Hap Snap in Nijmegen
Route voor fantasierijke fietsers
De Pyreneeën in vogelvlucht
New Orleans' op de grote rivieren
Skiën in de zon
voor spotprijsje
Wandeltocht langs zeven restaurants
BüüiiüWl
Strooptocht langs smokkeipaden van 'abdij naar abdij'
24 MAART 1989
PAGINA 33
Waar ben ik aan begonnen?. Over
enkele ogenblikken zal ik vanaf een
350 meter hoge helling aan een
parachute gehangen het
schitterende Dal van Louron
(Franse Pyreneeën) inzweven.
'Parapente' (pente=helling) heet de
sport waar ik me voor het eerst van
mijn leven aan waag. De enige
geruststellende gedachte is dat
instructeur Alain letterlijk de
touwtjes van de parachute in
handen zal nemen. Hij gespt mij in
een tuig. Nu ben ik verbonden met
de parachute die opengevouwen
achter ons ligt. Alain gaat voor me
staan en klikt zich op
schouderhoogte aan het
riemenstelsel vast. Nu is er geen
weg terug meer, maar
merkwaardigerwijs ben ik over
mijn echte angst heen. Ik geef me
over aan de veronderstelde
bekwaamheden van de instructeur.
Alain heeft uitgelegd dat wij eerst
rug-aan-buik een eindje naar
beneden zullen rennen en dan even
moeten vertragen of de omhoog
komende parachute zich goed
opent. De eerste keer gaat het mis.
Aan de rechterkant ontplooit het
scherm zich onvoldoende en we
moeten de ren afbreken. Het kan
dan nog. Even verder en de helling
zou te steil zijn.
Zonder motor
De hele procedure start opnieuw.
Nu schijnt alles te lopen zoals het
moet, want na even in te houden en
een blik naar boven klinkt het
afgesproken sein: 'Run, run, run!'
Alain roept nog 'run' als mijn benen
al in het luchtledige trappelen en
direct daarop is ook hij 'los'.
Vanaf dat moment ervaar ik een
kleine twee minuten lang de
sensatie, waar parachutespringers
altijd over praten.
Letterlijk in vogelvlucht probeer ik
de over elkaar heen tuimelende
indrukken op te nemen en vast te
houden. Ik wil kunnen vertellen
hoe het is om vrij en zonder het
geluid van motoren door de lucht te
zweven, hoe dat prachtige
landschap een extra dimensie krijgt
omdat je er over- en doorheen
vliegt, hoe je de zwaaiende vrienden
beneden steeds dichterbij ziet
door
Roelof Hoekman
komen en. Twee minuten is kort. Te
kort. Laten we het er maar op
houden dat het ogenblikken zijn
geweest van volmaakt geluk,
afgerond met een perfecte landing
en een dankbare handdruk voor
Alain.
Voor ongeveer 35 gulden kun je bij
de Ecole Pyrénéenne de Vol Libre
(EPVL) met een instructeur van de
berg afspringen. Wie een
solosprong wil leren maken, kan
zich inschrijven voor een zesdaagse
cursus die ongeveer 425 gulden
kost. De EPVL geeft ook onderricht
in het deltavliegen. De techniek van
deze vliegsport, ook wel zeilvliegen
genoemd, is moeilijker aan te leren
en neemt dus meer lessen (minstens
twee weken) in beslag. Dat kost
ongeveer 1000 gulden.
Lopen of fietsen
Wie liever het contact met Moeder
Aarde bewaart en bergbeklimmen
ook een te riskante bezigheid vindt,
heeft in de Franse Pyreneeën
genoeg andere mogelijkheden. Er
zijn routes voor voettochten te over.
Of huur zo'n speciaal terreinfietsje
(mountain-bike) met een veelvoud
aan (berg)versnellingen. Oppassen
bij het dalen en al gaan de trappers
nog zo licht in het rond, een beetje
conditie is wel vereist.
Liever op het water? Het gebied van
de Midi-Pyrénées, met Toulouse in
het hart, biedt ook mogelijkheden
voor de (wildwater)kanoër en de
surfer.
En natuurlijk is er altijd nog de auto
of de bus om u naar hooggelegen
plaatsen te brengen, waar de
sneeuw, die van veraf zo schittert in
de zon, er in werkelijkheid een
beetje smerig bij ligt. Roofvogels -
in de Pyreneeën kan zelfs de adelaar
nog worden aangetroffen - zweven
er langs de rotsen, bergmeren
liggen er ijskoud te mijmeren,
watervallen geven klaterend of
donderend blijk van hun
aanwezigheid.
Wie zich de kunst van Delta- of
zeilvliegen en parapente eigen
wil maken kan contact opnemen
met de Koninklijke Nederlandse
Vereniging voor Luchtvaart,
afdeling zeilvliegen. De KNVvL is
te bereiken onder
telefoonnummer: 070-245457.
Deze organisatie beschikt ook
over adressen van buitenlandse
vlieghonden.
Parapente, een sensatie van een minuut af twee.
Op de grote rivieren in
Nederland, België en Duitsland
wordt steeds vaker een
merkwaardig soort
rondvaartboot gesignaleerd. Het
is een raderboot in Amerikaanse
stijl met een kolossaal houten
schoepenrad aan de achterzijde
dat al draaiend het schip
voortbeweegt: de Mississippi
Queen, een unieke verschijning
in Europa.
Bijna dagelijks zijn er symposia
of beurzen aan boord, congressen
en partijen en zelfs voor de
introductie van nieuwe
autotypen is de Queen al
gebruikt.
"We doen ook wel dienst als
verplaatsbaar
tentoonstellingsgebouw", zegt
Bart de Groot van rederij
Heijmen die de Mississipi Queen
in de vaart heeft. "Zo'n bedrijf wil
een dagje naar Utrecht met z'n
nieuwe produkten, een dagje in
Amsterdam en een dagje in
Rotterdam. Heel populair is ook
een 'tournee' langs sfeervolle
kleinere stadjes, waar je met
parkeren geen problemen hebt.
Dan leggen we aan in Muiden, in
Kampen, in Huizen en daar
komende relaties aan boord. De
boot vaart dan niet maar ligt stil".
Kapitein Tom Buining had net als
De Groot geen ervaring met
raderboten toen de Mississippi
Queen twee jaar geleden bij
scheepswerf De Hoop in Lobith
te water werd gelaten en door Ria
Lubbers werd gedoopt. Maar de
Groninger schipperszoon wist
zich de geheimen van het varen
met dit wonderlijke vaartuig - 62
meter lang, 17,5 meter hoog, 11,4
meter breed - snel eigen te
maken. Zijn nautische staf was er
al even snel vertrouwd mee en
sindsdien is de boot bijna
dagelijks in gebruik. AJs varende
feestzaal, als congrescentrum, als
entourage voor een
produktenshow.
Het idee voor deze Europese
raderboot naar Amerikaans
voorbeeld ontstond dertien jaar
geleden bij de bijna 100-jarige
rederij Heijmen in Nijmegen. In
de jaren 60 en 70 werden
rondvaartboten op de
Nederlandse binnenwateren
steeds vaker gehuurd voor
feesten, muziekevenementen en
ontvangsten, maar de aankleding
van de schepen bleef eenvoudig
en belegde broodjes voldeden
geruime tijd om hongerige magen
te vullen. "Toch werden de eisen
geleidelijk zwaarder", weet De
Groot. "Het bedrijfsleven dacht
aan produkt-presentaties en
veilde daarvoor wat meer luxe".
Bij rederij Heijmen is toen het
plan voor een Europese
raderboot ontstaan. "Willen we
trendsetter blijven, dan moeten
we op een totaal andere toer gaan.
Aan de ene kant terug naar de
historie en aan de andere kant
super en luxueus. Dat was het
idee. Nederlandse schepen die
voor partijen en feesten werden
gebruikt, konden maximaal
twee- tot driehonderd man
bergen. Het moet groter, vonden
we, breder en hoger. Dan mis je
alleen nog een rad en twee
schoorstenen om aan de
Mississippi Queen te komen".
In het najaar van 1985 viel de
beslissing een raderboot met een
capaciteit van 500 tot 1000
personen te laten bouwen. Het
Maritiem Research Instituut in
De Mississipp Queen, een drijvend feestpaleisje dat ruim zes miljoen
gulden heeft gekost. (Foto gpd>
Wageningen maakte een
raderboot op schaal, in Lobith
werd het schip naar Amerikaanse
ontwerpen gebouwd.
Van voor tot achter kreeg het
schip een dubbele bodem, zodat
het kan worden „getrimd" om bij
ongelijke belasting perfect in
balans te blijven: ballasttanks
worden gevuld als er weinig
passagiers zijn en geleegd als er
veel zijn. Snelheid, aantal gasten
en weersomstandigheden
bepalen hoe diep het rad in het
water draait. En toen de Queen
klaar was, met veel comfort op en
rond de vijf dekken, had de
rederij 6,5 miljoen gulden
geinvesteerd.
Het schoepenrad maakt meestal
17 omwentelingen per minuut en
dat staat gelijk aan een snelheid
van 17 km per uur. Met wind mee
en niet teveel ballast kan de
Queen 21 tot 26 km per uur varen.
"Het rendement ligt bijna
tweeëneenhalf keer hoger dan bij
een schip met een schroef aan de
onderkant", zegt de manager, die
in korte tijd al talloze
beroemdheden aan boord heeft
kunnen verwelkomen.
Skiën in april. Echt populair is het
nog altijd niet. Vreemd. Er is in de
hoog gelegen gebieden tenslotte
nog sneeuw voldoende. Je hebt bo
vendien niet alleen veel meer kans
op zon dan in januari en februari
maar ook de dagen zijn langer. Lif
ten draaien dikwijls tot vijf uur door
en dat voor „weggeefprijsjes".
Voorbeeld: in Obertauern, de op
ruim 1.700 meter hoogte gelegen
trots van de Oostenrijkse provincie
Salzburgerland, worden meteen na
Pasen ski-zon-vakanties georgani
seerd. De prijs is 2.500 Oostenrijkse
Schilling (ongeveer f 400) per week
en daar krijg je niet alleen zeven
overnachtingen voor (plus ontbijt),
maar ook nog de skipas voor een ge
bied met ruim 120 kilometer aan
pisten.
Obertauern is daarmee overigens
niet uniek. In nog 33 andere Oosten
rijkse wintersportdorpen kan men
in elk geval tot 9 april terecht voor
een „Sonnenskilaufen in het
'Tuxertal zelfs tot 15 mei.
Informatie: Oostenrijks Toeris-
tenburo. Stadhouderskade 2, 1054
ES Amsterdam, tel. 020-12 96 82.
de Hap Snap van Brugge. Een
succes van de eerste orde. Ze
kwamen er zelfs speciaal voor uit
Nederland. Waarop iemand uit
Nijmegen zei:"Maar dat kan hier
toch ook?"
Natuurlijk kon dat in Nijmegen
ook. Zoals vorig jaar duidelijk werd.
Zeven restaurants ontwierpen een
route zigzaggend door de
binnenstad en ziedaar: het gekuier
langs de welvoorziene
verversingsposten kreeg al ras de
allure van een evenement. Wat
aarzelend startte, mondde al snel uit
in een door velen met uitzonderlijk
veel plezier 'volbracht' feestelijk
wandelavondje. Een feestelijk
wandelavondje waarin niet
medailles de beloning vormden,
maar een parelhoendertje. En een
gepocheerd zeewolfje. En een
kalfsoestertje.
Dat men toch vooral niet te licht
over de te leveren prestatie denke.
Zeker het Grand Dessert Hap Snap,
in het zesde restaurant, zou voor
sommige culinaire wandelaars wel
eens iets teveel van het goede
kunnen zijn. De veelkleurige, zoete
lekkernij draagt er zo kan een
ooggetuige mededelen in elk
geval niet toe bij dat de deelnemers
snel de laatste pleisterplaats
opzoeken. Daarvoor schijnt het
dessert bij velen net iets te heftig
tegen de maagwand te drukken.
Maar ach, je hebt de tijd. En
waarom zou je de stoel al te snel van
tafel schuiven?
Oud
Een verrukkelijke wandeling door
een mooie oude stad. Hoe oud? De
poorters van Nijmegen zelf zijn er
rotsvast van overtuigd, dat hun stad
23 maart t/m 21 mei
Lisse; Keukenhof - t/m 2 april
amaryllis-, fresia- en
hyacintenparade; 5 t/m 17 april
tulpen- en irissenparade; 19 april
t/m 1 mei narcissenparade.
25 t/m 27 maart
Arnhem; Rijnhal - Oldtimerbeurs.
28 t/m 30 maart
Apeldoorn; park paleis het Loo -
wandeltochten. Reserveren bij
VW Apeldoorn noodzakelijk.
Apeldoorn, Beekbergen,
Hoenderloo; wildspeurtochten per
touringcar. Reserveren bij VW
Apeldoorn.
29 maart t/m 2 april
Rotterdam; Ahoy - Visma/Vrij en
Aktief/Eigenhandig, beurs voor
vrijetjdsbesteding, sport, vakantie
en hengelsport.
1 april t/m 31 mei
Lisse; Tocht met paardentram
langs de bollenvelden; alleen
tijdens de bloei.
3 t/m 6 april
Apeldoorn; wandeltochten rondom
Het Oude Loo. Reserveren bij VW
Apeldoorn nooodzakelijk.
4 t/m 6 april
Apeldoorn, Beekbergen,
Hoenderloo; wildspeurtochten per
de oudste van Nederland is. Maar
zie, die van Dordrecht en
Maastricht spelden zich al lang
geleden dezelfde versierselen op de
Voor wie de eer? Ach, wat geeft het.
Nijmegen IS oud. En dat merkje.
Op het Valkhof, voor het
Brouwershuis, bij de St.
Stevenskerk, in de Karolingische
Kapel. Mooie verhalen zijn erover te
vertellen. Tussen de glazen wijn die
in elk restaurant opnieuw worden
geserveerd.
Zwervend van De Druivenkelder
naar Röisserie Le Havre en van
Rótisserie Le Havre naar De
Karseboom en van De Kkrscboom
naar restaurant Mariken vertelt een
gids over geschiedenis van de stad
en haar gebouwen.
De Hap Snap van Nijmegen. Trek er
maar een lange, lange avond voor
uit. Een latertje wordt het altijd.
Een latertje waarin je soms de
neiging hebt vork en mes definitief
terzijde te leggen. Want als je in het
Poortwachtershuisje zo heerlijk
van de gepocheerde zeewolf hebt
gesnoept, waarom zou je dan nog
aan de kalfsoesters willen in
Belvoir? Soms kost het moeite het
restaurant te verlaten. Omdat de
knieën na de vijfde gang bij de
meesten in het gemeen toch wel iets
door beginnen te zakken.
Hap-Snap door Nijmegen bestaat
uit een wandeltocht langs zeven
Nijmeegse restaurants. De
totaalprijs van diner, inclusief
een glas wijn bij elke gang en de
stadswandeling onder leiding van
een gids bedraagt f 99 per persoon.
Informatie: VW Rijk van
Nijmegen, St. Jorisstraat 72, 6511
TD Nijmegen, tel.080-22 54 46.
touringcar. Reserveren bij VW
Apeldoorn.
8 en 9 april
Amsterdam; Jaap Edenhal -
fietsvakantiebeurs.
15 april
Lisse; Glazenhal, Hobahostraat -
Keukenhofwandeltocht; 7,10,15,20
en 30 km.
19 t/m 22 april
Utrecht; Jaarbeurs - PCM show '89;
personal computerbeurs voor privé
en zakelijk gebruik.
21 april/ t/m 15 sept.
Alkmaar; Waagplein - traditionele
kaasmarkt. Alleen op vrijdag 10-12
22 april
Bollenstreek; bloemencorso.
23 april
Noordwijk; Kon.
Wilhelminaboulevard -
bezichtiging praalwagens
bloemencorso bollenstreek.
29 april t/m 1 mei
Lisse; bloemenmozaiekdagen.
29 april t/m 3 mei
Limmen; bloemenmozaiekdagen.
Bovenstaande gegevens zijn ontleend
aan de evenementenagenda van het
Nederlands Bureau voor Toerisme in
Leidschendam en informatie van VW-
kantoren, bet Leidsch Dagblad kan
niet aansprakelijk worden gesteld
voor afwijkingen in de verstrekte
gegevens.
Het idee stamt uit België.
Uiteraard. Zoiets kunnen ze
alleen daar maar bedenken. In
België immers laat men het wel
uit het hoofd een hele avond in
een enkele stamminee te blijven
hangen. Daar stapt men na een
half uurtje 'maar weer eens op'.
Om te zien of het bier in de
volgende knijp net zo kranig
schuimt als in al die andere reeds
bezochte etablissementen. En
allicht ontmoet men ook weer
eens andere mensen. Men moet
zijn gezichtsveld verbreden, niet
waar? Altijd maar weer
verbreden.
door
Rob van den Dobbelsteen
In Brugge bedacht men een variant
op die Odyssee langs de café's in de
binnenstad. Want wat met bier kan,
kan tenslotte ook met eten. Hier een
soepje, daar een stukje vlees, even
verderop een puddinkje en om de
hoek tenslotte een kopje
gloeiendhete espresso toe. De Tour
Voor de fantasierijke fietser heeft
de VW-Eindhoven een nieuwe rit
uitgestippeld: 'een strooptocht
langs smokkeipaden van abdij naar
abdij'. De bedoeling is dat de fietser
zich voorstelt hoe smokkelaars hier
vroeger hun waar over de grens
brachten. Om de verbeelding te sti
muleren kan de fietser tijdens zijn
'strooptocht' op zoek gaan naar een
flesje 'Nondejuke', de Belgische je
never. Er wordt echter niet verteld
in welke langs de route gelegen ca
fé's deze streekgebonden drank
wordt verkocht.
Het idee van deze sfeerfietstocht
is leuk, maar in de praktijk stelt hij
weinig voor. De zogenaamde
'smokkeipaden' zijn gewone fiets
paden zoals die overal in Nederland
te vinden zijn. Alleen de fantasierij
ke fietser kan zich in het met heide
begroeide landschap misschien
voorstellen hoe hier vroeger ge
smokkeld werd.
Ook het abdij-bezoek valt tegen.
Het vertrekpunt 'De Achelse Kluis'
(gelegen op de grens van Nederland
en België, tien kilometer te zuiden
van Valkenswaard) is niet toegan
kelijk voor toeristen. Het is een be
zinningscentrum en geen toeristi
sche attraktie. De 40 paters en broe
ders die in deze abdij wonen, wen
sen niet door de uitgelaten toeristen
gestoord te worden.
"Maar als vertrekpunt is het
leuk," vindt de gids van de VW-
Eindhoven. "De meeste fietsers vin
den het onaangenaam om zo maar
vanuit het niets een tocht te begin
nen. Nu rijden ze van de ene naar de
andere abdij. "Het eindpunt is de
Abdij van Postel in België. De fiets
route maakt geen ronde en is daar
om minder geschikt als dagtocht
voor mensen die van ver komen.
Vanaf de Achelse Kluis gaat de
route verder langs de Brabantse
dorpen Schaft en Borkel naar de
grensplaats Luyksgestel. Deze
plaats roept met zijn 'Kraaiepoot-
monument' enige herinneringen op
uit het Brabantse smokkelverleden.
Het monument legt de plaats vast,
waar talloze smokkelaars kraaiepo-
ten (een ijzeren voorwerp met vier
uitstekende punten waarvan er al
tijd een naar boven steekt) als hin
derlijk wapen tegen de douane uit
de smokkelauto's gooiden. Er staat
dan ook als opschrift bij dat "meni
ge automobilist en band op deze
plek is gestrand".
Na veertig kilometer fietsen arri
veert de fietser bij het eindpunt: de
Abdij van Postel in België. De om
geving is toeristsich aangekleed:
friettenten omringen de twaalfde-
eeuwse abdij.
De Abdij van Postel is wèl te be
zichtigen, maar er is weinig te zien.
De twaalfde-eeuwse abdijkerk
moet het centrum vormen, maar het
in de abdij gevestigde restaurant
trekt meer toeristen. Gelukkig kan
de toerist in het restaurant, aan de
binnenkant van de menukaart, le
zen wat de Abdij van Postel eigen
lijk voorstelt: "De essentiële taak
blijft een burcht te zijn van een
evenwichtig, integraal en rechtgelo
vig leven met een eeuwenoude
trouw aan de Paus als hoofd van de
kerk."
De Achelse
Kluis, het
vertrek
punt van de
rit.
(Foto gpd)
