Mantelpak basis voor
modieuze garderobe
Zomermode '89:
HALVE EEUW CREATIVITEIT SAMENGEVOEGD IN EEN MODEBEELD
Als hippie of Dietrich
komende zomer door
GROEPSSEKS OF: HOEDT U VOOR DE BOEKENWEEK!
MAANDAG 27 FEBRUARI 1989
PAGINA 11
trenchcoat voorkomt of van een trapeziumvormig driekwart
jas met veel ruimte in de rug, bijeengehouden door een
ceintuur.
Het mantelpakje hoeft overigens geen gekleed kostuum te
zijn. Sommige tailleurs hebben jasjes van zulke dunne
stoffen, dat ze eerder op een blouse lijken.
De basis van iedere modieuze garderobe is het mantelpak.
Korte jasjes in allerlei vormen laten nauwelijks ruimte
voor de zomermantel, die dan ook alleen in de vorm van de
bijpassende
Mexico
En van dat hippie-wereldje
is het maar een klein stapje
naar Mexico met voor man
nen geborduurde en ge
bloemde shirts, brede strop
dassen, vesten in een Pais-
ley-dessin, pantalons in
kreukkatoen en katoenen
colberts.
Naast bonte vrolijkheid is
er in de Latijnsamerikaanse
sfeer ook plaats voor strenge
chique. Dit komt bijvoor
beeld uit uitdrukking in een
mantelpak van bruinachtig
linnen, dat bestaat uit een
kraagloos jasje, een rechte
rok en een blouse met scho
telkraag.
Jaren veertig
Heel vrouwelijke blouses
met grote schotelkragen,
verfijnde plooien, draperie
ën langs de hals en aange-
stikte op de rug gestrikte
ceintuurs in wit of bloem-
dessin worden gedragen op
wat mannelijk aandoende
mantel- of broekpakken. De
ze pakken in een bruine of
donker blauwe krijtstreep
roepen het beeld op van de
jaren veertig en Marlène Die
trich. Maar het best komt dit
beeld tot uitdrukking in de
bloesjasje met halve mouw
tjes in een stip, blad of vlek-
dessin. Deze jasjes kunnen
dan worden gedragen op
wijd uiwaaierende plissé
rokken, op lange elegante
rokken van halfdoorzichtige
voile of een bermuda. Ook
de bermuda is, in combina
tie met een (kraagloze) bla
zer) zo'n kledingstuk waar je
deze zomer niet onderuit
kunt.
Hcnriëtte v.d. Hoeven
Onderzoekt alles en behoudt het goede. Een aloude bood
schap, die de voorjaars- en zomermode '89 nog eens extra
dik onderstreept. Een mode met alle kenmerken van een
reis door de tijd. Beginnend in de jaren twintig, eindigend
bij de jaren tachtig, met onderweg als pleisterplaatsen de
trends, die gezicht gaven aan de voorbije decennia. Al deze
tijdsbeelden worden op één grote hoop geveegd. Met als ge
volg: Een explosie van belijningen, van kleuren en bovenal
van sferen.
De sfeer bijvoorbeeld van het Brighton van weleer, toen
nog de badplaats waar de happy-few flaneerde in zacht
vloeiende kleding in de marinelook. De Great-Gatsby-
sfeer met zijn blouses met fijne kantgarnering en z'n man
telpakjes met streng getailleerde jasjes. Of die van de
vroegere kolonieën. Ongeacht of deze nu lagen in Zuid-
Amerika, met de vrolijke folklore van Mexico en Brazilië,
in Azië, waar de broeierige dessins op de wikkelkleding
een tropische warmte uitstralen, of in Afrika met z'n safa
ri's door de woeste jungle. Maar ook een sfeer van een zon
nige bloementuin. En tenslotte van de surfsport uit de jaren
tachtig met z'n strak aansluitende pakken in fluoresceren
de kleuren.
Een opeenstapeling van stijlen, die kunnen worden sa
mengevlochten tot een spannend geheel, waarin de indivi
duele vindingrijkheid de vrije teugel krijgt. Immers, niets
is meer zo ernstig: alles mag en alles kan. Zolang het er
maar vrouwelijk uitziet. En daarvoor zorgt de belijning,
die ook deze zomer de lichaamsvormen nauwkeurig volgt.
Het accent ligt voorlopig nog op de taille, maar ook de
borsten krijgen veel aandacht, soms ten koste van de schou
ders, die overigens licht geprononceerd blijven. De knieën
spelen in het hele verhaal een wat ondergeschikte rol.
Dank zij de terugkeer van de lange, sluike rokken en bo
venal van de lange broek, worden de knieën aan het gezicht
onttrokken. Maar ook al bereikt de zoom niet de kuiten, dan
blijven de knieën keurig bedekt. Alleen voor de jongeren
zijn er superkorte en zeer strakke minirokjes.
Kleuren
Er is vrijwel geen kleur te bedenken of deze heeft op het
palet van de mode-ontwerpers gelegen. Het koloriet vari-
ëert dan ook van zeer stemmig tot fluorescerend. Ingetogen
tinten grijs, marineblauw, wit en wat poederpastels als
pistache, zalm en lavendel horen bij de chique retro-look.
Zonnig rood, geel, fuchsia, oranje, blauw en groen in de stijl
van de jaren vijftig. Diepe aardkleuren als brique en steen
rood, bruinen, kerrie en mosterd, maar ook indigo, violet,
purper en flessegroen bij het beeld van de vroegere kolo
nieën en zand, kiezel en kaki bij de safari-look. Het neon-
paars-, -oranje, -limoen em -turkoois komen, samen met
zwart, vooral in de sportieve kleding en de strandkleding
Dessins
Wat voor de kleuren geldt, geldt ook voor de dessins. Rusti
ge ruiten (onder andere Prince-de-Galles) en krijtstrepen
gaan hand in hand met levendige, tropische dessins van
bladeren en exotische bloemen, batik- en ikatprints, als-
Een mooi
gesneden
linnen jasje
De hippie-achtige mode voor hem en voor haar.
(foto Floor Heijn)
C&A: bont gekleurd modecircus
Mensen die geheel onbezoldigd avonden
met schrijvers organiseren begrijp ik niet.
Wat willen ze? De kunst onder het volk
brengen? Hun favoriete schrijver de
aandacht proberen te bezorgen die hem
toekomt? Ach, wat edel, wat een
altruïsme. Hoe komt dat zo ineens? Iets
waarvan je zielsveel houdt, waarom zou je
dat met een ander gaan delen? Laten we
eerlijk zijn: zo zitten wij toch niet in
elkaar? Is het in de bekendheid brengen
van een schrijver van wiens werk je erg
bent gecharmeerd, niet net zoiets als je
geliefde voorstellen aan groepsseks te
gaan doen?
Ik heb het niet over de mensen die hun
boterham moeten verdienen met het
organiseren van deze avonden, te weten:
de onderwijzer, de cultureel ambtenaar,
de boekhandelaar, de uitgever, de
eigenaar van het café waar de schrijver de
lezing moet geven. Maar degenen die zich
als 'vrijwilliger' opwerpen, verdenk ik er
vaak van dat ze meegezogen willen
worden in het kielzog van de publiciteit
die er om zo'n schrijver heen ontstaat. Ze
hopen dat er een beetje van zijn roem op
hen zal afstralen.
De auteurs hebben dit misschien wel
door. Maar nou ja, ze krijgen wat geld
toegestopt en dat vergoedt veel. Maar ze
hebben vaak toch iets teleurgestelds. Je
ziet hen denken: zijn dit nu mijn
bewonderaars, dat meisje 'wier knieën
onafscheidelijke vriendjes van elkaar
zijn', die jongen met dat pukkelgezicht?
Goed, ze zijn zelf ook niet mooi, de meeste
schrijvers. Komt van dat zittende leven
dat ze leiden. Maar je kunt me veel
vertellen, bijna allemaal schrijven ze voor
een Lotte in Weimar. Of voor een Tadzio,
dat kan ook. Maar die komen ze maar heel
weinig tegen op dit soort avonden.
Overigens is de teleurstelling vaak
wederzijds. Dan denken de
bewonderaars: is dat nou die man die
zulke mooie liefdesgedichten heeft
geschreven? Wat een afknapper. En ze
zullen in de toekomst achter elk gedicht
dat ze van de auteur lezen even zijn lelijke
gezicht zien. Ze zien het er doorheen
schemeren als een watermerk.
Als ik hieraan denk, haal ik me altijd het
coterietje voor de geest dat met een
aardappel in de keel staat op te geven over
het werk van hun favoriete dichter. Daar
staan ze dan met hun gaatjesschoenen aan,
terwijl de culturele bijlage van het NRC
achteloos uit de zak van hun colbert met
leren mouwstukken steekt. 'Rimbaud, ah,
Rimbaud, heerlijke poëzie schreef die
man!'. Veronderstel dat Rimbaud eens
binnenkwam in het etablissement waar ze
over hem staan te praten, veronderstel
eens dat hij daar binnenrolde met zijn
vieze jas aan en zijn naar absinth
stinkende adem. Ze zouden hun neuzen
voor hem optrekken, die heertjes. Ze
zouden tegen de ober zeggen: de zaak gaat
wel achteruit als u dit soort viezeriken
binnenlaat.
Met de beeldende kunst is iets
dergelijks aan de hand. De mensen die
geld hebben, bezitten het werk van de
'have-nots'. Wat zou de gesjochten
schilder denken als hij de mensen zag in
wier patriciërshuizen zijn mooie doeken
hangen0 Hij zou denken: heb ik nu
werkelijk weer een delirium dat ik daar
van die hoogneuzige ratten met geheven
pinkjes thee zie zitten drinken onder mijn
schilderijen? Heb ik voor deze lui mijn oor
afgesneden? Ik trap ze meteen mijn atelier
uit als ze het wagen daar binnen te komen.
Wat ik met dit alles wil zeggen is, dat de
ontmoeting van de kunstenaar met zijn
'publiek' maar beter kan worden
vermeden. Dat die zeker niet moet worden
gearrangeerd door mensen die het uit
liefhebberij doen. Dat is nergens voor
nodig. Dat draait vaak op een
teleurstelling uit. Het mag al een wonder
heten dat de personages van een schrijver
of de figuren die een schilder schildert met
zoveel verschillende 'bewonderaars'
kunnen opschieten.
Welke professor zou samen aan een
tafeltje willen zitten met de sujetten uit
Célines roman 'Reis naar het einde van de
nacht'? Welke kunstverzamelaar zou in
één ruimte willen verkeren met Van
Goghs aardappeleters? Kijk naar dat
schilderij. De mensen die erop staan
hebben gezichten als uitgelopen bintjes.
Het zijn arbeiders, armoedige lui. Ze
hangen in een deftige omgeving als een
museum. En daar komt freule van
Zandwijk tot Blijdestein naar hen kijken.
'Gut, wat interessant, wat goed getypeerd'.
Maar je zou die aardappeleters eens in
levende lijve op haar dak moeten sturen.
Ze zou hen door de lakeien van het bordes
hebben laten jagen. Maar in het museum
zijn ze van olieverf en daarmee wordt hun
armoe ineens interessant. Ook voor een
freule.
En het vreemde is dat deze freule ook nog
eens een apart soort superioriteitsgevoel
ontleent aan het feit dat zij het werk van
Van Gogh van nabij heeft gezien. Zij vult
haar dagen op culturele wijze. Dat hoort
bij haar stand. En het volk, ach ja, het volk,
denkt ze, dat ligt liever voor de tv met
flessen bier en apenoten binnen
handbereik. Maar het is juist dit volk dat
Van Gogh heeft liefgehad!
Hoedt u voor boekenweken, hoedt u
voor vernissages! Ze kunnen u veel mooie
dromen ontnemen.
ANGELA PINNEBERG
mede madrasruiten. Grote contrasten zijn vooral binnen
het zwart-wit-thema terug te vinden in grote strepen, pol-
ka-dots en grafische dessins. Maar het meest dominant zijn
toch wel de bloemen: Van mille-fleurs-dessins tot enorme
rozenboeketten, die de zomer een stralend gezicht geven,
ook al schijnt de zon geen dag.
Materialen
De synthetische stoffen mogen dan al enige tijd met hun co
me-back bezig zijn, de natuurlijke materialen voeren in
de zomermode toch de boventoon. Katoen en mengingen
van katoen met viscose, soms met een oppervlaktestruc
tuur, linnen, eveneens in mengingen en cool wool nemen
een belangrijke plaats in, maar ook zijde, crêpes, kant en
dunne tricots. Met als grote tegenhanger in de sportieve
lijn nylon, polyester, allerlei elastische materialen en rub
berachtige stoffen. Opvallend is het gebruik van voilestof-
fen, zowel voor ragdunne doorkijkblouses, -rokken en zelfs
lange broeken.
Circus, uitdagend vrolijke
kleuren en klanken, arties
ten uit alle windstreken, in
die sfeer presenteerde C&A
de vooijaars- en zomermode.
En terecht want kleuren en
een bonte verscheidenheid
aan stijlen bepalen het C&A-
modebeeld, of het nu om
vrouwen- mannen- of jeugd-
mode gaat.
Hoewel bijna alles kan en
mag in de mode tegenwoor
dig, zijn er een paar dingen
waar je deze zomer nauwe
lijks omheen kunt. Voor de
jeugd is dat de fietsbroek
(kort of lang) in nylon of ka
toen uitgevoerd in de meest
bonte dessins, met bijpas
sende shirts bolero-achti-
ge, tricot jasjes. Onder de
korte fietsbroek kan weer
een maillot, vaak ook voor
zien van een dessins, worden
gedragen. Vooral de aller
kleinsten zagen er daarin
heel grappig uit. Wie zich in
zo'n strakke broek niet hap
py voelt, ziet er ook heel leuk
uit in een zwart-wit noppen
set, die kan bestaan uit een
topje en een ruime broek of
short. Naast de platte wiel-
rennnersschoentjes worden
bij deze kleding ook leren
acrobatenschoenen in aller
lei kleurtjes gedragen.
De vormen van de jasjes zijn
legio: van sportief tot coutu-
re-achtig. Naast getailleerde,
verlengde modellen tot over
de bovenbenen met een ron
de hals of een kraagloze V-
hals en een knoopsluiting
middenvoor zijn er kortere
en minder getailleerde ver
sies in een mannelijke stijl
met een reverskraag en een
double-breasted sluiting.
Het streng getailleerde jasje
met of zonder schootje blijft
even goed in de mode als het
Nehru-jasje met een klein
staandertje. Wel krijgen ze
concurrentie van het korte
bolero-achtige jasje, dat nau
welijks het middel raakt en
van de battle-dress uit de ja
ren zeventig. De safari-look
komt nog het best tot uit
drukking in de sportieve jas
jes met een (tunnelceintuur
en grote, opgestikte zakken
en (soms) epauletten.
Rokken
Wat de rokvormen betreft is
de voorraad modellen al
evenzeer onuitputtelijk. Het
strakke rechte rokje met een
split middenachter eindigt
niet meer boven, maar net
over de knieën. De zwierige,
sluike rok laat de zoom rond
de kuiten dansen, zoals ook
de plissérok, terwijl het mo
del met platte plooien er zo
wel in lange als korte versies
zal zijn.
Een beetje beweeglijkheid
aan de mode geven de wijde,
aangerimpelde rokken,
soms met een strak heup
stuk of een verbrede taille
band, de strokenrokken a la
het Carnaval van Rio en de
gedrapeerde wikkelrokjes.
Jurken
Als het kwik een beetje wil
oplopen, zorgen de jurken er
wel voor, dat het een stralen
de zomer wordt. Vooral de
jurken met hartvormige bo-
venlij'fjes en smalle schou
derbandjes of de japonnen
met platte brede kragen, die
de schouders vrijlaten, de
zonnejurkjes met lage rug-
decolleté's en gekruiste ban
den of met een corsetachtig
bovenlijfje met koordslui-
"ting en wijde rokken. Maar
ook de jurken met een blou-
send bovenlijfje, een vier
kante hals en vriendelijke
pofmouwtjes, eveneens be
zaaid met bloemen, stralen
door
Kitty van Gerven
een zomerse warmte uit.
Wie wat minder vertrou
wen heeft in de weergoden
kan beter kiezen voor de vei
ligheid van een doorknoop-
jurk of een geklede robe-
manteau met opvallende
knopen en een rever- of
shawlkraag.
Blouses
De blouses blijven wat aan
de eenvoudige kant met iets
afstaande ronde halzen, sim
pele ronde kragen of kragen
met verlengde punten als in
de jaren zeventig. In de mari
nelook zijn er blouses met
matrozenkragen en soms
met een dasje. De sportieve
shirts met donkere oer-
woudkleuren vormen een
groot contrast met de ro
mantische, batisten blousjes
met ingenaaide plooitjes,
kanten kraagjes of inzetten
van kant, maar ook met
klein ton-sur-ton bor
duursels. Voor de zeer war
me dagen zijn er tenslotte al
lerlei plastrons.
Pantalons
De broek voelt zich weer he
lemaal thuis in de mode.
Soms gedragen met een trui
of twinset, maar heel vaak
met een jasje gecombineerd
tot broekpak. In dat laatste
geval zijn de broeken veelal
in de stijl van Marlène Diet
rich: bandplooien, rechte
pijpen met een omslagje en
een verhoogje tailleband,
waarover nog eens een cein
tuur wordt gedragen. Daar
naast zijn er evenwel ook
strakkere modellen zonder
bandplooien en met pijpen
met een klein splitje tot net
over de kuiten.
De gaucho-broek maakt
zijn rentree. Deze pantalon
met wijd uitlopende pijpen
tot even boven de enkels is al
evenzeer aan het modebeeld
van de jaren zestig en zeven
tig ontleend als de jump
suit, het overall-achtige pak,
waarin broek en bovenlijfje
één geheel vormen.
In het scala van broeken
modellen komt de bermuda
Details
Het detail is volgende zomer de smaakmaker in de mode.
Knopen in contrastkleuren zijn nauwelijks over het hoofd
te zien. Brede ceintuurs trekken de ogen naar de taille,
evenals de verhoogde taillebanden. Kanten kraagjes en
ruches zorgen voor een vleugje romantiek, evenals de ge
borduurde boeketjes, terwijl de koordsluitingen juist weer
een sexy effect opleveren.
Hippie
De term 'overjarige hippie'
valt nog weieens en daarmee
wordt niets vriendelijks be
doeld. En toch, die hippie
met haar in India geinspi-
reerde kleding en sieraden
zien we weer terug in het
modebeeld. Dat resulteert^
anno 1989 in soepelvallende
rokken en blouses van voile-
stof, wijde broeken, Nehru-
jasjes in een flowerpower-
dessin en tie dye sets van
korte leggings, gedragen on
der wijde rokken, wikkel-
tops en voilesjaals. Van die
sjaals kun je weer niet ge
noeg in huis hebben, ze wor
den vrijwel overal bij gedra
gen.
De man die een beetje in
deze stijl wil passen draagt
bijvoorbeeld een lichte non-
fit jeans, (een te wijde broek
die in de taille stoer wordt
samengesnoerd) een vestje
(gilet genoemd), ook zo'n
stuk dat deze zomer in
geen enkele garderobe mag
ontbreken en een overhemd
waarvan de streep uit bloe
metjes bestaat.
Mantelpakje met lang
jasje. (foto Lampe)
Naast de lange panta
lon is ook de bermuda een
topper. (foto Hettemarks)
le voorjaars- en zomermode
1989 geen echt serieuze zaak
is, maar met een knipoogje
bekeken.
Wijdebedrukte panta
lon. (foto Peek en Cloppenburg)
Bloemdessins van mil-
le-fleurs tot hele bossen
rozen geven de zomer
een stralend gezicht, ook
al schijnt de zon geen
dag.
evenwel op de eerste plaats.
Met zijn bandplooien, zijn
pijpen tot net boven de knie
de ideale dracht voor een
fietstochtje door een zomers
landschap.
Truien
Mocht de zomer toch wat
aan de kille kant zijn, dan
zijn er volop truien om in
warm te blijven. Truien van
dunne tricot, dikwijls met
ingebreide dessins of met sa
tijnen applicaties. De
jaquardtrui heeft'plaats ge
maakt voor exemplaren in
unikleuren, die het vooral
moeten hebben van de inge
breide kabels en verlengde
boorden, die overigens maar
net op de heupen komen.
De jaren zestig keren hele
maal terug in de twinsets.
Maar ook een enkel vestje,
tot bovenaan dichtgeknoopt
Zij in een klokkend linnen jasje met grote kraag en
stofceintuur op en voile broek met heel wijde pijpen.
Hij draagt een kraagloos colbert en een bandplooien-
broek in linnen/katoen met daaronder een overhemd
van poplin. (foto Mac en Maggie)
en gedragen op een rechte
rok is al voldoende om het
beeld van die tijd op te roe
pen.
Sportief
In de sportieve kleding voor
op vakantie of een dagje
naar het strand is uitbundig
heid troef. Korte broeken,
wielrennersbroeken, dunne
jacks met capuchons en su
perkorte mini-jurkjes zijn
met geen mogelijkheid over
het hoofd te zien dank zij de
knetterende kleuren, die in
vlakken, strepen en stippen
binnen één kledingstuk wor
den gecombineerd en nog
eens extra worden onder
streept door zwart.
Accessoires
Sommige stijlen vragen nau
welijks om accessoires, an
deren juist weer wel. Cein
tuurs horen er in elk geval al
tijd bij, bij voorkeur brede
modellen met opvallende re-
tielprints. De sieraden zijn óf
zeer modern op het futuristi
sche af dankzij het gebruik
van glanzend metaal of rub
ber, óf juist een beetje barok
en zelf wat exotisch met gro
te stenen. Sieraden, die nog
eens benadrukken dat de he-
