'Rassenwaan zit nog in ons allemaal'
Gehandicapt genie
Haat-liefdeverhouding tussen antipolen
Alan Parker, regisseur van 'Mississippi burning':
VRIJDAG 17 MAART 1989
PAGINA 19
Sublieme Dustin Hoffman in 'Rain man'
'Rain man'; regie Barry Levinson; hoofdrollen:
Dustin Hoffman en Tom Cruise; theaters Lido.
Leiden en Euro, Alphen
Autistische mensen leven in hun ei
gen wereldje. Ze reageren niet op
andere mensen, hebben nauwelijks
contact met anderen. Hun motoriek
is opvallend, met vaak zich herha
lende bewegingspatronen. Ze kun
nen alles zien, horen, voelen en rui
ken, maar maken vaak de indruk
zich niet van hun omgeving bewust
te zijn. Autistische mensen hebben
grote weerstand tegen veranderin
gen en houden daarom dwangmatig
vast aan allerlei vaste gewoonten.
Wordt hun dagelijkse leefpatroon
doorbroken dan volgen vaak heel
heftige paniekreacties. Autisme
komt voor bij ongeveer vijf op de
10.000 mensen.
Maar ondanks deze contactstoor
nis (waarschijnlijk veroorzaakt
door een organische hersenstoor-
nis) zijn autistische personen niet
gek. De handicap komt voor onder
alle verstandelijke niveaus, van
zwakzinnig tot geniaal. Een opval
lend verschijnsel onder autisten is
verder dat ze vaak een buitenge
woon goed geheugen hebben.
In 'Rain man' is Dustin Hoffman
een begaafde autistische man (Ray
mond), die hoewel contactgestoord,
over een fotografisch geheugen
blijkt te beschikken. Hij heeft een
groot deel van zijn leven in een te
huis doorgebracht als hij toevalli
gerwijs met zijn broer Charlie (Tom
Cruise) wordt geconfronteerd.
De veel jongere Charlie weet niets
van het bestaan van Raymond af tot
het overlijden van zijn vader: de er
fenis van drie miljoen dollar gaat
naar zijn oudere broer. De ambitieu
ze autohandelaar met financiële
problemen kan de schok nauwe
lijks verwerken: Raymond krijgt
het geld maar heeft geen enkel be
sef van de waarde van geld.
Uit wraak ontvoert Charlie zijn
broer om zo zijn erfdeel van ander
half miljoen terug te krijgen. Maar
de reis naar huis verandert Charlie.
Hij ontdekt de bijzondere gave van
zijn broer - die hij eerst als een dom
me idioot beschouwt - en komt er
achter dat Raymond nog alles van
vroeger weet. Charlie komt er in
eens achter dat zijn broer de 'rain
man' is, de man die hem als kind
slaapliedjes voor zong.
Charlie besluit de voogdij voor
Raymond voor zich op te eisen. De
in het verleden zo ongevoelige jon
geman is tot inkeer gekomen. Hij
beseft zijn fouten en wil de zorg
voor zijn broer op zich nemen. En
hoe kan ook anders in zo'n verhaal:
het geld geld doet er dan niet meer
toe.
Dustin Hoffman heeft aan de rol
van Raymond een zware kluif ge
had. Een jaar had hij er voor nodig
om zich het autistische gedrag ei
gen te maken. En dat is vooral: het
niet uiten van emoties. Hoffman
slaagt er op wonderbaarlijke wijze
in gedurende de hele film toonloos
te spreken, zijn gezicht uitdruk
kingsloos te houden en niemand
recht aan te kijken. Uit alle gebaren
blijkt Raymonds angst voor de gro
te boze wereld. De contactgestoor
de Raymond is een uiterst boeiende
persoonlijkheid die Dustin Hoff
man tot in alle details toe zeer knap
'neerzet'. In 'Tootsie' speelde
hij al eens een rol die zeer ver van
hem af lag, hij doet dat nu weer.
Raymond komt door zijn ontvoe
ring in de echte wereld terecht en
weet niet wat hem overkomt. Zo
staat hij midden op een zebrapad
stil als het verkeerslicht rood wordt.
Een automobilist stapt woedend uit
en vraagt waarom hij niet door
loopt., Raymond begrijpt er niks
van: rood licht en de tekst 'don't
walk' betekent toch dat hij niet mag
doorlopen?.
Het onbegrip is wederzijds. Char
lie vindt Raymond in eerste instan
tie 'een achterlijke idioot'. Wie durft
er nou niet in een vliegtuig te zitten?
Raymond noemt uit het blote hoofd
een heleboel vliegtuigongelukkken
op en is niet over te halen. Vlak voor
het instappen krijgt hij een psycho
tische aanval. Raymond begint wild
te schreeuwen en op zijn eigen
hoofd te beuken. Autistische men
sen hebben in panieksituaties de
neiging zichzelf te verwonden. Er
zit niks anders op dan de reis met de
autd" te vervolgen.
En het is vooral dankzij de sublie
me rol van Dustin Hoffman dat deze
'handicap-film' boven andere soort
gelijke films uittorent. Het verhaal
is niet zo bijzonder, loopt Ameri
kaans-goed af en Tom Cruise mag
weer opdraven als de gladde stoere
jongen. Maar met Raymond, de
'rain man', moet iedereen zeker
kennis maken.
ERNA STRAATSMA
BIOSCOPEN
Tom Cruise en Dustin Hoffman in 'Ra
The beekeeper'; regie: Theo Angelopoulos;
De Griekse filmer Theodore Ange
lopoulos bracht met de vertoning
van twee van zijn films op het Film
festival van Rotterdam in 1973 de
pers volledig in verwarring. Men
kon geen zinnig woord zeggen over
inhoud, genre of politieke strekking
van de film. De enige film van Ange
lopoulos die daarna nog weieens in
de filfnhuizen te zien is geweest is
'O'Megalexandros' (1980). Met zijn
tergend trage tempo wist deze als
meesterwerk aangemerkte, bijna
vier uur durende film de meeste toe
schouwers ver voor het einde de
zaal uit te jagen.
De twee films van Angelopoulos
die in februari jl. op het Rotterdam
se filmfestival waren te zien, zijn
aanmerkelijk toegankelijker.
'Landschap in de mist' (1988) wordt
algemeen als de meest geslaagde
van de twee beschouwd, maar ook
'The beekeeper' heeft degene die er
de tijd voor wil nemen genoeg te
bieden.
De onvermoeibare Marcello Ma-
stroianni speelt de rol van een im
ker die zijn jaarlijkse reis van het
noorden naar het zuiden van Grie
kenland onderneemt om met zijn
bijen de juiste samenstelling ho
ning te verkrijgen. De film opent
met het uithuwelijken van zijn
dochter. Typerend is dat Ange
lopoulos niet de moeite neemt de
personages en hun verhoudingen
uitgebreid te introduceren. Aan de
houding van de hoofdpersoon moe
ten we afleiden dat hij een vreemde
in huis is en blijkbaar reeds lange
tijd van zijn vrouw gescheiden leeft.
Wanneer het bruidspaar vertrokken
is, klimt de imker in zijn vrachtwa
gentje om de bijenroute te volgen.
In een café heeft hij afgesproken
met enkele collega's. In de loop der
jaren is hun aantal enorm geslon
ken, zij behoren duidelijk tot een
uitstervend ras. Voordat hij goed en
wel op weg is belandt een jong, aan
trekkelijk meisje na een ruzie met
haar vriend in zijn auto. De hele film
zal verder geuld worden met de
vreemde haat-liefde verhouding
tussen deze twee antipolen. De im
ker draagt zichtbaar een heel leven
met zich mee, zonder dat wij als toe
schouwers ook maar het geringste
vermoeden hebben van wat zich in
het verleden afgspeeld heeft. Het
meisje leeft van dag tot dag, van het
ene pleziertje naar het volgende ge
not.
Wat de twee personen gemeen
schappelijk zouden kunnen hebben
op hun tocht blijft even onduidelijk
als de bedoelingen van de regisseur.
Dat neemt niet weg dat de film je als
toeschouwer een vaag en onbe
stemd, enigszins melancholiek,
maar prettig gevoel geeft en dat is
meer dan je van menige film kunt
zeggen.
LEONARD ENGEL.
BERLIJN (GPD) "Mississipi
burning' is geen actie-film. Het
is een thriller. Hij gaat over ras
sendiscriminatie, maar deson
danks is de film primair be
doeld als entertainment. Maar
het onderwerp doet er wel dege
lijk toe. Ik denk dat goed enter
tainment altijd ergens over
gaat".
door
Pieter van Lierop
Regisseur Alan Parker zegt het over
de film die hoofdrolspeler Gene
Hackman in Berlijn de Acteursprijs
opleverde en die in zeven categorie
ën kans heeft op 29 maart Oscars te
winnen. In Amerika heeft 'Mississi
pi burning' tevens veel mensen
kwaad gemaakt. De film ging giste
ren in Nederlandse première.
Alan Parker is eraan gewend
films te maken die controverses op
roepen. Naar aanleiding van 'Mid
night Express' werd hem tien jaar
geleden verweten Turken op racis
tisch wijze te hebben belicht. Nu
met 'Mississippi burning' heeft de
Brit een anti-racistische film ge
maakt en alweer is het niet goed.
- In Amerika wordt tegen uw film
ingebracht dat 'Mississippi bur
ning' het voorstelt alsof het alleen de
blanken geweest zijn die zich te weer
hebben gesteld tegen de rassendis
criminatie in de zuidelijke staten,
terwijl de zwarten daar passief bij
hebben zitten toekijken. U zou de
zwarte activisten van de Burger-
rechten-beweging tekort hebben ge
daan.
"Ik vind het helemaal niet erg dat
over mijn films ruzie wordt ge
maakt. Daar zijn ze voor. Hoe meer
er over een onderwerp als racisme
gepraat wordt, des te beter het is.
Racisme is nog steeds een onder
schat kwaad, dat wat Amerika be
treft niet tot het verleden beperkt is.
En het is ook zeker geen fenomeen
dat tot Amerika beperkt blijft. Wij
zijn hier momenteel in Duitsland,
hier hoeven we ook niet zo ver in de
historie terug te gaan om iets over
rassenwaan tegen te komen. Het zit
in ons allemaal, nog altijd".
"Even goed zijn de tegen mijn
film ingebrachte bezwaren onzin.
Mijn film gaat helemaal niet over de
Burgerrechten-beweging, maar
over drie activisten van die bewe
ging die in 1964 spoorloos waren
verdwenen en die door leden van de
Ku Klux Klan bleken te zijn ver
moord. Natuurlijk weet ook ik ver
duveld goed wat Martin Luther
King en andere zwarten voor moe
digs hebben gedaan in hun streven
naar rassenintegratie. Maar dat
heeft niets te maken met het verhaal
Alan Parker: 'Ik vind het heel goed dat er over mijn films
van deze film. In de staat Mississip
pi is het zwarte verzet tegen het ra
cisme veel minder manifest ge
weest dan elders, omdat de blanke
terreur daar ook veel erger geweest
is dan elders. De intimidatie had het
effect dat de Ku Klux Klan ermee
beoogde".
"Ik voer fictieve personages op:
twee mannen van de FBI die deze
moordzaak toen hebben opgelost.
Onder anderen werden de sheriff
van het stadje Philadelphia en diens
eerste assistent gearresteerd. Dat is
wat de FBI, werkelijk waar, inder
tijd gedaan heeft. Waarmee niet ont
kend wil zijn dat FBI-chef Hoover
zelf een notoire racist is geweest,
want dat was hij wel degelijk. Maar
hij was domweg verplicht om die
driedubbele moord in Philadelphia,
Mississippi op te lossen. Omdat mi
nister van justitie, Robert Kennedy,
hem onder druk had gezet en omdat
ook de media er een grote affaire
van gemaakt hadden. Vooral na
tuurlijk omdat er ineens ook blan
ken slachtoffers waren geworden
van de Ku Klux Klan".
'Toen ik de oorspronkelijke
script-opzet van de film in handen
kreeg, wist ik helemaal niet dat er
waar gebeurde feiten aan ten grond
slag lagen. Dat script zag er ook veel
meer uit als een detective-film. Pas
toen ik me in de achtergronden ging
verdiepen, raakte ik gefascineerd
door de werkelijke toedracht en wil
de ik dat die ook meer benaderd zou
worden in 'Mississippi burning'.
Daar is het toen een veel meer poli
tieke film van geworden, wat mijn
Amerikaanse producenten hele
maal niet zo leuk vonden. In Ameri
ka vindt men politieke films ris
kant. Dat is ook waarom ze altijd
schrik hebben voor het Festival van
Berlijn, omdat films hier vooral op
hun politieke merites worden door
gemeten. Ze zijn niet eens zo zeer
bang hier te worden gewogen en te
licht bevonden, want in de States
ziet men dat eerder als een compli
ment. Ze vinden het veel enger om
in Berlijn te worden bekroond,
want dat ondergaan ze als een 'kus
des doods'. Maar met voor 'Missis
sippi burning' al zeven Oscar-nomi
naties op zak, hoeven we nergens
meer bang voor te zijn".
Amerika
- Als de Amerikaanse producenten
zo benauwd zijn, waarom geeft u er
als Engelsman dan toch de voor
keur aan om in Amerika te werken?
"Omdat op tal van gebieden -
technisch, financieel - hier toch
meer mogelijk is dan in Engeland.
Ik ben Brits regisseur, maar ik ben
gaan filmen uit geestdrift voor
Amerikaanse films. En ik verbeeld
me dat ik redelijk tegen de Ameri
kaanse producenten ben opgewas
sen met het prestige dat ik inmid
dels vergaard heb. Ik krijg een grote
vrijheid bij de films die ik maken
wil. Uiteindelijk heb ik 'Mississippi
burning' toch kunnen maken op de
manier die ik nodig vond. Ik mag
zelfs de acteurs kiezen die ik heb
ben wil. En dat is nog zoiets dat me
in Engeland niet beviel. Ik houd
niet van Engelse acteurs. Ze hebben
een wereldwijde reputatie en ook ik
bewonder wel wat ze doen, alleen ik
geloof ze nooit. Ik heb er intens van
genoten om met Gene Hackman te
kunnen werken. Warren Beatty zegt
dat Gene de beste acteur is die ze
hebben in de States. Ik ben geneigd
het met hem eens te zijn. Gene doet
niet mee aan al dat opgefokte com-
petitie-gedoe. Geen kapsones. Hij
doet wat je van hem verlangt en je
ziet hem bijna niet acteren. Zo sub
tiel".
- Was dat met Mickey Rourke en
Robert de Niro wellicht anders toen
u 'Angel heart' maakte?
"Dat mag je wel stellen ja. Mickey
is het tegendeel van Gene Hack
man. Mickey blijft maar zoeken en
tasten en bijslijpen. Dan wil hij het
nog eens zo proberen of zo. De Niro
is precies zo. En die twee wilden el
kaar op de set dolgraag uittesten.
Fascinerend om mee te maken. Ze
hadden goddank betrekkelijk wei
nig scènes samen in 'Angel heart',
maar die paar scènes - dat mag je
best weten - hebben verhoudings
gewijs waanzinnig veel tijd gekost".
Toeval
- Plotseling zien we kort achter el
kaar 'Talk radio' van Oliver Stone,
'Betrayed' van Costa-Gavras en nu
'Mississipi burning'. Allemaal films
die racisme als thema hebben. Wat
is daar de verklaring voor?
"Ik weet niet of daar wel een ver
klaring voor te geven valt. Je hebt
het over drie films op de paar hon
derd die er jaarlijks in Amerika ge
maakt worden. Je moet niet verge
ten dat aan een film minimaal an
derhalf jaar gewerkt wordt en vaak
zelfs nog veel langer. Dan is het
stom toeval als op een gegeven mo
ment schijnbaar verwante films
vrijwel tegelijkertijd in de bioscoop
komen. Maar racisme is een belang
rijk onderwerp dat nog wel een paar
goede speelfilms waard is. Het
blijkt ook sterk uit de film van Oli
ver Stone, die een intelligente man
is: Hij heeft indertijd het scenario
van 'Midnight Express' geschreven.
Met 'Betrayed' ben ik minder geluk
kig. Ik houd over het algemeen al
niet van Costa Gavras-films omdat
hij als specialist in politieke thril
lers meestal zaken simplificeert. En
wat er aan 'Betrayed' mis is, mag je
zelfs ernstig noemen. Die film gaat
over fantastische samenzweringen,
waardoor Costa-Gavras de Ameri
kanen de kans gegeven heeft zijn
hele film schampertjes weg te la
chen, terwijl in de grond 'Betrayed'
wel degelijk een realistische weer
gave biedt van een racistische men
taliteit die je overal in Amerika kunt
tegenkomen".
- U wordt vaak verweten van dik
ke effecten te houden. De shots van
de brandende huizen in 'Mississippi
burning' zijn niet enkel angstaan
jagend, ze zijn ook mooi om naar te
kijken.
"Het is niet waar dat ik dingen ex
tra mooi probeer te filmen. Ik pro
beer alleen de dingen te filmen zoals
ze zijn. Ik bedoel, het mooiste licht
dat er bestaat is het licht zoals het
daarginds door dat raam naar bin
nen valt. Maar het kost een zeker
vakmanschap om dat zo op film ge
registreerd te krijgen. Je loopt de
kans om van mooifilmerij verdacht
te worden als het je lukt, omdat we
vaak vergeten om behoorlijk om
ons heen te kijken en waar te nemen
hoe mooi natuurlijk licht vaak is. En
omdat we tegelijkertijd gewend zijn
geraakt aan de lelijkheid van tv-
beelden waarbij altijd een overdosis
kunstlicht op onderwerpen wordt
gekwakt, zodat men zeker kan zijn
dat alles er scherp op zal komen.
Maar het is wel waar dat ik probeer
dingen krachtig te maken, drama
tisch sterk uit te buiten. Daar zijn
het speelfilms voor. Ik maak nu een
maal geen documentaires".
OP)NIEUW
'Ram man' Lido, Leiden en Euro, Al-
'Cry freedom' - Greenway, Voorscho-
'Big business' - Greenway, Voorscho-
'Wish you were here' - Greenway,
BLIJVERS
'The accused' - prachtige rol van Jodie
Foster in 'rechtbankfilm' over ver
krachting - Lido, Leiden
'The bear' - 'acterende' beren in senti
mentele natuurfilm van Jean Jacques
Annaud - Euro, Alphen en Lido, Lei-
'The dead pool' - Inspecteur Harry Cal
lahan (Clint Eastwood), alias Dirty
Harry, wederom in actie - Lido, Leiden
'Cocktail' - romantisch niemendalletje
met Tom Cruise als ambitieuze bar
keeper - Luxor, Leiden en Euro, Al-
'Who framed Roger Rabbit' - knap
spektakel brengt acteurs en stripfigu
ren in één film - Lido, Leiden
'Jan Rap en z'n maat' - rommelige ko
medie over randgroepjongeren in een
opvanghuis - City, Katwijk
'A fish called Wanda' - John Cleese in
sprankelende komedie over haat-lief
de-verhouding tussen Amerikanen en
Engelsen - Lido, Leiden en Euro, Al-
'Willow' - overdadig sprookjesspekta
kel over lilliputter en avonturier die
het opnemen tegen boze koningin -
Greenway, Voorschoten
'Frank en Frey' - Walt Disney-succes
opnieuw in roulatie - Euro, Alphen en
City, Katwijk
'Kamers voor vrienden' - Rex, Leiden
'De ondraaglijke lichtheid van het be
staan' - stijlvolle en elegante ver
filming van roman van Milan Kundera
- Trianon, Leiden
'Big' - innemend spel van Tom Hanks
als volwassen kinderziel - City, Kat
wijk
'Bambi' - Greenway, Voorschoten
DEN HAAG
'The accused' - Asta (463500), 16 jr.
'The bear" - Asta. al.
'Betrayed' - Asta, 16 jr.
'The accidental tourist' - Babylon
(471656), al.
'Mississippi burning'- Babylon, 12 jr.
'Laura Lev' - Babylon, 16 jr.
'Cocktail' - Cineac (630637), al.
'The dead pool' - Cineac. 16 jr.
'Rain man' - Cineac, al.
'Rain man' - Metropole (456756). al.
Gorillas in the mist' - Metropole. al.
'Jan Rap en z'n maat' - Metropole, al.
A fish called Wanda' - Metropole. al
'Who framed Roger Rabbit' - Metropo
le. al.
'Mujeres' - Metropole, al.
'Cocktail' - Odeon (462400), al.
'Moon over Parador' - Odeon, al.
Fright night 2' - Odeon, 16 jr.
'Big' - Odeon, al.
'Lost in Amsterdam' - Studio 656402).
16 ir-
'Heat and sunlight" - Studio, 16 jr.
'De ondraaglijke lichtheid van het be
staan' - Studio, al.
'Intervista' - Studio, 16 jr.
AMSTERDAM
'Mujeres' - Alfa (278806), al.
'The accidental tourist' - Alfa, al.
'Track 29' - Alfa, 12 jr.
'Bagdad cafe" - Alfa, 16 jr.
'Rain man' - Alhambra (233192), al.
'A fish called Wanda' - Alhambra. al.
'Rain man' - Bellevue Cinerama
(234876), al.
'Gorillas in the mist' - Cinerama, al.
'The accused' - Calypso (234876), 16 jr.
'Big' - Calypso, al.
'A chorus line' - Cinecenter (236615),
al.
'Beyond therapy' - Cinecenter. 16 jr.
'De ondraaglijke lichtheid van het be
staan' - Cinecenter, al.
'Paura e amore' Cinecenter, 16 jr.
'A winter tan' - Cinecenter, 16 jr.
'The bear' - Cinema, al.
'Cocktail' - Cinema, al.
'Moon over Parador' - City (234579), al.
'Die hard' - City, 16 jr.
'Stormy monday' - City, 16 jr.
'Midnight run' - City, al.
'The dead pool' - City, al.
'Fright night 2' - City, 16 jr.
'Cocktail' - City, al.
'Vincent' - Kriterion (231708), 16 jr.
'Salaam Bombay' - Kriterion, 16 jr.
'Daisy may' - Parisien, 18 jr.
'Telefono rosso' - Parisien, 18 jr.
'Een verhaal van de wind' - The Movies
(245790), 16 jr.
'Intervista' - The Movies, 16 jr.
'La lectrice' - The Movies. 16 jr.
Betrayed' - Tuschinski (262633), 16 jr.
'Jan Rap en z'n maat' Tuschinski, al.
'The bear' - Tuschinski, al.
'Punchline' - Tuschinski, al.
'The accused' - Tuschinski, al.
'Rain man' - Tuschinski. al
'Who framed Roger Rabbit' - Tus
chinski Cineac (243639), al.
'A fish called Wanda' - Tuschinski Ci
neac, al.
'Laura Ley' - De Uitkijk (237460), 16 jr.
TELEVISIE
Twee mannen ontmoeten elkaar
toevallig tegen in 'A month in the
country'. Ze hebben beide dezelf
de traumatische oorlogservarin
gen achter de rug en zijn ook ver
want in hun werkzaamheden. Ge
zamenlijk graven ze hun verleden
op wat tevens voor beide een
soort persoonlijke loutering bete
kent. 'A month in the country' is
een subtiel Engels drama met het
karakter van een thriller (zater
dag, Nederland 2. 00.15 uur).
Het tragische leven van de Ja
panse schrijver Yukio Mishima is
in 1985 door Paul Schrader ver
filmd. 'Mishima, a life in four
chapters' vertelt het verhaal van
de man wiens leven in 1970 zo ge
welddadig eindigde. De schrijver
drong met een paar metgezellen
de kamer binnen van een gene
raal. Door hem te gijzelen kreeg
Mishima het voor elkaar een gar
nizoen toe te spreken. Zijn toe
spraak over de leidende rol van
het leger in de ontwikkeling van
Japan sloeg niet aan. Met camera
mensen van de televisie maakte
Mishima vervolgens op rituele
wijze een einde aan zijn leven (za
terdag, BBC 2, 23.00 uur).
'Wetherby' van regisseur Da
vid Hare gaat over een tuttige En
gelse onderwijzeres (Vanessa
Redgrave) die een etentje geeft.
Een van de aanwezigen prikt door
haar beleefde maniertjes heen.
Hij is niet uitgenodigd en staat in
eens met een revolver voor de
schooljuf (zondag, Nederland 2,
21.07 uur).
De Duitse acteur Kurt Raab
stierf eind juni vorig jaar aan de
ziekte aids. Raab, die bekend
stond om zijn vele rollen in Fass-
binder-films, maakte vlak voor
zijn sterven een film over zichzelf.
'Sehnsucht nach Sodom' gaat
over zijn strijd tegen de dood.
Raab speelt afwisselend zichzelf
en andere rollen, zoals bijvoor
beeld de arts die hem over zijn
ziekte inlicht (dinsdag, Duitsland
2, 22.40 uur).
FILMHUIZEN
Sissy Spacek, Jessica Lange en
Diane Keaton zijn in 'Crimes of
the heart' drie zusters die elkaar
opzoeken op het moment dat hun
levensproblemen hen boven het
hoofd dreigen te groeien, een bit
terzoete komedie die zich afspeelt
in het zuiden van de Verenigde
Staten (Kijkhuis, Vm woe., 19.30
en 21.45 uur).
Zowel in 'The beekeeper' (zie
elders deze pagina) als in 'La nuit
de Varennes' speelt Marcello Ma-
stroianni de hoofdrol. Laatstge
noemde film speelt ten tijde van
de Franse revolutie. Op het mo
ment dat de koning uit Parijs
vlucht volgt een postkoets met in
teressante persoonlijkheden de
zelfde route (Kijkhuis, t/m woe.,
20.00 uur).
'Un amour de swann' van Vol-
ker Schlondorff met Jeremy
Irons en Ornella Mutiis is geba
seerd op een verhaal van Marcel
Proust. Een bemiddelde jonge
man wordt verliefd op een prosti-
tuée (Kijkhuis, dinsdag, 20.00 en
22.15 uur).
De fantasie van Bizets opera
raakt heel ingenieus verward met
de dramatische werkelijkheid
van de twee hoofdrolspelers in
'Carmen'. Gaandeweg de repeti
ties lopen deze twee tragedies
steeds meer synchroon. Een ode
aan de flamenco van regisseur
Carlos Saura (Kijkhuis, woens
dag. 20.00 en 22.15 uur).
Het LAK-theater brengt dins
dag met Un chien Andalou', L'a-
ge d'or' en 'Spellbound' een hom
mage aan de onlangs overleden
schilder Salvador Dali. Beide
films zijn door door Dali samen
met Luis Bunuel geregisseerd.
In de eerste film (20.00 uur) ver
tellen Dali en Bunuel elkaar hun
dromen. Een surrealistisch werk,
bedoeld om het publiek te schoc-
keren.
Aansluitend wordt 'L'age d'or'
vertoond. In deze film wordt afge
rekend met de burgerlijke mytho
logie rond liefde, familie en kerk
en staat. De film gaf uitdrukking
aan wat later door de surrealisten
als 'amour fou' geprezen werd: de
elke concentie afwijzende absolu
te liefde die de mens uit alle boei
en bevrijdt.
Voor 'Spellbound' ontwierp
Salvador Dali de decors van de
droomscène. In deze Hitchcock-
film probeert psychiater Ingrid
Bergman de frustaties van Gre
gory Peck te ontrafelen (22.00
uur).
Liefhebbers van lekker eten
moeten zeker naar Tampopo'
gaan. Regissuer Juzo Itami be
handelt in deze Japanse noedel-
western onder meer de relatie tus
sen erotiek en lekker eten. Deze
verrassende komedie is opge
bouwd uit losse verhaaltjes die
niet zo veel met elkaar te maken
hebben behalve dan dat het on
derwerp 'eten' er als rode draad
doorheen loopt (Filmhuis LVC,
vanavond, 21.15 uur).
