Mongool leert veel meer
in een gewone schoolklas
Achter de wanhoop van ArieGroenevelt
Video doodsteek voor
seksbioscoop Parisien
Reportage
'if
PAGINA 2 ZATERDAG 29 APRIL iq
i M m
'7
Een kleine dertig gewone basisscholen heeft de afgelopen ja- grootste belang is dat er duidelijke doeling dat ze blijven zitten, want
ren mongooltjes toegelaten. De ervaringen zijn gunstig. De afspraken worden gemaakt met de dan raken ze hun leeftijdsgenootjes
Vereniging voor een geïntegreerde opvoeding van mongoloïde ouders. Zij moeten helder aangeven kwijt en dat was niet de opzet,
kinderen, VIM, ziet graag dat meer scholen hun poorten openen wat zij van de school verwachten. De intelligentie van mongolen
voor deze kinderen. Dat is niet alleen in hun belang, maar ook Omgekeerd moet de school op hun i00pt sterk uiteen. Maar VIM vindt
in het belang van de andere kinderen. Zelffkhe^oorfoen8" dat geen reden' kinderen de.
moelijkheden voordoen. gang te weigeren. De organisatie
De Houtschool verheelt niet dat vindt het reëel dat ieder geval afzon-
indertijd lang is nagedacht
Vonneke tot groep
LEIDEN/ZWOLLE - "Kijk eens zaam, maar niet zo zoetsappig dat
juf, wat Vonneke al kan!" De leer- alles van hem pikken. Als er ei
lingen uit groep drie van de Leidse spelletje gedaan wordt, doet Derek toelating
Houtschool weten wel dat hun klas- gewoon mee, maar hij moet zich wel
genootje 'anders* is. Ze vinden het aan de regels houden",
prachtig als Vonneke het goed doet Maar de klas is nooit te beroerd te vriende ZMLK-school. Op die
in hun klas. Vonneke is een helpen, bijvoorbeeld als de juf Von-
mongool. Ze zit al drie jaar op de ge- neke of Derek - die net als de meeste
wone basisschool en draait daar mongolen moeite hebben met pra-
normaal mee, net als Derek die ten - niet kunnen verstaan. Regel-
sinds een half jaar in de gecombi- matig hebben de
derlijk bekeken wordt. "Ieder kind
anders en hetzelfde geldt
drie. Er is intensief overleg geweest school. De ene school kan een kind
met de ouders, de VIM en een be- Wel toelaten, terwijl werkdruk en de
spankracht van de onderwijzer op
i andere school dat niet verdra
gen. Algemene regels zijn niet te ge
neerde groep één/twee zit.
door
Theo Haerkens
der door wat er bedoeld1
juf wordt dan ook terechtgewezen.
VIM-secretaris De Wit is blij dat met
deze ontwikkelingen. Zij vergelijkt
de situatie op school met die in een
gezin. Daar helpen broertjes en zus
jes ook de gevolgen van een handi
cap te beperken. De ervaringen van
probeerde de school zich eer
beeld te vormen van de toekomst.
Bijna driekwart jaar duurde het
voordat het besluit viel. 'Ja' zeggen, n
betekent voor de schoolleiding dat Vanzelfsprekend
Vonneke net als ieder ander kind Maar in elk geval moeten ouders
behandeld^ wordt. Als zich proble- kunnen kiezen ofzij hun kind wel of
1 speciale school sturen.
nietr
voordoen, wordt ze niet
maar weggestuurd, 't Hooft: "Pas "Het 'wordVhoog'tijd dat de
als we zien dat ze hier niet meer ge- ieving zich meer open stelt
lukkig is, of als andere kinderen
onder lijden, zoeken
dere oplossing".
r de
De Vereniging voor een geïnte- ""hnTen^drè'bii" whzè van exnen-
ment mongolen hebben tSegelatan Onherstelbaar
voor monimlen toe te faten tot ee zijn 6unsti6- De kinderen worden Het lijkt een wonderlijke situatie auial55ecreu.r,s
na, io aJLn door hun klasgenoten geaccep- mongolen toe te laten tot het regu- (onderwijs) steunt dit streven
h,vo wan^d» mëèsten hehhen nooit teerd- Ze hebben het erg naar hun her onderwijs, terwijl kinderen met Scholen die mongolen opnemen
luxe, want de meesten neDOen nooit j___ mot _ii_ ioocori moe ,„aar. minrlpr nrnhlemen doorverwezen bnnor b-^iinor-,
gehandicapte medemens". VIM
naar een an- hoopt dat het op den duur vanzelf
sprekend wordt dat mongolen een
plaatsje vinden in het regulier on
derwijs.
Staatssecretaris Ginjaar-Maas
VIM vindt dat mongolen veel te
geïsoleerd opgroeien. Ze leren daar-
nder problemen doorverwezen groep drie en hoger, krijgen/voor
gymnastiek favoriet worden naar het speciaal onderwijs. een dag in de week - of één uur per
Toch is dat maar schijn. Kinderen dag - een leerkracht extra. Deze ex-
aak tra kosten wegen ruimschoots op
- - het tegen de kosten van een plaatsje in
plaats maakt voor serieus leren, nog speciaal onderwijs. Voor mongolen het speciaal onderwijs. Toch wil de
geldt dat niet, zij hebben een onher- staatssecretaris gewone scholen
basisschool van binnen gezien. mu'ziek """H
Meestal gaan ze vanaf drie jaar naar fin steken fiet nodjg{, Toch is dat maar schijn Kinderen
^fn cJti nnpn Dat neemt niet weg dat toelating met leerstoornissen hebben vaak
mm ren school voor zeer moeüifk het spele" dV"d-—
lerende kinderen (ZMLK),
__ji hele drempel is. De scholen r__
liseren zich dat voortdurend reke- stelbare afwijking.
Die wetenschap helpt leerkrach
ten in het gewone onderwijs het
normale eisenpakket los te laten:
niet dwingen mongooltjes op te r
men. De individuele mogelijkheden
van kinderen en scholen lopen
at pon wïntPCfrpprHp nnvnpHinu nn leraren nei iocn ai zwaar neooeii, iiuiiiiaicciaciiyan.ii.ct 1UB_ ic latcii. daarvoor te sterk uiteen. Via haar
een^"™*-52x^.2met grote klassen en toenemende mongooltjes zullen er nooit aan vol- woordvoerder laat de bewinds-
sterk 1
gaan. De laatste jaren is gebleken StwaÏÏ hebbS
A** hnnPnntnwfinS met grote klassen en toenemende mongooltjes zullen er nooit aan vol- woordvoerder laat de bew
k ten /oede kom^Tussen leef werkdruk, is dat niet gemakkelijk, doen. Niet het leren, maar de opvoe- vrouw weten dat "toelating
ten Komt. ïTissen leer ding van de kinderen komt op de mongolen tot de gewone school 2
den aan het syndroom van Down,
zoals de ziekte officieel heet, veel
beter spreken en luisteren. De orga
nisatie ziet het woord 'mongool' als
een geuzennaam. "Als mongolen en
ouders deze term zelf gebruiken,
verdwijnt de negatieve lading van
zelf', zo redeneert ze.
Volgens secretaris Trijntje de
Wit-Gosker van VIM slaan de idee
mongolen toegelaten. En de erva
ringen zijn bepaald gunstig. De
prestaties van de kinderen - die
vooral leren door anderen te imite
ren - zijn boven verwachting. "We
staan zelf vaak versteld van wat ze
oppikken".
Carla 't Hooft, lerares van groep
drie waar Vonneke zit, deelt die me
ning. De ochtenden besteedt zij met
haar groep vrijwel geheel aan lezen,
schrijven, taal en rekenen. "Vonne
ke dpet dan gewoon mee. Ze heeft
ook een boek voor zich en zit de
plaatjes te benoemen, Als de andere
kinderen schrijven, zit zij net zo
goed in haar schrift te krabbelen.
Toch heeft ze al vijf letters geleerd".
Mongolen in de klas kosten de'
leerkracht extra inspanning, maar
hun aanwezigheid heeft ook voor
delen. De andere kinderen leren
spelenderwijs omgaan met gehan
dicapte leeftijdgenoten. Ineke Krui
denier, de lerares van Derek: "De
kinderen weten heel goed hoe het
met hem is. Ze zijn heel verdraag-
- Derek (links) temidden 1
jan hem pikken".
De oudste seksbioscoop van Nederland is te huur. De videotheken, met hun r
den voor de doodsteek.
AMSTERDAM - Parisien, Am
sterdams oudste bioscoop, gaat
sluiten. De datum ligt nog niet
vast, maar haar lot is onafwend
baar. De seksbiocoop heeft afge
daan. De ruime collectie porno
films in de videotheek zijn haar
doodsteek geworden.
Niet langer wandelen mannen
quasi argeloos langs om een snel
le blik op de vitrines met foto's
van de films te werpen. Er wordt
een rondje gemaakt, terug ge
draaid en vervolgens snel doorge
lopen naar de kassa. Gezien wor
den was juist niet de bedoeling.
In het rode pluche van de stoelen
wordt de nonchalante houding
opgehouden. Vooral niet rondkij
ken. En een verveeld gezicht trek
ken.
door
Huub Klompenhouwer
Het echte Parisien is er al twee
jaar niet meer. De bioscoop werd
in 1910 opgericht door de toenma
lige bioscooppionier Jean
Desmet. Het is zonder concurren
tie de oudste seksbiocoop van ons
land met een geschiedenis van
ondeugend badpakkenbloot tot
naturistenfilmpjes van de jaren
vijftig. Toen fotobladen als Helios
en Zonnevreugde alleen met een
wikkel in de etalage mochten lig
gen, werd de lust in Parisien be
vredigd. Brave filmpjes, als er nu
op teruggekeken zou worden.
Voor historici werd de sexfilm
pas echt 'hard core' bij de premie-
re van Deep Throat, met het ster
retje Linda Lovelace. Te zien wa
ren niets verhullende beelden
van orale sex. Een Amsterdamse
officier van justitie nöemde het
geen sex, maar vuiligheid. We
schrijven het jaar 1976 en in Ne
derland breekt een discussie uit
over de vraag of dit type film wel
of niet aan de filmkeuring moest
voldoen. Progressief Nederland,
in de ban van totale vrijheid,
pleitte voor afschaffing. Van Agt,
toen nog minister van justitie,
kwam met het voorstel om dit ty
pe films allepn in bioscopen met
niet meer dan 49 stoelen te verto
nen. Zo niet, dan zou er sprake
zijn van schending van de eer
baarheid.
Processen
Parisien bleef de film vertonen.
Er zouden er nog velen volgen,
zoals French Blue van Lasse
Braun, ook al kostten de proces
sen handenvol geld. Bij concur
rent Centraal had justitie iets
meer succes. Daar werd het aan
tal stoelen inderdaad tot 49 terug
gebracht.
De opkomst van de videofilm
bleek een effectiever wapen dan
de zedenpreken van Van Agt.
Niet alleen door de steeds grotere
keuze pornofilms in de videothe
ken die als paddestoelen uit de
grond schoten, maar ook doordat
de filmmakers steeds minder be
langstelling kregen voor het 35
mm brede celluloid.
De eigenaar van Parisien, J.Ar-
kenbout van Filmtrust, zoekt zelf
altijd zijn films uit. De laatste tijd
kwam hij steeds ontstemder te
rug uit het buitenland. "Ik stel
nog steeds eisen als ik films selec
teer. Een van de richtlijnen is dat
er in anderhalf uur film toch niet I
meer dan een half uur pure sex
mag zitten. Je kunt ook zeggen, er
moet een verhaal in de film zit
ten".
'Kwaliteit'
Met andere woorden: de 'kwali
teit' wordt steeds schaarser en
daarmee ook het bezoek aan Pari
sien. Van een doorlopende voor
stelling van tien uur 's morgens
tot tien uur uur 's avonds is wei
nig meer overgebleven. Elf uur 's
morgens worden de hekken weg
gehaald en even na vijven sluit de
bioscoop alweer. En het publiek
bestaat nog slechts uit vaste clien
tèle, waar sprake is van een aan-
mërkelijke vergrijzing.
Arkenbout wil zijn bioscoop
dan ook sluiten. Parisien zou zelfs
al gesloten zijn als de eigenaar
van het pand, Maup Caransa, een
huurder had gevonden. Dan is
een bijna lege bioscoop met op
het doek. 'Stoute Schoolmeisjes'
of 'Up 'n Coming' beter dan een
pand dat zichtbaar leeg staat en
mensen kan verleiden om het te
kraken.
Na een winterslaap van
tien jaar lijkt de
vakbeweging ontwaakt.
De massa-demonstratie
op het Museumplein in
Amsterdam, zaterdag 8
oktober vorig jaar, werd
gevolgd door een harde
loonstrijd op diverse
fronten. De
vrachtwagenchauffeurs
beten het spits af, op de
voet gevolgd door
bouwvakkers, de
werknemers in de klein
metaal, het personeel
van Hoogovens, de
grafici, de werkers in de
tuinbouw en het
verplegend personeel.
"We hebben de
werkgevers alle hoeken
van de kamer laten
zien," zei FNV-
voorzitter
Stekelenburg. die als
een haas door het land
snelt om zich achter elke
actie en alle eisen te
stellen. Is er een nieuwe
vakbeweging geboren?
Neen, de oude
vakbeweging is terug
van weggeweest. De
rode draad uit de jaren
'70 is weer opgepakt.
De syndicalisten, die de
loonstrijd zien als bet
enige ware wapen van
de vakbeweging, roeren
zich en dringen de
reformisten, die vatbaar
zijn voor compromis-
politiek, in de
verdediging.
In een serie artikelen
schetsen Frans Nypels
en Kees Tamboer wat er
tijdens die winterslaap
van de jaren '80 binnen
de FNV is gebeurd.
"Sporen uit het verleden
zijn niet zomaar uit te
wissen. Sterker nog: ze
werken door in het
heden". Aldus Ruud
Vreeman, de nieuwe
voorzitter van de
Vervoersbond FNV en
sleutelfiguur achter de
schermen van de FNV.
Een onverwachte ontmoeting in het
winkeltje van de camping. Hij heeft
een bijzonder verhaal te vertellen
en eindelijk kan hij het aan iemand
kwijtr Zittend op een klapstoeltje
voor de caravan in een pijnbomen-
bos in Cavalaire sur Mer begint hij
zijn verhaal. "De communisten heb
ben Dickie Visser afgemaakt en de
Industriebond FNV overgeno
men", luidt zijn sombere conclusie.
Het kan niet waar zijn?
"Geloof me nou, het was een slui
pend proces. Wij hadden het zelf in
't begin ook niet in de gaten".
De voormalige vakbondsbestuur
der is al een paar maanden met vut.
Hij heeft alle tijd gehad om zijn ge
dachten te ordenen en hij is tot het
besef gekomen dat de dramatische
val van de voorzitter van de Indus
triebond FNV, Dick Visser, in janu
ari 1988, de onafwendbare uitkomst
was van een paleisrevolutie die acht
jaar eerder was uitgebroken.
De wederopstanding
van de vakbeweging
Frarts Nypels en Kees Tamboer
Hij noemt de tegenstanders van
het bondsbestuur, dat in 1980, nog
onder leiding van Arie Groenevelt,
een radicale koerswending wilde
doorvoeren, consequent 'NAS-
sers'. Hij geeft een lesje vakbonds
historie. NAS-sers zijn aanhangers
van de syndicalistische stroming in
de linkse beweging, die in de harde
loonstrijd het enige en juiste Wapen
zien om op winst beluste werkge
vers op de knieën te dwingen.
De syndicalisten beschouwen el
ke suggestie om dit vakbondswa
pen uit handen te geven als verraad
aan de arbeidersklasse en als een
knieval voor het kapitalisme. Voor
de oorlog hadden ze een eigen orga
nisatie: het Nationaal Arbeids Se
cretariaat (NAS).
Arie Groenevelt. <foto and
Na de oorlog sloten zij zich in
overgrote meerderheid aan bij de
CPN en de daaraan gelieerde Een
heidsvakcentrale (EVC). Toen die
werd opgeheven, probeerden de
aanhangers van het oude syndica
lisme zich in het NW te nestelen.
De deur ging wijd open, toen in 1972
de net opgerichte Industriebond
NW het communistenverbod
schrapte.
Invloed
De schemer valt snel in op de cam
ping aan de Méditerranée. "Het zijn
geen rotzakken, die NAS-sers", legt
de gepensioneerde vakbondsbe
stuurder vergoeilijkend uit. "In te
gendeel, ze verzetten veel werk voor
hun bond. Door hun toewijding en
grote kennis van zaken hebben ze
gezag op de werkvloer en veroveren
ze invloed in de bondsraad, het be
leidsbepalende college van een vak
bond. Ze komen altijd met een slui
tend verhaal en ze zijn zeer goed in
staat hun ware bedoelingen te ver
bergen".
"Je moet verduveld goed oppas
sen als je met ze in debat gaat. Trek
je te hard tegen ze van leer, dan wor
den ze meteen de underdog voor
wie de rest van de bondsraad mede
dogen toont. Zo vergroten zij slui
penderwijs hun invloed in ons be
leidsbepalende orgaan. Hoe vaak
heb ik in het bondsbestuur niet ho
ren verzuchten dat het fout was om
het communistenartikel uit onze re
glementen te schrappen."
De syndicalisten kregen steun uit
onverwachte hoek, toen de bond
van Arie Groenevelt jonge intellec
tuelen binnenhaalde om het bonds-
apparaat te versterken. Naast jonge
economen rukte een lichting beoe
fenaren van gedragswetenschap
pen de Industriebond NW binnen.
Zij koesterden sympathieën voor
modieus-linkse stromingen.
Bij de Industriebond NW, die
zich met de befaamde brochure
'Fijn is Anders' in dezelfde antikapi
talistische hoek had gemanoeu
vreerd, voelden zij zich thuis als een
vis in het water. Zij mochten be
langrijk werk doen in de bond.
Scholing en vorming van het kader,
dat de ruggegraat vormt van elke
bond, organiseren.
Stom
"Die oude syndicalisten en die jon
gens van de universiteit vonden el
kaar blindelings", klinkt het berus
tend op de Franse camping. "Ach
teraf kan ik alleen maar zeggen dat
we stom zijn geweest, dat we niet
tijdig genoeg merkten dat die twee
groepen elkaar versterkten in hun
meningsvorming over het gewenste
beleid in de bond. Zolang de neuzen
allemaal dezelfde kant uitwezen,
leek er geen vuiltje aan de lucht.
Toen we een verandering van beleid
wensten, zaten we ineens in de pro
blemen. Er ontwikkelde zich een
hecht front van tegenstanders, dat
het bestuur de voet dwars zette."
Arie Groenevelt, de charismati
sche leider van de Industriebond
NVV, botste met een harde klap te
gen 'Nieuw Links' in de vakbewe
ging. Toen hij in 1980, diep onder de
indruk van de verwoestende wer
king van de economische crisis die
honderdduizenden hun baan kost
te, de loonstrijd voor enige tijd wil
de verruilen voor een taktiek van
Ruud Vreeman.
overleg en samenwerking met de
werkgevers, leed hij een uiterst
pijnlijke nederlaag in de bondsraad.
Groenevelt wilde loon inleveren
voor werk, zonder van werkgevers
de bikkelharde garantie te eisen dat
die loonmatiging ook in meer werk
zou worden omgezet.
De naam van Ruud Vreeman valt
in het nachtelijk duister onder de
zwaar geurende dennen van de
camping Les Canissons. De huidige
voorzitter van de Vervoersbond
FNV, die net een succesvolle chauf
feursstaking achter de rug heeft,
was toen hoofd van de afdeling die
de scholing en vorming van het ka
der van de Industriebond NW or
ganiseerde. De arbeidspsycholoog
uit Heemstede, van goede komaf,
dwong in de bond alom respect af
voor zijn grondige kennis van ar
beidsverhoudingen in de bedrijven.
Paard van Troje
Met zijn gelijkgezinde staf schoeide
Vreeman de scholing van het kader
op professionele leest. Hij be
schouwde die scholing niet als een
vorm van propaganda. Ook tegen
standers van het bondsbeleid kre
gen de kans uit te leggen wat de
vakbeweging verkeerd deed.
Dat was Groenevelt een doorn in
het oog. Hij begon allengs te besef
fen dat hij met het aantrekken van
die 'gogen' het Paard van Troje had
binnen gehaald. Hij vond dat door
Vreeman en zijn medewerkers - Fol-
kert Catz, Crétien Felser, Wout
Waleson, Wim van Seeters en Guido
Bayens - het nieuwe bondsbeleid
stelselmatig werd ondermijnd. Wat
hem het meest stak was, dat, terwijl
hij stad en land afreisde om zijn ach
terban ervan te overtuigen dat inle
veren van loon werk oplevert, de in
tellectuele garde de kaderleden dui
delijk maakte dat daarmee vak
bondsmacht te grabbel werd ge
gooid.
Wat Groenevelt zo mogelijk nog
meer dwars zat was, dat deze mede
werkers het centrale gezag van de
bond ondermijnden. De stafleden,
die niet gekozen waren, meenden
dat ze toch recht hadden op het voe
ren van oppositie binnen de bond.
Ze waren het beu om gebruikt te
worden voor het geven van, in hun
ogen, vrijblijvende adviezen. De de
mocratie houdt immers niet op bij
de kamers van de ingehuurde advi
seurs, oreerden zij.
Het laatste glaasje wijn en les
twee.
Het is een ongeschreven wet in de
vakbéweging dat het beleid wordt
vastgesteld door gekozen bondsbe-
stuurders en gekozen leden van de
bondsraad. Bezoldigden dat zijn
districtsbestuurders en leden van
de wetenschappelijke staf, kortweg
het apparaat van de bond genoemd
zijn er slechts om het door bonds
bestuur en bondsraad uitgestippel
de beleid te ondersteunen en uit te
De jonge intellectuelen, opge
groeid in de jaren '60 toen een de
mocratiseringsgolf over Nederland
spoelde, kwamen in opstand tegen
wat zij het 'democratisch centralis
me' van de vakbeweging noemden.
Zij beschouwden het als een over
leefde vorm van verlicht stalinisme.
Zij verwierven aanhang onder de
districtsbestuurders, de brand
weermannen van de bond in hei
land. 'Dat was voor Groenevelt de
druppel die de emmer deed overlo
pen: als nu ook nog de filiaalchefs
de districtsbestuurders - in opstano;
komen, dan kun je het beleid wel'
vergeten.
Wanhoop
"Je kunt je de wanhoop van Arié
voorstellen", klinkt het in de zwoele
Franse juninacht. "Er diep var
overtuigd zijn dat het in het belang
van de gewone, contributiebetalen-
de leden is dat de koers van de bonq
in crisistijd zo'n honderdtachtig
graden wordt verlegd... Geremd
door een bondsraad die vergeven is-
van communisten en syndicalisten,;,
die zich niet als zodanig openlijk
uitspreken... Daarbij een onbe
trouwbaar apparaat dat het belang,
van de bond ondergeschikt maakt/
aan persoonlijke ambities... En, ten-|
slotte, bondsbestuurders die in zo'ri
klimaat aarzelen om in te grijpen,
bang als ze zijn voor een scheu
ring..."
Groenevelt ontdekte dat de vijj
and binnenshuis lastiger te bestrij
den viel dan de traditionele klasse
vijand buiten de deur, de werkge-!
vers. Zijn nieuwe tegenstanders wa
ren voor hem ongrijpbaar. Dat
kwam doordat zij zich niet openlijk:
tegen het beleid van Groenevelt als
zodanig keerden, maar zich verJ
scholen achter het vermeende on
begrip bij de achterban voor deze
koerswending. Onze mensen zijn'
niet rijp voor zo'n radicale verande-j
ring, riepen zij in koor. Wat ze even-;
wel bedoelden was dat de vakbewe-i
ging nooit ofte nimmer het wapen
van de loonstrijd uit handen mag
geven.
Achter die maskerade, die vele
verschillende podia werd opge
voerd, ontwaart de vakantievieren
de oud-vakbondsman het ware
'crypto-gedrag'. Het gedrag van
mensen, die zich achter een ideolo
gie verschuilen om hun persoonlij
ke ambities waar te maken.
