle in Sport Inter
national:
„Kraay had een uitgesproken me
ning over me. Van Aerle heeft het li
chaam van een wereldkampioen,
maar de kop van een natte kip, zei
hij altijd. Ik vraag me nog steeds af,
wat hij daarmee bedoelde".
Bernard Schnieders, ex-bakke
nist van Egbert Streuer in het
NRC Handelsblad:
„Egbert gaat op dit niveau ook
niet lang meer mee. Hij drinkt te
veel".
KNVB-arts Frits Kessel in
Trouw:
„Haptonomen brengen alleen
maar ellende".
Basketbalcoach Ton Boot in De
Volkskrant:
„Als je aan de rand van de af
grond staat, ga je alle wapens ge
bruiken".
Mechelen-voetballer Wim Hof-
kens in Trouw:
„Publiciteitsgeilheid is mij
vreemd".
NeVoBo-voorxitter Piet de
Bruin in Sport International:
„Het klinkt raar, maar ik ben
goudeerlijk".
Feyenoord-trainer Rob Jacobs
in Voetbal International:
„Wij pakken zonder meer Euro
pees voetbal".
FC Groningen-speler John de
Wolf in Voetbal International:
„Deze groep is zo sterk, wij krij
gen geen terugslag meer".
De Sovjetrus Sergei Jashin gaat neer in het duel tegen Canada. Achter hem staat de Canadees James Patrick. De
Sovjetunie won het duel met 5-3 en werd voor de 21ste keer wereldkampioen. (foto epa>
