De kneedster van miljoenenbenen
'Niets is moeilijker
dan een stap terug'
Janine Kok voelt zich volledig ingeburgerd bij AC Milan
René van der
Gijp rekent af
met imago van
verwend kind
ZATERDAG 18 MAART 1989
PAGINA 25
Naar eigen zeggen heeft langdurig blessureleed hem dan toch nog volwassen gemaakt. Tot
dusver genoot René van der Gijp de reputatie van een groot, verwend kind dat woekerde met
zijn voetbalaanleg. Bij elke club mislukte de Dordtse flierefluiter, wiens lichaam rond z'n
25ste al de contouren van een veteraan begon aan te nemen. Na vijftien maanden vrijwel niet
actief te zijn geweest vierde hij vorige week zijn rentree bij FC Aarau, een Zwitserse
degradatiekandidaat. Zowaar toont Van der Gijp zich eens niet liever lui dan moe. "Vroeger
interesseerde het me allemaal geen moer, maar nu wil ik sterker terugkomen dan ooit
tevoren. Om nog één keer de stap naar boven te maken".
door Martin Schoots
Nog geen half jaar geleden voelde
René van der Gijp het einde van zijn
voetbalcarrière meer dan ooit nabij.
Hij kwam tot het inzicht dat bij an
deren al lang was gerijpt: namelijk
dat hij met zijn onmiskenbare talen
ten bitter weinig had gedaan.
Langzaam herstellend van een slepende
enkelblessure, die hij bij zijn oude club
Xamax Neuchatel had opgelopen, bezon
Van der Gijp zich op z'n verleden en op
z'n toekomst. Amper 27 jaar en dan al het
lichaam van een vadsige veteraan die
achtereenvolgens door Sparta, Lokeren,
PSV en Xamax Neuchatel werd uitge
kotst. En bij z'n huidige werkgever, het
onaanzienlijke FC Aarau zouden ze nu
toch ook wel graag iets willen terugzien
voor het vele geld dat in hem is geïnves
teerd. Maar tot op heden, geeft het enfant
terrible toe, hebben ze niet erg veel van
hem mogen zien.
Spijt
Op het eerste gezicht lijkt René van der
Gijp ook in Zwitserland te leven over
eenkomstig de stelregel "een dag niet ge
lachen is een dag niet geleefd". Maar na
een urenlang, als vanouds met grappen
en grollen doorspekt betoog zet Van der
Gijp zijn gezicht warempel op ernstig.
"Ik heb ontzettend veel spijt", zegt hij.
"Zonder die blessure was ik waarschijn
lijk altijd dezelfde gebleven. En had ik
nooit ingezien dat ik verkeerd bezig was.
Tien jaar lang heb ik alleen maar voor
spoed gehad, goed op niveau gespeeld en
veel verdiend. Maar ik begrijp nu pas dat
ik nog steeds de vaste rechtsbuiten
van Oranje zou zijn geweest als ik me an
ders had gedragen. Als ik bepaalde din
gen niet had gezegd of gedaan. Maar ik
dacht dat het normaal was om Michels
bijvoorbeeld achter op zijn kop te slaan,
om maar wat te noemen".
De ontmoeting heeft plaats in het idyl
lische Castelvecchio Pascoli, dat veilig
ligt opgeborgen in de provincie Lucca.
Zijn club is voor een week naar Italië uit
geweken en bereidt zich in het schitte
rende Toscaanse berglandschap voor op
de tweede helft van het seizoen. Napoli
en de Russische nationale ploeg zijn er
ook geziene gasten. Het hooggelegen
complex is voorzien van alle comfort en
luxe (hotel, recreatiezalen, schitterend
Nagenoeg onopgemerkt, in de
slagschaduw van het trio Gullit-Van
Basten-Rijkaard, voegde zich aan het
begin van dit seizoen nog iemand met
een Nederlands paspoort bij AC Milan.
Naam: Janine Kok. Beroep: fysio
therapeute. Clubeigenaar Silvio
Berlusconi was zó tevreden over het
revalidatieproces van de aan zijn enkel
geopereerde Marco van Basten dat 'La
Cocq', zoals ze in Italië wordt genoemd,
aan het begin van dit seizoen een
éénjarig contract werd aangeboden. Als
vrouw kwam zij zodoende terecht in een
typische mannenwereld.
door Martin Schoots
Een reeks van snel op elkaar volgende
gebeurtenissen. Op je 24ste met het pas
behaalde diploma fysiotherapie op de
trein stappen om in Como de eerste de
beste gouden gids van de pagina ortho-
peden te ontdoen. En dan vervolgens alle
op die bladzijde vermelde praktijken af
lopen. Met als resultaat dat je na één dag
al vier toezeggingen op een baan hebt,
waaruit je er uiteindelijk twee zult kie
zen. Daarna vanwege de contacten die je
opdoet tijdens je net begonnen werk
zaamheden te worden gevraagd door één
van de grootste voetbalbedrijven van Ita
lië. Door de Associazione Calcio Milan in
dit geval de voor miljarden lires verze
kerde benen van de contractspelers te
behandelen. Wordt hier een jongens
droom naverteld? Of is het juist de recon
structie van een meisjesdroom?
Leuk land
Het is werkelijkheid. Althans, het zijn de
belevenissen van Janine Kok. Ze presen
teert zich als een meid die het avontuur
niet schuwt. "Laat ik zeggen dat ik ge
woon de dingen doe die ik leuk vind. In
Nederland blijven zag ik niet zitten. Niet
eens zozeer omdat de kans op werk niet
al te groot is, maar meer omdat het reizen
me in het bloed zit. Duitsland viel voor
mij af, dat land ligt me gewoon niet. In
Zwitserland is het moeilijk een werkver
gunning te krijgen. Dus kwam ik terecht
in Italië, toch wel een leuk land om te wo
nen. Via-via kwam in contact met Tava-
na, de dokter die later aan het hoofd van
de medische stafvan Milan zou komen te
staan. Die man had al verscheidene atle
ten verwezen naar Como, naar de prak-
(foto ANP)
training. Wie mij kent zal het niet gelo
ven, maar ik heb nu méér kilometers in
de benen dan Steve Cram voor Seoul.
Twee keer zeveneneenhalve kilometer
per dag. Dat heb ik nog nooit gedaan.
Maar ik wil terugkomen. Ik zag een half
jaar geleden het einde van mijn carrière
naderen, echt, ik dacht dat het afgelopen
Gedreven
Gedreven lijkt Van der Gijp. Hij brengt
een correctie aan, Van der Gijp is gedre
ven. Voor het eerst in z'n leven ergert hij
zich nu aan zaken waaraan hij zich nooit
heeft gestoord. "Als mijn medespelers
fouten maakten interesseerde me dat
werkelijk geen bal. Nu erger ik me daar
wild aan. Dat is me nog nooit gebeurd.
Van het positiespel klopt hier vaak geen
moer. Pupillenvoetbal lijkt het wel. Met
de trainer, met Frank, ben ik bezig om er
enige verbetering in aan te brengen. Sa
men praten we veel en proberen we er
voor te zorgen dat in elk geval de links
back niet bij de rechtsbuiten buitenom
gaat. Ja, dat gebeurt nu nog steeds. Hij
wil dat ik midden-midden speel, zodat ik
veel aan de bal ben. En dat doe ik dan. Ik
heb al veel partijen gespeeld de laatste
weken. Ik ben er klaar voor. Van mijn en
kel heb ik haast geen last meer. En ik heb
door die looptrainingen een conditie die
beter is dan ooit".
Van der Gijp begint dan te vertellen
over de ervaringen die hij heeft opge
daan in een oefenpartijtje tegen een Itali
aanse ploeg uit de serie C. Het moet hem
eerlijk van het hart, zijn collega's hebben
hem niet kunnen bekoren. "Het is alsof
we allemaal Platini'tjes hebben. De bal
bespelen ze allemaal met buitenkant
voetje. Gek word ik er van. Moet je die
gozer daar zien. Nee, zijn naam noem ik
niet, dan krijg ik weer gezeur. Maar die
knul komt elke dag naar de training in
een gigantische Porsche. Helemaal met
leer bekleed. Fantastisch. En als hij dan
uit die wagen stapt, denk je: daar heb je
hem, eindelijk, onze vedette. Nu gaat het
gebeuren".
"Maar ik praat nu wel over onze water
drager op het middenveld", merkt de af
getraind ogende voetballer op. "Voor
drie ton schoon per jaar loopt hij hier
rond. En als je hem dan zegt dat dat veel
is, dat er bij Ajax of Feyenoord geen spe
ler rondloopt die dat heeft, dan kijkt-ie je
aan met een blik van: man, waar heb je
het over? Dat snapt hij niet".
Storend
"En dat vind ik dan weer vreemd. Dat
zijn dingen die me storen. Zoals het me
stoort dat ik hier geen erkenning krijg. Ik
kan hier tien jaar door de stad lopen zon
der dat iemand me herkent. Ze zien me
hier als een soort ober. Je verdient gigan
tisch, maar iedereen kan van alles tegen
je roepen. Alles is bij mij geleidelijk ge
gaan. Steeds een stapje hoger. Sparta,
Lokeren met Lato, Elkjaer-Larsen, noem
ze maar op. PSV. Maar er is niets moeilij
ker dan een stap terug".
Geld vergoedt blijkbaar niet alles in de
ogen van een voetballer bij wie de wijs
heid na vele jaren toch nog lijkt te zyn ge
komen.
gelegen velden); het ziet er allemaal zo
mondain uit dat vermoedelijk alleen de
rijkere clubs uit het internationale voet
bal er in trainingskamp kunnen gaan.
FC Aarau mag internationaal dan geen
enkele impact hebben, de club moet wel
degelijk tot de kapitaalkrachtige in Eu
ropa worden gerekend. Hoe merkwaar
dig dat ook moge klinken, Van der Gijp
verdient er meer dan hij bijvoorbeeld bij
PSV ooit heeft gedaan. Bij de modale
Zwitserse club staat hij op de loonlijst als
de best betaalde speler. En al laat hij wij
selijk geen bedragen over de lippen ko
men, afgaande op de salarissen die zijn
collega's schijnen te verdienen moet Van
der Gijp minimaal een half miljoen netto
per jaar ontvangen.
Voor het geld
"Ja, het geld is goed", beaamt hij. "En als
je me nu vraagt waarom iemand van Xa
max Neuchatel, een club die internatio
naal al geen grote naam heeft, naar FC
Aarau gaat, dan zeg ik: hoofdzakelijk
voor het geld. Daar kwam dan nog bij dat
deze club de enige was die me gebles
seerd wilde kopen. Als ik naar mijn por
temonnee kijk heb ik het niet slecht ge
daan. Aan de andere kant ben ik mis
schien niet zo slim geweest, zeg maar ge
rust dom".
Geregeld keert hij met zijn gedachten
terug naar december 1987. René van der
Gijp kwam na het maken van een sliding
frontaal in botsing met een medespeler.
Zijn rechter enkel, die eigenlijk al langer
opspeelde, verdraaide hij volledig.
Kraakbeen, scheenbeen, van alles brak
af, botsplinters doorkliefden zijn vlees.
Een operatie, die gepaard ging met 50
hechtingen, was noodzakelijk.
De chirurgische ingreep was in feite
het begin van een lange lijdensweg die
pas vorige week zaterdag het eindpunt
bereikte. Van der Gijp: "Ja, het was
moeilijk. Wat me tien jaar lang bespaard
is gebleven heb ik in één jaar voor m'n
kiezen gekregen. Het herstel verliep
traag. Eigenlijk hoopte ik te worden uit
geleend aan een andere club. Met zestien
interlands en PSV als oude club moet het
toch wel lukken om naar pakweg Ein-
tracht Frankfurt of Toulon te gaan. rede
neerde ik op een gegeven moment".
"Neuchatel zag ik absoluut niet meer
zitten. Met Gress, de trainer, had ik al van
het prille begin af problemen. Een idioot.
Op de eerste dag dat ik hem zag riep hij al
dat-ie de Europacup 1 met ons wilde win
nen. Om een lang verhaal kort te maken:
FC Aarau was de enige die me met bles
sures en al wilde overnemen. Nee, ik heb
er nooit om gevraagd en eigenlijk wilde
ik ook niet naar die club. Ik heb ze dan
ook gezegd: jullie kunnen me niet beta
len. Maar tot mijn grote verbazing namen
ze mijn salaris helemaal over. En aan
Neuchatel betaalde de club zeseneenhal-
ve ton. Daar dachten ze ook: houden we
er nog wat aan over".
Afhaken
Van der Gijp wilde zich waarmaken in
zijn nieuwe omgeving, maar al spoedig
moest hij afhaken. De enkel verminder
de zijn van nature toch al geringe actiera
dius tot vrijwel nihil. "Het ging niet. Vier
wedstrijden heb ik in augustus gespeeld.
Met pijnstillers. Voor elke wedstrijd nam
ik er telkens drie van vijftig gram. De
pijn was weg, ik heb nog twee keer ge
in. De ene keer door niet te veel te praten.
En de andere keer door juist voor aflei
ding te zorgen. Desnoods door de stereo
installatie keihard aan te zetten. Ook op
die punten ben je met iemand bezig".
Het was Silvio Berlusconi zelf die het
voornemen om Kok te contracteren op
de zomerse stafvergadering bekend
maakte. En passant deed hij haar de
voorspelling aan de hand dat ze het niet
makkelijk zou krijgen in het typische
mannenwereldje. Het is meer dan eens
gebleken dat de almachtige voorzitter
geen woord te veel heeft gezegd.
"Toen ik hier voor de eerste keer
kwam, zag ik de doktoren al fluisteren.
En uiteindelijk kwamen ze toen met het
verzoek of ik Marco niet bij mij thuis kon
behandelen. Ik heb toen heel simpel ge
zegd: oké, maar dan moeten wel alle
spullen, alle apparaten worden overge
bracht naar Como. Toen zag ik ze dus wel
even denken. Tja, ik snap het allemaal
wel. In Italië ligt het allemaal heel gevoe
lig. Een Italiaanse vrouw had deze baan
nooit kunnen krijgen. Het feit dat ik als
vrouw Marco behandel, betekent voor
vele mensen automatisch dat ik een ver
houding met hem heb".
Hoe preuts Italië nog altijd is, wordt
bevestigd door het volgende relaas van
Janine Kok. "Er werd een speciale be
handelkamer ingericht in het hoofdge
bouw van het trainingskamp Milanello.
Om te voorkomen dat ik in de kleedruim
ten zou komen. En als ik er kwam moest
ik kloppen. Ik vond dat maar zenuwach
tig gedoe. Nu loop ik in en uit".
Blond
Dat ze bij de spelers een streepje voor
heeft, dat is haar intussen wel duidelijk.
"Misschien ook omdat ik blond ben,
word ik door de spelers op handen gedra
gen. Maar wat ze achter m'n rug zeggen
weet ik natuurlijk niet. Daar verdiep ik
me ook niet in. Maar sommigen hebben
blijkbaar toch de drang om zich even te
presenteren. Die komen heel toevallig
met geopende badjas de behandelkamer
inlopen. Ik doe dan maar net alsof ik niks
scoord. Maar eigenlijk kon het niet, te
meer omdat ik last kreeg van verschrik
kelijke maagkrampen. Voor en tijdens
de wedstrijdbespreking ging ik bijna
strompelend naar de wc. Het ging op een
gegeven moment echt niet meer. En daar
kreeg ik me een hoop gezeur aan m'n
kop, niet te geloven. Er werd mij verteld
dat ik als vedette was binnengehaald en
er werd mij ook gevraagd: weet je wel
wat je hier verdient?".
Het vervelende voor Van der Gijp was
dat hij voor de beantwoording van deze
vraag niet meer kon verwijzen naar zijn
beschermheren. De president, de mana
ger en de trainer, uitgerekend zij die wis
ten wat er echt met hem aan de hand was,
waren intussen afgetreden of ontslagen.
Toen in januari de Westduitser Wolfgang
Frank, die als spits ooit nog bij AZ heeft
gespeeld, Kotska als trainer opvolgde,
besloot Van der Gijp het over een andere
boeg te gooien.
"Er is toen besloten dat ik via intensie
ve fysiotherapie en looptraining moest
terugkomen. Ja, je hoort het goed, loop-
René van der Gijp als rechtsbuiten van Oranje: liever lui dan moe.
Janine Kok behandelt de enkel van Marco van Basten: "Hij is niet de gemakkelijkste".
tijk waar ik ben begonnen. Het contact is
naderhand nog verstevigd".
Ruim een jaar geleden werd Marco van
Basten in het AMC-ziekenhuis operatief
verlost van een enkelblessure, een
kwetsuur die nog uit zijn Ajax-tijd stam
de. Met haar inbreng in het gunstig verlo
pen revalidatieproces van de huidige Eu
ropese voetballer van het jaar verschafte
Janine Kok zich in feite een entree bij
Milan.
"De club stond er op dat Marco in Ita
lië zou worden behandeld. Tavana had
goede ervaringen met me, bleef maar
mensen naar me toe sturen en vroeg me
of ik zorg wilde dragen voor Van Bastens
herstel. Ik ben toen meegegaan naar Am
sterdam. We hebben er met Marco over
gesproken, want die moest het natuur
lijk zien zitten. We zijn vervolgens aan de
slag gegaan. Het was moeilijk. Er zaten
nogal wat inzinkingen in die maanden
dat we bezig zijn geweest. Pijn. Zwellin
gen. Het lag nogal gecompliceerd alle
maal: de enkelbanden waren vastgezet
en er waren botsplinters verwijderd".
Depressief
"En hij zat natuurlijk steeds met die ene
vraag: hoe kom ik ooit weer het veld in.
Voor mij was het ook allemaal niet een
voudig, Marco is niet de makkelijkste.
Maar na een tijdje leer je iemand kennen,
dan leer je in te zien wanneer iemand de
pressief is en stel je je daar vervolgens op
