Kleurrijke vergezichten
Gecultiveerd dilettantisme
'Dona Rosita' buiten verwachting
Het Tapijt:
geinig
R.O. zonder
verrassingen
toch boeiend
Jah Wobble:
biologerend
FLHirZEES tea&aS
WKstffeara SS3SSSÊE
EIksSS
Ricciarelli overrompelend
langsver;i -fde"ng-
MAANDAG 6 MAART 1989
PAGINA 25
Marijke Boon solo
die als een schooljuf haar publiek
benadert.
We krijgen nota bene zelfs huis
werk mee voor in de pauze. De op
dracht luidt om een vierregelig ge-
LEIDERDORP - Het werk van Ma- dicht (rijmschema abcd) te maken,
naar analogie van: 'Ik loop door de
stad/ ik kijk naar de grond/ ik zie een
hoogconjunctuur beleeft. Het gaat riem,/ maar waar is de hond'? En om
bij haar om dezelfde soort gestileer- te onderstrepen, dat het warempel
de truttigheid, die we bijvoorbeeld geen fiauwekulopdracht is, loopt
ook bjj Brigitte Kaandorp en Her- Marijke Boon tijdens de pauze rond
hun vorderingen
te vragen.
als haar beroemde collega s weet zu Tijdens het tweede deel van het
met gemak haar publiek te boeien, programma krijgen we de bespre-
Ze zingt droevige liefdesliedjes met king van het huiswerk, wat natuur
eer! knipoog. Daarbij begeleidt ze üjk de nodige hilariteit met zich
zichzelf op een accordeon. Na elk meebrengt. Er zijn aardig wat inzen-
liedje gaat de accordeon op slot en dingen (of zijn het fictieve publieks-
dient dan als lessenaartje voor het bijdragen?!), waarvan de meest suc-
schoolschriftje, waaruit zij 'light- cesvolle luidt:'Ik zit in de pauze/
verse' gedichtjes declameert. Het
werkelijk prachtig om mee te m
ken, hoe zij met een strak program-
'Een jurk met rozen', soloprogramma v
door Marijke Boon. Gezien op 4 maari
Muzenhof, Leiderdorp.
Finkers aantreffen. Met het-
zelfde gecultiveerde dilettantisme te*vragen,
wacht op M. Boon/ Kijk, daar komt
ze/ of is het de microfoon'?
r - - Niemand kan voorspellen, hoe
maschema liedje-gedichtje-liedje- iang het succes nog zal duren van de
gedichtje-liedje enz. een goed bezet- huidige cabarettrend, waarvan ook
te Muzenhof in haar ban houdt. Marijke Boon dus profijt heeft.
Kaandorp en Finkers krijgen de Voorlopig blijkt het door haar ge-
(middel)grote theaters in ons land creëerde knusse sfeertje uitstekend
i
'Dona Rosita* van Federico Garcia Lorca door
Eccentric Steady Stand. Vertaling: Barber van
der Pol. Regie: Klaas Bolhuis. Fysieke training:
Karin van Leeuwen. Muziek: Erik Jan Kuiper.
Decor: Frank Berbee en Adriaan Krabbendam.
Fotografie: Christine den Hartogh. Gezien in
de Kaasmarktschool op 3 maart. Volgende
voorstellingen: 17, 18, 24, 25 en 31 maart, 1
LEIDÉN Het begon allemaal op
een verlaten Kaasmarkt met een
oud schoolgebouw en een vrijwel rijmen valt. Tot dat laatste behoort
hele voorstelling zal begeleiden.
Hetzelfde geldt voor de geluids
band met een mengeling van mu
ziek en elektronische effecten die
zich nooit tot pure 'achtergrondmu
ziek' laat reduceren.
In deze, ieder verwachtingspa
troon doorbrekende omgeving
speelt Eccentric Steady Stand bij
kaarslicht 'Dona Rosita' en dat
eveneens op een wijze die moeilijk
met enig verwachtingspatroon te
maakt wel nieuwsgierig r
achterliggende bedoelingen. Dat
geldt trouwens ook voor de projec
ties en het vreemde spel met karton
nen poppetjes die aanhoudend bo
ven een decorstuk opduiken om
vervolgens op de speelvloer te be-
landen. En wat nu? De een zal de Het Tapijt. Speelgoedvoorstelling
onvindbare ingang, die vervolgens zeker ook de trouw aan de tekst
op slot bleek. Uiteindelijk reageer- Lorca, een dramatisch gedicht
de iemand op het gerammel met de der handeling met situaties
deurknop en begon een nog
zenlijker fase,
klapdeuren,
hogelijk geïntrigeerd worden door
het spel van deze Leidse theater
groep. Ik onthoud mij ditmaal van
een oordeel en ben voor de verande-
n het LAK-theater in Leiden.
rallellen die voortdurend aan
zwerftocht langs Tsjechov doen denken. Daar ligt
hol trappenhuis, echter ook een zwak punt i
gedeeltelijk volgestouwde gangen voorstelling. Tekstbehandeling
~~i oude lokalen die kennelijk
dictie laten te wensen
de meest uiteenlopende zaken be- aaneengesloten karakter
'wïJNAND ZEILSTRA Marijke Boon.
zonder problemen avond aan avond
vol, Marijke Boon houdt het bij de
kleine theaters. Dat wil overigens
niet zeggen, dat haar optreden van
mindere kwaliteit zou zijn. Mis
schien is het gewoon een bewuste
keuze, want Marijke Boon moet het
van een knusse sfeer hebben. Even
blijft het publiek nog afwachtend,
maar na zo'n twee liedjes geeft men
zich maar al te graag gewonnen. Dat
moment stelt Marijke Boon zelf pu
bliekelijk vast, breeduit lachend. Ze Expositie met schilderijen van Willem van
speelt als het ware met het gegeven Scheijndel. Galerie van C. Bleijenberg, Bree-
dat de toeschouwers kennelijk even Leiden-
moeten wennen aan die lange ma
gere vrouw met sluik halflang haar, LEIDEN Onder de vele belang-
nut werden.
Het 'theater' blijkt één van deze
lokalen, geheel met wit bekleed met
uitzondering van een foto aan de
muur, een dozijn rode glazen potjes
met waxinelichtjes en twee rijtjes
rode bioscoopstoelen onder een
vlonder met de technische appara
tuur. Het licht maakt plaats voor
een drievoudige diaprojectie, waar-
bij het rechter- en linkerbeeld veelal
o o pd eikaars gespiegelde zijn en die de
voorstelling maakt het daardoor
moeilijk de drie fasen in het leven
van Rosita, maar ook alle door Lor
ca geschetste parallellen en symbo
len te onderscheiden.
LEIDEN - Slag bij Hastings, 1066.
De mannen zijn op oorlogspad, de
PAUL KORENHOF achtergebleven kasteelvrouwen
vervelen zich. Tja, wat deed je toen
om de tijd te doden? Je borduurde
een nuttig handwerkje. Een van die
collectieve borduursels is bewaard
gebleven en door zijn lengte zeer be
roemd geworden: Het Tapijt van
Bayeux. Hierop staat over een leng
te van 70 meter en een hoogte van
50 centimeter de veldslag bij Has
tings afgebeeld.
'Barbiere di SivigÜa'
bij Nederlandse Opera
AMSTERDAM (ANP) - De Neder-
landse Opera brengt tussen 15
maart en 8 april tien voorstellingen
i ,11 Barbiere di Siviglia' van Gio-
Ondertussen ontplooien de in het acchino Rossini. Dario Fo en Arturo
zwart geklede spelers een bewe- Corso hebben de produktie ingestu-
gingspatroon dat een merkwaardi- deerd,
ge mengeling is van stilering en na
turalisme. Dat heeft niet altijd het
zelfde niveau en balanceert soms op
de rand van de slapstick,
het baans gezongen.
Willem van Scheijndel in nieuwe galerie
Residentie Orkest o.l.v. Günther Herbig met
werken van Haydn err Brahms. Solist: Garrick
Ohlsson in het Concert voor piano en orkest no
4 op. 58 van Beethoven. Gehoord in de Stads
gehoorzaal op zaterdag 4 maart.
De wisselwerking van naast en
over elkaar geplaatste kleurvlakken
in een levendige onderlinge samen
hang is nog steeds kenmerkend
voor Van Scheijndels werkwijze,
maar de benadering van het land
schappelijke element en de mense
lijke figuur gaat steeds verder in de
richting van volledige abstractie.
LEIDEN - Mocht het programma
van het Residentie Orkest ook dit
keer geen verrassingen bieden, de
uitvoering van vooral de Tweede
van Brahms
van Günther Herbig, die nog niet
eerder in Leiden te horen
stellende Leidenaren die zaterdag
middag de weg naar de fraai inge
richte expositieruimte onder de pas
geopende lijstenmakerij van C.
Bleijenberg gevonden hadden, be
vond zich een bezoeker die zijn ver
wondering uitsprak over het feit dat Soms verwijst de indeling
de schilderijen van Willem van vlak naar het landschap als inspira-
Scheijndel weliswaar een duidelij- tiebron. Een smalle strook, in wit of
ke eenheid vertonen maar dat vaak diepblauw, langs de bovenrand en
een van deze werkstukken iemands een tot de horizon reikend vlak met
speciale voorkeur genoot. Het was talrijke kleurnuances waartegen
meteen duidelijk dat hij gefasci- weer op patch-work lijkende partij-
neerd werd door een compositie en afgezet zijn roepen het beeld op
waarin een indringende, zonnige van een door zonlicht gekleurd ver-
gele partij domineerde. Deze lief- gezicht. De mens heeft in deze om-
hebber (naar ik later van de schilder geving een moeilijk te bepalen rol
vernam de trotse, nieuwe eigenaar hij is aanwezig, maar maakt door
van het betreffende werk) had ge- zijn plaats op de voorgrond geen
lijk; van alle dertien schilderijen deel uit van het landschap,
door de aanpak werd lk het st,erkst poffen door De kleurenrijkdom in het werk
p *pn vnomamplnlr -n hi*„w gtjg. Van Willem van Scheijndel komt in
deze presentatie goed tot zijn recht.
niet verrasslend dan toch wel boei- Jw." en dunne
precies snels het zjjn moest: fris, on- LtzTcfroiêrgelevtrd^^n een tfrtgl
meer dan een goed dirigent kennen,
in Brahms werden andere registers
opengetrokken en kwam een eigen
visie duidelijk naar voren.
Opvallend was de rustige tempo
keuze waarmee Brahms' aanwijzing
in de eerste twee delen: 'non troppo'
letterlijk opgevolgd werd. Binnen
dit ongehaaste maar toch niet trage
kader kon Brahms' brede melodie-
ënstroom, vaak aan de lage strijkers
toebedeeld, onbelemmerd voort
gang vinden, met de nodige ruimte
voor de emotionele inhoud die bij
Brahms weliswaar hevig doorvoeld
maar nooit onbeheerst is.
De interpretatie van Beethovens
viprde pianoconcert door Garrick
Ohlsson had
plaats. Ook Ohlsson's tempi
aan de rustige kant, in het midden
deel zelfs opvallend langzaam geno
men, met daarin nog een tot het ui
terste uitgesponnen vertraging die
een bijna ondraaglijke spanning op
riep. Wat is het dan jammer wan-
voornamelijk in blauw uitge-
V,°fd8 ?°'?rlPositie;- Dat kwam voor-
^doorhet evenwicht tussenrntens Zowel de schilderijen als de lokatie
geven alle aanleiding om
i j i_ - zoek te brengen aan deze
nige berglandschap concentreerde Leidse galerie.
Jah Wobble the Invaders of The Heart, zater
dag 4 maart, LVC, Leiden. Bezetting: Jah Wob
ble: bas, zang, percussie, Dave Harrow: key
boards, zang, electrische percussie en Justin
James: gitaar, zang en percussie.
LEIDEN De (vele) thuisblijvers
hadden afgelopen zaterdagavond
weer eens flink ongelijk. In het LVC
dezelfde context gaf voormalig PIL-bassist Jah Wob
ble met zijn Invaders of The Heart
een zeer boeiend concert dat het in
kleinen getale opgekomen publiek
waarschijnlijk nog lang zal heugen.
Jah Wobble is de afgelopen jaren
door een diep dal gegaan. Als opvol-
onbeheerste" blafhoest uit ger van Sid Vicious, de legendari-
de zaal uitgerekend die laatste, door sche bassist van de Sex Pistols,
de solist behoedzaam neergevlijde, speelde hij een tijdje samen met
toon wreed en onherstelbaar naar Johnny Rotten in Public Image Li-
de bliksem helpt. Ohlsson's affini- mited, totdat zijn 'image'
teit met het romantische repertoire
hij was winnaar van het Internatio
nale Chopinconcours in Warschau
enigszins tè heftig en controversieel
was, leidde tot zijn ontslag. Nadien
produceerde hij nog enkele belang-
ke-charmer", in samenwerking met
Holger Czukay en 'The Edge' v~~
U2. Door algehele desinteresse
i heeft een bijzondere binding met wekkende dingen, zoals de lp 'Sna-
deze componist - klonk door in de
wijze waarop hij de vleugel kon la
ten zingen. Het rondo, dat een vro
lijk en haast uitgelaten karakter de lange geestdodende tournees
heeft, speelde hij met een bitse hu- raakte hij geleidelijk aan de drank,
mor. Dirigent en orkest zorgden een probleem waar hij jaren mee ge-
voor een eensluidende begeleiding worsteld heeft. Zijn laatste lp
De nagenoeg uitverkochte zaal rea- 'Psalms' uit '87 reflecteert deze er-
geerde met groot enthousiasme op varing op pijnlijk indringende wij-
Dit tapijt was de inspiratiebron
voor de Haarlemse theatermaker
Rieks Swarte die eerder 'speelgoed-
Stephen Barlow heeft de muzika- voorstellingen' maakte als
le leiding. De opera wordt in het Ita- Grondijs, Mulder, Kiesman en vorig
jaar in het Shaffy in Amsterdam Het
Kabinet voor Natuur en Kunst. Het
speelgoedelement zit 'm in de ma
nier waarop Swarte met allerlei be
staande en verzonnen attributen de
voorstelling tot een fantasierijk kin
derspel aanéén smeedt. Zonder dat
het ergens kinderachtig wordt.
Swartes Tapijt van Bayeux is een
tot leven gebracht middeleeuws
stripverhaal en een opeenstapeling
van tableaux vivants uit het bord
uurwerk. De Engelse koning
Edward, graaf Harold, de Norman-
diër Willem de Veroveraar en de vij
and Conan uit Bretagne passeren
fragmentarisch de revue in de vorm
van bordkartonnen mannetjes of in
mime door de acteurs Ferdi Jans
sen, Lis van der Kleij en Rieks
Swarte zelf. Scènes uit het verhaal
van de veldslag worden verteld met
de gekste attributen als getekende
meteorieten op een stok, lijmtangen
en schoenoprekkers, fantasie
bootjes, houten blokjes als paarden,
galopperende kokosnoten en een
mini grintbak uit een hoorspel, ge
weien, maliënkolders, kartonnen
kastelen etc. etc. De ideeënrijkdom
en het associatievermogen van
Swarte zijn ongekend en humoris
tisch. Hij brengt alle rekwisieten,
zoals in het poppentheater de leven
loze poppen, tot leven door de vaak
snelle manipulaties van de acteurs.
En Swarte heeft een goed even
wicht gevonden tussen de rolverde
ling objecten-acteurs. Slechts af en
toe duurt de opeenvolging van tru
cages en vormvondsten te lang,
zoals ook de scène tussen de twee
wachters die serieus over het leven
filosoferen, de opgebouwde sfeer
van de knipoog en het leven als on
gebreideld kinderspel doorbreekt.
Frank Lubbers
naar van Abbe
Het Tapijt i
heel persoonlij-
AMSTERDAM (ANP) - Plaatsver- ?e e" ®em'ge. voorstelling die de
vangend hoofdconservator Frank toeschouwer trakteert op betove-
Lubbers van Museum Fodor in Am- renï theatermanipu at.es en bo-
sterdam is met ingang1
noemd tot adjunct-directeur van
het stedelijk Van Abbemuseum in
Eindhoven. Hij volgt in die functie
Hendrik Driessen op, die sinds 1
mei directeur is van de nieuwe De
Pontstichting in Noord-Brabant.
vendien nog iets laat zien als de
waanzin van een oorlog. Da's
meegenomen.
dit concert dat zonder grote verras
singen toch boeiend bleek.
Na het alcoholprobleem reso-
luut te hebben afgeworpen, toert hij
MIES ALBARDA. nu met zijn trio door Europa en is
hij van zins tijdens zijn Nederlandse
£igs opnamen te maken voor zijn in
juni te verschijnen lp. Als gevolg
van een ernstige operatie moest per
cussionist Neville Murray helaas
achterblijven, maar een gemis
bleek dit geenszins.
Het optreden had een vreemde,
mysterieuze sfeer. Met zijn 'mini
mal music'-achtige composities
deed het trio een biologerende, zelfs
bijna hypnotiserende werking uit
gaan naar het publiek. De monoto
ne, slepende ritmen, het simpele en
stoere baswerk van Jah, de
wegdwarrelende synthesizergelui
den 'en het 'space'-achtige gitaar-
werk van hoofdpersoon Justin Ja
mes herbergden een mengeling van
muziekstijlen: van 'easy' pop-a-dub
reggae, rap, intrigerende Oosterse
invloeden, vrolijke calypso tot
funky elementen.
Zeer serieus en overtuigend ge
bracht, droeg het repertoir het ka
rakter van inventief, zuiver en per
fect gedoseerd gefreak op deze the
ma's en veroorzaakte een sensatie
van weldadige relaxed-heid die aan
beukende
r men niet
genoeg meer van kon krijgen. Als
opend. Premier Ruud Lubbers de nieuwe lp weet vast te leggen wat
maakte een rondgang langs de dit concert aan sfeer bood, zal deze
AMSTERDAM De langver
wachte Melevich-expositie in hret het einde overging
Stedelijk Museum in Amsterdam is opzwepende extase,
het afgelopen weekeinde ge-
kunstwerken in gezelschap i
mevrouw Petrova van het Le
ningrad Museum. (foto anp)
r de moeite waard zijn.
THOMAS DE LEEUW
Het Leidse Collegium Musicum
gaf zaterdag een twaalf uur durend
muzikaal feest in de WaagHet stu
dentenkoor- en orkest gaat in april
op uitnodiging van een aantal zus
terverenigingen in Göteborg en
Stockholm een tiendaagse tournee
door Zweden maken, reden waarom
het feest in het teken van de Zweedse
lente stond. Er werd naar hartelust
gemusiceerd en de vele bezoekers
konden zich tegoed doen aan Zwee-
de drankjes en hapjes.
(foto Henk Bouwman)
Brieven Jan Hanlo
MAASTRICHT (GPD) - Na een
voorbereiding van bijna twintig jaar
werden eind vorige week de verza
melde brieven van de dichter Jan
Hanlo gepresenteerd. Dat gebeurde
in de Stadsschouwburg van Maast
richt, de stad waar Hanlo op 16 juni
1969 aan de gevolgen van een mo
torongeluk overleed. De dichter en
proza-schrijver die sinds 1958 het
portiershuisje van de voormalige
Volkshogeschool in Valkenburg be
woonde schreef tijdens zijn leven
meer dan 800 brieven. Zijn passies,
genegenheden, teleurstellingen en
afwijzingen vormen een indruk
wekkende geschiedenis van een be
zeten man: zijn leven ligt voortaan
vast in een briljante verzameling
van brieven aan vrienden, studen
ten, wetenschappers, kinderen en
pastoors die wat betreft omvang
zijn dichtersoeuvre ver overtreft.
„Maar", merkte dr. Wiel Kusters tij
dens de presentatie in Maastricht
op, „Jan Hanlo moet op de eerste
plaats vooral dichter blijven. Zijn
poëzie mag nooit in de schaduw val-
deze stapel brieven.
Leids Literatuur Festival
Vertellers houden aandacht vast
Leids Literatuur Festival: Nacht der vertel- Jus veranderd. Waarbij Van der
ling met Peter van der Linden, Vernie Febru- Linden, gezien zij n zittende hou-
Willem de Ridder. Gezien op 4 (tot ding, weer naar zichzelf verwees.
24.00) en 5 (na 24.00) n
n De Burcht.
LEIDEN - Bijna vijftig ademloze
luisteraars waren er nog over,
toen Willem de Ridder zondag
ochtend vroeg zijn bijna twee uur
durende sprookje afsloot. Peter
van der Linden had aan het begin
van de avond een volle zaal aan
getroffen. Hij bracht, in de kleer
makerszit, een knap vormgege
ven programma met mooie tem
powisselingen en overgangen.
Gestoken in toepasselijke kle
ding, rinkelende armband en fluit
functioneel gebruikend, vertelde
hij een achttal steeds korter wor
dende sprookjes. Vooral de dood
stond hierin centraal, maar de
toon werd naarmate het uur ver
streek geestiger. Natuurlijk is hoe
hij vertelt onnnavolgbaar en niet
voor het papier bestemd, maar
vooruit: Een man maakt een wa
tersnoodramp mee. Het water
stijgt, doch hij blijft in het water
staan, zeggende: "Ik vertrouw op
God". Tot drie keer toe wijst hij
boten af, die hem willen redden.
Tenslotte verdrinkt hij. In de he
mel gekomen verwijt hij God dan
het een en ander. "Wat zeur je
nou", zegt Deze, "Ik heb je drie
boten gestuurd!" Het laatste
sprookje ging over Boeddha en
een draak die in een alwetende lo-
Het meest directe contact met
het publiek had Vernie FebruJfy.
Deze in Zuidafrika geboren ver
teller improviseerde en sprak met
een zangerig accent. 'Veiligheids
halve' had hij voornamelijk die
ren in dé hoofdrol en hij kreeg in
een vogelverhaal het publiek zo
gek, dat het, in twee kampen ver
deeld, op het juiste moment be
zwerende Afrikaanse klanken en
masse uitsprak. 'Mahoen dïpisi
doedoe' en 'Mahoedoe' klonken
heel authentiek. Willem de Rid
der kon na twaalven zijn gang
gaan. Hij leidde zijn sprookje met
een zeer komische theorie over
vertellen in.
"Lezen en schryven vermoordt
je geheugen" en "Tegenwoordig
lees je dat de geheugens steeds
groter worden. Maar niet de onze.
Je hoeft alleen nog maar te ont
houden waar de computer staat",
riep hij uit. Uiteindelijk zal vol
gens hem het door de beeldcul
tuur ontstane vrijwillige analfa
betisme leiden tot een nieuwe be
hoefte aan vertellers. Van hem
mocht één verhaal best zes, zeven
uur duren. Hij raadde ons na af
loop aan, wat hij verteld had door
te geven. Het onnatuurlijke pa
pier is daarvoor dan niet de
plaats.
EMIEL FANGMANN.
Operarecital Katia Ricciarelli (sopraan)
m.m.v. het Radio Filharmonisch Orkest
o.l.v. Sergiu ComiSsiona met aria's van
Rossini, Verdi, Puccini, Cilea en Catalani.
Gehoord in het Concertgebouw op 5 maart.
Radio-uitzending op 15 maart via Hilversum
IV.
AMSTERDAM - Katia Riccia
relli kwam, zag en overwon. Met
de allures van de grote prima don
na overrompelde zij niet alleen
het publiek dat zij enkele maan
den geleden in de steek had gela
ten, maar ook Martijn Sanders, de
directeur van het Concertge
bouw, die vorige week nog ruim
een ton schadevergoeding van
haar eiste. Tijdens de ovatiqs na
afloop kwam Sanders zelfs het
podium op om de Italiaanse so
praan ten overstaan van een exta
tisch publiek te omhelzen. "Die
zoen heeft mij waarschijnlijk een
ton gekost", constateerde hij na
afloop laconiek, maar voegde er
meteen aan toe dat Ricciarelli het
publiek meer had gegeven dan hij
had durven hopen.
Met dat laatste had hij gelijk.
De afgelopen jaren heeft Riccia
relli een twijfelachtige faam opge
bouwd door regelmatig op halve
kracht te zingen en door een com
binatie van zwakke intonaties en
een slordige afwerking. De spo
ren daarvan waren ook gister
avond hoorbaar in onzuiverhe
den en in een neiging om, meestal
van onder af, naar een toon toe te
glijden. Haar coloraturen in de
beide Rossini-aria's misten bo
vendien de parelende afwerking,
terwijl haar slotnoten (dikwyls
met pathetisch geheven armen)
op de grens van haar mogelijkhe
den lagen.
Mogelijk speelt vermoeidheid
daarbij een rol, omdat dit concert
ingeklemd zat tussen recitals in
Toulouse (zaterdag) en Parijs
(vanavond). Tot haar eer moet
echter gezegd worden dat Riccia
relli in Amsterdam het onderste
uit de kan heeft gehaald. Voor het
eerst sinds jaren hoorde ik weer
hoe zij haar stem helemaal open
gooide en zich met lichaam en ziel
in de muziek stortte. Dan blijkt
ook hoe warm van klank die stem
nog steeds zyn kan en hoe zij met
een betoverend pianissimo een
lange lyrische lijn kan trekken.
Het effect daarvan bleek vooral
na de pauze in een schitterend ge
zongen sterscène uit 'Turandot'
en in fragmenten uit 'La Wally' en
Dat Ricciarelli zich met het oog
op het tegen haar aangespannen
proces van haar beste kant wilde
tonen, is heel logisch, maar tij
dens de toegiften (aria's van
Puccini en Catalani, en een lied
van Tosti) toonde zij zich spon
taan verrast door het enthousias
me dat haar. ten deel viel. Dat zij
daarin nadrukkelijk het Radio
Filharmonisch Orkest en dirigent
Comissiona betrok, is alleen maar
heel terecht. De alerte begeleidin
gen van Comissiona, die tijdehs
(niet gerepeteerde?) toegiften uit
'Tosca' en 'Gianni Schicchi' tot
steeds tragere tempi gedwongen
werd, waren onmisbaar voor het
welslagen van deze gedenkwaar
dige avond.
PAUL KORENHOF
Schiijversmarkt
in Bijenkorf
gaat niet door
ROTTERDAM (GPD) - De Schry-
versmarkt, die op 11 maart in het
warenhuis De Bijenkorf in Rotter
dam zou worden gehouden, gaat
niet door. De directie van de Bijen
korf heeft de Schrijversmarkt afge
last nadat veel schrijvers hadden
aangekondigd de manifestatie te
zullen boycotten uit protest tegen
het besluit van de Bijenkorf het
boek The Satanic Verses van Sal
man Rushdie voorlopig niet te ver
kopen.
De beslissing de Schrijversmarkt
af te gelasten is genomen op advies
van het hoofd van de boekenafde-
ling van het warenhuis, P. Brinker.
Woordvoerder mr. A. Tailleur van
de centrale Bijenkorf-directie in
Amsterdam ontkende gistermor
gen nog dat dé Schrijversmarkt is
afgelast, doch woordvoerder Pauw
van het Bijenkorf-filiaal in Rotter
dam bevestigde het bericht. Waar
om de markt is afgelast, wilde Pauw
nog niet zeggen.
De Schrijversmarkt was georga
niseerd in verband met de Literaire
Boekenweek. De schrijvers Harry
Mulisch, Yvonne Keuls, Renate
Dorrestein en Rien Vroegindeweij
hadden zich al bij de organisatie van
de Schrijversmarkt afgemeld. De
Bijenkorf-directie had de organisa
tie van de traditionele Schrijvers
markt aan haar filiaal in Rotterdam
toegewezen in verband met de on-
