Geloof de papegaaien noch de kosters'
Expositie over de rebelse schrijver Gerard Walschap
Conflict over
'echtheid'
Utrillo's
Vereniging voor Europese film opgericht
Theater van het Oosten op komst
Eerherstel voor 'Parvenu'
Gebrek aan raffinement
PAGINA 10
KUNST
MAANDAG 3 APRIL 1989
BRUSSEL - Jacob Lodewijk Gerard baron Walschap wordt
zondag 9 juli 91 jaar. Hij is een van de weinige Zuid-
Nederlandse schrijvers van zijn generatie die het tot roem
in het Noorden brachten. Er staan 64 boektitels op zijn
naam. Delen van dit indrukwekkende sociaal-kritische
oeuvre zijn verfilmd en voor tv bewerkt.
Gerard Walschap is in het Vlaanderen van Kerk en Koning
sterk verguisd. Hij kent in het herfst van zijn leven ook
positieve waardering: staatsprijzen, een professoraat, de
kandidatuuur voor de Nobelprijs, een ere-doctoraat,
laureaat van de Prijs der Nederlandse Letteren en de
verheffing in de adelstand.
Het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel gonst deze
weken van de drukte rond de Europese Art Déco. In een
wat stillere wandelgang presenteert het Paleis een
eerbetoon: De Wereld van Walschap. Een klein monument
voor een harstochtelijk schrijver, een lankmoedig en
scherpzinnig rebel.
In 1934 spreekt de schrijver Gerard
Walschap zijn credo uit: 'Van de ve
le ambities die men ons aanwrijft
bekennen wij ons tot deze ene: de
komende generatie met bescheiden
fierheid te kunnen zeggen zoals
Vermeylen: wij zijn geen knoeiers
geweest'.
Walschap heeft niet hoeven
wachten op volgende generaties. Al
bij zijn leven werd zijn ambitie wer
kelijkheid. De man die zoveel con
flictstof heeft aangedragen en ver
werkt, is getuige van de versoepel
de verhoudingen in een land waar
het herfsttij der middeleeuwen wel
heel langzaam in een oneindige
winter vergleed.
In dat 'reservaat van reuzen, heili
gen en helden' komt de jonge Wal
schap daverend in botsing met de
onbuigzame kerkelijke overheden,
de kolonistenmentaliteit van rege
ring en doorvoede burgerij, de soci
ale treurnis van het vlakke Vlaande-
'Geloof de papegaaien noch de
kosters. Durf leven, fel, en schaam u
niet. Lijd, strijd, bemin'. Het zijn de
drie kernwoorden van zijn bestaan.
Platteland
Gerard Walschap is van Londerzeel.
Hij groeit er op in een Vlaanderen
dat nog niet toe is aan de twintigste
eeuw. De mentaliteit is de isolatio
nistische van het platteland. 'Wij op
den buiten kennen slechts elkander
en wat in ons leven gewichtig is zijn
de eerste dingen van het leven zelf:
geboorte, huwelijk, sterven'.
Zijn moeder drijft een winkel,
zijn vader is herbergier. Omdat van
door
André Oosthoek
de zoon hoge en vrome verwachtin
gen bestaan wordt hij in seminaries,
colleges en scholasticaten voorbe
reid op het priesterschap. Vlaande
ren zendt zijn zonen uit: hij zal mis
sionaris worden. Maar net voor het
zover is, na filosoficum en theologi-
cum, stapt de jonge Walschap uit de
soutane. Hij zoekt zijn weg in het
onderwijs en de dan al ontdekte let
teren. In 1924 wordt hij, 25 jaar oud,
redacteur van het tijdschrift Diet-
sche Warande en Belfort.
Zijn vroegste werk is nauw ver
bonden met de cultuur van het ka
tholicisme in Roomse zin, maar
Walschap zweemt al naar een
ethisch humanisme; het ideaal van
een menswaardige samenleving
dient zich aan. De kunstenaar en de
schrijver dienen richting te geven
aan de drang naar rechtvaardig
heid. Zij zullen, naar de opkomende
geest van de tijd, het volk bijlichten
in zwarte tijden.
Kerk
De scherpste pijlen van Walschaps
gramschap zijn gericht op het ker
kelijk instituut en het moraalbesef
waar dat voor staat. Dat instituut
houdt het volk dom en de rijken
rijk, spreekt over een hiernamaals
maar doet niets aan de noden van de
dag. Er wordt teruggeschoten, het
geschut is grof. De schrijver wordt
in zijn bestaan bedreigd maar houdt
stand, mede omdat hij steun kan
Schrijver Gerard Walschap: 'Durf leven, fel, en schaam u niet'
denken uit zijn respectabel oeuvre
en houdt zijn lezer een niet te knak
ken cultuuroptimisme voor:
'Iedereen denkt dat de wereld af
takelt. En het is net andersom: we
gaan bergop, het gaat altijd beter!'
Twintig jaar geleden al kon hij
zeggen dat hij iets van de vervulling
van zyn grote ambitie had waarge
nomen: 'Toch heb ik het gevoel dat
ik overwonnen heb, over de hele
lijn. Dat ik bijgedragen heb tot de
ruimheid van begrip die je nu ook in
Vlaanderen aantreft'.
Dertig jaar daarvoor had zijn
vriend Marnix Gijsen moeten con
stateren: 'Het valt niet te ontken
nen: er bestaat in Vlaanderen een
Geval Walschap. Een geval bete
kent onenigheid, verdeeldheid, op
hemeling en verguizing, kort ge
zegd een probleem, een steen des
aanstoots'.
Het Paleis voor Schone Kunsten
brengt met deze fijnzinnig afgewo
gen tentoonstelling verslag uit van
het leven van een heldere schrijver
die niet zalig wenste te worden met
verschijningen en mirakelen.
Het materiaal bestaat, naast
handschriften, boeken en ego-docu
menten, voornamelijk uit bijzonder
fotomateriaal dat zeer veel zegt over
het Vlaanderen van Walschap, de
ontwikkeling van een land en een
volk waar zoveel prachtige woor-1
den en beelden ontsproten.
De bijna-missionaris heeft zijn
zending begrepen. Het Geval Wal
schap boeit, langer dan een boeken
week, in Brussel.
putten uit de groeiende kring van
felkritische medestanders.
Walschaps Houtekiet (1939) is
niet voor niets een 'heidense vrij
buiter' die god noch gebod kent, de
stichter van een nieuwe gemeen
schap met een eigen moraal en zon
der de zware last van een starre tra
ditie.
In 1940 keert de strijder de kerk de
rug toe met achterlating van Vaar
wel dan. Dat vaarwel blijkt minder
absoluut dan het bedoeld zal zijn:
Walschap blijft - nu eens bitter, dan
met een uiterste lankmoedigheid -
bezig met de breuk. Hij verbreedt
het conflict intussen wel door zijn
gekwetste persoon ondergeschikt
te maken aan algemene uitgangs
punten.
Sociaal
Zijn werk raakt niet alleen aan de
vervreemding van de kerk, er is ook
een sociale factor die de politiek
niet spaart. Over zijn anti-koloniale
roman Oproer in Congo (1953)
wordt pittig gestreden. Het verste
vigt zijn met hartstocht beleden on
verzettelijkheid.
Zijn hart is bij het volk, zijn blik
zelden op de hemel gericht. De De Wereld i
LONDEN (AP) - Zeven schilde
rijen van Maurice Utrillo die vol
gende week in Londen worden
geveild, zijn volgens een ërfge-
naam van de schilder vals. Dat
heeft de Britse krant The Sun
day Telegraph gisteren gemeld.
De bewering van erfgenaam
Jean Fabris werd door het Lon-
dense veilinghuis Sotheby's
echter ontkend. Sotheby's gaf te
kennen dat zijn cliënten, de niet
nader genoemde eigenaars van
de schilderijen, "recht zouden
hebben op juridische compen
satie" als Fabris zijn verklaring
niet intrekt.
Op de schilderijen, die deel
uitmaken van een impressionis
tische en moderne verkoopcol
lectie, staan straten met huizen
en kerken afgebeeld. Op vijf van
de kunstwerken is de witte Sa-
cré Coeurkerk op de heuvel in
de Parijse wijk Montmartre af
gebeeld. Dat is een kerk die
Utrillo vaak afbeeldde.
De zeven schilderijen zouden
vermoedelijk meer dan 700.000
pond (meer dan 2 miljoen gul
den) opbrengen. In de catalogus
staat dat hun authenticiteit
werd vastgesteld door de be
faamde Utrillo-kenner Paul Pet-
rides. Sotheby's is van plan om
de schilderijen woensdag te vei
len.
Fabris zou volgens The Sun
day Telegraph naar Londen op
weg zijn om daar de verkoop
van de zeven schilderijen te ver
hinderen.
Walschap. Brussel,
moet beter bewoonbaar worden. Tot eind maart. Catalogus: Jos
Gerard Walschap bant het doem- Borré
ARNHEM (GPD) - Het oosten van
het land moet over drie jaar weer
een eigen toneelgezelschap hebben
met een kern van 12 acteurs en 3 re
gisseurs. De huidige toneelvoorzie
ning is veel te duur en veel te ar
beidsintensief en "kan beter de
prullebak in". Dit zei artistiek leid
ster Agaath Witteman van het Thea
ter van het Oosten onlangs bij de
presentatie van de plannen van de
toneelvoorziening voor het komend
Nederlandstalig repertoire, het
inspringen op de actualiteit, één
klassiek theaterstuk per seizoen en
een aantal produkties rond een the
ma zullen het aanbod van het Thea
ter van het Oosten gaan bepalen.
Agaath Witteman laat zich bij de
plannen voor de komende jaren
vooral leiden door het feit dat het
"theater weer inhoud moet hebben
en ergens over moet gaan". "Het
theater moet onbewuste prikkels
vormgeven en niet weerspiegelen
wat we in de huiskamer zien. Het
Theater van het Oosten moet voor
de maatschappij uitgaan. Er bestaat
behoefte om weer een mening op ta
fel te leggen". Witteman wijst het
politieke theater echter af, "omdat
dat van een andere tijd was".
Om de discussie over de nieuwe
wegen die het theater moet ingaan
aan te zwengelen gaat de toneel
voorziening een eigen krant uitge
ven en discussies aan met de in Arn
hem gevestigde kunstopleidingen.
Publicaties, forumdiscussies, les
programma's voor scholen en een
eigen huistheater in het in Arnhem
gevestigde Theater aan de Rijn, ma
ken ook deel uit van de opzet. De
Vara-televisie gaat jaarlijks een
stuk van de toneelvoorziening uit
zenden.
Volgens Witteman "moet het to
neel alternatieve denk- en leefwij
zen aanbieden". Zij selecteert haar
spelers en regisseurs ook op dat cri
terium. De meerderheid van de re
gisseurs zal daarom vrouw zijn, om
dat "vrouwen met andere ogen te
gen de wereld en de gevestigde cli
chés aankijken". "Ze moeten idee
ën ontwikkelen hoe we de toekomst
voor moeten gaan geven", aldus de
artistiek leider.
Het Theater van het Oosten gaat
voor 60 procent in de provincies
Gelderland en Overijssel spelen, de
overige 40 procent elders. Het
grootste deel heeft plaats in de klei
ne zalen. Er zijn inmiddels 40 ac
teurs geselecteerd en 15 regisseurs.
Onder de regisseurs bevinden zich
Annette Apon, Marijke Beversluis,
Paul Binnerts, Ivo van Hove en Ma
rijke Frijlink. Actrices als Nettie
Blanken, Christine de Both, Margo
Dames, Ria Eimers, Petra Laseur,
Annet Nieuwenhuyzen Ilse Uiter-
linden, en acteurs als Menno van
Beekum, Eric van der Donk, Porgy
Franssen, Hidde Maas en Bart Sie
gers spelen dit seizoen bij het Thea
ter van het Oosten. Om de plannen
aan het publiek duidelijk te maken
heeft de toneelvoorziening een
boekwerk samengesteld dat in een
oplage van 15.000 wordt verspreid.
Molière bij Het Nationale Toneel
'Bourgeois Gentilhomme" ('De Parvenu')
Frank. Decor: Paul Gallis. Muziek e
kale leiding: Maurice Horsthuis. Met: Gees
Linnebank, Elsje de Wijn, Joke Last, Patty
Pontier. Victor Löw, Gijs Scholten van
Aschat, Wim van den Heuvel, Hugo Maer-
ten en anderen. Gezien op 31 maart in de
Koninklijke schouwburg, Den Haag.
DEN HAAG - Hoofdpersoon in
'Bourgeois Gentilhomme' is de
heer Jourdain. Deze rijk gewor
den burgerman wil zich de le
vensstijl van de adel aanmeten
typerend voor de 'nouveau riche'.
Zijn ambitie om meer maatschap
pelijk aanzien te verwerven ver
eist nu eenmaal volledige aanpas
sing aan het heersende normen
patroon van goede smaak. Noem
Jourdain uiterst trendgevoelig,
en het mag duidelijk zijn dat er
gemakkelijk vanuit dit stuk uit
1670 parallellen naar onze tijd te
trekken zijn. Om 'goede smaak'
aan te leren willen verschilende
profiteurs maar al te graag Jour
dain hun medewerking verlenen.
Geld speelt voor hem toch geen
rol! Bij de enscenering van Het
Nationale Toneel strooit Jour
dain niet met de gebruikelijke
muntstukken, maar houdt hij
zich geheel eigentijds aan het 'gi-
roblauw past bij jou'. Hier had re
gisseur Leonard Frank trouwens
nog best een stapje verder mogen
gaan. Een hedendaagse Jourdain
schrijft immers geen girobetaal
kaarten meer uit, maar toont één
van zijn creditcards. Ach, het zijn
van die anachronismen die het al
tijd goed doen.
De Jourdain van Molière neemt
muziek-, dans-, scherm- en filoso-
fieles. Leonard Frank pakt flink
uit om er een (post)moderne draai
aan te geven. De muziekleraar is
een gladde impresario in een
Kees van Kooten-achtige creatie,
de danslerares doet aan showbal
let a la Barrie Stevens, de scherm-
leraar is een SM-dame die het wa
pen als zweepje hanteert en de fi
losofieleraar een tijdloze softe
dromer. De laatste grote produk-
tie in dit eerste seizoen van Het
Nationale Toneel kun je met recht
als 'dolle boel' betitelen. Dit in ab
solute tegenstelling tot het uiter
mate verfijnde 'Hebriana' dat eni
ge tijd geleden in première ging.
Regisseur Frank gebruikt de
stijlmiddelen van een revue-
sketch. Soms namelijk is de aan
pak zo sterk aangezet dat je ge
neigd bent om de voorstelling
zelfs een beetje kinderlijk te noe
men. Maar daar moet dan wel on
middellijk aan worden toege
voegd, dat de gehele 'cast' van
'Bourgeois Gentilhomme' hier
mee uitstekend uit de voeten kan.
Gees Linnebank als Jourdain is
ronduit prachtig en aan Elsje de
Wijn is de rol van mevrouw Jour
dain wel toe te vertrouwen. Ge
kleed in een bloemetjesjurk vol
gens Brigitte Kaandorp-model
zal zij wel eens even doodnuchter
commentaar geven op de dweep
zieke fratsen van haar echtge
noot. Dat hebben we al vaker ge
zien, mahr het blyft kostelijk.
Niemand hoeft zich te vervelen,
de voorstelling is afwisselend en
amusant. Toch lijkt de regisseur
meer te willen dan alleen maar
een vermakelijk theatefavondje.
Hij onderneemt zelfs een poging
om eerherstel voor 'parvenu'
Jourdain te krijgen. De meeste
Hugo Maerten en Gees Linnebank in 'De Parvenu' van Molière
Molière-ensceneringen namelijk
beogen de 'Tartuffes', 'De Vrek
ken', 'De Ingebeelde Zieken' en
de 'Jourdains' door het publiek te
laten uitlachen. Volgens het pro
grammaboek wordt daarmee de
angel uit Molière's werk verwij
derd. Het Nationale Toneel wil
ook een andere kant laten zien. In
Jourdain valt te waarderen dat hy
zichzelf wil veranderen. Zijn am
bities zijn niet als louter snobisme
af te doen, maar zijn in zekere zin
prijzenswaardig, omdat Jourdain
zich verzet tegen het.benauwende
aangepaste gedrag van zijn direc
te omgeving.
Op zichzelf is dit eigenlijk een
aardige en opmerkelijke visie, die
Leonard Frank door zijn eigen re
gieconcept met zijn talrijke pot
sierlijkheden in de voorstelling
zelf laat ondersneeuwen. Het slot
moet hier kennelijk uitkomst bie
den. In een grootse plechtigheid
(bij Het Nationale Toneel een
wervelende show met muziek en
dans) is aan Jourdain de 'hoge
waardigheid van mamamouchi'
verleend. Grote flauwekul na
tuurlijk, maar met deze list pro
beert een zekere Cléonte, ver
momd als de zoon van de Grote
Turk, toestemming te krijgen om
met de dochter van Jourdain te
mogen trouwen. Jourdain had
aanvankelijk geweigerd, omdat
Cléonte niet van adel is. En zoals
te verwachten, de ambitieuze par
venu trapt in de val.
Dan slaat Leonard Frank toe:
zijn Jourdain ontdoet zich van al
le malle kleding, kijkt superieur
om zich heen en verlaat het podi
um, onderwijl 'Op een kangeroe-
eiland' van het Cocktail Trio zin
gend. Grote vraag is nu gewor
den: wie heeft nou eigenlijk wie
in het ootje genomen?! Het is een
verrassend einde maar er wel
los aan vastgeplakt.
WIJNAND ZEILSTRA
Dr. L. de Jongprijs
voor biografen
Van Randwijk
DEN HAAG (ANP) - Gerard Mulder
en Paul Koedijk, schrijvers van het
werk "H.M. van Randwijk, een bio
grafie", ontvangen op 24 mei in Am
sterdam de Dr. L. de Jongprijs. Het
is de eerste keer dat deze onder
scheiding wordt uitgereikt. SDU,
de voormalige Staatsdrukkerij,
heeft dit onlangs bekendgemaakt.
De De Jongprijs (20.000 gulden) is
bestemd voor een persoon of instel
ling die op een wetenschappelijk
verantwoorde wijze de belangstel
ling van een breder publiek heeft
gevonden voor een werk over de ge
schiedenis van Nederland na 1900.
Het kan gaan om een boek, maar
ook om films, radio- en tv-program-
ma's en toneelvoorstellingen.
De prijs is ingesteld door de SDU.
Dr. L. de Jong voltooide vorig jaar
zijn werk 'Het Koninkrijk der Ne
derlanden' in de Tweede Wereld
oorlog. Tijdens een bijeenkomst in
verband daarmee werd in de Rid
derzaal in Den Haag bekend dat
SDU voortaan elke twee of driejaar
de prijs wil uitreiken.
De onafhankelijke jury voor de
prijs bestond deze eerste keer uit
prof. J. Bank, prof. J. Blom, J. van
Meekren, drs. A. Paape, prof. L.
Schöffer en mevrouw L. Lewin.
Eervolle vermeldingen gaan naar
Wim Hazeu voor diens biografie
over Gerrit Achterberg en naar Wil
ly Lindwer voor het boek "De
laatste zeven maanden - vrouwen in
het spoor van Anne Frank".
FESTIVALLEED - De financiële
toestand van het Festival van
Vlaanderen baart net als die van het
Holland Festival de nodige hoofd
brekens. Het muziekfestival had vo
rig jaar een tekort van 600.000 gul
den, aldus Festival-directeur J.
Regisseurs Kieslowski (links) en Michalkov (rechts) tillen actrice Hanna programmlT vonr ftnfstpp!
Schygulla (midden) triomfantelijk op r
voor de Europese Film.
WEST-BERLIJN (DPA) - Bekende
filmmakers en producenten uit
West- en Oost-Europa hebben het
afgelopen weekeinde in West-Ber-
lijn de 'Europese Cinema vereni
ging' opgericht. De filmmakers, on
der wie regisseurs Richard Atten-
borough en Frederico Fellini en ac
teurs Isabelle Huppert en Max von
Sydow, kozen de Zweedse regis
seur Ingmar Bergmann tot voorzit
ter.
"Wij zouden graag, als dat moge
lijk is, zoiets willen zijn als wat de
PEN-club is voor schrijvers", ver
klaarde de Poolse regisseur Krzyst-
ztof Zanussi. Andere leden ver
klaarden dat het doel niet is de ge
lijkschakeling van de Europese
film, maar juist de versterking van
de verschillen. "De Italiaanse film
moet een manier vinden weer Itali-
aanser te worden, de Duitse zou
weer Duits moeten zijn", verklaar
de de Italiaanse regisseur Bernardo
Bertolucci.
De bijeenkomst heeft getoond, zo
meende de Franse filmer Claude
Chabrol, dat de verschillen tussen
diverse Europese films "vaak zeer
groot zijn". Het was volgens hem al
lang noodzakelijk om gezamenlijk
te werken aan het tot stand komen
van een "Europa van de films".
Aan de stichting van de Europese
filmvereniging namen onder ande
ren verder deel Oscar-winnaar
Stephen Frears uit Engeland, de
Hongaar Istvan Szabo, de Westduit-
se Wim Wenders, de Pool Krzysztof
Kieslowski, de Joegoslaaf Dusan
Makavejev, de Franse filmer Louis
Malle, Jiri Menzel, Eric Rohmer en
actrice Liv Ullmann.
De congresdeelnemers besloten
ANNE FRANK - Als eerste muse
um in West-Europa toont het Muse-
on in Den Haag vanaf 14 april t/m 28
mei een nieuwe versie van de expo
sitie 'De wereld van Anne Frank'. Er
zal fotomateriaal worden geëxpo
seerd dat nog niet eerder was te
i de oprichting i
ook bij de Europese filmprijzen een
prijscategorie voor de documentai
re film in te stellen.
de Vereniging dam Het festival hoopt het tekort te
kunnen wegwerken door een hoge
re subsidie, een spreiding van de
manifestaties over meerdere jaren
en een cofnmerciëlere opzet.
Tuin zonder Vensters' speelt Albee
'De dame uit de provincie' van Edward Al
bee door Tuin Zonder Vensters. Met: Jacco
Boek, Jutte Koekebakker, Joke Brokaar,
Rick Laroo, Petran Tulkens, Ingrid Jansen,
Annet Wagemans en Frank de Wolf. Regie:
Cees van Oamme. Gezien op 1 april in het
Microtheater.
LEIDEN - Het werk van Albee
spelen vergt nogal het een en an
der van acteurs. Dat een pas opge
richt amateurgezelschap een stuk
als 'De dame uii. de provincie' op
het repertoire durft te nemen, is
behoorlijk ambitieus. 'Tuin Zon
der Vensters', eind 1987 opge
richt, brengt hiermee al de twee
de produktie uit. Gelukkig richt
zich deze ambitie niet tegen de
groep, en is men zeker gezien
de korte aanloopperiode tot
een aanvaardbaar resultaat geko-
In dit stuk zijn tenminste twee
spelniveaus duidelijk te onder-,
scheiden. Er is de schijnbaar los
se conversatietoon en de mysteri
euze tussenkomst van de titelfi
guur met haar begeleider. De pau
ze markeert de omslag in het ver
haal. In het eerste deel zien we
drie paren: de gastheer en zijn
vrouw (Sam en Jo) met hun vrien
den Fred en Carol (type: macho
met sexy vriendin) en Lucinda en
Edgar (type: brave man met over
heersende echtgenote). Jo is ern
stig ziek. Niemand weet daar raad
mee, zodat hun gesprekken er op
gericht zijn om het thema van
haar naderende dood te vermij
den.
Onder de oppervlakte van alle
daagse conversatie borrelt heel
wat venijn en angst. Het kost al
lengs steeds meer moeite om zich
aan de gangbare omgangsvormen
te houden. Hier zitten onder meer
het maatschappijkritische ele
ment ten aanzien van onze mo
derne samenlevingspatronen en'
de psychische (zelf-)kwellingen
van de personages, hetgeen voor
veel stukken van Albee zo ken
merkend is. Ook al behandelen de
acteurs van Tuin Zonder Ven
sters' hun teksten met de nodige
vaardigheid, de gesprekstoon
blijft desondanks nog te veel aan
de oppervlakte en mist de vereis
te subtiliteit. Want er wordt hier
tussen de regels nogal wat over
hoop gehaald. En aan het geraffi
neerd suggereren hiervan zijn de
spelers niet toegekomen.
Merkwaardigerwijze maakt het
tweede gedeelte, dat eigenlijk
moeilijker is, een overtuigender
indruk. Die onverklaarbare 'Da
me uit de provincie', die de moe
der van Jo zegt te zijn, beheerst
op juiste wijze de mysterieuze
ontknoping van het stuk, alsof
het allemaal heel vanzelfspre
kend is. Albee-repertoire lijkt
vooralsnog hoog gegrepen, mis
schien wel iets te hoog. Het ge
heel echter (alleen al in decor
bouw is heel wat tijd gestoken)
maakt nieuwsgierig, wat Tuin
Zonder Vensters' in een volgende
produktie gaat doen.
WIJNAND ZEILSTRA
